Heimskringla - 16.11.1911, Blaðsíða 4

4. BLS. WIXNIPEG, 16. XÓV. 1911.
HEIMSKRINGLA
Jteiro^kfittoía ,,v
HEIMSKRINGLA NEWS & PUBLISHING COMPANY, LIMITED
VerD hlaösfns í CanariH mr Ban<larlk;' m. $2.00 um árið (fyrir fram borgaö).
Sent til Islanris $2.00 (fyrir fram borgaö).
P>. /.. IIALD \\’ÍS.P)S\ Editvr <t ilunayer
729 Sherbrooke St.( Winnipeg. Box 3083 Phone Garry 4110
Tripolis-málin.
paö koöi heiminum hálf kynlega
fyrir sjónir, þegar Victor Eman-
uel ítalíukonun/rur lét þá tilkynn-
ingu berast út, að Italía hefði iíttl-
limað Tripolis. Mál ítala í Tri-
polis hafði aldrei verið í verra
horfi en einmitt þá. Hefði þessi
innlimunar-boðskapur konungsins
komið fyrir tveimur eða þremur
vikum, þegar alt lék í lyndi fyrir
Itölum og því nær engin mót-
staða varð á vegum þeirra, — þá
hefði enginn undrast boðskapinn.
En eins og málunum horfði nú
við, var undrunin almenn, því
þrátt fvrir það, þó allar fregnir
væru óljósar og óábyggilegar, sem
frá ófriðarstöðvunum bárust, var
það þó víst, að hinn ítalski her
átti fult í fangi að verja hendur
sínar fyrir hinum trúaræðis-æstu
Aröbum og Tvrkjum. Og ennþá
hefir hagur ítafa vænkast að litlu.
þeir eiga við margt að stríða,
og hryöjuverkin, sem þeim hafa
verið borin á brýn, eru ekki unnin
að orsakalausu ; sviksemi, grimd
og fantabrögð hinna innfæddu hafa
reynst ltölum kostbær.
Fyrst þegar ítalir náðu Tripolis-
borg, fögnuðu hinir innfæddu þeim
og foringjarnir sóru hinum ít-
alska landsstjóra frí\iljugir holl-
ustu eiða. Hinir itölsku liðsmenn
fóru vel aö borgarbúum og yfir-
mennirnir reyndu á margan hátt
að bæta úr eymd og volæði hinna
fátækustu. Sumir vfirmannanna
keyptu fatnað handa hinum nöktu
Araba börnum, og herlæknarnir
fóru um borgina og vitjuðu sjúkra
Araba. Fyrir alt, sem hermennirn-
i,r keyptu, var borgað umyrða-
laust. Alt virtist ríkja í friði og
spekt þar innan borgarinnar. lín
svo komu liðsveitir Tyrkja og Ar-
aba og setjast um borgina. Italski
herinn Snýst á móti þeim, — en
hvað skeður þá ? Borgarbúar, sem
ítalir héldu vera trygga vini sína,
rísa upp að baki þeirra og fiemja
hvert níðingsverkið á fætur öðru
— meðan bardaginn stendur yfir.
Einn af hershöfðingjum ítala segir
þannig frá : —
“þegar bardaginn stóð sem
hæst, komu fiokkar manna frá
hinum litlu hvitu húsum og reðust
sem vitstola væru að baki tnanna
vorra. Ilvert níðingsverkið var
framið eftir annað : Híerlæknir vor
myrtur af föður lítillar stúlku,
sem hann liafði áður frelsað frá
dauða. Særður ítalskur hennaður
,var skorinn á háls af innfæddum
kvenmanni, er skreið að þar sem
hanh lá. Á særðum og íöllnum
voru óheyrð níðingsverk framin.—
þeir, sem báru sjúkrabörur, er
fiytja skyldu hina særöu Tyrki í
sjúkraskýli, voru oft drepnir af
þeitn sjúktt, er þeir voru að bjarga
Hjúkrunarkonur voru mvrt.ir og
vmiskonar stærri og smærri fanta-
verk framin. þeir af hermönnum
vorum, sem Arabar náðu á vald
sitt, voru píndir á hinn grimdar-
fylsta hátt til dauða. Einn ítalsk-
ur hcrmaður fanst krossfestur í
kofa einum úti á víðavangi. Og
Araba einn handtókum vér, sem
hafði poka á bakintt og í honum
vortt partar af útlimum hvítra
manna, auðsjáanlega ítalskra her-
manna. Grimd og fantabrögð Ar-
aba og Tvrkja ertt óviðjafnanleg”.
þannig segir Canavea hershöfð-
ingi frá í skýrslu sinni til hinnar
itölsku stjórnar.
Aö hinn ítalski hershöfðingi fari
hér með rétt mál, er nokkurnveg-
inn áreiöanlegt, og þarf ekki ann-
að en líta á viðureign Englend-
inga við Araba i Sudan fyrir
nokkurum árum síðan, og verður
maður þá ltins saraa var og hinn
italski hershöfðingi skýrir frá.
Arabar ertt grimmir í eðli sinu,
og á ófriðartímum verða þeir lík-
ari dýrum en mönnum. Líkt er
með Tvrki, enda eru þeir náskyld-
ir. Trú þeirra er hin sama. Mú-
hameðstrúin, og það er þeirra ó-
bifanleg sannfæring, að hver sá,
sem falli á vígvellinum, eigi visa
sæluvist í Paradís i sambúð við
eilífar vngismeyjar. þess vegna er
þaö, að þeir fremur sækjast eftir
en forðast dauða. Reynsla Breta
í viðureign sinni við Araba varð
sti, að það var hættulegt að rétta
þeim liknarhönd, þvi í stað þess
að taka hjálpinni með þökkum,
neitti hinn særði Arabi oftlega
sinns síðustu krafta til að drepa
þann sem honum ætlaði að líkna.
Ifins vegar bjuggust Arabar við
hinu sama frá fjandmönnum sin-
ttm, og þeir gátu aldrei hætt að
skoða íjandmann sinn, sem eitt
sinn haföi verið, öðru vísi en það
sama til dauðans. — þannig varð
reynsla Breta forðum, og litlar
eru líkurnar fyrir, að Arabar hafi
tnikið breytt eðli sínu síðan.
En hins vegar eru hryðjuverk
ítala óíögur, þó þetm sé vorkunn.
þeir seg.fa að þau sétt réttlát hegn-
ing fyrir drýgða gl*pi, og má það
á inargan hátt til sanns vegar
færa. En hins vegar er það gömul
reynsla, að þegar svokölluð krist-
itt mentaþjóð lcndir í ófriði við
hálfgerða eða algerða villiþjóð, þá
gleymir hún kenningum 10 boðorð-
anna og skapar sér sín eigin boð-
orð, sem hún álítur aö bezt mttni
aö haldi koma í það og það skifti.
En þetta frumhlaup ítala á Tri-
polis, án nokkurra fullgildra or-
saka, hefir haft einkennileg áhrif
á málin í Evróptt.
Italía hefir nú í fjóröttng aldar
verið bandamaður þýzkalands og
Austurríkis, en samt sem áður
hefir hún lengst af tímanum haft
samhygð tneð Frakklattdi og Bret-
laitdi, og nú á þessum ófriðartim-
ttm virðast bæði Bretar og Frakk-
j ar styðja ítali, og ketnur það til
af gömlu samkomttlagi. Bretar
eiga lendur austan við Tri-
polis, nefnilega Egyptaland ; en
löndin vestur af Tripolis eru eign
1 eða undir vernd Frakka. þegar
Frakkar lögðtt Tunis ttndir sig ár-
iö 1881, komtt þeir við hjartað í
ítölum, því í Tunis var forðum
hið volduga Kartagóborgar ríki,
sem svo mikið hafði að sýsla við
ítalíu, og sem svo margar endur-
minningar eru bundnar við fvrir
ítali. í stríðunum við Kartagó-
borgarmenn höfðu þeir oft verið
aðkreftir, og þar unnu þeir að
endingu sína mestu frægð. þess
vegna var hinni nýju Italiu ltugar-
haldið að ná í Tunis, en Frakkar
vortt eftir sínu, og kærðu sig lítt
ttm fornar endttrminningar ; en þá
varð það þó að samkomttlagi
milli Frakka og Itala, að Tripolis
skvldi verða þeirra á síntim tima.
Og þegar Englendingar og Frakk-
ar höfðu komið sér saman um
I Egvptaland og Marokko, þá varð
það einnig samkomttlag þeirra, að
Italía mætti fá Tripolis. Að vísu
var þetta levni-samkomulag, en
þó á fiestra vitorði, er stórpóli-
tíkinni voru kunnir. Auðvitað
taka hvorki England né Frakk-
land neina ábyrgð á sig, hvernig
sem málunum lvktar, að öðru
levti en því, að viðurkenna eignar-
ráð Itala, beri þeir hærri hluta úr
bvtum í stríöinu.
En aftur eru bandamenn ítala,
þjóðverjar og Austurríkismenn,
fokvondir út af þessum tiltektum
ítala. En af hvaða ástæðum sú
vonska stafar, er ekki gott að
átta sig á, nema vera skyldi það,
að þeim þykir bandamaður sinn
vinna í of miklti samræmi við
Frakkland og Stórbretaland. Sjálf
hafa hvorugt þessara ríkja nokkttð
að kvarta yfir. það eru ekki nema
tvö ár síðan. að Austurriki tók
frá Tyrkjum mikltt verðmeiri bita
en Tripolis og það orustulaust, og
nú hafa þjóðverjar fengið mikla
landspildtt hjá Frökkttm í Mið-
Afríku, í lattnaskvni fyrir að fá
ekkert af Marokko, — og það einn-
ig orustulaust. Italia verður þó
að berjast, og það af kappi, fvrir
sintim bita, þó verðminni sé.
Tripolis málin eiga langt í land
bb, unz lokið verður.
Loftskeytin.
Marconi félagið hefir nú bygt loft-
skeytastöðvar í flestum menning-
arlöndum heitnsins — nema ís-
landi, sem með stjórnarákvörðun
skapaði 20 ára hafþráðar einokttn
]jar. Rússland er um þessar mund-
ir, að gcra miklar endurbætur á
fréttasambandi sinu hvervetna inn-
an ríkisins, og hefir ákveðið, að
notii Marconi aðferðina bæði fyrir
land- og sjóherinn og einnig póst-
tnáladeildina. Og nú siðar-hafa
Bretar ákveöið, eins og að framan
er sagt, að tengja allar lendttr sín-
ar saman með þessu loftskeyta-
bandi. Ennþá er ekki nákvæmlega
Ijóst, hvítr allar stöðvarnar verða
settar, en meðal þeirra ertt stöðv-
ítr, sem tengja England við Malta,
Cyprus, Aden, Bombay, Colombo,
Singapor, Perth, Adelaide, Sidney
og IVellington, og er svo til ætl-
ast, að þetta fitllgeri sambandið
við Nýja Sjáland. Síðar verðttr
bætt við, svo að samband fáist
milli Singapore og Ilong Kong.
Stöðvar eiga að verða þvert yf-
ir Canada, í Vancouver, Winnipeg
og Glace Bav, með væntanlegum
millistöðvum, ef þess gerist þörf
til þees að trvggja fttllkomið sam-
band.
þá er og i ráði, að tengja Afríku
við sambandið, með stöðvtim í
Capetown, Bathurst, Sierra Le-
ona og St. Helena. þetta er fyrir
vesturhluta landsins. En að aust-
anverðu verða stöðvar í Aden,
Mombesa og Dttrban. Indland á
og að skeytast við Suður-Afriku
og Ástralíu, með stöðvttm í Maur-
itius og á Nelson evju. Vmsar
fleiri stöðvar eru fyrirhug tðar,
hvar sem þeirra er þörf til þess að
trvggja áreiöanlegt samband tnilli
hinna hinna mörgu og • íðáttu-
mikltt hluta brezka veldisins.
Stjórn Indlands er á vfirstand-
andi tíma að bvggja margar slík-
ar stöðvar innanlands. Stjórnin
þar ltefir haft mál þetta til iltug-
ttnar í sl. sjö ár, þó ekki hafi orð-
ið af framkvæmdum fyr en nú.
Knginn efast nú lengttr ttm nattð-
syn þessara loftskevta og menn
geta reiknað það út fyrirfram með
nokkurri vissu, hve víðtæka og
verðmæta þýðingu þau hafa. Um
kostnaöinn er svo sagt, að eítir
að búið er að byggja stöðvarnar,
þá kosti starfræksla hverrar stöðv
ar á ári, að jafnaði sem næst $40.-
000, en inntektirnar verði þrefalt
hærri, — svo að ekki eingöngu frá
hagfræðislegtt, heldttr einnig frá
fjárhagslegn sjónarmiði sé starf-
semin arðvænleg.
1912 Calendars.
1 Ilerra Thos. Vatnsdal, tiinbur-
sali í Wadena og Elfros bæjttm í
, Saskatchewan, hefir scnt Hkr. þá
I fyrstu næsta árs Calendars, sem
i blaðinu ltafa borist. Á Calendar
! þessum ertt myndir af konungs-
hjónunttm brezku, þær beztu sem
vér höfttm séð, hver mynd 15x20
þmlf, á afar þykkum gljápappírs-
spjöldum, livert 20x26 þml. að
stærð. Undir myndinni er áfest
mánaða í>g dagatal, og verzlttnar-
auglýsing herra Vatnsdals. Bæði
ertt spjöldin fegtirsta veggprýði.
Sömuleiðis hefir herra Vatnsdal
sent ritstjóranum fagttrlega gerða
aluminttm vasa-hárgreiðtt, með á-
stimpluðu nafni síntt og verzlunar-
merki. Gripnr sá er mesta þarfa-
þing til þriíliaðar hattsttm manna,
o<r skal óspart notaður á komandi
ári.
Herra Vatnsdal hefir verið vand-
ttr í vali að gjöfum þessttm til við-
skiftavina sinna, og má vænta, að
þeir kttnni að meta það með þvi
að attka verzlttn sína við hann og
borga hontim sk'lvíslega.
Samningar hafa tekist með
brezku stjórninni og Marconi fé-
laginu, ttm að tengja saman hina
ýmsu hluta veldisins með loft-
skeytastöðvum. En það þýðir
ltvorki meira né minna en það, að
Marconi á að reisa röð af loft-
skevtastöðvum umhverfis hnött-
inn. Með þessu móti fær Bretland
, sitt eigið fregnsamband hvert sem
er um heiminn, óháð öllttm öðrum
þjóöum eða félögum.
Framfarir miklar hafa orðið í
sendingu loftskeyta á síðustu ár-
um, og svo er nú eftirspurn orðin
mikil eftir loftskevtastöðvum víðs-
vegar í öllum heimsálfunum, að
Marconi félagið, sem í júní sl. á-
leit sig hafa nægan fjárafla til þess
að sinna öllttm þörfum loftskeyta-
sambandsins, hefir nýskeð orðið að
auka höfuðstól sinn ttm tæpar 2
milíónir dollars, til þess að geta
sint eftirspurninni, og hefir selt ný
hlutabréf f\rrir þessa upphæð.
Kjör verkamanna.
Herra A. Cote, brezkttr verzlttn-
ar-brakún, sem hér er á ferð um
; Canada um þessar mttndir, átti
nýlega tal við blaðamann i Winni-
pp«r um “kjör verkamaitna í Ev-
rópulöndum”. Honttm fórust bann-
; ig qrð : —
“ þtetta tal mn, að brezki \erka-
lýðurinn búi einatt við sult, geng-
ttr alt of langt. Ivg er á ferð hér
um Canada að mestu mér til
skemtttnar, en jafnfratnt citinig til
þess að athuga ástaudið hér. Og
þó það sé satt, að Can vda-bútim
líði betur en fólkimt á Euglandi,
þá er mttmtrinn ekki gífurlega tnik-
ill. Eg ferðaðist nýlega t inótor-
vagni yfir nálega alt þýzkaland og
yfir alt Frakkland, og það, setn ég
sá í þessttm lönduin, satitifarði
mig ttm, að kjör bre/.kra viiiii* nda
ertt að minsta kosti 4C nrósetit
betri en þeirra á meginlandinti.
Helfingur íbúanna í Be.’ínarboi g
búa í íbtiðum, sem ertt eitt íhúð&r
herbergi og eldhtis. T.æknir einn
merkur sagði nýlega á fttndi hins
brezka læknafélags, *tg tn'ti eigin
eftirtekt staðfestir ].að, — aö kjöt,
sem á Knglandi kostar 17 cents,
kostar 28 cents á ] vzkal.indi. það
<r því étígin fttrða, þó þjóðveriar
éti hrossakjöt.
Tíu ástœður fyrir því að Ban-
f.eicT s er altaf önnum kafinn:
Jafiiiétti og sanrgiini
Altaf viidaikjör.
B<?zta húsgagna veiziunir í Ves'riim.
Aoglý-st alstaðar.
Nýtízkn, s- ið. og varanleiki.
Fi’fCg fyrir kjöjkaop sín.
Innflytjandi úrvals hnsgagna.
Eicstrk að gœðum og smekk.
í -fár.g tjölski úðugastar vörubyrgðir.
Dagleg útsending, fjær og nær.
Vér liöfum mikið úrval af brúðuvögnum,
einkar hentugum til jölagjafa lianda
8túlkul)öruunum. d»i rn i*l d>ir nn
Vorð frii..... $1.50 tll $15.00
H vit-gleringrenri rúmstæði 1 116 stuðlar 1 5-16 milliteiuar,
67 þml höfðagafl, þml. fótaKafl. Skraui bey»?ðar fylinaar.
Star3ir: 4 fet og 4' ■_> fet. Verð $8.50
Hvernig er það með
sleðann, sem jrður
vantar handa barn-
inu ? Nú er tíminn að
fá hann. Vér höfum
nýverið fengið miklar
bj’rgðir af sleðum af
allra beztu tegund,
sem fáanleg er.
Vér höfutn mikið
af hlutum hentugum
til jólagjafa. svo sem
brúðuvagna, brúðu-
rúm, reykingaborð og
margs konar skraut-
dúka, og margt og
margt fieira, seim ei
er rúm að telja hér.
— I J. A
Banfield
INNFLYTJANDI ÚRVALS HÚSGAGNA
Heildsala og smásala
Útihönd borgun eða Ián.
492 MAIN STREET
áVINNIPEG
Vér uppbúum að
öllu leyti þriggja her-
bergja bústað fyrir
aö eins $99.00.
Einnig uppbúum
vér fjögra herbergja
bústað að fullnustu
K rir að eins $175.00
Sveila viðskiftavinir.
Ef ykkur vanhagar
um eitthvað til hý-
býlaprýði, skrifiö oss,
og vér skulum um hæl
senda það, sem um
er beðið. Vér höfum
alt til húsbúnaðar.
Brezki vinnandinn oýr \ ið betri
kjör að ýmsu öðru levti. þatJ er
engin iðnaðarstofuun á Englacdi,
sem ekki hættir vintiu kl. 1 á lat’g-
ardögum. Dljög iáar iðnaðarstotn-
attir á Frakklandi gera það ; og
meira að segja, í 8 eða 9 bæjum,
sem ég dvaldi í, þar unnu veika-
tnennirnir til hádegis á sunnudóg-
tnn við sum handverk”.
AÐ STÖKKVA UPF A NEF SÉR.
Ilálfskopleg gæti ég hugsað að
I einhverjum fleirum en mér hafi
! fundist hnútan, sem hr. ötefán
: Björnsson ritstjóri Lögbergs send-
ir að mér í síðasta blaði sínu.
Segir ltann þar, að ég hafi sent
s é r og Lögbergi tóninn alveg að
ástæðulausu, og er svo að sjá,
sem hann sé allmjög reiður yfir
þessari “ókurteisi”.
Eg skal nú ekki fara að skatt-
vrðast við ritstjórann út af þess-
um oröitm. þau tala svo dæma-
laust vel fyrir sér sjálf, þegar
tnenn eru búnir aö lesa Lögberg í
suniar og hinsvegar það sem ég
sagði í Breiðablikum.
Annars er það ósatt mál,
að ég hafi sent ritstjóraiium tón-
inn, sem hann svo kallar. Eg hefi
aldrei minst á hann einu orði held-
ttr en hattn væri ekki til. Sama
hefði ég líklega átt að gera við
blað hans “fyrir kurteisis sakir”.
Víðast mun það vera venja, að
ritstjórar ráði því, hvaða greinar
bírtast í blöðum þeirra. Er Lög-
berg hér undantekning ? Fær rit-
stjórinn þar engu að ráða um það
ltvað prentað er í blaðinu hans ?
Vesalingsmaður að vera ritstjóri
npp á þá kosti !
Litutn nú á málið eins og það
liggur fyrir :
Ég kem hér til landsins öllum
ókunnur og að eins sem gestur til
að dvelja skamman tima. Ekkert
er fjær mér, en að leggja ilt til
nokkttrs og síst til Lögbergs.
Samt sem áður lætur Lögberg sér
sætna, að flytja í samfleyttar 5
vikttr, og án jæss að láta nokkurt
blað falla úr, allskonar ónot í
tninn garð, jafnvel vísur og grein-
ar nafnlattsar og með dulnöfnum.
Auðsjáanlegt, að alt er tekið feg-
ins lrendi, sem einhver vill segja
mér til vattsa. Pþna dygðin (sem
ritstjórinn lika skoðar sem sér-
staka kurteisi í minn garð! ) er
sú, að hann, ritstjórinn, setur ekki
skammir um mig frá eigin brjósti.
— Svo skrifa ég stutta frrein til
jæss að svna, að ég hafi þó brot-
ist gegn um alt þetta lesmál, og
þar veröur mér það á, að segja,
áð sumt af því hafi birst í Lög-
bergi. Og vafalaust sagði ég ekki
fleiri o r ö utn Lögberg, heldur
en það hefir flutt marga d á 1 k a
um ntig. Og þau orð voru eins
meinlaus og nokkttð gat verið.
Mér þætti vænt um, ef menn vildu
líta á jjau því til sönnunar.
Ilvortt megin er nú ókurteisin ?
Er hún hjá þeim, sem sparkar í
gestinn að ástæðulausu, eða er
I hún hjá gestinum, sem segir með
j liógværustu orðum, að í sig hafi
j verið sparkað ? Menn dæmi um.
M a g n ú s J ó n s s o n.
I. O. G. T.
Föstudagskveldið 3. nóv. • voru
settir í embætti eftirfarandi með-
litnir í stúkunni IIEKLU, af Mrs.
N. Bensott : —
F.E T.—Mrs. S. Swanson.
.F,.T.—P. S. Pálsson.
V.T.—Mrs. I*. Pálsson.
Ritari—Séra Guðm. Árnason.
A.R.—0. Björnsson.
F.R.—B. M. Long.
Gjaldk.—S. B. Brynjólfsson.
Kap.—Miss Kr. Johnson.
D.—Miss A. E. Björnsson.
A.D.—Miss A. Steinberg.
V.—þ. Guðmundsson.
U.V.—S. Árnason.
Meðlimatala stúkunnar Ilekltt
er 332. Stúkan á marga góða
meðlitni. J>ó ekki svo marga, að
hún óski ekki eftir mörgutn fleir-
um. Komið i stúkuna, vinnið með
okkur að góðu máfefni. Stúkan
Tlekla ltefir ætíð reynt að koma
fram íslendingttm til sóma, og
með guðs ltjálp og góðttm með-
limum, mttn httn gera það i fram-
tíðinni. Komið í stúkuna Ileklttj
gerist góðir Goodteinplarar.
B.M.L.
vestra og samvinnu hans við
Tjaldbúðar-suínuð. A bak úrsins
var grafið : “M. J. — Frá Tjald-
búðarsöfn. 10.-11. 1911”.
Kandidat M. J. þakkaði gjöfina
*>g aðra góðvild, er söfnuðurinn i
heild sinni og einstakir menn í
söfnuðinttm hefðu sýnt sér þann
tíma, er hann hefði dvalið hér
vestra •
þá stóö séra Fr. J. Bergmann
ttpp, og hélt all-langa tölu af sinni
vanalegu snild. Voru þá borð út
borin. Skemtu menn sér eftir það
við söng, hljóðfæraslátt og aðrar
skemtanir, sem allir gátu tekið
þátt í, til-kl. hálf tólf ttm kveldið.
P'óru þá allir heim og sögðu
skemtunina hafa verið ena allra
beztu.
I Kvenfélag Tjaldbúöar safnaðar
gaf og kand. M. J. gullfesti við úr
það, er söfnuðurinn hafði gefið
honum.
| Á miðvikudagskveldið í íyrri
viku hafði séra Fr. J. Bergmann
og frú hans heimboð að heimili
sínu í tilefni af því, að kandídat
M. Jónsson væri á förum heirn til
Islands. Um 90 manns voru í boð-
inu. Veitingar vortt frambornar af
rausn. Skemtu gestirnir sér svo-
við söng og satntal til kl. nærri.
tólf um kveldið.
Ilerra N. Ottenson í River Park
og herra Ilalldór Halldórsson
héldtt og kandídat M. Jónssyni
heitnboö áður hann fór heimleiðis
héöan þann II. þ.m. S.
SAMSÆTI OG HEIMBOP.
Á föstudagsk,veldið í síðustu viku
hafði Tjaldbúðarsöfnuður fjöl-
ment samsæti í sttnnttdagaskóla-
sal kirkjunnar,. til að kveðja kand-
ídat Magnús Jónsson, sem þjónað
hafði þeim söfnttði í fjarveru sera
Fr. J. Bergmanns.
A meðan að borðum var setið
stóð herra I.oftur Jörundsson, for-
seti safnaðarins, ttpp og þakkaði
heiðursgestinum, fyrir safnaðarins
hönd, hans ágætu starfsemi t þarf-
ir safnaðarins þann tima, sem
hann hafði dvalið hér vestan hafs.
því til sönnnnar, að httgur fylgdi
máli, afhenti herra Jörundsson
honum httndrað dollara peninga-
gjöf frá söfntiöinum. Einnig af1
henti hamt gullúr, er Bandalag
safnaðarins gekst fvrir að söfnuð-
tirintt gæfi kandídat M. Jónssyni,
tíl mtnninp-ar um veru hans hér
C.P.R. Lönd
C.P.R. L'ind til 8u]ti, í totvn-
sltips 25 til 32. Ranges 10 til 17,
>tð bftðum meðtuldmn. vestur af
2 liftdgit'bnug, hessi ]<’nd fást
keypt með B eða 10 ftra borgun.
ar tfnta. Vextir 0 per cent.
Kanpendunt er tilkyntað A. H.
Abbott.að Fonnt Lttke, F. D. B.
Steplianson nð Leslie; Arni
Kristinsson að Elfros; Backland
að Mozart, og Kerr Bros. aðal
söln umboðsmemt.nlls heraðsins
að Wynyard, 6«sk.. ertt þeir
einu skipaðir umhoðsmenn til
að selja C.P R. lönd. Þeir sent
borga peainga fyrir C.P.K. lönd
til annara ert þessara frnman-
erreindu mamia, liera sjftlfir
ábyrgð ft þvf.
Kaitpid [><’.•
þetViYt rcið'ur
KF-RR BROTHERS
OFNt-HA.U SAIES AOE'TS
WVNYARD :•: ::• SASK.