Heimskringla - 04.06.1908, Side 3

w
~^r’gVfff’K,r^rrjlíTf"!lcnp • l M "■ - *-* ‘WSfT’Sfc^ll '"H'^rvwyíT~'«'CMÍ,ff1 HEIMSIÍEINGUS

WINNIPEG, 4,. J'tNÍ T90S.
:i M«.
..---"=™
JH
inir ároiðanleguatu — og þar
með hinir vinsælustu —
verzlunarmenn auglýsa í
Heimskringlu.
=T h C"=
Criterion Hotel
McDermott Ave.
Nýtt, vandnð gistihCis
með ágæt herbergi,
vönduðnstu drykkjir
og ffnustu vindlar.
Vinsælt meðal Islendinga. Er
beint á móti Tribune- bygging-
unni á McDermott Avenue.
MORICE NOKES
EIUANDI
Woodbine Hotel
Btœrsta Billiard Hall I Norövestnrlaudinn
Tlu Pool-borö.—Alskou ar vlnog viudlar.
Levnon & Hebb,
Eigendur.
SPQNNÝTT HÓTEL
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
James St. West, Kétt vostan viö Main St.
Wiunipeg Telefóu 4 9 7 9
$1.50 á dag og þar yíir
Bandaríkja-saið
Alt sem hér er nm hönd haft er
af beztu tegund. Reynið oss.
MIDLAND HOTEL
255 Market St.
Phone 3491
á/ýtt hfis, nýr hfisbónaður
” Fullar byrgðir af alls-
konar vönduðustu drykkj-
um og vindlum í hressing-
ar 8tofunni. Gisting einn
dollar á dag og bar yfir.
w; G. GOULl) :: FliED. D.
Eigendur
WNNTPEG ::: ::
PETERS,
CANADA
IiSem er rðtt á bak við Pósit-
liíisið, — og þar st;tn alt er af
beztu tegund. Islendingar
ættu að reyna þetta gistihús.
James Thorpo,
eigaudi.
Fyrverandi eigandi
Jiinmy’s Restaurant 6
Portage Ave.
Gr suðrinu.
Fyrirlestur eftir
Láru s Ouðmundsson.
(NiSurlaigí).
dag,
kveldi.
CHICORA.
þiegar ég, eitis ag áSur er ávik-
iS, ga't >ekki séS miér íært, uö setj-
ast íi'ö á landi þair syðra, þá fór
éig iitm tiil Chieora, setii' er að
miestu leyti myllu-bær, n't'fni'lega,
Robinson I.and artd Lumiber Co. á
al'lan þiiunan bæ, tvær ákaillega
stórar söguniarmyllur ag tilhieyr-
aitidii verksta-ði, sieim þieim fylgja.
lyntiiig öU íveruhús og alla verzl-
un, — og alla monti, svarta og
hvíta, moð húð ag hári. — það er
að sogja, á borði, þó ekki sé kall-
að í orði. — SjáHur situr auðkýí-
ingurinn miestan tímiann í prakt
og vellystinigum í Wall' st. í New
York, — er að eins einn eða tvo
mánuði þar syðra 4 sujnrutn, og
hieldur þá til í afairstór.um kastala
sem han.n á þar, er hefir umi 80
hierbergi. En aö eiiins fyl'gir karliu-
um ainn giantall negn. Og þtirna
eru þessir tveir kairlíaiuskar, annar
hvítur og hinn svartur, að snúast
hvor um annaitr í þessu völundar-
húsi. F,n þess á •tm'lli er það autt.
í Chicora er uunið n kl. tíma á
trá 6 að inorgui til 6 a.ð
Kaupgjaild' er á ýftisu stigi,
frá 'e'inum dollar .og upp, ftest al-
geng verk $1.25—Sr,-4o. Ég fór inn
með tr.é'Simiðum, som aillir voru
hvMir, nœr tuttugu að tölu. þar
höfðu tvieir elztu og beztu S'iniÖ-
irnir að teins $2 á flaig, og ég þar
næstur m©ð $1.65, allir biuir $1.40
til J1.50 eðia miniua.. Alliir v.oru
þessir smiðir ■mjög alúSliogiár og
góðir drengir. En méir leiddLsí,
hvað voðalegaj þeir svikust um,
og 'ág bað um tiúsaðgerðir, sejn
oft og m'ikið þurfti að bæla, ög
það fékk ég. Og var a’.gerkga
minn eij.u herra upp Irá ] vi, <.»g
viel liðinn af fólkinu sem ibjó í hús-
umrni, og 'f'Jkk langt um mieiri við-
gerð í gegn um ntig, en aðra, sem
sendir voru áöur. Einruig var ég
viel liðinn af j-firmiau'niiuium', sem
viar allm 'geðngiasti maiður, og
heifðd geílö mér mieiira kaup síðar.
En tvenit bar til þess, að ég gat
okki ílongst þar syðra' : Fyrst,
alla tíð dauðans veikiudi á fami-
líu rtunu'i, og anuað, vierzlunin ó-
þolandi og óbenitug í alla staði.
En máskie mestu ré'ð, iað 'þegar ég
•miisti elsku litla dreinginn mánn, þá
varð óg' úrviuda og eyðilaigður þar
að vera lengur. Dg áilit rnitt er
þaið, <að mesta h'ættuspil sé þang-
að að fly-tja heilsnnnar vegna fyr-
ir alla norðanmietin og Norður-
urlan'dabúa. það er sérstaklega
loftslaigiið, sem hrífur hvern., seni
þimgað kemur, og beitiir áhrtfum
'{togar í stað. Og aftir sögðu mér
það samia', að það tseki mienn frá
8 til 18 mánuði, að venjast þar 4-
hrifuim lofits og tíðaríars, og að
margir 'mættu þaðan hverfa, setn
aldrai hefðu þar he'ilsu. Sérstak-
iega Mggur þar í lofti ftijög þrar
og loiiður kvdlli, som þeiir ttiefna
oColdfovier". Ha.nn tekur mienn
með óstjórnlogum skjálfta, og svo
brennaindi hita á cftir. Næstia dag
er sjúklingurinm slappur, «n að
öðru leyti nokkuð hress.. E» svo
k«mur hiö samu nœsta da<g mn.
satua 'inwi'd, og þann.ig getur h<ald-
ið áfram vikum og mánuðuin
satttiain. Sitma itekur þessí sjúk-
dóimur ann.an'hvorn dag, aðra sjö-
u.ndia hvern dag, og aftur sumia að
eins á þriggja vikna fnesti. Gulu-
sýkin er ekkiert hæibtulieig þar 1
kring, sem ég var, eða annarstað-
ar þar siem hálent er. þarna er í-
kaflaga óstöðugt tíðarfar og loft
nijög saggasam.t, sem sýindi bezt
þeigar frostnætur komu, að þá
vorð alt margfialt af héi^t og
mjaU'hvítt. Og stór nauðsyn er á
því, a'ð hita' 'hús ot'pp og þurka
kvt'ild og morgna stattx og haust-
ar. Ivg sá þar 8. nóvcimiber háls
þumlnngs þykkan ís á va'Ut’Sbala-
við húsið, eftiir nóttin'a, en sterk-
ur hiiti varð þá um daginn. Merki-
kvgt er það, að vér Norðanmienn,
sent þamigað komum, þolum ongan
kulda, förum straix að hríðskjálfa,
en hi'tann segja }>eir að vér þoliiru
langt um betur. þiað er á s\ o
margan háitt gagnólík.t þvi, sem
vór höfum viamdst : Fæðuibreyting,
háitt'S'emd, loftslag og fleira,, sem
gerir það að verkum, að Suður-
ríki'n verða aldrei áninfliy'tjenda-
pláss Norðanmanmia. — þaið mátti
heita', að í Chicora og 'þar í krin
væri einlægt sífieJd 'vesæld og
krankleiki. En aklrei varð ég veik-
ur, jafnvel betri til heilsu en hér
norðurfrái. Mjög trúleigt er það,
að þar sem þessi rmikli Pime-skóg-
ur er, að þar sé hiedlsusamlegt loft
fyrir brjóstveika, enda engu bætt-
ara, aö þedr, sem veifcbygðir eru
veikisit þar, en hinir, sem liraustir
eru og h.edisugóðiir. Og svo átti ég
svo annríkt, aö ég hafði engan
tírna ti'l: að missa, og komst aldrei
tiil að vierða vedkur. — Mér þykir
eiitma fakasit, að geta ©kk,i verið
þar nógu lengi til að sja og finna
hvað sumarhitinn gerði, því að
vissu layti er ég æftntýra.maður
og hefi gam.au af, að ganga í ge
um <alla þrautina.,. ef ég er byrjað
ur á h'onni. >
Jiá, þm.ntiua. lvg Leld eig megi
kia’lla það þrauti. Samt ved't ég of
ur vel, »'ð flestvr -eða allir af lönd
wm vorum, sem bdngað flutitu fyr
ir þriöjung.i aldaí síðan, eðíi þar
kninig, 'áitt'U við sivo m.argar þraut
ir að stríða, að smámundr í bar
áittunni verða ekki ægileigir í aug
um iþeirra. — Saimt vil é.g ekki
óska neintvm erfiðari kringivmstæð
wm', en iég át'ti þar við að búa
mest allan fcíirvatwi þar syðra, þeg'
ar konan og eldri dóttdr mín lágu
toáðar fárv.eikar, og ég varð aö
ainnast veikt tmgt barn 4 iiæturna
en v.inna við srmíðíar á da.gvnn. þá
fyrst, «ða í gegnu'tn þa.nn kdk, fer
trnaður að 'skilja í örsökunum,
siL-rn liggja fcil þess, að sorgar
mörkdu og þrau‘tadræt't'irn,ir er
stiimplað og grafið vnn í svo morg,
alt o£ mörg yndisteg andlivt kvenna
varra., mæðríimnai, sotn eiga t.il þá
eJsku, sem er sterkari en dauðiun,
siem vorða að vaka og vin.na, oft
og einaitt, nætvir, og daga, íyrir ast
og uimönnun ba.Tna sinna.. þegar
enigvll dauðans {wiengir sér inn og
stondur mioð tnisku'iiarlausu u a
'brost við aðra bifið rvvmsins, þar
sem elskuliagu börrvin lúgig'ýa fár-
veiik og mátitviaina, í baráfctunni
ni.illi lífs og dau.í»a', og móðirvn má
alidrei og þorir aldrioi aö fogg.ia
augvvn aftur, eða steppa líknarhend-
inmi af ást'íU'blónvinw, svo óboðnv
gesturinn, þessi .máskunarlausi
dauöii, fái ekk'i .tækálseri ;tal þess aö
slvta úr honnd .hjar'ti-ö, • 'Gl. . að
hrifsa frá hentvt það, ssm henni er
kær.ara en hemaítr eigið Hfa Ekki
vieit ég hvaða istiríð er mioira eða
srfiði þyngra en þotta, sem í flest-
•um tilfedhim er stríð kominnar og
mióðuriu'nar, en ekk 1 mannsins eða
föðursins. Og það er ofur eðlilegt,
>ó mörk sjáist eftir þann sorgar-
lioik, þítinn blóðuga bardaga. — En
©ru þá sorga og þriautamÖTKÍn,
sem st'impluð erii á andlit konunn-
ar, og sem hún befir fengið í stríði
lífsins, virt eins miikið og örið,
som .hiormaðnriun. bor eftir sverö
©ða 'byssukúluna, sem veitti áverk-
ann í battdaganuim, er ihann af etn-
t'ómri hlýðni varð að stonda 1 ?
Noi, langt er frá því. það kennir
ekki fyrr «n kemur að hjartanu.
paö er þá fyrst, þegiar vér verð-
um sjálfir nieyddir til að gogna eða
levsa al bendi starf konunnar, að
vér /viðurkennum þonnan jarðneska
engil, som drottinn aftvi'ii t'tugur
hiefir gefið oss til að friða og
líkna miað blíðu og ástir,ki, jaifnvel
sjáifvnn d'auða'nu'irt .
Aldrei hefir nokkur / karlmaður
gengið í gogn um meiri eldttau n. en
sú móðLr, sem verður nætur og
daga að vaka yfir og líkn'a veik-
U'tn 'böttnum sínnm, og svo eftir
ait það eríiði þrýsta ástarkossin-
utn brormandd á varir þoirra dieyj-
aindi í örtrium sinum.
EKkent verk er háteiitatta til í
heimi þossutn en starf þoirra
mœðra, sein vaka ávalt yfir vel-
ferð barna sinna', — vaka vfir vel-
'ferð 'heimilisins. Og ef óg heifði Itér
nægan tímia til aö færa mín rök
þar til, þá skyldi éig óhræddur
segjív :■ þœr — kontvrnar — skapa
'me.nnina', skapa þjóðimar. — Ég
'þiittfiti að eiins að vera fáaT vikur
af æfinni hvortitvaggja í senn', bæði
faðir og móðir. Og hjartans lith
drcnguri'nn minn, sem éig unni svo
beitit', dó í faðmd mínum. En sá
tími varð nóg,u langur fciil að' sýna
mér þá yfirburði á allan hátt,
seitn kottam befir fram yfir ntann-
inn til að gegn köllun ástar og
þol'gœðis.
Má vera, að óg só viosalmenni og
aðrir geti gert botur. En samt vil
ág 'biðja alla trvenn, að varast það
að l'ifcilsvirða konuna og verka-
bring bemnar. Hún á 'skftið neiður
og virðingu, engu svður en maðvvr-
in*i'. Hún á he'dmittimgu á þvv, að
kröfnm hennar sé vieitit athygl’-
II ún á alla góða og skynsaltta
tnieinn skul'dbundna til að veita
iþeirra jaltirétti fylgi. því þo ekki
væri litið á neifct au.nað en það
eina, að ltver einasti góður o>
skynsamue miaður betir áfcit góða
og elskuverða móðdr, sem var vilj-
itg að loggja í sölurnar fyrir litla
drengin/n simn, — þá væri það næg
áistæða. En ástæðurnar eru niavg-
ar fteiiri.
Iin'iknin<um hefir hingað til vcrtð
’sitjórn.aö nvoö kaldri karlmanns-
'lutid og hiárboittu sverði og bystu-
stingjumi. — það m'ætfci líka þess-
ttm tínia, sem af er sögunui, við
þá stund eða öliu hnldur angr.a-
filik af eilífðarbrautinind, sem hulið
•or þokuslæðu, svo varla sér til
sólar, og kuldanie.p'ja,n gaigntekur
miann allan, eins og hauatkveldin
urðvv mér í MissvssippL. En þegar
sá tími kemur — og hanm á að
koma som fyrst — að konur sctj-
ist í stjórnina jöfnum höntdum v;5
karlimtemm, þá rís sól á himninum
og b'rennir burt þokuslæðuina, og
l’ýsir upp margam þautt stað i
mjítmmfléla'ginu, sorn aldttoi hefir
b'irt'U séð. þá íana gai'slar ástar,
og vvðkvæmmis og réttlæfcks, að
\rerka mioina og wá tengra út, en
ré'tt imnan vóbanda 'búrs og eld-
húss, \ eða að e.ins h'edimilisins hjá
komvnui.
Kottatt er eins nauðsynleg tiil að
•til að fýlla stjórnaxflokk.kim í ab
ræðdsmálum þjóðanna, eims og hún
er n'au'ðsynl'eg til að fylía söng-
flokkinn í 'þeirri fögru list. Karl-
menn geta sungið mjög vel, en
fegurðin er ekki á fullkommu stigi,
fyr en að konurnar koma þar imi
með. Manmkærledki, mannréttimdi,
eru ekki á íullkommu stigi iyr en
kotvam er að öftu gerð jöfn við
mamninn.
Slúðui btírinn.
Hfo'j-.pur slúðurs hálan stig
hvvnds á vaði tæpu.
Hróðug baðar bedmskam. sig
hans í þvaðurs ræpu.
orð
Hiedðursrán' er hvert hans
lvæpu fáni horávvn, —
hvar, sem' tánwm steig á storð,
standa smáinar sporan.
H.
Til [Leirulækjar] Fúsa
Svtai því! — Ekki’ er svar,a-
vierður
Sigfús tniinn.
Hiann er svo dau'ðams illa geirður
—aitttnimg'Lttrt!
I ,'áru s G uðnt uudsson
C. O. F.
Court tiarry \o. 2
Stúkan Court Garry No. 2, Can-
adian Order of Foresters, heldur
fundi sína í Unity Ilall, horni Lom-
bard og Main st.,\2. og 4. hvern
fö'studag í mánuðd hverjum.
Allir mieðlimdr eru ámkvtár utu,
að sækja þar fnndi.
W. H. OZARD, REC.-8EC.
Free Press Oflice.

**** ****..
Ef þér

viljið styrkja þarflegt

ísleiizkt fyrirtæki, þá kaupið og
borgið Heimskringlu

<>*
******
*
:é

Stratiicona Hote!
Horrti Main og Rupert Str.
Nýbygt ogftgætt gistihfts;Gest
unt veittöil þægittdi uteð santt-
gjarnasta verði. Frl keyrsla
til og frá öllum járttbr. stöðv-
um. Beztu vfn og vindlar; og
herbergi og múltíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Ilotel Paciftc
219 Market 1 Il.M.IIicks S treet ' Eigandi Winnipeg - - - Manitoba
Telephoue 1388
Ný-endurbætt og Ný-tfzku hús f alla staði. V i ð s k i ft a yðar ðskast virð- ingart'ylst.
$1.25 a D a g
HOTEL
SUTHERLAND
Corner Main and Sutherland Ave.
Gisting kostar, $1.00 og
$1.50 á dag. Eg tók við
stjórn þess húss 1. Jan. ’08,
og virðingarfylst óska við-
skifta Islendinganærog fjær
Komið, Sjáið og Royuið.
G. F. Bunnell,
eigamli, Telefón ‘348
BRUNSWICK HOTEL
Horui Maiu St. og Rupert Ave.
Desta borðliald; Jfrein og Djört. Her-
bergi; Fínvstu Drykkir og Bestu Vind-
lar. Ókeypis Vayn mœtir Öllum Train-
lestum. lieynið oss þeyar þú ert d ferð.
MARKET HOTEL
14l> PRtNCESS ST.
P. O’CONNKLL, elgandl, WINNIPEQ
Beztu teRundir af vínfönRum og vindl
um, aðhlynning góð húsið endurbætt
aðalheihur
283

284
BÖiGUSlAFN HEIMSKRINGLU,
níi'stnnv uitain aö, það senv hnn íC'tlii'öii sér að
og liútt þófctist ttiú vdss micð að vinna,.
I/acfy Aðalhoiður var hi’ppvn, að v.ita vkki fyrir-
fram, hvað tmimdL 'hera við þetta kveld,.
þagar ihúið var að borða hádc’gismva'tiinu, huigsaði
hientogainuiain mieð sér, að hevt væri íyrir svg, að
sýua mamni símuitn dálitla '©ftirlátssemi. Hantv var
töliiviert frískari ©n vvm níorguninn, en itroysti sér
samit ekki til að yfirgeifa herbergi siitt. Hun scttist
'þar hjá' hoituitv. Hún sá samt ekkient etftir því, hve
köld hún haíði verið við lvann inn mofc'gnninn. Nei,
Iiinigt Irá. I?Ji hún áleit hez;t, að láta. sem sér væri
umJmgiab' um hamn, setn húm ætlaði nú. að draiga svo
Rkanwnartega á tálar. Hún tók því fraitn bækur og
la.s hátt fyrtr hann. Og allir gesfcirnir töluðu unt
það'sin á ntilli, hvc góð og eítirlát hún væri manni
símtvm.
Húin 'Cann 'það fljótt, arö nú haifði luún gengið oí
langt m©ð kulda sinn og dittaimih. Hiertoyinm var
mjög stoltur og tilninnin'gamiæmiur maður, og hanu
gait ekk.i gteym.t því, að sú konia, som hanm haíði
'htvfið til auðs og miatorða skyldii sýna hovvum kulda
'og fyrirlitmiingu. Hianm haifði gafið henini ©rns og áð-
nr cr stiigt, hinar dýrmætustu gjafir, og hann hafði
vierið tbæði stoltiir og gla/öur yfir hvie mvkla eitirtekt
htvn vtiiktii fyrir fagurð sinoi, «n ý gteði simmi hafði
hann. gteymit, að liantt var hielminigi eldri ©n hún.
Harnn stóö í þeirrd trú, að hún elskaði hamrn, þ,ess
ycgnia kom þaö yfir hanm sam uerðarslag þemnatt
sama morgnvns þegar lnamn alt í eimi fann út, að htttt
eLskaiöi homm «kki.‘ Hamm. ,v,ar mú í ©ngum efa, um
þaö, og olidrieiv hiaföi^húm. geitað bætt fynr þantv kulda,
er hiim haif**u sjýnut homiiri., þó húin htci'Öi vieriö oll al
viija 'gerð. Entgin kona, som 'elskaði mamm s'inti,
hieíðii högðað siér gagittvairt honvtm eins og hún bafðí
gert'. Hann hafSi lesið úr augniaráði hemruar megnan
viðþjóð og fyrirlitittiingu, þagar húm haföi liýið til
hams. Homnm kom nú einmig til. hugwr, hveiTMg huu
ávalt hæfði vifjað híliðra sér hjá ástiaratiotmm' h-atis.
Fyr hafði hamn álvtiið iþotta. stafaj af feáimmi, og hon-
um haifði þóitt emm miedra til hemttar korrta fyrir það,
en nú sá hamm, aö' það hafðd eingötign vettið a£ þvi,
að hienmi geðjaðisit ekki að ho.nutn. þr átt íyrir það,
að hamm ©Iskaði hana intvilaga, va r hamfc sairtvt of tskyn
saitiur 'til þc,ss, oð htm gæti vilt hontm 1 sjóndr. Kng-
imrt gat narrað -hamn nema einu stínni. Hann teiit' nu
í ihuga sér yfir saimvietttí'ma þeirra, fog hamn muiidi
AÐAIdlEIIKJR
285
eiftir svo fjöldaí ni'örgtvm aitbuttðuim,,
húm «kk,i ölskaði hamm..
“Hún hiefir giiifsit mér vegna avgtftti.
orða”, sagði hítnn við sjálfiam sig, dg,
“Hvað ég ga't venið blindur og lneiina
að húm elskaði rniig! ”
Ijieigínr hún svo kom inm til hams S
hún 'gæiti 'ge'rt alt gotit ínftur með þi
gjantteg við hainm, fékk hún kuldialega
það var í fyrsta skiifti, sem haun baun?i
konnna'. Húm gekk að hœgiawlrastóltiiu
sat í, °g loigði hiend'i sina á ha.ndlegg Bt
‘•‘þú líitur nú heitur út e.n í tnorgtiin
skai tesa háitt fiyrir þig, ef þú vilt”.
“Jiá, ég er beifcri”, svaraði hamm ktil
vom hefir ver.ið lvjá trtér í allam morgns»a
vvnt, að éig hafi al't seim ég þarí tneð”.
Áðttr hiaifði haurn orðið fná sér *isxs
ef htiu' lneifði sýnt homatm svona miikla v
Haiwi' lteifði kyst inmilega hina l'iitlu hvtít
ar og avt.siið vfir liarna þakklætii og lofi !f
hennar, — er nú gait harnn ekki gfoymit,,
hafði .bneyt't við itanm tvm morgunimm.
“Ivg fer að öfunda Divon”, saigði Ht
brosi', ef þú hrósar honttm svona trvikiöí
/
sem sýmdu að
mdmma og trtet-
stundá þumgan.
skur, að halda
'þedtttti trú, að
, í að vera v;n-
mót'töku, og
hano/ ekki vel-
nv, sem hann
ans. '
, Gervase. Eg
datega. “Dt-
, og haum sér
ri'imin aif gleði,
mih'V'ggjusem'.
tt hönd benn
. rir ttmömnun
hviermi'g hún
'vn með blíðit
286
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
Ilertagaiimnom gæt verið mjög aðlaðamdi, þegttr
húui vdidii það við hafa. það 14 evnnig í ©ðli heoinar,
að viljít, viinna ást og aiödávm allra,, sem í kring utn
ham:i voru. Húm gait ekki að því 'gert. Hiún var
nú búdu' að ásotja sér, aö svíkja' mantt sinn. Öll
von tirtK að áform hiennar hepn.uðust, var ibv.gð á van-
s-æmd hans. Til þeiss að ná takmarki sínu, varð
húm ívð eyðiteggjia lvf hams og hamingju. Samit sem
áður, beigar Itonn teit svo kuldatega til bonnar, lang-
aðii harna tál að vinna aftur bros hans, og hún geröv
svo- e«ns blíða vdð hanm eitts og hún gaá. Lyndisein-
kuminir heinmar voru svo fir.ábirugðnar amnara. Huit
,ga,t nteð köldu blóði áformað, að hlaii'pa tburtu frá
hon'tm, ledða sköitwn og svivirðingu yfir hann oj
htvsið Ortmont, seitn aldneri íyr hafði nokkur blettur
faftið á. þó hún ætiaði sér þetta, gat bún gert sig
bl’.ða og áistúðfoga viö hamn.
Húm laiuit tviðtir að homnm. “Gervase”, sagði
hún tblíðtegai, “var é^ vond við þig í morgun?”
'Eg læt aldrei .geðshræringiir bera mig ófurliða”,
saigði hamn. “það Uru að e.ins Ktilfjörlegar og ó-
merkjiiteigar persótmr, sem gera það”. _
1 ‘Eg ier hrædd mm,” sagði hún, “að ég hafi hegð-
að mér illa gaigiwstrt þér, og ég sc svo fjarskalega
jnikið ©ftir því. Ég æitti að skanvmast min fyrir að
jáita 'það, em. ég var í svo vondu skapi, það konv nokk
uð fyrir, se'in mér féll svo illa”.
“þtvö verða allir fyrir nteira og minna mótiæti 1
bemvvmvm. Ég get ,ekki séð' að nokkur þttrfi að
Hrúka ókurteisi og kulda., hver við annan fyrir það”.
Hianm lamgaði til að tnega trúa hem.ni og þaö brá
fyrir mieðaiimkvun í auigum ham«, þcgar hann leit til
heinnar, en hanm var of reyndur og skjmsa.mur ti
aö láifca ibtekkjast í annað sinm. Nþann viðbjóð, sem
hamn hu,föi tesið úr augnaráði hennar og hvernig hana
hrylti við, þagar hatitt snerti hana, — þefcta hvort
aö
tvoggja hafði grafið sig svo djúpt í h.arta hans,
þaö varð' aldreii máð iburtu.
“Viar ég vomd við þig ?,” sagði htim aifitur mjög
Wiöliegai. “K, Gervase, óg mieinti ©kkert ilt mieð þvi.
Viö skulum jaifinæ þet.ta aftur. þú veizt, að ég er
engiiim s^emgiill. LiOifiað'U mér tui að lesa f.yrir þtg.
Hvað viJ'tu að éig fosi ?” g
“Hvað sem þú vilt”, sa.gði hamu þrevitutega'.i Kn
hútt lét siem okkert væri, og dró fiótskiemil að stól
hams, sattist þiar og fór að fosa'. Hertogimn tók
ekkert eifiti'r því, setn ivún las. Hamm var alt af að
httgsa ititn. það, sctn við haíði borið tvm morgvtniun.
AAt í leinn foit húm upp.
“Ertu á sattma miáli, Gervase?” spurðihún. 1
“Ég tók ekkert efbir því, Nita”, sagði hann.
“Mér daitt það í hug. þú læitur rnig lesa fyrir
t.ig', em tekur svo ekkert eft.ir því. *Ett ég a'tla samt
a ð halda áfiram”.
Svo hyrjaði hún aftur. Henni fanst hún freimur
ge ta lesið en talað.
Nú liðti nokkrar mímú.tur. Svo sagði lvertoginn
um tóö og ltaitvn lagði hönd s’na á höfuð hernmi :
“Nitia”, sagði haun, “ég óska eiftir, að þú svarir
spurnitvgu minni”.
l'‘É'g sfoaJ svara eins mörgum og þú vdlt”, siagöi
hún brosaudd.
“Seg)trtér þá hre.inskiltiiistega”, sagð.i hanm : —
“Ilvort giftis't þú ttvér af því að þú elskaðir móg eða
til þess að ná í auöæfi uvín?”
“Ég þarf ekki að .svara þessari spurntinign. Hún
er ó'ttnleg. þú hefir lueltlur enga ástæðu til að efast
um á«s»t m'ína”.
Hemni kom til hugar, lvvort bamn vissi nokkuð
um sig og Caren lá.varð.
“Jú, ég hefi ástæðu til þess”, sagði hertoginn,
“og það er alvarkgit má’kfni Nita”.