Heimskringla - 14.09.1911, Síða 6

«. BLS. WINNIPEG, 14. SEPT. 1911.
HEIMSKRINGLA
íslands fréttir.
Alþingi er talið aS komi ekki
saman í vetur, svo sem raenn
höföu ætlaS, heldur aS sumri. —
Mun þaS vera gert meS tilliti íil
háskólans aS hann geti uaft ó-
skert húsnæSi í alþingishúsiu-.i.
— Lán þaS handa landssjóSi, aS
upphæS 500,000 kr., sem síSasta
alþingi samþykti aS taka, tókst
ráSherra loks aS fá hjá þremur
bönkum í Kaupmannahöfn : Han-
delsbanken, Privatbanken og Land-
mandsbanken. LandssjóSur greiSir
Al/í af hundraSi í vexti, en iær lán-
iS útborgaS án afdráttar.
— SambandsmáliS. Á
síSasta þingi var meöal ann.-.rs
samþykt í neSri deild þingsálvkt-
unartillaga um þaS, aS skora á
ráöherra “aS gera sitt itrasta 1il
þess, aS lög um samband Dan-
merkur og íslands, er samþ. voru
á alþingi 1909, veröi sem :d'ra
bráöast tekin til meSferðar á rík-
isþingi Dana”. RáSherra varS viS
áskorun þessari og talaSi við for-
sætisráSherrann, Klaus Berntsen,
og reyndi að fá hann til aS leggja
sambandslagafrumvarp þetta fvrir
ríkisþingiS. En engu vildi forsætis-
ráSherrann lofa í þá átt, iyr en
hann hefði ráSgast um þaS viS
helztu menn þingflokkanna. Og
sennilega kemst mál þetta aldrei
mikiö lengra.
1 Lækkun símgjalda tnilli
landa. Um næstu áramót cr 5 ála
tímabil þaö á enda, sem símtaxt-
ar þeir milli landa, er ákveðuir
voru 1906, áttu að gilda. Er því
nú byrjaS aS semja um nvja
taxta, er gildi um ákveöið árabil.
Hefir ráðherra góöar vonir um, að
taxtarnir fáist nú lækkaöir að
mun. ÁSur en hann fór ftá Kaup-
mannahöfn, kom Forberg landsíma
stjóri þangað, aS tilhlutun lands-
stjórnarinnar, til þess aS aSstoða
ráöherra í samningunvm um mál
þetta. Samningunum er þó enn
eigi lokið.
— þingmannsefni : 1 IsafjarSar-
kaupstaS bjóSa sig fram séra Sig-
urSur Stefánsson í Vigur og ó'af-
ur DavíSsson verzlunarstjóri þar í
kaupstaSnum. — 1 Snæfelisnes-
sýslu séra Sig. Gunnarsson fyrv.
þingmaSur og GuSm. Eggerz
sýslumaSur af háliu Heimastjórn-
arflokksins. — í Dalasýslu veiSur
Björn Bjarnarson sýslumaður
Heimastjórnar kandidatinn, en á
móti Bjarni Jónsson frá Vogi. —
1 Vestmannaevjum býSur Earl
sýslumaðtir Einarsson sig fra'.n á
móti Jóni Magnússyni, hinum fvr-
verandi þingmanni. — Á SevSis-
firSi kváSu þrjú þingmannsefni
verða í boði : Dr. Valtýr Guð-
mundsson, Kristján læknir ICrist-
jánsson og Hglldór Jónasson
skólastjóri. Er Halldór þing-
mannsefni SjálfstæSismanna. — í
BarSastrandarsýslu býSur sig
fram SigurSur prófastur Jensson í
Flatey, móti fvrv. ráSherra B.rni
Jónssyni1 Var séra SigttrSur ]:ing-
maSur sýslunnar til margra ára,
en gekk af hólmi fyrir Birni siS-
ast.
— íslandssundiS fór fram frá
sundskálanum viS SkerjafjörS 13.
ágúst (sunnudag) kl. 6 siðd., eins
Ofr til stóS. VeSur var gott, en þó
dálitil gola af suðri, svo aS bára
var nokkur. Straumur var og
talsvérSur og tafSi hann stind-
mennina. Tíu stiga hiti á C. var í
sjónum. Sundspölurinn var 500
metrar. Sex menn tóku þátt í
kappsundinu, og syntu þeir tveir
og tveir í senn. Keppinautarnir
voru : Benedikt G. Waage, er
synti spölinn á 10 mín. 10J4 sek.;
Siguröur Magnússon, 10 mín. 34
og fjór. fimtu sek.; Stefán Olafs-
son, 10 mín. 40 sek.; GuSm. Kr.
Sigurðsson, 12 mín. 22}i sek.; Sig-
urjón SigurSsson, 12 mín. 39 sek.;
og Bjarni Björnsson 13 mín. og 1
sek. — Dómarar voru : dr. Björn
Bjarnason, GuSm’ landlæknir
Björnsson og Matthías læknir Ean-
arsson. Landlæknir lýsti yfir úr-
slitunum, sagSi aS nú væri B e n e-
d i k t G. W a g e sundkan-
ungur Islands, og afhenti
honum Islandsbikarinn, og kvaS
hann skyldan aS keppa um hann
aftur næsta ár, hvar á landinu,
sem UngmennafélagiS ákvæSi þá
íslandssundiS. — þr'r þeirra, er
mi keptu um bikarinn, tóku þátt í
íslandssundinu í fyrra, og urÖu
þeir allir seinni nú en þá. S t e f-
án Ólafsson, sem varð surul-
konungur, synti spölinn þá á 9
mín. 54 og tveim fimtu sek.; GtiS-
mundiir Kr. Sigurðsson á 11 míu.
21 og tveim fimtu sek., og Sigur-
jón SigurSsson á 11 mín. 51 og
tveim fimtu sek. Orsökin sjálfsagt
sú, aS nú var bæSi bára rokkttr
og straumur, en í fyrra ekki. Auk
þess var Stefán Ólafsson nú fila
fyrir kallaSur, hafSi meitt sig t
fæti í sumar og farið á mis viS
æfingar. — Benedikt Waage tók
ekki þátt í sundinu í fyrra. Á-
horfendur voru nú um eöa vfir
2,000.
— Iðnsýningunni var lokið aS
fullu og öllu 13. ágúst. Ef til vill
verSur síSar prentaSur listi yfir
þá, er verðlaunum hefir verið heit-
iS. VerSlaun eiga aS vera þretms-
konar : 1. verSlaun silfurpem'ngur,
2. verSlaun bronzepeningur og 3.
verölaun heiöursskjal. En verö-
launapeningarnir eru ekki tilnúmr
ennþá ; nefndin haföi orSiS heldur
sein á scr aS útvega þá. — Tölu-
vert hefir orSiS vart viS óánægjtt
vfir dómtim verölatinanefndauna
sumra, og er meira en leitt, ef
skvldi aS einhverju lej’ti t era á
rökum bvgS. Áríðandi mjög, cS
slíkar nefndir séu valdir irenn,
sem í raun og veru hafa vit á því,
sem þeir eiga aS dæma um, og
um fram alt, aS þeir séu nieö ölhi
óhlutdrægir. Annars koma sýning-
ar ekki aS tiIætluSum notum. Og
auk þess gétur þaS spilt mjög fvr
ir sýningtim, er síöar kynnu aö
verða haldnar.
— Síöari aSalftindur Heilsuhælis-
ins var haldinn 20. júlí. þar t oru
.lagSir fram reikningar yfir tekjur
félagsins og gjöld, yfir bvggingar-
kostnaS hælisins og reksturs-
kostnað frá sepetember 1910 til
ársloka. IlöfSu þessir reikmngar
verið endurskoSaSir af ktiipm.
Einari Árnasyni og barnakeuin-ra
Sig. Jónssvni, er kosnir voru til
þess á fvrri aöalfundinum. Tekjur
félagsins frá stofnun þess til 20.
marz 1911 voru kr. 63,173.48 í til-
lögtim, gjöfum, áheitum o. fl.; kr.
2.382.32 vextir, og lán 338,249.67.
Gjöld 283,002.85 bvggingarko stn-
aöttr, önnur gjöld 114,844.55, c-g í
sjóSj 5,958.07 kr. Rekstursko.tn-
aður til ársloka 1910 var 15,886 50
kr.; af því höfSu sjúklingar borg-
aS kr. 5,602.50, landssjóöur 3,333
kr. 33 ait., félagið 6,000 kr., ýmis-
legt kr. 66.58. Allir þessir reikr.-
ingar voru þvi næst samþyktir
með lítilfjörlegum athugasemdum.
Samþykt að borga endurskoSeud-
um 75 kr. hvorum. þá lagöi fram-
kvæmdarstjórn til, að yfirstjórn
félagsins va>ri kosin aS nýju, og
var það samþykt. Kosnir voru :
Klemens Jónsson landritari, Sig-
hvatur Bjarnason bankastjóri,
Guömundur Björnsson landlæknir,
séra Ólafur Ólafsson, Eiríkur Bri-
em dócent, GuSm. Magnússon
prófessor, Fiinar Árnason kaupm.,’
Halldór Daníelsson yfirdóm.vri,
Hjörtur Iljartarson trésmiður,
Jón Magnússon bæjarfógeti, Rögn-
valdur Ólafsson húsameistari, Sig-
urður Jónsson bqrnakennari. End-
urskoSunarmenn voru kosnir GuS-
mundur ólsen kaupm. og Jón
Pálsson bankaritari.
— þann 12. ágást brann á Ak-
ureyri allstórt hús, sem tsl.mds-
bankinn átti í Brekkugötu 13.—
Eldsins varS vart um kl. lJá, og
kallaSi þá brunalúSurinn menu til
starfa. SlökkviliSiS kom meS tíæl-
ur sínar von bráSar, en eldurinn
var þá orð'inn svo magnaöur, aS
ekki varS við neitt ráSiS og brann
húsiö til kaldra kola. Margir
b.juggu í húsi þessu, en voru ;,ílir
viS vinnu, er kviknaSi í, nema ein
kona og nokkur böra. Örlitlu varö
bjargaS úr tveimur stofum, en
annars brunnu þarna allar eignir
ibúanna og voru vær allar óvá
trygSar og tjóniS því mjög t'ifinn-
anlegt. Aftur var húsiS sjálft vá-
trvTgt. 1 húsi, sem stóS nálægt þvi
er brann, kviknaði einnig. NáSi
eldurinn inn undir þakskeggið og
eySilagSist allur norSurendi ]iess
húss. Mtinum varö þó bjargað Jar
úr eldinum, en þeir skemdust all-
mjög við björgunina. BúiS var að
slökkva í þessu húsi kl. 3 og var
hitt þá albrunniS. VeSur var hiS
bezta um daginn. Framan af a'ist-
an andvari, en sneri síÖan til í’.tð-
ttrs, og varS þaö til þess a'S hiö
síSara htis frelsaSist aS nokkru.
— Sildarafli ágætur á Eyjafirði
og stundar fjöldi innlendra Og út-
lendra skipa veiöi á útmiSum
fjarSarins. Gæftir voru góSar, þá
siöast fréttist.
— Bjarni Asbjörnsson, \ iniiu-
maSttr hjá Gunnari Gunnarssyni t
Revkjavík (kaupmanni), fanst á
föstudagsmorguninn 11. ágúst viö
BakkabúSarbryggju og var ötertd-
ur. KveldiS áðtir var hans saknaS
og fariö þá þegar aS leita itar.s.
í sömu vistinni hafSi hann veriS i
nítján ár og var einkar vel látiun.
— Séra FriSrik J. Bergmann
lagði af staS frá Reykjavík lieim
á leið 22. ágúst meS gufuskip.nu
Botnia.
— Skúli Thoroddsen skýrir fi-á
þvi í þjóSviljanum, aS næstkoin-
andi janúar verði tippboö haldið á
BessastöSum. Sktili hefir \ eriS
eigandi þessa fræga höfuöbóls um
nokkur undanfarin ár og gert ]>ar
griSar iklar umbætur. — Ekki
vebSa BessastaSir seldir undir 50
þúsund krónttm.
— Tíðarfar var fremur kalt og
votviörasamt um land alt t;m
miSjan ágúst. Heyannir stóðu þá.
sem hæst vfir ; en grasspretta var
víöasthvar í löku meSallagi. Eins
höfSu töðttr hrakist áður en kcm-
ust í hús.
— Botnvörpuskipin reykvikskti
höfSu nflaö illa upp á síSkasti'S cg
voru flest hætt botnvörpuve'.Sum,
en tekin aS veiSa stld viö NorSur-
land.
— Nýr banki er aS komast á
laggirnar i Revkjavik, og lif.in
taka til starfa um vetiirnæLur. —
j Verður hann stofnaður af ein-
( stakra manna hálfu, og eru aöal-
! forgöiígumenn fyrirtækisins þeir
Ditlev Thomsen konsúll og j ón
I.axdal kaupmaSur. Hinn nýi
banki á að veröa endurskoöunar
og innheimtu banki. Ennfremur á
! hann aS lána út á fasteignir, og
hafa milligöngu í ýmsum verzlun-
arviSskiftum. F>-rir bankaslofn-
endunum vakir, aS stySja alvar-
' lega aS vexti kaupskapar og :Sn-
aSarfyrirtækja í landinu, og mun
eigi vonlaust um, aö meS forgóngtt
þessa banka takist aS steypa F.iin-
an ýmsum hérlendttm fyrirtækjnm,
svo aö þati verði sterkari á svelli.
Ivnnfremttr miinu bankastofnondur
hafa ríkan hug á því, aS halda
tippi verömæti húseigna —- ekki
sízt í höfuöstaSnum. Stofnfé b.'lik-
ans kemur aS nokkru leyti ftá for-
göngumönnunum, en meginhbita
þess mun eiga aS fá meS sölu
hlutabréfa, og eru vonir góðar, aö
takist að fá all-mikiS hlutafé, því
fvrirtækiS er nytsamlegt og arö-
vænlegt.
Greiðið atkvæði ireí þingmanns-
efnum Conservative fiokksins, yður
mun aldrei iðra þess.
Drykkjuskapur
o" tóbaksnautn,
Ef til væri meSal, sent læknaöi
drykkjuskap og tóbaksnautn, án
vitundar og tilverknaSar neytand-
andans sjálfs, þá yrSi þaS merk-
asta uppfynddng aldarinnar, því
hver drykkjumaSur og tóbaksneyb
andi hyrfi á skömmum tíma.
Hver sem hefir í hyggju að
lækna annanhvorn þennan ávana
kunningja sánna á þennan hátt,
mun sjá, hversu fráleitt baS er, ef
hann hugsar ögn um þaö.
þaS þarf aS beita fullkominni
einlægni viö þann, sem lækna skal.
MeS hans aöstoö má lækna hann
af hvorum þessunt löstum, en á-
rangurslaust án hans hjálpar og
samþv'kkis.
Dr. McTaggart i Toronto, Can.,
ábyrgist, að lækna menn af
drykkjuskap á þremur til fjórum
dögum, ef forskriftum hans er ná-
kvæmlega framfylgt. Læknirinn
hefir selt þétta ofdrykkju læknis-
lyf til fleiri ára og ltefir bætt
fjölda manns. Lyfiö kostar aS
eins $25.00 og mun reynast elns
vel, ef ekki betur, og nokkur $100
lækning, sem völ er á.
Meöal hans móti tóbaksneyzlu,
er sérstaklega tilbúið í því skyni.
Kostar aS eins $2.00, og geta
menn læknast af því á hér um bil
tveimur vikum
BæSi lyfin eru ágæt tíl styrking-
ar líkamans, og hafa engin óholl
I eftirköst á þann, sem læknaöur er.
Fjöldi vottorSa gefin af fúsum
j vilja. Getur hver fengið aS sjá
I þau, sem þess óskan
Lyfin send, þegar borgun er
■fengin. BurSargjald ókeypis. Bréfa-
i viöskifti boöin, — stranglega
heimuleg.
SkrifiS eSa ráSgist við
K K. ALBERT,
einka-umboösmaSur í V.-Canada,
708 McArthur Bldg., Winnipeg.
JIMMY’S HOTEL JOHN DUFF
- -- . ^rrr- PLT'UUER,«AS ANDSTEAM FITTER
I rZTU VÍN OCÍ VINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRASER, Alt ve-W vol vandaö, og veröiö rétt
Jamcs Thcr/ic, Eigandi 664 Notre DumcAv. Phone Garry 2l'*i8
WIN'NIPEít

Woodbinc Hotel MARKET HOTEL
4(ifi k'AIR IST. 14G Princess 8>t. & móti markaönun>
Billiard Hall í SurövefstorlanciÍDL
Tl i P'' KorA.— A 'c-Ifc.rjar r<r. uar r P. O’CONNELL, elgaatiL WINNIPEG
olatin og f hfÖí : $ i .00 ó dag og par yíir í/eli Boi' A Prztu vtnföng vindlar og aöhlynning Klenzkur v»?itintraniaöur P S.
T'igebdnr. Andersou, leiöhe nir. lslendingum.

Meö l*vl aö biðja «efiulcga rnn
“T. L. CMGAR,” {'á ei tu vias aö
fá átfætan vindil.
XoL.
ft!N»ON MAItm
Weslerti ('igar l'seforj'
Thou!as L«e. eii-andi Winnnipee

Hversvegna vilja allir minnisvarða
úr málmi. (White Bronze)?
Vegna þess þeir eru mikið fallegri.
Endast óuuibreytanlegir öld eftir
öld.
En eru samþmun billegri en granft
eða marmari, ntörg hundruð úr að
velja.
Fiíið upplýsingnr og pantið hjd
J. F. L;EIFSON
QUILl. PLAIN, - SASK'.
Hyíand Navigation and Trading Company
S. S. WINNITOBA.
Til St Andrews Locks á þriðjudfVum
<»K fimtu ö.'mn,kl.2 ló á .augurdöó-
u m k 1. 2 30 e h.
Til Hyland Park, á mánudöirutn. briðju-
döirutn, f.mtudö^uni og lö-tudögum
ki 8 1- að kvö’d.
Far . ð'ar til St. Andrews Locks $1.00
til parksius 7.)C; »-»örn fyrir hálfvirði.
S. S. BONNITOBA.
Fer l>rár ferðir á dng kl.‘ l".l> f. h., 1.45
e. h., og 7.30 e h
A laugardögum og helgidögum auka-
ferð kl. 4.4 e. h.
Fargjald "Oc. Fyiir börn 25c.
RED RIVER OG LAKE WINNIPEG FERÐIR.
Miðvikudaga—Til Selkirk og vlðar. Af stað frá Winnipeg kl. 8 e. h., il baka
10 30 nm k\ öldiö.
Föstudag—Til S-'lkirk. St. Peter og víðar, frá W’iunipeg kl. f. h., til baka 7.30 f h
Iv iugardafcr: Vikulokaför um Winnipeg votn. Afstað frá Winnipeg kl. 9 að
kvöldi, til baka á máiiudagsmorguninn kl. 8. Faigjald : — Ti 1 St. Andrews Locks, $1.00;
Selkirk. .fl.25; St Pi-ti'rs, Sl.'-O; til ármynnis ViknlokafÖr. $3 00, Skipin leg.'ja
frá end • Lusted strætis. Takið Brcn-ctway, Fort K nge eöa St. Boniface atrwtis-
vagna á noiðurleiö. og fariö al á Koclid Ave.
Skriístofu talsími M. 248, 13 Bank oí Hamilton, Sklpsakvíartalsími M. 2400
i
The Golden Rule Store
hefir l">g-verð á vörnm s'nnrn sem nntn tryggja
lienni marga nýja vini og draga þá eldri nær
henni. Veitið oss tækifæri til þess að gera yður
að varanlegum viðskiftavin. Vér viljum fá verzlun
yðar. En vér væntum þess ekki ef þér getið sætt
betri kjörum annarstaðar.
ÞAD BOKGAR SIG AÐ VERZLA VIÐ
THE GOLDEN RULE STORE
,J. GOLDSTINE
CAVALIER, NORTH DAKOTA
ÆttareinkenniS
183< 184
Sögusafn Heimskringlu
“SkjótiS þér ekki”, sagSi hann. “ViS ’töfum
enga heimild til að deyða hann, meSan við vitum
ekki, hvort hann er óvinur eða ekki”.
"Ég held að bezt sé aS gera sig ugglausnn”,
svaraði Granville. “þaS er v st enginn efi á því, öð
hann er aS elta okkur, og ef hann sér okkur, lilcyp-
ur hann aftur til þorpsins og segir til okkar”.
“AS drepa vopnlausan mann, sem 'ekkert ilt hef-
ir gert okkur, er blátt áfram morS”, svaraði (>uy
“Nei, slíkt getum við ekki afsakað, hvorki gaguvart
sjálfum okkur eða öSrum. Eg vil alls ekki skjóta,
nema ráðist sé á mig”.
Garnville starði undrandi á liann. Hann gat
ekki áttaS sig á því, að slík aðvörun kæmi frá morS-
ingja. ,
Svertinginn hljóp leið sína, án þess að veita
þeim eftirtekt, og var horfinn innan fárra mínútna.
Hann var sjáanlega flóttamaður eins og þeir.
XXXV. KAPÍTULI.
:)
Hættur á leiðinni.
þrem vikum síSar sátu tveir þreyttir, fótsárir c<g
hungraöir NorSurálfumenn við þurran lækjarfarveg
í miSju Namaqua landinu. Á
aS hraSa ferð sinni eftir mætti,
þeir sig.
Allan þann tíma, sem þeir höfSu veriS á ferð-
inni, liðu þeir af matarskorti. Nú voru þeir orðnir
magnþrota, og Granville lagðist örvilnaður niður í
sandinn.
nóttunni urSu þeir
en á daginn fóbi
“Warring”, sagði Granville, “þaS er bezt ,ið þér
látiS mig hggja kyrran, og að þér haldið áfram ein-
samall. Eg get ekki lengur fylgst meS, og er yður
að eins til bvrði. Auk þessa gerir hitasóttin út af
við mig, áður en ég næ sjávarströndinni. Mig iarg-
ar mest til að deyja strax”.
“Aldrei”, svaraSi Guv. “Á meSan blóSiS renn-
tir um æSar mínar yfirgef ég yður ekki. Eg 'il
koma ySur aS hafinu, þó ég verði aS bera yður
þangaS, og endist ég ekki til þess, skulum viS dc-yja
saman”.
“Ó, Warring”, sagði Granville, “þér hafið veriS
mér sem bróðir, eða jafnvel meir, ég veit ekki, hvern-
ig ég á aS þakka yður. Eg get ekki hugsað til
þess, að vera iiindrun frelsis ySar”.
í'GóSi vin”, sagSi Guy og þrýsti hendi hans.
“TaliS þér ekki þannig. 1 þessu efni eru tilfinniiig.vr
mínar þær sömti og yðar. Fyrst sá ég, aS þér mis-
skilduð mig, en því betur, sem ég kvntist yður, jicss
meiri varS samhygöin —, ég sé í vöur sannan bróð-
ur”.
“JiaS er heldur ekki svo undarlegt”, sagSi Gran-
ville, og greip báðar hendur Guvs, “því við erum í
raun réttri bræður”.
Fyrst hélt Guv aS Granville talaði óráS, en svo
cndurtók hann orS hans:
“Erum í raun réttri bræSur. Er þetta meining
vöar Keimscott ? FaSir minn og Cyrils er þá--”
“Lika faSir minn, Warring. Eg get ekki dáið
fyr en ég hefi sagt ySur alt. þér og bróðir vtðar
eruS erfingjar að Tilgate eigninni, og ókunni maður-
inn, sem borgaði 6 þúsund pund inn í reikning Cvr-
ils, var faSir okkar — ofnrsti Henrv Kelmscott”.
Nokkrar sekúndur laut Guy niSur að -íonum
þegjandi. “Hvernig viti'S þér þetta, Kelmscott?”
spurði hann.
ÆOttareinkennið
185
Granville átti erfitt með að tala, en sagði hontim
þó með fám orðum, hvernig hann hefði komist að
leyndarmáli föður síns.
Guy hlustaði þegjandi á hann, unz hann þagnaði
og sagði svo : “Og á þetta hafið þér ekki ininst
alla þessa löngu mánuði, sem við höfum verið sam-
an ?”
“Eg ætlaði ávalt að segja þér það’’, sagði Gran-
ville, og þúaSi nú bróSur sinn í fyrsta skifti. “þaS
hefir ávalt verið ásetningur minn, aS þið Cyril fengj-
uð Tilgate. Eg frestaSi því að eins —’’
“þangaS til þii værir búinn að græSa svo ímkla
peninga, að þú gætir boriS skaðann”, sagði Guy vin-
gjarnlega.
“ó, nei, nei”, svaraði Granville. “Eg beið að
eins þess, að ég eignaSist trúnaðartraust þitt. þú
veizt, aS ég las nokkuS í blaðinu kviildiS sem við
fórum frá Plymouth”.
“Ég veit þaS, — ég veit það”, svaraði Guy fól-
ur. “Minstu ekki á það, ég get'ekki hugsaS nm
þaS. Ó, Granville, ég var fjarri viti minu, ])>'gnr
ég gerSi þaS. Eg gerði þaS fvrir álirif annars
inanns. Hann hafði segulmögnuð áhrif á ''lja
minn, og hann er í ratin réttri sá seki”.
“IXver var sá maður?” spurði Granville forvit-
inn.
"Nú er engin ástæða til að dvlja þig þess”, svar-
aði Gu\% “þegar loksins að ísinn er brotinn, sem svo
, lengi hafa aðskilið okkur. Eg gat ekki bvr jaS á að
I segja þér þa'ð, og þú hefir hlífst viS aS spyrja mig
i um það. Nú — maðurinn, sem ég á við, var Mon-
tague Nevitt”.
Undrandi og efandi starði Granville á bróður
sinn, en var of veikur til að biðja um nánari skvr-
ingar. Hvaö meinti Warring með þessu ? Hvernig
gat Nevitt komið honnni til að myrða Nevitt ?
186
Sögusafn lleimskringlu
þeir þögnuðu báðir um stund og voru djúpt hugs
andi. Loks rauf Granville þögnina :
“Svo muntu ætla til Englands undir einhverju
gerfinafni, fá bróður þinn til að taka að sér Tify.ite
eignina, og láta hann svo borga þér einhverja upp-
hæð, svo þú getir sezt að á einhverjum duldum
stað”.
“Nei, alls ekki”, svaraði Guy frjálslega. “Raun-
ar ætla ég til Englands, en komi ég þangað nokkru
sinni, þá verður það undir því nafni, sem ég hefi á-
valt borið,,og í því skjmi, að liorga Cyril alt sem ég
skulda honum, og bæta úr þeim órétti, sem ég hcfi
gert, ganga svo á vald lögreglunnar og láta haiia
gera við mig það sem ég hefi veröskuldað”.
Granville starði á hann, undrunarfyllri en áður.
“þú ert ágætur drengur, Warring”, sagSi ,Iiann,.
“raunar skil ég ekki alt, en ég skil þó að áforrn þitt.
er rétt, og mér er næst geði að halda, aS þú sért
saklaus. Nú Jangar mig meira en á'Sur að komast
heim til Englands, til að sjá þig frelsaSan frá öl’.um
ásökunum”.
Guy horfði lengi og fast á hann.
“GóSi bróSir minn”, sagSi hann viðkvæmur, “nú
máttu ekki tala meira, þú ert sjálfsagt búinn a'S
reyna of mikið á þig. Mér virðist ég sjá loia
þarna hjá lágu runnunum ; vertu nú eins kyrlátur og
þú getur, þá skal ég bera þig þangað á bakinu ; —
svo skulum viS vita, hvort fólkið ’ kofanum \ill
ekki lofa okkur aS vera þar, eða að minsta kosti
gefa okkur vatn að drekka”.