Heimskringla - 23.12.1909, Blaðsíða 2

KIn. !í.
WINNIPEG, 23. DES. 190«.
rt l', I IVI h K K I M. t n
Heimskríngla
Pablished every Tburaday by The
dfimskrmela News t l’nhlisliins Co. Ltd
vnrö blaðsiDa I ( auada ou haudar
12.00 am Ariö Ifyrir fram hnraað),
Heut tiJ irhLds $2>0 Ujrir fram
*tnraa£ af kaupeDdnm hlaðsius hér|1.50.)
B. L. BALDWINSON
Editnr A MaDaaer
Office:
729 Sherbrooke Mreei, WmuipeK
P.O UOX 3083. TalMlmi 3SI2,
Otbreiðsla talsíma í
Manitoba.
í öllum greinum iön'aðar og
v«r/Jtmir hali vt;riÖ mLtar íram-
íarir hcr í Vestur Canada á sl. 10
árum. En líklej»a í engri grein
meiirn en í útbrciðslu tals manna.
Jxið var sá tími, að menn litu 4
þessi nútítna þægindi tneð augum
efusí*mdia ojt jnínvel vantrúar.
Menn litu svo á, að talsímar vaeru
óþar&t þæRÍndi, sem sérstaklega
væru ætluð þ«iin ríkit. Að þeir
væru i raun réttri hverjyi nauðsyn-
Legir ncina þar sem rekin væri
verztun í stórum stíl, eða á stór-
um iðnaðarstofnunum, oj; jafn-
framt til þæginda fyrir þá ríku.
Jxað var almenn skoðun, að notk-
tin talþráðanna væri svo kostnað-
arsöm, að bændur eða iðnaðar-
menn i bæjum stæðust ekki þau
wtgjöld, og hefðu í rauninni enga
þörf fyrir talsíma, og þessi skoðun
hefir verið ríkjandi hjá öllum
þorra fylkisbúa fram að allra sfð-
ustu ártim. En nú er þó orðin
hrey.ting á þesstt. Menn h ita bér
setrt amtarstaðar lært ai reynsl-
ttnni. ]>eir, sem hafa haft talsitna
í húsum sínum og bezt þekkja og
eru færir utn að dæma notagildi
þeirra, eru ákafastir meðhalds-
menn þoirra. Og þeiir, sem ekki
hata haft þá, haía tekið eítir þvt,
hve ntákil þtcgindi þeir eru |jeim,
sem hafa þá. j>a S er og vitanlegt,
að þó notkun talþráðanna þyki
d)'r, þá vilja þó þeir, sem eiitt sinn
haf i fengið þá í hús sitt, með engu
móti rnissa f:á aftur þaðan, þó
þeir þvrfitu að borga tvöíalt verð
fyrir notkun þeirra við það sem
uú er. þessi reynsla er nú orðin
svo almeitn, að náíega allir borgar- |
búar kíinnast við og viðurkenna ’
hagstmuii þá, sem því f> 1að
hafa talsítna í húsi sintt. öllttm er
það kimnugt, að verzlun og við-
skifiti öll manna á tneðal gerast
með tnecltu máli. Menn verða að
geta náð hver til annars, til þess
að talast við munnlega. En tím-
ftm fr hverjum manni dýrmætur,
setn lag h-efir á að nota hann, og
það er ólíkt þægilcgra og fljótkgra
að geta “kalI tS m«lí»ninn upp" og
talað við hann í tnakindum, íiþ
hann sé í tveggja eða þriggja eða ,
tuttugu milna fjarlægð, heldur enn I
að þuría að takast ferö á hendur
til þess að ná talí af honnm.Vinnu-
Ramtuingar, vörttkaup og pantanir
og annað þess. háttar, gerist nú
dagkga með talsíma í hæjttm og
sveitutn þessa fylkis. Fari eitthvað
aflaga hvað verkíæri snertir eða
stykki brotni í vél bóndans, þarf
hann ekki að keyra langar Ieiðir
til að íá gert við þsið, heldtir not- |
ar hann talsímann simt og pantar
þanivig nýtit stykki í stað þess, sem
hilað hefir, og það er sent til hans
tneð fvrstu vagnlest, setn fer um
hérað hans. Verði einhver snögg-
kga veikur, þarf ekki annað em að
sítna til læknis og segja honum
frá sjúkdóms einkennttnum, og get-
tir þá lækniriin i mörgum tilkll-
um sen-t viðeigandi meðul án þess
að fiara að heiman, til þess sjálfur
að skoða sjúklinginn. — Alt þetta
ertt Iwegindi, sem ekki verða metin
til fjár. — Ein læknisferð, sem oft j
má spara trveð símamtm, gæti, ef i
hún þyrfiti að gerast, kostað eins
tnikið og neinitr talsíma gjaldintt í
t l 12 mánuði. Aft þetta ertt
menn nú alment farnir að sjá og
viðttrkitMina og þess vegna ertt nú
þústtndir og tugir þúsunda heimila í
hér í fylkinu farin að hafa tolsima
í hústnn síniim sem nauðsynjatæki,
sent fvrir nokkrttm árttm litu á þá
sem Leikfang og ónauðsynlega út- .
gjaldabyrði. Og einatt vex cftir-
spurnin eftir talsímuntnn og notk-
nn þeirra ár frá ári.
það var því ráð í tima tekið og
bygt á sannri fyrirhyggju, l>cgar ,
stjárn þessa fvlkis gerði talsíma- I
kerfi fylkisins að þjóðeign. A11- ,
margir voru þeir þó þá í byrjun j
hér í fylkinti, sem ekki geðjaðist
að þeirri ráðsmensku stjórnarinn-
ar, en við revnsltina og vaxandi
þekkingu á notagildi símatvna cr
eftirspumin einatt að aukast, þar (
(Jtlireiðsla laUím iiKs í llanitoba á ta*pu 10 ára
tímabili er seni tylffir :—
Stjðrnar talsfniastððvar...............
Sveita talsfmast'iðvar.................
Stjórnar talsítnanolendur l Wiuuipeg
Stjórnar tafsinianot. í fylkisbæjum .
Stjórnar tals'manoteudur f sveituui .
Sveitafél-ga talsimunotendur...........
Langleiða línur, uiflnatala............
1900 1904 1909
7 16 95
17
1318 4552 11584
532 1672 5199
4884
3918
22 892 5180
1 stuttn mdli ei úibieiðslan þanni^, :—
Artal
190',
1904.
1909.
Símastððvar
... 7 ....
... 16 ....
... 120 ....
Notendur
.. 1850 .
.. 6224 .
.. 25585 .
Mílur
Langleiða
900
... 892
... 5180
til nú er svo komið, að um 26 þús.
íyl' fisbúar hafa talsíma i húsum
jiínum, í stað 1850 fvrir 10 árum.
þessi skýrsla er samin tnjög ný-
leg, , eða um síðustu mánaðamót,
en við ársl jk verður talan hærri,
því að aQ ir sá sægur verkamanna,
sem stjórni-n hefir í þjónustu sintvi,
er nú dagLega önnum kafittn að
set.ja talsíma í hús borgarbúa. —
TaLi talsímt'notenda hefir aukist
yfir 2 þúsund á þessu ári í borg-
intvi, og svo má nú heáta, að hv-er
meðalmaður, þó ekki stundd hann
ver/lttn eða aðra sérstaka iðngrein
— finni þörf fyrir talþráð í húsi
sínu.
þessi auknáng á notkun talsim-
atis er eitt órækt merkd þess, hve
mjög Winnipeg borg fer stækkandi
’ ár frá ári. Langmestri útbreiðslu
hefir þctta þartatækd náð hér síðan
það var gert að þjóðedgn, og til
] ess liggja tvær ástæður : Fyrst
sú ástæðan, að fólk er farið .að
læra að meta notagfldi talsímans
hetur nú en nokkru sinrn fyr, og i
ö'ru lagi vetrtva þess, að árleg
notkun þeirra hefir lækkað í verði,
þó lítið sé, síðan þ&ir voru gerðir
að þjóöeign. Svo hjálpar það ug
til að auka vinsældirnar, að gróöi
sá, setn af starfintt verðttr, rennur
í f lkdssjóð, sjálfum f lkisbúunt til
haesmtina, en ekk.i i sjóð prívar
■cinokunarfélags, edns og áður átf.
sér stað.
A þessu ári hafa og 2500 hændur
fiengdð talsíma í hús sín, attk þeirra
2500 sem áðttr höfðu þá. þess utan
baí i 4000 talsíma notendur, setn
áðrr notuðu sveftaóclaga talsim.i-
kerfi, nú fengið samband við íylkis-
keríið, svo að réttu lagd hefir f lk-
iss'm-num aukist 9C0O notendur ut
til sveita.
! Iliiiar svonefndu langvega línur,
sem nú liggja ttm náloga öll bygð
híruð fylkdsins, eru á sjötta þús-
tind mílttr talsins. Nálega alt það
kerfi hefir verið bygt síöan stjórn-
in tók við yfirráðum simans. það
má því svo heita, að nálega hver
bótv i, hvar sem hann býr í fylk-
inu, geti talað við fólk í Wánndpeg
borg eða á hverjum öðrum stað
innan fylkistakmarkanna, sem hann
óskar, og er það í mörgttm tdlfell-
tim tdlfiellutn til stórhagnaðar fyrir
bær.dtir.
A Sherbrooke stræti hér í borg,
spölkorn suður frá skrifstofu þessa
ll.ðs, er verið að byggja talsima-
stöð, sem á að annast um þarfir
vesturhluta borgarinnar og geta
aígredtt 10 þúsund talsirnanotend-
ur. Ein slík stöð er þegar íullgerð
á Jessie Avenue í Fort Roujye, og
næsta ár á að byggja þá Imðju
— fyrir norðurhluta borgarinjtar.
Tílgangur stjórn-arinnar er að
fullkomna borgarkerfið svo, að
það geti sint þörftim 40 til 50 þús.
talsímanotenda við lok næsta árs.
Stjórnin gerir sér von um, að inn-
an 6 til 7 ára verði 100 þúsund t
talsímanotendur í Mani.toba. Nú
þcgar eru íyrirliggjand-i 3 þúsund
I>antanir fyrir talsímalagningu, og
talið áreiðanlegt, að ékkd færrd en
7 þúsund bændur í fylkinu muni
bætast við á komandi ári. Arleg
afnot 'bœnda-talsíttiattna kosta nú
$20.00.
En þessi aukning starisemdnnar
kostar peninga og tnikfð umstang.
Á sl. ári hefir fylkisstjórndn t. d.
sett upp 1J4 milión talsimastaura,
sem taka yfir jafnmikla vegalengd
oins og frá Wdnnipeg til Toronto.
A staura þessa hafa verið strengd-
ir þræðir, sem vega talsvert á
aðra rnilíón punda. Og aðrar nauð-
synjar í sambandi við þetta starf
haia verið að sama skapi.
J>að gefur að skilja, að ndður-
færslan fyrir notkrni talsímans geti
ekki orðið mikdl á fyrstu árunum,
tneðan verið cr að leggj t stórfé ti-1
byK'KÍnJíít og línn-lagttinga. En eins
vist er það líka, að eftir því sem
árin liða, og þeim fjölgar I þús-
unda og tuga þúsunda tali, sem
nota talsimann, þá lækkar árlogt
gjald fyrir notkun hans að mdklttm
mun, eðia að starífð gefur af sér
þedtn mun meird gróða, setn retmttr
í fylkissjóö. Og í hvortt tilfiellinu
setn er, þá hafa íylkdsbúrtr sjálfir
hagttrtðinn al þessari edgn sinni, og
sjálfsogt verður þcss ckki langt að
bíða, að gróðd fylkisins af talsíniii-
kerfinu verðd frá hálf til heil mil’ón
dcllara á ári, utn fram það, sem
orðið hefði, ef Bell félagfð gamla
hetf'd hal dð áíram einveldi sínu hér
í íjlkinu.
P.kk• u ðsvaraft
Ilvað kemur til þess að svo
margir menn vinna og þræla medra
en orka þeirra leyfir, án þess að
þurfa þess ? Hvers vegna vinna
j:eir, sem eiga nóg fyrir sig og
s na, másandi og hlásandd til. þess
að tiá í meiri auð ? Af hverju
stafar það, að menn, sem í byrjuu-
inni ttnntt að því smátt óg smátt,
að safna ákveðimni ttpphæð, ti.l að
geta stofnað eitthvert fyrirtæki,
encla með því, að brjóta lögdn, til
þess að gpta ntokað saman attð,
sem þeir vita ekki, hvað þeir eiga
að gera við ?
Eg er að eins að spyrja.
Þetta er fyrir drengi.
Faðirinn var mjög hnngginn.
Ilattn kitllaðt einkason sinn fyrir
sig, því það, sem haitn vildi segja
honum, áttd ekkd að fara íleird á
tndlli.
‘ Góði drengtirinn mintt”, sagði
hann, “þú befir lent í slæmum
solli, hinir nýju lagsbræður þíntr
eru mjög illa ræmdir og Ledka sér
að löstuntim. þeir drekka, reykja
og blóta, — i eintt orði sagt, þeir
eru þar helz.t, sem siðíerðdsgóðir
rlren.gir ættu ekki að koma, þetta
er ckki hæfilegtir félagsskapur fyrir
þig, góða barndð mitt, og því bið
ég þdg innilega, að forðast fram-
vegis þennan soll, sem þú ert
nú í“.
“þú þarft ekki að vera hræddur
um mig”, sagði drengurinn glott-
andi, “ég veit svo mikdð, að ég get
séð um mig sjálfur".
þttng sttttta, sorgfult og áhyggju-
legt tfllit frá föðttrnum endaði
samtalið milli feðganna.
þegar drengttrinn kom út fráföð-
ur sínutn, var ekki laust við, að
hann gerðd með sjálfum sér gys
að hinum úreltu og edníöldu skoð-
unum föður síns. I’ilturinn, sem
feiigið hafðd góða mentun, áleit
sem sjálfsagt, að hann hlyti að
vera svo miklu hygnari og fram-
sýnni en faðir hans, sem engrar
skóíametttunar hafðt notið.
i
Árin liöu, drengttrimt var orðinn
htllorðinn maðttr. þá hdttum viö
haitn í réttarsalnum, og dómnetfnd-
in er nýbúin að dænta hann sekatt
í illvirkd.
þegar dótnarinn spurði hann,
hvort hann hefði uokkuð að segja
sér tdl málsbóta, sagði hanu :
“Ég hefi gengið lastaveginn, unz
ég stansaði í höndum réttvísinnar
sem glæpatnaðttr. Ég byrjaði með
óhlýðni vtð foreldra mína. Ég
hugsaði, að ég væri reyndari og
vitrari en íaðir minn, og 'virti þvt
að vettugi hans föðurlegu aðvar-
attir og góðti ráð. En ég haíði ekki
fvr snúið bakinu að hedmil nu og
foreldrum mínttm, en freistingrtru-
ar yfirféllu mig, sem þyrst rándýr,
og ég hrasaði. Ilinn illa valdi fé-
lagsskapur, setn faðir mintt varaði
mig við, varð til að eyðileggja
mig. Faðir minn var hygivari en
ég’’.
Takið eftir þessari viðttrkenn-
ingu, drengir, sem erttö byrjaðir
að álíta ykktir lærðari, hygnari og
framsýnni en foreldrar ykkar. Ilaf-
ið það hugfast, að óhlýðni við for-
eldra og aðra yfirboSara, er hið
fyrsta spor á glötunarinnar vegi.
Dætnin, sem sanna það, vru, því
miður, lielzt of mörg.
I-auskga þýtt af
S. M. LONG.
Svar til Hjálmars A.
Bergmans.
í Ileimskringlu, sem út kom i
gær, er grein frá lljálmari A.
llergtnan, setn á meðal annars að
vera nokkurskonar svar til mín út
af grein minnd í hlaðinu 28. okt.
siðastliðinn. Ég skil það vel, að
hann lia.fi þurft að ltugsa sig lengi
utn, áður en liann birti á prenti
anttan cdns samsetning af liártog-
tintim og illg'jörnum aðdróttunum.
ICn má færslumenn verða stundum
að sætta sig við það, að halda
uppi vörn, þó að tnálstaður sé
ekkj sem beztur. Enda ber greinán
|:að tneð sér. að hún cr ekkert attn-
að en einn þáttur i þ.eitn ófagra
leik, sem ledkdnn hefir verið siðan á
síðasta kirkjtiþingd, að ófrægja
með ölltt móti kirkjufélagið og
presta þess.
Mergtirinn málsins hjá H.A.B.,
að því er mig snertir, virðist vera
sá, að bera mér á brýn ódremgskap
og hræsni. Hann virðist þó gjöra
það hálf hikandi ; því hann fér þá
krókaleiö, að tilfæra orð eftir Ein-
ar II jörleifsson, og reyna svo að
heimfæra þatt upp á mig. Ég httgsa
að E. H. sé ckkert þakklátur fyrir
þítð, að vera þannig notaður sem
skálkaskjól. Mér vitanlega hefir E.
II. aldrei gefið mér þann vitn-is-
bttrð, að ég sé ódrengttr eða
hræsnari. É'g veit ekki til, að
nokkur maður liafi g.jört það ann-
ar en II.A.B. Fvrir þefm, sem
þekk ja mig, þarf ég ekki að verja
mig gagnvart þessum óhróðrá. ])að
veit vintir minn II.A.B. vel. En
hann getur htiggað 'sig við það, að
einhverjir, sem hvorugan okkar
þekkja, kttnni að trúa honum. Og
þá væri þó dálítiö afrekað með
þesstt fallega drcngskaparbragð'i! —
það getur verið bæði skemtilegt
og grtgnle.gt, að ræða ágreinÍTigs-
mál opinberlega, þegar málsaðálar
g«'ta velsæmis og stillingar og
styðja tpál sitt skynsamlegum rök-
tmi. Kn að eiga orðastað við
me’in, sem slíkutn vopn.nm 'oeita,
er alls ekki ánœgjulegt fvrir þá,
sem ekki vilja gjöra svo litdð itr
sér að hafa sömti aðferð. — Ég
ætla þess vegna ekki að eiig'a neitt
frekara við þessa ógeðslegu grein
H.A.B. Ég ætla að edns að mót-
mæla afdráttarl'iist þrennit, sem
hann bcr mér á brýn.
Ivg mótmæli því afdráttarlattst,
að ég hafi nokkttrntíma fariS í fel
ur með trúarskoðamr mínar. Og
livað sérstaklega snertir þau trúar-
legu og guðfræðislegti á.grednings-
mál, setn upp á síðkastið haí t ver-
ið á dagskrá hjá okkur, þá hefi ég
ttm ílest ]:eirra ritað eða rætt op-
inbsrlega, svo að ttm skoðandr mín-
ar á |:icdm málttm þttrfa þelr, sem
það varðar mestu, ekki að vera í
nedptim efa.
SömuLeiðis mótmæli ég þvi, að
ég haíi nokktirntíma verið sam-
þykkur sumtttn þeim keimingum,
sem “rninnihlutinn” svottefndd vdrð-
ist aðhyllast, þó að ég fylgdd þeim
llokki í skólamálinu á
1 irkjuþingttnitm í Winnipeg 1907 og
Selkirk 1903. H.A.B. á gredðan að-
gang að því, að fá aö vita, hvers-
vegna tnér var ómögnlegt að fylgja
stefnttskrá mitittihlútans á síðasta
kirkjtiþingi, etf h-ann langar tdl að
vi-ta það. lýn tim það atriði fer ég
ekkd að ræða frekar opdttberlega,
ttetna óg sé til þess neyddttr. Síð-
ustu árdn tvö ltefi ég gert alt, setn
í míntt valdi stóð, til þess að
koma í veg fyrir flokkadrætti og
flokksdiedlur innan kirkjufélagsins,
þó að 'árangurinn af þe rri vi5-
leittti tninnd ltafi ekki orðdð betri en
raun er á orðin. En í því cíni befi
ég ekkert að féla eða fyrirverða
mig fyrir. Alt skraf H.A.B. um
það, að ég “eigi ekki heimrt” í
kirkjttfélagdnu, er því ekkert annað
en grá't-hlaegdlegt vandræða-bull.
Og loks mótmæli ég því, a'ð ég
hafi nokkurntítna gefið það í skyn,
að þeir séra Björn B. Jónsson eða
séra Kristinn K. Óliísson hafd
haldiö fram við mdg einslega öðr-
um gttðfræ^.i s’:oSunum en þei n,
.*e*tl þedr hafa opin' .erlega haldið
rram. Hver heilvit t htaðttr, sem
les gredn mína í Hedmskringlu 28.
okt. þ.á., sem II.A.B. þykist vera
að svara, getur t»engið úr skugga
mn brtð, hve algjörlega tilbæfulatis
sú aðdróttun er.
Mér þykir fvrir því, að þurfa
að verjn mig fyrir sltkum pcrsónu-
legtitn árásum af hehdi II.A.B. Og
bess hefði ég heldur ekki þurft, ef
harn beíði rætt tnáldð með still-
ingu og rökttm, í stað þess að fara
að ástæðulausu út í persóntileg
ónot. — Út í flikt mannorðs-nart
dettur mér ekkt í hug að fara.
Beldttr, Man., 17. des. 1909.
Prífírik IIallnrímsson.
Sparið
Línið Yðar.
Ef þér óskid ckki aó fá
þvottiu11 yóir rilinn og slit-
imi. |lu st'iidin liHim til |.ess>
arar fuIIkouuiu stol'inii ar.
Nýt'zku Hóferóir, nýr véla-
fitbúnadur. en gHinalt og ai't
verkafólk.
LITl’N, HREIN8UN
OG 1’REbiSUN
81ÍRLEOA V'ANDAÐ
Modern Laundry &
Dye Works Co.,Ltd.
3»>7—3 • i 11911-9.1 \e ðl.
,)'» f —n • i ■■ i-t t ■ r
WINNIPEO, MANITOBA
Phones : 2ÖUU og 2HU1
V
EITIÐ ATHYGLI!
Nú geíst yður tækifæri á, að
edgnast hedmild og bújarðdr með
sanngjörnu verði.
Hús og baejarlóðir til sölu og
skift fyrir bújarðir. Einnig seljum
vi’ð og skiftum bújörðum fyrir
ljæjareignir, ú'tvegum kaupendur
fyrir eignir vðar, og önnumst um
I alls konar sölu og skifti.
Við útvegum peningalán með
rýmilegutn skilmálum, tökum hús
og mum f eldsábyrgð, og séljum
lí'fsábyrgðar skírtedni tneð sérstök-
um hagsmunum fyrir hluthafa
fyrir bezta og áreiðanlegasta
Bahdaríkjafélag. Kotndð og finnið*
oss að máli, og skrásetjið etfgnir
yðar hjá oss. Fljótum og áredðan-
i legum viðskdítunt lofað.
SII/FURPLET til heimilisnotk-
tinar er búið til úr : 3 únzur Chlo-
ride oí silver, 6 únzur SaLt of Tar-
tar, 2 únz. I’repared Chalk, 3 únz-
ur salt. Borið á með votum kork-
tappa, dýft í þett-a duft.
filif'
□□□□D
■InIkIn
□□□□□□□□□□
a,<Mi»i»i»w»r«iii*r«i»iii
□ □□□

í dalnum.
J)EIR sáu þaj som þurt var land,
og þakið alt með leir og sand,
að gróður engan gaf sú jörð
með gráan lit og spiltan svörð
í hálfa öld var um það rætt,
hvert yrði nokkuð landið bætt.
Og úr þvf spunnust ótal ráð,
sem enginn uaður gæti skráð.
Þeir sfimdust ei að sveitabrag,
en sváfu fram á miðjan dag.
Á. kvöldum var með rökum rætt
og reiknað alt, sem gæti bætt.
Þá sett var átj'n ára nefnd
og alla þar á fundi stefnd.
En bráðum samt af þófi þreytt
hún þagði hreint og sagði ei neitt.
Það mörgum virtist mesta þraut,
að manntalsskýrslan fór f gr.aut.
Og liðsforingja listin ring
var liðins tíma útþynning.
Og svona landið sat og beið,
um sfðir fanst þá opin leið :
“ Ef þangað yrði vatni veitt
það væri betra en ekki neitt.”
Og öllum seitlum veitt þá var
á vfð og dreif til frjóvgunar.
Að lokum féll f farveg einn
sá feikna lögur, ekki hreinn.
Þ4 svo varð mikið snllum bull,
og sérhver dæld á barma full,
að margur hélt, sem vatnið vóð,
það væri komið Nóa flóð.
En ekkert bætti land né lýð,
þó langvint. yrði mas og Btrfð,
Og allir þóttnst segja satt,
on svikust nm að borga skatt-
■9. 8. Í8FB1.I).
The M0NTG0MERY co.
K.R. Ökagfjörð, ráðsmnður.
Rm. 12 Bank of hamiltons
Cor. Maiu & McDermott.
Skrifstofu tpJsími, Main 8317.
IJtiimilis talalmi, MaÍD 52 28.
JOMN DUFF
PIT MBER, ÓAS ANDSTEAM
FITTER
Alt vol vaDdaíi, og voröið rétt
864 Ni
Dame Ave.
Wínnipeíf
Phone 3815
DR.H.R.ROSS
C.P.R. meðala- ogskurðlækuir.
Sjékdómtmi kvenna og barna
veitt sérstök umönnun.
WYNYARD, --- SASK
Dr. M. Hjaltason,
Oak Point, Man.
Jóhanna Olson
PIANO KKNNARI
557 Toronto St. Winnipeg:
Sv. Björnsson,
KXPRES-MAÐUR,
attttast um alls kyns flutiting uttt>
borgdna og nágrennið. Pötttunutn
veiit't móttaka á pretttstofu Ander-
son bræðra, liorni Sherbrooke og
Sargient stræta.
1
Mrs. Williams
Komið og sjáið
Fínu Flókahattana
sem ég sel fyrir
$3.75
kostuðu áður 7—10 dollarn-
704 NOTRE DAIVSE AVE.
23-12-9
□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□□
wgisMiíwWiffiBgrwafgBiwaiiiiKrei
The ALBERTA
Hreinsunar Iltisió
Skraddarar, I.itarar og Ilreinsar*
ar. Fröusk þur- og gufuhrednsun.
Fjaðrir hreinsaöar og gerðar hrokn.
ar. K vcnfatiirtði vedtt sérstakt at-
hygli. Sótt h-eim til yðar og skil-
að aftur. Allskonar aðgierftir. Fljó*
afgreiðsla. Yerð santLgjarut. Opt®
á kveldiu. FÓN : Main 3466.
800 Sotrc Dume Arc., WmnipVQ'
23-9-10