Heimskringla - 19.09.1912, Blaðsíða 5

HEIMSKRTNfir '
WINNIPEG, 19. SEPT. 1912. 5. BE9L
J* S. Kjarval.
í fámenna listamannahópnum
íslenzka er nafn eins óSum aS
vekja eftirtekt HstfróSra manna
út um heiminn. |>aS er J ó h. S.
K j a r v a 1 málari. Hann hefir nú
í tæpt ár dvaliS erlendis, og á
])eim tíma getiS sér orS í öllum
helztu blöSum Dana.
‘'Aftenbladet” segir meSal ann-
ars : —
“ Málverkin sýna okkur íslenzka
náttúru í sinni stórfengilegu feg-
urS. J>ar eru íslenzk málverk, sem
kuldann leggur af mót rnanni.
ASrar myndir leiSa oss fyrir sjón-
ir þróttmiklar hugmyndir, sem
ko a manni til aS álíta, aS ís-
land geri syni sína aS djúphugs-
andi spekingum”. — —
“Extrabladet”, • “Socialdemokra-
ten” og “Politiken” lúka öll lofi á
, málv.erkin.
J>ess munu ekki mörg dæmi, aÖ
málara sé mikil athygli veitt í
fyrsta sinn, aS hann ríSur úr
IgarSi ; eiga þeir margir í fyrstu
j örSugt uppdráttar oa £áum lof-
’ræSum aS fagna. þaS er þess
.vegna full ástæSa til aS halda,
jþar sem fá dæmin eru í þessu til-
iiti, séu og góSir hæfileikar, ekki
1 síst vegna þess, hve liarSar kröfur
eru gerSar til listarinnar.
J. S. Kjarval er rúmlega tvítug-
ur aS aldri og því ungur á lista-
brautinni. Hann er einn af þeim
mönnum, siem nú er aS fjölga
I
Winnipegverð á korntegundum
geymdar í Fort Willam eða Port Arthur
vikuna írá 11. til 17. sept.
ÖEPTEMBER 11 12 13 14 16 17
1 Nor 97 95 95 96 97 99
2 Nor 93 92J 94 94 95 97
3 Nor 91 m 92 92 93 91
No.Four S1 82 83 84 84i 81
No. Five' 73 73* 73* 74* 74* 722
No. Six 63 64 64* 64 622
Feed 57 57 59 59* 59* 57
2 C. W. Oats 42* 42* 42* 43* 44 42*
3 C. W. Oats .... .... .... 41* 41* 41
Ex. 1 Feed 42 42 42 43 43 42
1 Feen 4U 41* 42* 42 42 41*
2 Feed 37 37 37 37* 37* 37
No. 3 Bar 53 53 • % • • 48 48 53
No. 4 Bar 47 47 .... 44 44 47
1 N W Flax .... 155 155 156 158
1 Man Flax 153 153 153 157 156
Rej. Flax 158 148 150 150 150 150
Cond. Fla x 120 120 120 120 120 ....
WINNIPEG FUTUKES
Oct W SF|| 881 898 88§ 89 84
Dec W 83* 85* 862 85* 85* 85*
Oct Oats 36* 36* 36* 3«* 37* 37*
Oct Flax 152 1 154* 156 154* 158 158
ÍSLENZKIR BŒNDUBI
Eeynið aðferð vora þegar þér sendið KORNVÖKU
yðar frá yður.—Það borgar sig fyrir yður.
Vér krefjums ekki að meðhöndla al'a uppskeru yðar,
lieldur að eins eitt vagnldass, svo vér getum sýnt yður
hvað vér getum gert.
Samkepnin er líftaug verzlunar, og trygging
þess að þér fái hæzta verð fyrir kornvöru yðar.
Skrifið eftir vorri vikulegu markaðsskýrzlu og bækl-
ingi um kornsölu, sent kostnaðarlaust til allr bænda.
HANSEN GRAIN CO.
HAFA TBVGGT UMBOÐ8SÖLULEYFI.
’WIlsriSri^EGl-, :
Q----------------------------------------Q
heima fyrir, mönnuin, sem hafa
góSan vilja og efni til aS skerpa
sjón útkndinga á kjarnanum og
hinum sterku taugum íslenzku
þjóSarinnar. þjóSarinnar, sem
þegar er farin aS kreppa hnefann,
reiðubúiu aS rySja sér til vegs
ineS memiingarþjóSum heimsins, á
öllum sviSum. íslendingar á gamla
landinu eru vaknaSir til vitundar
um menningarlegt sjálfstæSi sitt ;
en hitt er meira hrygSar.efni, aS
Vestur-íslendingar virSast óSum
aS hverfa í einskonar “nirvana” á-
stand enska heimsins.
G. B.
- Útrýming mýfíugna.
Nefnd manna hefir nýskeS veriS
valin í Bandaríkjunuin til ]>ess aS
heyja stríS á liendur mýílugu
þeirri, si-m þrífst í ílóahéruSum
SuSur-Bandaríkjanna og sýkir
ínenn þar svo, aS fullur helmingur
af vinnualli fólksins fer forgörSum
af þeim ástæSum. Nefnd þessa
skipa nokkrir hinna fremstu lækna
Bandaríkjanna. Áform þeirra er,
aS eySileggja ílugnategund þessa í
öllum SuSurríkjunum. Hugsunin
mikilfengleg, starfiS víStækt og
vandasamt' og kostnaSurinn viS
þaS óútreiknanlegur. Fluga sú,
siem á skal ráSist, nefnist “ano-
pheles iriosquito”. íms af ríkjun-
um hafa á eigin reiknin,g gert á-
rás á llugu þessa eSa flugnateg-
und á liSnum árum, og meS svo
góSutn árangri, aS víst þykir, aS
takast miegi aS útrýma henni al-
gerLega, ef hægt er aS reka hern-
aSinn á hendur henni meS nægi-
lega miklu peninga-afli. þaS þarf
mikiS fé til þess, aS ræsa fram og
þurka upp rnaraar milíónir ekra
af flóalöndum þeim, sem flugan
þrifst í og ber sýkina frá og til
þess aS olíubera aSrar margar
milíónir ekra, svo aS ekki verSi
þar neinn blettur eftir, er flugan
fái verpt í. Til þess aS koma
þessu í framkvæmd, verSur Wash-
ington stjórnin aS taka aS sér
alla meSferS þessa máls og annast
um útrýming flugunnar á kostnaS
alríkisms. Fyrir nokkrum árum
var Panama-eiSiS undirorpiS þess-
ari flugnapest, sem bar gulusýkina
í hvern mann, er þangaS kom, —
svo hvítutn inönnum var þar ekki
viSvært. Fin þaS hefir tekist, aS
eySa ílugu þessari algerlega á öllu
því svæSi, svo aS nú verSur eng-
um meint viS liana, og loftslag
])ar er nú taliS eins heilnæmt og
livar annarstaSar. Washington-
stjórnin hefir sannfærst um, aS
þaS sem hægt er í þessu efni aS
áorka í Panama-eiSinu, þaS megi
einnig takast hvervetna í SuSur-
ríkjunum. J>aS er því full ástæöa
til aS ætla, aS skynsamleg og
uppihaldslaus viSleitni til eySing-
ar þessari “anopheles” flugnateg-
und megi takast svo, aS sýki sú,
sem hún orsakar, hverfi úr SuSur-
rikjunum.
Alt fram aS vorum dögum var
sú skoSun ríkjandi, aÖ máttleysis-
sýkin, kvef og aSrar slíkar sóttir.'
væru óaSskiljanlegar frá flóalönd-
unum, af því aS loftslagiS á mýr-
lendi feldi í sér sóttkveykjuna, sér-
staklega uppgufunin úr mýrunum
aS næturlagi, og þaS var álitiS,
aS ekki væri unt aS komast hjá
sýkinni, nema mcS því aS forSast
slíka staSi. En síSar varS þaS
ljóst, aS í raun réttri er loftslagiS
ekki sýkjandi, ef flugan ekki flytti
sýkina í menn meS því aS stinga
þá. AS visu er því ekki haldiS
fram, aS mýraloftiS sé eins heil-
næmt eins og fjallaloft eSa þaS
loft, sem menn anda aS sér á hafi
úti, en hins vegar sé engin ástæSa
til þess aS ætla, aS þaS fylli
kirkjugarSana meS fólki, sem dáiS
hafi úr “malaria” sýkinni. J>aS er
llugan, sem sýkir, og sérstaklega
“anopheles” flugan. Ilún er smá,
fluga, sem er auSþekkjankg á því,
aS vængir hennar eru dröfnóttir.
Kvenflugan er mannskæSust ; hún
er kjötæta og sveimar úti um næt-
ur og legst á menn ; . en karlflugan
er ekki kjötæta og heldur kyrru
fyrir á nóttum. Stunga kvenllug-
unnar verkar eins og bólusetning ;
liún eftirskilur sjúkdómsgeril í
liverju stingfari, og þaS er föst
sannfæring vísindamanna, aS eng-
inn hafi nokkru sinni fengiS “mal-
aria” sýki þessa, án þess aS vera
stunginn af einni “anopheles”-flugu
— Margir eru þó svo bygSir, aS
þeir fá ekki sýkina, þó þúsundir
þessara flugna settust á þá ; en
jafnfram sýkjast hinir sömu, ef
þeir eru stungnir af einhverri
þeirra ilugna, sem ekki bera sýk-
ina í broddi sínum. MeS öSrum
orSum : J>eir, sem Jiola þúsund
stungur frá sjúkdómsberandi flug-
um, án þess þá saki, þeir veikjast
viS einn sting frá sjúkdómslausri
ílugu.
Nú er þaS áform þessarar nefnd-
ar, aS jafnframt því aS eySa fiug-
unum, aS finna alt þaS fólk, sem
hefir sýkina, og aS einangra þaS,
þar til þaS er laust viS sýkina ;
því aS eySing flugnanna kæmi fyr-
ir ekki, ef eftir væru menn meS
milíónir sjúkdómsgerla í sér, til
þess aS breiSa sýkina út frá sér.
J>aS er taliS áreiSanlegt, aS
NorSurríkin séu blómlegri miklu
en SuSurríkin, sérstaklega ai því,
aS þ'-ssar anophales” sýkisburSar-
flugur séu ekki í NorSurríkjunum.
Fáir ritliöfundar, sem lýst hafa
SuSurríkjunum, hafa gleymt aS
draga upp myndir af mönnum þar,
sem væru þeir skinhoraSir sjúk-
dóms máttleysingjar, sem liefSust
viS á deyfandi meSulum, en væru
þó aldrei verulega sjúkir, en aldrei
lieldur heilbrigSir. Og þetta er ó-
heilla einkenni sýkinnar, aS menn
læknast ekki af henni eins og af
öSrum sjúkdómum. J>egar maSur
eittsinn hefir íengiS sýkina, þá
tekur svo árnm skiftir aS útrýma
henni algerlega úr líkamanum.
Sjúklingnum finst ekki aS hann
llafi þrótt til aS vinna, jafnvel þó
] liann sé ekki beint veikur og geti
veriS á ferli. Hann liefir engan á-
huga fyrir nokkru oe gengur eins
Ocr í leiSslu. J>aS er taMS, aS af
þeim, sem taka sýki þess, deyi
ekki nema einn af hverjum tíu.
J>aS er því sýnt, aS sýkin er ekki
beint babvæn, og þaS gefur lækn-
um vissu um, aS þaS megi lækna
hana, þó seinlegt sé.
Skýrslur sýna, aS á árinu 1910
fengu þessa sýki yfir hálf tnilíón
manna í tiu af SuSurríkjunum, og
aS af þeim fjölda dóu ekki nema 6
þúsund manns. Sé hvert mannslíf
metiS 2 þúsund dollars og áætlaS,
aS allir, sem sýkina fengu, hafi
hver utn sig variS $10.00 til meS-
ala, þá hefir sýkin aert $16,000,000
tjón á því ári í þessum 10 ríkjum.
— auk vinnumissis.
J>etta er þaS næsta sem skýrsl-
urnar komast. En þeir, sem ná-
kvæmlegast hafa rannsakaS á-
standiS þar sySra, hafa staShæft,
að sýkin geri annanhvern mann
þar óhæfan til fullra algengra
starfa.
Fyrsta sporið, sem nefndin ætlar

t
-f
t
-f
t
-f
i
-f
t
-f
t
f-
t
f
t
+
t
4-
i
f
}
-f
t
-f
i
-f
t
-f
t
-f
t
f
i
f
t
-f
t
-f
t
-f
i
•f
t
-f
t
f
t
f
t
-f
t
f
t
■f
t
■f
t
f
#
f
t
t
-f
t
♦
t
>
t
f
t
-f
t
>
t
f
t
>
t
f-
*
w
f
t
f
t
♦
t
♦
t
f
t
f
t
*
t
f
t
Tl LH REINSU NARS ALA
ORGELUM.
Eftirtöld orgel verða, eins og sýnt er, seld á verði sem
væntanlegir kaujiendur standa ekki við að ganga frsm hjá.
$25
$35
1 Dolierty orgel,
Walnut umgerð
5 okta va.......
2 Dolierty orgel,
Walnut umgerð
5 oktavar, 4 stop
4 set Heeds, knjá
swells. Tónfögur
orgel, hvert á.. .
2 Bell, 5 oktava
orgel, Bsettreeds
Walnut umgerð
með háu baki 6
stops, grand or-
gel og knjá swell
hvert á........
2 Dominion hátop orgel, dökk Walnut umgerð með
spegli, 5 oktavar, ö Reed set Couplers, Humana
grand orgel með knjá swells, livert á.........
2 Bell orgtíl I pfano umgerð úr Walnut með snið-
sko num spegli, 6 oktavar, 4 Reed set, 11 stop með
Couplers og Hurnana, fult grand orgel og knjá
swell, sérstakt verð, hvert á.................
Dominion píana,, Walnut fágað, í góðu standi
nær þvf nýtt á................................
Dominion Piano, Mahogony fágað, 6 oktavar.
ágætt hljóðfæri, söluverð.....................
Bell orgel, hátop, 6 oktavar, Walnut fágað með
sub-bassa ....................................
Bell orgel, hfttop, 6 oktavar, Walnut umgerð
fyrir.........................................
New York kirkju orgel, Walnut uingerð, 5
oktavar ......................................
Öll þessi orgel eru f ágætu ástandi ábyrgst. Borgunar.
skilmálar eftir óskum kaupenda, frá |5 út í hönd og $3
mánaðarborgun.
Alt sem borgað lxefir. verið. verður krediterað ef skifti
eru gerð fyrir betra hljóðfæri, innan 3 ára.
Tbe WINNIPEG PMO Coi
$38
$42
$58
$73
$67
$55
$50
$50
295 Portage Ave.
f-%-f-%. f-%.f ■%.>■%. f-%-f-%-♦-%• > •%. f
WINNIPEQ.
að taka til aö útrýma sýki þess-
ari, er að koma Suðurríkjabúum í
skilning um, að það sé flugan en
ekki mýrlendið, sem orsaki sýkina,
Ocr ekki þurfi að óttast flóana,
sem sjúkdómsgildrur, heldur sem
svæði, er geri flugunum mögulegt
að verpa eggjum sínum í. Næst
er að þurka upp flóalöndin, og
þar sem það er ekki hægt, þá að
beru olíu í þau blautu lönd, sem
drepur ungu flugurnar.
Eg undirritaður hefi,til sölu ná-
lega allar ísknzkar bækur, sem til
eru á markaðinum, og verð a8
hitta að L-undar P.O., Man.
Sendið pontanir eöa finnið.
Neils E. Hallson.
Hvað er að ?
Þarftu aS hafa eitt-
hvað til að lesa?
Hvor sá sem vill fá sér
©itthvaö nýtt að lesa 1
hverri viku.æt i aö gerast
kaapandi Heimskringtu.
— Hún færir lesendnm
slnum ýmiskonar nýfnn
fróöleik 52 sinnum á ári
fyrir aöeins $2.00. Viltu
ekki vera meö!
88 Sögusafn Heimskringlu
vitað vinna þær sjálfum sér í hag, þó þær látist
hvorki heyra né sjá það, er fram fer í kringum þær,
vita }>ær samt út í yztu æsar öll leyndarmál, smá
og stór. Maður getur ekki svo vel vitað, hvar þær
ná fótfestu, en þær klifra og klifra hringinn í kring,
þangað til þær eru kotnnar upp í topp, og éta rjó-m-
ann með auðmýktarsvip ofan af fyrir augunum á
brúðurinni táldregnu. Getur það skeð, að kenslu-
kona Guseck’s hershöfðingja }>ekki ekkert til þess
arna ?’
Stúlkan stóð kyr við lækinn og sneri andlitinu til
hálfs undan ; einu sinni rétti hún lítið eitt upp hand-
legginn, en lét hann svo falla jafnharðan. Nú sneri
hún sér að honum, — ekki drembilega eins og vandi
hennar var, heldur leit hvin undrandi til hans og sagði
með ákafa nokkrum : ‘Von Guseck hershöfðingi átti
einn uppkominn son og dóttur 17 ára gamla, er var
trúlofuð. J>au báru öll virðingu og traust til
kenslukonu yngri barnanna, og umgengust hana, sem
væri hún ein <xf skylduUðinu, og ég vissi, að hiin ald-
rei brást trausti'þeirra. Eg ætti að vita það bezt.
Eg gæti stungið hendinni í eldinn til að sanna það’.
‘Ö, já. það vantaði nú ekkert annað,, greip
hann fram í og hló hörkulega. ‘þii ættir nú ofan á
alt annað, að stinga í eldinn Jæssari dauðþreyttu
hendi þinni. Hefir þér ekki verið hrint inn í þessa
fátækt og evmd til }>ess að húsmóðir þín misti eink-
is í, hvað aðhlynningu snertir ? Am-tmannsfrúin seg-
ir, að þú hafir ekki verið vanin \4ð erfiðisvinnu, og
nú verður þú að vinna baki brotnu á akrinum,, —
því annars hefði þín tilbeiðsluverða húsmóðir ekkert
að borða’.
Hún hristi höfuðið og beit sig í varirnar, eins og
hún stilti sfg um að svara, en ofurlitlum gletnis-
glampa brá fyrir í augum hennar. *
‘Reyndu ekki að afsaka þig meira’, mælti hann
Bróðurdóttir amtmannsins 89
glaðlega, ‘það hefir hvort sem er enga þýðingu. Ég
sé gleggra en svo. Ef þetta kvenfólk hefir einu sinni
fengið að reyna lífsþægindi, þá er ekki að sökum að
sPyrja, — þær reynast ómögulegar til að lifa al-
mennu, obrotnu lífi ; -dag og nótt drevmir þær um,
að komast í auð ogr allsnægtir, og helzta ráðið til
þess er, að giftast ríkum manni; þeim er alveg
sama, hvort hann er ungur eða gamall, og gráhærð-
ur og boginn í baki, eða hvort hann kærir sig nokk-
uð um að kvongast. Skyldi ekki kvenþjóðin í húsi
Gusecks hershöfðingja hafa ]x-kt neitt til þessa, og
gæta sinna eigin hagsmuna? Alveg eins og ég vil
miklu heldur vera ókvongaður, en ganga að eiga
kenslukonu ; — heldur vildi ég kjósa daglaunamanns-
dóttur lir skóginum, ef hiin að eins væri skírlíf og
heiðvirö stúlka’.
Hann sá að hún fölnaði, en engu svaraði hún,
heldur tók fötuna í hönd sér og bjóst til að gnnga í
burtu.
‘Étlar þú þangað aftur?’ og hann benti á Lnisið.
‘Vekja þessi ólæti ekki hjá þér ótta og .óbeit?’
Hún leit til hliðar. ‘Eg hefi sterkar taugar, líkt
og daglaunamannsdóttirin úr skóginum, sem hræðist
jafnvel ekki drykkjulœtin í veitingahúsinu á sunnu-
dögum. Hér hefi ég ekki verið spurð um, hvort ég
sé,hrædd eða ekki ; ég verð að eins að gera það, sem
skyldan býðurimér'.
‘Á það að skiljast svo, sem skyldan kalli þig á
þennan stað?’ mælti hann. Samt sem áður ge-tur
maður ekki vel skilið í, hvaða skylda það muni vera;
líkt og maður undrast yfir þeirri kenslukonu, er fel-
ur sig sem lieilög væri l>ak við tjald. Guð minn góð-
ur! J>að má vera gaman, að leika svona með fólk,
ég svo sem lái þér það ekki, þó þii liafir gaman
af því, en fólkið í Hjfirscliwinkel er ekki eins rnein-
laust í sér, sem nýi húsbóndinn. J>að ræður úr gát-
90
Sögusafn Heimskringlu
Bróðurdóttir amtmannsins
91
unum á sína visu og finnur enga afsökun fyrir amt- ekki ráðandi á herragarðinum. J>etta kemur }>ér
mannsstúlkuna, sem gengur út og inn hjá skógar-_einum við, og — þú lokar mig ekki úti’.
verði jafnt á nóttu sem degi, — ókvonguðum mann-
inum’.
Ilann þagnaði, — jafnvel honum rann til rifja aö
sjá, hvernig henni brá. Handleggurinn féll niður,
kinnar og háls urðu eldrautt og nokkrar mínútur
stóð hún grafkyr, niðurliit og skömmustuleg. J>að
var í fyrsta skiftið, cr hann sá utan á vanga henn-ar.
Hún hafði mjótt flauelsband u-m hálsinn, er mótaði.
sem Mnu. Ósjálfrátt duttu honu-m í hug ]>essi orð
Fausts : “Hversu óviðfeldið mundi ekki rautt band
á þessum hálsi”. Alt í einu var sem alt breyttist
fyrir augum hans ; dalurinn varð að mjóu skarði.
ITonum fanst sem sjmdin kœmi læðandi og fyndi
skjól inni í húsinu, og hingað stalst hún, sem dregin
af einhverju segulmagni. Ilonum tók til hjartans
við þá hugsun, að skeð gat að hún væri nú þegar
fallin ; en stóð hún samt ekki þarna líkust manni,
sem er að vakna og hefir gengið í svefni, sem er
undrandi ojr ekki vedt, hvaðan á sig stendur veðrið.
Skeð gat, að ennþá væri hægt að bjarga henni, svo
hún kæmi aldrei framar að Grafenhoíz ; hann vonaði
það og gætti kviðafullur að liverri hrevfingu hennar.
I.oks feit hún upp, — alvarleg og ákveðin.
‘Mér er alveg sarna um alt baknag’, mælti hún
stuttlega og linikti til höfðinu.
‘Jafnvel þó virðingarvert fólk loki húsi sínu fyrir
þér?’ mælti hann ákafur. ‘Frú Griebel kveðst ekki
vilja sjá þig á sínu heimili,
bætti hann við.
J>etta virtist hafa áhrif á hana ; hún þrýsti
höndunum að brjósti sér. Rétt á eftir sagði hún
samt hæglátlega : ‘Konan mun síðar meir vcrða
að afsaka sig fyrir ]>essi orð. Svo er hún heldur
‘Svo, heldur þú það?’ greip hann fram í fyrir
henni gremjulega. ‘Hver heldur þú ég sé ?’
‘Hver ég held þú sért?' hún leit still-ilega tií.
hans. ‘Eg held þig göfugan og góðan mann. Ef
>ú getur, þá gleymdu því, er ég sagði við þig í
bMndni. Hvað ég skammaðist mín, er ég vissi, f
hvaða erindum þú komst að hjáleigunni. J>ú ættir
bara að vita, Hvað gömlu konunni líður vel síðan
hún vissi sig í þinni ásjá ; fyrir það vildi ég mega
>akka þér’, — og hún rétti honum feimnislega hendi
sína.
J>etta bætti þó lítið skap hans. ‘Hættu! ’ k-all-
aðf hann hörkulega og hrinti frá sér hendi hennar.
Fjrrir livað ertu að þakka mér ? Hvað kemnr það
vinnustúlkunni við, þó ég semji við leiguliða mina?
J>ú skilur það ekkert og skalt ekkert skifta þér af
J>ú fullyrðir, að ég sé góður. J>að er ég ekki,
síst nú. Alt það illa, er í mér býr, brýzt út, og ef
ég gaetd sært þig, skyldi ég með ánægju jrera það’.
Stúlkan horfði hrædd á hann ; hann talaði svo>
hátt ogr reiðilega.
‘Og svo er nú annað’, bætti hann við ögn stilli-
legar. ‘J>ú þakkar mér fyrir gömlu konuna, en
meinar auðvitað húsmóður þína ; þú ímyndar þér,
að á herragarðinum fái hún herbergi, er svari til
salann-a í Guseck-húsinu, þar sem hú-n geti hvílt sig
og látið vængi sína vaxa. Kenslukonan er nú aftur
aðalpersónan. Við ættum víst að prýða allan herra-
vegna dóttur sinnar , garðinn með blómum, er hún flytur inn ?
Hún hristi höfuðið raunaleg-a. ‘VesaMngs kenslu-
konurnar! Eftir þ'inni skoðun gerðu þær betur í,
að loka bókum sínum og þvo og sópa fyrir aðra.
ITún stundi ofurlítið. ‘J>ín skoðun er vist einnig sú,
að Agnes Franz sé hégómlcg og iðjulaus stúlka’, —*