Heimskringla - 30.04.1908, Síða 3

heimsekinge'a:

VINNIPRG, 30. APRÍL 1908.
Strathcona Hote/
Horni Main og Ruport Str.
Nýbygt ogftgætt gistihús; Gest
um veitt iill þægindi með sann-
gjarnasta verði, Frí k(>yrsla
til og frá öllum jArnbr. stöðv-
um. Beztu vín og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers
KlfiKNDIR
Ogleði séra Jóhanns.
Hotcl Paciíic
219 Market I II ,M ITirki1
S treet ' Kigandi
Winnipeg - - • Mnnitoba
Telephone 1 St|
Ný-endurbætt. og
Ný-tfzku hús í alla
staði. Viðskifta
yðar ðskast virð-
ingarfylst.
$1.25 a D a g
■VWVWV
Séra Jóbann P. Sóbnundssyni
hefir oróið í rneira lagi óg'lafct a£
iimitníclum inínuni um Nýja íslanjd
í “Hugmn;’.‘Umimælin eru þð ekli.i
svo sitröng eða sitórorö, að líkindi
væru til, að SANNGJÖRNUM
mönnum gæti orðdð flökult af
þeim. þtau eru þessi : “]>ó þessi
nýlemda (Nýja ísland)v sé elzt af
öllum nýlendum í þessu landi, þá
er hún einnia sist af þeim”. Eg
segi að til þessa sóu ýmsar ástæ'ð-
ur, og sú ein, að Nýja íslamd sé
mvira afskekt en aðrar íslenzkar
nýlemdur.
þegar 'ég skrifaði þetita, iþá hafði
ég sérstaklega í hviga FRAMFAR-
IR í VERKLEGUM EFNUM, því
ég var að lýsa þeim í eldri bygð-
um Isfendinga, einkum í Norður-
Dakota. það mun verða mjög erf-
iitt verk fyrir séra J'óhiamm, að
sanna það, að N.ýja- ísland, sem
jHEII.il), sé ekki á eftir aldri rný-
liendumum ísfenzku í þessu la'nd'i
(N. Dakota, Minnesota, Argyle o.
, II.) í þessnm ©fnmm. því þó Nýja
íslamd eigi til dugnaðarnuenm —
því dtittur miér ekki í hug að neitn
| — þá eru þeir of fáir, og áreiðam-
fega farri cn i áðurgreimdum ný-
; knd'Uiii'. V'erkin sýna merkin. -Mér
j finst, að á séra Jóhanmi samnist is-
ifemzki málshátturinin “að samm-
feikanum verði hwr sárreiðastur”,
því ]>ó luunn skrifi hálfam amman
dá'lk um það, að “fróttasmölum
I ‘Hu'gims’ héðam að vestan sé langt
j frá því að vera óaðfinnamleg”, og
j “hianm íinnii tifefni til að kveimka
'sér umdan” áðurgraimdu'm ummæl-
unv, þá reynir .hamn ekki mieð eimu
orði að SANNA meibt af þesstt.
j Alit hiams skrif gemgur út- 4 það, að
sýma það og samna, að Nýja ís-
laiivd sé eims viel sett að ‘‘landfræð-
lisfegri afstöðu” og “gæðum jarð-
j viegsims”, ■eins og aðrar ísfenzkar
: nýfemdur. Ef þetta er svo, en fra'm-
Ifiarir SAMT minrni en amniarstaðar,
Ijþá ©r öll þessi upplýsing séra Jó-
hamms vopn á móti lvams eigim mál-
stað.
Ummæli hams mm pað, að fra'iri-
amgreind orð mín séu ‘‘óhróður”
um Ný-ísfeindimg&', læt ég eins og
vind u.m eyrmn ]>j<Vta, í það
minsta þangað til tilraun. veröur
gerð til að samna að svo sé. Saatia
er að segja uin það, að ég nvuni
tnieigia teljast “næst mæsti sessu-
mautur hjá Conservai'iv stjórnimmi
í þassu fylki". Eg vöit ekki til, að
hafa í orði eða verki, sýnt að ég
værd bemni sérstaklaga hlymtvvr, og
j ég tal mjög viamdséð, að ég yrði
fyrri tvl að þiggja að sitja við
kjötkatla hennar, en séra Jóhaimn,
j ef okkur stæði það báðum til
| boða..
.
MARKET HOTEL Eg skal að síðustu taka það
. ... I það fram, að ég befði látið Jvetta
] f() PKkNCESS ST. markaðnum 1 spark sé-ra 1. P. S. i mi" afskifta-
P. O’CONNELL, eigandl, WINNIPKQ ;. , “
Beztu tegundir af vínfönKum og vind ' kUlSt’ 'e"ns °S «* hefl áður gert —
um, adhlynning góð húsid endurbætt j og eins og allir, sem bann bafir
=HOTEL—
SUTHERLAND
í'orner Main aml Sutherland Ave.
Gisting kostar, $1.00 og
$1.1,0 á dftg. Jíg túk við
stjórn þoss liáss 1. Jnn. ’OS,
ot; virðingarfylst óska við-
skifta Tslendinoanærog fjær
Kotnið, Kjáið og Ileynið.
C. F. Bunnell,
eigandi. Telefón i>48
BRUNSWICK HOTEL
Horni Main St. og Kupcrt Ave.
/le.ita bordhnld; Ilrein og lljört Iler-
bergi; Kínuxtu Drykkir og ISeetu Vind-
Inr. Okeypis Vagniruetir Öltum Train-
lestum. lieynid »*» pegarþv ert <i ferð.
rieynt til að egna upp á móti sér
baifa álitið sjálfsaigt iað gera — lef
bér væri ekki verið að reyna að
gera mig að ósamnindaimianni mót
•betri vitund.
Séra J. P. S. hefði hafit gott a£
því, áður en bamm hljóp ri't á rit-
völlinm í þetta sinm, að íhuga iþetta.
spak'mæli : “Maður líttu þér nær,
það liggmr í götunmi steimn”.
Á. J. JOHNSON.
Aðflutningsbann
, áfengis.
Efitirfaramdi grein, sem stóð í
I.ögréttu I. þ'.m., er béc bdrt til
þess að sýma riik'somdvr þær, sem
miemn á íslandi byggja skoðamir
símar á r aðfiu'tmimgsbnmnsmálimu,
semj þar á að leggjast undir at-
kvæöi þjóðacinmar í svpt. mámuöi
næstkomam(Tí :
í 12. tölufel. þjóðólfs hiefir I,.P.
ri'tað alllamga' giri-i'ir méiti aðflrrtm-
imgsbammi áfcmgis. Færir lvamm tvær
ás'tæður fvrir máli s’mu : i» AÖ
það sé ai'5 sýma þjó'ðinmi mesttr lí-t-
ilsvirðingu”, “giera ísfejrdinga að
Mol'búum í augwm allra mvemta-
])jóða hieimsiims”, “sviÆta miiarga
miemn nnamnTéttindwm með laga-
valdi”, “svifta lamdið og þjóðitta
sfimitti frjálsa rétti” rt.s.frv., og
2. Að “landssjóðvirinm mcgi ekki
missa. áfcmgistollinm’ ’.
þetta eru á.rv efa hinar helzitu á-
stœður, ier á'femgisvinir hafa ffaitn
að færa gegn aðflutmingsbammi, og
er því rétt, að «fara nokkrvvm orð-
um um þær.
\ T'
það lítur út fyrir, að I,.P. hafi
gk'Vint þvi, eða viti þ.ið ekki, að
það hefir ©tvgum komið til hugar,
að þröngva aðflutmingsbanni á-
fengis upp á iskmzk.u þjóðima nauð
ugai. Alþingi hefir þvert á móti
samþykt, að bafa beitri umdirbúm-
img unddr ákvörðum þessa máls,
heldivr en höfð lneilir verið við mokk
uit ammæð mál í feindi voru, að
stjórmarskrámi'i eimni undamskil-
inmi — leita senr sé atkvæöa allra
alþingiskjósenda lo. sept. 1908 um
það, hvort þeir vilji aðllutnings-
txtjjjm áfemgis eða ekki. Greiði mvi
mieiri hluti kjósemda a'tkvæði' á
móti aðflutningslxvnmkwv, þá cteitt-
ur vaf.ilamst engum í livrg, að
feiða það í lög. Em láiti aftur á
mó'ti rnikill meiri hluti kjósemda
þá ósk í ljósi við atkvæöagTeiðsl-
uma, að þeir vilji, að sett vierði
a'ðfln'tnimgsbanmsliig — væri það
])á að sýna þjóðinmi “miestuu lít-
íil'svdrðittgu” o.s.frv., að feiða að-
fltttm'ingsbamn í lög ? Væri það að
lit'ilsvdrða þjóðina. að fara eftir
óskviin bernnar ? Vœri það að
“svif'ta þjóðina símum íriálsaTé'tti”
að gera einmitt þaö, svm hvin
bæði u m a ð giera ?
Eg 'fvrir mitt leytr nvan- efeki eít-
ir, að ég bafi nokkru sinni séð eða
hieyrt öllu mi&iri [jarstæðu en
'þeittia'. 0
En ef til vill befir L.P. ætlað að
segja, að ef aðfl.bannslög yröu
sett samkvæmi óskum stórs medri
hluta þjóðarimm'ar, þá vœri miimmd
hlutanum, þeim, sem ekki graiddu
atkvœðd með því (t.a.m. þessum
“sárfáu drykkjuræflum”, sem hamm
er að tala um) sýmd bin “miesta
lítiisvirðing”, þeir væru “g&rðir
að jMolbvium í augvutv allra menita-
þjóða beimsins”, 'þeir væyi sviftir
‘‘'mammréittiindum mieð lagavaldi’’
og “sínum írjáisa réfiti”. Hafi
þeit'ta verið hugsum hans, þá <er þó
sueifi'll af vifii í þeirri hugsum í
fljófiu bragði skoðað. En náfitvir-
liega ekki rverna snefill.
Fyrst ber nú þess að gæta, að
þimgfirrelsi og þjóðfrelsi er bygt á
því, að mierri hlufii kjósemda fvii aö
ráða', em ekki mimmi hJutkvm. A því
er þ'jóðfélagsskipum vor nvi bygð,
og varla gatur þaið vakað fyrir I,.
P'., að bamm óski eítir því, «ð vér
gerðum þá breyitingu, að mimmi
lilu'tinm verði látinn ráða lögvvm
og lofum í landi voru.
En kvartanir um kvigun mœ'tti
eiims 'hei'míæra vipp á öll lög og all-
ar ráöstafamir, sem alþjóðarvald-
ið' gcrir, til að aftra ein.hverju, sem
að Jxnss áliti er ilt og skaðfegt,
eða stafar hætta af eða fijón, því
að jafnan eru einhverjir itil, sem
vilja ekki slíkar ákvarðamir, fimst
þær svi'ffia sig “maivnré'Uindvim”.
og “frelsi”. Eimvrm íinst það “ó-
fneilsi”, aö mega ekki ríöa bart um
götur Reykjavíkur. Öðrum finst
það “ófrelsi”, að mega ekki skjóta
rjúptir í jtil miánuði'. þriðja finst
það skortmr á “mannriéttindttm”,
að miega ekki selja allskouar vör-
ut, 'án þess að þurfa áður að
kaupa borgarabréf. Fjórða 'fin-st
það skortur á ma'nmréttimdviin, að
geta ekkr fengið keypt (ipívmv eða
morfín fyrir sína eigin peninga,
þegar hann sjálfam lystir <að fá sér
þ;vð o.s.írv.
Ivn slíkt stafar aí misskilniim.gi á
mattnréttimdum og frelsi.
Jxvð hefir emginm öðlwst ]>avv
manmréttindi, að bafa fr.elsi til að
giera alfi það, sem lionvun detfiur í
hug að gera, eða lamgar til oð
gera.
Jxvð cr til nokkvið, sem er meira
virði og rétthærra heldur em löng-
un og villd' nokkurra einstaklinga
— enda þótt þeir séu ekki “sárfá-
ir drykkjuræflar” — og þaö er al-
mem.n'iogsheill in.
Vér köllum það frjálst þjoðfélag
sem hefir réfit til að setja sjálíu
sér lög um það, hvað skuli gira
og hvað skuli ekki giera, til að
viernda sem beat beill sírva, ella
sem mest hag simn. Og þjófclagið
þarf oft og 'margvisfega, að beita
þessvt valdi sínvi sakir fáfræði :vorg
araoma, \ eigingirnii þedrra, kæru-
teysis, lönigumar að þjóna fýsnum
sínum og gvrnd'um o.s.frv. — ai
því að reymslan sýmir, að “memmirn
ir e-rn ekki eims góðir og þeir æltu
að vera:, — eitvs og Baite biskup
segir í gamila kverinm okkar.
Að a ö fhvtm iti gsba mn« 1 ö g mvmdu
gera Islenidimga að 'Molbúum í
augurn allra memitaþ.jóða heinvsins”
eins og I. P. fullyrðir, er beint öf-
ugmæli. Allar mietn«tiaþjóðir heiins-
kts mtmdu dást aö oss fyrir ]) <1 *.
og jaímvel öfunda os« af því, að
hiufa geitað komíð þaim á. Að v ísu
be'fir Fimmlamd nýfegia satnþykt slik
lög hjá sér, og að mimsta kosti 7
af 'Bandaríkjttm Norður-A mc r í k u
(Ala'bamra, Delavviare, Ill'inois,Kietr-
tucky, Maine, Mississippi og Ohfo)
h.ufa fengið samskouar lög, en all-
ur fjöldi ríkja lieimsins á vaifa-
feiust lamgt í land með slík lög.
Og það staiíar ekki af því, að al-
þjóð sé: það ekki kumnmgt orðið,
hversu skaðlegar og voðafegar af-
feiðinigar ááengismautmarimTiar eru,
ekki að eœn-s fyrir þanm, satti mev tir
þess að nokkrtim. mnn, heldur fvr-
ir fiamilíu bams, börn og barna-
börn í marga liði oft og edmafit —
heldur sfiafar það a£ því, að svo
irrargar milíónir króma hafa íestar
vieriö í bransluhúswm, brugghúsum,
áifcm'gissöluhúsu'tn1 (Hótellum) með
tilhievramdi áhfildum öllutti, vin-
görðttmi o.s.frv., ssm gefa eigend-
umitn 'hundruö miiíóma krórna í
arð ártega, en alt tnundi verða
einskisvirði eða lítilsvirði, ef á-
femgþ'snavi'tnin hætfii, — þess vetgna
þora ekk-i ríkim að ráðast í slík
stórmál, er baka mvvndi mörgurn
milíónti'm rnianna eignafiap og
tekjumissi og ótölufegum grúa
nnanna atvdnnumissi.
Aluridi ekki gamla Gladstome
hafa lamgað til, að útrýma áfeii'g-
imm úr brzka ríkinu, hamn setm
sagði, aö áiengið væri “valdanrdi
aö riK'dru böli i beiminmm, heklur
em öll stríð og allar dreipsóttir til
samams” ? Mörg fleiri ummæli vitr
usfin og merkustu mamna þjóðamma
mœfiti tilfæra, eif rúm leyíði, til
■þess að sýma það, að monmim er
orðið 1 jóst áfe»gisböl'i'ö og tvauð-
symim, sem á því er, aö draga vir
því og reisa skorður við þvi, og á
margskonar hátfi að btta sdg umdir
]>að, að geta losaö þjóðirnar alveg
tmdan þvi.
Em engin þjóð stendur í þessrnn
ei.inum eims ve.l að vígi eims og vér
íslemditi'gar. Hér ervi emgin ölgerð-
arhús, iemgim bremsluhús, emgar vím-
verksmiðjur, engir vinakrar, emigar
skratvtfe'gar hallir raistar fiil dýrk-
unar áf eng i sgu ðm.um sérstakfega,
og erngir, sstn alvinnu hafa einvimg-
is af áfengiskaupum og áfemgis-
ttautrn.
þar sem vér þannig stöndum
allra þjóða bezt aö vígi, muniim
vér, og þaö nneð réfitu, baka oss
argasfia átnæli nllra góðra og viit-
ttrra mamna, gera oss sjálfa að
1 ‘Molh.'úutn í avtgvnn allra movi'ta-
þjóða' hei'msins”, ef vér hleA’pum
lcm'gmr þessum vifilemda þjóðfjamda
inm í land vort ; ef vér látvvm' hanm
halda áfram að koma og sfieypa
yfir oss og börn vor ófriði og ill-
indum, 'sl'VSirm og stórtjóni, háska
og hörmungum, eymd og örbirgð,
sjúkdólmwm og (fevuða. því að :
“þess hera rtriemn súr um æfilöng
ár,
s?m að eins var stmndar hlátur ;
því brosa menm fra-m á bráðfleygri
stumd,
s:nn bvrrt 'þvær ei ára grátur”.
(Meira.
KJÖT.
“Ef það kemur
frá Johnson,
þá er það gott”
C. G. JOHNSON, Kjötsali,
Lang:side ok Ellice Fón 2631
DOBSON
nnd
JACKSON
Byegingamenn
Sýnið oss uppdrætti yð-
ar og ftætlnnir og fáið
verðáætlanir vorar.
370 Colony Street
Winnipeg
Hiefir þú borgað
Hehnskringlu ?
Woodbine Hotel
Htwrsta Billiard Hall 1 Norövestnrlandioa
Tlu Pool-borö.—Alskouar vluog viudlar.
Lennon A Hebb,
Bigendur.
SJTJNNÝTT HÓTEL
A LC. KRLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John ÍTcDonald,
eigandi.
James St. West, Rétt vestan viö MainSt.
Winnipeg Telefón 4 9 7 9
$1.50 á dag og þar yfir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er nm hönd haft er
af beztu tegund. Rcynið oss.
SC
2*
BRANDONS VINSŒLASTA
GISTIHUS
HFIRE flOTEL
K J. PELTIBR, cigundl
Ilefiröll nútírtar þægindf.
Reynið þetta gisti * hús.
Á be/ta start i borginnl.
Lang - vega telefón 135.
Sample rooms
725—781 Rosser Avb
itiunm v n v \ .
_____________________21-.V8
m
j Sem er rétt á bak við Póst-
húsið, — og þar sem alt er af
jbeztu tegund. íslendingar
j ættu að reyna þetta gistihús.
Jarnes Thorpv5,
eigandi.
Fyrverandi eigaudi
Jiinmy,s Restaurant A
Portage Ave.
aðalheiður
243 244
SÖGUSAFN HETMSKRINGI/U
‘■‘það .er ekki hægt að kaupa það fyrir peninga,
cm það leykur nnér mýtit líf”,
“Hvað 'er það, Nitja ?” '
'Húm hóf upp h()iKltirnar, og sagði hrifin, aö ,l>ví
ier sýnd'ist : “Hið hreina, hressamdi loft! ' 0, hvað
miér þykir múkifí fiil þess kom<T. Gervase, þeigar ég
kotn hingíið, var ég þnevtfi og ekki nœrri því hievl-
brigð. ]<7n horfðu á mig rni. Mór fimst ég v«ra
cins og önmur imaittiiieskja. álér firnst ég vera sterk-
ari, og' ég «r svo glöð og ámægð hér. Eg vildi, að
við gætiim flufit 'þeitta loft með okkur. A Skot-
la'nd'i er svo kalfi. Ó, nnér fimst sem hrollur fari nm
iriig, 'þegar ég hugsa þangað”.
“H'eritiog'inii brosti að álrafa hiennar. “þaö er '
ckkii svo gofit, að raða bót a því”, sagðf liamn. “Em |
h jartkæra Nifia , úr ]>\ í ])ér Höur svoma vel, skulum ^
við dvel ja hér eittn þá í tíu (fevga”.
Ammað’hvort fekk húm ofurlítið samvizkubit eða
hjarfia honm.ar hrærðist af góðsami hams. Hún fevut
niður og tók vvm hemdur hams. i
'“En hvað þm ert góður við nvig”, sagði hvin ró-
lega'.
G'óöur viö þig, Ni'ta! Elsktt konan mín, þú
a'fitir að Vifia, að ég vildi láfia lífið fyrir þig! það
ert þú, semi erfi góð. því jwi gaifst 'iivér ást þina,
fe.gnrð og æsku. Alfi þe.tta gafstm tiicr”.
það var feiðintegt, að þurfa að svíkja hamm, hamm
var svo bliður og effiirláfiivr, og alveg grunfeams.
Hamm 'bar ftvllkonvið' travisfi til hcttnar. — það ga t veil
verdð, að hon.nd hafi komiið fiil hugar eififihvað álfkt
Jx'ssu, iþví húm var vittgjaTnlegri við bam.n en vamdi
bem'ttaT var tiiil. þau geingu svo inrn, og sfira.x voru
hittar beifiri tilfifimi'n'gar horfttar úr hjarta lvemmar.
Húm g'ladd.isfi að edms yfir því,-að fá einnþá tíu daga
tdl að koma áfoHmvm símim fra.m. 'jægiar .þau
gemgu gegmum gesfiasalimm, sá hún Aðalheiði sitja
þar og vera að leisa' í bók. Hún brosti Ttleð sjálfei
sér, þegar húm huigsaði fiil þesA, aö ekki yrðí lamgt
að ibíða, að feady Aðalheiður yrði þarna ekki lemgur.
Hún famm ekki fiil metinmiar 'meðavnn,kvutKur með hemmi,
og þó baföi I/ady Aðalheiður aldrei gert hefiin.i ammað
en gotti. Hcrtogaiimmam hugsaði ekki um. ammað em
það, að húm efeskaði Caran lávarð, og vildi lifa við
hlið hams lífið á emda.
Tíu dagiar! það var ekki lamgur tími. Húm
varéi að .byrja strax. Hún vildi ekki yfirgejfev Brook-
lamds 'ám hans.
1 ið maltíð'ir vnr hún vanalega mjög skrautfega
b'ivim, iem iþemmam dag var hún í svörtum .kjól alger-
legw skraufifeHisu'm. Flostu kvemfólki myndi ekki
liafa þótfi smekkliegt, að vera þamnig búið, on beiiinr
íor ]x) þcssi bumdngmr ved. Hún var uvflögi sorgbtfiiiv
að sjá, og fialaði fafifi á mieðan á málfiiiðinni stóð. ,
I/áyarður Carem horfði alveg forvdða 4 hama-
nanm aisytti sér, að fá tækifæri þegar Tnvið væri að
borða, fi.il að fiafev vdð' ha«na og vifia hvað að hemm.
•gemgi. Eiim'hvier jvi sdnmd, er hanm vék tiokk rum orð-
uin að h'emmi, loi't' htin framvan í harm, *t>g honiiim
sýmddsfi tár g'lifira í attgwtH' hennar. Hann varð ó-
rófegur hvtttta r veigtva.
Jxað gafi ekkd \ierið af ])\í, að húi> b\’gi;ist við
ftð fara ])aðan, þvi hcrtoginm lvafði sagt fionum ntn
rnorguti'imm, að hawtv gjarnan vildi dvelja þa t lemgtrr.
Og ekki hefir hamm orðiö reiiður við hana, því banm
elsk'ar hama ofmiiikið til þe«s.
“Vesalimgs Nita”, hugsaði hann, “hvotð æfili að
gamgi að heitvni ?”
Hamm var góðhjarfiaður og göftr.glynd'tir maðnr.
Ham.n sárkondi í brjósti tvm liana, sem eklii hugsaði
um amnað em að 'eyðifeggja sjálfa srg og hvj mti.
i »
.114
AÐAfeHEIDUR
245
XfelX. KAPtTULl.
I,ady Aðalhoiöur rey-ndi tjl að fá hcrtogainmuna
tdl að taka þá'tfi í samfialinu, leffiir að búdð var að
barða, og eifiis aö spila og syngja, ett alt varö a-
r angurslaust.
“Eg er edtthvað svo ergileg og i svo vondrn skapi
i kveld'", sagði hún, “ég mam ekki tdl, að hafa nokk-
ramfiíma verið í jafm vondu skapi. Mér feiðist alt,
svo hefi ég líka hötuðvierk og' vil því helzt vera ein.
Eg aetla að líta í bók og rcyna Stð kotnast í betra
skap”.
Húm var brosamdi. feady Aðalhcdðttr skildi, áð
•hún' vii'ldi vera aliedn', en hún sá líka, að hertogaitttian
lang öllu himtt npp.
“Húm vill neyna', að ná tali af Allam, þess vegma
vill 'li'ún' vera edm”, htvgsaði Aðallvedður nveð sér.
Henfitd fanst hjarta sififi btX'Utta af afbrýðissejni. Síð-
am Allam hafði 'breyat í viömóti sinvt gagnvart henfiti,
var 'htvn farim æ nnaira og moira að flnna til afbrýð'i.
það jók mjög á byrði hettnar, og enginn veit, bve
slæ'iniir og þtinglxi'r sjv’tkdómur afbrýðin er, nema sa,
sem liðvvr af hemni sjálfur. ’
þegar Alfem hafði verdð hlýfegttr og bliður, við
hama, fór hama að dneynta um hamingju og sælu, ett
svo á milli tedö hún tneira en nokkrtt sinni áðtir af
afibr ýðássei n i.
H'ún 'bar ]xvð alt sairvt tneð stiikustu þolitvmæði.
Ilún hugsaði alt af til þess, sem hún hafðd sett sér
sern' trtiark og mið, að frelsa rnamt sinn frá glötum og
eyðileggimou.
.... ■. m é..x!i-
246
SÖGUSAFN HEIMSKRINGfeU
J4,
sjálf
Iljarta bennar brarm og varir henttar skulfu, e‘
hún s4 maítn simn 'gamga til hertogiaiinnunttar.
“Nitia”, sagði lávarðurinm, “hvað gengur að yð
ur í kveld ?■ llúmimgur yðar og öll framkonva, be
votfi rvm það, að yður þykir eitfihvað að.”
“J4, ég vildd, að ég gæfii verrð öðruvísL”.
“Hvaö gcmgur þá að yður?"
“Ekkiert. Eg ier að eims í vondu skapi.
svo vondu skapi, að cg næstum get drepiö
mdg. ]>ér þurfið ekkiert aö hlægja að þessu, Carem.
J>að er alveg safifi, að ég vildi að é.g væri dafitð".
“Btt, Nifia —”.
“Skifrtið yður ekkcrfi af því", gredp hún fram í.
“þéir ætlið vís-t að halda lamga ám’iatndngarræðu yfir
mér vvm dygö og skvldu, — ég þekki þaö. Em það
er ifeezfi fyrír yður, að tala ekkert við mig, ég tek
það upp affiur, að ég vildfeað ég væri dauð”.
“því óskið þér þess, svo tuvg og svo fögur?”
“I<íf inifit er fult af sorgum og þjámingufin —
fvflfi af eymd og örvæmtimg. því skyldi þá ekki vera
bezfi að dieyja ? ”
Hamm sárkemdii í brjósti um lvama. Hún var wng
og rík og íalteg, em ]>ó svo fratmtrskarandi ógæfu-
SÖttl'. /r
“þéir þtirfið ekki að líta illilega fiil mín, Carem.
I.ady AðaJhciiður ej: þarma. lif vftur lamgar svo
tnjög ettdr hlýfeika og góðttm vilja., þá fattð fiil hemrt-
ar, hún hefir ávalt mög af þess konar”.
fe'ávftrðmrinn hló aö þessum djörtu ókurtoisu orð-
utri hem'ttar.
“þéc erttð ekki eins reiðar og þér látisfi vera,
Nita, það er ég viss um, og hvað mig sruertir, langar
mig ekkert fiil að fiala við aðra en yður”.
Augn hettnar stóðu full af tárvum, og húm var svo
fögur í sorg sittni, aö haun gat ekki awvaö em íært
sig ivær henmi.