Heimskringla - 13.10.1910, Blaðsíða 4

4 Blft 'WINNIPBG, *8. OKtfÓBER 1910
HEIMSKRIN GLA
Ástasaga.
Lauilega þýdd ár “Hugájóuaheild” af M J-
(Niöurlag).
Nae-sta sunnudag hagaSi ég svo
f«rS minni, aS g«ta mætt h-enni
strax, þegar hún kom inn í listi-
garSinn, útbúinn m«6 ákveöinn
svip, ákveSiS ávarp og ákveSna
framkomui. — GóSan daginn, Miss
Tomson, sagSi ég. Hvernig líSur
J>ér í dag ? — Mér líSur',vel eins og
vant er, segir hún, og ivm leAö sá
ég svolítinn glettnissvip í augun-
um á h.enni. Nú er hún aö hœSa
mig, hugsaSi ég, en lét mér þó
hver.gi bregSa, og segi hiklaust viS
hana : Mér skildist seinast þegar
viS töluöum saman, aS þú bygg-
ist viS, aö ég hefSi einhvern til-
gang meS því aS leitast viS aS
kynnast þér. þú máske hugsar, aS
tilgangur minn sé óheiSarlegur,
eins og þér þótti spurningar mín-
ar ókurteisar, jafnvel þó bær væru
ekki annaö en venjuleg aSferð til
aS byrja meS kunningsskap viS
stúlkur. Af því aS viS erum orSin
svolítiö málkunnug, þá vil ég ekki
aS viS skiljum til fulls eins og
sakir stóöu seinast. þú hefir dæmt
framkomu mína gagnvart |>ér ókur
teisa, og nú ætla ég aS gefa þér
tilgang minn til álita og dóms-
úrskurSar og segja hann í alger-
lega hreinskilnu og opinberu formi.
Tilgangur minn var og er aö leit-
ast viö aS kynnast þér, einungis
meS því markmiSi, að fá þig fyrir
félaga gegnum lifiS. MeS öSrum
oröum : fá þig fyrir eiginkonu.
Af því ég elska þig, þá spyr ég
þig nú í eitt skifti fyrir öll : Viltu
verSa félagi rninn og konan mín ?
Eg átti nú von á, aS hún sýndi
kuldai og reiSisvip, en mér til
mestu undrxmar, sá ég henni ekki
bregSa á þann veginu. (Hiin segir
þá vdS mig : Mér likar hreinskilin
og ákveSAn framkoma, og í ílest-
um -tiilfiellum má treysta þeim
mönnum, sem á þan:i hátt sýna
líferni sitit. En áður en ég svara
spurning.u þinná, verS ég aS Leggja
fvrir þig nokkrar spurningar, og
fá frá þér svör, því þú hefir sjálf-*
ur gefiS mér ástæSu tiL, að grensl-
ast eífcir managildi þínu. Spurn-
ingar mínar eru þá þessar : 1)
IlvaS hefir þú komist langt í
skólalærdómi ? 2) Ilefir þú lært
nokkurt sérstakt handverk, eSa
sérstaka fræSigrein, sem þú ætlar
aS gera aS atvinnu þinni ? — 3)
Ilefir þú nokkurt áhugamál, sem
þú hefir ásett þér aS koma (í fram-
kvæmd fyrjr almenuingsheill ? —
4)' HvaSa skilning hefir þú á fé-
lagsskap þeim, sem þú óskar aS
ég gangi í meS þér ? — HvaSa
skynsamlega ástæSu færir þú fyrir
því, aS kjósa mig heldur fyrir fé-
laiga þin.n, en einhverja aSra konu ?
— ð) Hefir þú hei'tbundist nokk-
urri konxx ? — 7) IlvaS er ást eða
kærieiktir ? — þegar þú hefir svar-
aS þessum spurningum, skal ég
segja álit mitt um þína spurnin.gu,
eöa réttara sagt, erindi þitt viS
mig.
Eins og þú skilur, Tom, tóku nú
þessar kringumstiæSur mínar út
yfir alt tindanfariS, nú var ég kom
inn laglega í gildruna. Nú vortt ./tS
eins tveir vegir fyrir hendi, aS
flýja sem heigull, eSa svara öllum
þessum spurningum. Mér kom
snöggvast til hugar, aS þaS borg-
aði sig naumast fyrir mig, ,aS fara
aö þreyta mig á skynsamlegri
hugsun, þar sem líkurnar voru
svo litlar fyrir því, aS ég gæti
svarað á þami hátt, sem mundi
vekja hjá henni traust til mín, og
þó svo óliklega vildi til, þá hlyti
hún að v.erða mér ofjarl í félags-
skapnum. En þá áttaði ég mig á
því, aS þaS var óþolandi smán
fyrir mig, aS láta sjálfstæSi ungr-
ar konu yfirbuga sjálfstæði mitt,
— og svo gat ég ekki neitaS því,
aS jufnvel þó óg á þeim tíma hálf-
gert óttaSist ltana, þá óx virSing
rníjj fyrir henni og sameiningar-
þrá viS hvert orð, sem hún talaði
og hvert augn/atilli't, sem hún
sendi mér. Mér fanst aS ég v.era
nú kominn inn í nýjan hugsjóna-
heiimi, og sá nú lílið í alt öðru
ijósi, on ég haföi áSur gert, og uin
leiS sá ég, að þaS var undir svör-
um mínum komið, hv.ernig áfortn
mitit hepnaSdst. því var áríSandi
fyrir mdg aS svara eins og henni
mtmdi vera þóknaplegast. — Eg
sagSi því viS hana : Jafnvel þó ég
.byggist ekki við svona lagaSri úr-
lausn á erindi mínu við þig, þá
ætla ég samt að reyna til aS
svara spurningum þín.um, þó í
sem fæstum orðum :
1. spurning: Eg fór aSeins g»gn-
um barnaskólit, 8 stig. — 2) Tvo
handverk hefi ég lært, sem ég get
gert aS atvinnu minni, ef ég þarf
á aS halda. — 3. Eg hefi mörg á-
hU'gamál, sem ég vildi gjarnan
geta komið í framkvæmd til heilla
fyrir sjálfan mig og aðra. þar á
meSal er útrýming áfettigds, jafn-
rétti manna á öllum svæSum lífs-
ins, og umfram alt, að geta íengiS
þ i g fyrir félaga og aSstoS í þessu
efni. (Nú brosti hún ofurlítiS). —
4) Eg skoða hjánabandiS jafnrétt-
isíélag. Eg tek til dæmis, aS bæSi
þú og ég haf i óskertan sinn per-
sónulega rétt. En um leiða og viS
tökum að okkur sameiginlegar
skyldtir, þú verSum við, sem sam-
eiginleg heild, aS uppfylla þæ.r,
trneð sameinuðum öflum og sam-
ein.uðu viti. (Nú sá ég nýjan
LegurSarglampa i augunum hetin-
ar). — 5) ÁstæSan íyrir því, aS
ég kýs þig fre.kar fyrir konu en
nokkra aðra, er það, að ég hugsa
að þaS sc fyrir mestu aS vinna
þar sem verkiS er erfitt, og af því
að ég sé, aS þú hefir ákveðna lífs-
stefnu, og alt aðra en flestar aSr-
ar stúlkur, og af því aS ég trúi
því, að þessi liisstafna sé skyn-
samleg, geri farsælan félagsskap'og
uppbiyggilegt líf. — Ég hefi ekki
gert tilraun, til, að ná félagsskap
vdS aSra konu en þig, og þaraíleiS-
andd ekki heitbundist nokkuri anu ■
ari. — þái er :tú leftir aS svara
seinustu spurningu þinni. Ég vildi
nú helzt af öll'u, að þú vildir sjálf
leysa mig af. hólmi í því eíni, af
því ég hygg, aS ástin sé mikiS bet-
ur skiljanLeg fyrir konueðliS en
karlmannskts. En af því ég sagði,
aS ég elskaöi þig, v.erS ég aS gera
grein fyrir, hvaS þaS hugtak á aS
tákna : þaS er virSdng, aSdáun,
traust og innifeg þrá til að sain-
eina okkar persónulegu öfl í and-
Lega hei'ld. Nú hefir þú fengiS svör
mín, Miss Tomson, og nú býst ég
við, ítS íá aS heyra álit ]>itt á
]>eim, og um lerindi m.itt yfir höf-
uS. En áSttr en þú afgreiSir mig
að þesstt teytii, væri mér kært að
fá útskýrinigti þína yfir ástina.
Hún segir þá : Eg lít svo á aS-
aluppspirettu ástar eða kærleika,
aS hún sé andfegt aSdráttarafl, og
aunar aðalhluti skyasemi manns-
Lns. ]>ó aS skynsemin hafi mikla
þekkingarstærS, þá notast sú
stærð ekki fyrir hina sameiginlogu
heild, netna hún hafi samsvarandi
stærö af kærleika. Skyns.emi, sem
aðedtis hefir þekkingarstærð, er
eins og áhrifalaus hlutur, sem
hvorki er til gagns eSa ógagns.
En hafi hún samsvarandi stærð af
I kærleika, þá er hún lifandi og
starCandi heild, sem viðheldur öll-
um andlbgum hreyfingum m.eSal
manrta, viðheldur ölltt jatnvægi
m.eSal einstaklingaiuia, vdll láta
Öllum líða vtel og vera jafn-fitill-
komna, góSa og göfttga.
Viiðvíkjandi svörum þínum er
þaS að segja, aS ég bjóst ekki viS
aS þú ga'fir jafn-góðar úrlausnir
edns og þú gerðir, og ætla ég því
enigar athugasemdir við þaS að
giera, og «f þú lifir samkvæmt
þeim hugsjónum, sem svörin
tákna, þá sé ég enga skynsamlega
ástæðu til aS hafna felagsskapar
tilboSi þínu. % álít samt réttast
af okkur .báSum, að viS búum
$3
YIRÐI FYRIR
$2
Örfá orð til þeirra sem EKKI kaupa
blaðið Ueimskrintrlu.
EF AÐVÉR tækjum Sö.OO upp <ir vasa vormn og byðum
yður þá f skiftuin fyrir $2.00 þá muntluð þér fljött
taka boði voru. — vér ætlum nú okki að gera |>að,
ekki beinlínis, en vér ætlum að gefa yður tækifæri,— sem
þó ekki kemur oft fyrir, — að fá keypt $3.00 virði af I.ES-
MÁLI fyrir $2,00, — Ef að |>ér sendið oss $2.00 nú þegar
þá skulum vér senda yður Heimskringlu fré |>essnm tfma
til 1. maf 1012, 1 15 ménuði, ($2,50 vtrði), og sömuleiðis
eina rffandi skemtdega 50 centa sögubék í góðri képu. —
Og þá féið þér $3,00 virði af lesméli, og það fjölbreyttu
fyrir $2.00. — Þér, sem EKKI kaupið Heimskringlu,
notið yður þetta tækifæri,—skritíð eða komið til vor í dag,
Á MEÐAN ÞÉR MUNIÐ !
HEIMSKRIHCLA, P. 0. BOX 3083, WINNIPEC, MAN.
okknr uncLir eitthvert ákveSiS æfi-
stiarí í eiitit ár, og á ])eim tíma get
um viS fundiS út, hvort aÖ ‘sam-
•band meS okkur muni hafa fram-
tiðar farsæld í för meS sér. Ég
ætla mér aS eiga heimili annaö-
hvort ein eSa í félagi meS maiitiin-
u m mínum, og þess vegua hefi ég.
ákvieöiS, aS gatiga á hússtjórnar-
skóla. Ég býst líka viS, aS þú
hafir ákveSiS þér ednhverja hag-
væntega lífsstöðu. Svo hefi ég ekki
m.edra aS segja viSvíkjandi þessu
tttáli í þetta sinn, œmá aS ég er
þér þakklát fyrir þína hnednskiluu
og ákveðnu framkomu. þaS er 1.
se'ptember í dag, 1. mai nœsta ár
getur þú reynt aS líta eftir mér á
Jnesstim sama staö. Á morgun heri
ég ákveðiS, aS fara á skólann og
vera þar í vetur. — Svo rétti hún
fram hönd sina í íyrsta sinn og
kvadd'i mig meS cinkennilega alúS-
logum 'tignarsvip.
þiotta varS þá árangttrinn af
ölln mtnu erfiði, ltU'gsaSi ég, hvorki
já né nei. Hva'S skyldi hún annars
mein.a ? Líklcga fara og koma ald-
reii aftur. E'-t svo datt mér í hug :
Ef þú lifir samkvœmt svörum þin-
um, sítgði hún, og eitthvaS hefir
hú,n meint nt'eð þvi. Eg skal þá
liiia samkvæmt þeirn, hugsaSi é-g,
ég skal sýna henni og heiminum,
aS ég er sjálfum mér trúr, og ef
hún kemur ekki aftur, þá hcfi ég
haft rangt álit á henni, og væri
þá gott fyrir okktir bæSi, aS er-
inclii mitt haföi þenna enda.
Ki‘ þá saga þín búin, segir Tom,
kom hún aldrei aftur ?
Eg för út í garSinn 1. maí, og
þar var hún þá á sama staS me'ð
THE DOMINION BANK
HOKNI NOTRE DAME AVENUE OG SHERBROOKE STREET
Höfuðslóli uppborgaður : $4,000,000.00
Varasjóður - - - $5,400,000.00
Vér óskum eftir viðskiftun verzlunar manna og ébyrgumst afl gefa þnim
fullnæ({ju. óparisjóðsdeild vor er sú stærsta sem nokaur b.»nki hefir í
borgáini.
íhúendur þessa hluta borjrarÍEnar óska að skifta við stofnun sem
þeir vita að er afeerleKa trytri;. Nafn vort er fulltrytoíinp; óhlut-
leika, Byrjið spari ínulegg fyrir sjálfa yðar, komu yðar og börn.
H. A. BKIUHT, RÁÐSMAÐUR.
Yitur maður
er varkár meS aS drekka ein-
götigu HREINT ÖL. þér getiS
jafna reitt ySur á
DREWRY’S
REDWQDD LAGElR.
þaS er léttur, freyöandi bjór, gerSur eingöngu
úr Malt og IIops. Biöjið æ.tíS um hann.
E. L.|DREWRY, Manufacturer, Winnipeg
Moð í»vl nö biðja æfliilesra nm
“T.L. CJGAR,” ortu viss aö
fá ái'fotan vindil.
(UNION MADR)
Western (iigar Faetnry
Thornas Lee, eigandi Winnnipeg
systrum sínttm. Nú erttm viS búm
aS vera hjón í 3% ár. Hún er
regluleiga skemtileg fyrirmyndar-
ko:ta og elskulieig móSdr litla
drengsins okkar. Eg lncfi spurt
hana, því hún beíSi hagaS sér
svona 'einkenniLega gagnvart mér
og öörum meðan hú:t var ógift.
Húni sagSist hafa gert það þess
vegna, aS hún áleit þaS eina ráStS
til aS geta verndaS sakleysd sitt.
Eg 'cr nú póstmeistari hér, og hefi
aS ég vona. varanlega atvinnu.
þá er nú mín saga búin, Tom.
SegStt mér nú þína.
Iltm er stutt scgir Tom, ég ætla
aS segja þér hana alla í fáum orS-
um. Eg fór hciin tncS konttna
mína, eins og þú vissir og leigði
hús fvrir okkur. Ilún ktinni ekki
húshald, cn fylgdi vel ti/.kunni
hvað kl'æSnað snerti. Eg vann á
verksmiSju óg haföi gott kaup, ett
gat ekkert af því sparaS. Eg fór
tnicö liana á leikhús og aSrat
sketntanir. Samt fanst h-enni lííiS
claufLegt, varS óánægS, af því hún
jhaföi enga skynsamlega hugsjón
aS lifa fyrdr. BarniS okkar var
aiimingi og dó tveggja mánaSa.
Ilana langaSi út í li.eiminn aftur,
baS um skilnaS og óg gaf hann cft-
ir. Og þarna ltefir þú mína söigit,
O'eorg. — En alt af var Lilly mín
falleg.
JÓN JÖNSSON, járnsmiSur, að
790 Notre Dame Ave. (horni Tor-
onto St.) gerir viS alls konar
katla, konnur, potta og pönntir
fyrir konur, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
Alt vel ai heitdi leyst fyrir ldtla
borgun.
Ef auglýsing yðar er í
Hkr. þá verður hún lesin
STRAX
í DAG or bezt af> GERAST KAUP-
ANDI AÐ HEIMSKRINGLU. —
ÞAÐ ER ElvKL SEINNA VÆNNA.
Manitoba á undan.
Manitoba hefir viSáttumikla vatnsfleti til uppgufunar og úr-
felMs. þetta, liiö nauðsynlegasta frjógunarskilyrði, er því trygt.
Ennþá eru 25 milíón ekrur óbygSar.
íbúatal fylkisins árið 1991 var 225,211, en er nú orSiS um
500,900, sem mú teljast ánægjuleg aukning. AriS 1901 var hvedti
og haíra og bygg framleiSslan 90,367,035 bushela ; á 5 árum
hefir liún aukist upp í 129,475,943 bushel.
W’imnpeg borg haföi árið 1901 42,240 íbúa, en hefir nú um
150,000 ; helir nálega fjórfaldast á 8 árum. Skattskdldar eignir
Winnipegborgiar áriS 1901 voru $2o,405,770, en árið 1908 voru
þær orönar $116,106,390. Höföu meir en þrefaldast á 7 árinn.
Flutningstæki eru óviSjafnanleg,— í einu orSi sagt, eru í
fremsta fiokki nútíöartækja : Fjórar þverlandsbrautir liggja
um %lkiS, fullgerSar og í smíSum, og meS miðstöSvar í Win-
nipeg. 1 fylkinu eru nú nálega 4 þúsund mílur aí fullg>erSum
járnbrautum.
Manitoba hefir tekiS meiri landbúnaSarlegum og efnalegutn
framförum en nokkurt annaS land í heimi, og er þess vegna á-
kjósanlegasti aSsetursstíiSur fyrir alla, af því þetta fylki býSur
beztan arS af vinnu og íjáríleggi.
SkrifiS eftir upplýsingum til : —
JOS. IIARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
A. A. C. T>aRIVIERE, 22 Alliance Bldg., Montreal, QuebeC'.
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
.1. .1. GOLDEHÍ,
Deputy Minister af Agriculture and Immigration, Winnipeg.
430 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU
“Jú, ég var einu sinni nærri druknuS í ánni hér
hjá þjóðveginum, þegar Stermer, sem þá var drengur,
varp sér í ána og bjtrgaSi miéx’’.
“þaS er harla iimdarlegt, aS hvorugt ykkar sLuli
hafa minst á.þetta atvik viS miig”.
“Eg vissi ekki fyr en í gær, aS þaS var hann, setn
geröi mér þennan groiSa, og hann hefir veriS of tigit-
legur til þess aö miklast r.í því eða jafnvel aS minn-
ast á þaö”.
‘•þiaS er honum iíkt”, sagSi María. “Ilann er
sfaldgæft göfugmenni. Kn hver sagði þér þetta i
g«r?”
“Hann sjálfur”.
“Hvaö er þetta? Fanstu hann?”
“Já, ihann fa.n.n mig ófyrirsym.fu í skemtigarSin-
um, þar sem ég sat og var aS lesa. Ha:tn grttnaSi,
hver ég var og ávarpaSi rmig þvt. ViS kyntumst
brá.tt, eins og þú getur ímyndaS þér”.
“þaö er eSLilegt fyrir jafnhgöfugar sálir og ykkar.
En hvernig leizt þér á hann ?”
“ó', óg fresta mínum dómi um hann fyrst unt
sinn. Kn nú fer ég upp á lott til mannsins þíns.
þú verSur líklega ekki afbrýSissöm ?”
“Eg held þaS 5*é ekki ómaksins vert”, sagSi María
glaSlega. “Kn gættu þín aS veröa ekki ástfangin í
Móritz Sterner, því hann geturSu aldrei fengiS”.
ísaifcella sneri sér snögglega viö á þrepskildinum.
“Get ég ekki ?” sagði hún rneS uppgerSar ró. “Er
ha nn heitbundinn ?' ’
•‘Nei, ekkii svo ég viti ; en mér datt í hug mis-
mtinurimn á aSalsnafninu F.hrenstam og borgaralega
nafninu Sterner".
“Ó', bú er dálítiS flón, María. Hverjum hefir
dottiS í hug aS verSa ástfangin?” sagSi Isabella
si>augandi. “Nei, nú fer ég tipp til aS trylla mann-
inn þinin”.
FORLAGALEIKURINN 431
ísailælla hlióp upp stigann og inn i lítið herbergi,
þar sem hún fann flólm sitjandi viS skrifborðiS.
Hann leit snögglega upp, en jiegar hann sá, hvcr
k'ominn var, stóS hann upp og rétti bena.i hendi sína
glaSur á svíp.
•‘Nú, þetta líkar mér”, sagSi Hólm. “það cru
nú líka meira en 3 vikur síöan þú hefir koin.iS hingað
til okkar”.
“ó, minn kœri vinur og kennari”, sagSi ísabiella
mn feiö og hún settist. “þú veiz.t ofurvel, aS þaS
er ekki m.ér aö konna. FaSir minn hefir bannaS mér
aS heimsækja ykkur, af því hann er reiSur viS- þig,
en í dag er ég einsömul heima, af því foreldrar mínir
fórti'til Brofcrv, og oins og. þú sérð nota ég strax tæki-
færiö tiil aS heitnsækja ykkur”.
"Jæja, gott”, sagði Hólm, “eig.um við aS halda
áfram aS þýöa sorgarleikinn eftir ÆschyM, eSa viltu
heldur, aS viS fesum Miltons Paradisarmissir ?”
“Ifvoru.gt” svaraSi Isabella, “ég hefi svo margt
annað a5 tala um viS þig, aS ég held við verSum aS
geyma skáldin á hyllunni að þessu sinni.. Hólm,.þú
ert eá.ni vinurinn, sem ég á ; eini maSurinn, sem ég
treysti. Eg hefi aldre.i dtiliS neina hugsun eSa til-
finningu mína fyrir þér. Af mínu ejgin kyni befi ég
engia þekt, sem ég treysiti, allar konur hata mig fyrir
mitt smámtinalega nám og mína ímynduSu yfirbtirSi.
Foreldrar mínir álíta mig nærri brjálaSa og fyrirlíta
mig íyrir hinn. ruddalega hugsunarhátt, seni þau
segja aS þú hafir innrad.t mér. ]>etta veiztu, og þú
veizt lika, aS frá því ég var barn, hefir þú ein:i átt
alt mitt ]>akklæti, alt mitt traust og alla mín vin-
áttu”.
“'Og þú, tsaibella, veizt þaS líka, aS ég hefi aldrei
fcrugöist trausti þínu”, sagði Ilólm, “aS ég hefi reytit
aS verðskulda vináttu þína, alveg eins síSan við
432 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
skildum, eins og áSur, þogar 6g var kennari þinn. En
hvers vegna rminnir þú mig á þetta núna?”
“Hvers vegna?” endurtók ísabella og roSnaSi.
“Ó, l|ólm, af því ég ætla að gefa þér enn sterkari
sönntin fyrir trausti mími, af því skeö getur aS ég
þttrfi bráSlega aS Lei'ta ráSa'; þinna og þekkingar....
Nýjaf tilfinningar hafa siozit áS í hjarta mínu”.
Hnn þagnaði alt í einu og Leit niSur.
“Nn ísabtlla, haltu áfram”, saigSi Hólm. “Mig
grunar samt, hvert LeyndarmáJ þitt muni vera. þú
ert ástJangin í fyrsta sinni”.
IsoihelLa þagSi.
“Hver er sá giæfusami maSur, sem þú hefir fest
ást á ?”
“ó, Ilólm, ég hefi aS eins séð han:t tvisvar, fyrst
fyrir 10 árum síöaa og svo aJtur í gær”.
“AS eins tvisvar”, sagöi Ilólm og hristi höfuSiS.
“ísabella — þaS er nokkuS mdkiS. ]>ú hefir edns og
vant er, látiS augRa.fcliks tilfinningar ná áhrifum yfir
þ'ér. þær hveffa cf til vill eins íljótt og ]xrr komu”.
“Ned, ned, Hólm.....Ástin, hin sanna ævarandi
ást, hlýtur að vera edns og é'g hefi httgsaS mér hana.
Htm fæSist snögglega, kviknar meS fyrsta auignatil-
li'tinu, sem tvær skyldar sálir senda hvor annari.
Hún er ekki fundin meS langvariattdi reikningi, fhuguð
og reynd meö kaldrd htigsun, hún er elding, sem slær
niSur í hjartaS og endtir/fa'Sir það.-.. Ó, Hólm, þú,
sem heúr gcngiS eftir Liraiitum vísindanna — mæG
hæðir og lægöir lífsins, dirfist -ekki aS neita hinum
niikla órannsakanlega sannleika, sem nefndur er sam-
hygS sálnanna”.
“Ég neita honum ekki”, sagði Hólm og brosli
]>tiniglynd>isfega, “en óg er rólogri, íhtigunarsatnari en
þú, fsoibella. í hdnnii dreymatidi ímyiidun þtnni
treystir þú titringnum, sem fer tim þig, þe.giar þú í
fyrsta sinni sér andiitsdrættd, sem þú hyggur þig
FORLAGALEIKURINN 433
kan.na.st viS frá hugsjónadraumum þínutn. þessi
hugsuni getur verið sönn, en hún getur líka vertS
fölsk. Menn fella ekki dóm yfir samhygS sálnanna
á einu augniabldki. Fyrstu áhriíin eru oft vdllandi,
og maSur verSur, aS vera varkár meS þau, ef maStir
vill ekki þurfa að gráta yfir rálvontim sínum. þú
mátt reiSa þig á þaS, aS sálin kemur ekki öll í ljós
í augiiiat'llitd'iiu ; það eru aö eins augnatliksáhrdfin,
itm þar gera vart vdS sig”.
“AfsakaSu”, sagSi ísabella fjörlega, “aS ég felst
ekki á þessa skoðtin. Eg ímynda mér okki, aS þaS
eigi sé.r alt ai staö, aö skyldar sálir þekki hver aðra
viS fyrsta augnatiLliit, e:t ég er þó sa.nníærS tim, aS
þaS á sér staS stundum. Og aS því, er mig j'snertir,
veit ég að þau áhrif, setn ég hefi orðið fyrir, eru
ckki födsk”.
“Og ltver er það, sem. hofir haft þessi áhrif á
þdg?” spurðt Hólm.
ísabella sagSi frá því, aS htin og Móritz hefSu
fundis't kvöldiS áSttr, og gat um alt, sem þati töluSu
samain, a.5 undanskildu rafhjartanu, sem hún hafði
lofaS aó þegja um.
“Og þú elskar þenna mann?” sptirSi Ilólm, þeg-
ar hún hætti.
“Ég segi ekki, aS ég elski hann, en ég segi, aS
hann er sá eini maSur, sem meS augnatilliti sinu
hefir vakiS þessa undartegu hrevfingu í mér, — viS
augnatillit hans hefi ég fundiö þann streng titra t
lijirta1 mínu, sem enginn annar hefir gotaS látiS
hreyfast....lér þetta ást ? Ivg veit það ekki, en ég
vedt, aS ]:aS er ekki eingöngu þakklátsemi viö lífgjafa
minn, og heldur ekki aSdáttn aS hugviti hans’’.
“Og þú baSst hann aS heimsækja j'kkur í T.ilju-
dal ?” spurSi Ilólm.
‘.‘Jiá ; var mér annaS mögiilag.t?”
“En séfSu þaS þá ekki, vesalings barn, að þú