Heimskringla - 02.11.1911, Blaðsíða 4

4, RLS, WiNNIBEG, 2, NÖV. 1011.
HEIMSKRIN GLA
Sherwin - Williams
PÁINT
fyrir nlskoriar litísm&lningnr.
Prýðinjjrar tími nályrnst nú.
Dúlftið af Shefwin-Williams
húsmáli getnr prýtt liúsið yð-
ar utan og innan. — B r ú k i ð
ekker annað rnúl en J>etta. —
Ö.-VV. húsm&lið tnálar mest,
endist lengnr, og er áfcrðar-
fegurra ennokkurt annað hús
mál sem búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið.—
CAMERON & CARSCADDEN
QL'AI-ITV IIAHDWARE
Wynyard, - Sask.
MARKET HOTEL
1J0 Princess ISt.
A móti markaOonm
P. O’CONN'ELL, eigandl, WINNIPEG
Beztu vfnfóní? vindlar ogr aöhlynning
póö. Islenzkur veitin*ramaöur P
Anderson, leiöbeinir lslendingum.
JIMMY'S HOTEL
HKZTU VÍN OGVTNDLAE.
vLnveitaui T.H.FRASEK,
ÍSLENDINOL'R. : : : : :
James Thorpc, Eigandí
Woodbine Hotel
460 MAIN ST.
Stwrsta Rilliard Hall í Norövestnrlandit n
Tlu Pool-borö.— \ Iskonar vfnoa: vindlar
(■ÍNtin^ og fíeOi: $1.00 á dag og þar yfir
Lhunon A
Kiíjendur.
Winnipeg Renovating
Company
H. Schwariz, Custom Taiior
Sauma föt eftir máli mi<>g vel
og fljótt. Einnig iireinsa, pressa
og gera við gömul föt.
557 SARGENT AVENUE
Phone Garry 2774
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Er 1 Jimmy’s Hótel. Besta verk, Af?æt
verkfæri; Rakstur I5c en Hárskuröur
25c. — Oskar viöskifta Íslendingí,. —
A. S. ItAItOAI.
Selur líkkistur og ftnnast um útfarir.
Aliur útbúnaöur sA bezti. Eufremur
selur hauu aLskouar minuisvaröa og
legsteina.
12* Nena St. Phone Garry 2152
Winnipeg Andatruar Kirkjan
horni Lipton og Sargent.
Sunnudagasamkomnr, kl. 7 nö kveldi.
Andartráarspeki þá útskírö. Allir velkotn-
uir.
Fimtudagasamkoraur kl 8 aö kveldi,
huldar gátur ráöuar. KI. 7,30 segul-læku-
ingar.
Nero nútímans.
AUir kannast við Nero Róm-
verja-keisara, grimmasta og blóS-
þyrstasta yfirdrotnarann, sem
Rómaveldi nokkru sinni haföi, —
þó margir væru góðir. Nafn Neros
verður uppi meSan heimurinn
stendur og svo verður minningin
um grimdarveekin hans.
En heimurinn hefir nú fengið
nýjan Nero og það í mynd Muley
Hafid, Marokko soldánsins.
Sögurnar, sem ganga af grimd-
arverkum hans, eru enn hroSalegri
en nokkru sinni þær, er gengu af
grimdarverkum Neros. Pyntinga-
og píslarfæri miSaldanna eru öll í
afhaldi hjá soldáninum, aS ýms-
um nýjum, enn kvalafyllri, við-
bættum.
Menn mun reka minni til þess,
aS Georg Bretakonungur neitaði
að hafa við krýningu sína senhi-
herra soldánsins, og ástæSan var
sú, aS lýsa þannig vanþóknun
sinni á breytni soldánsins og valds
manna hans við varnarlausar kon-
ur, er féllu þeirn i greipar. Breta-
konungur gat ekki lýst fyrirlitn-
ingu sinni á soldáninum og atferli
manna hans betur en meS þessu,
því aö allir aðrir þjóShöfðingjar
heimsins höfðu sendiherra sína
boSna og velkomna viS krýning-
una.
Frá þeim tíma aS núverandi sol-
dán tók við völdum, hafa sifeldar
innanlands óeirSir verið, og hefir
fariS svo aS jafnaSi, aS soldáninn
hefir átt sigri að hrósa, og þá
var auðvitaS að hefna sín sem
grimmilegast á hinum sigruöu.
SkæSastur af uppreistarforingj-
unum gegn soldáninum var i£l
Roghi, og hafSi hann um tíma
mikinn hluta landsins á sínu valdi
og tók sér soldáns nafn. þessum
manni náði svo Muley Hafid á
sitt vald meö svikum, og þá var
ekki að sökum aö spyrja. E1 Roghi
skyldi fá þann hræSÖegasta dauS-
daga, sem hægt var aö upphugsa ;
en fyrst varS að kvelja hann ræki-
lega. Lét soldáninn smíða trébúr
meS járngöddum að innan, og í
það búr setti hann fjandmauu
sinn. BúriS var aS eins tvær álnir
á hvern veg og varð því fanginn
að bggja í kufung og gaddarnir
stungust í hold hans, sem olli hon-
um óumræSilegra kvala. Jrannig
var fanginn fluttur staS úr staS
um alt landiS ; var búrið fest á
bak úlfalda og fylgdi hersveit, og
höfðu hermennirnir skipun um, aö
stinga fangann viS og viS meS
spjótum sínum, til frekari kvala ;
— þeir svikust heldur ekki um
þaS. fressar píslir varð 151 Roghi
aö þola fullan mánuð. þá var þaS
aS Frakkar skárust í leikinn og
kröfSust þess, aS þessum pynting-
um væri hætt. VarS svo að vera,
og var nú fanginn dæmdur til
dauða, — en kvalafullur þurfti sá
dauSi að vera, því hafSi soldánn-
inn heitiS. Og eftir heilmiklar
bollaleggingar fann soldánninn aí-
töku-aSferS, sem honum geSjaðist
að. Hann lét taka fangann og
binda endilangan niöur á borS, og
lét síöan hella bráðnu blýi ofan á
hann. — f>ann>K dó E1 Roghi eftir
skelfdegar kvalir.
En þess mætti geta, aS hefði
uppreistin fengiS aSra vending og
soldánninn hefði orðið fangi E1
Roghis, þá hefði soldánninn átt
engu minni kvalir vissar, því E1
Roghi var engu minni grimdar-
.seggur og mann-níSingur en sol-
dáninn sjálfur.
En sérstaklega veitir þaS sol-
dánmum gleSi, aö kvelja ungar og
fagrar konur, og þaS er mesta un-
un hans, aS sitja í kvennabúri
sínu og kvelja konur og ambáttir,
sem orSið hafa fyrir reiði hans.
Er soldáninum sérlega skemt, þeg-
ar vesalings fórnarlömbin engjast
sundur og saman af pyntingunum.
1 kvennabúri sínu hefir hann öll
möguleg píslarfæri og notar þau
óspart. Uppáhalds kvalatól hans
er tréhesturinn svo nefndi, sams-
konar kvalatól og notað var mjög
í fornöld og á miSöldunum. Er
tréhestur þessi þannig, aS hann
hefir fjóra fætur, höfuS og tagl,
sem hver annar hestur ; en hrygg-
ur hestsins endar í egg. Á hest
þennan er svo fórnarlamb soldáns-
ins látiS alls-nakið — aftur á l>ak,
og eru þung blýlóS bundin viS
fætur og hendur, svo aS hinn egg-
myndaöi hryggur hestsins geti sem
bezt skorist inn í bak konunnar,
og aS limir hennar geti jafnfraint
tognaS og gengiS úr liSi. AS ríða
tréhestinum er hin algengasta
hegning, sem Muley Hafid refsar
konum sínum meS.
Fyrir skömmu kom þaS fyrir, að
einni af hinum 600 konum ltans
tókst aS strjúka úr kvennabúrinu
meö frönskum æfintýramanni, en
hermenn soldánsins handsömuSu
þau bráölega. Manninum var itnd-
ir eins slept, því soldánninn ótt-
aöist reiSi frönsku yfirvaldaana,
ef honum væri nokkuS til miska
gert. En konu auminginn átti eng-
in griS í vændum, — soldáninn lét
taka hana og brenna á hægum
eldi. Tók þaS hann viku, að kvelja
lífiS úr stúlkunni, því hann lét
slökkva eldinn aftur og aftur, og
kveikja hann svo að nýju, svo
kvalirnar væru enn meiri, sem
strokukonan yrSi aS líöa. öllttm
hinum mörgu konum sínum skip-
aSi hann aS vera viSstöddum til
að horfa upp á kvalir stúlkunnar,
— átti það aS vera þeim til viS-
vörunar.
I>egar soldáninn hafSi yfirunnið
fylgismenn E1 Roghi, lét hann her-
menn sína fara út um bygSir
þeirra, leggja býlin í eySi, en
ílytja konur og börn til ltöfuS-
borgarinnar Fez. þar lét liann
limlesta allar aldraSar konur, taka
af þeim liendur og fætur ; en ung-
börnin lét hann brytja niSur fyrir
augum mæðra sinna. þ>ær konur,
sem ungar voru og föngulegar,
lét hann fyrst húSstrýkja opinber-
lega á aöal markaSstorgi borgar-
innar, og síSan selja á uppboSi
sem ambáttir.
Grimd soldánsins kemur cinnig
fram á friSsömum þegnum hans,—
sérstaklega þó á Gyöingum. Hon-
um er meinilla viS þá og leikur
þá oft grimdarlega ; en fé þeirra
er hann og valdsmenn nans fcgnir
’aS hirSa. Til þess aS svala fé-
græSgi sinni, lætur soldáninn oft-
lega taka GySinga-kaupmanninn
fyrir engar sakir og kasta í fang-
elsi. J>ar er hægri hönd hans fcund-
in á bak aftur og er þaö þangaS
til hann samþykkir aS losa sig
við alt fémætt til handa ofsókmtr-
um sínum. Neiti GySingurinn, er
höndin látin visna, og tekur þaS
venjulega ekki meira en fjögra
mánaSa tíma, ffl og sé GySingn-
um slept þá lausum er enginn vcg-
ur aS lækna hendina.
VerSi maður uppvis aS þvi, aS
tala vansæmandi um soldáninn, cr
hegningin sú, aö höggvin er af
þeim seka báSir fæturnir. En
verði aftur á móti einhver uppvís
að því, aS tala óvirSulega um
spámanninn MúhameS, eru höggn-
ar af honum báSar hendur. Einnig
er sömu hegningu beitt viS þá,
sem borga skattgjöld sín.
Einn aftökusiS hefir soldáninn
innleitt, sem legiS hafSi niSur um
langan aldur, og þaS eru kross-
festingar. þeim dauSdaga eru þeir
látnir sæta, sem uppvisir verða aS
svikráðum viS soldáninn, eSa hafa
reynst honum ótrúir þjónustu-
menn.
Einnig er þaS ekki óalgengt, að
sökudólgur er lokaSur inni í klefa,
sem er hálffullur af hungruSum
rottum, og þar lætur hann lífið
meS ósegjanlegum harmkvælum
innan fárra klukkustunda. þannig
hegnir Marokko soldán þeim, sem
dirfist aS segja honum til synd-
anna.
Abdul líamid Tyrkja-soldán var
grimdarseggur og sætti hörSum
dómum aö maklegleikum, en Haf-
id Marokko-soldán ér hálfu dýrs-
legri. I>aö er honum nautn, aS
kvelja og pina sem djöfullegast og
grimdarfylst.
Og þetta er maöurinn, sem stór-
veldi heimsins eru aS stySja á
valdastólnum, — Nero nútímans.
YETUR.
Ei er vægö hjá Vetri svölum,
válega er ýmsu breytt;
sólarlaust í sólskins dölum
syngja fuglar lítiS eitt.
Andar biturt yfirleitt
illviSri í fjalla sölum.
Rikir sorg að fögru felli,
fegurS landsins sefur blund.
Vetrar-harkan heldur velli,
heflar slétta ísa-grund ;
gefur leiSa grímu stund,
gefur vatni þak úr svelli.
Himininn er grár og grettrrr,
geymist innilokuS sól.
Húsin, eins og hái klettur,
harla lítiö gefa skjól.
Svífur yfir sjónarhól
svstra bandi valur mettur.
Fjallhá rísa föllin boöa,
fæða af sér gnýsins köll.
A Kaldadal er kuldi voSa,
kaldur gustur þeytir mjöll ;
græna jörSin grafin öll.
GœSi landsins ekkert stoSa.
Vegur allur verSi greiöur,
veri drottinn þar til gagns.
Víktu burtu vetur leiSur,
Vertu ekki seinn til bragðs ;
gefðu vori starfiS strax.
Stóri geimur vertu heiSur.
1—1910.
Herra Jón Hólm, gullsmiSur,
hefir sett sér upp verkstæði í
Gimli bæ, á lóS herra Einars
Gíslasonar og hefir dvöl hjá hon-
um. Herra Hólm gerir þar, einsog
að undanförnu hér í borg, viS afls
kyns gull og silfur muni, «míSaé
hringi og annað, sem fólk þarfnast
og gerir við ýmiskonar aSra muni
eftir þörfum. Jón er smiSur góSur
og þaulæföur, og bygSarbúar æltu
að skifta viS hann.
The Dominion Bank
IIÓRNI KÖTRE DAiIE AVKKUK 0(1 SUERBROOKK STRKKT
Höfuðstóll uppborgaður : $4,000,000.00
Varasjóður - - - $5,400,000 00
Vór óskum eftir vióskiftun verzluuar manna og óbyreumst uti (tefa boim
fi.llnæeju. iNparisjóísdeild vo> er sú stæi sta sem nokaur banki hefir i
borgjnni.
íbúendur þessa hluta borpari,-n«r ósba aö skifta við stofnun sem
Þeir vita »ö er algerlepa tiyee. Nafn vort er full rygginu óhlut-
leika, Byijið spaii inulnen fyrir sj ilfa yðar, komu yðar og börn.
1‘hone <«ni'ry SI50 4>eo II. llnlltewNon Ráðsmaður.
VITUR MAÐUR er varkár með að diekka eingöngu
hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
Drewry s Redwood Lager
paS er léttur, freyöandi bjór, gerSur eingöngu
úr Malt og Hops. BiSjiS ætíð um hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEQ
Meft þvl aö biöja æfiuleífa um *T.L.CIHAK,” þAertu viasaö ... ,r. >*>■,' '• ij'-' v fftáKætau viudil. ^ fp’ *v •'!■'.• >V*‘ T- _ ^ ^ W (UNION MADK) 1 1 Wentern C’ijsar l’actwry ® 9 Thomas Lee, eitrandi WinnnipeK

HVERSVEGNA VIUAdALLIR
MINNISVARÐA ÚR MÁLMI
(WHITE BR0NZE?)
Vegna þess þeir eru tnikið
fnllegri. Endast óumbreytan-
legir öld eftir öld. En eru
samt mun billegri en granít
eða marmari, mörg hundruð
úr að velja.
Fáið upplýsingar og
þantiö hjd
J. F. L E I F S O N
QLILL PLAIN, SASK,
The Golden Rule Store
hefir lög-verð á vörnm sínum sem mun tryggja ’
henni marga n/ja vini og draga þá eldri nær
henni. Veitið oss tækifærftil þess að gera yður
að varanlegttm viðskiftavin. Vér viljum fá verzlun
yðar. En vér væntum þess ekki ef þór getið sætt
betri kjfirum. annarstaðar.
ÞAÐ BOKGAR SIG AÐ VERZLA VlÐ
THE GOLDEN RULE STORE
J. GOLDSTINE
CAVALIER, NORTH DAKOTA
——BMRiBJWKUMftWlMWUiyumiWHiHIIIIIII—llll IIIIIIIIMWI?
Auglýsing í Heimskringlu borgar sig.
S y 1 v í a 23
‘Tvö hundruS og fimtíu’, sagSi Neville strax.
Locket leit upp og horfSi efandi augum á Neville.
‘Er hann að gera gys að okkur?’ sagSi hann.
Óánægju-kliSur heyrSist í mannþrönginni.
‘Ég vil ráSleggja sérhverjum, sem hefir þaS um
hönd’ sagði Locket, ‘að hætta viS þaS. þetta er
all-alvarlegt málefni, sem nú liggur fyrir, 1— er það
ekki satt, herrar mínir?’
Samþyktarómur heyrSist.
‘Mér er full alvara’, sagði Lavorick, ‘ég hefi pen-
inga til aS fullnægja mínum boðum. AS því er
hann snertir —’
‘Neville lét ekki svo lítið, aS svara honum.
‘Hafi ég boSiS hæst’, sagði hann viS uppboSs-
haldarann, ‘geri ég kröfu til —’
‘þrjú hundruS’, kallaöi Lavorick.
‘Fjögur', svaraSi Neville strax.
Áheyrendurnir stundu þungan.
‘Við munum helzt þarfnast vitlausrahælis’, sagSi
Locket, en enginn hló aS þessu spaugi.
‘Fimm’, hvæsti Lavorick út úr sér.
Neville bauð undir eins 600.
Lavorick þagði ögn, og sagði svo : ‘Sjö’.
Mennirnir ráku upp reglulegt öskur, en þegar því
linti, sagSi Neville : ‘Átta’.
BáSir voru bjóSendurnir fölir, en Lavorick skalf
all-mikið, þegar hann sagSi veiklulega :
‘Átta hundruS og fimtiu’.
Locket stóS nú upp með reidda hendi.
‘Atta hundruS og fimtíu er boðiS’, sagSi hann.
‘Fyrsta annað og —’
‘Níu hundruö’, sagði Neville.
Mennirnir ráku upp undrunaróp, en þegar Locket
hastaði á þá, þögnúSu þeir og li'tu til Lavoricks.
Fyrst roSnaði hann og fölnaSi svo. Hann opnaði
tnunninn í því skyni aS tala, en ekki eitt orð kom
24 Sögusafn Heimskringlu
yfir varir hans ; svo sneri hann sér frá uppboðs-
haldaranum dimmur á svip.
‘Seld fyrir 900 pund’, sagði Locket.
Byggingin hristist af undrunarópi, þegar Neville
hnepti frá sér treyju sinni og lagði gullmolann á
boröið.
‘Agætt, ungi maSur, ágætt’, kölluSu allir. Og
margir réttu honum hendi sína. ‘SegSu okkur,
hvort þú átt meira, hvort meira er eftir ? Hvar
fanstu hann ? HvaS er hann þungur?’
þessum og mörgum öSrum spurningum var
beint aS honum. Neville rétti upp hendina til þess
aS láta þá þagna.
‘Nei, meira fanst þar ekki, og þetta er aleiga
mín’, sagði hann jafn rólegur og vant var. ‘Hann
er nærri 1000 punda virði, þessi moli’. Hann studdi
hendi sinni á molann, gaf bankaranum bendingu og
sagði : ‘Ég afhendi vSur þennan mola, lir. Smith.
BorgiS boS mitt, og fáiS mér þaS, sem eftir verSur
á morgun’.
Bankarinn kinkaSi kolli. Karlmennirnir slógu
hring um gullmolann og gláptu á hann. Neville
sneri sér aS kvenfólkinu, rétti ungu stúlkunni hendi
sína og sagSi :
‘Viltu koma meS mér?’
Hhín starði á hann eins og í leiöslu, án þess aS
láta í ljósi, aS hún hefSi skiliS hann, en hluttekning-
arríku, bláu augun hans vöktu hana af þessum
dvala, svo hún hallaSi sér aS honum.
Hann tók hendi hennar. Hún var köld og skalf
sem lauf í vindi. Stiilkan titraSi og var nær því
dottin, en hann tók hana upp á handlegg sinn og
bar hana til dyranna.
MeSan hann var að þessu, læddist Lavorick líka
út og hafði hendi sína í brjóstvasanum. Neville
S y 1 v í a 25
flutti barniS yfir á vinstri öxlina í snatri, og tók
svo upp skammbyssu sína meS hægri hendinni.
‘Vertu kyr, Lavorick’, sagSi hann.
Hann lét sem hann yrSi hissa, dró óhreinan klút
upp úr vasa sínum og snýtti sér, en hanu hopaöi
samt á hæl, svo Neville kæmist áfram. Neville gekk
út undir bert loft, meS stúlkuna á handlegg sínum
og skammbyssutia í hægri hendinni.
III. KAPlTULI.
Sylvía kemur í kofann hans
N e v i 11 e s.
Kveldloftiö kældi blóöiö í æSum Nevilles, svo
nú sá hann, hvaS hann hafði gert.
Hann hafði eytt öllu, sem hann átti, til að kaupa
þessa ungu stúlku, aS undanteknum fáeinum pund-
um, og nú vaknaði hjá honum þessi spurning :
‘HvaS á ég aS gera viö hana?'
Hann hló biturt. Alt, sem hann átti. En þeg-
ar hann hugsaöi um, hve þrælslegt litlit Lavorícks
vrar, og hve hrædd unga stúlkan var viS hann, kom
honum ekki til hugar, að iðrast gerSa sinna.
Ilún hallaðist aS hjarta hans, og hann fann
lijarta hennar vslá gagnvart sínu.
þegar þau komu aS kofanum, kom frú Meth til
dyranua og hélt á kertaljósi.
‘Ert þaS þú, ungi vinur ? F)n hvaS ertu meS ?
Er þaS mjölpoki ? En þcKar hún sá, hvaS það var,
hljóSaði hún og var nær því aS missa niöur fjósið.
‘það er ung stúlkaf Er hún dáin?’
26 Sögusafn Heimskringlu
‘Nei-nei’, svaraSi Neville glaSlega. ‘Hún er
meira verS en tylft af dauöum manneskjum. Er
þaS ekki satt, litla vina ? Hún er bara ]>reytt og
hrædd. GefSu okkur nú eitthvaS aS borSa, Meth’.
‘En hvar er gullmolinn þinn?’ spurSi Meth.
‘þaS fer vel um hann’, svaraöi hann glaölega.
‘þú skalt fá þinn hluta af honum á morgun’. Nú
reyndi hann að láta litlu stúlkuna á gólfið, en hún
hélt sér fast um hálsinn á honum. ‘Jæ-ja, viS skul-
um hinkra viS', sagSi hann og settist.
Gamla konan vissi, aS hann vildi ekki fleiri
spurningar og fór að hraSa sér meS teiö.
Neville sat rólegur meS litlu stúlkuna, og strauk
hendi sinni um svarta háriS hennar öSru hvoru. —
þegar teið var tilbúiS, sagði hann :
‘Hvernig líður þér núna, litla vina mín ? þú
ert líklega ekki hrædd ennþá ? Hérna er þér ó-
hætt. Komdu og drektu tevatn, þaS hressir þig.
þú ert — þú ert nú heima’.
Hún hlustaði á hreimfögru röddina hans meS at-
hvgli, svo lvfti hún upp höfSinu og horfSi á hann
meS stóru augunum sínum um leiS og hún rendi sér
niður á gólfið.
‘Ég þakka, en mig langar ekki í tevatn’ sagði
liún lágt, en með svo unaSsfögrum róm, aS Neville
varS hrifinn af fegurS hans.
‘Neville hélt í kjólinn hennar, þar sem htin stóð
viS hlið hans og horfSi á hann.
‘Ekki það’, sagSi hann. ‘En þú gerir þaS fyrir
mig, aS smakka & því, er það ekki ? En — hvað
heiturSu ?’
‘Ég heiti Sylvía — Svlvía Bond’, svaraði hún
og leit á hann.
'það er fallegt nafn-, sag'öi Neville. ‘En, Syl-
vía, ertu ennþá hrædd?’