Heimskringla - 27.05.1909, Blaðsíða 3

Heimskringla - 27.05.1909, Blaðsíða 3
HEIMSKRINGEa ! • WtmWíC, 27, MAÍ mo, bls 3 Hfhimk 0R tvæb skemtilegar sögur f& nýir kaup. endurfyrir að eins @SÍ.OÖ. Strathcona Hotel Horni Main og Rupert Str. N ýbygt og ágætt gistihús; Gest um veitt öil þægindi með sann- gjarnasta verði. Frí keyrsla til og frá öllum járnbr. stöðv- um. Beztu vfn og vindlar; og herbergi og máítíðar ágætar. McLaren Brothers EIGENDUR Hotel Paciíic 219 Market I II. M. Hicks, S treet. I Eigandi Winnipeg - - - Manitoba Telephone 1338 Ný-endurbætt og Ný-tfzku hús í alla staði. Viðskifta yðar óskast virð- ingarfylst. $1.25 a D a g BRUNSWICK HOTEL Horni Main St..og Kupert Ave. Besta borðhald; Ilrein og Björt Iler- bergi; Einustu Brykkir og Beslu Vind- lar. Ókeypis Vagn mœlir Öllum Train- lestum, IteyniO oss þegarþú ert á ferð. III Skrifið yður fyrir HEIMS- KRINGLU svo að þér getið æ~ tíð fylgst með aðal málum íslendinga hér og heima. nn S v ö r: Margir kunningjar mínir, menn og konur, hafa skrifað mér og tal- að viS mig um þaS, hvort ég sé hættur aS yrkja vísur og rímur. því er fjarri. þaS þurfa meira en 2—4 landhlauparar • aS blaSra til þess aS ég haldi ekki stefnu og þekkingu. Ivu hitt er annaS mál, að ég kæri mig lítt um, aS verSa samf-eröa þeim á ritvellinum. Hér eru bráSa-byrgSarsvör fyrir einn og alla : 1. þó aS sv-ekki hana og hund IieiSólfs snekkjur görvar, Hef’ ég ekki lyst í lund 1,-jóSs aS hlekkja örvar. 2. FræSaspjalla funi glóS Fornum mjalla vinum. Rldheit gjalli IvdduljóS Oddi snjalla og hinum. 3. Islands lýSi allstaSar ÓSs viS smíöi hlýnar. SitjiS íSil-siðprúSar Systur blíSar mínar. 4. Ivg Dvalins knörinn dr-eg á flot Úr dísavörum ljóSa, þá brosa kjör og blíS atlot ■Björt á vörum þjóSa. 5. Greppa skrúSinn gullfagur Gylli búSir stefja. Máls á súS ei margorSur Má aS ÚSi tefja. 6. MærSarstrengir mega slag Máls á engi róma, E-f valiS fengi visnalag Vífi og dreng aS liljóma. 7. OrSin fríu ávalt kýs ySar hlýja sinni Sunnu Día sala dis Signi og vígi minni. K. Asg. Benediktsson. Að eyðileggja úlfinn. KEEWATIN, ONT. 16. maí 1009. Herra ritstjóri ! í 33. tbl. Ilkr. las ég, aS bóndi einn í Manitoba biSur um upplýs- ingu, hvar hann getiS fengiS keypta “úlfdráps-hunda”. Ég álít, aS þaS sé skvlda okknr veiSimanna, aS gefa þær upplýs- -ingar, eSa segja okkar álit um, liver sé bezta aSferS til aS eySi- l-eggj-.i þennan varg. AS k-aupa hunda til þess álít ég ekki heppi- legast, nema meS því móti, aS h-eila sveitin hefSi þá eSa annar- hver bóndi hefSi tvo hunda, og yrSi þaS all-kostnaSarsam-t. Bezta aSf-erSin er aS bændur fengju fylkisstjórnina til aS hækka toll til hiifuSs úlfinum, svo aS æfS- ir veiðimenn f-engjust til aS gefa sig viö aS drepa þá. Bezta aSferS- in og h-eppilegasta hefir veiSi- mönnum reynst “trapping” . Til þess eru hafSir nokkurs kon-ar bog- ar (söx), en auSvitaS tekur mikla æfingu og aSgæslu, ásamt ástund- un til þess aS þaS hepnist. Eitur er oft brúkaS, og hepnast stundum, en ég vil segja af 16 ára þekk-ing við v-eiSiskap, aS “Traps” séu bez-tar. F-yrir 4 árum síSan var höfuS- tollur á úlfinn hér í Ontario tíu dollarar. Svo steig hann upp í fimmtán, og hefir þaS h-aldist. Úlfar hafa mikiS fækkaS en veiSi- mönnum fjölgaS. Nú hefir fylkis- stjórnin hækkaS liöfuStollinn á úlfum upp í tuttugu og fimm doll- ara, eftir nýjum fréttum aS dæm-a, og er þaS gert til þess, aS halda veiSimönnum viS verkiS, aS eySi- leggja varginn, en ekki af því, aS úlfum sé aS fjölga. Eins og gefur aS skilja gæ-ti engin stjórn borg- svo háan toll, ef hún sæi -ekki, aS úlfurinn væri aS eySileggjast. Úlfdrápshundar, ef rétt tegund er fengin (Irish Wolf Hounds, sem h-afa reynst v-el), eru dýrir, frá $25 upp í $75 og $100 hundurinn, og fást hjá Rockwood Kennels, Ivexing-ton, Ky., Ú.S.A., þeár eru viSurkendir aS hafa -gott hunda- kyn. Svo eru til áðrir, svo sem hjá R. F. Johnson, Assumpt-ion, 111., og Ilillside Kennels, Enosburg F-alls, Vt., einnig hjá Cannel Clulo í Toronto, Ont. Upplýsingar um “Trapping”, tó- ur eSa úlfa getur liver fengiS hjá mér fyrir eins dollars þóknun. — Eg ábyrgist mína aSferS ef mín- um ráSleggingum er rétt fylgt. MeS virSing, B. Magnússon. Fréttabréf. GLENBORO, man. 5. maí 1909. þann 16. marz sl. urSu þau hjón- in Tryggvi ólafsson og Berglaug GuSmundsdóttir, Skálholt P. O., fj'rir því mótlæti, aS missa yngstu dót-tur sína ÁstþrúSi, góSa og efn-ilega st-úlku á 17. ári. Hún hafSi legiS rúmföst um nokkra mánuSi, og var lengi biiin aS vera heilsu- lasin. Banamein hennar var tær- ing. Hún var jörSuð í Glenboro- grafr-eitnum þann 21. s.m. Herra Pétur Pálsson flutti húskveSju, en sér-a FriSrik Hallgrímsson flutti líkræSuna og jós hina látnu moldu þann 13 apríl dó aS beimili for- eldra sinna í Cypress sveitinni GuSmundur Björnsson H e i d m a n, eftir niargra ára heilsuleysi. Rúmfastur lá hann all- an síSastliSinn vetur. Hann var tæpr-a 22 ára, þegar hann dó. — GuSmundur sál. var fæddur á Ár- mótaseli á JökuldalsheiSi í NorS- urmúl-asýslu á íslandi. Ilann ólst upp m-eS foreldrum sínum, -Birni SigurSssyni Heidman o-g GuSrúnu Hallgrímsdóttir, fluttist m-eS þeim til Vesturheims árið 1903. Settust þau aS í Cypress sveitinni, og hef- ir hann dvaliö þar hjá þeim ávalt síðan. þegar GuSmundur sál. var á ll. ári kendi hann fyrst veiki þeirrar, er síSar leiddi h-ann til ban-a, sem var spilling í beininu og snerist upp í beintæringu. Un-draverSa stillingu sýndi hann allan þann tíma, sem hann átti viS heilsuleysi aS stríSa, og óbilandi vu>n hafði hann til hins siSasta um aS hann f-engii bót meina sinna. — Hann var bezti drengur, hjarta- góSur og hugljúfi þeirra, sem þektu h-ann. Hann var ötull og si- v-inn-andi, hvenær sem kraftar hans leyfSu. þaS má-tti segja um hann, aS st-arfsviljinn hjá honum v-æri ó- takmarkaSur. J-arSarförin fór íram frá beimili foreldranna þann 15. apríl, aS viS- stöddutn flestum bygSarmönnum. Hann v-ar jarSaSur i grafreit Cy- press Islendinga. , þessa síSari dán-arfregn er hinn háttvirti ritstjóri Austra v-insam- legast beSinn aS birta í sínu h|eiSr- aSa blaSi. G. J. OI.ESON, Hvað mun seinna verða? Eg var nýlega á gaúgí hér í borg, og stansaSi ég í skugga “Bergs”, t-il aS kasta af mér mæS- inni. E-g heyrSi gan-ginn í prentvél- inni, og stundum fanst mér ég heyr-a urgiS í penna ritstjórans, og þóttist ég þá þess fullviss, aS nú væri hann aS semja -grein um “Gamla landiS ; — enn kannske þaS hafi bara veriS hugarburSur. Ekki hafSi ég staSiS þarna lengi, áður enn ég heyrSi tvo menn heils- ast hinu megin viS horniS á bygg- ingunni. Eg h-eyrSi á málrómin- um, að þetta voru ungmenni, og talshátturinn sagSi m-ér, aS þeir mundu hafa uppalist hér í landi. Eg var í þann veginn aS f-ara af staS,. Jjegar annar. þeirra sagSi eitthvaS, sem vakti svo forvitni mína, aS ég ásetti mér aS heyra, hvernig þeir töluSu. Samt-al þeirra íylgir svo rétt sem ég man : “Howdy, Jack !1 Give me good news”. “Got non-e ; n-ema þú hafir ekki heyrt um dansinn?” “Search me! Wben and where?/” “G. T., miSvikudagskveldiS, 8.30 sharp”. “You don’t say ! 1 Ég hélt a-llir dansar væru búnir for the se-ason” “We;l sport, you can bet your last penny I’ll be there”. “W-ell, you needn’t brag, so will I”. “NokkuS meira etin bara dans?” “Y-ep : spoons”. “þú- ert aS verða fyndinn, Jack” “As you please ; ég vildi ég væri það”. “Well, þetta dugar ekki, I’v-e got to go”. “Where to?” “Eaton’s ; — en þú?” “Nowliere. Eg er að ganga mér til heilsubótar, býst é*g viS, — manufacturing appetite, you know”. “Well, you might as well come along th-en”. “I’m game for anything”. Svo héldu, þeir af staS. Ég leit upp, þegar þeir voru komnir framhjá mér, og get ég meS sanni sagt, aS ég sárkendi til í sálunni. Yoru þetta samlandar mínir?” Já, vissulega. þett-a -eru þeir, sem ei-ga aS geyma tungu vora. — En hvaSa mál ætli börn þeirra tali ? M-enn ættu aS minsta kosti aS temja sér, aS tala bara aSra tung- un-a í senn, og ómengaSa. . J ó n S a g 8 i. — - ■ ‘b--------- Enn um trúmál. I Hkr. 6. þ.m. stendur grein meS stórri yfirskrift, en neSan undir stendur aS eins ei-tt “o” eSa núll. þessi grein á aS vera svar móti annari grein, sem birtist i Lögbergi S f.m. Mér k-emur ekki til hugar, aS fara aS svara núllinu eSa þessari huldu veru. Erfitt er aS segja, hvort þaS er heldur karl eSa kona — Heigulskapur er þaS, sérstak- lega þegar persónulega er ritaS, aS hafa ekki hug til aS se-tja nafn sitt tindir. feöíuim þess, aS huidU'V-eraii hef- ir ekki viljaS skilja þaS, sem ég m-einti meS áSurnefndri grein, vil ég enn taka þaS hér fram, — sér- stakl-ega vegna þeirra, sem kynnu aS eins aS lesa henn-ar grein, sem rangf-ærir alt í minn-i grein — hv-aS helzt vakti fyrir mér, þegar ég rit- aSi h-ana. það nefnilega : aS fram- koma séra F. J. Bergmanns gagn- vart kirkjufélaginu, verSur oss — sumum aS minsta kosti — jaínvel aS hneyksli. í BreiSa-blikum sýn- ist ba-nn vera aS berjast á móti em-bættisbræSrum sínum þannig, aS afmá þá merkjalínu, sem þeir vilja halda viS á millum núvr-erandi skoSan-a hans á trúmálum og grundvallarlaga kirkjufélagsi-ns. þeir munu segja, aS séra Fr. J. Bergmann hafi breytt skoSunum sinum á trúmálum frá því sem framkom áStir, þegar hann var einu af forvígismönnum félagsins. Mér dettur ekki í hug, aS f-æra prestinum þaS til ámælis, þó hann hafi breytt skoSun sinni, þar sem hann viS nákvæma íhugun hefir fundiS þessa skoSttn sér httgSnæm- ari. Engin alfullkomi-n lögbók er til, sem getur tekiS af öll tvímæli um skýringar á ýmsum atriSum í trúarlífi mannanna. þaS sýna hin mörgu og mismunandi kirkju-félög. Hafa því beztu og vitrustu m-enn á ýmsttm tímum veriS aS skýra sannleikann, se'm aS þóknaSist höfundi lifsins og tilverunnar. En þaS gengur næst aS hneyksla mig, aS séra Fr. J. Bergm-ann vill ekki kannast viS, aS hann hafi op- i-nberleg-a breytt skoSun sintti á trúmálum frá því, sem áður kom fram, og álítur því, aS hann h-aldi óbreytt viS grundvallarlög birkju- fél-agsins, sem hann var ei-nn af frömuðum aS koma hér í fram- kvæmd. þar sem að séra Fr. J. Berg- mann er hámen-taSur maSur, og þess utan mörgum góSum h-æfi- leikum gæddur, var mjög líklegt, að þ e i r — sém eru kannske nokkuS m-argir í hópi Vestur-ís- lendinga, s-em aShyllast þá skoSttn í trúmálum, sem hann heldur fram í BreiSablikum, ha-nn er ekki höfundur þeirrar skoSunar, en h-ann -er -fyrstur til aS útbreiSa hana meSal Vestur-lslcndinga, — mitndu haf-a sameinaS sig og kosiS hann fyrir merkisbera. En slíkt er óhugsandi, þaS er sama sem aS ganga intt í kirkju-félagiS, þó samt óhappal-eg krókaleiS. JxiS er mein mikið, aS séra Fr. J. -Bergmann, þrátt fyrir sína miklu hæfilogleika getur ekki skoS- ast sem fullnægjapdi kirkjul-egur leiStogi m-eSal landa sinna ltér. E-g vil biðja hinn heiSraSa rit- stjór-a Hkr., aS ljá línutn þessttm rtim í blaðinu, og er þar m-eS út- talað um þetta mál frá minni hálfu, H-ólar r.O., Sask., 14. maí 1909. J. II. Líndal. ALLIR ÞEIR, sera ætlaað ferðast til Islands, ættu að hafa tal af raór. Ég' sel ódýrari íarbi éf, og betri þægindi en aði ir geta gert. Skifti peningum fyrir hæsta verð, (í krónum), og sem út- borganlegt er í öllum Ijórð- ungum íslands. — A- J- JOHNSON, P.O.Box 3083. 460 Victor Sát rR08LIN"n0TEL1 115 Adelaide St. Winnipeg Bezta $1.50 á-dag hús í Vestur- Canada. Keyrsla óxeypis milli vagnstöðva og hússins’á uóttn og degi. Aðhlynninig liins bezra. Við- skifti Islendinga óskast. William Ave strætiskarið fer hjá húsinm 2 O. ROY, eigandi. - 8PÓNNÝTT HÓTEL ALGERLEGA NÝTÍZKtT Hotel Majestic John HcDonald, eigandi. James St. West, Rétt vestan við Main St. Winnipeg Telefóu 4 9 7 9 $1.50 á dag og þar yíir Bandaríkja-snið Alt sem hér er tim hönd haft er af beztu tegund. Reynið oss. MIDLAND HOTEL 28ö Market St. Plione 3491 il/ýtt hús, nýr húsbúnaðnr ** Fullar byrgðir af alls- konar vöndnðustu drykkj- um og vindlum í hressing- ar stofunni. Gisting einn dollar á dag og þar yfir. W. G. GUULD :: FRED. D. PETERS, Eigondur winnipeg ::: ::: canada MARKET H0TEL 140 PRINCESS ST. P. O’CONNELL,, elgandf, 6 móti markaðoum WINNIPEG Beztu tefcundir af víofönírum og vindl um, aðhlynning gód, húsið endurbætt [ames Flett & Co. * PLUHBERS Leiða Gas- Vatns- og Hita- pfpur í hús yðar, fyrir sanngj. borgun. Verk vandað, fijótlega gert og ábyrgst. 57 2 Notre Dame Avenue Telephone uivokkarer 3380 eða 8539. Gimli Hótel G. E. SÓLMUNDSSON eigandi Óskar viðskifta íslendinga sem heimsækja Gimli-bæ. — Þar er beini beztur f mat og drykkjar- föngum, og aðbúð gesta svo góS sem frekast er hægt að gera hana. Hótelið er við vagnstöðina. Gistið að Gimli-Hótel. Woodbine Hotel Stœista Billiard Hall í Norövesturlandinu Tíu Pool-borö,—Alskonar vtuog viudlar JLennon A Hebto, Eigondur. LÁ-RA 19 * 1 n !: 4. KAPÍTULI. þ u n g á s ö k u n. “Og nú er ég hér”, bæ-tti njósnarinn viS. “þaS ern líklega kringumstæSurnar -aS Ilaughton slysinu, sem þú vilt fá nánari þekkingu á?” “Já, einmitt. Eg ætlast til, aS þú rannsakir þaS jtnál til. hlýt-ar. Mér st-endur á sama, þó þaS taki þig eitt ár, ef þess þarf, og ég vil engan kostn- að spara ; ég gef þér alveg ótakmarkaSa heimil.l”. Copingstone varS glaSur yfir síSustu oröunum, en sagSi þó : “Ég get skiliS þaS, aS þú bú-ist viS t-alsverSum kostnaSi, en fólk hefir svo mismunandi skoSanir um “ótakmarkaöa heimild”, aS mér þætti væ .na tltr., aö þó nefndir einhverja upphæS —” “Nú greip jarlinn fram í : “IlvaS álítur þu aö “ótakmörK..S up\d aS" þýði, hr. Wrigh-t?” “Nú — ég álít, aS þú, háttvirti lterra, munir vilja eyða alt aS — fimm þúsund pundum”. “Eg er albúinn aS eySa alt aS fimm þúsund pundum", svaraSi jarlinn, “og ef þér lánast, sem ég -Vona, aS komast aS rét-tri niðurstöSu í þessu mál- efni, þá skaltu aldrei áSur haf-a unniS fyrir betra kaupi”. Njósnarinn varS himinglaSur af oröum þessum, hneigöi sig djúpt í þakklæ-tisskyni, og kom svo meS fjölda af spurn-ingum viSvíkjandi gátu þeirri, , sem ltann átt-i aS ráöa. 20 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU “Allar leiSbeiujngar, sem þú getur veitt mér, tigni h-erra”, sagSi hann, “eru mér mikils viröi, því eftir blöSunum aö dœma, sýn-ist máliS ó-brotið og ein- falt. Ilvað er þaS sérstaklega, sem þú efast um, lierra ?” Jarlinn hugsaSi stundarkorn og sagði svo : “Eg h-eld, aS dómurinn sé rangur, aS dauði mannsins hafi ekki orsakast af slysum”. bljósnarinn lileypti brúnum og beit á jaxlinn. “Er það þá skoðun þín, tigni herra, aS hér sé aS ræSa um m-anndráp, — aS Sir Artliur hafi í fylliríi skotiS manninn?” “SkoSun mín er ákveSnari en það”, sagSi lávarö- urinn o.g horföi fast á spyrjandann. “MorS — ?” “Já, yísvitandi morS”. N-ú varS dálítil þögn, af því samræSurnar sner- ust í þessa át-t. Njósnarinn var raunar ekkt alveg óviSbúinn þessari ásökun, en varS þó nokkuS hverft v-iS, a-f því hún var svo ákveSi-n. Samt átt-aSi hann sig fljót-t. “O-g — hefir þú ást-æðu fvrir ]>essum grun?” “Enga aSra ástœSu cn þau augljósu ósannindi viSvíkjandi fjarlægöinni, milli mannsins, sem skatit, og þess, sem drep-inn var, er komu í ljós viS yfir- heyrsluna”. IlvaS þá? — Já, afsakaSu, lterra, en þaS eru efalaust aSrar ástœSur, sem þú bvggir ásökun þína á?” “N-ei, þaS eru engar aðrar ástæSur, ég veit ekk- ert annaS eSa meira heldur enn þú aS líkum ert bú- inn aS lesa í fregnunum um réttarhaldiS”. Njósnarinn varS svo hissa, aS hann dat-t aftur á Ixik ofan á stólinn. “Já, en, herra minn, viS slíkt málefni hefi ég etm ekki fengist. þ-aS verðnr þó eitthvaS aS vera, sem LÁRA 21 kemur þér til aS ala þennan grun. Taki maður fyrstu spurninguna, sem liggur fyrir í máli eins og þessu, — hver var orsökin til }>essa glæps, sé l>aS á annaS borS glæpur ? Barúnar gera sér þaS ekki aS vana, aS skjóta veiSimenn sína orsakalaust”. Nú var þaS lávarSur Fatheringham, sem varS utan viS sig. “Eg get ekki sagt þér þaS”, svaraSi hann. “Eg veit ekki hvaSa ástæSu Redleigh h'efir haft til aS skjóta mann þennatt. þær eSa þá orsök v-erSur þú aS finna. Hefði ég vitaS þaS, þá hefSi ég krafist ]>ess viö yfirheyrsluna, aö hann væri settur í varS- hald”. Njósnarinn horfði all-órólegur á jarlinn. þaS var sjáanlegt, aS hér var um fleiri enn eitt leyndar- mál aS ræSa. Án þess aS spyrja bednlínis um á- stæSuna til þess, aS jarlinn fór aS skifta sér af þessu máli, fór hann aS leit-a annara upplýsinga. “Jæ-ja, lávarSur, þiiö starf, sem þú hefir ■ætlaS mér aS fullkomn-a, verSttr all-erfitt, -en ég skal gera þaS sem ég get í því efni. þú heldur þá, án þess aS geta bent á nokkra ástæSu, aS hér sé um morS aS ræða, og þú vilt aS é*g finni orsökina, eitt eSa annaS dularfult samband milli Sir Arthur og Burl- ston, sem hclir leitt til glæpsins”. Jarlinn hneigði sig játandi. “Nú — þú veizt væntanlega ekki, hvort húsfrú Burlston er falleg kona?” Jarlinn gat ekki varist brosi, en stundi svo þungan. “Nei, þaS er hún ekki. Eg þekti hana fyrir fá- um árum. þaS var hún, sem stundaSi son minn í banalegu hans”. “Á”, — sagöi njósnarinn rólega. þagöi svo og hugsaSi dálitla stund. “En hinn maSurinn, herra Grosse, geturöu ekkert sagt mér um hanti?” 22 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU “Ilann er náfrændi minn”, svaraði jarlinn, “o-g erfingi aS fasteign minn-i og nafnbót, síSan sonur minn dó, eins o-g hann var svo vænn aS mi-nna mig á einu sinni, en síSan höfum viS ekkert átt saman aS sælda". “Er hann sannorSur maSitr?” Jarlinn ypti öxlum. “þaS held ég hann sé. Lygarar eru vattalega viSmótsliprir. Hann nýtur bæSi virðingar og álits hér í grend-iiini. Redleigh er þar á móti að eins fyllisvín". þaS gat engum dulist gremjan, sem lá í rómnum þegar hann talaSi síSustu orðin. “þ-ú heldur máske, aS hr. Grosse hafi veriö tál- dreginn af Sir Artlmr?” “Ef til vill, þó mér finnist þaS undarlegt aS þeir voru samdóma um fjarlægSina”. Svo sagði jarlinn honum frá réttarhaldinu. “Já, ég skil þaS”, sagSi njósnarinn, “þess minni, sem fjarlæ-gSin var, því meiri líkur eru tdl, aS þaS hafi v-eriS morS. En drengurin-n ?” “ö, hann er svTo heimskur, að hann getur enga upplýsingu gefiS”. “En sctjum nú svo, aS ltr. Grosse hafi séS aS þett-a var morS, helduröu þá að vinát-ta hans til Sir Arthur hafi komið honum til aS dylja sannleikann ?" “Eg hvgg, aö milli þeirra eigi sér engin vinátta staS, og h-ingaS til hafa þeir ekki veriS samrýndir. Grosse á dóttur, fallega stúlku — en hvaSa þýöingu hefir þaS ? R-edleigh er gifttir”. Jarlinn stuiidi aitur og lét brún síga. Njósnarinn hlustaSi. “Ö, ltann er gifttir?, þ-ekkirStt nokkttS til konu ltans ?” þaS var auSséS, aS jarlinum féll ekki þessi spurning.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.