Heimskringla - 06.05.1909, Blaðsíða 4

Heimskringla - 06.05.1909, Blaðsíða 4
bls 4 WINNIFEG, 6. MAÍ 1909. HEIMSKRINGEA' Fundargjörð. ■AriS 1&09 laugardaginn 17. apríl var almennur íundur haldinn aö Siglunes skóla, eftir fundarboöi frá J. M. Ma-thews^ G. IlávarSs- syni og Jóni Jónssyni. Á fundin- um mætti meiri hluti bænda v.r skólahéraöinu, og all margir iir Narrows skólahéraði. Fundarstjóri var kosinn Jóhann- es Eiríksson, en skrifari GuSm. Jónsson. pessi mál voru tekin til um- ræSu : 1. Sveitarst jórnar-mál í því máli var borin upp svro- hljóðandi tillaga frá Jóni Jóns- syni frá SleSbrjót : piar eS bændur viS Scotch Bay hafa leyft sér aS innlima Sigluness-, Narrows- og Dog Creek-bygSir í nýtt sveitar- stjórnarhéraS, aS hlutaSeig- endum fornspurSum, — leyfir fundurinn sér aS mótmæla þannig löguSu sveitarstjórnar- fyrirkomulagi, og skorar á stjórnarformann fylkisins, hr. R. P. Roblin, aS samþykkja ekki aS townships 22, 23 og 24, Range 7., 8., 9. og 10. verSi tekiS ínn í sveitarstjóri.ar um- dæmi Scotch Bay. ÁstæSur fundarins fyrir því eru þessar : a) pessar bygöir eru algerlega sundurskildar af “ Sou Sonse” Indiari Reserve, sem mundi valda miklum óþæg- indum. b) Hagsmunir bænda og at- vinnuvegir eru aS mörgu leyti ekki hinir sömu í þess- um bygöum og viö Scotch Bav. Samvinna milli þess- ara tveggja bygSarlaga mundi því ekki heppileg fyr- ir íramkvæmdir og framfar- ir sveitarfélagsins í heild sinni. c) Bændur í Sigluness-, Nar- rows- og Dog Creek-bygS- um hafa í hyggju aS biSja um, aS hér veröi löggilt sér stakt sveitarfélag, er nái yf- ir Townships 22., 23., 24. og 25., Range 7., 8., 9. og 10, eSa ef til vill lengra austur, eftir samkomulagi. En um sveitarstjórn vill fundurinn ekki biöja fyr en full vissa er fengin fyrir því, aS lækk- aS veröi í Manitobavatni, og aö lögS verSi járnbraut hingaö noröur, svo til hags- muna sé fyrir bygSina ; því fundurinn álítur, aö undir fratnkvæmdum þessara mála sé þaS komiö, hvort hér verSur framtíSarbygö. En fundurinn væntir, aS útséS verSi um þau mál aS 2 ár- um liönum. Fundarstjóra var faliS, aö rita íormanni íylkisstjórnarinn- ar um þetta mál. 2. Heimilisréttarskyld- u r. — Svohljóöandi tillaga samþykt, frá J óni Jónssyni : Fundurinn skorar á sam- bandsstjórnina, aS gefa land- nemum í þessum bygSarlögum minst 3. ára írest, fratpyfir þaö, sem ákveðiö er í lögum frá 1. sept. síSastl., til aS upp- fylla skyldur þær, er settar eru fyrir eignarrétti á löndum. því fundurinn álítur, aS á þeim tíma verSi fullséS, hvort lækk- aS veröur í Manitoba vatni, og greitt fyrir samgöngum og flutningum hingaS meS hag- kvæmri brautarlagningu. því verSi hvorki lækkaö i vatninu né lögS hingað járnbraut, tel- ur fundurinn ekki borga sig — ‘ og 4 sumum stööum ekki hægt vegna vatnsflóöa —, aö rækta lönd hér. Verða menn því nej'ddir til, aS leita sér landa á öSrum stöSum, sem sé þann ig í bygS komiö, aS bœSi fylk- isstjórn og sambandsstjórn telji þaS borga sig, aS styðja íbúa þess til framfara og fram- kvæmda, ef meS þarf. En um leiS vill fundurinn láta þess getið, að hann álítur aS lönd hér séu þess íullkomlega verð, að stjórnendur fvlkis og ríkis styöji að ræktun þeirra. Fundarstjóra var faliö á hendur, aö skrifa formanni sambandsstjórnarinnar um mál þetta. 3. Landamerkjamál. Svo hljóSandi tillaga samþykt írá C>uðm. Jónssyni : Fundurinn skorar á’sam- bandsstjórnina, aö láta á næsta sumri mæla aS nýju lönd í Townships 22., 23. og 24 — Range 9. og 10. pví bæði eru línur horfnar, hælar brunn- ir og tapaSir, svo mjög er erf- itt, og sumstaSar ómögulegt, aS finna hin réttu takmörk landanna. Forseta var faliS, aS skrifa sambandsstjórninni um þetta mál. Flcira kom ekki til umræSu, og var svo fundi slitiS. JOH. ERICKSON, fundarstj. GUÐM. JÓNSSON, skrifari. -------------—• “þóttust menn, envoruekki” “Vildu vera, en gá£u ekki” þetta datt mér í hug, þegar ég las í Eögbergi 8. f.m. ritgerö eftir J. H. Líndal, Sask., meö fyrirsögn “Séra F. J. Bergmann gagnvart hinu íslenzka ev. lút. kiirkjufélagi”. þaS verötir álitamál, hvort séra F. J. Bergmann stendur gagnvart kirkjufélaginu eSa þaö gagnvart honum. þegar í byrjun getur herra Lín- dal þess, að deilunni hafi hann fylgt aö eins aS hálfu leyti, lesið Breiðablik og Sameininguna — stöku sinnum. Margur hefði víljaS kynna sér máliö betur, áður hann lagSi út í það, aö dæma í því, en þess þurfti ékki herra Ijndal,—nógu rnikiS var nú lesið ; og leggur hann svo á staö út á ritvöllinn, og segir : — “þegar vér leikmenn, sem stiind- um fyrir utan kirkjufélagiS, lítiim á deilu þessa, efns og hún hetir birst í áðurnefndum ritum, getum vér dæmt um hana frá tveimur grundvallar atriöum”. Og grund- vallar atriöin eru svo tvær spurn- ingar, sem herra I.índal segir þó, að séra Björn B. Johnson hafi svo greinilega svaraS í nóvemb. Sam- einingunni. Slík grundvallar atriði hans (herra Lindals, ef hann telur sig í fieirtölu þeirra, ef hann hefir fullmakt aS tala fyrir'alla þá, er fyrir utan kirkjufj. standa, sem er hreint ómögulegt), — þau eru lé- leg. Á hinu ftirSar mig ekki, þó hann geti skiliS á tvo vegu, — þaS getur hver óvitlaus maður gert, sem hefir nógu sterka tilhnedgingu til að snúa út úr og rangfæra. — Hitt tekur hvgnari menn, að tala og rita skipulega, og færa góS rök fyrir sínu máli. En þess verSur maður ekki víöa var hjá þeim, sem mest hafa haít aS segja gagn- vart séra F. J. Bergmantt upp á síðkastið, — og er þaS sjálfsagt af þeim ástæðum, aS þeir geta þaö ekki, annars hefðti þeir að líkind- um veriS biinir að því. Svo heföi þaS átt aö vera. En ég býst viS, aS þaS verði erfitt fyrir þá aS gera þaö svo vel fari, og heföi þá betur vefiS minna ritaö og færra talaS. — T. d. gæti séra Jóhann Bjarnason sannaS, aS í TjaldbúS- arsöfnuði séu tómir heimskingar ? (Svo hefir hann ritaö um hann undantekningarlaust í heildinni). — Nei, þaS var fljótfærnislegt af prestinum. Hann var ekki búinn aS skoða nógu mörg höftiö í þeim söfnttSi til aS gera þann úrsktirö. Ég ætlaSi ekki meS línum þess- um, aö taka ritgerö herra Líndals liS fyrir liS, enda ertt þeir nokkuS siindtirlausir, og leitt vera aS elta þá saman. Fin á einum stað segir hann : “þaö sýiíist, aS séra F. J. Bergmann gangi eins langt og nokkur íslen/.kur guðfræSingur meS ev. lút. nafni hafi gengið, í tillití að færa rök að því, aö alt gamla- testamentiö, jafnvel öll hin viSur- kenda biblía, sé í fylsta skilningi manna verk, manna, sem ekki vóru fullkomnari enn menn gerast nú á tímum”. þar veit herra L'índal (ef hann annars veit nokkuS) aS hann er á móti betri vitund aS fara með bein ósannindi. það hefir séra F. J. Berginann aldrei talaS, og ekkert líkt því. Hitt hefir hann oft tekiö fram, að hann trúi ekki, aS hvert einasta orð í biblítinni sé innblásiS af guði, né í hans nafni ritaS þar. Og ég er alveg viss um, að þegar hinir prestarnir hngsa u m það alt i rólegheitum og rann- saka sín eigin hjörtu og sinn eigin skilning á því máli, þá trúa þeir því ekki heldur, ekki nokkur þeirra, þó þeir vilji ekki viSur- kenna þaS. ÁSur enn herra Líndal leggur út á ritvöllinn aftur, sem ekki er lík- legt aö verSi, þar Lögberg afbaö meira af svo góðu, vildi ég benda honum á, aS reyna aS fá ntt aö láni það sem hann hefir ekki náS til af Breiðablikum og Sameining- unni, lesa hvorttveggja vel, taka samaiiburö af báðum þeim ritum ; og væri ekki úr vegi fyrir hiann aS fá lánuð líka Áramótin frá sl. kirkjuþingi, og vita hvort hann sér þar (í Áramótuntim og Sam- elningunni) ekkert ólúterskara né ókristilegra en það, sem hann hef- ir enn lesið eftir séra F.J.B. Finni hann ekkert þar nema gott og guSi þóknanlegt, þá sýnist mér ekki þurfa a'ð leggja tnikiö á sig til aö kallast kristinn. Svo hefi ég oft lnigsaS um alla þá áfellisdóma, sem mcðbræður séra F.J.B. hafa veriö aS senda honum mánaSítrlega nú nærri heilt ár, að betur sannaöist ekki þar málshiátturinn, “sér grefur gröf þó grafi. Mér dettur ósjálfrátt í hug þaö, scm einn af prestum vorum talaöi á opinberri samkomu fyrir nokkru síSan, um strák, sem væri í hverj- um manni, og hvaö mismunandi vald hver og einn hefði á sínum LEYNDARMÁL CORDULU FR.BNKU 311 n. Ilann hefir látið flytja alla húsmurui Cordulu gömlu til Bonn. — Hljóðíærið, ásamt viövindlinum, skreyta nú herbergi Felicitas, — og í gamla leyni- skápntim geymir unga húsmóSirin alla hina dýr- mætu ættargripi. En litla, gráa skríniö, ásamt innihaldi þess, var brent sama daginn og Hirsch- sprungunum var útborgaður arfur þirra. _— Skuída- bókin er eyðilögö. — Órétturinn bættur aS svo miklu leyti, sem í mannavaldi stendur, — og andi Cordulu frænku getur í friði haldið áfram hinu há- fleyga flugi, sem hann haföi þegar byrjað hér á jörö. Ilinrik býr í Bonn hjá ungu hjónunum. Hann nýtur mikillar virðingar og líSur ágætlega vel. — Stundum mætir hann ríkisstjórafrúnni, sem nú klæð- ist óíeimin í flauel og silki eftir nýustu tízku, — lít- ur hún þá alt af undan, og lætur sem hún aldrei á æfi sinni hafi séS gamla, góðmannlega andlitiS hans. þá hlær Hinrik, og tautar viö sjálfan sig : “Gleymdu mér ei blómin hjálpðuö þá ekki mikið, náStiga frú”. Hin fagra kona getur nú samt ekki lengur skreytt sig með gull-úniiðshringnum. — Faðir hen<n- ar hefir ^kilaS honum í hendur Hirschsprunganna, með þeim ummælum, aS af tilviljun og misgáningi hafi /h’kingurinn komist í vörzlur hans.------ Sam- komulagiS á milli fcSginanna er nú gkki sem bezt. — Hann getur ekki fyrirgefiö lienni þaö, aS htin skyldi játa hlutdeild hans í þjófnaöarmálinu. — — Hún hef- ir fyrir löngu síðan lagt niður guSræknisgrímtina og hógværöina, er hún svo lengi hafði skreytt sig með. Samt tekur htin enn þá mikinn þátt í trúmálum, og fætur þjónustufólk sitt annast Önnu litlu, er fiilnar æ meir og meir og verður áSur enn langt um líður datiðans herfang.--------Og hann, rétttrúarmaður- inn við Rín. — — Ilegningin hittir hann varla hér á jörð. Alt, sem honum kann að ganga á móti, álít- ur hann aö guö sendi til að reyna meS því trú hans. 312 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU — J>ess vegna gefum viö hann á vald almenningsálits- ins. — Hin harðasta refsing, er hræsnarinn verður aö þola, er sú, aö gríman sé í allra augsýn af honum rifin. Frú Heilwig situr eins og áður hjá Asklepitas- blóminu sínti. — Mótlætið hefir aö lokutn heámsótt hana. Htin hefir mist báða syni sína. Jóhannesi útskúfaði hún, og einn góSan veðurdag fékk hún þau tíðindi, aö Nathanael hefði fallið í einvígi, og látið eftir sig miklar skuldir og flekkað mannorÖ.------- Hinir járnhörðu andlitsdrættir hennar voru ntt orön- ir dauflegri, — og flestum sýnist, að höfuS hennar, er hún áSur fyr bar hátt og drembilega, nú oft hníga þreytulega niöur á brjóstiö.-------Prófess- orinn hefir nýlega látið hana vita, aö sér hafi fæSst erfingi. SíÖan hefir 1-egiS í prjónakörfu hennar, er áður hafði inni að halda að eins bláa og hvíta grófa bandhnikla, — vrósrautt band. Frú Ileilwig prjóruar úr því, — þegar fáir sjá til, og Friðrika segist þora að sverja, aö það sé alls ekki ætlað til kristniboös- itts, heldtir séti þaö gullfallegir barnasokkar.----- Ilvort þeir eru ætlaðir yngsta svni Ileilwigs ættar- innar, vitum við ekki. — — Etr mannseSlinu til sæmdar er þaö sagt : AS engin sál sé svo þverúöar- fúll, að hún eigi ekki einn viðkvæman streng. Hann er að visu oft htilinn, og ketntir ekki i ljós, nema vtri kringumstæður slái á hann. — — Ef til vill er ’immu-ástin hreimfegursti strengurinn í hjarta hinn- r gömlu konu, — og þegar alt í einu er komiö við hann, dreifir hann máske frá sér yl og blíðu, sem hræöir klakann og kuldann, er áður hefir ríkt í hug- skoti hennar. Við skulum vona þaö, lesari góöuf. ( B NDIR ) strák. Já, þaö er þó satt. Sumir hafa svo góöar , gætur á sínum strák, aö aldrei verður hans vart. Aörir láta honum lausan tauminn. Og eölilega hafa þeir minst vald á sínum strák, sem minst hafa vald á sjálfum sér í ræöum og rit- um. 1. maí 1909. i---*— O—----- Fréttabréf. WINNIPEGOSES, 26. apríl 1909. Herra ritstj. Heimskringlu. Viltu gera svo vel, að lofa Hkr. þinni, að’ ganga meö eftirfylgjandi línur fyrir mig viö tækifæri. Ég kemst ntt svona að orði, án þess að athuga, hvort blessuðum stúlk- unum líkar það. það er nti orðiö eina tilfluktið mitt, þar sém sti ‘kringlótta” á hlut aö máli. Iléðan er fátt aö frétta utan stöðug harðindi, og í dag er stór- hríö, sem skall á méð afturbirt- ingu í morgun. Allar skepnur hafa veriö á heyjum upp aö þessttm tima, því þó sviað hafi einstaka dag og snjór sigið, þá hafa veriö brunafrost um nætur, og sífeldir umhleypingar með snjóbyljum. En það er bót í máli, að allflestir munu hafa næg hey, þó eitthvað kunni að dragast enn, að tíð breyt ist til batnaðar. Áin (Mossey River) var orðin laus úr klakaböndum vetrarins um páskahelgina. En á sumardags- morguninn fyrsta var hún lögð, svo hundar fóru yíir hana fullum fetum. Hún hefir verið að sýna sumrinu, hvernig hún var búin meðan hún dvaldi i vistinni hjá bróðir þess. Nú er verið að brúa áðurnefnda á hér rétt við bæinn. Farelley Bros. frá Winnipeg hafsC tekið að sér að gera verkið, sem var hafið snemma í síðastliðnum marz, og er giz.kað á, að því verði lokið um miðjan maí næstkomandi. Brúin liggtir á 3 stöplum sinum við hvern bakka og einum í miðið, 80 feta haf milli stöpla, en 12 fet frá vatnsfleti upp að brú. Unp af brúnni til beggja hliöa eru ská- stoðir, um 14 fet á hæð, og járn- sjár á milli. Öll brúin ofan við stöpla er tir rauðleitri furu, en stöplar úr tamraki, fyltir með grjóti. Fimm tons af járni fóru í bvggingtina. Alment er herrá Glen. Campbell þakkað það, að þetta verk var hafið og stjórnin veitti peninga til þess. Sagt er, að stjórnin leggi fram peninga til brúarbyggingar yfir Fork River. það kvað eiga að vera stálbrú. Nú erum vdð íslendingarnir, sem búsettir erum hér í Winnipegoses í þann veginn að koma okkur upp samkomuhúsi, að stærð 20x49 feft. Samskot til þessa fyrirtækis hafa gengið mjög vel. Líka hafa hér- lendir menn verið því talsvert lið- veittir. Islendingar ]>eir, sem eru búsettir í Red Deer Point, hafa sýnt það í verkinu með því að færa okkur peninga uppbæðir að gjöf, að þeir væru fyrirtækinu hlyntir, og kunntim við þeim inni- legar þakkir fyrir drenglyndið. Viðurinn til byggingarinngr hefir verið keyptur og fluttur þangaö, sem húsið á að standa, en verkið bíður betri tíðar. Lítið hefi ég orðið þess áskynja, að lyfst hafi brúnin á mér eða löndum mínum við það, sem stóð í Hkr. um daginn, að Booth félag- iö hefði veriö reist við aftur, og ó- mögulega get ég verið þér sam- dóma í því, að það sé gleðiefni fyrir okkur fiskimennina, að al- ræmt fjárglæifrafélag rísi upp á ráns-skottleggina aftur til að taka, til starfa í líka átt og það hefir alið aldur sinn í, svo árum skifti. Einnig stóð nokkru áður í Ilkr. að satna félag hefði mútað svo miliónum dollara skifti, til að drepa alla samkepni í fiskverzlun; og nú til skams tíma hefir yfir- maður ]>ess staöið undir rannscikn af réttvísinnar hálfu fvrir sviksam- lega frammistöðu. Nei, herra ritstjóri, þetta er ekki það, sem við æskjum eítir. — Við viljum samkepni í allri verzl- un, og viö erum að búa okkur undir, að sýna það í Verkinu næsta haust áður enn við leggjum á stað út í fiskivei&na, með því að vera þá búnir að tryggja okk- ur einhvern ráðvandan og dugleg- an mann til fiskkaupa, sem vill og getur att kappi við þá fisk-kaup- menn, sem hér eru, og hafa leikið sér að því eins og tafli, að féflalta okkur. — Ég 'vildi mælast til þess, að íslendingar þeir, sem keypt hafa fisk við Lake Manitoba og víöar, vildu gera svo vel og eiga við okkur bréfaviðskifti. Finnbogi Hjálmarsson. • —--------------------------♦ | H;efir þú borgað Ileimskringlu ? ♦---------—-------------------- MeO því aö biöja æíinleí?a um “T.L. CIGAR,” þá ertu viss aö fá átfætan vindil. T.L. / n '• •• ~0~> T. L:. ciga^ (UNIOÍI MADE) --------1---- Western Clgar Factory . Thomas Lee, eicandi Winnnipeg Reflwootl Lager Extra Porter Styrkið taugarnar með [>vf að drekka eitt staup af öðrum hvorum þess- um ágæta heimilis bjór, & undan hverri máltíð. — Reynið !! EDWARD l. DREWRY MHnufacturer A Impc',ter WinnipeK, Canada. Department of Agriculture and Immigration. MANITOBA þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur lands, 6,019,200 ekrur eru vötn, sem vedta landinu raka til ákuryrkjuþarfia. þess vegna höfuin vér jafn'an nœgan raka til uppskeru tryggingac. Ennþá eru 25 milíónir ekrur ótieknar, sem fá má trueð heim- ilisrétti eða kaupum. lbúata;a árið 1901 var 255,211, nu er nún orðin 400,000 manns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árum. Ibúatala Winnipeg borgar árið 1901 var 42,240, en nú um 115 þiisundir, helir meir en tvöfaldast á 7 árum. Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 milur járn- brauta eru í fylkinu, sem allar liggja út frá Winni'peg. þrjár þverla ndsbrauta lestir fara daglega frá Wvuni'peg, og innan fárra mánaða verða þær 5 taisins, þega.r Grand Trunk Pacific og Canadiau Northern bætast við. Framför fylkisiiis ér sjáanleg hvar sem litið er. þér ættuð að tíika þar bólíestu. Ekkert annað land getur sýnt saina vöxt á sama tímabih. TIIj FKItDAMAIVIVA : Farið ekki framhjá Winnipeg, án þess að gnenslast um stjórn ar og járnbrautarlönd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp- lýsingar um heiinilisréttarlönd og fjárgróða möguleika. Stjórnarformaður og Akuryrkjumála itáðgjafi. Skriflö eftir npplýsingum til .IflNf-ph Bnvlu’. JiiN llartrrv 178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YOKK ST., TOKONTO. Ávarp til Heimskringlu. Frá mannkærleiks-hæðtim, með hugljúíum gæðum, þú lítur á ófrelsis ömurlegt hjarn. þú málfrelsi gefur og mundum timvefur með einlægum hlýleik hvert einasta barn. Tak málstað hins hrjáða, hins hrelda og smáða, þá sigur þú vinnur við sérhverja þraut. Glæð þii ið háa, en hrek burt ið lága. Já, hræsni og ódrengskap rek þú á braut. þú dáð skalt framleiða og deilunum eyða, þær draga burt siðmenning, virðingu og frægð. Lát gott af þér leiða um brautina breiðh, með bjartsýni, fegurð og þekkingar nægð. Jóhanna S. Thorwald. K y e ð j a. Mín huggiiii er mér fjarri, því huggast ei ég læt, 1 húmi tómleiks döpru ég kvíðin sit og græt. Jiót't vorskrúð fagurt risi mót yarm-lýsandi sól á vegi mínum 'get ég ei nokkurt fundið skjól. því sólargeislinn eyöir ei svellalagi því, sem sest hefir að lángvistum hjarta tnínu í. Hver ná'ttskuggi mér ögrar sem nátthjúpur minn, því nístingskaldan anda úr dimmunni ég íinn. Mér hlátrar cru uppgerð og helstunur kífs, sem hrikti í þrælsins viðjum og stálfjötrum lífs. En tár mitt er mín sannreyndar sorgarperla skær, mitt saknaðarblóm, sem á hjarninu grær. því horfið er mitt yndi, í auðn mín vonarlönd ; á úfinn bölsæ stari ég af dimmri hrygðarströnd. Ég lifi ei dag þann aftitr, sem liföi ég í gær, — svo líður burt hver minning að nótt, sem aftanblær. Samt mælir til þín þráin og minnist blítt við þig. Ég man það alla daga, hve vel þú kystir mig. í tónum minna söngva þig trygt og mjúkt ég fel. í tárum tnynd þín speglast.—Farvel! Farvel! Farvelll hugiWh.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.