Heimskringla - 23.04.1908, Síða 4

wmiTCPttft, 35, AWtír; 190«
*+ - <
nntUÉ itftiifetA-
ar.
■ wtrorar."^,.

-.J—•.— -
öllum
viðskiftavinum
vorum fjær og
nær, óskum vér í
einu hljóði
Gleðilesrs sumars
C. G. JOHNSON
Telefún 2631
Á liorninn á Ellice ng Langside St
FÉKK FYRSTU VERÐLAUN A SAIN'T
LOUIS SÝNINOUNM.
Cor. Portage Ave and FoJt St.
Kennir Bókhald. Vélritun, Sítnritun.
Býr undir Stjórnhjónustu o. ti. Kveld
otí dag kensla. Sérstök tilsöun veitt
einstaklega. Starfshðgunar-skré frí.)|
DR. A. E K E R
Sérfræðingur f Augim-, Nef-,
Eyrna- og tíoldssjúkdómum.
Grand Forks, N. Dak.
Sendið Heimskringlu til
vina yðar á íslaudi
Cancer Cure.
R. D. E\ AN.S, sem fann upp
hið vfðfræga lyf til lækninga
krabbameÍDum
óskar að allir sem nfi Jijíiat af
krabbameinum, skrifi sér. 2.
daga notkun meðalsins, lækn-
ar btvortis eða innvortis krab-
bamein, Skrifið strax til R, D
Evans, Brandon, Man. 27-»-8
A. S. BAKUAL
Selur llkkistnr og annast um útfarir.
Ailur útbúnaður sa bezti. Enfremur
selur hanu al.skonar miuni.svaröa og
legsteina.
121 NenaSt. Phone 30U
*a±esg&t, 1, ..11 ,'rti.y

Opið bréftil Mr.C.H.Hillman
Kæri borrali í'.g' sé það á bréfi
þínu í Hkr. 9. þ.m,., að þú hefir
r,ei5st mér fyrir, að láta ekki óá-
reitt oflof það, sem K. A. Bene-
diktsson ritaði rnn þig í Hkr. 19.
f.m. þú byrjar grein þína með því,
að tt-lfa ‘‘það slætmt, þegar «1101111
skunda út á ritvöllinn, án þess að
bala sannanagögn til að skýra
néitt mál”. ííg var ekki að skýra
ré-tt mál. líf málið er rétt fram-
sett, þíirf það aldrei skýringa við.
Itn þegar eitthvert mál er rangt
•eða ranglega fra/mset't, Jxi rf það
skýringiar við. Og ]>a'ð var einmitt
'það, sem ég gerði í greiu minm, <>g
‘‘santtanag<)gn” hafði ég óbilandi,
og get sannað alt ■sem ég sagði í
grein minni, að undantekmnn
tveimur a'triðum.
fiig sagði nefnilega í grcin minni,
að (>ú værir “'prýðisgóður siniö-
ur”. þe.tta var oftíilað, og ég hefði
ekki átt aö viðhajfa slík orð. Hitt
atriðið er þar sem ég giet þess til,
að ]x-r muni ekki hafa verið nein
þægð í ölhi því hóli, setn K. A. B.
her á þig. þar fór ég algerlega
villur vegar, því það má iesa það
á milli líixmna í grein þinm, að
þú lvefir fengið hr. Kr. Á. Rene-
diktsson til að skrifa 11«! þig áönr
áminst hól, sem standa átti oin-s
og auglýsing þér til lofs og dýrð-
ar <>g atvinnu þini»i til arðs og
blessunar.
Jæja, Hjáltnar minn! — Nei,
fyrirgiefðu, i\Ir. C. H. I-xil'Iniiím, ætl-
aði ég að seg ja. — ]>a ð er mi ó-
sköp fátt í grein þinni, sem er
svara vert, e« þó ætla é-g að viröa
þvg viðtals, og með örfáum orö-
um hrckja alt, sem þú segir.
]>ú segist vera “knúður” til að
gefa “upplýsingar”, af því ég í
‘■‘siðari hluta” gr. minnar tali um
‘‘verðmæti hússins”, sem þú hafir
að ‘‘ínörgu levti verið viðriðinn! ”
Já, “<að mörg'ii fevti” — bem,
hem! En aö ég hafi í ‘‘siöari
hluta” greinar min'tvar minst á
‘‘verðmæti” hússins, eða með öðr-
um orðutn sagt, að það væri 6—
7,000 dollara viröi, ketnur nnér á
óvart. J>ckkirðu ekki haus frá
hala ?
þér finst, að gr. ni'ín sé ‘‘sýrð”
“Ýifnndsýki og lastyrðum” til Kr.
A. Renediktssorvar. Hvar eru
“lastyröin” í gr. minni ? Og af
hverjtt á ég að öfuntUi K.A.B.?
Er iekki K.Á.B. bláfátækur nvaöur,
aJgerkga á rangri hillu í lífinu ?
Svo berðu mér ]xið á brýn, að
það sa'rvnist á mér málslvátturinn
“að frændur séu frændum vexstir”.
Jxið ]>arf nú ekkert nit-nva meðal-
flön til að láta vvt vvr sér svona
staðhæfingar. Og ég segi þér það
aJveg satt, að það þætti engum
væntva en mér, ef K.Á.B. liði bet-
ur en honum' gervr, því blóðið
rvnnur til skvkluiwvar hjá mér.
Næsta rothöggið er það hjá þér,
að þú segir, að þéc “sé óhætt að
fullyröa”, að ég hafi ekki “séö
húsið imvan eftir að það var full-
gert”, og ekki fengið upplýsingar
hjá “mörvmvm þeim, sara höfðu
veg og víuncla af húsinu”. Ójú, Mr.
C. H. HiJlman! Eg gerði hvoru-
tveggja áöur en ég skrifciði grein
mírva.
Og skai ég nii segja þér, hvernig
ég fór að því/það er hvort sem er
ekkert latmtnvgarivvál.
Á föstiKlaginn eftir að gr. herra
K.Á.R. með lofinu um þig kom út,
fóruni við Sigfús JoeJ suður á
FaWCeht ave., til að feihna atlgum
vorum á liiðí undraverða töfra-
smíði 20. altlarinnar! ]>ó satt að
segja hvorugur okkar byggist við,
að sjá nokkuö nýstárlegt. En þeg-
ar að húsinu kom, var það lokað.
Ég fór þá yfir götuna að húsi því,
er Jverra Willkey bjó í, og hringdi
bjöllunni og kom koiva til dyra.
Eg spurði eítir h'úsrá'ðaníla, en
h'tin kvað hann ekki hoima, en gat
þess, að hún væri bú'smóðirin, þ.
e. frú Willkey, og spurði, ef hún
gæti gert nokkuð fyrir mig. Já,
heldur hélt ég það. Eg sagðist
vera landeigna brakún (Rrok-
er), en sá, sem biði mín hinmncg-
in við götuna væri nýgi'ftur auð-
maður, sem væri í þann veginn að
byrja búskap, <>g vildi kaupa vvýtt
og gott hús í þessuim parti Ixe-lar-
ins, til eftirla-tis si'Mvi ungu og
■elsktílegu frú, sem bæri af Evu
d«etrmvi eins og gull af öðrum
nválmi og sól aí öðrivnv himin-
tun'ghvm. Og spurði ég svo, hvort
þetta nýja hús rétt á rnóti væri
ekki til sölu, og kvæð hvvn já við,
•og léði mér lykilinih með fúsu geði.
Eg stakk svo lyklinum í skrána
og sneri, og húsið opnaðist rétt
eins og ömuvr hús, og við gongum
■n,n.
Hið fyrsta okkar var að yfir-
vega “hundrað” stvkkja súlurnar,
og gá'tum ekki séð þar neitt, sem
við ekki höfðu’in séð áður, og “65”
fitykkja “stólparmr” eru ekki bot-
ur smíöaöir en þúsundir af sams-
kyns stólpiim. En njóta skaiVtu
r.annmælis : Stiginn er velsmíðað-
ur, og ]xvð lx‘/,ta í húsinu. IMargt
annað befði mátt betur fnra.
Eftir að við höföum skoðað
stigann i krók og kring, fóruin við
*A setustofu og þar sáum við
“hlóðirnar”! mað gJeruöii'm múr-
stefni. Já, hagur er Hjálmar, sagði
ég við féloga minn, aö smíöa
þetta “man'tíl”. En þá kom rödd
úr 150 dollara klukkunni, sem stóð
vfir arniniim, <>g röeldin sagði á
onskvi : “Rought down town", þ.
e. “Keypt niður í bæ”. Nvi var
mér öllum lokið. ]>að gekk alveg
fram af mér. Já, hagur cr Hjáhm-
ar, að smíða klukku, sem talar,
varð mér enn að orði. En áður en
Sigfús ga-ti svarað tnér, koan aft-
ur rödd úr klukkunni, sem var
dini'm og draugaJeg, og sagði það
sanna og áöur : “Hought down
town, bovvght tlowu town”.
Eftir að við höfðtmv orðið varir
þessara dularfullu fyrirbrigða, fór-
>vm við upp á loft og síðan um aJt
húsiö, og gátum ekki séð neitt,
sem væri þess vert, að lokið væri
á það' sérstöku lufsoröi.
þessu næst ferð þú að rengja
virðingu rníiia á Ivúsiuu. þér ferst
það heldur ekki klaufalega!
Alt, sem þú virðist vita við-
komandi þessu húsi — sesn þú þó
eftir þiuni eigin frásögn hefir verið
að “mörgu leyti viðriðium” — er
þ.ið, að 5,000 dollara lán fékst á
húsið.
Til þess að sý-na þér og öðrum,
aiS virðiug mín á Jvúsinu var ekki
gerð út í bláinn, set ég hér sund-
urliðaðan reikning á þessa leið :
Húsið án lóðar ......... $6,500.00
I.óð, 35 fet, á $50 fetið 1,750.00
Söltilajtn til “agcn'ts” 287.50
Samtnls
$8,537.50
Verö á húsi er nú ... $10,500.00
‘ 8,537-50
Hreinn gróði ... ... $ 1,962.50
Fin'St þér 11 ú, miinn k.-t'ti, að ég
bafi veriö mjög illa upplýstur, þeg-
ar ég “’arkaði útá ritvöíliivn", eins
og þú kevnst að orði ?
Eg veit vneira að segja, hvað
vnikið er borgað í eigninni fvrir ut-
an lánið, og get gefið þér allar
þær upplýsingar, sem þú eða ein-
hver anittar óskar að £á viðvíkj-
andi “skrauthýsinu’ ’ á Fawoett
avenue.
þú segir meðal annurs, að það
sé fjarsitæða af mér að segja, að
það hafi engir svniðir vierið við
húsið áður en þú komst þar, og
segir svo þmii máli til sönnunar,
aö eikvn hafi farið burtu degi áður
en þú komst, en hinn sama inorg-
uniinn s®m þú komst ]>;ir.
þotta einm'iitt sannar sögu mína,
«ð það voru þar tveir handlangar-
ar, s«m ekki gátu S'mvðað “vcr-
anda”, því hefðu þeir veirið smiðir
lie'fði ekki þurft að fá þig, því
“verandi” þessi er cins óbrotinn
og hngsast getur, og þar af laið-
andi anðvelt ,;ið smíða hann.
Síðast í’ grein þinni segir þú, að
þeir meun, sem bumibuJ't hafi orðið
við að lesa hóliö um þig, séu
menu, sem ekki hafi Jiaft ‘‘í háJft
annað ár nema hlawpavinnu við
hitt og þetta, sem að höndntn hef-
ir borið”.
þetta eru helber ósauniiuli. Allir
þeir, setn ég hefi við talaö, eru ís-
lenzkir smiðir, og haía unmð eins
marga daga nvi í síðastliðið hálft
ainnað ár eins og þú, Mr. Iiillrfian,
og það við sitt handverk og ekk-
ert anmað, og kaup hafa íáir
þcirra haft mvrwia en þú.
]>ú segist “hafa fyrir satt, að
eiun af starfsbræðrum þímim hafi
í sumar sem feið tekið “akkord"
að legg.ja gólf í eitt stórhýsi jKirg-
arinnar, en hafi orðið frá að
hvería vegna kunnáttnleysis”.
]>essu trúir nú saimt enginn. Og
satmleikurrnn er, að rnaöur sá,
sem þú er t að slet’ta til, mwn
vera J. G., sem tók contrakt á,
að fe'ggja gólf í “Rlökk” á Prin-
eess St., og hætti við, af því hann
sá, að hann gat ekki borgað þeim',
sem hjá honum unnn, fullkomið
kaup. En kumváttufeysi var þar
ekki ivm að kenua.
En svo segir þú, að hnnn hafi
“komið sér að hjá stjórmniní”, en
við hvaða störf bamn cr, veizt ]>ú
ekki. “Ekki er nú vakurt, þó riðið
sé’k
. Svo klikkjr þvi út með þessn :
‘‘Aftur eru aðrir, sem liafa Laitað
en ekki íundið og eru svo fokvond-
ir við guð og menii'". Ef þú ert
með þessu að gefa mór stveiðir —
sein heinast liggur viö — fer þú
villur vegar, því ég hefi aldrei á
æfi minni reyn't að komast aö
hjá stjórninni, og er ekki “fok-
vondur” hvorki við guð eða
menm.
Nú er ég bivinn að hrekja fyrir
■þér alt í grein þinni, svo þir cr
ekki heil brú eftir. Ertu nú á-
nægðari cn áðvir en þú “skundað-
ir" út á ritvöllinn ?
Eg óska þér svo gleöile.gs sum-
ars og betri endalyktar með
næsta hól, er þú lætnr um þig
r ita.
E g er þin n einl. vinur
. S. J. Austmann.
Winnipeg, 13. apríl 1908.
--------------------------------------
Tamarac selst hjá A. S. Bardal
fyrir $5.50, — en 2 “Cord” fyrir
$10.50.
125 Dollara
He I.aval rjómaskilvinda til sölu
fyrir $45.00. þessi skilvinda er
sama setn alveg ný og í ágætu
stamdi. Skrifið mér eða íiniiið mig
að tnáli.
Macjnús Pétursson,
535 Agnes Street, Winnjpeg.
TlrI)oiiiinioii Biiiik
NOTRE ÐAME Ave. RllANCH Cor. Neaa St.
Vér seljurn peninjfaúvisanir horg-
anlegar á íslandi on öðrum lönd.
Allskonar bankastörf af hondi leyst
PPARISJÓDS-DEILDIN
telmr S1.00 itmlag og yfir og Efifnr ha>i!tn
gildaniii vaxti. seni loKKjast vií> luu-
stH*ftuféð 4 sinnnin A ári.
júnl, 30. sept. 31. d*»sembr
ok 31. m a r c h.
r
Til fullkomnustu trj'KBÍnírar
VátryKKÍÖ fasteÍKnir j-öar hjá The
St.Paul Fire &
Marine Ins.Co.
Eisrnir félnps. eru yfir 5 milllóu
dollars. Skaöal)H»tur bortraöar uf
San Frauctaco aldinum l*t mill.
SKULI HANSSON & CO.,55Tri-
bune RHff,, Phonn iílTG, eru sór-
stakir uml>oösmenn.
E. K. niller I.imited
Aöal umooösnienn
PllO.VE 2088 21!) McIntykk lif.K
Þtið borgar sig
að auglýsa
í Heimskrino'la

Department of Agriculture and Immigration.
MANITOBA
Land möguloikannn fyrir bændur og lmridverksmenn, vorku
menn. Auðnuból landleitenda, þar sem kornrækt, gripnrækt
smjör og ostngerð gern menn fljótlega auðuga.
-A.KID 1906
]. í5,141,f>H7 ekrur gáfu 61,250,418 bushels hveitis. Að jnfnnði
ytir 1H busliel nf ekrunni.
2. Bændur lögðu yfir $1,515,085 f nýjnr byggingnr í Manitoba.
8. I Winnipeg-borg var $18,000,000 varið til nýrra bygging.
4. Búnaðarskóli var bygður í Mnnitoba.
5. Laiul hækkaði f verði algtaðar f fylkinu. Það er nú frá $(> til
850 liver ekrn.
6. I Mnnitoba eru 45.0(X) framfara bændur.
7. I Marutoba eru enþá 20 millfón ekrur nf byggiiegn óteknu
Abúðarlandi, sem er f vali fyrir irinflytjentlnr.
TIL VÆT-A.I;í L. L-A-JNTIDTNr jEIIVE^A
koniandi til Vestur-landsins: — Þið ættuð að stansa í Winniþeg
og fá fullar upplýsingar um heimilisréttarlönd, og einnig um
íinnur 1<>nd sem til sölu eru hjá fylkisstjórninni, járnbrautaféliig-
um og landfclögnm.
R F» ROESLIIV
Stjórnarformaðnr bg Akuryrkjumála Ráðgjafi.
Skrifiö oftir upplýsinguin til
Joxi-ph Rnrke .In)». Hiirtfcv
617 MAIN St'., WINxVIPEG. 77 YORK ST„ TORONTO.
T.L.
Ifoitir sá viiKÍill sem allir -oykjp.. ^Hvorsvoj?naT\
af !>vf hann or það bosta sem meim yct<i reykt.
Islendipgar! muniö eftir aö biöja um X.
U .MON ,M \DK)
Wextern I'igar Faetory
Thomas Lee, öÍKandi Winnnipeu
Mmi Lager
nExtra Perter
Styrkið
tangnrnar með þvf nð
drekka eitt staup nf
öðrum hvorum þess-
u<n ágæta lieimilis
bjór, á undan hverri
máltfð. — Reynið !!
EDWARD l. DREWRY Winniuog, Cauada.
AÐALHIÍIDUR
239
höfð'ing'inin, og k-it rannsakandi augum fra'tnan í lá-
.varðinn'.
“Já, 'þæð geri cg”, sagði Jvann undrandi. Hvers
vjsgna haídið þr, að Aðallneiði hafi verið þröngvað
til að giftast?”
“Eg hélt”, sagfti .hershöfölnginn, aft húu hefði
ekki viljað valda yður voiiibri'göuni, og þess vegna
hieifði hún sam'þykt ráfta'haginn”.
l,‘Eg get 'tiillviss;ið yöur utn, að svo var ekki”,
sagfti Careni.
“þass 'betra”, sagði hershöfðinginn. “31cr þvk-
ir væwt u'Mi' að heyra það. þér skiljið það, að þó
itiiér sé au't uin yður, er nvér þó enn anvvara um Að-
alhieiði’ ’.
I>ávarðnrinn hmeigfti sig, án þess að skilja, hvað
haitvn vnieiwti. En nú kom I/adv Caren til þedrra.
Hún viær órólcg, en það var sem hermi léttv, þsg-ar
hún sá, að sonur Jiienuar var alvieg rólsgur.
“Hershöfðin'gi", sægði hún, “þér hafið ekki haldið
loforð yftar. þ;ið var aftalað á milli okkar, að við
gen'gjum þenn'an morgun til i)lantnanna, þér, Aðal-
heiður og ég”.
“Eg hc-fi ekki gk-ynitt loforfti mínw, en ég tók það
svo, aö þið lvetfðu'ð ckki tínva til ]>ess fvr cn eftir lvá-
diegið”.
I/ady Caren sýndist verfta í vandræðum.
‘‘Eg haffti gk-ymit því”, sagfti hún svo. “Allan,
k-kkJu mig, mér þvkir svo hressandi, að ganya Jk-r
li'tJa stund. Hvað hafið þið veriö að gera?”
‘‘Yvð höfum verið að skoða ávextina", sagði
hersliöfðinginri og hneigði svg kurteislega'.
“'Og tafaft urn stjórnmál —?”
Sonur hínmar hló hátt. “Nei, mamina, stjórn-
mál og ávex'tiir eiga ekki vel saman”.
“Eg var að segja Garen lávarfti, hve glaöur tg
240 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
um brúðkau'p hans”, sagfti
nxsturn skalf.
Il'ún
varft, þegax é'g Jieyrfti
hershöfftinginn rók-ga.
Lady Ganeu varft náföl.
Sonnr hcnnar itók eftir þvi.
— “Um gi'ftingu hans?” sagfti hún seint, “og
þér glöddtvst yfir honni. það gerðum við öll líka”.
“Eg get ekki annrað saigt”, sagði hcrshöfðinginn,
"'en að Carcn lávarður sé mjög hamingjusamur mað-
ur. ILutuv á eiina hina elskukigustu og fogurstu
korvu á öllu Ivivglanrli. Ivf ég væri ungur, og hún
ógi'ít, skykli ég jhafe neynt að ná ástum hemvar. Hún
er tíu sinnum mieiira virði en þessi hertogahina, sem
þér 'eruð alt af að tala við Carew.
All'an hló svo hýirtanlega að 'þessn, að hershöíð-
iniginn g;ut ekki antuið en brosað íweð honumv En
I.'ady Canen reyndi cið 'breyta setn íyrst umtalsie'fn-
inu. Húm gait kngið hersh<>fðin'gjann tdil að tala um
herferðir sinar, og svo áleiit hún öllu óhæ'tt. En lá-
varðurinn undna.ftist stórlega yfir tali hcrshijfðingj-
ans, og alJri framkomu tnóðtir siwnar.
“Eg skil hned«'t ckkent í þessu”, sagði hann
hundnaö sinmum við sjálfan sdg um dagiim. “Hiér er
um eiitthvert leyn<la<rm'ál að ræfta, — og úr því eng-
inn sýnist ha'fa tiltrú tdl mín í því eifni, þá vcrö ég
komast eétiir því sjálfur". >
Dag'Lnn eftdr saetiti liann fagi, aft vera einn saman
hjá licrshöfðangjíinum, og fór svo að tala vjð hann.
Han.n aeitfaði aö konwi gvftingu sinni í tal, cm þá kom
mióðir lians og cyddi því. Og þannig kom margoft
fyrir. Kamn fór því að gruna, að móðir sín gerði
þetha- af ásettu ráfti, og titvn dag sagði bann viö
hana :
“Mamima, veiztu hvaft ég cr oft að hugsa um?”.
“Nei, þess gat ég ekki getið”.
“Mér finst ;vð þú sért hrædd vift, að láta mig
yera einau mcð bershöfðingj,yn um
AÐALHEIOUR
241
Hún brosti vandræðalega. “Hvcrs konar vit-
leysa' er þctta, Allan ? Hvi skyldi ég liræðast það ?
Hann setn er gamall vinur föður þíns”
“þaö siýnist vera heimsktile'gt, að halda þaið, en
þó stiemd ég í 'þoirri meiningu. Yfirleitt skil ég ekki
lieJmiin'ginn af því, settv hershöfðingiim svgir. Hann
talar alt af eins og Aftalbciftur lvafi verið senn fórnar-
laimib, cða ed'tthvað því likt, — ég ge.t ckki skilið
það”.
*‘]>etta cr að edns ímyndun þín, Allan.”
“þa/ð væri gott, eí svo væri. Kn súnndum finst
mér, sem hér »é um eitthv,eTt Jjeyndannál að ræðá,
en svo get ég samt ekki skilið, hvaft það gæti vcrið”.
I.ávarðnrinn gekk nú í 'burtu. En móðir hans
sló höndtvm saman af airugist.
“það kenvst upp! ]>;ið verður ómögulegt að
leyna því. Guð geíi mér styrk til að bera það! ”
I/ady Aðalhciður kom inn og fainmi U-ngda'irió'ðir
sína fljótandi í tárum.
‘?Aftalhieiður”, sagfti veslings konan, “hve king'
steindur þeúta yfir ? Sjáöu, hve hendur mínar tvtra.
— Revndu aö komasit eltir, hvenær liijrshöfðvnginn
íer. — ó, Lída, Lída, kraftar tnínir þverra oðunv,
því cg fnnn á mér, að leyndarmálið kennst upp!
NLVIII. KARlTULI.
Júianíta luertogadnnam af Orraomt notaði öll leyfi-
leg og óieyfileg rmeðul, til að ná ástum aiunars
: manns, þrá'tt fyrir það, að hún sjalf átti göfugan og
! hciöarlieigan manm. Hennii kom ekki til hugar, að
| kalla það synd, því samvizka humnar var fyrir löngu
242 SÖGUSAFN heimskkinglu
soíivuð. IIciiii'i fanst som hið djöftillega ráö.ibr 11 gg
sitit vera líkt nokkurs konar æfinitýri, en það áttd svo
vel við li'ina suðrænu náttúru hcnoar. Hún hugsafti
um þeitta nótt og tkig.
Ein'hvern tnorgun stóð hun á svölunmn fyrir ut-
<m lvú'sið, hjá itvcvmur fögrum og stórum blómiuni.
Hún var mjög k\ íðandi fvrir því, að hcrt(>g"iivn
niymdi nu fara, aður en hún næfti ’takmarki sínp —
þvi, aö rænti lávarftiinmi frá I/ady Aftalhcifti. Með-
an hún var að hugsa um ]x-tta, fann hún að hönd
var lögð á öxl hanmar.
“þoö cr fallogt hér á Brookland”, sagfti hertog-
init', því 'þotiþi var hann, — “okkur líður veJ hér,
Carcns cr gestrksiið fólk, en mér finst nú koninn
tínvi t'il að halda heimleiðis.
Hun var alt <>f kæn til að satja sig baint á ínóti
vilja hums. Hún hrostd <>g lei't franian í hann.
“þu skalt aJveg ráfta þvi, Giervase. Mér þykir
væ'ivt um, að þú hefir skiemt þér vcl hér. ]>ú þarft
ekkltrt a'iina'ð, e«' ákveða, livcntrr þá vilt fara, ég
skal þá vcra tiil'húAn”.
“Mér þykir CJaviering JicTshöfftingi sv<> skemti-
lögur”, sagfti hent'Oginn, “«ð ég heffti mikla án.vgju
af þvi, aft b'jófta honum að dvelja hjá okkur í nokkr-
ar vikur, cf jxr væri það sama”.
“Eg lueli ckks-rt á mótd þvi. ]>ú vedzt, Gcrvasc,
að 'ég vil gver.i alt, sc-ni í-g gct, til aft uppíylla óskir
þínar”.
“þú t-r alt af svo góð”, sagfti hertogdnn <>g kystí
á hönd Jiiennar. Alt í e.inu leit luin brosandi til
hans :
‘1‘Giervase! ’ ]>að er nokkttð hér, sem ég viltli
fara með með íruér heim tdl SkotJands”.
“Hvað cr 'það, Nita ? Ef hægt er að kaitpa ]w,-ð
skal það verða gef t”.