Heimskringla - 07.09.1911, Blaðsíða 6

«. BLS. WINNIPEG, 7. SEPT. 1911.
HEIMSKRINGLA
Islands fréttir.
“Kærleiksheimilið”, sagan góð-
kunna hans Gests Pálssonar, liefir
yerið þýdd á nýgrísku, og birtist
fyrir skömmu í einu af aðaltútia-
-ritum Aþenuborgar. þýðand'.nn er
grískur háskólakennari, Nikolas
Hatzidakis. “Kærleiksheimilið”
hefir nú verið þýtt á flest af Ev-
xópumálunum og allstaðar lilotið
lof. — Ýmsar aðrar af sögum
Gests hafa einnig verið þýddar á
framandi tungur, dönsku, þýzku,
svensku o. fl., og þótt miktð til
þeirra koma.
— Mikið hefir verið lagað til í
kringum Heilsuhælið á VífilsstÖð-
um nú í vor og sumar. Sunnan
við húsið er grasreitur og sett uið-
nr tré , kring. Annar líkur er
austan við húsið, sunnan við bygg
ingarnar, sem standa þar. Svo
hefir verið þakin með grassvcrði
stór slétta norðan við veginn, sem
líggur heim að húsinu. þar ft rir
norðan á að verða skógur og hafa
verið settar þar niður trjáplöntnr,
fura o.fl. Húsið sjálft hefir reynst
ákjósanlega og eins allur utbúnað-
ur. Nií eru á hælinu 80 sjúklingar.
— Krossar og titlar. Tr. Gunn-
arsson, fyrv. bankastjóri, befir ný-
lega fengið kommannörkross 1.
stigs. — Sigurður þórðarson,sýslu
maður í Arnarholti, er orðinn
riddari af dbr. — Sveinbjörn Svein
bjarnarson, tónskáld, sem uú er
búsettur í Khöfn, er orðinn pró-
fessor að nafnbót.
— Einar skáld Hjörleifsson býð-
ur sig fram til þingmensku í Tioig-
arfjarðarsýslu, á móti Kristjáni
Jónssyni ráðherra ; Ilaraldur Ní-
elsson prófessor sækir í Mýrasýslu
á móti séra Magnysi Annréssvni ;
Björn Jónsson fyrv. ráðh. sækir
um endurkosn'ngu í Barðastraud-
arsýslu ; séra Björn þorláksson á
Dvergasteini auglýsir í Austra, að
hann bjóði sig Norðmýlingum til
þingmensku, en hann yar áður
þingmaður Seyðfirðinga ; aHur
kvað Dr. Valtýr Guðmundsson
ætla að sækja þar.
— Dáinn er nýlega Árni Tónsson
bóndi að Finnsstöðum í Evða-
þinghá í Norður-Múlasýslu, 83. ára
gamall, gildur bóndi, og “bjarg-
vættur bænda í heyþröng á harð-
indavorum”, segir Austri.
— Flateyri við Önundarfjörð var
seld á uppboði 27. f.m. Hæstbjóð-
andi varð Sveinn Björnsson má!a-
flutningsmaður fyrir hönd Kr.
Torfasonar kaupmanns með 62
þús. kr. boði. Næsta boð var frá
Einari Arnórssjmi prófessor (fyrir
hönd Páls Torfasonar o. fl.?) 61
•þús. 200 kr. Umboðsmaöur lunds-
sjóðs. Mágnús Guðmundsson lög-
fræðingur, bauð 40 þús. Frestur til
ágústloka til þess að taka ákvörð-
«n um, hvert boðið yrði samþykt.
— Kviðsnjór var á Breiðdals-
heiði vestra, af nýföllnum snjó,
dagana 26. og 27. júlí, í kuldakast-
fn- þá.
— þann 1. ágúst var byrjað oð
kveikja á hinum nýja vita á R:fs-
tanga. Vitinn er járnturn, 19
metra hár,_ rauðmálaður, og v erð-
ur látið loga á honum frá 1. ágúst
til 15. maí eftirleiðis. Vitavörður
er skipaður Jóhann Baldvinsson,
bóndi á Rifi.
— Kirkjubæjarprestakall íFljóts-
ídalshéraði er laust og verður v eitt
frá fardögum 1912. Umsóknar-
frestur til 0. okt. í haust.
— Ettingjar Kristjáns heitins
Jónssonar, læknis i Clinton í
Bannaríkjunum, sem andaðist þar
síðastliðið ár, hafa gefið út um
hann vandað minningarrit, sem
prentað er í Reykjavík síðastliðið
vor. þar er fyrst grein, er skýrir
frá ætt Kristjáns og uppvexti.
þar næst eru “Minningarorð vina
á íslandi", og eru þau rituð af :
1. Guðmundi Magnússyni prófess-
ori, 2. Sig. Sigurðssvni ráðauaut,
og 3. þórhalli Bjarnarsyni biskupi.
þá eru “Minningarorð vina í Ame-
ríku”, tekin eftir blöðum og ritum
þar vestra, og sýna þau glögglega,
í hve miklu áliti Kristján heitinn
hefir verið þar. Svo eru “Miut'.ing-
arljóð” eftir Valdimar Briem b'isk-
up ; þá erfðaskrá Kristjáns læinis
I og loks “Skipulagsskrá fyrir miun-
j ingarsjóðinn”, sem stofnaður var
j hér af erfingjum Kristjáns heitins í
sambandi við Heilsuhælið á Vtfils-
stöðum. Framan yið ritið ermynd
Kristjáns læknis. — Ritið er
prentað í Gutenberg og allur er
lrágangtir á því prýðilegur.
— C. H. Thordarson, rafur-
magnsfræðingur frá Chicago, cr á-
samt konu sinni og barni í kvnuis-
för á gamla landinu. Kom ti!
Reykjavíkur í ágústbyrjun og æll-
ar að dvelja á íslandi fram eftir
haustinu. — Lögrétta flytur 9.
ágúst ítarlega grein um 'nerra
Thordarson, undir fyrirsögninui :
“Merkilegur gestur”.
Minnisvarði Jóns Sigurðssonar
I var kominn til Reykjavíknr um
| miðjan ágústmánuð, og var ruötg-
i ttm farið að lengja eftir komu
, hans.
— Veðrátta heldur mislynd. l'm
daginn voru óvenjumiklir hitar, en
nú eru kuldastormar norðan og
snjókoma á fjöllum. Grasspretta
er víðast ofurléleg. Líklegt að
miklu fé verði lógað f haust.
— Mokfiski var í Vestmanuaevj-
um í annari viku ágústmánaöar.
— Símon á Selforsi segir, að
Laxgengd sé nú mikil í Ölfusá, en
áin sé svo þvkk af gruggi, að cng-
inn lax komist upp fyrir Selfors.
Kveður hann grugg þetta mulilt
stafa af eldsumbrotum uppi í öt-
æfum, en ekki hefir þeirra orðið
vart úr bygð að öðru leyti, svo
kunntigt sé.
— “Koparnámurnar” í Vest-
mannaeyjum hafa reynst ómerki-
legar, eða helzt alls engar, ltcldnr
er nú sagt, að kopar-vottur sá, er
þar fanst, hefi verið i grjóti, sem
útlend skip tnuni hafa haft í kjál-
festi og kastað fyrir borð.
— Nýr aðventista trúboði er ný-
kominn til Reykjavíkur og æílar
að setjast þar að og boða trú
sína. Ilann er Norðmaður og heit-
ir Ó. J. Olsen.
— Grasmaðkttr er mesta l.ind-
plága í ýmsum sveitum Norðan-
lands. í Bárðardal hefir ormurinn
étið hvert laufblað af fjalldrapa,
viði og birkikjarri, svo að á sum-
um jörðum er enginn hagi fyrir
nokkra skepnu, og hafa sutnir
bændur oröið að hætta vtð að
færa frá ám, af því að beitilandið
er gersamlega eyðilagt. Á futtm
dögtim fer , þessi ófögnuöur yfir
stór svæði og laufgrænn haginn
verður að blágrárri eyðimörk, j.ar
sem ekki sést grænt strá. — * essi
plága hefir líka gengiö í Kelfu-
hverfi og nokkuð í Laxárdal og
við Mývatn.
— Úr Ljósavatnsskarði er ‘Visi’
skrifað 20. júlí : “Hér á dögunum
kom Arngrímur bóndi Einarsson á
Ljósavatni úr kaupstað af Akur-
eyri. Hann var samferða Mývctn-
ingum. þegar kom austarlega í,
skarðið milli Litlu tjarna og
Kross, voru samferðamennirmr
lítið eitt á undan. Hestur A»n-
grítns hrasaði, svo að bóndi féll af
baki, en var fastur í ístaðiuu.
Ilesturinn fældist og dró hann eft-
ir sér all-langan spöl. Arngrimur
fékk ekki losað sig, en gat fyrst
haldið sér kreptum, unz orkuna
þraut ; drógust þá fötin fram lyr-
ir höfuðið og stansaði hesturinn
ekki fyr en samferðamennirinr
urðu varir við, hvað á seyði var.
Arngrímur var þá meðvitutidar-
laus, bakið alblóðugt og sárín íidl.
af mold, en brotið herðarblaðið.
Hið fyrsta, sem hann heyrði, er
hann raknaði við, var það, að
annar förunautur hans sagi5i :
“það verður nú víst ekki lörig
stund, þangað til hann gefur ttpp
öndina”. Nú var símað til •Sigur-
mundar læknis á Breiðumýri, og
brá hann við hvatlega, fægði sárin
og bjó um. Eftir þriggja vikna
tíma mátti heita, að Arngrimur
væri albata ; þótti furðu vel ræt-
ast úr, svo ægilegt sem áfailið var
t fyrstu. Arngrímur er harðger
maður og hraustur”.
Mona Lisa.
þess var getið i síðasta blaði,
að snildarmálverkinu “Mona Lisa”
hefði um hábjartan dag verið stol-
ið úr höllinni Louvre í Parísar-
borg, og að menn hefði ekki hinn
minsta grun, hver þjóínaðinn liefði
framið. því er enn svo varið. En
ýmsar flugufréttir segja málverkið
hér og þar, en sem alt rcynist
þvættingur, þegar þangað er leit-
að.
það eru þrjú málverk , heimin-
um, sem rifist hefir verið tim,
hvert væri mest listaverkið. Ertt
þeirra er Mona Lisa, annað Rapha
els María mey, og hið þriðja Næt-
urvörðurinn eftir Rembrandt,. —
þessi þrjú málverk eru t.ilin
fremst allra, og að flestra dómi
hefir Mona Lisa átt öndvegissess-
inn.
Mona Lisa hefir fræga sögu, og
hún gerði bæði snillinginn, sem
málaði hana, og konuna, sem hún
er máluð eftir, ógleymanleg.
En hvers vegna er málverkiö
svona frægt ? spyrja sumir. Og
svarið verður : fyrir brosið, scm
leikur um varir og ásjónu k.m-
unnar.
Málarinn Leonardo de Venci, sem
þetta snildarverk er eftir, \ ar nppi
í borginni Florenz á ítaiíu um
aldamótin 1500, og konan, sem
hann málaði mvndina af, var æsku
vinstúlka hans, Lisa del Giaconda,
eiginkona auðugs kaupmanns þar í
borginn'. Sagan segir, að málar-
inn ungi hafi elskað hana, en ? tt-
menn hennar hafi álitið það hyggi-
legra, að gifta hana þessum attð-
ttga kaupmanni, sem var við aid-
tir og hafði verið tvíkvæntur áður.
Hjónaband þeirra varð óhamtngjit-
samt, og málarinn ungi tregaði
ástmey sína árum saman, og sér
til afþreyingar tók hann að mála
hana eins og hún hafði verið hon-
um hugþekkust. í fjögur ár var de
Venci að mála mynd þessa, og
þegar hann var búinn, kvað h.eim
hana ekki eins góða og hann hefði
kosið sér. En allir dáðust að heuni
og brosið töfraði alla, og öld eítir
öld, og alt fram á þennan dag;
hafa skáldmæringar þjóðanna ort
drápur og kvæði um þetta guð-
dómlega bros, og konuna, scm
átti það.
En það var annað en brostð og
andlitið, sem var töfrandi. Hend-
urnar voru það sömuleiðis, og
aldrei hafa fegri hendur málaðar
verið en þær, segja listadómar-
arnir.
Mona Lisa komst í hendur
Frakka á dögum Napóleons ii.ns
mikla, o<- skipað heiðurssess-
inn í málverkasafninu í Louvre
síðan, — þar til nú, að þjófurinn
hefir hrifið hana burtu þaðan. það
er því engin furða, þótt Frakkar
séu grarnir í geði yfir missi símitn
og neyti allrar orku til að hafa
upp á málverkinlu aftur.
Annað sem er merkilegt í þessu
sambandi er það, að sama daginu
og Mona Lisa va.r stolið úr Louvre
var stæling af myndinni einnig
stolið í smábæ einum á ítalíu' og
hafa menn engan grun um, hver
þann þjófnað framdi, fremur eu
hinn.
En þá er sú spurning : Hvern
þremilinn skyldi þjófurinn 'iafa að
gera með slíkt málverk og Mona
Lisa er ? Enginn myndi þora að
kaupa það af honum, og að eiga
það sjálfur myndi verða ahættn-
spil, sem ekki borgaði sig. Eina
hugsanlega er það, að þjófurinn
eða þjófarnir hyggist afS neyða
frönsku stjórnina til að p-reiða sér
álitlega fúlgu fyrir að skila því
aftur, og ógna með því, að ryði-
leggja málverkið að öðrum kosti.
Næst liggur að halda, að því sé
þannig varið. En sumir halda þ\ í
fram, að einhver vitfirringur liafi
stolið myndinni í þeim tilgangi,
að hefna sin á stjórninni, en það
er næsta ólíkleg tilgáta. Enn halda
aðrir, að einhver listavinur hafi
orðið svo hrifinn af fegurð mynd-
arinnar, að hann hafi í hálfgerðu
æði stolið henni. En alt eru þetfa
tilgátur einar, sem ekkert er á «ð
bvggja. það eina vissa er, að
Mona Lisa er horfin og enginn
veit, hvar í veröldinni hún er nið-
ur komin.
Franska stjórnin hefir nú víkið'
frá embætti málverka verðinnm,
sem gæta átti Mona Lisa, og er
skevtingarlevsi hans eínu umkent,
að Frakkar hafa nú mist frægi'sta
málverk heimsins.
JIMMY’S H0TEL JOMN DUFF PLT MBER, GAS AND STEAM FITTER Alt ve~k vol vandaÖ, og verCiö rétfc 664 Notre Damc Av. Phone Garry 2568 WINNIPEG
BEZTU VÍN OQ VINDLAR. VÍNVEITARI T.H.FRASER, ÍSLEN DINGUR. : : : : : dames Thorpe, Eigandi

Woodbine Hotel 466 MAIN ST. StwMstfl Billiard Hall 1 NorOvestnrlaudÍDD Tlu Ponl-borft.—Alskonar vfn og vindla r Oistin . og fw»OI: $1.00 ú dag og þar yfir Leunnn «6 fíebi> Eisreudnr. MARKET HOTEL 146 Princess tSt. A mófci markaCnnni P. O’CONNELL, eigondl, WINNIPEG Beztu vlnfóng vindlar og aöhlynning góö. Isienzkur veitinganiaöur P S. Anderson, leiöbemir lslendingum.
Meö þvi aö biöja Hifínlega um
“T.L. ClftAR,” l»á ertu viss aö
fá égætan vindil.
íl'NION MAPE)
We»(eni Cigar Fat't«*ry
Thomas Lee, eieandi Winnnipeg
J. F. LEIFSON
QUILL PLAIN, - 5ASK.
Hversvegna vilja allir minnisvarða
úr málmi. (Wlnte Bronze)?
Vegna þess þeir eru mikið fallegri.
Endast óumbreytanlegir öld eftir
öld.
En eru samt. mun billegri en granft
eða marmari, mörg hundruð úr að
velja.
Fáið upplýsingar og pantið hjd
Hyland Navigation and Trading Company
S. S. WINNITOBA.
Til St Andrews Locks á þriöjudöeum
og fiintu ögum, kl. 2 15 á .augardög-
um, kl. 2 30 e h.
Til Hyland Park, á mánudögum, þriöju-
dögum, fimtudögum og föstudögum
kl. 8 15 aö kvöld.
Farseölar til St. Andrews Locks $1.00
til i>arksins7óc; Hörn fyrir hálfviröi.
S. S. BONNITOBA.
Fer J|rár feröir á dag kl. l'\13 f. h., 1.45
e. h., og 7.30 e. h.
X laugardöstum og heígidögum auka*
ferö kl. 4.45 e. h.
Fargjald TOc. Fyrir börn 25c.
RED RIVER OG LAKE WINNIPEG FERÐIR.
Miövikudaga—Til Selkirk og víöar. Af staö frá Winnipeg kl. 8 e. h., ‘.il baka
10 30 um kvöldiö.
Föstudag—Til Selkirk, St. Peter og víöar, frá Winnipeg kl. f. h., til baka 7.30 f.h
* LaugardagVikulokaför um Winnip^g vatn. Afstaö frá Winnipeg kl. 9 aö
kvöldi, til baka á mánudagsmorguniun kl. 6. Fargjald Til St. Andrews Locks, $1.00;
Selkirk. $1.25: Sr. Peters, $1.50; ti! ármynnis #2.00; ViknlokufOr. $3.00, Skipin Ieg<rja
fráendi Lusted strœfcis. Takiö Rroadway, Fort R >uge eöa St, Boniface strætis-
vagna á noiöurleiö. og fariö af á Euclid Ave.
SkMfstofu taLsími M. 248, 13 Bank of Hamilton, Sklpsakvíartalsími M. 2400
1 The Golden Rule Store
hefir lög-verð á vörnm sfnum sem mun tryggja
henni marga nýja vini og draga þá eldri nær
henni. Veitið oss tækifæri til þess að gera yður
í að varanlegum viðskiftavin. Vér viljum fá verzlun
yðar. En vér væntum þess ekki ef þér getið sætt
betri kjörum annarstaðar.
ÞAÐ BOKGAR SIG AÐ VERZLA VIÐ
THE GOLDEN RULE STORE
J. GOLDSTINE
CAVALIER, NORTH DAKOTA
íttareinlennið 175
Túlkurinn byrjaði aftur þýðing sína :
“Katsua konungur segir þetta : þið vera héi
kyrrir og líða vel. Katsua konungur gefur vkkur
land, Barolong menn gæta ykkar. Við gerum vkk-
ur ekkert ilt, af því við erum hræddir viö landsstjór-
ann f Kap, hann hefir svo voðalega marga menn og
byssur. þið hvítu menn, lifa saman í kofa, ’.inua
marga demanta, gefa Katsua konungi einn, og hufið
einn sjálfir. Vfð gefum ykkur nógan mat og Jrykk,
en ekki burtfararleyfi”.
það var sjáanlegt, að þeir urðu að minsta kosti
fvrst um sinn að taka þessum kjörum, því ilvaran
í orðunum og látbragði svertingjans var ákveðin.
XXXIII. KAPÍ'TULI.
T í m i n n 1 í ð u r.
Ilálft annað ár var liðið, og ekki hafði á Eng-
landi heyrst neitt ennþá um þessa tvo flótameiiu.
Sorgahikar lafði Emily var fyltur. Sama rtaginn
misti hún mann sinn og son, því enn hafði hiin ekk-
ert frétt af Granville, og enginn vissi, hvar hann var.
f leysi hans, var hann þó í miklum efa um það.
Cyril hafði einnig slept allri von um að finna
Guv, og þrátt fyrir allar fullvissanir Elmu um snk-(
Fln Elma hélt fast við sína skoðan ; hún s igöi
að Guy væri saklaus, en Gilbert Gildersleeve væri
rnorðingi Nevitts.
Gilbert Gildersleeve var orðinn dómari, og var
hinn rólegasti í þeirri stöðu, — alveg gagnstætt því,
sem menn höfðu búist við.
176 Sögusafn Heimskringlu
Gilbert Gildersleeve var orðinn stórbreyttur fiá
því, sem hann áður hafði verið. 1 staö hi:is
hávaðagjarna og sjálfstraustsríka lögmanns, \ ar
hann orðinn hræðslugjarn og farinn að efast utn al-
vizku sína. ITann var einnig farinn að viðurkcnn.i
að öll afbrot, án mismunar, verðskttlduðu ekki hinn
harðasta dóm, sem lögin leyfðu honum að fella. Já,
eftir pokkurn tíma fóru hinir vanabtindnu glæpamenn
að óska þess, að verða dæmdir af Gildersleeve.
Á þessum 18 mánuðum reyndi Cyril að forðast
að finna Elmu, nema sem sjaldnast ; hann áleit það
skyldu sína. Samt elskaði hann hana enn innilegar
en áður, því sannfæring Elmu um, að bróðir liar.s
væri saklaus, sýndi hontim hvert traust hún bar 1:1
hans ; og það er ekkert, sem hrífur tilfinning manns
jafn innilega eins og það, að hann finnnr að trau^t
er borið til hans. lín í fyrstu örvilnan sinni 'iafði
hann sagt, að hann gæti aldrei beðið Elmu að gift-
ast sér, meðan þessi dimmi efi hvíldi yfir saklevsi
Guys, og nú, þegar mánuður leið eftir mánuð, án
þess nokkrar fregnir fengist af honum, og öll von
var aö deyja, — fanst honum það vera rangt <if sér
að sjá hana og tala viö hana.
En Elma þóttist líka hafa nokkuð að segja í
þessu efni. Maðurinn spáir, en konan ræður. Og
enda þótt Klma hefði fastlega ásett sér að giltast
ekki, sökum hræðshinnar við hina ímynduðu brjál-
semi, fann hún að hinu leytinu, að trvgð henn.tr við
Cyril og bróðut hans krafðist þess, að hún léti opiti-
bera vináttu til hans í ljós, við sem flest tækifæri
þess vegna lét hún ekkert tækifæri ónotað til að
finna hann, og auk þess skrifaði hún hontim mörg til-
finningarrík bréf, þrungin af vonlausri ást ett óbtl-
andi trausti.
Cyril svaraði bréfum þessum með jafn ástríkum
og vonlausum orðum.
.Ettareinkennið 177
Hér um bil ári eftir að Guy hvarf, greip nýtt at-
vik inn í lif Elmti. Nýi eigandinn að Dowland jörð-
inni hafði látið bvggja sér lítið en snoturt hús a
henni og sest þar að.
Frá því að þær funditst í fyrsta sinni, festi Elma
trygga vináttu við þessa ungfrú Ewes, hina aðdá-
unarverðu en undarlegu sönglaga skáldgyðju. Hún
var af sömu ætt og Mrs. Clifford, og því heimsórti
Clifford fjölskyldan hana strax og hún kom. E’una
veitti því eftirtekt, að móðir hennar var hrædd við
að láta hana eina hjá þessari frænku sinni í fyrst-
tinni, en sú hræðsla hvarf, og móðir hennar vildi
gjarnan sjá þær saman.
þannig vildi þatj til, mánuði eftir að ungfrú b,w-
es var sest að nýja heimilinu sinu, að Elma for
þangað með skilaboð frá móður sinni. Hún önr.
sönglaga-gyðjuna sitjandi við píanóið, og var liun að
leika eitthvert svo dreymandi, undurfagurt lag, sem
Elmu fanst hún kannaðist við.
“0, hvað þetta er fagtirt”, sagði hun hrifin, peg-
ar ungfrú Ewes leit á hana spyrjandi. “Aldrei á
æíi minni hefi ég heyrt. neitt, er sameinast salu
manns í fyrsta sinn er maður heyrir það. 0, þetta
er inndælt iag, svo fagrir og liðugir tónar, svo mjtik-
ir og sveigjanlegir eins og höggormttr”.
Um leið og Elma slepti orðunum, iðraði hana
þess, að hafa talað þau, og stokkroðnaði. þau etid-
urkölluðtt ósjálfrátt í huga hennar kvöldið leiða, þeg-
ar hún dansaði höggormsdansinn. Ungfrú Ewes
skildi tindir eins, hvernig á roðanum og hræðslunni
stóð hjá Elmu, og brosti góðlátlega. Eftir aldri
liennar að dæma, var hún fögur kona, með ditnman
hörundslit, skarpleg ítölsk augu og stórt og gáfulegt
enni, Htin lét fingurna leika liðugt um nótvrnar
um leið og hún horfði á Elmu. Svo varð augna-
bliks þilgn ; ungfrú Ewes horfði faSt á hana og lék
178 Sögusafn Heimskringlu
svo einhverja liljóðlist, sem hugur Elmu virtist k.tnn-
ast við, — hugurinn en ekki eyrun —, því hún þótt-
ist viss um, jafnvel þegar hún þekti hana bezt, að
htin hefði aldrei áður heyrt þetta lag. það var lag,
sem sté og féll, sveigðist upp og ofan og hlykkjaði
sig fram og aftur ; og — ó, já, nú þekti hún það —,
hóf sleipa höfuðið og lék með klofnu tungunni, lét
hana hreyfast upp og ofan titrandi með ofsahraða,
strengdi og slakaði til á sleipa skrokknum síntim,
og vafði sig síðan utan um hana í stórum bugðtnn.
Klma hlustaði án þess að draga andann, atlgun
ætluðu nt ur höfðinu, hjartað barðist eins og það
a'tlaði að sprengja brjóstið, og allar taugar hetinar
titruðu. lýlma skildi, aö þetta var sama lagið og
henni heyrðist leikið nóttina sem hún dansaði, —
nóttina, sem hún feldi ástarhug til Cyrils.
Ungfrú Ewes hélt áfram að leika á hljóöíænð
þetta töfrandi lag, en Elma sat kvr og hreyfði sig
ekki, þó henni veitti það erlitt.
Alt í einu liætti hljóðfæraslátturinn. Uugirti
Ewes stóö upp og gekk með ánægjubrosi til Elnm
þar sem hún sat á legtibekknum, tók hendi iiennar
og strauk hár hennar fram og aftur með hinni, latit
svo niðus og kysti á enni henn^r.
“Elma”, sagði hún, “veiztu hvað þetta var ?
það var Naga, höggormsdansinnn. Kg sá tilfinn-
ingar þínar, en þú sigraðir þær. það var sannar-
lega vel gert”.
“Já, ungfrú Ewes, ég yfirvann þær”.
Ungfrú Ewes settist hjá henni á legubekkinn,
hallaði sér aftur á bak og horfði móðurlegum aug-
um á hana. “þá get ég ekki sþilið”, sagði hún
hluttekningarlega, “hvers vegna þú getur ekki gifst
þeim manni, sem þú elskur”.
“Ilvaða manni?” spurði Elma ofurlágt.
“Hvaða manni ? — Cyril Warring auðvitað”.