Heimskringla - 11.03.1909, Blaðsíða 3

I
IKGCX
WINNIPBO, 11. MARZ 1909- Ma »
Cor. Portage Ave and FoJt St.
FÉKK FYRSTC VKRÐLACN k SAINT
LOUiS SÝNINGUNNI.
D«Kg og kveld-kensla. LedtiS
fullra upplýsin-ga og bdÖjiS utn
vorn nýija pappírshníi ókeypis. Vór
kennuitn enska tungu.
M. E. MAGKEY, Skrifari
MAfíKET HOTEL
146 PRINCE8S ST,
P. O’CONNELL, elgandl, WINNIPEO
Beztu teaundir af vínfönKuœ og vind
um, aðhlynning góð, húsid endurbíett
JOHN DUFF
PLUMBER, GAS AND STEAM
FITTER
Alt verk vel vandaö, og veröiö rétt
W4 Notre Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
Strathcona HoteI
Homi Main og Rupert Str.
N ýbygt og ágætt gisti h ús; Gest
um veitt öll þægindi með sann-
gjarnasta verði. Frí keyrsla
til og frá öllum jftrnbr. stöðv-
um. Beztu vfn og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Hotel Pacilic
219 Market l H, M. IIiclcs
S treet 1 Kigarali
Winni'peq - - - Manitoba
Telephone 1838
Ný-endurbætt og
Ný-tfzku hús f alla
staði. V i ðsk i fta
yðar óskast virð-
ingarfylst.
$1.25 a Dag
BRUNSWl JK HOTEL
Horni Main Sfc.jog Ruperfc Ave.
Besta borðliald; Ilrein og Björt Iler-
bargi;Exnustu Drykkir og /lentu Virtd-
tar. ókeypis Vagnmcetir ÖVumTrnin-
leatum. lieynið os» þegar þú ert d ferð.
ÁSTÆÐUR
FYRIR GREIN MINNI TIL
J. S. Thorarensen.
Flestum réttsýnum mönnummun
sanng'jarnt þykja, a5 ég fái tæki-
færi t’il að greina ástœður fyrir
grednarstúf með fyrirsögninni : —
“Ávarp til fréttaritara Mountain”
Gegn þessari grein minni hefir
nú skrifað hr. Jóh. S. Thoraren-
sen, sem virðist vera í nánu skyld-
leika sambandi við “Fr. Moun-
tadn”, og sumir héldu hann jafnvel
föður að fregnbréfinu, ef hann ekki
gegn um alla grcin sína talaði um
Fr. í þriðju persónu. En það er
öllum ljóst orðið, að Jóh. þessi
gerist talsmaður bréfsins, hvort
sem hann er nú höfundurinn eða
ekki.
Svarið til mín inniheldur aðal-
lega tóman misskilning, þrunginn
ósanngjörnum aðdróttunum út af
tilefni greinar minnar, og skal ég
því góöfúslega láta honum í té
allar þær útskýringar, sem ég
hygg að muni duga til þess að
átta hann á, af hvaða hvötum “A-
varpið” er til orðið.
Fyrst skal það tekið fram, að
hinn heiðraði talsmaður hefir opn-
að mér augun fyrir enn þá fleiri
villum fregnbréfsins, en þeim, sem
ég lauslega tók til umtals, og skal
ég því utn leið og ég árétta það,
sem ég áður hefi fært gild rök að,
taka eina þá allra stærstu með í
reikninginn til yfirvegunar.
jvað, út af fyrir sig, að ég hafi
af gremjufullum huga skrifað grein
mina, með þeim einbeitta ásetn-
ingi, að stofna blaðastælur, er hel-
ber heilaspuni, og vindhögg út í
loítið. þaö er af einlægri sannleiks
þrá og siðferðisskyldu, sem ég á-
lít hverjum manni eigi að vera
samgróin til þess, að leiðrétta
það, sem er ofhermt og ranglega
meðfarið á einhvern hátt, og mun
það almannarómur staðhæfa, aö
til þess hafi hver maður fult frelsi.
Nú hefi ég talið fyrstu og rétt-
mætustu ástæðuna.
Sú önnur, að afstýra þeim rót-
gróna vana, sem of mikið kveður
að hjá all-mörgum, sem finna köll-
un hjá sér til að skriía í opinber
blöð, þ.e., láta ekki naín sittfylgja
heldur skríða í skúmaskoti, og ó-
fáanlegir til að kannast við sitt
eigið afkvæmi, þó á þá sé skorað.
í þriðja lagi vildi ég sýna framá
með nokkrum pennadráttum, og
biðja alla að taka vel eítir þeim
öflum, sem íelast í samtökum
bændalýðsins, þegar um nauðsyn-
legar hreyfingar er að ræða, til
þess aö brjóta á bak aftur kúgun-
ar hugmynd, sem ríkir hjá ein-
stökum mönnum, sem gera það
að lífsstefnu sinni, að svæla undir
sig síðasta eyrir viðskiftamann-
anna, til þess að fita með sjálfa
sig, og ekki eingöngu það, heldur
hlaða þúsundi ofan á þúsund.
Til þess að reisa rönd við þeim
einokunar verzlunum, sem hér
hafa staðið föstum fótum í N. D.
um fleiri áratugi, hafa nú bændur
vaknað til meðvitundar um það,
að mynda þyrfti hlutafélög þau,
sem svo hafa bygt hinar velþektu
bændabúðir. þau umskifti í verzl-
unarsökum hafa síðan orðið á þá
leið, að hundrað tækifæri ern nú
fyrir eitt að fá niðursettar vörur
árlega, og get ég því með góðri
samvizku, og finn mig skyldan til
að benda á þessa framfaraumbót,
sem mörgum kahn aö verða til
viðreisnar. þar sem hinsvegar Fr.
tnitt í sínum dáleiðslu fagunDatb
um aðm búð, er með'- eintegnis^
fullu yfirskyni, að óska til' lukku
bændabúðinni á Mountain.
Til þess að sanna frekar hið
gagnstæða, hvað ljúfmensku og
siðíerðisfágun Elíasar Thorwalds-
sonar er á háu stigi, sem þó Fr.
gerir svo ákaflega mikið úr, skal
eftirfylgjandi saga gefa dálitla hug
mynd um, sem flýgur eins og eld-
ur í sinu hér um allar bygðir. —
Hún er þannig : Að þorlákur
þorfinnsson, sem býr vestur á
“fjöllum”, varð fyrir þeirri mæðu,
að missa barn í vetur. En af því
svo óheppilega vildi til, að hann
var ekki sömu trúarskoðana og
hinir guðdómlegu hákirk jumenn,
þá tók hann það ráð, til þess að
vera sjálfum sér samkvæmur, að
fá Únitariskan prest, séra Rögn-
vald Pétursson, norðan frá Winni-
peg til að jarðsvngja drenginn. —
En vegna þess, að enn er ekki
nema ein kirkja í Mountain bæ, og
hún eign hinna svokölluðu sann-
trúuðu manna, þá varð ekki hjá
því komist, að skriða að fótskör
þeirra og biðja þá um guðshúsið
til þess að framkvæma jarðarfar-
athöfnina í. En eftir sögn hefir E.
Th. þar öll lyklaráð, og skákaði
líka ósvífnislega í því hróksvaldi,
að segja þvert nei, — sem kom
því til leiðar, að samkomuhúsið
varð ekki^notað, og þá sýnilega
komið í veg fyrir, að hvorki prest-
urinn né hinn dáni saurguðu hið
helga musteri hinna háttsettu
guðsmanna. — þykir þetta víta-
verða tiltæki lýsa langt um meiri
þröngsýni og siðferðisspillingu,
sem það er ítrekað nú í annað
sinn.
Talsmaður fregnbréfsins er að
stritast við, að færa sönnur á
það, að síðan "Food and Drugs
Act” lögin öðluðust gildi, yrði
Sears Roebuck félagið í Chicago
að hætta matvöru og meðalasölu.
þetta er þá það eina,sem Fr. lítil-
lega þorir að mótmæla, en þegar
hann verður þess var, hvað afl-
vana hann er með allar röksemd-
ir, þá krækir hann fingrunum ein-
hversstaðar í grein mína, o.g slít-
ur þaðan einstök atriði úr aðal-
sambandinu, og hengir þau á vog-
arstöng móti níimeruðu innihaldi
fregnbréfsins, og hrópar : Sjá, þar
er engu mótmælt! En orðin deyja
á vörum hans við allsherjarröddvi
lesendanna, svo segjandi : Grein
þín, herra talsmaður, er ekkert
annaö en jórturtugga. Ilér, figgja
báðar greinarnar fvrir framan oss,
sem óþarfi var aö endurprenta, —
vér dæmum málið miklu sann-
gjarnara en þú. — “Food and
Drugs’’ lögin voru samin í þeim
tilgangi, að fvrirbyggja sviksam-
legan tilbúning á vörum, en alls
ekki að banna útsölu á þeim. þess
vegna hefir þetta Chicago félag
sama rétt og öll önnur félög og
verzlanir, að selja allar Jwer vör-
ur, sem standast þessa rannsókn.
Rg hefi í höndum meðalaglös,
pöntuð frá Sears Roebuck & Co.,
með þessu árituðu : “Guaranteed
under the Food & Drugs Act,
June 30, 1906”.
Enda væri mesta fjarstæða aö
ímynda sér, að Bandaríkjastjórn-
in, í þessu frelsisins landi, mundi
útiloka eitt verzlunarfélag frá því,
að selja sams konar varning og
allir aðrir gera. Sjálít hefir félagið
heimild til þess, að auglýsa það,
sem því sýnist, og reynslan fylli-
kga sannar, að það stendur við.
þá er ekki vanþöri á, að athuga
lítið eitt eina þá stærstu hugsun-
afvillu, ssfíf sagui fara af, sem ér
fjórða grein þvngdaraflsins í vog-
arstönginni hjá Fr. þar stendur :
— “En fyrir vöntun á samkepni í
hvedtikaupum, þá fengu bændur 16
til 17 centum minna fyrir hvert
bushel, heldur enn markaðsverðið
í Minneapolis”. — þetta hljóta ó-
Bókalisti
N. Ottenson’s,—River
Park, Winnipeg.
Áfeaiigi og ábrif þess, í b. 0,.10
Eggert Ölafsson (B.J.) ... 0.15
Gön'giuhról'fs rímur (B.G.) 0.20
Huigsunarfræði (E-B.) ...... 0.15
Huldufólkssögur, í bandi... 0.35(5)
Höfrungahlaup ........... 0.15
JÓMi ölafssonar I.jóðtnceli
í skrautbandi ..... ... 0.60(3)
Kristinfræði .............. 0.45(2)
Kvæði Hannesar Blöndal 0.15(2)
Málsgreánafræði ... .... 0.15
'MaJiinkynssaga (P.M.), í b. 0.35(5)
Mestur í heimi, í b....0.15
Passíusálmar, í skrautb. ... 0.50
Olnibogabarnið ... ..+......0.15
Prestkosttinigin. Ledkrit, eftir
þ. E., í b. ............0.30
Ljóðabók 'M. Markússonar 0.50
Friðþjófs söniglög ......... 0.50
Ritreglur (V. A.), í b. ... 0.20
SáHmiabók, í b. .... ,... 0.55
SeV'tján æfintýri, í .b. ... ... 0.35(3)
Siðfræði (H. II.), í b. ..., ... 1,10
Stafsetnittgarorðbók, í b. 0.30(3)
Sundreg'lur, í ib........... 015
Útilegumannasögur, í <b. ... 0.45
Ú'tsvarið. Leikrit, í b.; -- 0.35(2)
Verði Ijós ............----- 0.15
Vestan hafs og austan. þrjár
sögur, eítir E. H., í b. 0.90
Víkiingarnir á Hálogalafflidi
ett|r H. Ibsen ... .j*.. 0.25
Jijóðsögur Ö, Davíðss., í b. 0.35(4)
þorláikur helgi ... ...... 0.15
þrjátiu æfintýri, í b. .....• 0.35(4)
Ofurelli, skálds. (E.H.), íb. 1.50
Tröllasögur, í b............ 0.30(4)
Draugasögur, í b........... 0.35(4)
Clöf í Asi ................ 0.45(3)
Smæilin.gjar, 5 sögur (E.H.)
í bandi ....... ..... 0.85
J ómsvíkinga og Knytlinga
saga, litg. í Khöfn 1828
í vönduðu bandi (aðeins
fá eintök). Póstgj. lOc 2.00
Skemtisögur eftir Signrð J.
Jóhannesson 1907 ... 0.25
Kvæði eftir sama frá 1905 0.25
Ljóðmæli eftir sama. (Með
mynd höfundarins) Frá
1897 .... .............. 0.25
Tólf sönglög eftir Jón Frið-
finnsson ............... 0.50
Gráigás, Staðarhól.s'bók, í
skrautbandi ....... : 15) 3.00
Stnrluniga, Part I. Útgefki í
Khöfn af K. Kaalund
í bandi ... ..i... (20) 4.50
Nýiustu sveinskar Musik Bæk-
ur, útg. í Stockhofm :
Svenska Skol-Qvartetten ...0.60(5)
26te och 27de Tuscndet Sv.
Skol-Qvartetten ........ 0.60(5)
Daim Kören .............. 1.00(5)
Normal-Sangbok ............. 0.50(5)
Tölurnar í svigum aftan við (og
framatt við þax sem póstgjald er
meir,a en 9c) bókaverðið, tnerkja
póstgjald það, sem fylgja verður
pöntu n u tanbee ja rmanna.
River Park, 18. jau. ’09.
N. OT'TENSON.
4Ú»
kunnugir að skiíjá þannig, að ekki
séu nema þeir tveir staðir, sem
keppa um bveitiö.
En nú viU svo v*el til, að n«er-
liggjandi Mountain bæ eru sjálf-
sagt fimm kauptún hér um bil í 8
og 12 mílna fjarlægð, sem hafa 5
og 6 kornhlöður. Á þessum stöð-
um selja bændur hveiti sitt, og
verðmunurinn þar sem samkepnin
er, revndist 3 til 4 cent á bushel
síðastliðið haust, sem kallaður
var yfirprís. Með öðrum orðum :
Hveiti selt á Gardar eða Moun-
tain fyrir 91 cent, seldist til dæm-
is 4 centum meira í Crystal, en 3
eentum yfir í Edinburgh, Union og
Hensel. — það geta verið skiftar
skoðanir, hvort það borgar sig.
að fara 4 til 5 milur lengra, til
þess að fá þessi yfir-cent. það fer
eftir timaspursmáli og kringum-
stæðum bænda með hestaútbúnað
og fleira.
Og því ætti Fr'. að geta glöggv-
að sig á, að ef bændur yfirleitt
seldu hveiti sitt suður í Minnea-
polis, eitthvað nálægt 500 milur
héðan, mundi lítið verða eftir al
þessum 16—17 centum (sem hann
segir að þeir fái minna), þegar bú-
ið er að borga kostnaðinn við
meðhöndlun þess. Og það er deg-
inum ljósara, að þó kornhlaða
væri bygð á ári hverju á Moun-
tain, þá fengist aldrei sama verð
og í Minneapolis.
Ég hengi þá þetta lítilræði min
megin á vogarstöngina og bið les-
endurna að bregða upp sjónauka,
til þess að sjá, hvað hallinn ef
margar gráður. En talsmanninn.
Jóh. S. Thorarensen, bið ég að
heilsa frá mér til íréttaritara
Mountain, og vara hann við því,
að borða ógætilega eplin af mis-
skilningstrjánum í aldingöröum
Edinborgar hjá Evu gömlu. það
getur, ef til vill, haft slæmar af-
leiðingar fyrir höfuðið.
Um leið og ég legg frá mér
pennann, þá lýsi ég yfir því, að
hversu margir talsmenn, sem
kunna að fæðast og deyja í þessu
fregnbrcfsmáli, þá er mér einum
að mæta. það eru allar getsakir
til annara óþarfar.
Ilelgi Sigurðsson.
— Universalist kirkjusöfnuðurinn
í Atlanta í Georgia ríkinu hefir
tekið upp þaö nýmæli, að hann
hefir bygt sér leikhús í sambandi
við kirkjuna, þar sem leikfólkiö er
alt úr söfnuðinum, og leikir þeir,
sem leiknir eru, sérstaklega valdir
af þar til settri nefnd safnaðar-
manna. — Prestur safnaðarins
mælir mjög meö þessu fyrirtæki,
og leikhúsið var bygt að hans til-
hlutun. Sjálfur segir hann, að leik-
liúsin hafi yfirleitt betrandi áhrif á
þjóðirnar, og þó að það komi fyr-
ir, að sýndir séu stundum skaðleg-
ir leikir, þá sé þaö engu síður
satt, að sumar guösþjónustur svo
nefndar, hafi einnig ill áhrif, en
ekki góð, á tilheyrendurna. þess
vegna vilji hann alt eins vel leik-
húsin eins og kirkjurnar.
— Á fundi “Premier” námafé-
lagsins í Afriku, sem haldinn var í
Johannesburg á föstudaginn var,
gat forsetinn þess, aö gróöi félags-
ins fram aö þessum tima væri
orðinn 18 inilíónir dollara. Hann
kvaö gimsteinasölu félagsins hafa
gengið ágætlega vel á síöasta ári.
'R08LIN HOTEL
115 Adelaide St.
Winnipeg.
Bezta $1.50 A-dng hús I Vestur-
Canrda. Keyrsla óKeypis milli
vagnstöðva on hússius k nóttn og
degi. Aöhlynnin* hinsbez’-e. Við-
skifti íslendinga óskast. William
Ave. strætiskarið far hjá húsiua.
O. ROY, eigandi.
•♦«•1
SPÓNNÝTT HÓTEL
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
James St. West, Rétt vestan viö Mair St.
Winnipeg Telefón 4 0 7 9
$1.50 á dag og þar yíir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hðnd haft er
af beztu tegund. Reynið oss.
MIDLAND HOTEL
Market St. Phone 3491
A/ýtt hús, nýr hfisbtnaður
*" Fullar byrgðir af alls-
konar vönduðuatu drykkj-
um og vindlum f hresaing-
ar stofunni. Gisting einn
dollar & dag og þar yfir.
W. G. Göl'LD :: FRED. D. PETERS,
Eigendur
winnipeg ::: ::: canada
Jimmy’s
HOTEL
Rétt k bak við Pósthúsið
íslendingar ættu að
reyna þetta gistihús. í
hressingarstofunni er sá
eini Islenzki vlnveitinga-
maður f Winnipeg.
James Tliorpe,
eigandi
Fyrrum eigandi Jimmy’s Restaurant
^Doininion Bank
NOTRE DAMK Ave. RRANCH Cor. Nem Si
VÉR GEFUM bÉRSTAK
AN GAUM AÐ SPARI-
SJÓÐS-DEILDINNI. —
VEXTIR BORGAÐIR AF INNLÖOUM.
MÖFUÐSTOLL - - - $3,983,392.38
SPAKISJÓÐUK - - $8,300,000.00
A. B. PIERCY, MANAGF.R.
LEYNDARMÁL CORDULU FRENKU
243
244
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
leyndarmál cordui.u FR.KNKU
245
246
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
lö hræiðilegra en viðleitni yðar að kúga, — já, ger-
samlega drepa sál mina! — ‘Smánað’ yður, — það
hefi ég aldrei gert, því ég hefi aldrei nefnt yður á
nafn þar uppi á loftinu. — En áform yðar hefi ég
eyðilagt, því gamla jómfrúin var kennari minn”.
“Farðu frá augunum á mér! ” hrópaði frú Heil-
og benti um leið á dyrnar. Hún réöi sér ekki
lengur fyrir reiði.
“Ekki alveg strax, kæra frænka mín”, mælti rík-
isstjórafrúin og greip um útréttan handlegginn á frú
Heilwi'g. — “þú vilt þó ekki fleygja jafngóðu tæki-
f*ri frá þér!: — Ilerra niálfærslumaður, þér hafið nú
prýðilega rækt skyldu yöar, sem unnari tónfræðinn-
ar. — Nú bið ég yður, að grenslast eftir með sama
áhuga, hvar silíur og skrautgripir þeir eru, sem
hv-ergi finnast. Hafi nokkur haft þar hönd í bagga
með, þá er það hún, sem þarna stendur”.
Málafærslumaðurinn gekk til hinnar ungu stúlku,
er hélt sér með vinstri hendinni dauðahaldi í dyra-
búninginn. Hann bauð henni hönd sína, hneigði sig
fyrir henni og mælti vingjarnlega : “Leyfiö þér mér
að fara með yður til hennar móður minnar”.
“Ilér á hún að vera! ” mælti prófessorinn hátt
og snjalt. Hann hafði þagaö hingað til, en stóð nú
alt í einu hnarreistnr við hlið Felicitas, greip um
hönd hennar og hélt fast um hana.
Frank hörfaði ósjálfrátt undan. þeir horfðu l>egj-
andi hvor á annan eitt augnablik, og augnaráöið, er
beir sendu hvor öðrum, bar ekki vott um neinar vin-
gjarnlegar tilfinningar.
“0, þetta er ágætt, — tveir riddarar undir eins,
— það er þó svei mér töframynd”, mælti ríkisstjóra-
friiin og rak upp hlátur. — Bolli datt á gólfið og fór
í marga mola. — Ef öðruvísi hefði verið ástatt,
fisfði frú Heilwig harðlega ásakaf hina ungu ekkju
fyrir ógœtni hennar, en nú stóð hún hreyfingarlaus af
undrun og reiði.
“það lítur út fyrir, að ég í dag verði nokkuð oft
að vitna til liðinna tíöa”, mælti málfærslumaðurinn
mjög gremjulega eftir stutta þögn. — “þú hlýtur þó
að munn það, Jóhannes, að í viðnrvist minni hefir
þú algerlega afsalað þér heimild þinni, og gefiö mér
fullan rétt til aö rannsaka þetta mál”.
”Ég tek ekki eitt einasta orð aítur af þvi, sem
ég hefi sagt”, mælti prófessorinn kuldalega. “öskir
þú upplýsinga um það, hvers ve;gna ég í þessfcfc atriði
er ósamkvæmur því, er ég hefi áður mælt, skal ég
reiðubúinn að veita þér þær, — en að eins ekki hér".
Ilann dróg Felicitas á brott með sér og leiddi
hana út í garðinn.
“Farið nú til bæjarins, Felicitas”, sagði hann,
og stálgráu augun hans, cr einu sinni voru svo
kuldaleg, horfðu meö óumræðilegri blíðu á andlit
hennar. — “þetta skal verða síðasta baráttan yöar,
vesalings litla Fee! — Að eins eina nótt enn þá
skuluð þér dvelja á heimili móður minnar. Á morg-
un rennur upp nýtt líf fyrir yður”.
Hann dróg hönd hennar enn þá betur að sér. —
því næst slepti hann hemii og gekk inn í húsið.
XXIV.
GRAA SKRÍNID.
Felicitas gekk hratt brott úr garðintfcni. — ‘Pró-
fessorinn hafði getið rangt til, — ekki einu sinni alt
kveldið, og því síður nóttina ætlaði hún sér að
dvelja í gamla kaupmannshúsinu. Nú loksins var sá
timi kominn, að hún gat komist til herbergja Cor-
dulu frænku. 1 trjáviðargöngunum mætti hún Frið-
riku, sem bar kveldmatinn út í garðinn. það var
því enginn heima í húsinu, nema Hinrik. — — það
brakaði í gömlu linditrjánum, og stormurinn feykti
hinni ungu stúlku áfram. — Enn þá gekk hún á föst-
um grundvelli í skjóli trjánna. En hvernig skyldi
ferðin ganga yfir gömlu og hrörlegu húsþökin ?
Hinrik opnaöi dyrnar, er hún koin heim. Felicitas
gaf honum engan gaum, en fiýtti sér inn í hjúaher-
I bcrgið og tók lykilinn að ruslakompunni niður af
veggnum.
“Hvað stendur til, Fee mín?” spuröi gamli mað-
urinn forviða.
“Ég vil veita þér æruna aftur, og mér frelsi
mitt, — en gættu nú vel að, Hinrik”, kallaði hún
um leið og hún hljóp upp stigann.
“þú stofnar þér víst ekki í nein vandræði með
þessu ? — Heyröu, bíddu við, Fee litla, — það er þó
víst ekkert hættulegt! ” — kallaði hann eftir henni.
Ilún sinti því ekkert, og hann gekk órólegur aftur á
bak og áfram í ganginutn.
þá er Felicitas gekk eftir langa ganginum á efsta
loftinu, hcyröi hún storminn hvina yfir höfði sér. —
Annað slagið líktist hljóðið þungum stunum, en hina
stundina löngum, skerandi tónum. — það brakaði i
mæninum, og hvar sem' sprunga var á milli þak-
steinanna, þar gaus stormurinn inn. — Nú hékk stór
og dimmur skýbólstur yfir hiisinu. Fölleitur ljós-
bjarmi féll skáhalt yfir þakið, cr hulið var blóm-
skrúði. Líkast villuljósi skein hann á glerhurðina,
er viðvindillinn, sem stormurinn víða hafði brotið,
hékk niður með, og sem einnig í ljósbirtunni tók á
sig annan blæ.
þegar hin unga stúlka leit lit um þakgluggann,
kom svo harður stormgustur á móti henni, að hún
saup hveljur og höríaði aftur á bak. — En hún var
ekki lengi að hugsa sig um, hvað gera skyldi : Einu
augnabliki sííSar, stóð hún liti á þakinu. — Hver,
sem hefði séð hana skríða út um gluggann náföla,
en einbeitta og með varirnar klemdar fast saman,
hefði hlotið að sanníærast um, aö henni var full-
kunnirgt um það, að hún stoínaði sér í hættu, og að
hún var reiðubúin til að leggja líf sitt í sölurnar, —
eí hún að eins gæti leyst ætlunarverk sitt vel af
hendi.-----Hvílíkt undarlegt sambland átti sér þó
ekki stað í sálu hennar : Brennheitt hjarta, er gat
hatað svo ákaflega, en um leiö ráðsett og gætið!
Létt eins og fjöður hljóp hún yfir hrörlegu þak-
steinana, án þess hana svimaði hið minsta. — óvin-
ur hennar, stormurinn gaf engin grið, — þaö brakaði
i öllu umhverfis hana. Dyrnar á útbyggingunni
þeyttust upp. Blómsturpottarnir stevptust ain koll
og brotnuðu. Og gömlu plankarnir undir fót.um
Felicitas nötruðu og skulfu. — Enn þá stóð hún á
nágrannaþakinu, og hélt sér dauðahaldi í grindverkið
umhverfis það.
Stormurinn hafði levst hár hennar úr fléttunum,
og þvkku lokkarnir flögruöu um andlit hennar, eins
og ætluðu þeir út í veður og vind, — en sjálf stóð
hún sem bjargfastur klettur. Að eins eitt augna-
blik hvíldi hún sig, — svo stökk hún yfir grindverkiö
og stóð nú á svölunum.-------- Fvrir aftan hana hatn-
aðist vindtirinn jafnt og áður. Hún veitti homim
nú enga eftirtekt, og því siður hugsaði hún um hinn
hættufulla veg til baka. — — Hún stóð grafkyr ineð
krosslagðar hendur i litla herberginu, er var alþakið
íögrum viðvindli. — Nú sá hún það í hinsta sinni.
Snjóhvítu andlitin á veggjunum, kannaðist hún vel
við, — og þó komu þau henni ókunnuglega fj’rir