Heimskringla - 01.08.1907, Blaðsíða 4

K^innipeg, I. ágúst 1907.
HEIMSKRINGLA
••
HEIMSKRINGLA
Pablished every Thnrsday by
Tbe Heimskringla News & Pablisbing C«.
Verö blaösÍDS 1 Canada og Bandar
12.00 nm ériö (fyrir fram borgaö).
Seot til it-lands |2.C0 (fyrir frair
borgaöaf kaupendnm blaösins hér)$1.50.
B. L. BALDWUfrSON,
Editor & Manager
Office:
729 Sherbrooke Slreet, Winnipeg
P.OBOXllö. ’Phone 3512.
V estur - íslenzkar
Þjóðhátíðir
1 þetta sinn eru auglýst þrjú
2. ágúst hátíðahóld meðal Vestur-
Islendinga, og fledri slíkar hátíðir
veröa efiaust haldnar htT vestTa
2. * ágúst í sumar. Gimii-búar,
Blaine-búar (við Kyrrahafið) og
Winniipeg-búar keppa hvtrjir við
aðra, og þó hverjir í sínu héraði,
um að gera þjóðhátíð þessa sem
allra bezta og ánægjulegasta.
þetta virðist oss bera vott um
vaxandi þjóðrækni og viöloitni til
þess, að draga satnan hugi manna
til að minnast föðurlandsins edns
og sönnum sonum og dætrum sæm
ir, um leið og það vekur athygli
hinnar íslenzku uppvaix/andi kyn-
slóðar á þjóðerni hennar og ætt-
göfgi.
Eitt aðalmark allra þessara há-
tíðahalda á liðnum árum hefir vier-
ið það, að veita hinum snjöllustu
og þjóðhollustu ræðumönnum og
skáldum kost á, að brýna fyrir
Vestur-lslendingum náttúru íegurð
ættlanidsins, búgæði þess og fram-
tíðar möguleika, og skyildu þeirra
rnanna og kvenna af íslen/.kunj
aettstofni, sem flutt hafa hingao
•vestur eða fæðst hér og uppalist,
— -að unna Islandi og þjóð þss,
sem væri það hold af þoirra holdi
og bein af þeirra beinum ; — að
örfa fólk vort liér til framsóknar
eítir maetti í öllu.þvi, er göfga
maetti það sjálft og greiða veg
þess efnaiega og áhriíalega í land-
inu. Að kieppa um það af alefli,
iað gerast hér sem allra nýtastir
limir þjóðfélagsins, og að koma
svo fram í hvevetna, að ekki að
jeins það sjálft, heldur einnig ætt-
jörðin gamla mætti af þvi hljóta
bæði gagn og sóma. því að það
liefir verið og er öllum hugsandi
Tnömium jskiljanlegt, að alt það,
sem Vestur-íslendingar vinna hér í
landd sjálfum scr til sæmdar, það
jer einnig sómi heila þjóðflokks:ns,
og þá um lei* breiðir Ijóma y:Ir
íninningu föðurlandsins, íslands.
Með þessu er það engan veginv
meint, að fólki voru hér beri aí.
inniiiykja sig í sibt edgið litla ís-
lenzka þjóðlíf hér, eða að ntiloka
sig frá hérlendum borgurutn eða
staríslífi, enda væri slíkt omögu-
legt. því að það er vitanlegt, að
veigengnd og gæfa hvers eins er að
miklu leytd undir því komin, að
hann eða hún opni faðm sinn mót
hérlendum þjóðháttum og máli,
og að því fullkomfegar, sem það
verður gert, og því betur, sem
hverjum einum tekst að koma
fram sem jafnoki í máli, mentun,
hugsttn og starfsþekkingu í dag-
legri umgengni við hérlendu þjóð-
inia, — þess betri borgari er hann í
raun réttri, og þess betri íslend-
ingur einnig. þetta er svo viðtek-
inn sannleikur, að um hann þarf
ekki að deila. En hinu er jafnframt
haldið fram, að hver ednstaklingur
verði þess betri borgari, sem ha.nn
beri hlýjari þjóðræknis tilfinmngu
í twrjósti sér gagnvart stofnþjóð
sirnii, jafnframt því að vera sem
nýtastur borgari og velunnari
þess lands, sem veitir honum lífs-
uppeldi hans.
' Islendingadags hátiðahöldin eru
-til þess gerð, að glæða hvterja göf-
uga þjóðræknishugsun / í hjörtum
Isfendmga og afkomenda þeirra
hér, og vér efum ekki, að þær hafi
unnið tailsvert í þessa átt á liðn-
um árum, og haldi áíram að gera
það framvegis.
Af öllum slíkum l.átiðahöldum
eir Winnipeg hátíðin elzt, mikil-
fengiegust og fullkomnust. Nefndir
íyrri ára hafa gert alt, sem i
þeirra valdi hefir staðið, til þess
að gera íslendingadaginn sem
sæmilegastan þjóðflokki vorum
Ijér. Skemtanir hafa verið hinar
beztu. Hinn bókmentalegi þáttur
dagsins hefir yfirleitt verið svo
sæmilegur, að tvísýnt er, að betra
sé á sjálfu Islandi. Og íþrótta-
þátturinn befir að sínu leyti verið
engu síðri.
Nefndin í ár vonar að geta enn
baett þetta hvorttveggja, og hefir
Jnin haft mikinn viðinmað til þess,
eáns og auglvst prógram dagsins
sýnir. Neíndin mælist einhuga til
þess, að allir Islendingar og af-
komendur ísiendinga bér í bæ og
_aJlír þeir utanbæjar, sem kost eiga
á daglangri frístund, sæki hátíð-
ina í Kiver Park 2. ágúst í ár.
Á engri íslenzkri samkomu íá
mienn eða konur eða börn þeirra
meiri gleði eða gróða enn á ls-
iendingadags hátíðinni. Og í ár
befir nefndin varið meira Í6 tii há-
tíðarinnar, en nokkru sinni fyr,
— alls um S700.00.
Nefndin biður þessa getið :
/
1. Að einkennishnappar, sérstak-
lega geröir fyrir daginn, með nýja
íslenzka íánanum á, verði seldir
við innganginn í garðinn, fyrir að
eins 5 cents hver, og vonar hún,
að hver sá, er Islendingur vill telj-
as.t, kaupi slikt merki og beri það
í biarmi sér á hátíðinni.
2. Allir þeir, sem verða tilbúnir"
að leggja af stað út í garðinn ;kl.
8.30 að morgninum, og verða á
einhverju horni á strætisvagnia lín-
unni alla leiið írá Ellice avenue
norður á Logan avenue, fá ókeyp-
is íar með strætisvögnunum suður
í garðinn ; sömuléiðis þeir, sem
frá Fort Rouge koma á vagnana
á horni Corydon avie. og Pembina
street.
3. Ölt börn, sem sækja þjóðhátíð-
ina, fá stóran poka fyltan brjóst-
svkri og ókeypis hringbeið í garð-
inum.
4. Öll börn, sem ætla að taka
þátt í kapphlaupunum, fyrir verð-
lanmim, verða að vera komin út í
garðinn kl. 9 að morgni.
5. Glímumenn fá lánaðar gíímu-
buxur hjá nefndinni, óke.ypis.
6. Prógram dagsins í bækiings-
formi hefir verið borið inn á hvert
íslenzkt haimili ’ Winnipeg og verð-
ur þess utan útbýtt i giarðinum
sjálfan hátíðisdaginn — hverjum
sem óskar.
7. Hieitt og kalt vatn verður i
garðinttm eftir hvers eins þörkrm,
og alls konar veitingar fást í garð-
inum með sanng'jörnu verði.
8. Sérstök þriggja mílna hjól-
reið OPIN FVRIR ALLA verður
höfð á eftir hjólneiðunum, sem áð-
ur eru auglýstar, og gefur Canada
Cycle og Motor félagið hér i bæn-
um þrenn góð verðlaun fynir þær,
og eru þau auglýst í prógrams
bæklingi dagsins.
9. Nefndin Lefir í þeit'ta sinn j-ert
ait, sem í hennar valdi stendur lil
að bœ-ta verðlauna giímurnar, og
í því skyrn hefir hún samið og lát-
ið pnenta glimulögin, sem £.uglýst
voru í síðasta blaði, og sem einn-
ig eru prentuð á öðrum stað í
þessu blaði. Og vonar nefndin, að
þau vierði til þess, að íslenzkar
glímtir verði að listfenginni iþrótt
nneðal íslen'dinga hér, eins og þær
eru nú orðm.r á Fróni.
Að síðustu mælist niefndin til
þess, að Iskndingar lesi rækilega
prógram dagsins, og vonar hún
að fólk vort sannfærist við það
ttm, að það sé bæði skylda þess
og ánægja fyrir það, að sækja há-
tíð þessa, hina 18. í röðinni í þess-
ari borg.
Sk'áldkonungurinn íslenzki, séra
Matthías Jochumsson, hefir sent
íslend'ingadags nefndinni langt og
fagurt kvæði fyrir “Minni Islands”
-----_+-------
Meira um málfræði
það er svo að sjá í síðasta Lög-
bergi, að “Ursus” sé meiinilla við
þá staðhæfingu Heimskringlu, að
íslenzkir háskólanemendur hafi tek-
ið sér skrípanöín, og að vér höfum
ekki lá'tið oss segjast við það,
þótt HANN hafi sagt, að svo hafi
ekki verið. þetta vonum vér að
lesendur virði oss báðum á betra
v,eg, — honum vonskuna og oss
vantrúna á HANN eða orð hans.
"Ursus” þessi hefir enn ekki
komið svo íram, að ástæða sé til
að viðtaka staðhæfingar hans um
nokkurt mál eíasemdalaust. Til
þess liggja þessar ástæður :
1. Að hann hefir ekki þorað að
koma fram á ritvöllinn undir
rét-tu eiginnafni sínu, en tekur
í þess stað á sig gervinaín, —
mætti með réttu kalla skrípa-
nafn. I þessu ferst honum eins
og fiestum stórglæpa og land-
flóttamönnnm. það er siður
þeirra að dylja sín réttu nöfn,
svo lengi sem þeim er það unt,
hvar sem þeir fara, í von um
að komast með því hjá upp-
ijósti þeirra athafna sinna, sem
'þeir vita að mundi rýja þá tii-
'trú almiennings, tf kuun yrði.
2. Málfræði umvandanir “Ursus-
ar” ertt þannig vaxnar, að
hann hefir ekki með þeim sýnt,
að hann hafi þá þekkingu á ís-
lenzkti máii, sem geri ttmsögn
hans um það áreiðanlegan
sannleika.
3. Hann rítar ekki í þeim anda,
sem ætíð og æfinlega einbennir
sanna lærdóms íræðimiemn.
Einkenni þeirra er hógværð og
grunduð röksemdafærsla, en
hvorugs þessa verður vart i
grein “Ursusar”. Hann slengiir
í grein sinni frarn hverri stað-
hæfingunni eftir aðra, án nokk-
ura röksemda eða sannana, og
endar með því, að ritsmíðar
B.L.B. haíi frá upphafi verið
vestur-íslenzkri menning til
verulegs tjóns. Engin tilraun
er gerð til að rökstyðja þc tta
með svo miklu sem einu dæmi.
það er sarna staðhæfingin, sem
Lögberg befir verið að rembast
við að berja inn i Vestur-Islend-
inga um margra ára tíma, en ekki
fengið þá til að trúa. það hefir ein
hvern veginn atvikast svo, að þeg-
ar fólkið hefir farið að lesa og
bera saman blöðin, þá hefir það
ekki .geitað orðið vart við neina
vitsmuna eðu þekkíngar yfirburði
Lögbergs megin, og þó befir sá
flokkur tjaldað þvi, sem hann áitti
til, og jafnaðarlega haft meira og
rninna lærða menn vdð blaðið. Nú
sem stendur eru tvedr lærðir menn
við ritstjórn blaðsius, og auk þess
tveir aðrir hæfileikamenn við ráðs-
mienskuna og auglýsinga útvegun,
— þar sem á Linn bóginn B.L.B.
hefir frá því hann tók við blaðinu
fram á þenna dag verið aleinn og
orðið að sinna öllutn störfum, sem
nú eru gerð af 4 mönnum við Lög-
berg. Að eins hefir hann fengið
hjálp þegar hann hefir oröið að
vera fjarverandi út úr bænuni eða
orðið að sinua þingstörfum og
]>eirra vegna verið fjarverandi frá
blaðinu. Með þessum mannafla
mun, og misð þeitn mun einnig, að
Lögberg hiefir á að skipa tveimiur
skólalærðum mönnum á móti ein-
um sjálfm.entuðum aiþýðum.anni
við Haimskringlu, þá hafa Vestur-
íslendingar vissulega átt heimt-
ingit á, að geta búist við betri frá-
gangi á Lögbergi : Fjölbreyttari
og skarpari hugsunum, víðtækari
.skoðununi og skipuiega framsettu
miáli'. lín slíkar vonir fólksins hafa
hra'parlega brugðist. það er áreiið-
anlega víst, að dómur Vestur-
Isliendinga yfirleitt er, að Heims-
kripgla standi ekki á baki Lög-
bergs, og þetta er ljósast sýnt
með því, hve miklu fleiiri fregnritar
og grejna og bréfahöfundar rita i
Heimskringlu. Hvenær sem fólkiÖ
vill láta taka eftir sér eða koma
máþim símrrn fram fyrir íslenzka
alþ'ýðu, þá ritar það í Heims-
krin,glu, af því allir viita, að hún
er viðlesin. lín þetta gerði fólkið
ekki, eí það hefði ekki íulla vissu
fyrir þvi, að Heimskringla hefði
meiri iitbreiðslu og vinsældir, sem
frjálslynt alþýðublað, heldur en
nokkurt annað vestur-islenzkt blað
það skal fúslega játað, aðHeims
kringla heíir aldrei hælt sér af sér-
fræðilegri málþekking, en nún hefir
haildið og heldur enn fram því, að
hún þoli samanburð við önnur
blöð íslenzk að því er snertir íit-
hátt á algengu íslenzku máli.
Ekki hefir “Ursus” tekist að
sýna, að hann hafi betra vald eða
skilndng á móðurmáli sínu en hv'-r
algengur ómentaður al’þýðumað-
ur, þar sen* hann telur það rangt,
að taka svo til orða, að maður
be-iti nafnii fyrir sig. Nú vita það
allir, sein íslenzkt mái þekkja, að
inenn beita ekki að eins brögðum,
slægð, vitsmunum og verkfærum,
eins og “Ursus” tekur fram, Leld-
ur einnig mörgu öðru, -svo sem
hestum, nautum, sauðum svinum,
í haga eða á engi og afrétt,. Einn-
ig beita menn vopnum og skipum,
og fyrir sleða eða vagna beita
mienn Lestum, uxum, hundum,
hjörtum og fleiru. Menn beita fyr-
ir sig máli og þá að sjálfsögðu
einnig orðnm og nöfnum. það
mun liggja nærri, að í islenzku
máli megi beita orðinu að b e i t a
— íyrir sig nálega í hverju sem er,
nöfnum engu síður en öðru, og
“Ursus” verður að sýna með meiri
röksemdum en hann hefir ennþá
jjert, að Heimskringla hafi hait
rangt fyrir sér í þessu efni.
Orðið “mora” brúkar “Ursus” í
röngum skilningi. það orð er að
eins notað, þegar um eitthvað
lifandii — skríðandi — er rætt, og
getur því ekki átt viö málvilltir,
virkilegar eða ímyndaðar.
það er annars skaði, að jafnmik-
il bókmentþjóð sem íslendinigar
eru taldir, skuli ekki eiga eina al-
menna og fullkomna orðabók, i
líkingu við Websters orðabókina
ensku, þar sem sýnt væri staf-
setning og íramburður orðanna og
þýðing þeirra. Að slík bók skuli
ekki vera til eftir meira en þúsund
ára aldtir þjóðaritinar, er islenzku
þjóðinni engu minna til skammar,
heldtir en Islenzku háskólanemcnd-
uniim er það, að kasta nöfnum
og gera sér upp skrípianöfn í stað-
inn.
Annars er alt þetta rirfrildi um
rithá'tt vestur-íslenzkii blaðanna
harla þýðingarlítið og gagnslaust,
og það því fremur, sem málið er
rætt af ekki meiri málfræðingum
en “Ursus” þessi hefir ennþá sýnt
sig að vera. |
Skáldið
Ef sál mína sorgirnar þyngja
og svífa mér skuggar um brá,
ég girnist minu anda að yngja
og ellinni kasta mér frá.
Ég hlusta þá dísirnar hringja,
og haía þig leitt til að syngja
í öndvegið altari hjá.
Með ilftunum horfinn til heiða
þú hæðirnar vígir með söng,
þú vilt ekki æfinni eyða
í áhyggjum lífsins og þröng.
þar sólgeislar sængina reiða
og síðla tril hvílu þig leiða.
En nóttin er neðar svo löng.
Plr vermist af blæþiðum vindi
á vormorgni náttúran öll,
sér leikur um litfagurt strindi
í Ijósgéisliim söngröddin snjöll.
Hún veitir þann unað og yndi,
sem án hentiar nokkur ed findi.
þá glatt er í gyðjiinnar höll.
Ef hljóðíöllin berðast í tónum,
þá lieyra menn þrumunnar gnv,
þau bifast, sem bylgjur á sjónum
og blossa sem leiftur um ský.
Sig reisa mót kúgarans klónum
og kjassmálgum íláræðis þjónum
þeir eldstólpar náttmyrkrum í.
þú málaðir menningar fátið,
er met'tast af blóði sins lands,
en frægðinm féll ekki mátið,
sem fléttar sinn þjóðrækniskrans.
þú hefir oft hlegið og grátið,
en hörpuna aldrei þó látiiið
í veð fyrir vináttu manns.
I strengnum ef stórviðra hvinur
á stormnótum kemur til vor,
sem britnöldu bergmál hann dyn-
ur,
og brotsjóiar eru þín spor.
þá hugdirf'ðin hikandi stynur,
en hreystinnar samt ert vinur,
sem syngur til sigurs vórt þor.
Ef vélræðin vinfengi ryfta,
og vonirnar missa sinn glans,
þá hljómöldur huganum lyiíta,
sem háfleygast stíga sinn dians.
Ég vil inig söng þínum svifta,
né sælustu stiinJ.inni skifta
við kongsvöld og krónuna hans.
Ei skáldi þær ginningar granda,
sem glepjast af völdum og seim,
því ljósið er löngun þess anda,
sem lifir í veröldum tveim.
þú gígja með gullvængi þanda
mér gefðti þann byr milli landa,
sem flytur í himiniinn hieim.
S. S. fsfeld.
—----■-<*—------
Jóhann Austmann vinnur
Silfur bikar.
Heræfinga skólanum hér í vest-
urbænum var lokað um mániaða-
mótin júní og júh, og reyndu þá
ailir námssveinar sdg — nær 60
talsins — í skotfimi.
Tíu verlaun voru veitt við æf-
ingu þessa, og skyldu þeir hljóta,
er mesta skotfimi sýndu. Lang-
kostúlegustu verðlaitnin var silfur-
bikar nxikill, sem Capt. C. A. Milli
can hafði gefið, og skyldi hann
vera eign þess pilts, sem mesta
skothæfni sýndi.
þegar i skotbakka kom, varð sú
raun á, að Jóhano, sonur herra
Snjólfs J,Austmanns, sern býr að
968 Portage ave. hér í borginni,
skaraði langt fram úr öllum kappi
nautum símim, og hlaut því hæstu
verðlaun — Bikarinn.
Bikar þessi er hin mesta ger-
semi, og er þetta á hann grgfið :
“St. Matthewa Boys Brigade. Pre-
sented by Capt. C. A. Millican.
Bez.t shot, 1907. Won ty pte. J.
Aiistmann”.
Á skóla þessum hafa drengirnir
v.erið ætðir eitt kveld í viku í sl. 2
vetur, og hefir Jóhann þessi ætíð
tekið hæstu verðlaun. þangað hef-
ir enn enginn komið, sem jafnast
hefir við hann, og er hann þó enn-
þá ekki fullra 15 ára að aldri, en
stór er hann og mannvænlegur, og
svo aflmikill sem margnr fullorð-
inn. ^
Áður hefir piltur þeSsi unnið 2
medaliur fyrir skotfimi, aðra úr
silfri en hina úr gulli, sem hann nú
geymir í minningu um skólaára
skotfimi sina.
það hefði átt vel við, að Heims-
kringla hefði flutt mynd af pilti
þessum að þessu sinni, en svo gat
þó ekki orðið. Annars er það blaið-
intj hið mesta ánægjuefni, að mega
flytja lesendunum fregnir aff Islend-
ingum hér vestra, sem að ein-
hverju leyti skara fram úr öðrum
í sérstökum greinum, um leið og
blaðið og allir sannir íslendingar
að sjálfsögðu árna slíkum mönn-
um allra framrtíðarheilla og veg-
semdar. það er að líkum, að þessi
piltur immi, er árin líða yfir hann,
vinna sér og þjóð sinni þá frægð á
skotvellinum, sem viert verður að
geta um.
Skiftar skoðanir
1.
Aldnei hief ég óttast þig
armakaldi dauði,
þú ei heldur hrífur mig
hér írá tign né auði.
Sumra hugsun seinast er
svefn og alger dauði,
og þú inegir marka þéa
mennina eins og sauði.
Ekki hvíldar orðin tóm
anda svala miuum ;
láttu, vinur, ljóðahljóm
leika í sölum þínum.
Svanir margir sungu hér,
sfst það væri gaman,
nú ef skildu þeir hjá þér
þegja allir samani.
Hef ég alið hugsjón þá,
hún varð flestu kærri :
hljómi fyrir handan sjá
hörpur streugja skærri.
II.
Yalda finst að fáum bér
ÍTamhald lífs sé skapað,
loks í vist hjá Lucifer
lendi mannkyn, tapað.
Veit ég það, hann viða á
viitii og skólabræður,
eg fer samfi að efa þá
umhleypinga ræður.
þó ei dulin þekkist mið
þau, er skýin fólu,
heldur vil ég halda við
hugsun Björns í Njólu.
S. S. tsfeld■
■----♦----*-«
Fréttabréf.
SPANISH FORK, UTAH,
20. júlí 1907.
Hr. ritstj. Heimskringlu! i
Síðan ég skriíaði þér siðast, lití-
ir íátt sögulegt borið til tíðind:.,
utan að það er skift um tíðanar-
ið. Eru nú á degi hverjum þurkar
og fjarska hitar, alt upp að 100
stig í skugga, um miðjan daginn,
en um nætur er svalt og endur-
nærandi. Heilsuíar er gott, og
friður og eining ríkir nú í hví-
vetna.
Uppskera er nú ré'tt að hyrja,
og virðist yfirleitt i bezta lagi.
Sama er að segja með hina aðra
up'psRru af heyi. Hún er einnig
talin mikið góð, og sykurrócfur
líta lika mjög vel úit, svo yfir höf-
uð að tala verður ekki annað með
sannindum sagt, en að “hér sé lán
í landi og lífsins byr á skeið”.
Hjá landanum liður tíminn á-
fram án mikiilla tilbreytinga, þeim
liður vel og bera sig furðanlega
eftir sálusorgara missirinn. Menn
gizka á, að hann inuni hafa komið
til Reykjiivíkur þann 18. þ. m., og
talið óefað, að hann messi í dóm-
kirkjunni á morgun, og máske
einnig sakramenti byskup, með
meiru. Nýr lieiður fyrir landann,
og “finnum vér vel yfir”.
Að endingu vil ég geta þess, að
í bréfi dagsettu 12. þ. m., til mín,
en frá vorum kæra vini og landa
Jóni þorgeirssyni, getur hann jtess
að hann hafi nú rétt nýskeð gert
bindandi og órjúfandi samniinga
við eitt hið stærsta, merkasta og
áneiðanlegasta prentfélag í New
Y ork um að prenta alt, sem hann
skrifar, bæð'i laust og bundið,
friimsamið og þýtt, fyrir beldur
myndarlega og sæmilega þókmin.
Helzt kvað félag þetta óska eftir
sögum íslenzkum og arabiiskum,
að anda og eðli, og kemur fyrsta
sagan út í september í haust. Hún
iieitir á íslenzku “Biðillinn” og er
í 10 kapítulum, með dáliitlum við-
bætir eða pésa, sem vér köikim
“Spekings-þátt”. Hefi ég séð hand-
ritið fyrir nokkru, bæði á ensku og
íslenzkii, og álít, að það se ein-
hver liin fyndnasta og mest spenn-
andi saga, sem búin hefir verið til
nú í seintii tíð, og er því emginn efi
á, að henni verður vel tekið bæði
af enskum og íslenzkum, og heiður
landans hér í Ameriku færir gróf-
lega miki'Ö út kvíarnar við út-
komu téÖrar sögu. Um fleiri sög-
tir hefi ég einnig heyrt talað, en
ætla aÖ sleppa aö geta þeirra hér,
því ég hefi gaman af aö treina
landanum þaö, en vissir mega
inenn vera um, að ég geri það
seinna. Ég læt aldrt-i neitt, sem
lan'dan'um er til h-eiöurs og frama
“liggja I þagnargildi”. þaö eitt
geta m-emi reitt sig á.
Með óskum beztu meö téö fyrir-
tæki til kunningja vors, og svolítið
fyrir þig sjálían, -er ég þinn meö
viröingu. Einar H. Johnson.
— Vábrestur varö í kolauáma í
Japan þann 22. f. m., og létu 5.1O
inanns þar lífið.
Fyrirspurn.
Er þaö samkvæni’t lögum þessa
lands, aö en'dursenda ábyrigðarbréí
á dauöra bréfa skrifstofuna, þegar
slíkt bréf heíir grednilega áritað
eiginnafn og pósthús viðtakanda,
og isem ekki býr í meira en tveggja
mílna fjarlægð frá pósthúsinu ?
Einnig vildi ég vita, hvort það
er rét’tinætt, að senda bréf út aí
pósthúsi í því ástandi, aö hv«er fái
lesiö það sem vill. Mér þaettii gam-
an að vita, hvað póststjórinn get-
ur haft sér til afsökunar í þessu
efni. Fáfróður.
SVAR. — Póststjórar eru skyld-
ir til að senda á dauðra bréfa
skrifstoíu póstmála deildarinnar í'
Ottawa öll bréf, hvort sem þau
eru átayrgðarbréif eða ekki. sem
viðtakendur ekki vitja á pósthúsi
þeirra innan 15 til 30 daga frá því
þau koma þangað, — nema því að
eins, að sérstök beiðni sé rituö 4
efra vinstra horn umslagsins, unid-
ir fullu nafnii og heimilisfangi send-
anda, um að endursenda honum
bréfið sé þess ekki vitjað af við-
takanda innan ákveðins tíma.
Hvort póststjórar séu skyldir til
aö hafa nokkra sérstaka fyrirhöfn
til þess, að koma í veg fyrir, að
bréf, sem }>eim berast í því ástandi
að geta orðiÖ lesin af hverjum
sem vill, — getur H©imskringla
ekki sagt meö vissu. En tilgangur
póstmálastjórnarinnar er, að póst-
stjóri geri alt það, sem sanngjarn-
lega stendur í hans valdi, til þess
að koma öllum' póstflutnitigi, sem
honum berst, til réttra viðtak-
enda. Uin meðfer'ð á bréfum og
öðrum póstflutningi, er nákvæm-
1-ega fyrirskipaö í “Annual Postal
Guide”, sem er í hötidum hvers
póststjóra, og þar getur spyrjandi
fengdö allar upplýsinigar um það
mál. Póststjórar eru og skyldir
til, aö gefa upplýsingar um meö-
ferÖ á bréfium og öörum póstflutii-
ingi samkvæmt 36. gneiin, — hinnii
síðustu í eml Kttisbréfi því, serm •
hverjum þeirra er sent frá skriE-
stofu eítirlitsmanns pósthúsanna..
Ri'tstj.
--------.\.---—
— Nýjustu loítskip þjóðvierja,
sem ætluð eru til hernaöar, hafa
veriö revnd og fljúga vel. Ei'tt aí
skiipum þessum var í loftinu í 3 kl.
tírna og lét að stýri jafnt móti
v-indi sem undan honum. Hermála-
deildin var sérlega ánægð meö ‘til-
raun þessa.
— Einn af bæjurfulltriium Ed-
monton borgar Lefir veriö kærður
fyrir iaö hafa þegið mútur af vænd-
iskonum þar í bænum. Svo er
viitnalaiöslan móti honum öflug og
sannanir sterkar, aö ekkii þarf að
efa aö hann tapi embætti, l.vað
sem miaira verður.
Glímulög
vdö verölauna glímurnar á íslencf-
inyadaginn 2. ágúst 1907
1. gr. Glímubrögð þau sem nota
má eru þessi : Klofbragð rét't og
öfugt, mjaömarhnykkur, leggjar-
bragð utan fótar og innan, snið-
glíma, hnykkur, ristarbragð, og
hælkrókur, sé hann snöggt 4
lagður.
2. gr. Glímumenn skulu takas
þannig tökum hver á öðrum, að
með hægri hendi sé haldið utan og
ofanvert 4 vinstri mjöðm, ern
vdnstri bendi heldur ofanvert við
mitt lær hægra megin.
3. gr. Handtarögð má ekki nota
nema með fótabrögðum.
4- gr. þá er glímumaöur faliinn*
ef h'ann fellur llatur á hlið, bak
eða brjóst. Hnéskítur á annað eðar
beeði hné, eða fall á hné og hönd-
ur verður ekki álitin rétt bylta.
5- ST- Glímumaður má ekki
“níöa” niöur hálffallinn mótstöðu-
mann sinn.
6- ífr. Glimumenn miega ekki
“'bolast”, en eiga að standa beinir
og gatiga sem bezt hvieir að öðrum
en halda laust milli bragða og’
neyta ekki afls nema me'ðan á
þeim stendur.
7- gr. Sérhver glímumaður hefir
rétt til aö glima þrjár glimur að
mimsta kostii, en falli hann tvær af
þaim þremur fyrirgerir hann rétti
sinum til verölauna. Samt skal
dómnefndinni heimilt, eftir ástæð>-
um, að útiloka ekki listfengan
'glímumann frá verðlaunum, þó-
hann hafi fallið 2 glímur, ef hernii
sýnist svo.
Segið til mannsins.
Hver sem veit hvar herra lœkna-
skóla kandídat Jóhannes Jóhann-
esson, snikkara frá Reykjavík, er
niöur komiinn, geri svo vel að-
senda Hedmskringlu rétta áritan
hans. Jóhannes kom vestur hinigað
fiyrir f'áum árum og flutti str;wc
vestur í land, til KlettaJjaila eöai.
Kyrrabafsstrandar. Heiimskringla
þarf að vita, hvar hann er.
t