Heimskringla - 30.11.1911, Blaðsíða 6

HEIMSKEISGIA
• BLS. WIXNIPEG, 39. XÓV. 1911.
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alskonar húsm&lningn.
Prýðingar tími nálgast nú.
Dálftið af Sherwin-Williams
húsmáli getur prýtt hásið yð-
ar utan og innan. — B rú k i ð
ekker annað mál en J>etta. —
S.-W. húsmálið málar mest,
endist lengur, og er áferðar-
fegurra ennokknrt annað hts
mál sem búið er til. — Komid
inn og skoðið litarspjaldið,—
CAMERON & CARSCAÐDEN
QUALITY HAKDWARE
Wynyard, - Sask.
MARKET HOTEL
146 Princess St.
A móti markaCnnn
P. O’CONNELL, elgandi, WINNIPE0
Beztn vlnföng vindlar ok aöhlynning
KÓÖ. íslenzkur veitinflramaður P S.
Anderson, leiöbeinir lslendingnrn.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN OGVINDL.AR.
VfNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLENDINGUR. : : : : :
James Thorpe, Eigandl
Woodbine Hotel
46fi MAIN ST.
Stmrsta Billiard Hall 1 Norövestorlandit'D
Tlu Ponl-bnrö —Ahkonsr vfn og vlndler
Gistln*. og ftefti: $1.00 á dag og þar yfir
l.nnnon A llebw
Kiflrendur.
Winnipeg Renovating
Company
H. Schwartz, Custom Taiior
Sauma föt eftir máli mjög vel
og fljótt. Einnig hreinsa, pressa
og gera við gömul föt.
557 SARGENT AVENUE
Phone Garry 2774
A H. IIAKIIAL
8elur UWkistor og ftnnast um ntfarir.
A.]Ínr útbáuaöcr sA bezti. Knfremur
seíor hnnij al skonar minnisvaröa og
legsteina.
iai Neua St,. Phone Garvy 2152
Winnipeg Andatrúar Kirkjan
horni Lipton og Sar«eut.
S'innodaflftsamkomnr. kl. 7 hö kvj’ldi
Andartrnar-ipeki þá útskírö. Allir velkoin-
nir.
Fimtndaírasamkoraur kJ 8 aö kveldi.
hnldar gótur róöuar. Kl. 7,30 segul-liekn-
ingar.
Fréttabréf.
MARKER VILI.E.
(Krá íréttaritara Ilkr.).
20. nóv. 1911.
J>aS, sem mestum tíöindum sæt-
ir hér í sveit, er veðráttan, sem
hefir verið óvanalega óhagstæð og
erfið. Sumarið eitt hið mesta ó-
þurkasumar, sem komið hefir í
þessari sveit ; allar lágar engjar
voru undir vatni, og urðu því að
engu gagni; hey urðu því bæði
lítil og skemd, hjá ílestum. Akrar
spruttu ágætlega, en þornuðu
seint off meirihluti þeirra aldrei,
víða ekki slegnir fyr en seint í
september, þá grænir og víða lagð-
ir niður af votviðrum og srijó,
sem kom seint í þeim mánuði. —
Margir væntu, að október myndi
bæta úr, að vanda, en það brást
aljrerlepa, því aldrei var veðrið
hvikulla en í þeim mánuði, með
rigninjvum, stormum og snjó.
Hirðing á ökrum varð því sein og
illa framgengin ; sumstaðar voru
liey óhirt um októbermánaðarlok,
á stöku stað óhlrt énn. Með þess-
um mánuði gekk í harðneskjuveð-
ur með hörkufrostum og snjófalli;
frostið steig dag eftir dag 20 stig
neðan zero á Fr. — Afleiðingarnar
af þessari vondu tíð eru og verða
hinar verstu. Fáeinir náðu af ökr-
um sínum í stakka, én hjá fjölda-
mörgum er alt óstakkað á ökrun-
um í fönninni, því snjór er yfir alt
talsverður. Nú næstliðna daga hef-
ir verið frostlaust gott veður, svo
snjór hefir þiðnað, að eins þó til
skaða, — bleytt i öllu, svo alt
verður að hjarnfenni. þresking var
bvrjuð óvanalega seint og hefir
víðast gengið seint, bæði sökum
hinnar vondu veðráttu og hins, að
st-ráið var ákaflega mikið og sein-
nnnið. Litlar eða engar horfur erti
á, að þreskingu verði alment lok-
ið á.þessitm vetri. — Nokkir eru
svo óbyrgir af fóðri fyrir skepn-
urnar, ef þe:r fá ekki þreskt, að
þeir verða að gefa kornbindin sér
til stórskaða, áður veturinn líður.
Viða urðu stórskemdir á sáð-
görðum, sökum þess, hve fyrstu
haustfrostin urðu ákaflega gritnni,
en öll haustvinna á eltir tíman-
um. Allur nautpeningur kotu á
gjöf með byrjun þessa mánaðar.
Ileilsttfar hefir verið alment golt
og engir nafnkendir dáið.
Nautgripa markaður hetri en
áður þetta haust, enda mikið selt
af þeim. Uxar, þriggja ára og
eldri, eftir lifvigt 4—4J£c p.L; gcld-
ar kýr og kvígur, 3 ára, 3}4—3lfc
pd.; fiillorðnir uxar seldust eÍTinig
á fæti $43—45 hver, og tvcggja
ára $30—35 hver. Svín stigu ttin
tíma mjög í verði, urðu efiir líf-
vigt lOc, en fallin í 7c pd. ntt. Sauð
fjármarkaðtir aftur lægri cn undan
farin ár ; eftir lífvigt á fullorðnu :
3KC P<L. lömb 4J^c pd. Verð á
sauðakjöti er: 10—12%c pd. Verð
á smjöri er nú pd. 20c og upp; egg
32—35c tvlftin ; kartöfltir bns. 35c.
Timothv hev bundið er t markaðs*
skýrslum $12.50.
JÖN JÓNSSON, járnsmiúur, at
790 Notre Dame Ave. (horni Tor
onto St.) gerir við alls konai
katla, könnur, potta og pönnut
fyrir konur, og hrýnir hnifa oj'
skerpir sagir f\rir karlmenn. —
Alt vel aJ hendi leyst fvrtr litlf-
borgun.
Rósbjörg Einarson dáin.
Annan ágúst síðastl. þóknaðist
guði að burtkalla okkar einka-
barn Rósbjörgu, sem var siðasta
af okkar fjórum börnum, sem guð
hafði gefiö okkur. Drottinn gaf og
drottinn tók, hans vilja ber að
hlýða og vegsama ; enda hefir
hann ekki tekið þau frá okkur,
nema fyrir litinn tíma, að eins að-
skilið okkur, svo þeim. líði betur,
og þau væru laus við freistingar
og sorgir þessa heims ; þau eru
sæl í friðarins heimkvnnum, hvar
stormar þessa lífs fá þau ekki
hrakið né hrjáð.
Rósbjörg okkar vrar fædd 6. febr-
úar 1895, dó 2. ágúst 1911. Bana-
meinið var lungnatæring ; kendi
fiún þeirrar veiki í marz síðastl.,
sem leit út fvrir að vera hægfara
kvef, en sem smáversnaði. Var
þá leitað til læknis, og v-ar okkur
þá sagt, að henni myndi bráðlega
batna, sem læknirinn hefir kann-
ske sagt frcmur af vorkunnsemi
til okkar en að hann hafi ekki séð
lietur, þvt sjúkdómurinn var í á-
framhaldi. — Eftir rúma v-iku var
vitjað annars læknis og svo þess
þriðja,(og kom þá í ljós, að alvar-
leg hætta var á ferð. Arar svo
reynt alt, sem tök voru á, en á-
rangurslaust, þvf veikin magnað-
ist fljótt, og afleiðingin varð dap-
ur dauði, og sárt sorgarsár til
okkar, er aldrei grær í þessu lífi.
— því Rósbjöfg sál. var efnis-
itnglingur, stilt og fáskiftin, og
kom sér vel við alla, er henni
kyntust, — og var það því okkar
eftirlæti, að lifa fyrir hana. En nú
er hún komin þangað, sem okkar
þarf ekki við henni til hjálpar ;
hún lifir sem rós á landi lífsins, og
grær og blómgast við guðs síns
stól, — þar gleðin er eilíf og stríð
ekki neitt. það »r okkar von og
vissa, þvú Itún var gott barn. —
Jarðarför Rósbjargar sál. fór
fram frá Vídalins-safnaðar kirkjii.
Séra Hans B. Thorgrimsen söng
vfir henni. Jiar næst flutt til okk-
ar eigin grafreits “Andvara” norð-
vestur af Hallson P. O. Fjöldi
fólks fylgdist með jarðarförinni,
og mv-ndi þó hafa orðið enn fleira,
ef veður ltefði verið gott og færi i
betra, sem var mjög slæmt. — Og
vissulega var það kærleiki til okk-
ar, sem livatti fólkið til að koma,
og fara með okkttr þessa þungu
sorgarfeið, til að sýna okknf sína
hjartanlcgu hluttekning vrið sorg-
artilfellið, — sem við erum því
innilega þakklát fyrir, og einnig
þe;m, er bréflega úr fjarlægð á-
vörpuðu okkur með hluttekning.
Líka er okkur ljúft og skylt að
geta þess, hvað oft og innilega
þatt hjónin Mr. og Mrs. Árnason,
að Hensel P.O., vitjuðu okkar og
vildu alt fv-rir okkur gera og barn-
ið okkar, meðan á þesstt stóð, —
þar fvrir vottum við þeim innílegt
þakkla-ti og óskttm af alhttg, að
þau fái með gleði og ánægjtt notið
sinna góðu barna sem lengst. —
Ennfremttr er okkur einkar Ijúft
þakksamlega að geta þess, er
Mrs. F. D. Hintze kom alla leið
frá Seattle, Wash., til að sjá Rós-
björgu sál. í síðasta sinni, og
hlvnna að henni, sem hún gerði
með alúð mestu og vúðkvæmui, rg
tók jafnv-el nær sér, en lnin v ar
fær um, til að gera sem mest fvrir
hana og okkur í því falli. j’ær
v’oru ávalt góðvinur, frá því Rcs-
björg sál. var lítið þarn. — Mis.
Heintze er íslenzk, hennar islenzka
nafn er Soffia Halldórsson.
Enn má að veröugu geta }>tss,
að bæði Workman stúkan cg kven-
stúkan “Degree of Honor", að
Mountain P.O., sem við lilheyr-
um, buðu okkur aðstoð sína vel-
komna, ef við þyrftum, og gjöld-
um við þá hluttekning með kærri
þökk og velvirðing.
I.oks vildttm v-ið taka það fram,
að of lengi hefir dregist, að geta
fráfalls dóttur okkar i blöðunum,
og viljum v-ið biðja fólkið velvirð-
ingar á þvi, þar hugsanir okkar
hafa verið daufar og af því leitt
framkv’æmdarleysi. — Endum við
svo þetta sundurlansa mál með
þakklátu hugarfari til allra þeirra
mörgu, er á einhværn hátt sýndu
okkur kærleika og samúö gegnum
afstaðna erfiðleika og sorg, —
óskum þeim öllttm alls h'ns bezta.
Anna Einarsson,
J. Kr. Einarsson.
Hensel, N. Dak., 20. nóv’. 1911.
Leiðrétfcin?.
Herra ritstjóri.
Gjarnan vildi ég leiðrétta mein-
lega v-illu, sem birst hefir í öllum
íslenzkitm blöðum hér vestanhafs.
Ekki að eins í þeim veraldlegu,
Heimskringlu, Lögbergi, o. s. frv.,
heldur og jafnvel í Breiðablikum.
Og datt mér þó sízt í hug, að séra
Fr. Bergmann, jafn stórhæfur mað
ur og kttnnugttr á íslandi, myndi
setja slíkt í blað sitt.
Blöðin segja uni prófessor Svein-
björnsson, að Kaupmanna-
hafnar-háskóli hafi sæmt
hann prófessorsnafnbót. En Hafn-
arháskóli getur engan sæmt þeirri
nafnbót. Háskólinn ræðttr yfir öðr-
ttm nafnbótum, sem sé t. d. Doc-
tor. þessu virðast blöðin hafa
ruglað saman. J>að cr konungur
sjálfur og krossaráð Danmerkur
(Ordensvæsnet), sem ræður yfir
prófessors-titlinum. Enda stóð i
öllum dönskum blöðum rétt, og
eftir þvi sem ég man einnig i ís-
lenzkum, að “konungur hafi út-
nefnt hinn alþekta íslenzka tón-
lagasmið Sv. Sveinbjörnsson til
prófessors”. Nægir í sambandi við
þetta að minna á, að sama titli
hefir komtngur sæmt þórhall bisk-
up Bjarnarson, Björn Ólsen o. fl.
íslendinga.
Frétt blaðanna er því meinlegri,
sem ókttnnugir hljóta að fá þá
htigmvnd, að Hafnarháskóli hafi
sérstaka söngfræðisdeild. En allir
vita þó, að svo er ekki.
Að segja, að háskólinn útdeili
þeirri nafnbót, er alveg sama og
að segja, að hann geri menn
DantY“brogsmenn, Riddara og því-
timlíkt.
Eg v-ona, að þú gerir svo vel,
að birta þetta i blaði þínu, herra
ritstjóri.
K u » n u g u r.
Til kaupenda Hkr.
Innköllttnarmaður Hkr. i Leslie,
Sask., og grendinni er herra S. D.
B. Stephansson, kaupmaður. —
Skttldunautar vorir gerðu vel, að
greiða honum áskriftargjöld blaðs-
ins, skildingarnir koma sér vel
nttna í harðærintt.
MANITOBA
TÆKIFÆRANNA LAND.
Hér skulu taldir að eins fáir þeirra miklu yfir-
burða, sem Manitoba fylki býður, og sýnt, hvers-
vegna allir þeir, sem óska að bæta lífskjör sín, ættu
aö taka sér bólíestu innan takmarka þessa fylkis.
TIL BONDANS.
Frjósemi jarðvegsins og loftslagið hafa gert Mani-
toba heimsfræga, sem gróðrarstöð No. 1 hard hveitis.
Manitoba býStir bændasonum ókej’pis bmaðar-
mentun á búnaðarskóla, sem jafngildir þeim beztu
sinnar tegundar á amerikanska meginlandinu.
TIL IÐNAÐAR- OG VERKAMANNA.
Blómgandi framleiðslustofnanir í vorum óðfluga
stækkandi borgum, sækjast eftir allskyns handverks-
mönnum, og borga þeim hæztu gildandi vinuulaun.
Algengir verkamenn getajog fengið næga atvinnu með
beztu launum. Hér eru yfirgnæfandi atvinnutæki-
færi fyrir alla.
TIL FJARHYGGJENDA.
Manitoba býður gnægð rafafls til framleiðslu og
allskyns iðnaðar og verkstæða, með lágu verði ; —
Frjósamt land ; — margvíslegar og ótæmandi auös-
uppsprettur frá náttúrunuar hendi ; — Ágæt sam-
göngu og flutningatæki ; — Uijgir og óðfluga v’axandi
bæir og borgir. — Alt þetta býður vitsmunum, auð-
æfum og framtakssemi óviðjafnanleg tækifæri og
starfsarð um fram fylstu vonir. Vér bjóðum öllum
að koma og öðlast hluttöku í velsæld vorri og þrosk-
un. — Til frekari upplýsjnga, skrifið :
JOS. HARTNKY, 77 York Street, Toronto. l)nt.
JOS. BURKE, 178 Logan Aventte, Winnipeg, Man.
A. A. C. T.aRIVIERE, 22 Alliancc Bldg„ Montreal,
J. F. TKNNANT, Gretna, Manitoba.
j. j. <;oLin:\.
D. p ty Miiiistei'of Azric .lture and Imtnigi ation. W nn peg
STRAX•
tht<r er bezt a0 gerast kaujtandi
ið Heimskrinohi. Þiið er ekki
seinna vœnna.
LIMITED
50 Princess Nt„ Winnipeg
VERZLA MEÐ
Xýia oíí Imikaða ö'yggis skápa [safes].
Sý og brúkuð “Cash Registers”
Verðið lágt, Va'gir söluskilmáiar,
VKR BJOÐUM YÐUR AÐ SKOÐA VÖRUEXAR.
S y 1 v f a 55
kom hann einn daginn hryggur heim, og sagði að
við yrðttm að fara. óvinur hans hefði komið í
skólann og logið á hann óhróðri, og honum var trú-
að, af því hann var ríkur og voldttgur, en pabbi
fátækur og ókunnur’.
Neville starði á hana undrandi.
‘J>etta er eins og skáldsaga, Sylvía’, sagði hann
alvarlegur.
Hún kinkaði kolli.
‘Er það svo ? — Svo fórum við af stað aftur, og
pabbi fékk stundutn. vinnu í skóla, við banka eða á
skrifstofu, en seint eða snemma kom óvinttr hans, og
við urðum að fara’.
‘það hefir veriö bærilegur piltur, þessi óvinur,
sem þú kallar svo. Hvað hét hann, Svlvía ?’
‘Eg veit ekki. Pabbi sagði mér það aldrei'.
•það var slæmt’, sagði Neville.
‘Hvers vegna, Jack?’
‘Af því ég vildi reyna að finna þennan pilt, þegar
ég losna úr þessari holu, og jafna við hann reikn-
jngana'.
‘Hvað gætir þú gert, Jack?’
‘0, ég gæti lumbrað á honum, — en hann er lík-
lega of gamall til þess líka, þrællinn’.
/ ‘Já’, sagði hún, ‘en ég þakka þér samt sem áðttr
fyrir það, Jack’, og hún lagði hendi sína á handlegg
hans um leið og hún talaði.
‘Nú’, sagði hann, ‘ertu nú búin?’
‘Já, þetta er alt sem ég veit, að undanteknu því
að við fórum hingað til Ástralíu, en pabbi gat ekki
orðið gtillnemi, hann < var of veikbttrða til þess, og
— og — svo’ — hún þagnaði og leit ofan i gn’fjuna.
vona, að þú finnir annan guilmolann til, Jack’.
‘Já, ég geri það líka’, sagði hann og byrjaði aft-
ur á vinnu sínnf.
56 Sögusafn Hei ms k r i n g 1 u
‘Eg held það hljóti að vera annar moli til í
gryfjunni þinni. Meth segir, að þar sem einn finnist |
þar sé áreiðanlega annar til’.
‘Gafstu Meth alla peningana ? Hún segir, að
þú hafir gert það'.
‘Hvað er nú?’
‘Já, en Meth ætti ekki að tala ttm slíkt’.
‘Jack, ég held þú sért hjartabe/.ti maðurinn, sem |
til er’.
‘Nú, nú. Hættu þessu, Svlvt’a. Vertti ekki að!
hrósa mér. Allra sízt þegar ,ég á annríkt’.
Ilann laut niðttr, dreifði úr sandinttm, og fann
þrjú gttllkorn, sem hann lagöi á gryfjttbakkann.
:f>etta er eins og það á að vera’.
Hún tók gullkornin í hendi sina m'ög ánægjttleg.
‘0, Jack, bara þú fittdir annan gttllmola.
‘Já, mig langar meira til þess nft en áðttr’.
‘Af hverju er það ? 0, ég skil það, þú áttir ekki
mikið af peningum nú, síðan þú borgaðir fvrir mig’. \
‘Talaðtt ekki um það’.
‘Og eftir að þú gafst Meth svo mikið. En hvað
ætlarðu að gera við gttllið, Jack, ef þú finnttr það?’j
‘Hvað ég ætla að gera við gttllið ? Eg ætla aö
serída þig heim til Englands og koma bér fvrir á
góðan skóla, þnr sem þú ttmgengst heldri stúlkur
eins og þú ert sjálf. Og þá — gættu þín nú — þú I
mistir gullkorn'n niður’. Iltin hafði fært sig ögn
frá og sneri bakimt að honttm.
‘J>að er það, sem ég ætla að gera’, sagði Neville
um leið og hann tók gnllkornin npp. ‘J>ví fvr sem
þú kemst burt úr þessari holu, Jrví betra. J>ú ættir
að vera á Englandi hjá góðtt og skikkanlegu fólki,
og verði ég lánsamur, þá kem ég þangað líka til að
vita, hvernig þér liður, en ég er hræddur nm, að þú j
skammist þ’n þá fvrir slæpingslegan gtillnema. sem
ekki getur talað hreint mál, og — ó-nei, þetta er
Sylvía 57
ekki meining mín, Sylvía. J>ú ert ekki af því tagi’.
Nú leit hann upp, og sá að hún sneri baki við
hontim.
‘Ertu lieit og þreytt, Sylvía ? J>á er bezt þú
farir inn í kofanui En hinkraðu við svo sem fimm
mfnútur, ég lteld ég hafi fundið æð, og þú ert eins
glögg að sjá það og ég’.
Hún svaraði engtt og sneri sér ekki við.
‘Hér er gull’, sagði Neville glaðlega, ‘þú færð að
sjá okkar gamla og góða England. En ltvað ég
mun sakna þín, það er iíklega af því ég hefi aldrei
átt systir. Eg vil engan til að tala og syngja fyrir
m g, þegar þú ert farin. Gerðu svo vel að fleygja
‘vögiTunni’ til mín’.
Hún ýtti hentti til hans með fætinum, en sneri
andlitinu frá honum.
‘Sko, hér er meira af þessu tagi, Sylvía, komdu
og sjáðtt’.
Ilonum til ttndritnar leit hújt ekki við, en gekk
heim til kofans.
IX. KAPÍTULI.
L a v o r i c k gerir aftur vart við sig.
Neville horfði á eftir henni.
‘Eg vreit ekki, hvað ég hefi sagt, sem hefir getað
móðgað liana’, tantaði hann við sjálfan sig. ‘J>ær
eru undarlegar þessar stúlkur ; svona var Andrey,
hún varð stundum suo fýlttleg alt í einit. Litla
Andrev'. 0, hún er sjálfsagt fullorðin stúlka núna.
En hvað við skemtum okkur vTel saman’.
Hann studdist við skóflnna sína um stund, og
dreyrmdi um liðna t’mann ; svo áttaði hann sig og
58 Sögusafn Heimskringlu
fór að vinna afttir. Um dagverðartímann var það
Meth, en ekki Sylvía, sem kom með matinn.
‘Hvar er Sylvía?’ spurði hann.
Meth hristi höfuðið.
‘Eg held að unga stúlkan þín sé að verða dramb-
söm. J>ú dekrar of mikið við hana’.
‘Skiftu J>ér ekki af henni, Meth, láttu hana sjálf-
ráða’.
‘Læt ég hana ekki sjálfráða ? J>aö er eins og ég
sé orðin einskis virði, og því er bezt ég fari'.
‘Nei, nei, Meth ; þú mátt til að vera kyr og
hjálpa mér til að passa Sylvíu’, sagði Neville.
‘Mér sýnist nti, ungi maður, að það sé méiri
þörf á, að passa þig en Sylvíu’.
J>egar Neville var búinn að borða, fór hann a.ftur
að vinna. Ilonum gekk óvanalega vel þennan dag.
J>egar Neville kom heim tim kveldið, lagði hanrt
alla gttllmolana á borðið, en Sylvia leit naumast á
þá, hún sópaði þeim t:I hliðar ög lét kveldmatinn á
borðið.
‘Maður mætti halda, að þú værir keisarainna,
Sylvía, að dæma eftir því, hvernig þú ferð með gull-
ið’, sagði Neville hlæjandi. ‘Mér hefir gengið vel í
dag. _ En komdti nú að borða’.
‘I'.g vil ekkert borða’, sagði hún og gekk til dyr-
anna.
'Sagði ég þcr ekki þetta?’ mælti Meth, 'hún er
orðin dramsöm af því að henni líður of vel’.
‘Láttu hana eiga sig, Meth, það er það bezta,
sem þú getur gert’.
Neville boröaði kveldmatinn sinn, en var ekki
eins ánææðttr og hann var vanur, og leit oft til dyr-
nnna. ITann var að láta tóbak í pípuna sína, þeg-
ar hann heyrði hljóð. Hann þaut strax út og hróp-
aði npp nafn hennar um leið og hann hljóp, því
niðamvrkttr var.