Heimskringla - 23.09.1909, Blaðsíða 3

HEIMSKRIKGIJA’
WINKlPEG, 23. 9EPT. 1900. Bl». 8
Cor. Portage Ave and Port St.
28. -A.IR.
FÉKK FYESTU VERÐLAUN k SAINT
LOUIS SÝNINGUNNl.
Uag oa kvcldkensla. Teleíón 45.
Haustkensla byrjar 1 Sept.
Bæklingur rneS myndum ókeypis.
Skrifið til: The Secretary, Winnipeg
Sutinest Oollege, iVinnipeg, Man.
Miss IIESBITT
KVENHATTA SALI
112 ISABEL ST.
Býr til alskonar kvenhatta
I nýjnstu gerð. Skreytir með
fjöðrum, blómum og böndum
og öðru nýtfzku stássi. End-
urnýjar og skreytir brúkaða
hatta. Alt verk vandað og
verð sanngjarnt. Isl. konnm
boðið að skoða búðina. —
MISS NESBITT,
112 Isabel Street
lK-ll i)
HERRA BÓNDI !
ÞETTA ER FYRIR ÞIG !
Vildir þú ekki
hafal húsiþínu
eius bjart ljós
og þau s e m
bezt eru I stór
borgum ?
Brennari v o r
passar í hvern
vanal. lampa.
Brennir lofti,
ekki olíu.eral-
gerlegaóhultr.
Þetta 1 jós latk-
kar ollu kostn-
að um meir eu
heliiug.
V é r sendum
brennara gegn
fyrirfram borg
uu, fyrir $2.75.
Skrifi oss eftir
upplýsingum.
INCANDESCENT KEROSENE LIGHT CO.
50 pkincess sr, WINNIPEO
8-----------------
R. A.
THOMSON
AND CO.
Cor. Sargent & Maryland St.
Selja allskonar MATVÖRU !
af beztu tegund með lægsta ;
verði. Sérstakt vöruúrval nú 1
þessa viku. Vér óskum að !
Islendingar vildu koma og !
skoða vörurnar. Hvergi betri ;
né ódýrari. —
Munið staðinn:—
HORNI SARGENT AVE.
OG MARYLAND ST.
PHONE 8IU.
1
^'~k***0**>+ké+***~*+ur**>*^+*s0>l+**<+*+>+**>+**+0***~Jfö
A. H. BAKPAL
Selur llkkistnr og annast um útfarir.
Allur útbúuaOur sá bezti. Eufremur
selur hann ailskouar minnisvaröa og
legsteina.
121 Nena St. Phone 806
Sendið Heimskringlu til
vina yðar á Islandi.
Kvenfreisisbaráttan
á Englandi.
”Suífragett”-nefndin sem send var
á fund forsætisráðherrans.
(Niðurlag frá síðasta blaði)
Komirnar, sem við höföum þann
ig frelsaö, sögöust ekkii tilheyra
nefndinni, og ekki einusdnini kven-
frelsis konunum. ICn þær höföu
neymt aö greiöa götu einhverra,
sem tiilheyröu “Suffrag.ette” nefnd-
innd, sem skríllinn var ,á eiftdr, og
hefói hann þá snúist að þedm, og
sjálfsagt slitiö þær lifandi í sund-
ur, hefðum viö ekki fnedsaö þær.
Um þetta aitriöi voru þær vissar,
og )>ess vegna mjög þakklátar okk-
ur fyrir hjálpima.
Sem sa.gt, sáum viö margar aör-
ar konur eltar á sama hátt. þeg-
ar ég ber saman þenn.an eltimga-
leik viö hinæ ttgulegu göngu “Suf-
fragettie” kvenmanma, jafnvel þegar
þœr voru fangar, gangandi milli
tveggja ríöandi lögreglnþjóna, —
komst ég að þedrri niðurstöðu :
Að það væri ,ekki "Suffragette”
konurnar sjálfar, sem mest liðu,
og ekki edinu sinnd mefntlin, sem
þær höfðu valdð til aö bera ré.tt-
arkröfur þeirra fram fyrir sitiórn-
ima, — þessar konur væru upp úr
því vaxnar, að stjórmin g æ t i
látið þær líða, og annað það, aö
þær vœru reiöuibúnar aö þola a 11
fyrir málefinisins sakir, og í þairri
mieövitund, aö þær beröust fyrir
góðu og réttmætu málefni, voru
þœr svo öruggar, aö alt annaö
var þeim lítilsviröi. ]>ess vegna
haföd stjórnin ásett sér, aö snáa
huga fólksins frá þeim og sam-
hygð við málefni þeirra, með því
að lerika þær konur, sem sýndu sig
því hlyntar, svo illa, að þær þyrðu
ekki að láta samhygð sína í ljósi
á nokkurn hátt, og i ^Jjieim tilgangi
hafði lögreglan undir umsjón og
fyrirskipun stjórnarinnar, ekki ein-
ungis látið vera að hindra skrílinn
frá að elta þær, .heldur hvatt bann
til þess, sem sýndi sig í því, að
hamn gerði það rétt fyrir augun-
um á lögreglunni og innan um
hana.1. En.hér náði stjórnin þó ekki
tilgamgi sínum, vegna þess, að
verk hennar bvgðust iekki á góð-
um grundvellii, og hér, edns <>g æf-
inlega, ef fólkið ræður sér sjálft,
verður það miklu fleira, sem að-
hyllist hugrekki og drengskgp og
róttlætii, — sem sýnir, að fólkið er
frá náttúrunnar hendi g o t t.
það var óttalegt, að sjá ríðandi
lögregluliðið ríða á varnarlausar
raðir af saklausu fólk.i ; og það
var í hæsta máta vanvirða fyrir
stjórnina, að láta þjóna sína —
ríðandi lögreglumenn — elta fót-
gangandi kontir og siga á þær
þessum viðbjóðslega og glæpsam-
lega skríl, sem í slíkum æsingi
getur framið og fremur oft hrylli-
legustu ódáðaverk. En hún lét
skrílinn afskiftíilausan, þó hún
væri þar umhverfis og inttan um í
hundraðatali. Hefði ég ekki áður
venið kvenfrelsiskona, þá hafði 29.
júní áreiiðanJega gert mig það.
þegar við komum til “Horse
Guards”, álitum við konunum ó-
hætt, og náött þ:er sér í léttivagn
og óktt burt svo fljótt sem þær
gátu. En jafnvel þar var nógu
margit samankomið af æpandi
skríl, tiil þess að ég væri ekki með
öllu óhrædd um þær.
Nú þurftum víð að komast aít-
ur til Cannon Row, því þar átt-
ura við von á að flnna förunauta
okkar. Að vísu var liðið langt yf-
ir hinn ákveðna tíma. Vdð fórum
í kráng og nærri Westminster
brúnni, og hrópaði þá eánhver : —
“þiarna er hún aftur! ” og skríll-
inn kom æðandi bednt í flasið á
okkur. En ég léat hvorki heyra þá
tté sjá tilgang þeirra, og kom þá
hik á þá er íremstir voru, og loks
vorum við látnar óáredttar. En
þá kom fyrir atburður, sem dró
blæju yfir atburðina næstu. En
það sannfœrði mig um, að medri
hluti fólksins var með oss, og ó-
hljóðin ekki eins hættuleg og þau
höfóu slæm áhrif á ta>ugarnar. Eg
stökk upp og stóð upp í sætinu til
þess að sjá út yfir hópinn 4 nýjan
eltingaleik, þar sem lögregluliðið
átti hlut að máli. Eg gJeymdi öIJu
nema því, sem ég var að horta á,
og vissi lekki f.yr til en ég henitdst
aftur á Jmk. Hestarnir höfðu kipst
við, ég varaðist það ekki, og í
stað þess að setjast niður, hentdst
eins og áður er sagt, þannig, að
hnakkinn á mér Jenti á aftara sæt-
inu, en fæturnir á framsætinu. Ó-
tal hendur voru áílofti til þess að
taka af mér fallið. En þess
þurfti ekki með. Ég var dottin og
lítið meddd, og hrópaði því til
ökumannsins, að keyra áfram. Ég
heyrði enga hlátra og sá enga hæl-
ast um, þó fall mitt væri snögt
og hraparlegt.
Áður enn við komumst tdl West-
minster brúarinnar, rákum við
okkur á hóp af ríðandi lögreglu-
mönnum, og bönnuðu þedr okkur
leiðina með öllu. Við biðum hér
lengd í þeirri von, að förunautar
okkar kvnnu að kotna. En Ptarlia-
ment-flöturinn var nú auður orð-
inn og lítil von að þær kæmu. —
Einu sinnd reyndum við að kom-
ast til Cannon Row, hins ákveöna
staðar frá annari átt, en það
tókst heldur ekki. Öll stræti, sem
liggja að Parliament fletinum,
vorti nú fnll af æpandi, húrrandi
fólki, því þangað liafði það flúið
undan lögregluliðinu, og voru þar
nú að líkindum frá 40 til 50' þús-
undir manna.
Nú var kl. orðin meira en 10,
svo ég lét aka til Caxton Hall, ef
ske kvnni, að eitthvað af vinum
vorum hefði náð þangað og biði
þar. Á letöinni þangað heyrði ég
enn þá hrópað : “þærna er ein af
þeim! En sem fyr gaf ég því eng-
an gaum, og er engin óttamerki
sáust á mér, var okkur lofað að
hialda áfram til Caxton Hall. Að
vísu urðum við að fara ótal
krókaleiðir, en komumst þangað
þó kl. 11.
K venréttindabará ttan heldur á-
fram með vaxandi ofsa og vaixandi
sigri með hverjum deginum, sem
líður. Svo má nú heiita, að öll
þjóðin, að stjórninni undanskildri,
sé því vinviedtt, og þeim hinum
fáu, sem álíta, að slæm hiegðan
kvenna eigi að læknast af lögregl-
unni, eðft' það sé ófyrirgefanlegra
en slæm begðun hjá karlmönnum,
— fækkar óöum.
Baráttan., sem nú stendur yfir á
Englandi, er ekki um það, hvort
konur -oiað hafa atkvæði, heldur
um þau stjórnarfar.slegu réttindi,
að mega leggja bænar-
skrár sínar fram fyrir
konunginn eða fulltrúa
h a n s.
J»að er nú óhætt að fullyrða, —
Tvaer Jólanætur í íiskú
mannskofanum.
SMASAGA.
það er í frásögur fœrt um kvenmann, sem kom
mn 4 lieigu-ibókasafn tdl að fá sér bók, að þiegar hún
Var spurð, hvers efnis bókin ætti að vera, hafi hún
svarað : “það, er'mér sama, bara að þau nái
s a m a n”, <
Og þar sem helata efnið í flestum sögum er um
ast, svo sem aðalatrdði í lífinu, svo eru það í dag-
lega lífin.ii, eins og í bókumim, þær málalyktdr sem
fiestir kjósa. þó það mörg.um sinnum hefði verið
fieppilegra fyrir báða hlutaðeigendur, að þau befðu
e k k i náð saman.
þar liggur breið vík á suðurströndinni móti
°pnú hafi. Gróðurlaus fjöll ganga fram sem múr-
v eKgur beggja megdn. Hafið úti fyrdr er sem hvít-
fyssandd brimgarður, en þvert itm víkurmynndð er
fiár skerjagarður, sem brýtur öldu.ganginn., svo þar
lyrir innan er óhult höfn, fyrir þann, sem kemst svo
*-anigt, etn það er aldrei auðvelt, og síst þegor mest á
•L _ »L- l - —au___________,..il . _ __u .
2
SÖGUSAFN IIEIMSKRINGI.U.
ríður. Austanmegin á víkinni er mjótt sund milli
skerjtinna og lands, en það þarf æfða hönd og að-
gætni tiil að farai þar í gegn, og hafa brim og brot-
sjóa. á báðar síöur. Margsinnis voru skdpsflökin,
sem skolaði upp í fjöruna, einustu vitnin um það,
hvað sjómennirnir liefðu orðdð að líða þar.
Sá, sem vill sjá; ósvikið norskt strandamálverk,
hann gangi fratn á oddann og horfi út á hafið, þegar
sólán er að siga í ægin,n og kastar sínum gullgeislum
á mjallhvít segJiti í fjarlægð. það er mynd aí hinu
ómælanlega, hvíldarlatist erfiði og stríð, livikandi á-
hyggjiir og von, En horfðu svo á land, — þar er
ró og hugsvölun. Við víkurbotninn hvílir hedmilis-
friðurinn yfir litlum grasbletti á eyðimörkinni. þar
tnilli fjallanna er að eins jarðvegur fvrir lítinn fiski-
mannakofa, sem liefir skjól undir höfða viö ■ sjóinn.
Á Jxik vdð kofann er lítill blettur með jarðeplum,
grœnn og upplyftandi tilsýndar. Út í sjóinn liggur
bryggja af ótilhöggnum stórbjörgum, nógu löng til
að legg.ja þar að bát fisloimannsins, sem liggur á
flotd vdð bryggjuendann, bundinn við staur. Strand-
lengis er síldarnótin hengd á staura t.il þerris. þar
er líka fjalhöggáð með öxinni í, en upp við kofavegg-
inn. rís mastur tneð segli og árar, og svo eru þar
ýms önnttr iiskimannaáhöld hriniginn í kring. Reyk-
inn úr eldhúsinti leggur tipp. um pípurnar og gegmtm
dyrnar getur þú séð hið beygða Jxik gömlu Ingi-
bjargar bera við elddnn í skorsteininum, þar sem
hún er með kaffiketiJinn. En Páll fiskimaður, reykj-
andi pípustúfinn sinn, er að tnera vedðarfærin ofan í
bátdnn,
1 fjöritnni leru 2 börn að leika sér. það er
Knútur og Anna. þatt eru að tína saman skeljar
eða að elta smákrabiba. Alt , var svo einstaklega
rólegt og náttúrlegt.
Hvorki Knútur né Anna voru börn Páls og Ingi-
sérstaklega síðan "Anti-Suffrag-
ette Society” lagðf kröfur sínar
fyrir þdngið, að í br.ezka veldinti
séu engar varanlegar ástœður
færðar gegn a t k v æ 5 i og kjör-
gengi kv,enna. þetta er bygt á
fullkomnari rökum hjá brezku
þjóðinni, em nokkrum öðrum þjóð-
ttm, sem enn geta sagt með nokk-
urum ástæðum, að þeir vilji ekki,
að kvienfólk sitt fari að gefa sig
við stjórnmálum, af því að Bret-
ar eru fyrir löngu orðrnir varnir
við, að sjá kvenfólk sitt gefa sig
við stjórnmálum, og liaifa sjálfir
hvatt það tdl þess, og sent út
hverja konuna á fætur annari til
þess að prédika stjórnmál fyrir
fulltrúaefni sín um allar kosning-
ar. þaðan kemur og rétitmæti
skoðana þeirra : Að séu konur
hœfar til að prédika stjórnmál fyr-
ir karlmienn, þá séu þær og hæíar
til að gera það fyrir sitt ledgið
kyn. Og atkvæðisrétturinn er sú
svedf', sem þær verða að ná baldi
á, eigd þær að geta snuið svo
stjórnarvélunum, að þær taki til
gneina kvaðir þeirra, og afstýri
barriiajþræJkun og kvenþrælkun,
sem jafnviej nær til þeárra kvenna,
er vinna undir handarjaðri stjórn-
arinnar og fyrir hana á flestum
stjórnarskrifstofum liins brezka
veldis.
Stjórnin Jtefir engar verulegar á-
stæður lengur gegn réttarkröfum
kvenna. Með orðum Uamontha
Allen hefir bún ekki ednu sinni
bednagrind af ástæðum að
styðjast við.' það sýnir sig bezit í
afstöðu hennar gegn kvenréttinda-
konunum, að hún beldur um sig
vörð, sem telur 3000 ríðandi og
gangattdi lögregltiþjóna, til að
verja sig gegn n í tt k o n u m,
sem reyna til að heimsækja hana
með engin önnur vopn eða her-
búnað en bréf, með orðunnm :
Aitkvæði, fyrir konur. —
Og þessi einkiennilega aðferð
stjórnarinnar verður svo tiil þess,
að safna sama.n 50,000 manns til
að horfa á þennan ójafna ledk. —
Stjórnin, veit vel, að ekkert af
þessti fólki mundi koma, ef kon-
urnar fengjtt einungis að fram-
fylg.ja þeim réttindum, sem stjórn-
arskráin heimilar þeim, — leyfði
þeim að bera réttarkröfur sínar
fram fyrir hans háæruverðugheit
forsætjsráðgjafann, sem neitar að
sjá. þær einungis af því, að h a n n
sem einstaklingur, hefir
tekið það í sig, að neita þeim um
áheyrn, og notar svo vald sitt og
alla lögregluna til að vernda sig
fyrdr fundi þeirra, — þvert ofan í
lög rikisins, sem taka það skýrt
fram : “Að sérhver ttorgari hafi
rétt til að bera bænir stnar fram
fyrir konunginn, og að sérhver til-
raun til að koma í veg f.yrir það,
sé ólögleg".
Og jafnvel þá uppreist á sér
stað, bæta lögin þessari grein við:
“Samt með því skilyrðd, að
þessi grein skuli ekki þann veg á-
lítast, að hún hindri neinn eða
nednar persónur, svo framarlega,
sem þær eru ekki fleiri en tíu sam-
an, frá að flytja sakir sínar, hvort
heldur persóntilega eða alþýðlega,
fram fyrir þingið eða einhvern
þingmann, ef.tir að hatin hefir náð
embœ'tti, meðan Parliament stend-
ur yfir”.
Ef vér ætlum að gera þjóðina
samhuga, verðum vér að sann-
færa hana um, að kvaðir hennar
og kva.rtanir séu teknar til greina,
og henni bætt að fulltt ranglæti
það, sem hún hefir orðið að sæta
af stjór&arinnar liálfu. Á slíkum
grundvelli vona ég að sjá frið og
veUíðam þjóðarihaar bygt og hina
sundurleitu þætti hennar samedn-
aða. Á engtvm öðrttm gmndvelli
vil ég sjá hana sameinaða en þess-
um : Réttlæti fyriir alla.
þegar það verður að framkvæmd,
mttn ólgan í blóðinu lækka, og
þjóðdn semja sig fyrirhaínarlaust
að lögum þeim, sem svo eru rétt-
lát og henni þar af leiðandi vænst
til vegs og viðgangs. F.áist það
ekki, óska ég ednkis framar en
stríðs, — eilífs stríðs.
KATIIARINE BUSUNELL.
— Womans Journal.
Tekið að tilmælum M. J. Bene-
dictsson, ritst. Freyju.
2 Bækur
Gefins
FÁ NÝ.TIR KAUP-
ENDUR AÐ HELMS-
KRINGLU SEM
BORGA $2.00 FYRIR-
FRAM, OG ÞESSUM
BÓKUM Ú R A Ð
VELJA : —
LEIÐRÉTTING.
North Star P.O., 9. sept. 1909.
B. L. Baldwinson, Winnipeg.
Kæri vin : MLg langar til að
lúðja þig að gera svo vel og leið-
rétta það í yfirlýsingar greininni,
sem ég sendi þér um daginn, að
ég sagði, að hún (yfirlýsingin)
hefði verið samþykt í einu hljóði
(eins og satt var), nefndl.ega ekk-
ert atkvæðd á móti, en þú gerir úr
því tvö atkvæði á móti. þietta
gerir lítið til, en fólk hér er ekki
ánægt með það.
Mr. Potter frá Texas
Aðalheiður
Svipurinn Hennar
Rvammverjarnir
Konuhefnd
Robert Manton
og Leyndarmál Cor-
dulu frænku. —
Alt góðar sögur og sum-
ar ágætar, efnismiklar,
fróðlegar og spennandi.
Nú er tfminn að gerast
kaupendur Hkr. Það
eru aðeins fá eintök eft-
ir af sunmm bókunum.
Með vinsemd, i
A. H. Jlelgason.
Heiiuskriugla
P.O. Box 3083, Wiuuipeg
Þakkarávarp.
Herra ritstj. Hkr.
Viltu gera svo vel, að ljá eftir-
fylgjandi línum rúm í þínu heiðr-
aða blaði.
Hér með votta ég mitt innileg-
asta þakklæti tdl allra þedrra, er
hjálpuðu mér í legu mdnni í vetur.
Voru þessir fyrstir manna : —
Kristján, Benediktsson, Halldór
Eggertsson, Mr. og Mrs. K. John-
son, Mr. og Mrs. G. Eyjólfsson,
Mr. og Mrs. T. Sigvaldason, Mr.
og Mrs. J. Björnsson og J. Ua-
víösson.. Auk allra þeirra kona, er
léttu undir með mér, en það yrði
of langt mál, að teljá nöfn þeirra
allra. — Peningagjafir (safniað af
Mrs. J. Björnsson) : Jóhann Rt-vk-
dal og Bijörn Andrésson, $2 hvot ;
Hjörtur Sigurðsson, Mrs. jóhaun
Johnson, Gunnl. Davíðsson, Mrs.
E. Sigvaldason, Mrs. Markús
Johnson, þorkell Eiríksson, S.
Anderson, J. A. Sveinsson, St.
Stephanson, Mrs. Bæring Hall-
grímsson, Mrs. Skúli Árnason,
Pétur Christopherson, Rosa Christ-
opherson, Mrs. J. Bjarnason, Mrs.
Jónas Helgason, Mrs. J. S. Björn-
son, $1 hvert ; Jón Björnsson, Tih.
'Tihorsbeinsson, Mrs. Jónas Björns-
son, P,. F. Friðriksson, S. S. John-
son, S. Skordal, Baldvin Bene-
diktsson, Kr. Revkdal, 50c hv.;
Jón Eiríksson, Kr. Guðnason, B.
S. Johnson og Hósias Josephson,
25 hv. Ennfremur : Mrs. Sesselja
Andrésson $1.20 ; Brass Band Ar-
gyle bygðar $10.00'; Kvenfélag
Suðursafnaðar $10.00, og Kvettfé-
lag Norðursafnaðar $10.00 ; safnað
af Joseph Davíðssyni $5.00. Sam-
tals $61.20.
Eg get ekki með orðum lýst
þakklætis tilfinningu mdnni, en bið
guð að launa þeim öllum.
Mrs. S. L. Pieterson.
The Abernethy
Tea Roomy
Eru nú undir nýrri ráðamenBkn.
Vér getum selt fólki góðar máltfðir
og hressingar eftir f>ann 9. J>. m.—
21 máltíðarseðlar $3.50
472 PORTAGE AVE.
G. Eggertsson’s
KJÖTMARKAÐUR.
Talsími 3827 693 Wellington Ave.
Góður markaður Kjöt frá 4c.
pundið og upp. Egg og smjör
ódýrara en hjá öðrum. Alskonar
fiskur og fuglakjöt. Komið til
Eggertsson’s og sjftið og reynið
og sannfærist um, að þar er
hægt að fá gott kjöt. —
\
\
\
*
Omeinguð Hörlérept
Jæint frá verksmiðjunni á ír-
landi. Af því vér kaupum
beint þaðan, getum vér selt
írsk hörlérept ódýrar en aðr-
ir í fxirginni. 15 prósent af-
sláttur næstu 2 vikur.
C. S. S. Malone
552 PORTAGE AVe. Phone Main 1478
16-12-9
\
\
\
\
\
HIIINMkKIMJIJJ OK TVÆR
skemtileKar sögur fánýir kaup-
endur fyrir að eins f 8.00.
TVKR JÓLANÆTUR 3
bjargar, en fyrir fáheyrða tilviljun var Knú.tur fóst-
ursonur, þeirra, og haföi það þannig að borið : —
Piáll gamli hafði átt einn son, sem Knútur hét.
Hann var haifnsögumaður. Eitt Aðfangadagskveld
Jóla, bar svo til, að skip með nauðfbiggi sást langt
ititi. það var suðaustanrok ákaflegt, samt lagöi
Km'ntur af stað, og komst að skipinu, rúmlega eina
mílu undan landi. Fyrst reyndi hann að sigla
beitivind austurvfir, enn veðrið var meira en svo að
það vœri voðhæft, svo þá rak ttndan. Var svo að
sjá úr landi, sem ltann vildi ná höfn í víkinni Jtaima,
en þá datt nóttin og myrkrið á, og með hverri
stundinni sem leið varð stormurinn voðalegri. Páll
gat hvorkd séð bátúin eða ski.pið. Hann horföi og
horfðd út í myrkrið, en varð einkds vísari. það var
svo sem sjálfsaigt, að þeir höfðtt ekkd getað hitt
hina örmjótt rennu gegn tim skerjagarðinn, og Piáli,
sem reyndum sjómanni, blöskraði er hann .hugsaði til
þess, að sonur h.ans og fieiri hraustir sjómenn með
honttm, lágu þarna úti í vonlattsu örvæntdngarstríði,
með opinn dauðann fyrir augtinum, koma nær og nær,
íet fvrdr fet. þessi vissa, og þó óvissa, varð hon-
um svo óbæ.rileg,, að hann eirði ekki léngttr í landi.
Hann tók bátinn sinn, og komst með ákaflega miklu
erfiði út að skerjagarðinum. Af einu skerinu starði
hann vonlaus út yfir bina voðalegu brimgarða. þá
sýndist honum alt í eintt glóra í eitthvað ljóslitt,
sem rak fram hjá skerinu. 1 einni svdpan hljóp
hBnn, i bátinn, reri að þessu og tók þaö upp í hanti.
það var kassi með rúmfatnaði og vandlega bundið
utan nm. Nú var enginn efi á því, að skipdð var
strandað. Páll reri í land. þaö var jningbær.asti
róðurinn á æfi hans.,
Ilann tók kassann með sér heim í kofann. Hin
fyrsta harmastund Ingibjargar, er hún frétti lát síns
hrausta og ástríka einkasonar, var þyngri en svo, að
4 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
hún tæki tárum. En ekki leið á löngu, unz þau
brutust fram, og/ léttu á hinni sárbeisku sorg Jtennar.
Páll stóð þögul’l og náfölur við hlið konu sinnar, og
horfði á kassann, og án þess hann vissi edginleiga,
hvað hann gerði, fór hann að levsa bindingittn og
lyfti upp^fötunum, en hann hrökk saman aí undrun,
er hann sá lítið barn innan í þeim. það lá sem
dau'tit, en var þó heitt, og þó ótrúlegt væri, þá lifn-
aði það við, og hnestist ótrúlega fljótt. iþiitt fast-
réðu með sér að fóstra það. Ingibjörg hafði hug-
svölttn af því, að annast þennan litla dreng., sem
auðviitað var nefndur Knútur eftir syni þeirra. En
engdnn kallaði hantt Knút Pálsson, því 'þegar hann
stækkaö'i, var hann af öllum nefndur Knútur Fundni.
Viðvíkjandi ætt hans var en.ga bending hægt að fá,
tiema ef telja skvldi, að á fötunum, sem hann var í,
þegar hann fanst, voru merktir stafirndr “J.H.”.
Bæði ski]»ð og lóðsbáturinn höfðu farist með öllum,
sem á því voru. Á fjöl, sem rak á land og anðsjá-
anlega haföd verið í af'ttirskut á skipsbát, stóð nafnið
“íabellai”, og á trjávið, sem rak upp í víkina .daginn
cf'tdr skipskaöann, var auðséð, að skdpið# hafðd verið
fermt. með edk.
þiö var þögul og, sorgleg Jólanótt fyrir þati Pál
og Ingdbjörgu. Hátíðarmaturinn stóð ósnertur á
borðinu, og þegar hi.nir hluttekniingarsömu nágrann-
a.r komu og eftir góðum og gömlttm sið óskuðu
Jx-irn “gleðilegra Jólai”, hreif það hin. nýsærðu for-
eldrahjörtu eins og beiskasta spott. En þau fundu
fljó'tlega það sem þatt að vístt höfðtt heyrt áður, en
aldrei revnt sjálf, að innileg ánægja getur orðdð svo
að kallti samfara sorginni, því jafnvel sama kveldið
megnaði Ingibjörg að senda til ttppltæðanna beiita og
inndlega bœn fyrir liitla munaðarleysingjantim, er nú
svaf í vöggunni, sem einu sinni hafði tilheyrt einka-
syni hennar. þau Páll og kona hans höfðu œitíð