Heimskringla - 06.05.1909, Blaðsíða 3

HEIM3ES.INGEA’
WHÍMIÍBÖ, 6. MAÍ 1809.
bki a
•llt
R08LIN HOTEL
115 Adelaide St. Winnipeg
Bezta $1.50 á-dag hús i Vestur-
Canada. Keyrsla óKeypis milli
yagnstöóva og hússins'á nóttu og
degi.JIAðhlynninig hinsbezta. Við-
skifti íslendinga óskast. William
Ave strsetiskarid fer hjá hósinm
O. ROY, eigandi. -
> • ♦ ♦ • noMti
SPÓNNÝTT HÓTEL
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John flcDonald,
eigandi.
Jamee St. Wett, Rétt vestan viö Mair St.
Winnipeg Telefóu 4 9 7 9
$1.50 á dag og þar yíir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hönd haft er
af beztu tegund. Reynið oss.
MIDLAND HOTEl
285 Market St. Phone 34!)1
Aiytt hús, nýr húsbúnaður
' ' Fullar byrgðir af alls-
konar vönduðustu drykkj-
um og vindlum í hressing-
ar stofunni. Gisting einn
dollar á dag og þar yfir.
W. (i. &01ILD :: FIIED. D. l'ETERS,
Eigendur
winnipeq ::: ::: canada
iii
Skriíið yður
fyrir HEIMS-
KRINGLU svo
að þér getið æ-
tíð fylgst með
aðal málum
íslendinga hér
og heima.
ir
Tames Flett & Co.
° PLUriBERS
Leiða Gas- Vatns- og Hita-
pfpur í hús yðar, fyrir sanngj.
borgun. Verk vandað, fljótlega
gert og ábyrgst.
5 72 Notre I)ame Avenue
Telephone nr. okkar er 3380 eí>a 8539.
Gul/neminn i Klondyke.
Ég þekki af reynslu tiraans tafl,
tilburðanna haíið.
það alt með sínum skarpa skafl,
fiær Skuld á svip minn grafið.
Með hetju elding hugurinn
hlekki bræðir nauða.
pað er sagt, að svanurinn
syngi bezt í dauða.
Klondyke mína hvessir sjón,
krafta beinum gefur.
Að treysta afli líkt og ljón
lífsins dómur krefur.
Ileróp berst um heljarslóð,
hörgul Klondyk fjalla :
að sækja fram í svelnis móð,
og sigra, eður falla.
Lífið hefir langa töf,
letrið sést á steinum.
Margur fyrir gull fékk gröf,
sem gömlum skýlir beinum.
Með fé í pyngjum fundust tveir 1)
fallnir af sárum nauða.
Helja svipýrð lék um leir,
ei leit á gullið rauða.
I’iskruðu andvörp : — Gjafir !]
Gjald !
Gull fyrir líf má velja !
Auðurinn hefir ónýtt vald!]
Ansaði drotning Helja.
Af breka glóðum barst út nafn,
borguð fengist glíma.
Annað dæmi sagna safn
segir frá þeim tíma.
þrumdi fall í grýttum gnúp,
gnötraði veldi fanna.
Hengja spnakk og heljar hjúp
huldi fiokk einn manna. 2)
Aðrir komast alla leið
yfir fallinn valinn.
þyrnispor á skapa skeið
skulu aldrei talin.
Á eyðimörk er harðlæst liurð,
hefir sú gull ú baki.
I L
1) A liinum fyrstu gull-leitar ár-
itm í Klondyke fundust tveir menn
dauðir með fullar tösktir af gulli.
2) Fjörutíu og tveir menn fórust
í snjóflóði í Klpmlyke.
Fréttahréf.
(í'rá fréttaritara Ilkr.).
MARKERVILLE, ALTA.
29. marz 1909.
Tíðarfarið er hér enn kalt og
vetrarlegt. 1 þessum mánuði hefir
fallið talsverður snjór, sem enn er
óleystur. Nú um nokkurn undan-
farinn tíma hafa verið kyrviðri,
frostlaust utn daga en l'rost á
nðttiirn. Snjór heiir að eins sigið
en ekki svo, að skepnur hafi haga,
og ekkert verulegt útlit fyrir fljót
umskifti til betra. En svo þykir
bændum ekkert að, þó snjórinn
liggi enn. það er trú þeirra sumra,
samfara reynslu, að þvíseinnasem
vorar, því betur vori. Hér befir
reynslan sýnt, að oft þegar snjó-
inn leysir snemma, verða vorin.
köld og kastasöm, sem hefir vond
áhrif bæði á fénað og jarðargróð-
ur.
Yfir höfuð má . segja, að heilsa.
og heilbrigði hafi verið hér alment
yfir, þótt einstöku hættulegir sjúk
Veltuin grjóti ! Veltum urð !i
Veltum Grettistaki !,
Ilögg frá höggi bergmál ber
bergs á hvelídu gjótum.
Lífæð fjallsins opnuð er
inst að hjartarótum.
Er missir gullsins svona sár ?
Sjáðu hvar það rennur !i
Fimbul klakinn fellir tár
þá fyrsti eldur brennur !j
það sést enn, sem þektist fyr,
þú ert maki tveggja.
Lemur fjallsins læstu dyr, —
létt er í höndum sleggja.
það skella fleiri á skálaþil
enn Skjaldvör flagð og Glámur,
Verður margur vættur til
að verla gullsins námur.
Frosta og þvita búum bál, 3)
þeir branda eggjar deyfa.
Gdldir enn hið gamla mál,
gjörningum þeir dreifa.
það skal íyr en rökkur rís
rist á jarðar hvelju.
Við bjartan loga, berg og ís
’Baldur gráta úr helju. 4)
Á virki logar : Stál og steinn
strekum sindra neistum.
Bergið klýfur fagur fleinn
íyrir hamri reistum.
Tölum fátt um táraflóð,
■það tafli raskað getur.
Oft er heitust Ileklu-glóð,
þá harðastur er vetur.
Veitt af náð er þyngsta þraut
og þrek, sem að skal spyrna.
Lífið finni frægðarbraut
falda bak við þyrna.
Sigurjón Jlergvinsson.
3) Dvergarnir Frosti og þviti,
eður klakinn og steinninn, liggja á
gullinu. Eldur er kveiktur til að
bræða klakann frá gullsandinum.
4) þar sem gvdl er grafið úr
jörðu, þar er Baldur grátinn úr
helju, — átrúnaöargoð þessarar
aldar.
dómar hafi átt sér stað hér og
þar.
þann 22. þ.m. andaðist eftir ný-
lafstaðinn barnsburð MargrétGísla-
dóttir, kona Björn Björnssonar,
bóndu við Markerville, sem búið
hafði þar nærfelt 20 ár. Jarðarför
flennar fór fram frá lútersku kirkj-
unni í Markerville þann 25. þ.m.
:í grafreit Alberta safnaðar. Séra
P. Hjálmsson jarðsöng hana, að
viðstöddu fjölmenni.
Margrét sálugg var 33. ára göm-
ul. Hafði lifáð 19 ár í hjónabandi
með manni sínum. Hún var 10
•barna móðir, af hverjum 8 lifa. —
Margrét sáluga var myndarleg og
greind kona, og var að maklegleik-
um virt og velmetin af öllum, sem
þektu hana. Ilún var góð og um-
hyggjusöm eiginkona og móðir,
sem með dugnaði og skyldurækni
lét sér ant um velferð heimilis
síns, enda mun leitun á samhent-
ari hjónum, sem hezt sést af því,
að sjálfstæðara heimili en þeirra
mun trauðla finnast í þessari bygð
— Stór eltirsjá er því að fráfalli
þessarar konu, sem kölluð var héð
an um hádegí æfinnar, — sár og
tilfinnanlegur missir fyrir eigin-
mann hennar, og blessuð litlu
börnin þeirra.
Samkoma var haldin i Fensala
Hall," Markerville, þann 12. þ.m.,
að tilhlutun nokkurra góðvina
skáldsins herra St. G. Stephans-
sonar. C. Christinsson, forseti,
setti samkomuna. Séra P. Iljálms-
son flutti tölu um Stefán og ljóða-
gerð hans. þar næst talaði herra
Stephansson til fólksins, áheyri-
lega og skemtilega, sem hanu á
vanda til. þakkaði mönnum fyrir,
að hafa sýnt sér þá velvild, að
hlusta á sig, sagði það helzta af
ferðum sínum, og mintist með fá-
um orðum á ljóðagerð sína. því
næst bauðst hann til að lesa upp
nokkur þau kvæði, er hann hafði
lesið upp á samkomum austurfrá,
og var því tekið með fögnuði og
lófaklappi. Hið bezta voru kvæðin
flutt, og var gerður að þeim hinn
bezti rómur. Hann tók það fram,
að þeir, sem fyrir samkomunni
stóðu, hefðu þá nýskeð fært sér
að vinagjöf vandaðan, verðmikinn
legubekk, og þakkaði íyrir. Að síð
ustu ávarpaði skáldið tilbeyrend-
urna hlýjum kveðjuorðum, og
bauð þeim “góða nótt”. — því
næst flutti S. Johnson (frá Víði-
mýri), skáldinu, lipurt og laglegt
kvæði. — l'vö kvæði skáldsins
voru sungin á samkomunni, þessi:
Albertá minni (“þú fagra sveit í
fjalla-arm”), og Islands minni
(“Gamla Island, ættland mitt”).
Samkoman var enduð með þvi, að
syngja “Eldgamla Isafold” og
“God Save Our King”.
Skömmu áður hafði Mr. Steph-
ansson fengið að gjöf í vinsemdar-
og virðingarskyni frá nokkrum
mönnum í Winnipeg drykkjarhorn
all-mikið, íagurlega búið og mjög
verðmætt. Islenzku blöðin hafa nú
fært mynd og lýsingu af horninu,
og fer ég því eigi fleiri orðum um
það. Horninu fylgdu kvæði til
skáldsins, sem eflaust mega teljast
með því bezta í vestur-íslenzkum
skáldskap.
Fylkisstjórnin í Alberta vann í
kosningunum 22. þ. m. með mikl-
um meiri hluta atkvæða.
það er til nýmæla hér í fylkimt,
að fjöldi af alþýðuskólum verða
enn ekki opnaðir fyrir vöntun á
kennurum.
Verzlun ætla að stunda framveg-
is í félagi þeir herrar Jón Bene-
diktsson og Gttðmundur Stephans-
son (skálds). Jón hefir um mörg
ár rekið verzlun á Marberville, í
félagi við ólaf bróðttr sinn, sem
andaðist á sl. hausti.
Mikið er talað um járnbrautar-
lagningu hér víðsvegar tnn Al-
berta. Ein sögn er sú, að bvggja
eigi járnbraut út frá C.P.R. vest-
ur tim, frá Red Deer til' Rocky
Mountain Hoúse innan skams, og
mun til þess nokkttr ástæða, því
verið hafa- mælingamenn við braut
arstæðismælingu hér í nánd við
íslendinga bygð, en svo kann eng-
inn að segja hvar liún kann að
verða lögð, þótt líkur séu til, að
hún liggi norðanvert við bygðina.
Ilerra Ásmundttr Christiansson,
Markerville, hefir fyrir stuttu byrj-
að á bókaverzlun og bakaríi.
ATHS. — Grein þessi er rituð
30. marz sl., en hefir að eins ný-
lega borist blaðinu, og gat því
ekki komið í því f}-r en nú.
Ritstj.
.1? —n, .—rwnnM:
Fréttabréf.
SWAN RIVER, MAN.
23. apríl 1909.
Herra ritstj. Hkr.
það er ekki ofsögum sagt, að
þagmælskan só sagna fár, og sitji
hver heima sem kominn er. Enda
sést það bezt á því, að hér reynir
enginn, þótt fremri séu enn ég, að
láta eftir sig sjást línur héðan úr
Swan River. Enda má nokkuð til
sanns vegar færa, að héðan sé fátt
til frásagnar, og því sé eigi þörf,
að eyða tíma né sálarþreki til
einskis, að láta heþnjnn vita, að
við hjörum á skarinu ; ætti þó
hverjttm einum að vera innan hand
ar að gera, — annars máttu því
búast við, að við séum gengnir
fyrir ætternisstapa. Eg ætla nú að
verða svo bíræfinn að láta þig
vita, að við séum tórandi, af náð
og miskunsemi, en inest annað gef
ég dalbúum eftir.
Svo ég masi eitthvað af íá-
kænsku minni, þá ltafa nú engir
dáið, fátt eitt fæðst, en stór
hlunnindi hafa ekkf borist okkur í
ltendur. En fremttr vill það verða,
að hallist á klökkunum eftir breýt-
ingum lofts og lagar. Seinni part
síðastl. sumars og hausts var hér
þurkatíð, fyrir því heynýting góð,
en uppskera meira og minna
skemd. Sáning gekk seint sl. vor,
bœði vegna þess, hvað voraði
seint, og svo voru akrar lítt undir
sáningti btinir frá haustinu áður.
þar af leiddi, að akrar urðu seinir
til að móðna áður enn frostin
komu. þó mtinu ílestir hafa fengið
þolanlegt verð fyrir hveitið, frá
50c og upp í 80c bttsh. Hafrar
munu nú vera 50c og bygg eitt-
hvað nálægt því. Kartöflur munu
víða hafa sem næst eyðilagst, —
$1.00 btish. nú.
Veturinn í vetur var góður fram
yfir jól. Síðan hefir hann verið
fremttr harðttr og langsamur ætlar
hann að verða okkur, því enn í
dag er 10 þumlunga snjór og sí-
íelt frost og kuldar, og lítur því
báglega út, ef ekki kemur bráður
bati, því allir ertt að verða uppi-
skroppa með hey. Eftir þesstt
gengur vorvinna seint, sem er að-
algallinn hér.
Nú er að verða alt upptekið af
stjórnarlöndum hér nærindis. Hér
er í rúði, að ræsa íram landið i
sumar með stjórnarskurðum á
milli ánna Wood og Swan, út og
suður, atistur og vestttr. það er
verið að undirbúa rjómabús verk-
stæöi í Swan bæntim, og á það að
taka til starfa 1. maí. SVo er bær-
inn í ráðabruggi með að stýfla
ána, til að nota vatnið í benni til
raíurmagns framleiðslu og fleira
fyrir bæinn.
það brann annað hótelið í bæn-
um sl. sunnttdagsmorgun. Einn
maður brann inni, en allir aðrir
komust nauðulega út, og varð
engu bjargað. En um eldsupptökin
veit ég ekki greinilega.
Ég hefi frétt, að einar persónur
hér séu gengnar inn í hjúskaparlíf-
ið, og það sé Jón minn á greiniríi.
Svo mörg eru þessi orð.
E. J. Breiðfjörð.
Á beztu heimilum
hvar sem er f Amerfku, þar
munið þér finna HEIMS-
KRINGLU lesna. Hún
er eins fróðleg og skemíi-
leg eins og nokkuð annað
íslenzkt frcttablað í Canada
MARKET H0TEL
146 PRINCESS ST. t,™ókt‘ennm
P. O'CONNELU. elgandl, WINMPEQ
Beztu tegundir af vínfönitum og vindl
um, aðhlynning góð, húsið endurbætt
JOHN DUFF
PLUMBER, OAS ANDSTEAM
FITTER
Alt verk vel vandaö, og veröið rétt
664 Notre Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
Strathcona Hotel
Horni Main og Rupert Str.
Nýhygt og ftgætt gistihús; Gest
um veitt öil þægindi með sann-
gjarnasta verði. Frí keyrsla
til og fríí öllum jfirnbr. stöðv-
um. Beztu vfn og vindlar; og
herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Hotel Pacific

219 Market 1 H. M. Jlicks, Street. ' Eigandi Winnipeg - - - Manitoha
Telephoue 1338
Ný-endurbætt og Ný-tízku hús f alla staði. Viðskifta yðar dskast virð- ingarfylst.
$1.25 a Dag
BRUN5WICK HOTEL
Horni Main St. og Rupert A»e.
Besta horðhnld; llrein og Björt Her-
bergi; Kinustu lhykkir oy liettu Vind-
lar. ókeypu Vaynmœtir Ölium Tratn-
leetum. lieynið oss þeyarþú ert d ferð.
LEYNDARMÁL CORDULU FRdSNKU 307
liann bar kinnroða fyrir orð sín. — í vandræðum sín-
um tók hann hatt sinn, og •enginn bað hann að
dvelja lengur. f hálfum hljóðum tautaði hann eitt-
hvað um erindi sitt, og rétti svo — eins og hann alt
í einu hefði orðið snortinn af náttúruhvöt — Felici-
tas hendina. En hún lét eins og hún sæi það ekki,
og hnedgði sig að eins djúpt og kurteislega fyrir hon-
um. — — Hún var hörð niðurlægingin, er hinn
drambláti herra von Hirschsprttng varð að þöla aí
loddarabarninu. Hann hörfaði forviða aftur á bak,
— ypti öxlum og hneigði sig svo án alls stærilætis
fyrir fólkinu, gekk síðan út úr stöfunni, — mála-
íærslumaðurinn fylgdi honttm eftir.
þegar hurðin lokaðist á eftir honum, fól Fdicitas
andlitið í höndtim sér.
“í''ee ! kallaði prófessorinn og breiddi út faðm-
inn á móti henni. — Hún leit upp og hljóp í fang
hans, lagði handleggina um háls honnm, og þrýsti
höfðinu fast að brjósti hans. — — Hinn ttngi, vilti
fugl gafst nú upp fyrir fult og alt, og gerði ekki
lengur minstu tilratin til að fljúga brott. — það var
svo sælt, að hvíla sig í sterkum ormtim, eftir að
hafa hrakist einmana í óveðri og næstum beðið
dauða.
þegar frú Frattk sá þetta, gerði hún manni sín-
um, er brosti ánægjttlega, bendtngu og svo gengu
Jiau bæði þegjandi út úr stofunni.
1 ‘Tlg vil, Jóhannes ! ” mælti Felicitas og leit
framan í hann tárvotum augttm.
“Loksins ! ” sagði hann og þrýsti heitni enn bet-
nr að sér. — Eftir að liafa sagt þessi orð, heyrði
hún honttm til. — Með innilegri ástúð virti hann fyr-
ir sér andlit hennar, sem níi var eitt ánægjubros.
“Dag eftir dag hefi ég beðið eftir og þráð að
heyra þessi orð”, mælti hann ennfremnr. — “Guði sé
lof að þau voru nú sögð aí frjálsum vilja,. — aflnars
398 SÖGUSlAFN IIEIMSKRINGLU
hefði ég verið neydilur til, að endurnýja bónorð mitt,
og ég er viss um, a,ð þá hefðu þan ekki látið mér
eins vel í eyrum og þau gera nú. — Slæma Fee !
þuríti ég að líða jafti-þungbærar þrautir, áðttr en þú
hafðir afráðið að gera mig hamingjusaman ?
“Nei”, mælti hún einbeittléga og vatt sér úr
fangi hans. “þó breyting hafi orðið á högum yðar,
þá var það ekkí það, er sigraði mig. — þegar þér
neituðuð að fá mér bókina aftur, þá vaknaði í hjjarta
mínu traust til yðar”.
“Og þegar mér var orðið kunnugt um leyndar-
málið”, greip hann fram i og þrýsti henni aftur að
brjósti sér, — “þá varð ég að ját-a, að þú, þrátt fj'r-
ir alla þína hörku og stífni, berð í brjósti þínu hina
sönnu, sælufnlltt kvenást. þú yildir heldur líða sjálf
en vita mig líða'. — Yið hefðnm bœði orðið að tæma
beiskan bikar. —. — IVræg ei s^álfa þig á tálar í til-
liti til framtíðarvona þinna. — Ég hefi mist móður
mína. Traust mitt tál mannanna hefir minkað að
mun, — og — — einnig verðnr að tala nm það : —
Nú sem stendur á ég nætstum ekkert til nema þekk-
ingu rtiína”.
“Ö, hvað ég er glöð yfir, að mega þá standa við
hlið yðar”, mælf.i hún og lagði höndina létt á varir
hans. — “Ér ])o:ri ekki að gera mér von ttm, að geta
bætt yður ttpp alt það, sem þér hafið mist, en alt
sem attðmjúk kona getiir gert til að breiða gleði yfir
líf göfugs manns, — þá skal það vissidega verða
gcrt”.
‘;Og hve nær ætla þesisar stórlátu varir að lítil-
Iækka sig til að þúa mig ?V’ spurði hann og brosti
framan í hana.
Hún kafroðnaiði.
“Jóhannes ! Vertu ekki lengi í burtu frá mér”,
hvíslaði húíi biðfa ndi í eýra ltans.
“Hefir þér koíniið tfl liugar, að ég ætlaði í brott
- k. j tt ií.
LEYNDARMÁL CORDULU FR.FNKU 309
án þín ?” sagði hann brosandi. — “þú áttir ekki að
fá vitneskju um það fyr en í kveld. En úr því nú
býðst svo gott tækifæri, þá er bezt að skýra þér frá,
að á morgun klukkan átta förum við til (Bonn, á-
samt frú Frank. Iiin góða, gamla frú hefir leikið
ofurfítið á þig, barnið mitt. Ferðakisturnar haf-a
staðið tilbúnar uppi á lofti síðan i gær, og ég hefi
með aðstoð hennar sjálfttr valið ofurlítinn ferðahatt
hari'da þér. — — — þú verðnr svo einn mánuð hjá
frú von Berg, sem heitmey rtiín, og svo tekur ung
kona sér aðsetur við hlið hins ægilega prófessors,
sem kemur heim öskuvondur og ineð hrukkur á enni”
Hr. von Hirschsprung og faðir hans voru hinir
einu löglegu erfingjar. þeim var afhent fé það, er
gamla jómfrúin hafði ánafnað þeim, — og þeir lýstu
því yfir, að Iíeilwigs ættin hefði að fullu bætt þeim
fornan órétt, eftir að prófessorinn hafði með sínum
eigin peningum tvöfaldaö hina 30 þúsund ríkisdali.
Fyrir sönglagahefti Baclis, sem frú Heilwig hafði
brent, varð hún að borga þúsund ríkisdali. Féll
ltenni það afarilla, en hún gerði það þó, eftir að vitiir
hennar höfðu fullvissað hana nm, að ef hún léti mál-
ið fara fyrir dómstólana, yrði hún dæmd til að borga
miklu meira.
Morgnninn, er leggja útti af stað, stóðu þeir við
gltiggatin í stofu frú Frank málafærslumaðurinn og
prófessorinn. Ilinn síðarnefndi var að bíða eftir
samferðakonum sínttm. — “því skyldi ég neita því”,
sagði málaíærslumaðtirinn og roðruaði nm leið, —
“að ég ann þér eigi Felicitas. Htra'x og ég leit
Itana, fann ég hvc óvnnalega miklttm hæfileikum hún
er gædd, — og það líðitr eflaust langnr tími áðttr en
ég fæ gleymt. — — En év tret huggað mig yið það,
310 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU
að þig hefir hún gert að nýjum manni, og fært sið-
ierðislegum réttindum maiuna nýjan vin. — — það
mátti til sannd vegar færa skoðanir mínar, er ég lét
í Ijósi við þig eigi alls fyrir löngu. — Fyrirgefðu
ntcr hinn beiska sannleika. — En hiu mikilláta Ileil-
vt.igs ætt var hlaðint þungri sekt gagnvart ættingjum
hins lítilsvirta loddarabartis. — — Guð minn góður !
— þarna stendur ednn, og lítur með þótta niður á
hinn, — og heimttrinn, blindur og httgsunarlaus, hefir
ekki hugmynd um, að hinar hátt-lofuðu kenningar
þeirra væru rotnar og á sandi bvgðar, og að frelsis-
og menningarstrauma þarf til að ryðja þeim úr vTegi,
— því þær voru sprotnar af drambi, miskunarleysi
og íleiri álíka löstum.
“þú segir satt. í/g hílýði tneð ró á rökleiðslur
þínar”, mælti prófessorinn alvarlega. — — “Ég fór
villur vegar, en leið mín var líka grý'tt og þyrn.ttm
stráð. — Unn mér þess vegna lika þeirra launa, sem
ég hefi orðið að vitvna svo hart fyrir”.
Prófessorinn hafði látið hina ungu konu sína taka
þátt í samkvætnislífinu í Bonn. Henni er allstaðar
tekið með ástúð og aðdáttn, þrátt fyrir baknag ríkis-
stjórafrúarinnar. — Hugsjón prófessorsins hafði
ræsts : Felicitas tekst alt af með blíðu og þýðu vTið-
móiti, að slétta hrukknrnar, er læknisstarf hans setur
á enni honum. — Og þegar hann á kveldin að af-
loknii dagsverki segir biðjandi : “Fee, eitt lag ! ”
— þá hljómar strax um viðkunnanlega og skemti-
lega herbergið hans, hennar ágæta “alt”-rödd, sem
einti sinni rak hann hrott af heimili móðtir hans, og
út í Thuringen skógana, — sem hann svo ílúði frá,
af því að hún meö' ómótstæðilegu aíli dró hann að
hinu yndislega loddarabarni.