Heimskringla - 27.02.1908, Qupperneq 6

Winnipe<f,
febr. 1908.
HEIMSKRIN G I. A
TJ-IE NOIýTH-WEST L>AND |
: & BUSIJNESS EXCJHANGE };
' Teléfón 537;') FINANCIAL AGENTS Winnipeg, Man. S
VÉR höfum 800 Agætar lóðir, nálægt verksmiðju lóðnm, og innan
4 mílna frá Pósthúsinu, fyrir $50 lóðina. $10 niðurborgun og $3 á mán-
uði hverjum.
VÉR luifum 500 göð ibúðarhús í Winnipeg, frá $1200 til $10,000,
með afbragðs kaup skilmálum og f skiftum fyrir lóðir og búlönd.
VER höfum eftirspurnir eftir góðum búlöndum, ræktuðum og
óræktuðum, fyrir peninga og skifii.
Látið oss selja eignir j’ðar. Vér kaupum fasteignir, — livað sem
J>ær munu kosta.
VER liöfum stór fbúðar stórhýsi, — Apartment Bloc-ks. — og
seljum þau 1 skiftum fyrir lóðir, löiid og peninga.
VÉR skiftum liúsum, bújörðum, lóðum, gripum, hestum, húsbún-
aði og fleiru.
VER seljum einlyft og tvílyft liús og lóðir f bænum.
LÖND. bygð og óbygð. alstaðar í Vesturlandinu, TIL SÖLU.
FASTEIGNIR, stórar og smáar, keyptar.
PENINGAR lánaðir. Ábyrgðar-utnboðsmenn. Leigu-umboðs-
menn. Tilk\'nnið oss þarfir yðar.

The North=West Land Business
Exchange^
Traders Bank Building
Main St.
Phone 5375 11
Skrifstofur opnar frá klukkttn 0 f. h. til kl. 6 e. h., og kl. 8 til 10 e. h
Yfiikennai i M \ Swartzell
í W.-Selku k.
JþaS má hcita niierkikgt, livaÖ
W. Selkirk húar, sem aö einhverjú
leyti eru bundnir þeim svoneítula
“góöa”, siöferöislega félagsskap, t.
d. Goodtetnplarar, skólanefndir og
safnaöar kven- og kirkjufélög lút-
ersk, — vilja hvlja og kyna ódáða-
verkum, setn framin ern af ýmsuitt
á mönnum og málleysingjum inn-
an lögreglugæ/.lu hæjarins. þaö
virðist J>ó ekki vcra ne’in laununga
málefni.
Ivitt af þes.sum þræltneítsku verk-
tnn var írattviö af ylirkennara
Noröurskólans hér í hænum þ. .14.
nóv. sl., Mr. Swart/cdl, sem tok 9
ára dreng meö heiftaræöi (og aö
sögn baröi barniö í })ví ástandi 40
hogg), J)á aö mestu oröiö meövit-
undarlaust, er verkamaöur skól-
ans kom aö og skipaöi fantinum
aö hætta, en varö þó aö beita eitt-
hoittri haröiuskju viÖ fóliö áöur
þaö fékst.
Skólaneíndarmaöur og prestur
lúterskra ísletidiiiga hér i bæ N.
Stgr., var sóttur og því sjónar-
vottur aö misþvrming birnsins, ;i-
samt Dr. Koss, er viöurkendi, að
bari iö væri skaöskemt út og inn-
vortis, — ekki beinhrotiö, en mar-
iö, medtt og blööugt. Og cr dreng-
urinn ekki heill lvedstt enn. þó
lagöi prestur sá sitt ýtrasta þrek
til, og revndi margar listir, aö
sögn búktnál, en bkssun ringa, á
allan mögnlegan hátt aö eyöi-
k'ggja þá litlu tilraun, er gerö var
til aÖ leita réttar barnsins, en
hegna eöa aÖ minsta kosti reka
fantinn frá kenslustörfum. En
starfsþol N. Stgr. prests náöi til-
gattgi sínum t því, aö fyrirbyggja
aðstandiendum barnsins frá að
geta raskað rósemi glæpafólsins,
sem prestur fékk sýknaö og for-
svarað, svo hann f ngi fnlla hei'.n-
ild i na'öi að framfylgja kennara-
regltt sititti. En tnargir hafa algert
haetit að láta börn sín ganga á
þamt skóla, og líklega fjölga en
fækka ekki þeir, cr taka það ur-
ræöi, þar eö ekki fæst skift um
kennara. Og ekki aukast vinsældir
prests f\rir framkomu hans í nráli
þessu.
BarniÖ lieitir þiörik Alexattder
Sigurgeirsson, fóstursonur ekkj-
utmar SigríÖar þiöriksdóttur, er
búið hefir hér í Selkirk um nokkur
ítr, og tektir hana sárt til fóstur-
sonar síiis, sem engtiiti mun Jtykja
óheiöarlegt af lienni, aö minsta
kosti ekki þeim, sem bera lteila og
hjartíi á réttuin staö og skynsem-
is þroskun aö meta d y g Ö i r
göfugri lífsferil en g 1 æ p i og
1 e s t i í oröutn og athöfiium.
Heyrt hefi ég sagt, af nemendum
þ e s s a s k ó 1 a, aö það séu
mjög fáir dagar, sem kenslustörf
hafa veriö síöan nefndur kennari
kom þangtiö, aö ltann hafi ckki
misboöiö einliverjum nemanda
skólans meira og minna. ]>ó ettg-
um í cins stórum stíl og nefndu
barni, cnda sumir af þeim ekki
eins auðveldir til slikrar mieð-
höndhntar. Ilann er talinn þý/.kur,
Jmrpari sá.
Ólafur Torfason.
ATHS. — Vór teljurn vel gert af
hr. (). Torfasyr.i, aö hafa vakið
máls á Jicssu atriöi, þótt oss hins
vcgar viröist hann lcggja ósatvn-
gjarnlega ])iingan dótn á. séra
Steingrím þorláksson, sem vér
höfum frótt, aö alls ekki var í
Selkirk bæ, þcgar kæran gegn yfir-
kennarannni var fvrir éi skóla-
tu'fndarfundi |iar, og gat þvi ckki
haft áhrif á ákvöröun neíndarinn-
íir í kærumálinu. Vér höfum cinn-
ig frétt, aö kcnnari ]>essi liafi vcrið
kærönr fvrir dómi þar í hœntim og
fríkcndur þar af nokkrti því, er
dómurinn áleit lvegningarv.rt, og
viröist þaö bettda éi eitt af
tvennu : Annaöhvort þaö, aö
k:niiarinii haíi ekki vcriö eins sek-
ttr og grein Ólafs gefnr í skyn,
eöa aö máliö haíi veriö illa lagt
fvrir réttinn af hálfu aöstandcnda
drengsins.
Attnars höftnn vcr frétt tneð al-
geröri vissu, að kennari þessi
Ibeitti hinni haröúölegustu fúl-
itKtisku viö piftinn, og vér efnm
ickki, aö hann beföi oröið aö gera
I hvorttveggja í einu, sæta lagarefs-
j ingu og tnissa kerrnaral-yfi sitt bér
'í fvlkinu, ef lnállö heföi veriö sótt
év hcndur hotium meö skvnsemi og
sam.igiiilegu fvlgi íslendinga þar.
það var tapast við því aö búast,
aö skólatKfiidin gengist röggsam-
l.'ga ívrir því, aö fá kentvaranum
hegnt, þar senv þaö heföi kunnaÖ
aö orsaka uppihald kenslu éi skól-
miivm, uin kiö og ]>aö heföi kast-
aö skugga éi sjéilfa ncfndina, aö
hafa ráöiö slíkan miaim fyrir ketin-
ara.
Skvnsamlegast heföt' vcriö, aö
laita strax tvcggja eöa þriggja
Iækiva, til þess meö vuttpröi Jveirra
aö geita sannað meiösli piltsins.
Höföa svo sakatnál móti kennar-
anum meö þeim íiauösyntega und-
irb'úningi, semt þtirft heföi til |>ess,
aö fiesta sök éi hatiu, og jaflifranif I
að feggja máliö imi fvrir nventa- 1
málad. hér, og lveimta rannsókn
af he.nn.ar hendi í ináliuu. Samtím-
is hefðu íslendingar Jvar í hæ mcö
samtökunv átt aö taka öll börn
sín þaðan af skóla, meöan éi Jx'sstt
befði staöiö, og léitiö ]>ess getiö,
aö engu þcirra yrði leyft aö fara ,á
skóla aftur þar í bæ, fyr en liæftir
og hieiöartegur kennari væri fcng-
inn í staö fúlmiennis þess, scm mis
þyrmt hefði barninu. Meö slíkum
fjamtökum grunar oss, aö réttur
piltsins hcföi vcriö rekinn svo, aö
aðstandendur ltans heföu vel mátt
við una. Landar vorir þar neöra
hafa sýnilega alls ettga tilraun
gert til þess, að halda tippi sóma
þjóðflokksins í þcssu máli, — og
])aö er ekki' réttara aö kenna lút-
erska prestinutn islenzka þar í hæ
um það fremur en hverjum öör-
um. Kitstj.
Cancei* Cure.
R. D. EV ANS. sem fann upp
hið víðfræga lyf til lækninga
knililiiiiiii'iimiii
óskar að allir sem nú þjAstaf
krabbameinum, skrifi sér. 2.
daga notknn meðalsins, lækn-
ar útvortis eða innvortis krab-
bamein. Skrifiðstrax til R. D
Evans, Brandon, Man. 27-x-s
F r ó 11 a 1) r c f.
KEEWATIN, Ont., 17. fcbr. 1908.
Ivffir tólf ára dvöl hér í Kieie'wlaitiu hafa þau Siig-
ttröur Jóhaiinsson og kona lvans Sólvcig, með fóst-
urdóttir þicirra 7 ára, aéráöið að llytja sig alfarin
vestur til V'ancouver, B.C. Sonur þeirra Jóhann,
sj'in hcfir veriÖ þar vcstra éi aii'Uaö éir, vcrður til
taks að vc'ita þaim móttöku.
í tiilefni af burtför þessara lijóna, vortt þau heiin-
sótt af Ktrewatin og Kenora ísleiidingum á laugar-
dagskvekliö 'þann litriitánda, í þvim tilgaiigi að kveöja
þatt. þ©ir, sem viöstaddir voru, létu í ljósi söknuö
út af burtför þ.lrra hjóna. þatt ltafa áunniö sér
vmáttu allra, sctn hafa kynst þeitn. Fyrir. utan
þcdrra eiigi'iitegu góöu kosti, l.æöi íii'cöfædda og rækt-
aöa, hafa þatt sýnt mikinn áhiiga á öllitin velferöar-
uiáluni, og tekiö stóran þátt í öllum félagsskap og
.skrtntunum meöal íslcii'dinga. Ilerra J óhanns.son
hefir sérstaktega skemt fólki meö símun fróötegn og
upp'byggite'gu ræðum og kvæöitm. íslendingar vest-
ur frá féi góöan viöbætir við félagsskap sinn, þar
sem þeir fá þau hjón.
Signrður gaf löndutn sinuni' stakkaða mynd al
scr, einnig kvæöi, cr hann baföi ort viö þetta tæki-
færi, og var það gefið fvrir tilmæli þeirra, er þar
vortt samankomnir, og teyli cg litér, aö birta kvæöið
á preii'ti.
Beztu beillaóskir fvlgja þeiin lijónum til þeirra
nýju hvimkynna íréi öllum vinum þeirra og kunningi
ttm. A h e y r a n d :.
K V .F, I) T.
1. líg flakst lieft vtöa utn fold og um mar,
og fiskaö oft lítiö, því margt vildi baga.
()g hingaö tnig síöast af lun<lingn har,
svo hjéi ykkur gerðist mín tólf ára saga.
2. Og mi skal ei þrá'tta nm þrevtu né kíf,
því það sem er liöiö ei kemttr til baka.
Kg lttigsa nú að eins um ókotnið líf,
og alt setn því íylgir, unz búin er vaka.
3. Iín cf aö óg hugsa um ófarna braut,
]>ét umk'iönia sólgeisla tek mér í nesti.
Svo hvierfa úr huganum þrcyta og þraift,
]>ví þank'inu um Ijósiö mig hvcrvetna hresti.
4. Svo byrja ég ttngttr, i andanum frjáls,
um ókomnar brautiir skal gleöitj itiér fvlgja,
■þó cllin hún bevgji minn harögcröa ltéils,
<>g hverjtrm á <togi sé móthctis l:\lgja.
5. Kg veit, ]>ó að kveöja míti veröi’ ekki klökk
og vonin tnn framt ö sé ríkust í httga,
þá birtist á lendanum ]>úsiindföld þökk
'til þeirra, setn ret'ndu því góöa að duga.
6. Kf átt þú þann huga í hcilbrigöri sál,
s?m horft gctur saiitil.'ikans ljósgeislum ínóti,
þá vertu’ ekki hræddur aö verja þaö mál,
þó velt sé að baki þcr svolitlu af grjóti.
7. því alt sem að ketnur í liuga þinn beilt,
sein htelgar og lýsir éi mannlífsins brautum,
]>aö hraint ekki dugar son héilft eöa veflt,
^ cn horfi mcö eiintirö 111 <>t lnsti og þrautum.
8. Kg tölti svo béðan og tek meö itiér alt, .
setn tállaust var boöið af einlægum huga ;
en hitt skil ég cftir, sem varð okkur valt,
óg vcit að það mun ekki í langterðir duga.
Sigurður Jóhannsson.
R í M A
um ferö A’smundar Jóbannssonar til íslands
haustið 1907.
“Eins ntig fýsir alt af ]>ó
aftur aö íara í göngur.—J.H.
1. Hann Ásttnindur Jóhannsson hljóp snöggvast
licim :
í haust var það, skaimit fyrir réttir.
Mcrkileg saga’ cr af manninum þeim,
og markvcrð'ar, ágætar fréttir.
2. Hatin langaöi’ aö skoða sinn barnstööva blett,
og 'bjó sig til farar í skyndi.
Aö féi sér þar rciöhcst og fara í rétt
og f j a 11 g ö n g tt r, — það var hans yndi.
3. Á lieiöinni austur kið ltonum vel,
<>g tei't margt, sem jx'itti aö gainaii.
\ iö strendurnar íslen/.ku séi hann þéi s e 1
°g sjóiugla hundrnðum satnan.
4. Fagnandi I.it hann á fjallanna brún
og fá'tiKiinu þorþin viij sjóinn ;
timhverfis þau voru all.staöar tún,
EMurnar, Holtin og Flóinn.
3. Fljótlega kevpti ’ann sér fjörugan hest,
og feröasl tiiu Ilúnavatns sveitir.
Bændur þar fögnuöu frainandi gcst,
<>g fengu 'ann straix ntieö sét' i 1 e i t i r.
6. þeir sáu það glögt éi gestinum þaim, —
og gléöin var eiulæg í sétluin, —
haiin var eiiginn agent fréi Vesturheim
aö vasast í iiinllutnings málum.
7. Menn íengu sér ncsti og nautsleðurs skó
og nýsilfur búiia svipu,
siöan 'ti'l fjalla 11111 flatir og mó
Á fákunum spnottinn gripu. ;
8. Göngur fanst Ásinundi gamanspil,
séi garpur cr léttur éi fæti.
Ilann skundaöi áfram uin gljúfur og gil,
jafn grieitt og ttnt' Winnipeg stræti.
9. í sauöf'éö nu hó'aði’ og sigaöi liann,
þá söng undir beirgméil í hjöllum.
Og vænt þótti fólki tvm þytni Winnipeg mann,
sem var mcö í toit uppi éi f j ö 1 1 u m.
10. Fiéð þaut í hópa' í hlíðum og dal
við hundgá og svipuóla smclli.
()g þar var mi líflegt éi þóíaval, j
aö þeytast um lvnggróna velli.
11. Fni' unaðsríkt fjalland var fjörugt og glatt,
]>ar fjöl'breyttur ómaöi söngur.
Ásmundi fanst þá lvið fornkveöua satt :
Oft fýsi ittienn aftur í g ö n g ti r.
12. Töfrandi kliö þann um barnæsku ból
rni 'beitur i minni sér festi ’ann.
Hraöar svo ferö sinni, og lveim komst um jól
'tiil h e i 111 i 1 i s síns fyrir vestann.
13. Og loks, þá haitn fór burtu landinu af
éi teiöina liingaö vestur,
hann fák sinn meö reiötýgjum fátækum gaf,
sá frjálslyndi Vcsturheims gestur.
14. Eitit alvarlegt dæmi um Ásmund þaö t>el,
scm úrskýrir glögt þessi rínta : •
hve ljómandi bafi ’onutn liöiö hcr vel >
um liðugan sjö ára tíma.
15. I/andarnir austanha'fs sjév }>aÖ víst scitn, i
að sér herna braut margur ryður,
cf oft feröast til þeirra aðrir eins menn
og Ásmundur Jóhanns niöur.
G. Hjaltalín. i
S V A F A Ó. J 0 N S S O N.
(Fædd 4. sept. 1883. Dáin 23. sept. 1907).
Meö nnaösljóitva æsku lít cg ilrauma,
Og umlurfagran vonastjönm her.
Mau é’g ghcsta ljóssins geisla strauma,
]>éi ga-íu.sólin lveilög lvsti ínér.
líg sá í aivda liísins teiftlir stafa
Og ljótiva alt, scltv dauötegt auga sér.
í ni'orgunroöa ma'tti cg þér, Svafa! .
þín mynd í lniga aldrci liriiist mér.
í' sæhtdr.ium viö samantiengdmn hjörtil
Og sviftnn iii'óiti von og trúarsól.
Viö utiaö.slön<fin fundum blíö og björtu,
Og bvgðum liimiim jafnt og jaröatból.
Viö htvgöum ci, aö æska, sala, yndi,
A ævibrautum möuiium livcrfult cr,
Og örfagatioruir skrifa oft í skyndi
þaö .skapadægur, sem ei þckkjum vér.
Hve hcfi ég mista morgunsól og friöinn,
Og mvrkast alt ítnér fratn um aldaskaut,
Og ljú'fust éist og tinaöshagur liöiun,
Ivtt æskufcros og lífi svilt ;t braut ?
Kimnitt þéi brosti bliöust vouarstjarna,
Og blikaði sl'ét'tum inannl''fsgötum á.
Ilve hafa dísir harma tljúpa svartva,
Og d'auðitni blcikur, Ijós nvér tckiö frá ?
1 '/g he\-ri styniir ltiminn, storö og lögur,
Mér stunur óma luvtt uin sólargeim.
Mcr tíminn llytur beiskar baltasögur.
O, hitrari ölltt : frosti, ís og eitn.
Og dauðans tótvar dvnja mér í cyra,
Og dísir flytja aldurtila ljóö.
]>aö hækkar og stækkar, já, lleira, llcira,
Sem llytur mcr stööugt djúpan sorgaróö.
Á sælulaiKli sé 6g þig í anda
Mieð sigurkransa, cftir unna Jiraut.
þti svífur glöö ttteö englum sólarlanda
Fm silfurbjarta, stjörinnn stráöa bfaut.
Og hins'ta kveöjatt, hinsta lxcn og tétriu •
]>ér hclgast, — ívrir samverunuar stund!!
Já, vftir lleiri eöa færri árin
Eg liint -þig ])ar, cr dauöans festi blutíd.
(Undir nafni eigiivmaiins hintiar látnu).
K. A s g. Bcnediktsson.
ENDFRMINNINtíAR FRÁ
UMLIÐNA ÁRINU 1!»07.
þegar ég lit til baka, finn ég aö
þetta næst umliðna ár hcíir haft
erfiöleika í för meö sér fvrir niig
og initt heitnili. Fyrst kom ]>að
fvrir, aö ég öndverötega í ágúst-
mánuöi lagöist i rúinið sökum
þvingandi gigtar í heröum og
háls og upp í höfttö. I/á óg þann-
ig viku, en úr því fór ég að klcð-
ast, en Jvó með veikum burðum.
K11 einmitt þá kom nýtt fvrir :
Konan míii .stakk sig í fingur év
hægri hcndi viö aö færa til tóma
tunnu, særöist aö cins l’tið, en
nóg til ]>ess, aö íingurinn bólgnaÖi
og hljóp blóðeitrun í séiriö. Hún
f'ór |>év strax til yfirsetukonu 3Irs.
O. K. Bjurnason, setn er mjóg nær
færin kotva, cn sú ferð hafði þó lit-
inn árangur. Sendum viö þá g'aga-
gert til Miss Gttörúnar Magnús-
dóttur, 7 mílur norövestur héðan.
Hún cr æfð hjúkrunarkona, stnt
þrá'tt fvrir ]>að, þó hún væri aö
mtin lasin, brá strax við og kom
tilokkar að kveldi sama dags. þa
var blóöhiitinn búinn aö na 101
stigi, jaf.tv.l ])ó konan mín væri
búitt aö taka inn kælandi meöitl.
Um kveklið og nóttina viöhafö'i
Miss Gnörún sínar lækninga til-
raunir, og iiiorguninn eftir gladdi
litin itiig m©ö því, að konan n.ín
va'ri úr allri ha'ttu. Miss Guörún
var sannt hja okkur nokkra daga.
Viö cruin henni innilega þaKkl.vt
fyrir hcnnar komu og aðgerðir, og
sérst.iklega ]>ar sem hún vildi cnga
borgun taka fyrir ómök s'n og t l-
raivn r. Jafnv. 1 þó aö hepnaðist,
aö konna í veg fyrir blóöeitruniua,
var fingurinn k-tvgi bólginn, og
konan min fvrir lcngri tíma iiand-
latna, og má vcra, aö langt liöi
um, áður en hún er jafngóö. Iitt
mikill mttnur í svona tiltellum tr
aö nét í góöa hjálp í tíma. ]>aÖ er
óþægilegt, að mæta veikindum,
þar sem féiliöaö er, og öó ekki
síst unt heyskapartíiiiauu. þaö' cr
hætt viö, aö veikir kraftar m.cti
ofrattn, þar sem þeir eru að revna
að lijálpa sér ettthvað évfram, og
altaf er nóg fvrir hietuli til að
vinna. Knda kom þaö fraiu vij
mig. Eg lagðist aftur 29. okt., —
gigtin fvröi sig úr hcrönnum uið-
ur í mjóhrvgg. Var ég því ttokkr-
ar vikur þungt ltaldinn, og vatö
aö liggj 1 hrcyfingarlaus. Kftir 5
vikur fór ég þó aö rétta vifí attur
cnda þótt batinu væri hægfara. Á
rætnr fór ég 8. jati., en því næst
engnm störfum hieíi ég gengt fram
á þennan <lag. I(æknir kallaöi ég
ekki, c'tt “7 Monks” meÖulin hrúk-
aði ég satnkvæni't fyrirsögn, og
vierð 'ég íiö jiita, að þau mieðul
hafi évlirif. lCn micst áhrif hcfir þó
kraftur guðs, og góð ftðhjúkrun
góörar kontl, setn lætttr sér ant
nm sína, og sem í svona tilíellum
leggur hart á sig ti] aö sinna sín-
um, auk þess sem hún þá líka bæt