Heimskringla - 27.02.1908, Síða 7

HETMSKRINGLA
>Vjnnipeg, 27. íebr. 1908.
ir á sig aukaverkuni og uimsjón á
hoi'inilinu utanhúss. Fyrir þetta
má ég vera þakklátur.
iNIeð hrærðtmi huga má ég minn-
ást þess manns, sem fór í kring
iu'r í Austurbygðinm, Sbephans
Johnsonar, til ]>ess aö safna s un-
skotum til þess að bæta m.'r upp
vinnuni'issirinn. Arangurinn af ferð
ltans varð sá, að hann færði okk-
ur næríelt S24 í peningum, á 15.
gif'tingar afntæfisdag okkar hjóna,
og auk þess peningavirði, sem S7
svarar. ]>etta kom okkur mjög á
óvænt. ViT heföi mátt vera, að
hlutaðaigandi gafendur hefðu ver-ið
auglýstir hér, in ég læt mér nægja
íiö geyma miinningu þeirra hjá
mér, 'enda kcmur mér ekki til hug-
ar, að þeitn sé nein þága í hinu.
Jieir hafa fuudið hvötina hjá s'r
og kærkiksverkið nemur staðar
hjá m.r. — Ég þakka öllum þ?ss-
utn ónofndu mannvinum innilíga
fyrir gjafirnar og vielvildina tif
mín, eius og ég þakka ná'grönnut't
minum og vinum alla þá hj t’p, t r
þeir ltaía í þes«u tiifelli, som og
endrarnær, auðsýnt mér, — uni
Íeið og ég viðurkenni, að aliir í
þessari hvgð, sem ég nokkur kynni
hefi af haft, hafa revnst mér vel,
og sýnt tit'ér bróðurlegan kærleika.
Árna ég því öllum sameigmk ga
beilla og h.tiniugju, og þeirri blt'.ss-
ttn, scm cnginn getur ira þeim
tiekið'.
Churehbridge, 10. febr. 1908
M. A.kMclsted.
Útsædi
VÉK ERt’.n STÆR-
STl' ÚTSÆD1S SAL-
AR í VKSTl'R-CAN
ADA. SÉRHVKR
HVGGINN V K R / L-
HNAKMAÐR HEFIR
M «• K E N / L E S Ú T-
S-KDl. BTD.JTÐ TJM
McKENZIE'S. t>IGG-
1D EKKERT ANN'AD.
EF KATTMADrK
YDAK HEFIR ÞAD
EKKT, i»Á PANTIf)
FRÁ OSS.
VÉR G E F 1T M FT
ENSKAN V E R D-
LISTA— ‘(’ATA L( )G~’
A. E. McKEN'ZIECo.
l.imlteJ
BTÍ AN l)ON. M ANITOHA
CAI-ítARV, - ALHERTA
Adal risifdismeÐO Vestur-Canada
The HotelSutherlanc/
Cor. .Mtiin «>#í smhcrland Ave.
C. J'. IH'NJiEI.!.. einautli. Winnlpe-K-
Kostur $1 00 og $1.50 á dag
TKI.Kl’UONR -V 4 8
Aill.tr skemti- ttK 'Bttsiness’ staðir ( boan-
ntii ttála'KÍr ntt’ö StmttiavöKnuin
sent ltjá dyruttuin renna.
BERSÖGLI.
MOTl’ö : —
“ Og <*itt 11 á <*í t il nioft a?i tala um viö |»igr,
**n taktu þaö ekki sem gaman ”,
I’orst. Krlíngsson.
R itstjóri ITíiinsksiuglu.
Ka’ri vinur! í nokkur ár er ég
búinn að kaupa Ileimskringlu, cn
kngur er ég búinn að lesa hana,
og nú ætla ég í hreinskil'ni að stcgja
þér, hvernig mér likar blaöið, og
]>ó ég verði ef til vill nokkuö ber-
sögull, þá vona ég aö þú fyrirgefir
•þaö, og takir til athugunar þá
mis'bresti, sem mér þykir vera á
bl'aðinu <>g blaðamensku þinni.
Fvrst skal ég þá gcta um það,
san þú skrifar sjálhtr. Yfirk-itt
líkar mér.það mjög vel, að undan-
skilduin surnum ritdómunum þín-
um, ■einkanlega utn ljóðagerð, —
].'.’gar þú t. d. fcrö aö likja skáld-
skap M. fMarkússonar viö skáld-
skap Jónasar Ilallgrimssonar og
séra V. Brfcms, þá fer satt að
scgja skorturinn á dómgreind að
verða býsna mikill. Rn skppum
því. það sem þú ritar í blaðið um
opínber málefni, bæði se-m snertir
ni'ák'fm þjóðflokks vors hér og al-
1111 nn máfcíni, se-m varða okkur
s. 'in borgara, er prýöisvcl gert.
]>ú t.kur á þeim óbuklandi, skýrir
])ati og út'listar dæmalaust vel,
svo óinöguT.'gt er annað eti augu
fólks opnist við lesttir þeirra
gr.ina, og ]xvð sjái, bvar þaö á
að staitda í slíkum mi.iluiu. Fvrir
þctita á'ttu s'tórar þakkir skilið
hjá Y'es'tur-ísfcnditi'gum, því oft
li.Tir kirkjufélags moldviðrið verið
svo dinvt, að varla hefir sést
lvaivdaskil, en á það hefir þú blás-
ið dugfega og má'tufcga.
R11 ]>ii á-tt sanivarfcgíi ekki þakk-
ir skilið hjá kaupetvdum blaðsms
fyrir sutnt, sem þú ljærð þar rúm.
Ég á hér ekki við gr.dnar, setn
skriíaðar eru um evnhver mikils-
varðandi mák'fni. það er sjálfsagt
ttð 'blöð taki þær. Rn ég á við
ttlla yi'tkysuna, siein cinkjs er nýt,
•eii S'.in þú Ijærö rtvm í hverju
blaði, að lveiita nvá, becöi í Tvundnu
og óbundtvu niáli. ’AIá þar tilnefna
t. d. alla lokfcysuna frá Fóam
fcakc, sein fylt hefir rnarga dálka,
VitðaTinn firá A. St. Johnson, trú-
ardeHuna um “vatn og bloö" o.fl.,
st'in Si<>-. Sijrvaldason ltefir stund-
utn verið að birta. • Og svo t. fl.
aöra ei’its ljóðag.rð og kvæöið
“Hvert á að flýj.i?” sein uyT.'ga
birtist. ATt þatta .r mlklu tttinna
eu eiivkisvert rusl, siettv eivginn niað
ur lvefir minsta gagn af, og öllu
I skvnsömu fólki hlýtur aö vera
nvjög mikill anvi aö sjá í IvTaðinu.
Jvg h.'fi oft furða'ð mig á, að þú,
skvnsantur maður, skulir ekki sjá
Jv.itta, því ;tð bjóöa fólki antvan
eins vitleysu vaðal til að l.sa og
þetta áðurtalfla er, virðist benda
til ]>ess, að þú álítir kaupendur
Ilcinvskriivglu lvafi skvns.’ini h.Td-
ur af skornum skamti. Jvað cr
kkitt áfram sagt, skortur á vel-
sætni, að bjóða fóTki nú á tímum
að fcsa ýtnislegt af því, sem Ilkr.
er að flytja, og ég bygg, að ckk-
ert ísTen/.kt blað, hvorki austaii
hafs né vestan, leyfi sér slikt.
Ég er viss um að margir, já,
fjölda margir kaupendur, vildu
hehlur, að dálkarnir sem fyltir ern
'inteð þ.'ssu bulli, værn auðir, ef
•ekki vu'Tii ástæðiir til að fylla þá
nveð einhverju, sem fcsiandi er.
])aö sýnast ekki v.ra nvilt vand-
ræöi fyrir vestur-ísTen/k Tilöð, að
fvlla dálka sítva meö lesmáli, s.m
vit er í. þatt geta haít aðgang að
öllmn isk'it/kum blööum og tíma-
ritum, og ,er innan handar, að
jjeta náð í be/tu tímarit hér í
landi, setn ílytja ágætar greinar
um mannfiélagsmál og llexra, og
k'.s.ttdum væri þökk á, aö íá ]>vdd-
ar.
I/ögberg lvefir t. d. flutt ágætar
ritg.rðir úr íslenzkum tímaritutn,
og leins ‘þj'ddar greinar og smásög-
ur úr enskum tíinaritum, og þctta
geta og e:ga fleiri blöð aö giera.
Ritstjórar m'ega ekki ieggja siiK-kk
visi og dómgneitid á IvyHuna, þvg-
ar ]>.ir ertt að velja lesnvál í blöð
sín. Rf fólki er boðiun einkisverð-
ur þvættitvgur til að L.’sa, svaefir
það liugsnn þess, áhuga og dóm-
greind, en þetta eiga blaða'meim
að glæða hjá l'esendunuin af sinu
fnemsta nvegni, — ]xvð lvggur fcein-
línis í þeirra verkahring. Og það
er þeMTi lika lvægt að gera, ef þeir
kutvna og vanda sig, að v.Tja les-
'mál í blööin.
Tvitt má é>g til mieð að minnast
á viö þig enn, og það eru prvnt-
villurnar í blaðinu. Jvær eru nlt of
mikl'.ir. það er fciðitilegt að sjá
íkst blöðin mora af prvntvilluin.
Jjiet'ta þarf að lagfæra það bráð-
asta, hverju selu um er að kenna.
Rins og ég tók fratix í upphafi
vorva ég aö þú takir þessar að-
finslur ekki illa upp. þær eru ekki
giexðar í ilhvrn t Tgangi, síður en
svo. þær ertt að eins skrifaðar til
Úr bréfi frá Foatn I.ake, 8. íebr.
1908 : “Mjög myndarlegt og
skemitik'gt sainsæti var haldið i
lvinu nýja húsi Ingiinumlar Tfiríks-
sonar, að kveldi þess 2. þ.m., í til-
eíni af „því, að þá voru gefin sam-
an í bjónaband af séra R. Yvgfús-
sj-iii þau Jakob Normann, tengda-
bróðir hans, og ungfrú Magnúsína
P. Johnson. Uin 60 manns voru í
boði og skernti fólk sér við ræöu-
höld, söng og dans. Nýlendn búar I
óska hinum ungu brúðhjónum
allra heiPa og bkssunar í hinni
nýju lífsstöðu.
NOTIlEDAMEAve. BUAXCH Cor.NfnaSt.
Vér seljum peninKaévísanir borg-
anleKar á Islatidt og öðrum lönd.
Allskouar bankastörf af hendi leyst
r-PARISJÓDS-DEILDIN
tckur $1 00 inulag «>c yfir or firefnr hæztu
Ktidamli vexti. sero lepgja^t viö ínn-
stH*öuféö 4 sinnnm á ári. ^40.
júnt. 30. si*pt. 31. d«»sembr
ofif 31. ui a r c h.
A H. ItAKOAI.
Solnr llkkistnr og annast um útfarir.
Allur útbúnaöur sá bezti. Enfremur
selur haiiu al skouar minuisvarha og
legst“ina.
!‘2lNenaSt. Phone 30fl
þess, að benda á gallaiva á blað-
inu, sem fjöldi af kaupenduin jioss
eru óánægöir nneð, og a’tti því að
verða þér og bl iðiivu til góðs. Rn
uinfram alt, taktu þær ekki sv'iii
gaman, því þær eru sagðar í fullri
alvöru. þinn einl. Iv a r 1.
Ur bréfuni.
Pr bréfi írá Churclvbridge, 20.
febr. 1988 : “Af því svo sjaldan
sjást fréttir i isl. blöðuntvm héðau
úr bygð, ]>á vona cg að þú, Herr t
ritstjóri, veftir viötöku þessutn
fá’tt fréttalínum. þann 14. þ. m.
giftust h.’r tvenn lijón, þáö voru
tvö börn herra Sveinbjörns Loft-
sonar : Ásmundur S. Loftsspn
kvongaöist tmgfrú Kristíönu Svein
bjtirnsson, og Rvjólfur Gumvars-
soli kvotlgaðist Utlgfrú Sigríði
Loftsson. Prestaöldumiriivn séra
lOddttr Y. Gislason gifti Ttæði ócssi
fcrúðhjón. Herra Loftsson var svo
Oddur Y. Gislason gi'ti b-æði þ.ssi
gefa þan saman, ]>ó hann sé nú
ekki þjónandi 1 kirkjufclaginu, af
því hann haföi fermt þau, þessi
börn hans. þetta voru fyrstu hjón,
sein gift liafa verið f Konkordíu
kirkju. Að afstaðhvni athöfninni
hélt allur hópurinn hevm í btvs t,r.
Loft'ssonar, og ]>áði þar raustvar-
fcga vei lu, veitta með alúð og
höfðitvgsskap. Kítir máltíð voru
sk intaniir miklar og ánægjufcgar.
Ræður héldu þeir Jóhaniv.s Rin-
arsson, II. Hjálinarsson, G. Arna-
son og séra Oddnr, haim talaði
þrisvar. B. þorbergsson íliitti
brú'ðkaupskvæði cft;r sjáTfan stg,
og brnðkatipsvístir eftir ótvefndan.
FTiiri tiiluðu ltlýleg orð til ltús-
bændatina og brúölvjónanna. Rfti-r
það var daiisað, spilað og suu’gið
til næsta morguns. Um 130 manns
sátu veizlu þessa. Svo tlutti séra
Oddur guðsþjónustu, sunnud. 16.
þ.tiv. Að lvenni lokinni sa'mþykti
síifnuðurinu nv.’ð haiidauppréttingu
að biðja séra Odd að uvessa aftur
þann 23. þ.m.".
Nobles
H0TEL
Bak viö l’óshmsiö.
Hör er Alt af Beztu
Tegund.
É
J. Tlioi-pe, Diiantli
Fyrvorandi oiirandi aö
.11M M V S K KSTA URANT
MfiRKET H0TEL
1411 PRIXCESK ST. i”,
P. ö’CONNELL. eÍRandi, W iNNIPKQ
Heztu teguiMÍir af vinföunutu og vjnd
u> 11, aðhiynuinp húsirt enduthflBtt
Woodbine Hotel
Strorsta Rilliard Hall 1 Norövesturlanditu
Tíu Pool-borö.—Alskonar vín «>g viudlaf,
1,4’nnon A llebb
Eigendur.
j Vátryggið 1
> ______ i
T li e
BraiÉii Fire taratce Co
ALOERLEÍiA AKKIÐANLEG Oö
I‘KOSK A l l’LL UEIMASTOFN UN
L
K. S. tlillor liimited
Aöal umooösmenn
PlLO.NK 208J 217 Mol.NTYUE BI.K.
E. J. OLIVER — SKKSTAKnit ni-
BOUS.MADIFK, (509 AUNKS STKKKT,
Kaupid Ydar Alveg ™lkiYd?ar valdi
Ganada Business College
ýXSIHIIDO W'ZfST BLK., AATXISrLTIFEG-
OFFICE PHONE 4867, HOUSF, PHONE 7538.
Leiðandi Hraðskriftar- og Hraðritunarskóli í Vestur-Canada.

Department of Agriculture and Immigration.
MANIT0BA
Land möguleikanna fyrir bændur og handverksmenn, verka
menn. Auðnuból landieitenda, þar sem kornrækt, griparækt
smjör og ostagerð gera menn fljótlega auðuga.
ARID 1900
1. H,141,537 ekrur gáfu 61,250,413 bnshels liveitis. Að jafnaði
yfir 19 bushel af ekrunni.
2. Bændur lögðu yfir $1,515,085 f nýjar byggingar í Álanitoba.
3. í Winnipeg-borg var $13.000,000 varið til nýrra bygging.
4. Búnaðarskóli var bygður í Manitoba.
5. Land hækkaði f verði alstaðar f fylkinu. Það er nú frá $6 til
S50 liver ekra.
6. I Manitoba ern 45.000 framfara bændur.
7. 7 óramtoba eru enþá 20 millfón ekrur af byggiíegu óteknu
Abúðarlandi. sem er f vali fyrir innflytjendnr.
til 'v.ÆiisrT^L.TsrnL.
komandi til Vestur-landsins: — Þið ættuð að stansa f Winniþeg
og fá fullar upplýsingar um lieimilisréttarlönd, og einnig um
önnur lönd sem til sölu eru hjá fylkisstjórninni, járnbrautafélög-
um og landfélögum.
Stjórnarformaður og Akuryrkjumála Ráðgjati.
SkrifiO eftir upplýsingum til
Jiixi |)1i IbuT.i’. .1«« llnr«i)4’>
617 MAIN Sl’., WINNIPEG. 77 YOKK ST , ToRONTO.
T.L
Heitir «á viitdill sem allir ““yk jp. '*H v(>r>vokriia",\
af l>vi tiann «*r fiaf' b4*sta -<*m nieim pcia r«*ykt.
íslondingar! nnini^ <*ftir að biðja um f|' 11§
ÍIMON MAllFi)
Wí’Mterii 4'iuar
Thonian Lxe, pÍl’HikI
l'ai’lory
Wmunþ,eíX
■51!
EedwaÐd Lager
nExlra Poiter
Heitir sá Dczt* SjAr som
hú»n et tíl i Cnnsila.
Hann er alver eins gort-
ur ou haiin sýnisr.
Ef hér vilji^ fa |*ad St*in
bezt er hollast |>á
er |iad þessi hjór. .Kui
rA vera á liveis manus
heiiuili.
M
EDWARD l. DREWRY
Mannfactur«*r & Tmporter
\\ innip«*g, ('uiiHda.
AÐALHEIÖUR
17l 172
SÖGUSAFN IIRIMSKRINGI.U
í efa nn, hvort ég eigi að láta lilála niig í skraut- j
klæöitnn, eða ednföldum brmingi".
*‘það veröur aö vera Hstaverk'’, endwrtok Signor
Rubinos og virti fvrir sér fegurð hennar.
“Má ég koma iiieð edna beitdingu ?’’ sagði lávaríf-
urtatn.
Hún kit franian í hann og brosti kuldakgn.
“Nei," sagði liúm, “Signor Rubinos gatur greitt
from úr því”.
Iiávarðurinn þag»aði.
“Ég vcrð að httgsa um það", sagði inálarinn-
“það gæti oröið falleg mynd, ef yðar tign bfgi í lrtl-
nm giltum logu/bekk, varuð í rauðri llaiKlskápu, nnöð
annan handkggánn beran upp að öxl. líða eins og
ítalskir málarar hafa anvndir sínar, í gulllögðuiii
búningi, tneð livíta dúfu á annari öxlinni".
Lady Aðalbeiður var að nátttirnfari listakona. )
'Hún fann nú ekki tl nokkurrar afltrýðis.semn og |
sagði því blá'tt á'frasn : *"Má ég segja nokkur orð !
um þet'ta?”
Hcrtogainnati hneigði síg og sagði, að hún áliti
það íitíkTa virðíngu fyrír síg.
“Ég hekl”, sagði Ladv Aðalheiður, að ef andlíts- j
li'tirnir eru st'erkir, þá eigí alls ekki við, að hafaj
klaeönað'hin itnjög gl.trandi. þér hafið, yðar náð, j
ekta spanskt andlit, látið því hár yðar falla unt ]
herðar niðttr, og hafið eina stóra, rattða rós í hár-
inu, og brúkið annaðhvort spanskt slör eða “ntan-
tila”. Takið svo eftir, að það vexöur falfcg ínynd". j
“Signor Rá'binos hti'eigði sig.
það er svo hugðnæmt að ltcyra fagra konu við-
urkienna legurð annarar konu. I.ávarður Caren
ljrosti, en hertogahinan hataði nú fcady AðalTietði
tneira en nokkru sinni áður.
XXXIY. KAPlTUIJ.
“þ'að var ekki ásetningur minn að reita hana til
reiöi’sagði I.ord Caren \ið sjállnu sig. “Ég
gleymdi, hve bráölá't hún er. Hún lucflr ekkert ilt
meint nneð þessu, en henni fcllur ttú illa, að ég liélt
að lnin væri ekki liygnari en þettn. Öll Iramkoma
Bieiinar sýmir, að ég hefi hafit rangt íyrir mér”.
Hantt asakaði nú sjálfan síg fvrir óréttlæti, og
lamgaöi til að sjá hnna og sættast við liatta. Rtt'ginn
tnaðitr gat beðið h'rirgefníngar á því, aö lianit hafði
naóðitr sína og konu m.eð sér.
Rn liann vildi sýna heinii, aft honitm þót-ti mikift
til viHRCttu lt’-Tiiiar kotua, »g batin óska'ði eftir að
þan yröu eins góðir vinir og áftur.
það var liðinn eitvn dagur síðan ]>etta skieði, og
honum lanst setit ltann ætTaði aldrei að taka enda.
lvngsaði stöðugt til heiinar. “Mér fcllur svo
illa, að gera hen'iti á móti, af því httgsa ég svo mik-
íð mn bana”, sagði ha*nn viö sjálían sig.
Hatin ásátti sér að heimsa’kja hana, og fór til Or-
mont hallarinitar, eu þjónninn setn tók á ínóti hon-
nm, sagöi <ift hertogainnan væri ekki heiina. I.á-
varðurintt vissi sanvt, að svo mundi ekki vera, og
fór i burtn í ill'U skapi. l'.n b.’rtogviintvan, sem sá
hann út um glnggann, brosti anægjulega. og sagði
við sjálfa sig : ‘‘Jlann gerir þaö ckki að gamni
síntt, að gcra á móti vilja mínttm í næsta skifti".
fcávarðinum þót'ti þetta mjög illa farið. Hann
h'élt að hertoga'inii'an inundi a-ldrei fýrirgefa sér
framar.
“Ég lvefði ekki átt að dæma vesalings Nitu
ADALHPiIDUR
175 1 (74
SÖGUSAFN HÉIMSKRINGI.U
skakt’’, httgsaði haivii. “Hún hefir ekkert ilt haft í
hyggju. Ég var ltka flólt, aö láta mér dctta slikt i
h«g”.
Ladv Aðalhsiftur sá, nft manni lK-iutar leiö ekki
vel. Húu giit ekki skjliö, af hverju ]>að kom, en
hún gerði alt sem lnún gat, til að gfcðj.t hann,
stundtnn tókst hentti að fá hann til aö gfcvtna,
hertogainiviiu var til.
Nú vortt liftnir þr’r dagar. þá sagði Aðalheið-
tir, að sig langaði i kikhásiö utn kveldiö. fctdy
Carett langaði líka til að fara. Fræg söngkr.na.
Adolina Patti, átti að syngja, og Aöalheifti laugaöi
svo til aö hltista á hana. Lávarðurinn var óvanur
við, að heyra konu s:na láta í Ijósi óskir sinar, og
hann brosti, þegar hún talaði utn það.
“það er sjálfsagt”, sagði haitn. “Mér þykir
mjög vænt um, að ]>ú tvjndir þáð”.
“Ég er alt af svo ltrædd um, að
þægitida, AHan,’,’ sagði hún bliökga.
Haim leit blíöfcga til hetvnar, og
’’fcg er farinn aft hafa miestu ánægju
get gert fvrir þig”.
Hún k’it fratnan í hann alveg forviða.
“'Segiröu þetta 1 fttllri alvörit, Allan ?"
“Já, það mat'tu reiða þig á".
Hún flýtti sér út, til þess hann skyldi ekki sjá,
hve glöð hún varð.
“Guði sé lof! ” sagfti hún við sjálfa sig. Rn kniplingatjaldið ttpp til hálfs,
gleði h'ennar var ekki óblönduð, hún vissi, hve hættu- í og ramma um höfuð hennar
legan óvin hún átti, og að stríðið var ekki nærri skrautlega klædd. í hárinu
ég valdi ]>ér ó-
sagði brosandi:
af öllu, sftn ég
sagt Vlð ltatia, hiif.'Su glatt liatt i svo mjög, að gleðín
jók á fcgurð hentnir. Hún lutgt.aði ikkert tiiit hina
dökkhæröu hertogaitinu, hugsaði að viiis uiit það, tr
hann hafði s;igt. Hún var tnjiig v.T klædd og allir
veittu Itentii eftirtekt. Mönnum fatist hún bera af
og 1 ölTunt í k-ikhúsinu að íegurð og vnisþokka.
aft Láxarðitrinn sá, live mikla eftirtekt kona hans
vakti, og homini þótti mjög. vænt um það.
“það er gíiman að v.ra ung og lögur", sagði
fcady Caren brosandi við Aöalh.iöi.
Nu sá kafteinn Randolph þau og
þeirra.
fcady Aðalh'ciður ’, sagði ltann, “ég
seð yðttr ",'ins fagra eins og í kvvld, —
afdroi eins ánægða”, ba’tti hann viö lágt.
Hún brosti glaðlega.
“Kg vei't nú hve mikið
sagði hún, *‘ég veit þegar þér
þegar þer víkjið írá honum. i
í kveld ’.
“F°'k ,ná segja það s.-nt því tí/.t, en ég er viss
um(; aö uttiegjan er það, sein gcrir inanniitn fegurst-
an ", sagði kafteinninn. “Rn hver er það, settt allir
eru aft horfa á?” bæ.tti hann við. Hann
ekki letigi í tt'einni óvissu utn það.
í ■ einhverjnm skrautfcgustu stólunum í húsintí
sat hertogainnan af Ormont. Hún hafði dregiX
og myndaði ]>,tð evns
Hún var að vancfa
kom str.ix til
h.!i i.Tdrei.
- og hieldur
?r varið i lof vðar”,
talið sannl.'ikann' og
u ég cr tnjög ánæg'Ö
var samt
því á enda.
])’ctta kveld var kikhúsið alveg fult.
■gci jviicciu. i nariitu bar hún stóra, nýút-
sprungna rós, aðra bar hún á brjóstinu, og í hend-
tf þvf Tiin mnn hólt hun a blómvendi. Ilún var eins og fögnr
hcimsfræga kona átti að syngja þar. Ffest göfugasta j mvnd í ljósgsisla umgerð. Rnginn, sem leit It tna
aðalsfólkið í I.ondon var ]>ar, og gat. að líta margt I gleymdi henni.
falfcgt þar. Kn fegurst af öllu var I,adv Aðalheið- j Kafteinninn sneri sér brosandi
ttr Care-n. Hin fáu orð, sem-maðttr hennar haffti j heiði.
aft I.ady Aðal-