Heimskringla - 14.09.1911, Side 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 14. SEPT. 1911.
5. BLS.
Laurier-stjórnin
og bændurnir.
Bændur Vesturfylkjanna eiga
Laurier-stjórninni grátt aö gjalda
fyrir hvernig hiin snerist viö ilest-
um áhugamálum þeirra, er borin
voru fram á sambandsþinginu. —
það var ekkert það mál boiið
fram, sem varðaði heill vestur-
bændatina, sem Sir Wilfrid Lanrier
lagði sig ekki af alefli á móti ; og
hinir Liberölu þingmenn Vestur-
fylkjanna voru taglhnýtiugar •.
stjórnarinnar í þeim málum sem |
öðrum, og greiddu atkvæði ir.óti i
því, sem þeir vissu að var kj< r-
dæmum þeirra fyrir beztu og bein
nauðsyn var á fyrir bændurna.
Ilagur bændanna var af fulltrú-
um þeirra fyrir borð borinn, —
vegna þess, að Sir Wilfrid Mldi :
svo vera láta.
Á síðasta þingi var aðal \ el-
ferðarmál Vesturfvlkja bændanna :
kornhlöðumálið, eins og kunnugt i
er, og var Dr. Schaffner, Conser- j
vative þingmaðurinn fyrir Souris
kjördæmið hér í fvlkinu, flytjandi
frumvarps um það mál í þinginu,
og fóru tillögur hans fram á þjóð- j
eign kornhlaðna og stjórnareftir- .
liti með starfrækslu þeirra.
Frumvarp þetta var mlðað eftir
óskum og marg-yfirlýstum vilja
bændanna, og hefði orðið þeim til
ómetanlegs hagnaðar, því vissa er
fyrir löngu fengin fyrir því, ; ð í
kornhlöðunum miklu við stc.ru
vötnin, þar sem kornbyrgðir Vest-
urfylkja bændanna koma s.iman
°g eru geymdar um lengri eða
skemri tíma, — að þar blauda
eigendur þeirra (kornhlaðnanna)
kornið sér í hag, og skaða með
því fjölda þeirra manna, sem l.oi n
sitt hafa sent austur þar til
geymslu. Að koma í veg fyrir
þetta, var því heitasta ósk bænd-
anna, — og eina ráðið var, að
gera kornhlöðurnar að þjóðeign,
og starfrækja þær undir umsjón
stjórnarinnar.
t
!
Aftur á móti greiddu allir Con-
servative þingmennirnir frumvarp-
inu meðatkvæði og börðust fvrir
framgangi þess ósleitilega.
En það kom fyrir ekki, — Laur-
ier og taglhnýtingar hans máttu
sín meira, — þetta velferðarmál
bændanna var af þeim drepið.
Svo kjósendum Vesturfylkjanna
sé í minni á kjördegi, hverjir það
voru, sem greiddu atkvæði með
og móti frumvarpinu, birtum vér
hér atkvæðagreiðslu þingmann-
anna fvrir Manitoba, Saskatclie-
wan og Alberta. Atkvæði þeirra
féllu þannig :
I. MANITOBA þlNGMENN.
M e ð frumvarpinu :
Alex. Haggart, Cons.
Glen Campbell, Cons.
W. ). Roche, Cons.
F. I.. Schaffner, Cons.
Geo. II. Bradbury, Cons.
W. D. Staples, Cons.
A. S. Meighen, Cons.
M ó t i frumvarpinu :
J. P. Molloy, Lib.
ITon. Clifford Sifton var ekki
viðstaddur.
II. SASKATCHEWAN þlNGM.
M e ð frumvarpinu :
R. S. Lake, Cons.
51 ó t i frumvarpinu :
Dr. Neelv, Lib.
Thos. McNutt, Lib.
E. L. Cash, Lib.
A. Champagne, Lib.
W. E. Knowles, Lib.
W. W. Ruttan, Lib.
G. E. McCranev, Lib.
Fjarverandi var W. M. Martin,
I.iberal þingmaður fyrir Regina.
III. ALBERTA þlNGMENN.
51 e ð frumvarpinu :
51. S. McCarthy, Cons.
Tolin Ilerron, Cons.
C. A. 5Iagrath, Cons.
W. II. White, Lib.
51 ó t i frumvarpinu :
Dr. Clark, Lib.
þetta var það, sem frumvarp
Dr. Schaffners fór fram á, og hefði
það náð fram að ganga, hefði bag
bændanna verið borgið.
En Sir Wilfrid var ekki á bví, c.ð
verða við óskum og þörfum bænd-
anna.
Við umræðurnar í satnbaads-
þinginu talaði hver og einn ein-
asti Vesturfvlkja þingmaður í
þessu máli, og voru þeir allir
frumvarpinu lilyntir, nema Dr.
Neelv, þingmaðurinn fyrir Ilum-
boldt kjördæmið í Saskatchewan.
Hann barðist á móti því með hnú-
um og hnefum, og voru aðal mót-
bárur hans þær, að Sir Wilfrid
hefði sagt sér, að frumvarpið t æri
ekki tímabært. — Seinna hélt Sir
Wilfrid ræðu og andmælti frum-
varpinu, — og ]>á kom liin mikla
brevting á hina liberölu Vestttr-
fylkja þingmenn. 'Áður höfðu þcir
allir, að Dr. Neely undanskildum,
verið frumvarpinu fylgjandi, en nú
breyttist veður þannig í lofti, að
þegar til atkvæðagreiðslu var
gengið, greiddi hver og einn e:n-
asti láberal þingmaður, aö einum
undanskildum, atkvæði á móti
frumvarpinu, á móti marg-yfirlvst-
um vilja bændanna, — kjósenda
sinna. þannig var sjálfstæðið bjá
mönnunum þeim, — taglhnýlingar
Laurier-stjórnarinnar og ekkert
annað.
J. 51. Douglas, Lib.
Fjarverandi var Hon. Frank
Oliver.
Kjósendur ! 51innist þeirra á
kjördegi, sem ykkur studdu að
málum og gerðu áhugamál vkkar
að sinum áhugamálum. Og glevm-
ið eigi þeim heldur, sem hag \kk-
ar og vilja báru fyrir borð, vegna
þess þeir möttu meira vilja Sir
Wilfrids Lauriers en velferð ' kkar.
— Laitnið þeim, sem vkkur bdgdu,
með fylgi, en gjaldið þeim, stm
vkkur sviku, með að fella þá við
kosningarnar.
þeir eiga ekki betra skilið.
Fundir Bradbury’s.
Geo. H. Bradbury, þingmaitns-
efni Conservatíva í Selkirk kjör-
dæminu, heldur fundi með kjósond-
um sínum sem hér segir :
14. sept., Stonewall, að kveldi.
15. sept., Rosser, að kveldi.
18. sept., Selkirk, að kveldi.
19. sept., Elmwood, að kveldi.
íslenzkir kjósendur ættu að fjöl-
menna á fundi þá, sem í þeirra
bygðarlögum eru, því að auk hr.
Bradburys munu fslenzkir ræðu-
menn verða þar.
þingmannsefni Liberala er boðið
að mæta á fundunum.
Geri þe’r beíur binir.
“Auðsæ er vinsæld mannsins’’,
sagði Eysteinn konungur Magnús-
son forðum um Sigurð Hranason.
Er þeir bræður, Sigurður jórsala-
fari og Eysteinn, komu á hmnili
Sigurðar bónda, hafði hann bttið
þeim konungunum ágæta veizlu,
með hinum dýrasta borðbúnaði,
og alsetta skjöíd við skjöld moð
veggjum öllum. Er Sigurður kc n-
ungur kom í hásæti og sá alt hið
mikla skraut, sem þar átti scr
stað, setti hann dreyrrauðan og
gerðist hljóður mjög. það, sem
olli tómlæti Sigurðar konungs,
var hinn dýrðlegi veizlubúnaour,
sem honum þótti meiri eu efni
stæðu til og einum bónda mundi
hæfa. — Er sveitungar Sigurrtar
bónda bjuggust brott frá vcizl-
unni, tók hver sitt, sem bangað
hafði haft, borðbúnaðinn allan cg
þar með skildina af veggjunum.
En er þeir konungarnir komu aft
, ur til stofunnar og sáu að alt
skrautið var horfið og þar með
| allir skildirnir, spurði Sigurðvtr
Jórsalafari, hverju slíkt sævti.
Bóndi kvað sveitunga sína hafa étt
alt saman og nú á brott tekið.
Eysteini konungi varð að orði :
“Auðsæ er vinsæld mannsins, er
hann hefir hjá hverjum það er
hann vill”.
Röskleika mikinn sýndi gamli
Egill Skallagrímsson i Herðluveri,
er hann barðist við Bergönund i
Fenhring. þö var ekki minna þrek-
virki, það sem Grettir Ástnundar-
son vann í Kársey, er hann 16
ára gamall drap 12 berserki á
einu kveldi. Og lengi verður í
minnum haft röskleiki Árna Odds-
sonar, er hann reið af Austfjörð-
um á þingvelli á tveimur sólar-
hringum, er hann átti mál að
verja fyrir föður sinn, Odd Kskup
Einarsson.
En enn lifir snarræði og þrek
með íslenzku þjóðinni. — þcssir
menn duttu mér ósjálfrátt í hug,
er hinn þjóðkunni þrekmikli jötunn
íslen/.ku þjóðarinnár, séra lVIagnús
J. Skaptason, sem kalla má ann-
an Egil Skallagrímsson endurbor-
inn, — kom á þessu sumri í cina
af íslenzku bygðunum víðáttu-
miklu en fámennu, í erindum fvrir
hið nýja timarit sitt.
Tfirreið sína byrjaði hann að
morgni tveim stundum fyrir há-
degi og settist að hinn sama dag
er sól var í vestri, kominn t eiin-
lestina morguninn eftir með 38
nöfn á lista sínum af 39. Enginn
mælti nokkurt orð til mótmæla,
og var það því merkilegra, þar
sem talsverður hluti eru menn,
sem aldrei áður hafa keypt ís-
lenzkt blað né lesið. Var bar af
auðsæ vinsæld mannsins. Gerið
þið betur hinir.
Já, landar góðir, sýnið þið það
í verkinu, að þið kunnið að mcfa
þrek, dáð og atorku, sem brýzt
út hjá þjóð vorri ! Kaupið þið nú
tímaritið af gamla Agli endur-
bornúm. þið munuð komast ;:ð
raun um, að það auðgar a*;da
yðár og færir yður Fróða-frið.
Sigurður Jómson.
5Ienn eru beðnir að veita at-
hygli C. P. R. landa-sölu auglýs-
ingu þeirra Kerr Brothers í Wynv-
ard. Sask., sem birtist á 2. bls.
H. S. Bardal bóksali hefir til
sölu söguna “Forlagaleikurinn”.—
Verð 75 cents.
Press Notices
The Scotsman April 3rd 1893:
The Yankee Girl is a well writ-
ten song with good characteris-
tic melody and a striking accom- :
paniment.
Evening News May 10 h 1893:
When the Boats Come Sailing
In, words by Mortimer Wheeler;
music by Sv. Sveinbjörnsson. j
51r. Sveinbjörnsson has beén
quite equal to the task of pro- j
ducing music which in its fi'rce, i
congenial breeziness and t.right-
ness seems to be the verv fittest
embodyment of the theme.
Musical Opinion March lst 1899:
Sv. Sveinbjörnssons song ‘The
Troubadour’ and ‘War’ bespeak j
the hand of a practised writer.
These songs are redundant with
musicanly grace and feeling.
The Gentlemans JournalNov.15 ’99:
The fashonable craze in musi-
cal circles at present, are the
latest works of the well knovvn j
song composer, 5Ir. Sv. Svein-!
björnsson, whose name ■'anks
amongst the first for high musi- \
cal ,ability and atistic talent.
The London Times Aug. 19th 1907: j
On the occasion of the visit of
the King of Denmark to Iceland
“The Cantata” very fittingly
gave utterance to the spirit of
the past, when the voice of the
Poet in the old tongue raug
through the halls of the heroes,
and beat like a stormbird to-
wards victory in the fields of
fight.
Then came a touchinq dirge, j
like episode, as the name < f the
old King Christian vas recalled,
and then with gaze towards the j
future, the music spoke of the
hope and promise of the day to
be.
Dagbladet Kjobenbavn 15 Oct. 1907:
(Translated). During the visit
of the King to Iceland the com- ■
poser Sveinbjörnssons name was j
one of those that gave to the
festivities their national char-
acter. None of those presentwill
forget the beautiful effect <)f his
Cantata rendered by excellent
’ voiees, it gave an impression of
nobility to the reception íestivi-
ties. It was as if its strains
w*ere imbued with the grandeaur
of the country, the majestv of
the Jökuls and the dreamy lone-
liness of the Lavafields. When
the King at one of the festivals
prospost'd the health of the com-
poser, his words were heartily
responded to by all that were
present.
Dagens Nyheder 14tb Oct. 1907:
Mr. Sveinbjörnssons íausic
i shows culture in every dctail,
and he expresses his musical
thoughts in a natural and direct
manner. His vocal writing is
easv and flowing, both for ehor-
us and solo voices, while his
orchestration is excellent.
Banffshire Journal Aug. 8th 1892:
Of 5Ir. Sveinbjörnssons deli-
cate and brilliant manipulation
of the keyboard, it would be im-
possible to speak too highlv.
RÉTTU BÁGSTADÐRl KONU
• HJÁLPARHÖND.
Vill fólk gera svo vel vg iiaía
það liugfast, að snemma í október
ætla nokkrir íslenzkir kveumenn
að halda TC5IBÖLU og DANS á
eftir. Arðurinn af þessari tombólu
á að verða til styrktar handa ís-
lenzkri ekkju, blá-fátækri, tneð ínlt
hús af börnum. 5Iaður liennar
varð bráðkvaddur ekki alls fyrir
löngu. — Kona þessi býr nálægt
Gimli-bæ í Nýja íslandi.
Nefnd sú, er fyrir þessari tom-
bólu stendur, mælist til þess að
íslendingar sýni sér þá velvild, að
fjölmenna á þessa tombólu og
dans. — Verður líklega haldin í
efri sal Goodtemplarahússins. Dag-
urinn ekki settur enn. — Munið
eftir, að rétta þessari fátæku og
sorgmæddu ekkju hjálparhönd, —
með því að kaupa aðgöngumiða
fvrir 25c.— Nánar augl. í næstu
blöðum. N e f n d 1 n.
$50.00 þóknun.
er ennþá boðin hverjum þeim, sem
hefir uppá fáráðlingnum William
Eddleston, sem vfirgaf heimili sitt
hér í borginni 1. júní sl. Hann er
29 ára gamall, svartur á brún og
brá og skeggjaður ; hæð 9 fet og
5 þuml. 5Ianni þessum hefir áður
verið lýst hér í blaöinu. — Ilver,
sem kvnni að vita um liann eða
finna hann, er vinsamlegast bcðinn
að gera foreldrum hans aðvart að
607 51anitoba Ave., Winnipeg.
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa/naaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa/saaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa^
Stefna Gonservative flokksins
Conservative flokkurinn lofar að framfylgja eftirfarandi
stefnu, ef hann kemst að völdum :
1. Að gera gagngerða breytingu á öllu eftirliti með,hvernig fé úr landssjóði
er varið.—Við ráðanleg útgjöld hafa vaxið frá 21,500,000 árið 189G uppí
74,000,000 árið 1911, og er það hóflaus eyðslusemi.
2. Að veita Vesturfylkjunum full umráð lands kosta sinna og landa.
3. Að byggja Hudsonsflóa járnbrautina af landsjóðsfé, og láta óháða stjórn-
ar nefnd starfrækja hana.
4. Að landsstjórnin taki að sér yfirráð og starfrækslu á kornhlöðum við
hafnstaði.
5. Að stjórnin styðji að stofnun og starfrækslu kjötkœliiðnaðar.
G. Að skipa fasta tollmálanefnd.
7. Að veita rægilegan styrk til samgöngubóta.
8. Að koma á fót fríum póstflutningi sem víðast í sveitum úti.
9. Að gera stjórnarþjóna óháða stjórnarskiftum.
10. Að veita ríflegan íjárstyrk til að efla uppfræðslu í húfrœði og framfarir í
landbúnaði.
Og að síðustu skuldbindur Oonservative flokkurinn sig til að framfvlsja
þeirri stjórnarstefnu, sem tryggi Canada fullkomna og óháða umsjón og yfir.
ráð þingsinsí vorum eigin málum, sem hafi að a’ðsta markmiði að efla fram-
þróun Canada innan brezka veldisins, án þess að aðrai þjóðir hafi saungjarnt
umkvöi tunarefni.
>aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaasaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa>a^^^^^^^^wwwww^ .
Ættateinkennið 179
Nú varð þögn litla sttind. Svo sapjði unpdrú
Ewes : “Hefirðu oft orðiö þess vör áöur ?”
“Tvisvar. 1 fvrra skiftið stóðst ég ekki niátið,
en í síðara skiftið vissi ég hvað það var og sigraði
löngunina”.
það var hetjulega gert af þér”, sagði uugfrú
Ewes. “það hefði ég ekki getað, ég ltefði orðið að
dansa. það er þá að devja út hjá þér. Hjá mér
helzt það við líði ; það vekur hjá mér innþlástur
við sönglaga smíðið”.
“Segðu inér um alt þetta”, sagði Elma, og l.all-
aði sér að vinstúlku sinni. “Bg skil ekki sjálfa mig,
en gagnvart þér skammast ég mín ekki ekki eins og
fvrir mömmu”.
“þetta er engin svívirðing, sem þess er verð að
skammast sín fyrir”, sagði ungfrú Ewes vingjatn-
lega. “þér gerir þetta ekkert mein hér cftir. það
deyr út að síðústu í sjötta eða sjöunda ltð Geti
maður staðið af • sér áhrif Naga dansins, þá er mað-
ttr að öllu laus við þetta. Réttu rmr liendi jiina,
kæra Pllma, þá skal ég segja þér alt”.
Seinna um kvöldið sat Elma í herbergi sinti tár-
fellandi, en tnjög ána*gð. Hun skrifaði Cyril s\o
látandi bréf :
“ Frá minni hlið er nú ekkert til fyrirstöðu, kæri
Cvril. það var alt saman misskilningur. Ég er
nú fús til að giftast yðttr nær sem þér biðjið mig
um það. Frá yðar hlið ætti heldur engin nindruu
að eiga sér staö. þér vitið, að ég elska ySur, og
ber fult traust til yðar.
Yðar Elma”.
þegar Cyril fékk bréf þetta morguumn eftir, kysti
hann það innilega og lét það svo hjá hinum biéfuu-
180 Sögusafn Heimskringlu
um frá Elmtt. Við sjálfan sig sagði hann tneð íastri
alvörtt : ...“Aldrei, á meðan þetta ský hangir yfir
Guy, sem ég ekki skil, hvernig getur hórfið”.
XXXIV. KAPÍTULI.
Tilraún að ná frelsi.
þetta hálft annað ár, sem liðiö var, haiði K.<t-
sua konungur staðið við orð sin. Hann hafði ná-
kvæma gæzltt á ensku mönnttnttm, setn hattn geymdi
í kofa, er hann fékk þeim til íbtiðar.
Katsua var skynsamur maður, að þvi er snerti
hans eigin hagsmttni, og levfði því föngttm síuuin að
leita uppi eins marga gimsteina og þeir vildu, á með-
an þeir gerðtt sig ánægða með helminginn af þvi, t.cin
þeir fttndtt, en að leyfa þeim að fara, kom honum
ekki til hugar. Englendittgarnir leituðu og grófu
eftir gimsteinum, og vortt búnir að finna' all-marga
af beztu tegund, sem voru mikils virði, ef þeir Itm-
ust með þá til Englatids, eins og þeir vonuðu ávalt,
að sér gæfist tækifæri til að strjúka, þegar tíminn
liöi.
Vitanlega vortt þeir neyddir til að lifa á sama
hátt í kofa sínum, eins og svertingjarnir, en þetm var
gefið nóg af korni, ávöxtum og villidýra keti. það
var farið vel með þá.
þar eð þeir Guy og Kelmscott vortt neyddir 1il
að búa saman í sama kofanum á nóttunni, og vinna
saman á daginn við gimsteinaleitarnar, kyntt.st
þeir l>etur og betur, svo að Kelmscott, sem áliit
Gtiv vera morðingja, og hafði megnan viðbjóð á hon-
Ættareinkennið 181
! tim i byrjuninni, var farinn að kunna vel við hann,
■ já, þótti i rauninni vænt um hann, þó hann vildi ckki
kannast við það með sjálfum sér.
það var að eins eitt, sem Granville kunui ckki
| viö hjá Guy. þessi hálfbróðir hans var eins bliöur
| og kvenmaður, vingjarnlegur, hjartagóður, tryggtir
og auðsveipur, heiðarlegur inaður að öllu levti, og
einnig skemtilegur maður, en — það er allstaðar
eitthvert en — hann var í rauninni mjög .•gjarn.
1 Hér, í miðbiki Suðurálfunnar, svo fjarri heimilinu og
í með svo óvissar vonir um, að hafa not þessara auð-
! æfa, sem hann aflaði sér, var hann fram úr 'tófi
kappsamur við að leita þessara auðvirðilegu steiua,
1 og þá þeirra, sem í hans hlut féllu, bar hann í belti,
sem hann girti um sijj nótt og dag, alveg eins <>g
hann elskaði þá innilega. Granville gat ekki Lðiö
slika ágirnd, hún var svívirðileg í atigum hans, og
það eina óviðfeldna við Guy.
Að siinnu leitaði hann sjálfur að gimsteinum,
fvllilega eins ákafur og Guv, en hann hafði ekki aiin-
að að gera á þessmn stað, og varð að gera það lil
að forðast leiðindi. Hann gevmdi líka steina sína i
belti, er hann girti um sig, eins og Gtiv, því I.ontnn
þótti synd og skömm að missa þá. ef honum gæfist
! tækifæri að sleppa heim til Englands. En það \ar
á annan hátt með Gttv, hann safnaði gimsteinuumn
• af ást á þeim, en sjálfur safnaöi hann þeim vegna
móður sinnar, Gwendoline og ættarheiðursins.
Alveg sama álit á Granvifle ríkti hjá Gttv, hon-
mn var innilega vel við hann, ett fyrirleit ágirndiua,
sem gerði vart við sig í gimsteina leitinni.
þannig lifðtt þeir hálft annað ár sem vinir ; tn
þegar annar veturinn byrjaði, ttrðit þeir varir við all-
mikinn óróa og umbrot í riki Katsua konungs ; það
var sjáanlegt, að hann var að búa sig ttndir hernað.
þeim skjátlaði heklur ekki. Katsua var að búa sig
182 . Sögusafn Ileimskringlu
i stríð við nágranna-konung sinn, Mentesive að nafni.
Undirbúningur hernaðarins stóð lengi yfir, en ioks
kom þó að því, að Katsua lagði af stað tneð herhö
sitt.
Eins og áður var Englendinganna gætt af fanga-
vörðunum, en ekki eins vel, síz.t á nóttunni.
“í nótt”, sagði Guy eitt kvöldið, er þeir voru
að borða í kofa sínum, “verðum við að ráðast í að
flýja. Við verðum að læðast út úr þorpinu, og
stefna vestur að hafinu vfir Namaqua landiö til
Angra Pequena”.
“Til vesturs?” spurði Granville, “því þá í vcst-
ur ? Styzta leiðin er til Kimberlev og þaðan til
Kap. það liða margar vikur áður en við komumst
að liafinu, tneð því að leggja leið okkar vfir Nama-
qua landið”.
“það er það sama”, szrgði Guy. “LTndir eins
og Barolongarnir sakna okkar, álíta þeir að við höf-
unt flúið til suðurs, og elta okktir því í þá átt, og
þér megið vera viss um það, að ef þeir næðu < kkur
myndu þeir samstundis deyða okkur. En þeim
dettur aldrei í hug, að við höfum farið til vesturs,
og elta okkur því ekki í þá átt”.
]>cir vöktu alla nóttina og töluðu tim áform
sitt. Klukkan tvö um tnorguninn læddust þeir út
úr kofanum og þorpinu, og héldu af stað í cestnr-
átt. Ásamt gimsteinunum báru þeir skambyss-ir í
beltum sínum, og voru ákveðnir i því, að selja líf
sitt dýru verði.
þeir voru búnir að ganga hrööum fetmn liðuga
klukkustund, þegar þeir heyrðu fótatak berfætts
tnanns að baki sér. Guv leit kvíðafullur f kring um^
sig, og sá fteratt Barolonga koma hlaupandi of\n af
ha»ð, sem þeir voru nýlega búnir að yfirgefa. Gran-
ville hóf skatnbvssu sína og tniðaöi á manninn, en
Guy ýtti við hendi hans og hindraði miðunina.