Heimskringla - 19.09.1912, Blaðsíða 1

j HVEITII HVEITII '
" Vér viljum ráöleggja öllum ”
t bændum, að senda íslenzka *
4 kornfélaginu f
4 ALEX. JOHNSON & CO. t
4 Hveiti til sölu næstkom. haust. 9
! Alex. Johnson & f
^ Eina íslenzka kornfélag. V
f getum útvegaö hæst verö á
A um korntegundum. Gefiö
á ur tækifæri að selja fyrir v
XXVI. ÁR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 19. SEPTEMBER 1912.
Róstur á Srlandi.
Ulster menn á Irlandi láta ó-
friðlega um þessar mundir, og er
búist viö, að alt fari í bál og
brand næstu dagana. Gánægjuefnið
er heimastjórnin fyrirhugaða, og
eru það mótstöðtunenn hennar,
sem háværast láta. Hefir lent í
all-miklum róstum i Belfast milli
liinna tveggja llokka, og þar sem
meðmælendttr heirnlastjéxrnarinnar
eru þar í minnihluta, hafa þeir
litiö bolmagn gegn leiðtogum Ul-
ster manna og ofurefiinti, og það
eina, sem þeir geta gert og hafa
gert, er að neita að vinna með
heimastjórnarfjöndum. Hafa mörg
hundruð manna gert verkfall. En
þetta er að eins smáræði við það,
sem er í aðsigi.
Ueiðtogar Ulster manna eru nú
byrjaðir á fundahöldum til að æsa
menn gegn heimastjórninni. Verð-
ur fvrsti fundurinn haldinn í Bel-
fast í dag, og er þar búist við
störtíðindum. Ætla 15.000 Ulster
manna að mótmæla þar heima-
stjórn og írsku þingi ; neita að
hlýta gerðum þess ; neita að
greiða skatta, sem irska stjórnin
kunni að leggja á þá, og yfir höf-
uð ætla þessir Ulster menn að
neita að hlýða úrskurði brezka
þingsins, verði hann þeim á móti.
Auðvitað er þetta bein uppreist,
en leiðtogar íhaldsmanna kveðast
Teiðubúnir að bera ábyrgðina. —
Asquith stjórnin hefir hótað leið-
togunum málsókn fyrir drottins-
svik, geri þeir alvöru úr uppreist-
aræsingum sinum : en leiðtogarn-
ir hafa ögrað stjórninni að gera
þáð.
Stjórnin hefir sent herlið til þess
að sjá um, að ekki verði neinar
mannskæðar róstur á mótmæla
funduntim, og lögregluliðið hefir
verið aukið tfi mnna.
En Ulster menn hafa einnig haft
heræfingar og eru reiðubúnir, að
gripa til örþrifaráða, hvenær sem
þykir höggið of nærri sér.
Að minsta kosti láta þeir svo.
Sneed hefnir sín.
þau tíðindi gerðust í Amarillo,
Texas á sunnudaginn, að auðmað-
urinn J. Beal öneed skaut til bana
ástmög konu sinnar, Al. G. Boyce,
er hann kom frá messu, og gaf sig
srðan lögreglunni á vald.
Með þessu morði er annar aðal-
málsaðilinn í hinu fræga Sneed--
Bovce máli fallinn úr sögunni, og
það fvrir hendi hins málsaðilans.
læsendurn Heimskringlu munu
málavextír kunnir frá því í vetur,
er Winnipeg var miðstöð bardag-
íins, því hingað flýði Boyce með
Lena Sneed, konu auðmannsjns, og
héðan var hún send aftur heim á
leið.
Upphafa þessara vandræða var,
að Sneed hélt konu sína sér ótrúa
og lót setja hana á geðveibrahæli.
þaðan frelsaði Boyce hana, og
fiýðu þau norður um ríki, unz þau
námu staðar í Winnipeg. þess ber
að geta, að I.ena Sneed og Boyce
vortt æskuvinir og höföu áður vet-
ið tsúlofuð ; en Sneed komst þar
í milli, og með aðstoð foreldra
hennar, ft'kk hann Lenu fyrir konu.
Satnfarir þe rra höfðu verið kær-
leikssnauðar, en tvö börn eignuð-
ust þau, sem nú eru tíu og
fimm ára.
Eftir að innflutnings yfirvöldin í
Winnipeg höfðu sent Mrs. Sneed
suðtir aftur, ett úrskurðað, að
Boyce mætti setjast að í Canada,
byrjar fyrir alvöru hin alverlega
hlið málsins.
Mrs. Sneed var að nýju sett á
geðveikrahæli strax og hún kom
heim, og degi síðar skaut Sneed
gamla Boyce til dauða, vegna þess
hann áleit, að gamli maðurinn
hefði verið í vitorði með syni sín-
um. Sneed var settur í fangelsi, en
fékk sig lausan gegn trvggitigu ;
en satna daginn og málið gegn
lionttm átti að byrja, var aðal-
vitnið gegn honttm drepið á eitri,
og var allra álit, að Sneed væri
valdur að því morði. þegar málið
kom fyrir rétt, gat kviðdómurinn
ekki orðið á eitt sáttur, hvort
Sneed væri sekttr eða saklaus ; og
varð því niðurstaðan sú, að mál-
inu var frestað þar til 11. nóv. nk.
En meðan á ]>essu hafði staðið,
höfðu dómstólarnir leyst Mrs.
Sneed út af geðveikrahælinu, með
i því að læknar töldu hana heila á
j geðsmunum. Hfún neitaði að bera
vitni fvrir réttinum.
Nú liðtt tímar og ekkert bar til
tíðinda, þar til fyrir þremur vik-
ttm, að sættir komust á milli
Snead hjónanna, og héldu nú allir,
að hér með væri Sneed hættur að
httgsa til hefnda, enda hefði nóg
að gert, myrt tvo saklausa menn ;
en raunin varð önnur.
Ungi Bovce hafði allan þennan
tíma dvalið í Canada á búgarði,
sem hann hafði keypt vestur í Al-
berta. En fyrir viktt siðan hélt
hann heim til Texas, með því að
vinir hans töldu hann eiga einskis
ills að vænta frá Sneed tramar. —
Ilafði hann dvlið sex daga í Am-
arillo otr ekkert hevrt tt.m Sneed ;
en Sneed hafði frétt af Boyce og
hugði þegar á hefndir. H|ann fór
því tii Amarillo í dularbúningi,
sem verkamaður, og leitaði ]>egar
Boyee uppi. Og er Boyce kom frá
messu í fvlgd með prestinum, rauk
Sneed að honum og skaut á hann
þremttr skotum. Boyce féll til jarð-
ar við fyrsta skotið og hrópaði :
“Dreptu mig ekki! ” En hinn
hefnigjarni Sneed að eins hló og
skaut tveimur skotum í viðbót.
Gekk síðan í hægðum sínum til
lövreglunnar og gaf sig á hennar
vald.
Er morðið var kunnugt, sló
felmtri miklum yfir hina mörgu
vini morðingjans, því þeir óttuð-
ust, að þetta yrði tilefnið til enn-
þá meiri blóðsúthellinga ; því aþ
nú myndu vinir og skvldmenni
Boyce leita hefnda. Hvort ótti
jteirra hefir við rök að styðjast,
hefir enn ekki sýnt sig, en líkurn- ^
ar eru, að svo verði. .Lttmenn 1
Boyce eru aitðugir og mikilsmetn-
ir, og munu naumast þola bóta-
laust, að bæði faðir og sonur séu
myrtir af sama manninum og
hann og hans sleppi óskemdir.
Mrs. Sneed varð svo mjög um
fregnina um morðið, að hún féll í
yfirlið og liggur nú rúmföst. Hið
sama átti sér stað með hina öldnu
móður Boyce ; er hún nú þungt
haldin, og talið óvíst, að hún geti
yfirborið harm sinn.
j ólíklegt má þykja, aö kviðdóm-
urinn svkni Sneed að þessu sinni. (
þrjú morð, drýgð með köldu blóði
ætti að vera nóg til að dómfella
hvaða auðmann sem er.
Menn b'ða með óþreyju frekari
tíðinda.
Fregnsafn.
M'Ukverdustu viðburðir
h vaðauæla
— Jarðarför Mutsuhito Japans-
keisara fór fram í Tokio á föstu-
daginn var með viðhöfn mikilli og
að fjölda stórmenna viðstöddu.
Var hátíðabragur og sorg yfir
öllu ; en meiri varð sorgin síðar
ttm daginn, er það fréttist, að yf-
irforingi alls Japana-hers, Nogi
greifi og frú hans, hefðu framið
sjálfsmorð, til heiðurs minningar
hins látna keisara. það er sem sé
gamall trúarbragðasiður í Japan,
að þegar höfðingjar deyja þar i
landi, þá fremja nokkrir undir-
rnenn þeirra sjálfsmorð og fylgja
þannig httsbóndanum í annan heim
— þessi siður er þó því nær að
leggjast niður, og núna hafði hinn
nýi keisari látið það boð út
ganga, að engir skyldu fremja
sjálfsmorð í tiiefni af dauða keis-
arans. En Nogi greifi fylgdi gömlu
venjunni. Sem kunnugt er var
Nogi einn af allra frægustu hers-
höfðingjum Japana, og i stríðinu
við Rttssa vann hann sér óadattð-
legan orðstír. það var hann, sem
vann Port Arthur úr höndum
Rússa og handtók Stöessel hers-
höfðingja og setulið hans. þótti
það hið mesta frægðarverk, því
l’ort Arthur var talin óvinnandi
borg. Nogi stjórnaði einnijr megin-
her Japana í orustunni við Muk-
den, sem var stærsta og blóðug-
asta orustan í öllu stríðinu, og
unnu Japanar þar hinn frægasta
sigur. Nogi sýndi þar slíka her-
forursu hæfileika, að honum var
jafnað við Napóleon, og meiri
heiður gat enginn hlotið. Við frá-
fall hans á Jjyí lieimurinn á bak að
sjá einum hinum mesta hershöfð-
ingja seinni tíma. Nogi varð 63.
ára, en kona hans 52. Jarðarför
þeirra fór fram á mánudaginn, að
öllu hinu sama stórmenni við-
stöddu, er var við jarðarför keis-
arans. þessi sjálfsmorðasiður t
Japan er kallaður Hara-Kiri, og á
nú aö fyrirbjóða hann með lögum.
Vill stjórnin auðsjáanlega ekki
missa ileiri stórmenni landsins á
þann hátt, en örðugt mttu með
lagaboði, að afnerna gersamlega
gamlar venjur. í sambandi við
jarðarför keisarans gaf nýi keisar-
inn þúsund föngttm upp sakir.
Flestir voru það pólitiskir fangar,
er fyrir þessari náð tirðu. Mörgum
dauðadæmdum glæpamönnum var
gefið lrf ; dómi þeirra breytt í
nokkurra ára fangavist. í þeim
hópi voru margir Anarkistar.
— Nýverið fór aukakosning fram
i Midlothian kjördæminu á Eng-
landi. Fóru svo leikar, að íhalds-
menn unnu meö 32 atkvæðamun.
Kosningaúrslitin þóttu stórtíðindi
fyrir þá sök, að kjördæmiö hafði
verið Liberal í 32 ár ; en eittkum
þó vegna þess, að þetta var kjör-
'dæmi gamla Gladstones, hins stór-
fræva foringja Liberal llokksihs.
Eltir dauða hans hélt kjördæmið
sér Liberal, og við síðustu aðal-
kosningar hafði Liberalinn nær 4
þúsund atkvæði umfram. Orsökin
til þess, að', svona hraparlega tókst
fyrir Liberölum að þessu sinni,
liggur í missættinu við verkamenn
sem stafar mestmegnis af því, að
fyrir nokkru dó þingmaður úr
fiokki verkamanna, og er kom til
kosninga í því kjördæmi, létu Lib-
eralar þingmannsiefni vera í kjöri
auk verkamanna og íhaldsmanna
kandídatanna. Fóru svo leikar, að
Liberalinn vann. þessu reiddust
verkamenn, og töldu Asquith
stjórnina eiga sök að máli, o„ að
hún hefði beinlínis hrifsað kjör-
dæmið úr höndum verkamanna
flokksins, sem var í bandalagi við
hana á þinginu. Hétu nú verka-
mannaleiðtogarnir því, að hefna
sín á stjórninni, með því að láta
verkamanna þingmannsefni verða í
kjöri í hverju því kjördætni, sem
Liberalar hefðu haft áður, og nú
ætti aö fara fram í aukakosningar
og þessari hótun sinni hafa verka-
inenn framfylgt, og hafa með því
svift stjórnina þremur fylgismönn-
ttm. Við þessa síðustu aukakosn-
ingu í Midlothian kjördæminu, fckk
verkamanna þingmannsefnið 2,500
atkvæði, — ‘ beinlínis dregið frá
þingmannsefni stjórnarinnar og
gaf þar með íhaldsmönntnn kjör-
dæmið. Eins og nærri má geta
fögnuðu ihaldsmenn þessum úrslit-
um, og telja þau ljósan vott um
þverrandi fylgi stjórnarinnar. Lib-
eralar eru aftur á móti sárgramir
og kenna sjálfum sér ófarirnar.
Hafði maður sá, er þingmaður
var áður fyrir kjördæmið, verið
gerður að lávarði og fluttist því i
efri málstofuna. Hann hafði gefið
stjórninni það ráð, að úr því að
verkamanna þingmannsefni væri í
kjöri, væri bezt að stvðja það, en
hafa engan Liberala á boðstólum,
þvt betra væri að fá bandamann
kosinn en fjandmann. þessu ráði
var ekki fylgt, og því fór sem fór.
En þetta mun verða til þess, að
Asquith stjórnin mun revna að
sættast við verkamanaílokkinn ; —
þungt mun henni þvkja, að vita
kjördæmi Gladstones i andstæð-
inga höndum.
— Iludsonsflóa bratttin er nú
kornin vel á veg, þakkir séu dugn-
aði Borden stjórnarinnar. Núna
um helgina gerði stjórnin satnn-
iqga ttm bvggingu siðustu hluta
brautarinnar, og fékk það verk í
hendur J. D. McArthur, sama
mannsins, siem haft hefir á hendi
byggingu hinna hluta brautarinn-
ar. Mr. McArthur er strangur
Liberal, svo ekki verður sagt, að
stjórnin hafi veitt vildarmanni sín-
um þessi hlttnnindi. J>essi síðasti
brautarhluti verður bygður frá
flóanum inn í landið, en til þessa
hefir öll brautin verið lögð í átt-
ina til hans. Verkið gcngtw: eins og
í sögu.
— Bandaríkjapólitíkin ólgar nú
sem ákafast, og eru kempurnar í
ákafa að hervæðast undií kosn-
ingabardagann. Tvö af forsetaefn-
unum, Roosevelt og Wilson, eru
þegar komin á stúfana og farin að
boða kjósendunum fagnaðarboð-
skap sinn. Ilefir Roosevelt ferðast
um Iowa, Utah, Montana, Ver-
mont, Kansas Oo- Norður-Dakota,
og haldið margar ræður og átt
víðast hvar góðum undirtektum
að fagna, og nú ætlar ltann að
íerðast um stóru ríkin Pennsyl-
vsnia, Illinois o,g Ohio og tala um
fyrir fólkinu, og þessu ferðalagi
ætlar hann að halda áfram, unz
I
*
Islenzkur listamaíur.
LEYNDARDÓMUR
GÓÐS BRAUÐS,
Brauð sent ekki að eins er gott útlits,
heldur eirtnig gott tii ötu. liggur f mjölinu!
OGILVIE'S
Royal Household Flour
er gert úr bezta hveiti eingOngu. Veitir
ætfð fullnægju og gerir brauð sem er
heilausaailegt og ómengað,
BIÐJIÐ MATSALANN UM ÞAÐ.
1 he Ojrilvie Flour MiIIs Co. Ltd.
Winnipeg

J. S. Kjarval, máTari.
(Sjá grein um hann á 5. bls.)
hann hefir heimsótt öll ríkin ; síð-
ast ætlar hann að herja á New
York, því þar er fengurinn mest-
ur. í öllum ræðum sínum hefir
Roosevelt ráðist á Taft og stjórn
hans með ákafa miklum, og jafn-
framt höggið að Wilson öðru
hvoru, en miklu hógværlegar ; —
sérstaklega er það tollmálastefna
Wilsons, sem honum þykir var-
hugaverð. Marga furðar á þeim
góöu undirtektum, sem Roosevelt
og þessi nýi flokkur hans hafa
lilotið viðsvegar, og má óhætt
heimfæra það til hinna persónu-
legu vinsælda, sem Roosevelt nýt-
ur, hehlur en stefnu flokksins, og
sjálfur er Roosevelt þess fullvel á-
skynja, aö það er hann sjálfur, en
ekki málefnið, sem verður að
vinna. ef vinnanlegt er. Hann er
því lika aðalmáttirrinn í kosninga-
bardaga Framsóknarílokksins, þó
hann hafi raunar ^bnsa góða
stuðningsmenn, svo se.m varafor-
setaefnið Hiram Tolinson og fvrv.
senator Alfred J. Beveridge (rá
Indiana. Ferðast þeir nú ttm sttð-
ur og austurríkin. Nýi flokkurinn
hefir ákvarðað, áð hafa fullkomna
kjörlista í allmörgum ríkjtim, þ.
e.a.s. útnefna ríkisstjóraefni, kon-
gresskandídata og svo umsækjend-
ur um öll önnur embætti ríkisins.
Aftur i þeim ríkjum, þar sem
íramsóknar Repúblikar hafa töglin
og hagldirnar, svo sem í Wiscon-
sin, þá lætur nýi flokkurinn sér
það lvnda, ef ríkisstjóraefnið lof-
ar að styðja kosningu Roosevelts.
í New York ríkintt var fitllur
kjörlisti útnefndur, og er Osear
II. Straus, áðttr verzlttnarráðgjafi
hjá Roosevelt, ríkisstjóraefnið. —
Demókratar hafa og hafið bardag-
ann ; hefir Wilson haldið ræður í
New York, Pennsvlvania og átt
ága'tum undirtektum að fagna ;
og tnargir leiðandi Demókratar
eru fyrir hans hönd að uppfræða
kjósendttrna ; eru Bryan, Under-
wood og Clark allir á ferðinni og
tala máli Wilsons ötullega. Wil-
son hefir átt í höggi viðTammany
hringinn, en borið þar sigttr úr
býtum gersamlega, svo að jafnvel
enginn í þeirri klikku fékk sæti í
nefnd þe.irri, er umsjón hefir með
kosningabaráttunni ; eru flestir
mennirnir i þeirri nefnd val nkttnn-
ir sæmdarmenn, er aldrei hafa ver-
ið bendlaðir við neina pólitiska
fjárglæfra eða auðfélög. Svo mjög
hefir Wilson gengið í berhögg við
Tammany hringinn, að hann hefir
lýst vanþókntin sinni á Dix, ríkis-
stjóranurh í New York, sem er
einn úr hringnum, og lagt á móti
því, að hann væri útnefndur til
endurkosningar. Ertt Tammany-
menn mjög reiðir Wilson fyrir
þetta, en aftur líkar Hearst það
vel. .Líkttrnar eru samt, að Dix
verði útnefndur. — í herbúðum
Repúblika er og tnikill viðbúnað-
ttr, en bardaginn þó ekki hafinn
ennþá.
— Edward Kidd, Conservatíve
sambandsþingmaður fyrir Carle-
ton kjördæmið í Ontario, andaðist
i Ottawa á mánttdagibn var af
afleiðingum af hjartaslagi. Mr.
Kidd var ttm sextugt og í fremri
röð flokksmanna sinna á þingi. —
það var hann, sem gaf upp þing-
sæti sitt, þá er Mr. Borden féll í
Halifax ttm árið, svo leiðtoginn
kæmist á þing. Við kosningarnar
1908, var Mr. Bordén kosinn í
tveimur kjördæmum, Halifax og
Carleton, og afhenti hann þá Mr.
Kidd aftur gamla kjördæmið, og
við kosningarnar í fyrra hafði
hann nær 2000 atkvæði umfram
gagnsækjanda sinn.
Silfurbrúðkaup.
Hinn 23. ágúst sl. stóð veizla
mtkil að heimili þeirra hjóna Mr.
og Mrs. Andrésar J. tíkagféld, að
Hove P.O., Man., er börn þeirra
höfðu stofnað til, í mibningu ttm
25 ára sambúð foreldranna.
Börn Mr. og Mrs. tíkagfeld eru
þessi : 1) Evjólfína (ógift) ; 2)
Kristín (gift Óla S. Thorsteins-
svni fiðluleikara að Húsavík,
Man.) ; 3) tí. tíigurbjörn (ógiftur);
4) B. títanley (ógiftur) ; 5) Stefan-
ía (gift Fr. Friðfinnssyni, syni
Jóns Friðfinnssonar tónskálds í
Winnipeg) ; 0) Valgerður (ógift) ;
7) Jóhanna (ógift) ; 8) Emilía (ó-
gift) ; Clara (ógift) ; Dóra (ógift).
Öll þessi börn sátu silfurbrúð
kaup foreldra sinna, nema Mrs.
Thorsteinsson, sem kringumstæða
vegna ekki gat komiö, og mun ó-
hætt að fullyrða, að óvíða getur
að líta mannvænlegri hóp af ungu
fýlki, en þessi systkini eru.
130 mantts sáta veizlu þessa (yf-
ir 200 munu hafa verið boðnir).
Var fólk þetta flest úr nærrliggj-
andi bygðum, en sumt frá Winni-
peg og Nvj t-íslandi. Meðal gest-
anna voru og 30 enskir, og sýnir
það, hve einkar vinsæl þau tíkag-
fclds-hjón ertt rrieðal nágranna
sinna, hverrar þjóðar sem eru. —
þetta kom ennfremur í ljós í vina-
"'öfunum mörgu og fögru, er þeim
hjónum yoru færðar með mörg.um
hlýjum vinar- og viðurkenningar-
orðum og einlægtim árnaðarósk-
um. Um $90.00 í silfurpeningttm,
auk margra skraut’egra silftir-
muna, mun þeim. hjónum hafa bor-
ist við þetta tækifæri, frá vinum
og ættingjum fjær og nær.
það yrði of langt mál að telja
upp allar ]>essar gjafir og gefcnd-
ur, enda er mér það ekki alt kunn-
ugt. En tveggja af gjöfunum verð
ég að geta sérstaklega. Önnur var
mjög vandaður silfurdiskur, með
$25.00 á, í silfri ; á diskinn voru
letruð þessi orð : “YTiníírgjöf frá
Hálands-búu.m til Mr. og Mrs. A.
J. Skagfeld, á þeirra silfurbrúð-
kaupi 23. ágúst 1912”. Gjöf þessa
afhenti Mr. Jón Jónsson, póstaf-
greiðslumaður að IFove P.O. (áð-
ur að Gcund í Mikley), meö mjög
vel völdum vinarorðttm frá sér og
öðrttm gefendum. Hin gjölin var
silfurkarfa með $25.00 á, i silfri,
frá börnum silfurbrúðhjónanna.
þessa gjöf afhenti herra þorsteinn
þorkelsson, með lipru ávarpi fyrir
hönd barnanna, og hafði hann og
nokkrir aörir vinir (sttmir enskir)
bætt talsverðu af skildingttm í
körfuna. — Ilafði Mr. Skagfeld ær-
ið nóg að gera ttm tíma, að
þakka vinum sínum gjafir þær hin-
ar fögru og mörgtt, er þeir færðu
honttm.
þrátt fvrir það, þó húsrúm sé
mikið hjá þeim Skagfelds hjónttm,
rúmaði það ekki svo marga gesti,
sem ^r voru sdman komnir. þau
höfðu því reist tjald mikið uti, og
voru veitingar framrciddar þar.
T>arf naumast að geta þess, að
bar var veitt af íslenzkri rausn,
O" skorti þar ekkert af gómsætum
mat og drykk.
Mr. Jón Friðfinnsson (tónskáld
frá Winnipeg) stýrði v.eizluhaldinu,.
og fór alt fram hið ánægjulegasta.
Ræður voru fluttar af ýmsum,
;bæði í tjaldinu yfir borðum og
| seinna inni í húsinu. Meðal þeirra,
sem töluðu, voru :
Séra Albert E. Kristjánsson, er
talaði bæði á íslenzku og .ensku.
Jón Jónsson (frá Grund í. Mikl--
ev).
Jón II. Jónsson.
Árni Freeman.
þorst. þorkelsson, og
Vigfús Guttormsson, póstaf-
greiðslumaður á Oak Point. Mr.
Guttormsson flutti brúðhjónunum
einnig mjög lipurt og vel ort
kvæði. í öllu því, er sagt var
jvsti sér alúðlegt vinarþel til hjón-
anna og barna þeirra. Lofuðu
menn þau að veTÖugu fyrir dáð
þeirra í landnema baráttunni ; fyr-
ir skörungsskap þeirra og gest-
risni, fyrir alúð og hjálpsemi í ná-
grenni sínu, og fvrir framtakssemi
og dugnað í atonennum félagsmál-
um.
| Að öllu leyti var vinamót þetta
eitt hið ánægjulegasta, er ég hefi
|setið, og enginn skortur var þar á
gleði af ýmsu tagi. Skemtu menn
sér þar hið Itezta alla nóttina við
söng og ræðtthöld og hljóðiæra-
slátt og dans.
Veit ég, að ég tala máli allra
veizlugestanna og fjölda margra
annara, er þekt hafa þetta fólk, í
því að biðja því öllu guðs blessun-
ar á ófarinni æfileið, og að þeim
megi veitast enn langur aldur til
að halda áfram að vera sjálfum
sér og bygð sinni til sóma og
uppbyggingar.
Einn af veizlugestunum.
Glevmið ekki, að utanáskrift sr.
Magnúsar Skaptasonar og Fróða
er : 81 Eugeme tít., Norwood
Grove, Man.
VEGGLIM
Patout liaidwall
ve£i*lím (Enipire
tegundin) gert úr
Gips, oerir belra
vegglím en nokk-
nrt annað veirg-
líms efni eða svo
n e f n t vegglíms-
ígildi. .r :
PIASTER BOARD
ELDVARNAR-
VEGGLtMS
RIMLAR oq
IILJÓDDEYFIR.
Manitoba Gypsum
Company, Limi’ed
WI.\NIPK<4