Heimskringla - 30.12.1909, Blaðsíða 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 30. DES. 1900.
BIr. 3
HAVERGAL COLLEGE
HEIMILIS- 0(1 DAGSKÓLI FYRIR STÚLKUR, MEÐ
“ KINDERGARTEN ” DEILD.
KZETsT'TsrSIl.TT GKREIHSr-A-IR,
Undirbúninffs kennsla til háskóla, mefc sérstakri áherzlu á Musicog Listir. Nó, opr
fyrverandi nemendur vorir, hafa hlotiö fræpöarorö viö Toronto Conservatory o>r Co11ok«5 of
Music ok Hoyal Dráttlistar skólann Llkams æfiner er ein kensluKreinin. Skautasvell,
allskonar útbúnaöur fyrir leiki, alt á skólafiótinni. Upplýsinga skrá veitir forstööukonan,
MISS JONES, L. L. A., St. Andrews [ScotlandJ.
KENNvSLA BYRJAR Þriðjudag 21. SEPT.
Peningar.
Eftir P. A. Conradi.
maöur þessa aðferð f huga sínum,
getur maður skilið, hvers vegtia
engilsaxneska orðið “bygiean”, þ.e.
að brjóta af, hefir síðar náð þýð-
ingunni “að kaupa” (á ensku
“buy” — “bought”). J>egar mönn-
“Pemngarmr stjórna heiminum”, j um tókst, að búa til nógu Litlar
metaskálar, voru þessir silfur eða
gtillibútar viktaðir. þiessar litlu
l P'eningavogir voru lagðar í öskjur,
svo menn gœtu með hægu móti
er gamalt orðtak. En það voru
ednu sinni þeir tímar, að heitnur-
inn komst af án peninga. Áður en
peuingar voru til, var öll verzlun
skiitiverzlun. 1 fornöldinni, þegar
mannkynið skif.tist í smáhópa, sem
alt a£ 4ttu í erjum, urðu menn
samt að verzla hver við annan.
Verzlun af þessu tagi er að eins
vinnuskiftii. Einn selur það, sem
hann framledðir, fyrir það, sem
hann ekki getur framleitt. þrátt
fyrir ófriðdnn og illdeilurnar, urðu
menn að finna ráð til þess, að
verzla friðsamlega.
A tiltekita friðaða staði lögðu
þeir vörur sínar, sem eitthvað
vildu selja-. Ocr sá, sem þurfti að
kaupa þá vörtt, fór þangað með
sína vöru, og lét hana þar í stað-
inn. Auðvitað urðu metin að gaeta
þess, að taka ekki meira en þeim
bar. Enn þá eru til pláss í Mið- |
Afríktt, þar sem þessi erfiða verzl-
un á sér stað. Slíkir verzlunar- I
staðdr voru á gamalnorsku máli I
kallaðir “kaupangr”. þetta orð er
enn notað, sem nafn ábýlds í Nor- ^ eyrir var viktað,ur
egt, og 1 Sviariki er það kallað
“köping”, en í Danmörku “kjöb
ing
ir” þessir voru vanal-ega á landa-
merkjttm milli landa þeirra, er
tveir æittflokk-ar áttu yfir að ráða,
því landamerkin voru í raun réttri
álitin helg, og þess vegna voru
verzlunarstaðir þessir nefndir
“markaðr” (á gamalnorsku
“mark”, sem þýðir : landamæri),
en á nýnorsku "Marked”.
það liggur í eðli hlutarins, að
sumar vörutegundir voru í háu
verðd, s-em sjaldan bneyttist, af
því ed'tirspurnin var medri ett fram-
ledðslan. Slíkar vörur urðu smátt
og smátt að viðskiftaeyri. Á
sumum stöðum voru vörur þessar
korn, á öðrum stöðum nautgripir.
þaer voru í fornöldinnd það, sem
vdð nú skiljum við pendnga. Sönn-
nn fynir þessu finst í gömlum
skattalöigum, þar sem afgjald jarð-
anna er ákveðið að skuli vera svo
og svo margar tunnur af “hart-
korn”. þar sem nautpeningsrækt
Var að'alatvinnuvegur, var skatt-
skyldan goldin með “húðum”. Á
giamalnorsku þýddi orðdð “fé”
bæðd nautgripd og aðra fjármuni.
A gamalli ítölsku eða latínu staf-
ar orðdð pendngar (pecunia) af
Halninu nautgriipir (pecus).
Mennirnir lærðu að meta not
málmanna löngu áður en þeim
bepnaðist að framleiða þá á ó-
dýran hátt. þar af leiddi, að gull,
sdfur, kopar og síðar járn, voru
í h,áu, óbreyttu verðd í saman- j
burði við önnur notkunarefni, og
útrýmdu þeim því bráðlega sem
viðskiftamiðlum. Elztu málmpen- j
mgarndr, sem forfeður okkar not- I
uðu, voru koparbútar. þeir hafa
fundist í gömlum gröfttm á Italíu. , i norðurhluta Evróptt. Og
þeffar omhver maður do, logðu 1^^ • sem sí6ar 'varð
þetr, sem etar l.fðt, koparbut i , svo þýði^ miki, kom ekki sam.
tiðarmönnunum að fullu gagni, því
borið jxer í vösum sinttm, og hafa
fundist á Norðtirlöndum og víðar.
Á gamalnorsku var gjafmildur
maður kallaður “bauga.brotii”, þ.
e. hringbrjótur.
Með tímanum varð mikill fjöldi
af gull og silfurbútum i umferð
manna á meðal,. og til þess að
þurfa ekki að vega þá í hvert sinn
voru þedr merktir, og þedr, sem
biáru tiltrú hvor til annars, fóru
þá eftir merkjunum. þessir merktu
gull og silíurbútar voru fyrir stutt
J leika sakir kallaðir “mark” á gam-
alnorsku, “march” á gamalþýzku,
“marc” á engdlsaxnesku. Eins og
menn vita, varð orð j>etta siðar
að nafni peninga i öllttm teutondsk-
um löndum. Spönsku pen.in,gainöfn-
i-n “peso” og “peseta” þýða líka
‘partur” og “lítill partur”. En
[gríska peningsniafnið “drachma” á
[rót sína að rekja til þeirra tima,
Vdktar-
I ei'ningin var lögð til grundvallar
, . .. , ..... . * jvið lyfsalaviktir flestra landa (á
t.d. i Nykjobtng. “Kaupstað- ensku uár.Atn,% þessir viktllðu OR
merktu málmbútar voru notaðdr
j beeði sem peningar og vogarlóð.
(Samanber norsktt vogareininguna
l “mark” — “mörk” — 14 pund).
Enska peniingsnafnið “pound ster-
ling” minnir einnig á vogafifaining-
ttna.. “Sterling” er stytting á eng-
I ilsaixneska orðdnu “easterling”,sem
1 norðurlanda kaupmiettn (austlend-
ingar) vortt kallaðir. Sterling eða
Easterling þýðir þannig : “sam-
kvæmt vikt austlendinganna”. —
þá hefir verið, edns og nú, munur
á ensku pundi og norsku.
það er auðvelt að hugsa sér öll
þau ójtœgindi og þrætur, sem slik-
ir peningar voru valdir að. Ef
menn báru ekkd traust tdl edgenda
þessara merktu málmbúta, var
merkið þýðingarlaust, þvi enginn
bar ábyrgð á þvi. Menn skorti
tryggari ábyrgð en eins manns
ummali nm það, að merkið væri
rétt, en á þeim tímum var lönd-
ttnum skif.t í smá ríki og sam-
bands samningar ókunndr, svo slík
tryfTging var ekki auðfen.gin. Frið-
ur var sjaldgæfur, en smábardagar
al'tíðir.
það er einkennilegt við ásig-
! komulag þeirra tima, að ]«ð var
ekki rikið, heldur verzluuaríélag,
sem fyrst auðkendi peninga sína,
en hvort það var bær í fylkinu
; Lydia i Litlu-Asíu, eða gríska eyj-
an Ægina, sem fyrst tók upp þenn-
an gagttlega sið, vita metiin ekki
með vissu. En áreiðanlegt er það,
að rnenn höfðu mótaða pendniga
700 árum fyrdr byrjiun tímatals
okkar. Samt liðu mörg hundruð
I ár áður en þessi aðferð var tekdn
gildi, en Karl mikli, þýzkalands
keisari, gat ttáð einkarétti i sínu j
rikd. þegar hann dó, árið 914, færð-
ist penin.gamótunin i gamla horfið.
Erki-biskuparnir mótuðu peninga
frá 953 til 1801. Á Englandi voru
konungarnir hepnari. Norsku kon-
ungarnir í Dublin höfðu sitt eigdð
peningamót.
Frá tímutn ltinna fyrstu róm-
versku keisara var það venja, að
mynd þedrra stóð annarsvegar á
peningunum, og helst jtessi siður
etiti í dag. Á ltinni hliðinni stóð
venjulega goðmynd fyrst i stað,
seinna stóð þar eitthvert merki,
sem stóð í sambandi við þann bœ
eða borg, er peningarnir vortt mót-
aðir í. Á velmegtinardögtim Italiu
stóð blóm (florina) annars ve.gar á
peningunum og því voru þedr kall-
aðir “Floriner”. Önutir lönd tóku
upp Jiennan sama sið, þar á með-
al Frakbar, sem nefndu peninga
sína “francs” (franskir menn). Ár-
ið 1518 var peningamóttin gerð i
bænttm Joachimsthal i Böhmen, og
þóttu stóru silfurdalirnir, sem þar
voru mótaðir, taka öðrum fram.
Fyrst voru þeir nefndir “Joachdms
thaler”, seinna “thaler”, og hélzt
það nafn fram yfir miðja 19. öld.
Spánverjar tóku upp nafn þetta
sem “dalera”, og Norðurlönd sem
“daler”. 2. apríl 1792 var mótun
dalanna lögleidd i Noregi.
sura er herskár mjög og hefir síð-
an hann tók við völdum gengið á-
kaft fram í því, að attka og beeta
herútbúnað Japana allan, bœði til
lands og sjávar. þetta vita Rúss-
ar edns vel og aðrar þjóðir, og
þykir þvi máske betra, að láta til
skarar skríða áður en Japanar
hafa gerst þeim ofjarlar J>ar aust-
ttrírá. Rú.ssum svíður undan ósigr-
inum, sera þedr biðu i síðustu við-
ureign sinni við Japana, og verða
ekki í rónni fyr en þeir haia gert
aðra tdlraun til jxtss að ná svo
mikilli fótfestu þar eystra, að þeir
geti verið sinir eigin húsbændur i
sínu eigin ríki. Eins og nú stendur
eru Jteir það ekki, og óvíst að
}>eir verði það eftir næstu atrennu,
hvenœr sem hún verður.
Óf riðarhorfur ?
Fréttabréf.
munn haits, sem átti að vera borg-
un til ferjumannsins fyrir að flytja
hann yfir ána, sem aðskildd J>enna
beim og hinn. Endurminningin um
koparbútana felst í orðinu “eyr-
ir”, sem er hið elzta gamalnorska
naln peninganna, á nýnorsku “öre”
Gull og silfur var bæði notað scrtt
skraut og peningar. Gulljtráður
eða silfurþráður, ámóta gildur og
V'analegir blýantar, var beygður
satnan svo hattn myndaði hrdng og
borinn um hálsinn. Eldgamalt orð
a forn-indversku er “manya”, sem
Þýðir hnakka og háls i; gamal-
norska orðið “menja”, þýðir háls-
band. Orð þetta gerir vart við sig
r öllum Norðurálfumálunum, t. d.
f dianska orðinu “Mynt”, enskunni
“money”, frönskunni “monnoie”,
ítölskunni “moneta”, gamalirsku
“manadh”, og allstaðar þýðir það
Feninga.. Seinna er slíkur peninga-
hringur, sem var borinn utn háls-
mn, kallaður “baugur” í gamal-
norskunnd. Orðið þýðir í raun
réttri eitthvýð, sem var beygt eða
Sem bognar. þegar hringurinn var
n°taður sem borgttn, kom kaup-
and,i og seljandi sér saman um, hve
stóran hluta af hringnum skyldi
hota sem borgun fyrir vöruna,
fferðu 4 þeim stað merki í
bfinginn og beygðu hann svo fram
°g aftur unz hann brotnaði. Hafi
Sú fregn kom á jólum frá Japan,
að stjórnin þar li'ti með áhyggju
og grunsemd á flutning rússneskra
hermanna i þúsunda og tuga þús-
unda tali til Manchuriu. Á þessu
mun bygð sú ákefð, sem Japunar
hafa beitt á sl. 3 mánuðum að
hervæðast svo öíluglega, sem efni
þeárra og ástæður leyfa, svo að
þedr séu við ölltt búnir, ef tál þess
kemur, að Jteir þtirfi að veita við-
nám á'gangi Rússa atistur þar.
Rtissar hafa um nokkurn undan-
farinn tima verið að senda her-
deáldir til Harbin og n'ærliggjandi
staða, og stjórn Japana litur svo
á, sem sá h'ermannafiutn.ingur sé
upphal á herliðs samdrætti, sem
hafi J>ann eina tilgang, að -gera von
bráðar árás á Japan.
Stjórn Japana hefir sent skrifleg-
ar fyrirspurniir nm þetta til Rúss-
lands og fengið það svar, að til-
gangurinn sé eingöngu sá, að gefa
hermönnunum kost á að ferðast
um Rússaveldi og kynnast hinum
ýmsu landshlutum þess um ledð og
þeiir haldi við heræfingaskvldu
sinni, hvar sem þeir kunni að vera
staddir innan takmarka ríkisins.
þietta svar hiefir ekki reynst Jap-
önum fullnægjandi. þeir benda á
Jtessi atrdði meðal annars, sem
styðji grunsemi þerra: Að Rússar
hafi sent þangað austur 40 þúsund
fullvíga hiermenn síðan 1. sept. sl.,
vel útbúna að vopnum og öllu
öðru, sem lúti að algerðum hern-
aði, en ekki að heræfingum ein-
göngu. Að Rússar hafi síðan í ág.
! sl. stöðugt verið að flytja alls
kyns bergögn austur Jxingað, og
að ldð }>að, sem sent hafi verið
aitstur, sé hið valdasta, sem til sé
í öllu Rússaveldi, og ennlremur, að
hver herdeild sé undir forustu
herloringja, setn tekið höfðu þátt í
stríðinu milli Rússa og Japana.
Að nú á yfirstandandi tíma séu 15
herdeildir Rússa á leið þangað
austur, í sjáanlega alt öðru en
heræfingaskyni. Að það sé vitan-
legt, að rússneska þjóðin óski
einskis fremur e-n Jtess, að mega
fara í stríð vdð Japana, til þess að
reyna að jafna hallann, er hún
varð fyrir í síðustu 'viðured.gn
þeirra.
Blöð Rússa halda fram því : —
Að tilgangur Japana sé að leggja
undir sig Kóreu og halnstaðina
Port Arthur og Dalny, og að það
sé Rússum hin mesta þjóðarsmán,
ef þeir láti það viðgangast. Að
það sé bein skylda Rússlands, að
vera svoí útbúið þar eystra, að
Rússar geti ved-tt öfluga mótspyrnu
ef Japanar haldi sér ekki í skefjum
samkvœmt Portsmouth friðar-
samningnum, og að Ritssar hafi
fastlega ásett sér, að hefja stríð á
hendur Japana innan 12 mánaða
eða fyrir árslok 1910, e£ Japanar
sýni sig í samningsrofum.
þessar og aðrar slikar fregnir
eru sífeldlega sendar til Japan frá
Pétursborg, og á }>edm ásamt öðru
byggist sá við'búnaður, sem Japan-
ar hafa heima fyrir, til þess að
Miöaldirnar gerðu enga breyt- 'skerast 1 Wtínn 4ður ea Rússar
ijtgu á þessum kringumstæðum. ; |>unir aS «afna m^lntn her
Rómviersktt keisararnir heimtuðu heraíla lnn 1 Nc>rðnr Manchttrtu.
raunar, að ríkið hefði einkarétt til j það er nú öllum þjóðum kunn-
að mótai peninga, en þeir fengu ugt, að Ito greifi, meðan hann
ekki kröfum símim framgeiigt. Á lifði, var friðarpostuli, o.g að undir
miðöldunum haíðd ltver bœr og hans stjórn var Japan ant um, að
hver borg sitt eigtð peningamót. ! mega hafa frið við allar þjóðir.
Svo fóru konungarnir að láta En- við fráfall hans tók Katasura
móta penin'ga. Konttngur Frakka1 greifi við stöðu J>eirri, sem Ito
gat ekki’ fengið einkarétti sínum greifi bafði haft á hendi. Og Kata-
BARONS, ALTA.
(Áður Blayney)
20. des. 1909.
Háttvirti vin :
Með > þakklaeti fyrir Heims-
kringlu sendi ég þér hér með and-
virði blaðsins.
Fréttir héðan eru Jxer helztar, að
við ltöfum nú fengið járnhraut hér
í gegn frá Lethbridgc til Carman-
gay. Enn hafa þó ekki lestir geng-
ið reglulega eftir henni, en eiga að
byrja }>að þessa viku. Fjórir h,t:ir
eru að byggjast meðfram þessari
braut, Kibb, Noble, Barons og
Carmangay, og eru tveir þeir síð-
asttöldu orðnir býsna stórir á
ekki lengri tíma — byrjað að
byKRÚ t ágúst sl. — hvor Jtedrra
hefir nú tvær kornhlöður (i Barons
eiga þær að verða átta), og alls-
konar verzlun er byrjttð í þeim
bæjum eins og er í hinttm eldri.
það þykir víst einhverjum, sem
lifir árið 2009 fróðlegt að lesa tíð-
indi frá árinu 1909, sem gerst hafa
meðal Vestur-íslendinga,
lega í kirkjttmálttnum. 1
inga fjölgunin á kirkjuþinginu það
ár í B'innipeg. tJrganga séra Frið-
riks J. Bergmanns fyrir ofmdkið
frjálslyndi og hinna ýmsu safnaða,
eða réttara þó burtrekstur. Kost-
irnir, sem forsetinn bauð mönnum
upp á til að fá að vera í félaginu,
og svo yfirlýsingin, sem alt inn-
siglar. Og þá mun einhverjutn
þykja ekkí síður grát-hlægifegt að
lesa þetta nýja trúarjátningarrit,
eins og það hefir verið að flestu
leyti úr garði gert síðan “ballið”
bvrjaði.
LEIÐBEINING AR - SKRA
YFIR ÁREIÐANLEGA VERZLUNARMENN í WINNIPEG
MUSIC OG HLJÓÐFÆRI
CROSS, GOULDINQ & SKINNER, LTD. 323 Portajire Ave. Talslmi 4413
MASON & RISCH PIANO CO , LTD. 356 Main Stree Talstmi 4 80 W. Alfred Albert, Islenzkur umboösmaöur
WHALEY ROYCE & CO. 35 6 Main St. Phone 263 W. Alfred Albert, búðarþjónn.
BYGGINGA- og ELDIVIÐUR.
J. D. McARTHUR CO , LTD. Bysginffa- oí? Eldivióur í heildsölu og smásölu. Sölust: Princess ok HigKÍns Tals. 5060,5061,5062
MYNDAS.MIDIK.
G. H. LLEWELLIN, “Medallions" og Myndarammar Starfstofa Horni Park St. og Logan Avenue
8KÓTAU í HEILDSÖLU.
AMES HOLDEN, LIM TED Princess & McDermott. Winnipeg.
TIIOS. RYAN & CO. Allskonar Skótau. 44 Princess St.
THE Wm. A. MARSH CO. WESTERN LTI>. Framleiöendur af Fínu Skótaui. Talslmi: 3710 88 Princess St. “High Morit" Marsh Skór
RAFMAGNSVÉLAR OG ÁHÖLD
JAMES STUART ELECTRIC CO. 3 24 Smith St. Talslmar: 3447 og 7302 Fullar byrgöir af ulskonar vélum.
GOODYEAR ELECTRIC CO. Kellogg’s Talsimar og öll þaraölát. áhöld Talsími 3023. 5Ó Albert St.
KAFMAGNS AKKOKÐSMENN
MODERN ELECTRIC CO 412 Portage Ave Talstmi: 5658 Viögjörö og Vír-lagning — allskonar.
BYGGINGA- EFNI.
JOHN GUNN & SONS Talstmi 1277 266 Jarvis Ave. Höfum bezta Stein, Kalk, Cement, Sand o. fl.
THOMAS BLACK Selur Járnvöru og Bygginga-efni allskonar 1 76—82 Lombard St. Talíflmi 600
THE WINNIPEG SUPPLY CO„ LTD. 298 Rietta St. Talsimar: 1936 & 2187 Kalk, Steinn, Cement, Sand ok Möl
B Y GGIN G AMEISTARAR.
J. H. G. Rt’SSELL . Byggingameistari. I Silvester-Willson byggingunni. Tals: 1068
PAUL M. CLEMENS Bygginga - Meistari, 443 Maryland St. Skrifst.: Argyle Bldg., Garry st. Talsími 5997
BRAS- og RUBBER-STIMPLAR
MANITOBA Sl'ENCIL & STAMP WORKS 421 Main St. Talstmi 1880 P. O. Box 244. • Búum til allskonar Stimpla úr málmi og togleöri
' CLYDEBANK SAUMAVÉLA AÐGERÐAR- MAÐUR. Brúkaöar vélar seldar frá $5.00 og yflr 5 64 Notre Dame Phone, Main 86 2 4
VlNSÖLTJMENN
QBO V E LIF
leildsölu Vínsali. 185, 187 I^ortage Ave. 1L
SmA-sölu talsimi 352. Stór-s<Jlu talsími 464.
STOCKS & BONDS
W. SANEORD EVANS CO.
a Grain Exchanpo Talsími 86 9
ACCOUNTANTS & AUDITORS
A. A. JACKSON.
Accountant and Auditor
it.— 28 Merchants Bank. Tals.: 5 7 02
OLÍA, HJÓLÁS-FEITI OG FL.
WINNIPEG OIL COMPANY, LTD.
Búa til Stein Ollu, Gasoline og hjólás-Aburö
’alsími 15 90 611 Ashdown Blocli
TIMBUR og BÚLÓND
THOS. OYSTADt 208 Kennedv Bldgr.
Viöur í vapnhlóssum til notenda, bulönd til
sölu
PIPE & BOILEtí COVERING
GREAT WEST PIPE COVERINQ CO.
VIRGIRÐINGAR.
THE ÖREAT WEST WIRE FENCE CO., LTD
Alskooar vlrgirBingar fjirir bœudur og borgara.
76 Lombard St. Winnipeg.
ELDAVKLAR (>. FL.
McCLARY’S, Winnipeg.
Stœrstu framieiðendur i Canada af Stóm,
Steinvöru [Granitewares] og fl.
ÁLNAVARA í HEILDSÖLU
R. J. WHITLA & CO„ LIMITED
264 McDermott Ave Wiunipeg
“King of the Road” OVKRALLS.
BILLIARD & POOL TABLES.
W. A. C A R S O N
P. O. Box 225 Room 4 i Molson Banka.
öll nauösynleg áhöld. Ég Rjöri viö Pool-bor®
N A L A R.
JOIIN RANTON
203 Hammond Block Talslmi 4670
Sendiö strax eftir Verölista og Sýnishornum,
GAJSOLINE Vélar og Brunnborar
ONTARIO WIND ENGINE and PUMP CO. LTD
301 Chamber St. Simi: 2988
ViDdmillur — Pumpur — AK»»tar Vélar.
BLOM OG iSONGFUGLAR
JAMES BIRCH
442 Notre Dame Ave. Talsimi 2 6 3 8
BLÓM - allskonar. Sön« fuglar o. fl.
BAN K ARAtt,GUFUSKiPA A( IENTR
ALLOWAY \ CHAMPION
North End Branch : 667 Muin street
Vér seljum Avtsanir borganlegar á Islandi
LÆKNA OG 8PITALAAH0LD
CHANDLER & FISIIER, LIMITED
Lækua og Dýralækna áhöld, og hospltala áhöld
185 Lombard St., Winnipeg, Man.
Smávegis.
þegiar mótuðu peningarnir fjar-
lægðust hedmili sitt, voruJ>edr viikt-
aðir eins og áður, og aíleiðingin
varð sú, að allir stærri bæir forn-
aldarinnar mótuðu peninga. Róm-
verska stjórnin hindraðd alls ekki
eánstaklinga eða bœi í því að móta
peninga. Nýlenda Rómverja á Bret-
landi hinn mikla, hafði mótaða
peiiinga 150 árum fyrir timatal
vort. Til eru peningar frá hinu
gamla Camulodunum (Colchester)
43 árum eftir Krísts fæðingu. það
er undravert, hve stórt svæðd pen-
ingar Jtessir náðu yfir, en J>að var
því að J>akka, að þeir voru vikt-
aðir, og reyndust að gilda jain-
mikið og þeir voru merktir fyrir.
Rómverskir, bysantiskir og arab-
iskir peningar frá því 14 árum e.
Kr., hafa fundist i þúsundatali á
Norðurlöndttm.
ST'ÓRGRIPAHÚÐ skal leggja í
rennandi vatn, þangað til hárið er
svo laust, að skafa má J>að af
með spítu. þegar það er búið, á
að hengja hana upp, svo hún
Við hvað ætli }>essi nýja Jtorni hárramsmegin. Sé húðin stór
játning verði kend i framtíðinni ? | er bezt að kljúfa hana eftir hrygn-
Winnipeg ? Og þá kölluð “VVinni-j um, hún er þá hægri viðfangs. —
peg jatningin frá 1909”. Eða hin I Svo er hún látin i bala eða vatns-
fslenzka kirkjufélags játning. Eða ; heldan kassa, i botni hans sé þtnl.
þykt lag af bdrkibörk, og i hverri
lykkju á húðinni sé eintidg barkar-
og hiirkufrost og hundarnir vorn
aðframkomnir af hungri og voru
þvi hinir grimmustu. Lsetin í þeim
heyrðust til húsa, og trúboðinn og
margir menn með honurn fóru til
að bjarga guðshúsinu, en hungr-
jttðu hundarnir máttu sín betur, og
j söfnuðttrinn og trúboðinn urðu að
flýja. En hundarndr héldu velli og
igerðu sér máltíð af kirkjunni.
“Friðjóns játningin” ? Efins að
það væri þó allskostar rétt, ef
maðnrinn var ekki einn um að búa
út hina frægu tillögu.
Jón Christjánsson.
SIGLUNES P.O.
14. des.
1909.
Sumarið var hér i allra bezta
lagi, og með lægsta móti í vatn-
tnu svo engjalönd notuðust vel.
Hausttíðin indæl. Snjóaði ekki
fyr en um miðjan nóv., og gat
varla héitið að kæmu frost fyrir
þann tima. Gripahöld eru því góð,
og ætla má að heybirgðir séu næg-
ar. Skógareldar geysuðu hér all-
víða. En hægt var að verja norð-
urbygðtmar hér með samtökum
bænda. En talsverður kostnaður
var við það, og auðvitað eiins og
oft fer, að J>eir urðu harðast úti,
sem ósérplægnastir voru. Og mun
Helgi kaupmaður á Narrows hafa
gengið þar ósérplægnast fram.
þann 5. þ.m. gerði hér snjóhríð,
er stóð yfir látlaust í 5 daga.
því snjófall hér óvanalega mikið,
um 22 þuml. djúpur snjór í skóg-
um. Tíðarfar síðan óstilt og ilt til
athafna á allan hátt.
lag, svo er helt á vatni svo miklu,
að húðin sé að eins i kafi. Eftir
^ 14—20 daga þarí aö skifta um
j börk. Skeri maður flís úr kantin-
j ttm á húðinnd og sé hún rauð'brún
I í ReKni þá er hún börkuð, en sé
j hvit rönd í miðjtt hennar, þá er
{ hún ekki fullbörkuð. Mörgum þyk-
ir betra, aö næfttrþunn hvit rönd
sé í miðjunni, þá dregur húðin
síðttr vatn. Sé börkurinn soðinn
og húðin látin í lútina kalda,
barkast litin fvr. Barkaðar húðir
eru góðar í skó og ótalmargt ann-
að á heimilum bænda.
CLORIDE OF LIME, — láttu
ögn af þvi á fjalir og settu Jtær i
fjós með opnum glnggum, flugurn-
ar fara óðara.
HUND|\R ATU KIRKJU. —
Fyrir skömmu var trúboði ednn
að ferðast ttm meðal Eskimóa við
Cumberlandsttnd i norðnrhöfum.
i Trú'boðinn fékk þá til að byggja
; kirkju, og það gerðu þeir — úr
því eina efni, seiri handhægt var :
i selskinnum. J>egar smíðinu var
lokið, var kirkjan uppljómuð með
| lýsislömpum, og síðan var hún
■ vígð með því, að trúboðánn hafði
Er j þar töfralampa sýningu. En svo
kom það fyrir fáum vikum síðar,
að hópur soltinna hunda réðust á
selskinnskirkjuna o.g átu hana upp
til agna. það var stórhríðarveður
Fiskafli víða í betra lagi, en ilt
að koma fiskinum frá sér til mark
aðar. Nú hefði komið sér vel hefði
járnbrautin verið komin til Nar-
rows, eíns og Roblin lofaðd, því nú
kostar bændtir og fiskimenn hér
flutningur í vetur til og frá mark-
aðd mörg þúsund dollara.
Póstferðir héðan og öll skil á
pósti eru lítt þolandi. Bréf tál Win-
nipeg eru oft um 20 daga á leið-
inni. Mörg bréf koma aldrei fram,
eða þá eftir langan tíma. Bögglar
koma rifnir upp, o.fl. — En }>að er
hálf milíón í póstsjóði ríkisins ó-
eydd. það er huggunin! Til hvers
á að brúka hana ? Er hún á rentu
til að safna fé til póstumbóta?
HiESI batnar oft við það að
hafa ttpp í sér lítinn mola af Bor-
ax, þangað til hann bráðnar.
I
Skrifið yður
fyrir HEIMS-
KRINGLU svo
að þér getið æ-
tíð fylgst með
aðal málum
Islendinga hér
og heima. ^
Hver vill eiga skildinga?
Herra Magnús J. Borgfjörð að
Hólar P.O., Sask., biður þess get-
ið, að hann hafi uitihoð tdl þess að
lána petHnga og selja eldsáibyrgðir
víðsvegar í Qttill og Valley bygð-
um. Félög þau, sent hunn hefir ntn-
boð fvrir, eru traust og áreiðan-
'egi. Hann selur Hudsons flóa fé-
lags lönd og C.N.R. féfags lönd og
lönd, sem eru eign prívat félatga.
þtir, sem vildu £á sér landskika
eða skildingalán, ættu að finna
Magnús að máli. — það kosfcar-
ekkert, að tala við hann og. upp-
lýsingar vei-tir hahn öllttm ókeypis..
I
Auglýsing.
Fáednar úrvalslóðir, allar hreins-
aðar og sléttar eins og gólfið, uppá
á hinu fagrasta hveli norðaustar-
lega í Ballard, i grend við heimili
mitt, hvar lóðir eru óðum aÖ
stíga í verði og mikið er að byggj-
ast, — get ég nú selfc hverjum
J>edm, sem fljótlega vill sintta þessi*
— munnlega eða bréflega, á $550'
hverja lóð, $100 borgist út í hönd,
en kaupandi má ráða skilmáhtm á
hinu ; vexfcir 8 prósent. Sfcærð lóð-
anna er 42x128 fet aítur að 14 feta
breiðum bakvegi. Eignarréttur er
hinn traustasti'. — það er kunnr>
ugra en frá þurfi að segja, aS
NÚ ER TÆKIFÆIRID TIL AÐ
Avaxta peninga SlNA
I SEATTLE FASTEIGNUM
Úg ræð löndum mfnum hiklaust
til að kaupa þessar lóðir, og þaS
mun sannast, að þeir, sem iara
vilja að ráðum mínum í ]>essu efni,
munu bera ágóða mikinn úr být+
um og hrósa happd yfir kaupunura
eeinna meir.
Virðingarfylst,
F. R. JOHNSOH,
6059 llth Ave. N.W., Seattle,WasK,