Heimskringla - 10.06.1909, Blaðsíða 4

BlS. 4 WINNIPEG, 10. JÚNÍ 1909,
HEIHSKRINGEA!
« a
Samkoman að Narrows
Hún var haldin aS Siglunes
skólahúsi þann 22. apríl sl. (sum-
ardaginn fyrsta), og til þess stofn-
uð, aS kveSja skólakennarann, hr.
Jóhannes Kiríksson, sem Jxir hefir
gegnt kennarastörfum um 6 mán-
aSa tímabil. Samkoman var tals-
vert fjölmenn. Öll skólabörnin, um
20 talsins, voru viSstödd. þ-au
byrjuðu prógrammið meS því' að
syngja : “G, hve fögur er askunn-
ar stund”. Næst flutti lir. J. K.
Jónasson, samkvæmt tilmælum
formanns skólanefndarinnar, svo-
hljóSandi ávarp :
“ Kftir íslenzku tímatali er vet-
urinn liSinn og kemur aldrei aftur.
Hann flutti oss í skauti sínu frost
o.jr kulda, en eftirskilur nú ein-
jröngu endurminninjrar um sig og
}mu. Eins ojr e'ðlilogt er, hljóta
endurminningarnar um frostiS og
kuldann, aS vera dálítiS kaldar.
það er svo margt, sem maður
verður aS þola og líSa fyrir óblíSu
náttúrunnar, og þess vegna er oss
þaS fagnaSarefni, þegar veturinn
er liSinn, því aS Jtá kemur blessaS
voriS og færir manni nýtt líf og
yl, og þá lifna blessuS blómin, og
öll náttúran fagnar sumrinu, sem
þá er í nánd.
“ J á, veturinn hefir kvatt oss og
vér fögnum öll yfir því. Kn.nú cr
líka einn vinur okkar og bróSir að
kveSja okkur, og þaS þykir okkur
e k k i fagnaSarefni. En J>ó er sti
bót í máli þar, aS ég vona hann
yfirgefi okkur ekki algerlega, eins
og veturinn, heldur hverfi hingað
til vor aftur, til þess að fræSa
■börnin okkar og leiSbeina þeim í
öllu því, sem gott er og J>eim er
fyrir beztu. því aS þessi vinur
okkar er, eins og ég býst við aS
viS öll skiljum, herra Jóhannes
Kiriksson, sem veriS hefir hjá okk-
ur þennan liSna vetur, og nti hefir
útent sinn umsamda kenslutíma,
og aflokið }>ví verki, sem honttm
var trúaS fyrir. Starf sitt hefir
hann rækt af mestu alúS og trú-
mensku. En þó hann sé ntt a'ð
fara frá okkur um stundarsakir
(é-g vona J>aS sé aS eins ttm stund),
þá eigttm við þó eftir hlýjar og
góSar endurminningar um veru
hans hér. því ekki er þa'ð einttngis,
aS hann hafi uppfrætt börn vor af
mestti alúS og prýSi, heldur einnig
leiSlxnnt þeim í öllu því, sem nauS
synlegt er til }>ess, aS }>au geti
orSið sjálfttm sér og öSrum til
gagns og gc>Ss á vegferðum. lífsins.
Kinnig hefir hann á allan hátt leit-
ast við, aS leiSbeina okkttr sjálfum
og starfaS aS og sttitt okkur í vel-
ferSarmálttm okkar meS ráSi og
dáS. Og hygg ég dæmin ekki mörg
aS skólakennari, sem ráSinn er aS
eins íyrir stuttan tíma til }>ess að
kenna börnum, hafi lagt jaínmikiS
í sölurnar og um leiS boriS gæfu
til ]>ess, aS verða jafnmikill og
góSur leiStogi í skólahéra8inti,eins
og Jtessi nú burtfarandi vinur okk-
ar Jóhannes Eiríksson. því þaS
má næstum meS sanni segja, aS
hver maSur og kona í héraSinu
hafi fús veriS aS breyta og gera
eftir hans óskum, og sýnir pað sig
bezt í þvf, hve miklu góðtt hann
hefir til leiðar komiS, bæSi meS
því, hve mikinn og góöan þátt
hann heíir átt í því, aS jafna og
slétta yfir öll ágreiningsmál hér-
aSsins, og svo meS þvf, aS draga
saman fé til styrktar skólamálum
okkar.
Háttvirti vinur vor, Jóhannes

Kiríksson !; Vér íoreidrar og börn,
sem notiS höfum leiSsögu J>innar
á vetrinum liSna, komum hér sam
an í kveld til }>ess meS þakklæti
aS minnast alls }>ess góSa, er þú
hefir fyrir oss gert. Við foreldrar,
sem berum framtíSarvelferS barna
okkar fyrir brjóstum okkar, tjá-
um þér vort innilegasta þakklæti
fyrir veruna þína hér hjá okkur.
þökkum þér fyrir börnin okkar,
fyrir þaS,. hve þú hefir lagt mikla
alúS og rækt viS aS kenna þeim
og íyrir þaS, hve þú hefir veriS
þeim góSur. Vera má, aS nokkr-
um finnist þú hafa veriS þeim of
góSur, eöa ekki na'gilega strangur
lærimeistari.
“ ViS vitum þaS vel, aS börnin
okkar þarfnast aga og umvönduh-
ar. þaS er þeim sjálfum fyrir
beztu, aS þau læri aS hlýSa og
hegSa sér vel til orSa og athafna.
En viS vitum þaS einnig, aS öll
framkoma þín viS börnin var af
góSvilja gerð, og vér óskum, að
þatt megi framvegis fá aS njóta
fræöslu þinnar, ef þcss er kostur.
“ Og börnin, þatt koma hingaS i
kveld til þess aS kveSja þig, og
þakka þér fyrir allar ánægjtt- og
gleSistundirnar, sem þatt hafa vcr-
iS hjá þér á skólanum, og fyrir
þaS, hve alúSlegur og góSur þú
hefir veriö viS þau.
“ Börnin óska, aS þti vildir vera
svo góður, að koma hingað norð-
ttr aftur, og kenna þeim meira, —
kenna þeim og innræta hjá þeim
góöar og göfugar hugsjónir, kenna
þeim aS koma svo fram á öllttm
stöSum og stundum lífs síns, og
sú framkoma megi veröa jafnt
þeim sjálfum sem öörum til gagns
og sóina.
“ Jéi þatt árna þér allra
heilla, óska og vona aS þér
líSi jafnan sem bezt, og að
þti vildir ávalt muna litla vina-
hópinn, sem þú átt hér nyrSra, þó
þtt sjálfur sért í fjarska. Og þatt
hafa beSiS mig aö afhenda þér
þessa litlu en velmeintu vinargjöf
(gtill-lindarpenna), sem þatt biðja
þig aS þiggja sem þakklætis og
viSurkenningarvott fyrir alt og alt.
þá talaSi Jón Jónssotr frá SleS-
brjót nokktir orð fvrir Irc’md skóla-
nefndarinnar, og þakkaSi herra
Kiríkssyni fyrir starf hans alt þar
nyröra. Ilerra Kiríksson svaraSi
með lipurri ræSu.
/
Eftir þetta fórtt fram ýmsar
skemtanir, sem enduSti meS <>-
keypis veitingum og dansi fram á
morgttn.
Að tryggja veldi Páfans
Fyrir meira enn 5 árnm, eSa
skömmu eftir aS núverandi páfi
kom til valda, þá gaf hann út and
mæla skjal gegn afskiftum stór-
veldanna af kosningtt páfans. í
þessu sambandi má minnast þess,
aS við kosningu núverandi páfa, er
þaS almenn skoðtin, a'ð Austur-
ríki hafi beitt áhrifttm sinum til
þess, að aftra Rampolla kardinála
— sem þá var talinn gagnsækj-
andi núverandi páfa — írá því aS
ná kosningu, og þaö bygði þatt á-
hrif sin á þeiin. afskiftarétti, setn
páfinn meS þesstt bréfi sínu and-
mælir. þetta bannbréf páfans hcfir
nýskeS orðiS opinbert meS því, aS
þaS hefir veriS birt í þriöja bindi
af fyrirskiptinum Píusar tíunda, á-
samt meS nýjti lagabo&i um páfa-
koshingar. I þeSsU bannbréfi, sem
birt er i “The Catholic Standard
and Times” í Philadelpbia, dags. 3.
apríl — segir páfinn : —
“ þegar vér, óverSugir eins og
vér erum, tökum viS Stóli Péturs,
þá töldum vér þaS hina brýnustu
skyldu vors postullega verka-
hrings, aS 'sjá fyrir því, aS lífs-
magn kirkjunnar skyldi vottast
ineð algeröu frjálsræði, með því,
aS lyfta af henni öllum utanaS-
komandi afskiftum, eins og hinn
helgi stofnandi hetinar ætla&ist til
að væri og eins og hennar há-
leita erindi krefst a'ð sé. Páfinn
staðhæfir, aö páfaveldi'ð hafi ald-
rei samþykt afskiftarétt stórþjóS-
anna af páfakosningtim, og aS fyr-
irrennarar hans í páfastólnum hafi
ætíS gert sitt ýtrasta til þess, aS
útiloka afskifti verslegra valdhafa
frá málum kirkjttnnar. þetta segir
hann að berlega sjáist i grundvall-
arlögutn Páls fjórSa, Gregory
fimtánda, Klements ellefta og I’í-
usar tíunda.
SiSan scgir hann : — “Reynslan
hefir sýnt, aS spor þatt, sem aS
útiloka afskifti þjóSanna af páfa-
kosningunum, hafa ekki orðið aS
tilætluSum notum, og meS tilliti
til breyttra kringumstæSa nú á
tímum, þá eru aöþrengjandi af-
skifti verslegra valda, aS verSa
daglega ástæSulausari, og byggj-
ast hvorki á sanngirni né réttlæti.
“ Ilvar fyrir vér, samkvæmt því
postullega valdi, sem oss er veitt
og fétandi í fótspor fyrirrennara
vorra, eftir aS ltafa nákvæmlega
yfirvegaS meS gagngeröri þekk-
ingu og af vorum eigin hvötum,—
algerlega fyrirdæmum afskifti vers
legra valda, jafnvel }>egar þau
koma fram sem ósk eöa eftirlang-
an, eöa sem miSlunarbænir eða
málamiSlun, eöa á nokkurn annan
hátt, og úrskurSum, aS þaS sé
engum lagalega heimilt, jafnvel
ekki æSstu stjórnendum þjóSanna,
undir nokkru yfirskyni, aS hafa af-
skifti, beinlinis eða óbeinlínis, af
því háalvarlega starfi, að kjósa
rómverskan páfa.
þess vegna, samkvæmt hinni hei-
lögu hlýSnisskyldu, og undir hót-
tin guðlegs dóms og útskúfunar
kirkjunnar, sem á sérstakan hátt
er falin komandi páfa til fram-
kvæmdar, — bönnum vér hér með
öllum kardinálum hinnar róm-
versk katólsku kirkju og einnig
skrifara hins helga kardinála sam-
bands, og öllum öSrttm, sem taka
þátt í páíakosningu, jafnvel undir
cískar eöa beiöniformi, hedmild til
þess, að bera fram neikvæSi, eða
aS gera þaS kunnugt á nokkurn
hátt, hinu helga kardinála sam-
bandi, hvorki sém félagsheild né
heldur nokkrum cinstökum kardi-
nála, hvorki skriflega né munnlega,
hvorki beinlínis eSa með því, að
gefa þaS í skvn, eSa óbeinlínis meS
annara hjálp. Og þaS er vor vilji,
aS þetta bann sé látiS ná til allta
þeirra afskifta tegunda, sem aö
framan ertt talin, meS hverjum hin
verslegtt völd, hvcrrar tegunclar
eSa gráðtt, sem þau kttnna að
vera, revna aS þrengja afskiftum
sínum inn i kosningu páfans.
AS síSustu hvetjum vér eS á-
kafa, meö söinu orðtim, sem fyrir-
rennarar vorir ltafa gert, aS viö
páfakosningar taki þeir alls ekk-
ert tillit til óska eSa bœna vers-
legra höföingja, e'Sa annara ver-
aldlegra íhugunarefna, heldtir ein-
göngu hafi fyrir hugskotssjónum
sínum dýrö guSs og hagsmuni
kirkjunnar, og greiöi atkvæöi sín
með honum, sem þeir, meS drott-
ins háS, álíta bezt fallinn til þess
ávaxtarsamlega og þarflega aS
stjórna guösríki á jörSunni.
þaS er vor vilji einnig, aS þetta
bréf, ásamt meS öðrttm samkynja
íhugunarefnum, sé lesiS í vi'ður-
vist allra við fyrstu samfttndi safn
aSanna, sem haldnir eru aS siS-
venju eftir andlát páfans. Einnig,
að á kardinála fundttm, þegar ein-
hver er tignaöur meö kardinála-
embætti, ásamt meS eiðstaf þedm,
’sem tekinn er og bindur hann viö
aö halda trúarlegar siðvenjttr, sé
og einnig lesin þessi löggjöf, —
þrátt fyrir alt anna'ð, sem krefst
athygliS eða íhugunar.
Lát þess vegna engan mann
rjúfa e'ða dirfast aS andmæla
þessu voru hindrunar ákvæSi, sl.ip-
ttn, yfirlýsing, viðvörun, viljaboSi,
itminningti, hvatningu, fyrirmæl-
um. En ef einhver dirfist aS gera
það, þá viti hann, aS hantt ávinn-
ur sér reiöi almáttugs guSs og
postula hans, sánkti Péturs og
Páls.
þannig hljóSar myndugleikabréf
páfans til sauSa sinna. A'ð eins
hann og æ'ðstu valdsmenn kirkj-
tinnar mega hafa nokkur afskifti
af eSa úhrif á páfakosninguna, og
svo strangt er þetta þann, aS eng-
inn utan hinna útvöldu mega svo
mikiS sem láta í ljósi nokkra ósk,
beiðni eða álit um neitt, er aS því
lý'tur, sem kirkju þá, er }>eir til-
heyra, varðar mestu. Myndugleika
bréf þetta er í stimum atriðum, aö
því er einvaldslega kirkjustjórn
snertir, svo einkennilega évþekt
ýmsu því, sem Vestur-Islenddngar
hafa átt kost á aS lesa á sínu eig-
in máli, aS Heimskringla taldi
þaS rétt, að birta bannbréfiS les-
endttm til íhttgunar og fróöleiks.
-----------------
Sölvi Sölvason.
Er þaS flestra örttgg von
er aS því nokkuð hyggja,
aS Sölví muni Sölvason
sálnageiminn byggja.
Sá aldrei mikinn átti seim,
örvalundur skýri ;
í þennan falska fæddist lteim
að Fremri-Löngumýri.
Veröldin hans vængi skar
og véla kynti brennu.
UmtaLssjúkur aldrei var
í orðaknarar sennu.
Veitti ei auönan vinahót,
hann veltist lífs ;i bárum.
Gamansamur gaf haitn sjót
Gunnlaöar af tárum.
MeS heiglum aldrei fanst í för,
ú fúkyrðunum tróS hann.
Hans hjarta mörg þó hitti ör
hnípinn aldrei stóS h'ann.
Almenningsins álit skók
orSa bdtrum skjóma. —
Lesum allir okkar bók
áður en íellum dóma.
Ragnh. J. DavíSsson.
| ILefir þn borgaS
| Heimskringlu ? ,
Sparsemi.
Sparsemi ætti hver og einn aS
gera sér aS föstum og órjúfanleg-
um vana, álíka og draga ttpp úriS
sitt eða klæSa sig og hátta. Hver
sem ætlar sér að venja sig á það,
ætti a'ð hafa hugfast þessi þrjtt
meginatriöi :
í fyrsta lagi a S b y r j a. Viö
höfum flestöll byrjaS á því ein-
hverntíma, en mörg ekk.i komist
lengra, því miðtir, og fundist, að
þar með væri alt unndS.
AnnaS er, að halda þ v í á -
f r a m, og leggja fyri'r, ekki aS
eins þaS, sem kann aS detba í
mann í }>að og þaS skiftið, heldnr
sömtt tipphæS í sama mttnd, svo
framarlega, sem maSur vinnur fvr-
ir kaupi, eSa hefir reglubundnar
tekjur.
þriðja er aS hætta e k k i, þó
aS nokkuS safnist fyrir, Sá, sem
ltefir sparaS í eitt eSa tvö ár, er
viss meS aS eiga penittga á banka
eftir þann tíma. Honum bættir til
aS'tniSa þarfir sínar, ekki við tekj-
urnar edngöngu, heldur einndg líka
við þaS, sem bann á afgangs. "Sá,
sem á 300 dali á banka og sér 50
dala hlut, sem hann langaf- til aS
eignast, þó hann þurfi hans ekki
beinlínis viS, ef sá hinn sami þyrfti
ekki annaS en sækja andvirSiS í
bailkann, |iá mtindi hann fremur
snara því tit, heldur en ef hann
þyrfti fyrst að vinna fyrir því.
þess vegna skyldi ltver og einn,
sem vill komast áíram, bafa þetta
þrent hugfast : a S biyrja aS
legg.ja fyrir, a S gera sér þaS aS
stciSugri regltt, og a ð hætta því
ckki, þó nokktið verSi ágengt.

Mefi I»vl að biöja æfinlega um
“T.L. CIÍIAH,” ertu viss að
fA Atfmtan vindil.
T.L.
(l'NIOiI MADK)
Wcstern Cfgar Factory
Thomas Lee, eicandi Winnnipeg
Reðwoöi Lager
^Extra Porter
Styrkið 7
taugarnar með þvf að
(lrekkít eitt staup af
öðrum hvornm þess-
um Agæta heimilis
bjór, á undan hverri
n.Altíð. — Keynið !!
Department of Agriculture and Immigration.
MANITOBA
. þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur lands, 6,019,200 ekrur eru
vöttt, sem veita landiim raka til akuryrkjuþarfa. Jæss vegna
höfum vér jafnan nœgan raka til uppskeru tryggin'ga'r. t
Ennþá eru 25 mdlíónir ekrur óteknar. sem fá má tneS lteim-
ilisréibti eSa kaittpum.
íbúataja áriS 1901 var 255,211, nu er nún orSin 400,000
irtanns, liefir náloga tvöfaldast á 7 árttm.
Ilniatala Wuinipeg borgar árið 1901 var 42,240, on nú um
115 þúsundir, heíir meir en tvöfalclast á 7 árum.
Flii’tningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 míiiir járn-
braiita eru í fylkintt, setn allar liggja út frá Winnt'peg. }>rjár
þverlandsbrauta lestir fara claglega frá Winnij>eg, og innan
fárra mánaSa verSa þær 5 taisins, þegiar Gratid Trunk Pacific
og Canadian Nortbcrn bætast viS.
Framför fylkisins er sjáanleg hvar sem litið er. ]>ér æbttiS
aS taka þar bólfestu. Ekkert annað land getur sýnb sania vöxt
á sama tíma'bih.
TIL FEIÍDATIAIVJV A :
FariS ekki f.ramhjá Winnipeg, án þess að gnenslast ttm stjórn
ar °K járnbratitarlönd til sölu, og útvegia yður fullkomnar upp-
lýsingar um heiinilisréttarlönd og fjárgróöa möguledka.
Stjórnarformaður og Akuryrkjumála Káðgjah.
Skriíiö eftir upplýsingum til
.losc plt Itni'ke. ,la« llarlncy
178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST„ TORONTO.
lAra
39
40
SGGUSAFN IIEIMSKRINGLU
LÁ'RA
42 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
voru liðnar, komttm viS til Bristol, og ]>aSan áttum
,viS aS fara með hraSlestinni norSttr á lei'S. Barún-
inn notaði þar taekifæriS til að losna viS mig, og til
'þess hann beföi ekki ástæSu til að ímynda sér aS
ég væri aS elta hann, lét ég hann eiga sig. ViS
kotntim ,til Glasgow seint utn kveldið, og þar sá ég
hann stíga inn í léttivagn og segja ökumanni aS
flytja sig til hótels nokkurs, sem var í nánd viS
brautarstöSina. Eg fann Ixiggttlinn tneS fatnaSiti-
um i, sem beiS mín, eins og mig hafSi grttnaS. Svo
fékk ég mér annan léttingsvagn og baS ökumanninn
aS fara í hægSttm sínum tim fámennustu g<>tt>r bæjar-
ins. Tilgangur minn var auðvdtaS sá, að skifta tmt
föt. þegar ég var orðitin enskur veiðimaSur, lét ég
aftur aka til aSalgatnanna, og keypti mér ýnnisi"gt
fleira, er ég þurfti til ferðarinnar. Undrttn
ökumannsins, þegar é-g sté út úr vagninum í nýjttm
fatnaöi og með nýtt hár, var ekkert smávaxin.
Seinast lét é-g hann aka mér að hótelinu, sem Sir
Redleigh hafði farið inn í, og bað um herbergi fyrir
nóttina. Svo gekk ég ofan í borðsalinn og spurSi
með hárri röddti — auSvitaS ekki Gopingstone rödd-
inni :
“BorSþjónn, næf fer fyrsta eimlest af staS til
Stirling á morgttn?”
Eg leit í kring ttm mig og kom attga á vin minn,
sem sat þar við borð og var að lesa ferSaáætlunina.
Hann haíöi heyrt til mín og leit upp, en þjónninn
svaraði :
“þessi herra hefir ferSaáætlttnina eins og stendur,
strax og hantt er búinn með hana, skal ég færa þér
ha*na”.
“Eg er búinn mcS hana”, sagði Sir Arthur mjög
kurteislega, og svo rétti þjónninn mér hana.
“Eg gckk nœr og þakkaði ltontim. “TilfelliS er,
að ég hefi mjög leiðinlegt verk með höndum”, sugöi
ég, “og langar til að losna við það sem fyrst. Syst-
ir kontt minnar er oröin brjáluð af trúarflækju íhug-
unum, og mig langar til aS koma henni fyrir á góð-
um staS, þar sem vel fer um hana, sem fyrst. Mér
hefir veriS vísaS á slíkan stað í Stirling, hjá læknin-
iim — læknimim — ja, hvaS heitir hann nú aftur ?”
þetta gat Sir Arthur ekki þolað. þar eS viS
œtluðum til sama plássins, fanst homim það líta
undarlega út, ef hann þegSi yfir því, sem hann vissi,
og segir því öntigur nokkttS :, “]>aS er ekkert einka-
hæli fyrir sinnisveika í Stirling, svo ég viti, en í mílu |
fjarl'ægS þaðan er eitt í Auchertown —”
“Já, það er þar”, sagði ég, “ég hélt þaS væri í
útjaSrinntn á Stirling. JntS var Sir Wiliiam Clark, j
vinur tninn, sem vísaði mér á þaS. þekkirStt nafn
edgandans ?”
“Já, hann heitir dr. Raehell”, svaraði hann
dauflega. “Eg á líka vin á hans stofnun, sem ég
ætla aö hedmsækja”.
“A, það fer vel á því ; máske við getum orðið
samferða. MeS hvaSa lest fer ]>ú?”
Hann sagði mér nær lestin íœri, og svo snerist
samtaliS ttm önnur efni. Eg' miiiti.s-t ekkert á
Ilaughton sorgarleikinn, því ég vildi gera hann ró-
legan, en þaS var ekki hægt, hann var í djúpum
hugsunum og svaraði stundum engu því sem é'g
sagði, eSa þá að svar hans átti ekki viS. Loks
mintist ég lauslega á, hvern hann ætlaSi aS heim- j
sækja hjá dr. Raebell, en því tók hann m jög illa, I
<>g skiimmu síðar fór hann til herbergis síns, tdl þess
aS skrifa nokkur sendibréf, sagði hann.
9. KAPÍTULI. ,
SinnisveikrahæliS.
Morguninn eftir fundumst viS þegar borðaS var,
og ókum svo í-sama vagni á eimreiðarstöSina. —
Stirling er ekki langt frá Glasgow, svo við komnm
þatigaS braSlega, og leigSum }>ar vagn til aS flytja
okkttr til Auchertown, sem er lítið þorp inn á milli
fjallanna, hér um bil 2 mílur frá Stirling. Á leiS-
innd fjasaðd ég óhikað utn mágkonti mína og orsök-
ina til veiki hennar, en mér hepnaSist ekki aS fá
ncitt fræSandi svar hjá samferSainanni mínum, sein
varð æ daufari og meir hugsandi eftir því sem viS
nálguðumst hælið. Loks komum við aS sberkttm
dyrum í háum múrvegg. þar stigum viS ofan úr
vagninúm og var síSan hleypt inn. þaS var auS-
séS, aö dyravörður þekti samferSamann nrfnn. þeg-
ar viS vorum komnir inn fyrir múrvegginn, var staö-
urinn mjög viSfeldinn. það var stór og myndarleg-
tir skemtigarSur utan um sjúkrahæliS, sem stóS í
honum miSjum, fagurt og sm^kklegt til að sjá. þaö
líktist ekki aS neinu leyti fangelsi, eins og mcinnum
hættir viS aS ímvnda sér um sinnisvedkra hæli. Við
gengum fram hjá nokkrum sjúklingum, sem voru aði
hreyfa sig ttm garðinn, og í því viS komum aS dyr^
tintim, kom sjálfur eigandinn. út. I)r. Raebel var
þrekinn ttiaSur og feitur, með langt yfirskegg, sköll-
ótt höfttS og stöStigt hros ttm mttnninn, — hann var
aí Jæirri tegund tnatilM, sem alt af eru vingjarnlegir.
Hann heilsaSi Sir Arthur mjög innilega, <>g mér
söm.uleiSis, svo bauS hann okkur'inn í skrifstofu sína
sem var lítið herbergi meS smekklega skreyttum
veggjum. Ennfremur var þar smálíkneski af dreng,
sem lét örn sitja á knjám síiium og drekka úr skúl,
sem hann hélt á, í skálinni virtist vera mjólk. —
Læknirinn sá, aS ég hosjföi á þetta listasmíöi, sneri
sér því að mér og sagði :
“G, ég sé að þu horfir á þetta líkneski, sem auS-
vitaS er stœling, en ekki frumsmíSi, að þaupa þaö
leyfSu efni mín ekki. þú sérð sjálfsagt frumhugsun-
ina í þessu listasmíði, hinn óbunclni örn á aS njóta
httggunar af velvild fangavarSar sítis meSan hann cr
t fangelsinu. þetta cr ímynd þess reglukerfis, sem
hér gildir”.
þetta vakti eftirtekt mína, því þá vissi ég ekki
það, sem ég hefi síSan fengiS afö vita, aS það var
hugmynd myndasmiSsins, aS það var örnin, sem
veickli drenginn, en drengttrinn ekki örnina. Sir Ar-
thur v-ar í meira lagi órólegtir. I/>ks sagði hann :
“Lœknir, mig langar til aS tala viS þdg undir
fjögtir augu, ef þti hefir tíroa".
“Já, gjarnan, góði herra. Eg skal kalla á aS-
stoSarmann minn, og bdSja hann aS fara mcS vini
þímtm tun ltúsiS og sýna honum þaS.
Sir Artluir áleit nauðsynlegt aö koma með at-
hugasemd þessa : “Eg er ekki svo heppinn að þekkja
þennan herra. Viö áttum báðir erincli IiingaS og því
tirSttm við samferSa”.
“Já”, flýtti ég mér að segja. “Eg :i frændkotiu,
sem. mér hefir veriö ráSlagt að koma hér fyrir, og
þess vegna þætti raér vænt um, að mega skoða
stofnunina. Nafn mitt er Tracey-Cooke”.
I.æknirinn varð mjög hlíðtir á svip, þegar hn.nn
heyrði þetta, og þegar aSstoSarmaður hans kom, fól
hann honum á hcntlur aS sýna mér og segja mér frá
stolnuninni. Eg heíði vilj.-iS gefa hundrað pund íyr-