Heimskringla - 01.08.1907, Qupperneq 5

BEIHSKRINGLA
iWirmipeg, I. ágúst 1907.
->
Prógram
Y erðlauna-skrá -«og
18. þjóðhátíð Yestur*lslendinga
íslendinga-
dagurinn
2. ágúst 1907 - - í River Park
$700 00 varið til þessa hátíðahalds.
Aðai hátíðin sett klukkan 2 síðdegis af' forseta
dagsins, Jóni J. Vopna.
TIL GESTAJíNA — Kvæði : Kristinn Stefánsson. MINNI
ÍSLANDS — Ræða : W. H. Paulson. — Kvæði : Sig.
Júl. Jóhannesson. — MINNI VESTUR -ÍSLEND-
IXGA — Ræða : Sigtryggur Jónasson — Kvæði : Sig-
urður .T. Jóhannesson. — MINNI CANADA — Ræða :
Dr. B. J. Brar.dsson': — Kvæði : J. Magnús Bjarnason.
MINNI KVENNA — Ræða : Baldwin L. Baldwinson.
MINNI WINNIPEG — Ræða : Thomas H. Johnson.
I. partur.
Sem byrjar kl. .9/. h.
A—KAPPHL.TUP.
1. Stúlkur innan 6 ára—40yds.
1 verðl. peninear..^.$2 00
2 “ ........ 1 25
3 •• “ .......... 1.00
4 “ “ ...........50
II* partur.
Sem byrjar kl. e. h.
B-UNGBARNA-SÝNING, OG
ÍÞRÓTTIR.
15. Barna-sýninft. 1—0 mán.aldurs.
.... $2.50
2. Drengir innan 6 ára—40 yds.
1 verðl. peningar.........$2 00
2 “ “ 1.25
3 “ ‘ “.................1.00
4 “ “ 0.50
3. Stúlkur 6—9 ára—50 yds.
1 verðl peningar..........$2.00
2 “ “ 1.25
3 " “ 1.00
4 " ‘‘ 0.60
4. Drengir 6—9—50 yds.
1 verðl. peningar.........$2.00
2 " “ ......... 1 25
3 “ •* 1.00
4 « “ .........o 50
5. Stúlkur 9—12 ára— 75 yds,
1 verðl. peningar.........$2 50
2 “ “ 1.75
3 “ “ 1.25
4 “ “ 0.75
6. Drengir 9—12—75 yds-
1 verði. peningar.........$2 5o
2 “ “ 1.7«
8 “ " 1.25
4 “ “ 0,75
7. Stúlkur 12—16 ára —100 yds.
1 verðl. Háismen og Festi $4.00
2 verðl. Kvennskór........ 3.00
3 verðl. kvennhringur .... 2.00
* 4 verðL 1 flaska ilmvatns.. 1.00
8. Drengir 12—16 ára—100 yds,
1 verðl. úr.............. $4.00
2 " skór .............. 3 00
3 “ knöttur ogkefli.... 2 00
4 verðlaun hlanpaskór .... 1.00
9. Ógiftar stúlkuryfir 16 ára,100yds
1 verðl. steinhringur... • $5.50
2 verðl, úrfesti ......... L00
.3 “ kvennskór...........3 00
4 “ hárkambur ......... 2.00
10. Ógiftir menn yfir 16 ára, 125 yds.
1 verðlaun úrfcsti........$5.50
2 verðl. “Fountain” penni 4.00
3 verðl, regnhlif..........3.00
4 verðl. karlm. sáór.. ... 2.0o
11. Giftar konur — 75 yds-
1 verðl. útttekt úr búð .. $8.00
2 j “ úttekt úr búð .... 5.00
3f “ úttekt úr búð.... 3.00
4 “ úttekt úr búð .... 2.00
12. Giftir menn — 100 yards.
1 verðl. úttekt úr búð .. $8 00
2 “ ............ 5 00
8 “ “ "* “ .... 3.00
4 “ " " “ .... 2.00
18. Konur 50 ára og eldri—50 yds.
1 yerðl. úttekt úr búð .. $5.50
2 » 3.00
3 “ “ “ " .... 2.00
14. Karlm. 50 ára og eldri — 80 yds
1. verðl. úttekt úr búð ..$5 50
2 .................. .... 3.00
3 “ « •• “ .... 2.00
1 verðl, peningar
2 “
3 “
4 " “ .
2.00
1*50
1.00
16. Barnasýning. 6—12 mán. aldurs
1 verðl. peningar ....... $2.50
2 “ “ - .......... 2.00
3 “ " 1,50
4 “ “ 1,00
17. Kappsund.
1 verðlaun peningar.......$8.00
2 verðlaun peningar ...... 5.00
3 verðlaun peningar .......3.00
18. Knattleikur — “Base Ball”
Verðlaun peningar....... $20.00
19. Stökk á Staf.
1 verðl. úttekt úr búð .. $5 00
2 “ 3.00
3 “ " “ “ .... 2.00
20. Langstökk — hlaupa til.
1 verðl. úttekt úr búð .
2 " " " “ ..
3 " “ “ “ ..
21,
22,
Bástökk.
1 verðl. úttekt úr búð
2 “ “ » “ .
vj (I t( tl l*
$4,00
. 8.00
. 2.00
$4.00
. 8,00
. 2.00
24. A
[a] Hjólreið—14 míla.
1 verðl. penitgar........$8 00
2 verðl peningar........ 5 00
3 verðl. peningar........ 3 00
28. [bl Hjólreið — 1 mila*
1 verðl. peningar ...... $4.00
2 verðl. peningar ....... 2.50
Aflraun á kaðli.
Alilli giftra og ógiftra manna —
5 mínútna atlaga, 7 á hvora hlið
Verðlaun............... $14.00
25. GLÍMUR.**
1 verðl. gullmedalía....$12.00
2 verðb peningar.........8.00
3 verðl peningar........ 4 00
4 milna kapphlaup.
1 verðl. peningar......$15.00
2 verðl. pcningar.... 10 00
3 verðl. peningar....... 5,00
27. DANZ (Faltz.)
1 verðl. peningar...
2 verðl. peningar....
3 verðl. peningar....
26.
$5.00
3.00
2.00
*) Aöeins fyrir þá sem tóku þátt i þeirri
fyrri en unnu ekki verölaun.
**) ViÖvlkjandi glímunum á íslendinRa
deiprÍDum, 2. ágúst næstk., skal þess getiö, aö
verölaunin fyrir þær veröa veitt fyrir list*
fengi í gllmu-íþróttinni, en ekki eingöngu
fyrir þaö, aö standa bett, ef illa er glimt
Sjé glímu-lög A “locar'-síöu í þessu
blaöi.
SÖNGFLOKKUR með beztti sameinuðum söngkröftum ísl. 1
Winnipeg, syngur fslenzka þjóðsöngva á milli ræðanna á
prógraminu. Einn bezti hornleikaraflokkur borgarinnr spil
ar öðru hverju, allan sfðari hluta dagsins. Johnson's
“ String Band ” spilar fyrir danzinn, að kveldinu.
Inngangseyrii: lullornir 25c. Börn 5—12 ára lOc
Gráhærður á einui nótt
Fyrrum dómari J. C. Julius
/angheim sagSi nýlega frá því,
hvernig hann heifði oröið alhvitur
fyrir hærum á einni nóttu. Saga
hans er á þessa leið :
“það er ekki oft, sem ungir eöa
miðaldra menn verða gráhæröir á
einni nóttu aí áhrifum algerlega
náttúrliegra viðburða og án nokk-
urra meðala. En ég get fullvissað
yður um, að þetta er svo í mínu
tilfelli. það atvik liður mér ekki úr
minni meðan ég lifi. Ég hafðd 'ver-
ið trumbusláttar drengur í hinni
níundu herdeild New York sjálf-
boðaliðs, og var með þeirri hier-
dieild gegnum alt borgarastríðiö,
án þess að ltafa íiengiö nokkra
skieinu. En oft hafð'i ég þó komiist
þar í lífshættu.. T. d. hafði reið-
hestur minn verið skotinn undan
mér, og skúftirinn í húfu mánm
var í öðru sinni skotinn af henni,
og trumban mín, sem ég sló, yar
margskotin'. En einhvern veginn
slapp ég alt af hjá miaiðslum. Og
engar þessar lífshættur voru eins
liryllilegar og sú, sem síðar kom
fyrir mig, og sem ég ska.l nú skýr'a
frá.
Ég var þá 34 ára gamall og
dómari í borgarrétti New York
borgar. það var daginn fyrir þakk
argerðardaginn haustið 1880, og
George A. Moulton var hraðritari
Við höfðutn írá byrjun viðkynn-
ingar okkar verið góðir kunninigj-
ar og íórum oft út í daglamgan
skottúr. Ég haíði verið óhraustur
um nokkurn undanifariun tima af
því ég hafði lagt of mikla vinnu á
miig. ]>enna umrædda dæg, eftir að
nébtarhaldinu hafði verið slitið,
sa.gði George við mig : “Dómari,
þú hefir litið veiklulega úit um
nokkra undanfarn'a d-aga, og ert
þreytulegur af of miklu erfiöi.
Komdu méð mér upp að Græn-
skógarvatni. Við skulum vera þar
fáeina daga. þar gietur þú hvílt
þig og um leið skemt þér við að
skjóta fugla. þú ’þarft nauðsyn-
lega að fá þér hvíld”.
Ég þáði þetta boð og við lögð-
um af stað um kveldið með byss-
ur okkar og útbúnað.
Gtoe.nwood vatn er í New
Jersey ríkinu. Stærð þess var 6
tnílur á lengd og 3 á breidd. þar
var þá og er enuþá víðfrægur sum
ar skemtistaður. \YiLH De Graw,
póstflutninga keyrslumaðurinn, bjó
á vatnsbakkamim gagnvart járn-
brautarstöðinni, sem nefndist He-
vitt. Gamli De Graw, faöir W il!e,
hélt þá gisbi eða vei'tingahús, sem
hét “De Graw House”. Wille var
eins hraustlega vaxinn maður og
ég hefi n'okkurntíma séð, og krafta
sína hafði hann æft svo sem bev.t
miábti verða, með því að róa á
vaitninu á sumrutn og að höggva
við á vetrum. Veður var afskap-
lega kalt og vatniö var íslagt,
nema í miðjunni, þar sem það var
aii'tt. Wille mæbti okkur á vagn-
stöðinni, og fagnaði okkur vel og
sagði, að dvöl okkar hjá sér skyldi
verða okkur ánægjukig. þegar
hann hafði fengið póst'llutninginn,
keyrði hann með okkur heim til
föður síns, og var hinn kátasti á
allri leiðinni. Wille hafði kvongast
fyrir viku, svo að okkur var fagn-
að ekki að eins af for.eldrum hans,
heldur einnig af þessari ungu og
íríðu konu. Um kveldiið béi’dum við
kyrru fyrir og skemitum okkur
við að hlusta á hv.ers annars smá-
sögur. Næsta dag vorum við úti
skjóta kanínur, en kl. 9 um kveld-
iö sagðist Wille ætla að sæk^a
pósinn á sleða, og bað okkur að
koma með sér, og það boð þáð-
um við tafarlaust. George tók
skautana sína með sér. De Graw
House var hér um bil 3 mdlur yeg- j
ar írá vagnstöðiuni. Á sumrum 1
var W'ille vanur að keyra á vagn-
stöðina eftir veginum, en á vetr-
um, þegar neðri vatnsendinn var
íslagður rétt að segja upp að búsi
hans, þá var hann vanur að fara á
sleða sínum yfii4 vatnið. þegar við
lögðtim af stað var n/iðamyrkur
skollið á og hvassveður mikið, en
þutina hjarnskán hafði lagt yfir
va/tnið. Snjófall var mikiö og svo
var d'imt, að stundum gat maður
ekki séð armslengd fram fyrir sig.
Við vorum hlýlega klæddir, allir í
þykkum yfirtreyjum og með vietr-
arvietlinga. Ég bélt á póstpokan-
| um á handfeggnum. Við tókum
sleðann þar sem Wille hafði falið
hann í viðarrunna eiinum á vatns-
bakkanum. það var algengur skóla
drengja sleði. Ég sat fremst á hon-
um, með póstpokann á handleggn-
um og ljóslukt. Wille sat næstur
mér, en George var á skautum sín-
um og ýbti okkur áfra-m. Wille
hafði fengið sér kústskaib, sagað
það í 2 jafulanga parta og rekið
nagla í annan endann á hvorunt
parti. þessa parta notaði hann til
þess að hjálpa til að ýta okkur á-
fraim. Eini vegvísirinn, sem við
höíöum til að fara eftir, var ljós-
ið í Hewitt stöðinni í þriggja
milna fjarlægð, og sem var áfanga-
sbaður okkar.
Við vorum kátir, þegar við lögð-|
um af sbað, og fórum áfram með
undra hraða. ötundum urðum við
þó að hætta alveg að hlægja til
þess að ntissa ekki andann. þanu-
ig héldmn vdð áfram nokkra stund
í kyrö og dimmu næturinnar, en
svo mistum við sjónar á ljósinu.
Gæzlumaður vagnstöðvarinnar
hafði slökt það og haldið hieim ti!
sín í þeirri sannfæringu, að Wille
mundi ekki koma það kveld til að
sækja pósinn. Samt héldum við á-
fram, eítir því sem við héldum [
vera nétta leið, þar til við siáoim
Ijósið aftur. Við héldum áfram i |
gáska og kátínu og með skelli-
liláitrum. Stundum heyrði ég
bresba í isnunt og hafði orð á þvi, I
eu við vorum á svo Lraðri fierð aðj
við vissum ekki fyrr en við vorum
komnir fram fyrir staðina, sem
brostið höfðu. Einu sinni spurði
Wille George, hvort hann stýrði
ekki sleðanum of mikið til vinstri
handar, en hann kvað það ekki
veira. “þ-arna er ljósið beint fram |
undan okkur, sérðti það ekki ? Við I
sbefnum þráðbeint á það”. Við
sáum ljósið beint framundan' okk-1
ur og héldum tafarlaust álram.
Innan lítils tíma sagði Wille með I
ákafa og í talsverðri geðshræringu
að við værtmt á rangri lieið og
héldum alt of mikið 'til vinstri
handar, út á vatnið, og tæpast
hafði hann slept orðinu, }>egar slieð
inn sökk undan okkur. Ljósið i
luktdnni slokknaði, póstpokinn
hvarf og við len-tum allir í vatnið.
Vdð fréttum síöar, að við hefðum
verið vegviltir, og að ljósið, sem
við sáiurn og iiugðum vera á vagn-
stöðdnni, hafði verið ljós á bónda-
býli nokkru lengra upp með vatn-
inu, þar sem það var ekki íslagt.
#*##*####*****#*#********#*#**#****#**#*£*££
*
4c
«
*
«
4c
:
♦
4
4.
«
4'
•r
4
+
4c
4■
4
«
♦
4:
4-
♦
4-
*
4:
4
4:
4
4c
♦
4
*
islendingiilapriiiii
Verður haldinn hátíðlegur
á GIMLI, 2. ágúst, 1907
Forseti dagsins: — íívetuii Tliorvaldson.
>
>
*
♦
♦
♦
>
*
»
♦
♦
>
»
♦
♦
I.
PARTUR — ÍÞRÓTTIR.
( Byrjar kl. 9 f. m. )
Viðvíkjandi fþróttunum sjá sfðasta tölublað Heimskringlu
Við vorum á svo hraðri ferð,
þegar þetta vdldi tdl, að ég, sem |
sait fremst á sleðanum, rakst und-
ir íshellu og skarst á höku og enni |
En það vdldi til að íshellan var
svo þunn, að mér tókst að reka
höfuðið upp gegn um hina og ná I
þannig að mér andrúmslofiti. En
George, sem var á skautum og
ýt'ti okkttr áfram, kastaðist nær
því fram yfir okkur báða. Enginn j
okkar visssi neitt um það, hvort
hinir kynnu að synda, en við vor- I
um hugaðir ; við svömlnðum
þarna í ísköldu vatninu innan um
íshroðann, og hver okkar ásetti |
sér, aö snerta ekki við himtm.
Allir vorum við í yfirtreyjum og
með ve'tlinga, og höfum hlobið að |
vera um 300 pd. að þyngd. það
vildi mér til, að ég var alLgóður
sundmaður, svo ekki Leið 'á löttgu
þar ti’l ég fðr að krafsa í ísröndina
og að reyna að lyfta rnér upp á
hana., en ég var svo þtingur, að
mér var það ómögulegt, því að í
livert skifti, setn ég ætlaði að lyíta
mér tt'pp, þá brotnaði ísinn undan
þunga mínum og ég sökk aitiir í
vatnið. Og svona var það mieð
félaga mína, og svo var dimmviðr-
ið inikið, að við gátum naumast
séð hver til annars, með því líka ]
að vindurinn þyrlaði snjókornum
stöðugt í augu okkar.
Um síðir n-áði -ég í ísröndina þar
setn hún virtist nógu sberk til að
þola þunga mintx, en þá var ég
orðinn svo dofinn af frosbi og vos-
búð, að mér var algerlega ómögu-
Legt, að lyfta sjálfum miér upp á
ísinn. Ég var orðinn svo aðfram
korninn, að ég gat að eins hreyft
handlegginn með mestu þjáning
um. Hatturinn hafði farið af höfði
mér, og þegar ég þreifaði í liárið
á mér, fann ég að það var frosið.
Eg. reyndi að halda mér í ísinn, en
gat það ekki ég var að bapa von
og hug og krafti, og Lór að finna
til dofa, sem ég vdssi að boðaði
bráðan dauða. Hann færðist um
inig' allan, byrjaði niður í fótum
og færðist upp eftir líkamanum,
og skildi ég hvað þetta þýddi, en
skeytti því engu. Ég fann dofann
færast upp í mjaðmirnar og vissi,
að þess yrði ekki langit að bíða
að hann færðist upp að hjartanu
Hann var á réttri Leið þangað, þó
ég og íéla'gar mínir hefðum vilst.
Ég vissi, að ég var að nálgast
það ástand, sem þedr menu kom
ast í, sem frjósa í hel, og sent
mælt er að deyi í draumi um fag
itrt útsýni og beibt loftslag. Ég
fann dofann, þenna dauðans engil,
festa sig að hjartarótum minunt
og ég fór að telja sekúndttrnar til
þess að vita, hvert mér tœkist að
telja 5 eða upp til 10 áður ein ég
misti meðvi'tundina. Alt í eimt sá
ég græntt gluggatjöldin í húsi föð-
ur míns. Ég lyfbi hendinni upp að
augttnum til þess að nudda þau og
með því skýra sjónina, en þá varð
ég þess var, að vetling.armr vortt
•enn á ltöndum mér. Ég veit ekki,
hveritiig á því stóð, en mér datt í
hug, að ef ég gæti náð hnifnum ur
vasa mínum og opnað hann, þá
kynni ég að geta stungið blaðin'U í
ísinn og þannig haldið mér við
hann og máske dregið mig upp á
hann. En Von mín brá9t ems fljótt
og hún vaknaði í huga mínum, því
þegar ég hafði með miklum erfið-
leákum náð hnífnum, þá fann ég að

*
*
*
4
4■
4-
4
4
4-
4-
4
4:
4:
*
«
♦
4:
4
4
3
*
♦
*
4:
«
*
II. PARTUR, — Rœður og Kvæði
( Byrjar kl. 2 e. m. )
Minni íslands, — Ræða:
Jón Jónatansson.
Minni Vesturheims, — Ræða:
Sig. J. Jóhannesson.
Minni Nýja íslands, — Ræða: Séra
Kvœði Kristinn Stef&nsson.
Séra Rögnvaldur Pétursson; Kvæði:
Séra Fr. J. 'Bergmann; Kvæði:
Rúnólfur Marteinsson;

Skemtiferd
TIL GIMLI
2. ÁGÚST
♦
♦
♦
♦
*■
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
>
♦
*
♦
♦
♦
♦
♦
$
♦
*
*
♦
♦
>
>
♦
>
>
>
Fer frá Winnipeg - .
“ “ Selkirk- - • -
“ “ Winnipeg Beach
“ “ Gimli, til baka
8.30 f. hád.
9.00 “ “
9.45 “ “
9.00 e. hád.
FARGJALD FYRIR FULLORÐNA fl lO
FARGJALD FYRIR BÖRN (innan 12) 0.55
Farseðlar til sölu hjá H. S. Bardal bóksala
til fimtud.kv., C.P.R. stöðinniog á vögnunum
♦
>
>
!»
*
»
>
>
>
>
>
♦
>
>
>
>
>
$
>
>
>
>
>
>
>

fiiiigurn'ir voru svo stdxðir, að mér
var ómög'uLegt að opna hann. Ég
var írosinn á höndunu'm. En þessi
ltreyfitig, sem ég varð að gera til
þess að ná hnífnumi, ásamt með'
sýninni á húsi föður mins, virtist
vekja hjá mér nýtt líísaíi. Ég
mintdst nú þess, hvernig ég á barns
árum minum hafði oft reynt að
sparka í smáspýtur eða vindil-
stubba, sem voru frosnir í ísniitn
og hve mikið mótstöðuafl þeirra
var. þet'ta v'akti hjá mér nýja
hugstin. Ég gerði mina ýtrustu til-
raun til að draga af mér votling-
ana, með þeint tilgangi, að kasba
þeim iipp á isinn og draga mig
svo tvpp á hann m'eð hjálp Jnairra,
eftir að v.etlingarnir hefðu frosið
fastir við isinu. En vieblingarnir
sátu fastir, þeir voru frosnir við
fingur mína. Ég rak þá annan
Jjeirra upp í mig og tróð ínarvað
á meðan ég var að naga hann af
hendinni. Svo lleygði ég honum
upp á isinu.
Hve Lengi vetlingurinn var að
frjósa við ísinn, veit ég ekki, en
hann fraus vfð hann, og það vakti
von mína til lífsins. Ég baröist af
alefli móti doða tilfinningu Jxfirri,
sem nú hafði gagntekið mig, meö
Jjvi að svamla óðsle-ga í vatninu.
Að síðustu vogaði ég að taka í
vetlinginn, og mér til mestu á-
nægju tann ég að hann var frosinn
fiastur við ísinn. Ég lyfti mer hægt
upp, þar til ég hafði komið efri
hluta líkamans upp á ísinn. En
lengra komst ég ekki, hvernig sem
ég neyndri til þess. Ég V'ar í þann
veginn að gefast upp og síga aftur
í vatnið.
R'é'tt í þeirri svipan heyrði ég
Georg kalla : “Haltu þér fast,
dómard. Ég held ég sé kominn upp
á þurt”. Ég leit við og sá manns-
mynd á ísnum örfá fet frá mér, og
var sá að reyna að ná til mín.
Georg hafði komist úr vatndnu
nneð tilhják) skautanna sinna. þeir
voru me/ gamla laginu og voru
skarpir oddar aftan á blöðunum.
Hann hafði synt á bakinu og kom
ið fó'tunum upp á ísinn, og á þann
hátt smáfetað sig allan upp á ís-
inn. Hann fór þá strax að leita að
miér og fann mig edns og að fram-
an er saigt. Hann ré'tti mér hönd
sína. En þegar ég ætlaði að ná i
hana, þá brotnaði ísinn undan mér
og ég sökk i vatnið. En ég komst
samt fljótkga að skörinni aftur,
og var þá dreginn upp og komst
svo Laíigt frá skörinni, að ekki var
hætta á að ísinn broniaði.
Að Jvessu búnu heyrðum viö
Wilk kalla : "Ég er að fara, drcng
'•r> úg get ekki haldið mér uppi
Lenigur, ég er að tapa öllu aíii”.
“Haltu þr þarna augnciblik”,
svaraði ég, “og við skuluin hjálpa
þér, þvi við trum báðir komnir
upp á ísinn”. Ég flýtti mér ..ð
kotnast Jjangað, sem ég bevrði
kaliið, því svo var myrkrið mikið,
að ég gat ekkert séö út frá mér,
Og í of'boðinu, sein á mér var, til
að hjálpa Wille, vissi ég ekki fyrr,
en ísinn brotnaði undan miér, og ég
sökk á ný i vatnið. En George
náði fljótt í mig og dró mig upp.
Svo lagðist ég á magann á ísinn
og skreiið þannig endilangur út að
vökinud, þar sem WilLe var að berj-
ast við dauðann. En George lá á
inaganum íyrir aftan mig og hélt
í mdg. þannig komst ég að vök-
inni og niáði í höndina á WiLk,
skreið svo aftur á bak og kom
honum a þann hátt upp á ísinn.
V ið hröðuðum þá ferðum til lands
um 2 mílur vegar, og er við náö-
um landi, hlupum við svo sein við
ináttum beim lil De Graw House.
Allir vorum við Lerhöfðaðfr og
vaitnið rann úr klæðum okkar.
Kona Wille leið í ómegin, ar hiin
sa okkur, en það Ledð ekki laiigur
tími þar til við hofðum haft faita-
ski'fibi og sátum við sterkan viðar-
eld í setustoíunnii.
Skömmu síðar, þvegar ég Leit í
spegil, sá ég mér til miestu undr-
unar, að hárið á mér var orðið al-
hvitt, og það hefir verið með þneim
lit siðan”.
Heimskringla er kærkom-
inn gestur á íslandi Sendið
hana til vina yðar þar#
íslenzkur Plumber
C. L. STEPHENSON,
Rétt norðan við Fyrstu lút. kirkju.
11» Sena St. Tel. 5730
Giftingaleyfisbrjef
selur Kr. Ásg. Benediktsson,
477 Beverley St. Winnipeg.