Heimskringla - 24.12.1912, Blaðsíða 4

V ÐLS.
WINNIPEG, 24. DES. 1912. '
HKlMSKRINGtA
Heimskringla
E*nblished every Thursday by The
HeLíkmda NewsU’atilishin? Co. Ltd
Verö blaö-iins í Cauada og F>au ar
|2,00 nm áriö (fyrir fram bf*rsraö),
rfent til islauds $2.10 (tynr fram
bnrgiö;.
B. L. BALDWINSON
Editor & Mauóflrer
Odice:
729 Skrbrooke Street, Wiuaipeg
BOX 3083. Talsfmi Qarry 4110
Jólin.
GLEÐILEG JÓL!
1 hreysi jafut sem höllu, þar
sem kristnin ríkir, hljóma þessi orö j
á morgun. Kirkuklukkurnar bcrg-
mála þau, og hátíðabragurinn,
sem hvílir yfir öllu, sýnir þau i
.virkileikanum.
Jólin eru hátíð gleðinnar, hátíð
barnanna, hátíð mannkærkikans.
iþau eru öllum kærkomin, þó eink-
anlejra börnunum, og engir njóta
helginnar betur en börnin. 1 raun
réttri verður ftillorðna fólkið einn-
ig að börnum á Jólunum. í þeirri
mvnd eru JoTln þeim þekkust ; í
þeirri mynd er hátíöin bezt liald-
in.
En Jólin eru ekki allstaðar eins;
sinn er siður í landi hvérju. —
Heima á Próni eru tveir Jóladag-
nr, og svo aðfangadagskveldið,
sem heilagt er haldið. Ilér í Can-
ada eru Jólin að eins einn dagur,
Jóladagurinn. 1 sumum löndum
eru Jólin haldin heilög í viku. En
hvort sem hátíðin er löng eða
stutt, þá er hún sama hátíðin,
sami helgi friðurinn ríkir í hjört-
unum og hins sama er minst.
.Venjur og haettir geta verið brevti-
legir, en helgiandittn er einn og
hinn sami.
stvtt, unz nú að hún er komin
niöur í eínn dag í meiri hluta
kristinna landa.
þeir okkar, sem v-anist hafa Jól-
; anna heima á Fróni, — Jólanna,
i þar sem borðin svigna undir
| bringukollum, magálum, hangi-
i kjöíi o
gæti, — mun finnast Jóla-munur
| hér og þar, og þeir, sem hér eru
einstæðingar fjarri öllum snuin,
I finna sárast til þess á Jólunum,
| hvað þeir eru einmana, heimilis-
, lausir flakkarar í frítmandi landi.
I Fyrir þá eru Jólin hér lítill fagn-
; aður.
Kn fyrir þá, sem eru í skauti
fjölskyldu sinnar, eru Jóll.i hátíö
fagnaðárins. Iljör'tt þeirra i-nt
glöð og ánægja ‘. hver;uin audbts-
drætti, — eða svo ætti að vera
séu Jólin haldiii réttilega.
Og Heimskringla sendir ölltim
Vestur-íslendingum árnaðaróskir
sínar og býður þeim :
GLEDILEG JÓL !
örlög vor?” Að sjálfsögðu yrðum
vér sjálfstætt ríki, eða áhrifamik-
ill hluti af nábúa lýðvéldi voru.
Hverjar eru skyldur vorar og
þeim sem hypo-ja, að vér verðum
að fittna varanlegan. grundvöll til
samvinnu i hervörnuln á sjó, og
að sjá grundvöllur verði að veita
hverjar byrðar þær, scm vér yrð- j lýðlendunum fulltiægjandi atkvæí
mn að bera til varnar ríki voru
á höfum heimsins ? þær yrðu mjög
mikið þungbærari en veittu miklu
, . , „. .... , „ veikari og áhrifaminni varnir en
laufabrauði og oöru goð- j - séf ^ undir núveran(li 0? fyr.
irhuguðu fyrirkomulagi. Tökum
sem dæmi Argentina lýðveldið,
sem að ummáli lands, íbúatölu,
auðlegð og náttúrugæðum er svip-
að Canada. það er óhætt að full-
vrða, að á siðastliðnum 4. árum
hefir sú þjóð varið til herflota til-
kostnaðar 65 til 70 tnilíónum doll-
ars. Kostnaður Bandaríkjanna til
herílotans og útbúnaðar hans er
frá 250 til 300 milíónir dcllars,
eða $2.75 á hvert mannsbarn i
landintt. Saínsvarandi kostnaður
fvrir Canada þýddi frá 20 til 25
milíónir dollars árleg titgjöld, eða
frá 80 til 100 milíónir do-llars á
sama tímabili.
það er þess vegtta sjáanlegt, að
styrkur sá, setn vér hyggjutjt að
veita að þessu sinni, er hófsam-
legur og sanngjarn. Um 45 ára
tíma höfum vér sem veldi' notið
verndar brezka flotans án eins
dollars tilkostnaðar, og ég voga
að láta þá sannfæringu m'na í
ljósi, að sjálfsvirðing Canada þjóð-
arinnar krefjist þess, að hún af
fríum og' frjálsutn vilja, gegnum
■þing sitt, veiti þessa fjárupphæð.
Að svo miklu leyti sem opinberar
Herflotarœða Boráen’s.
(Niöurlag).
Ivg hefi rætt mál þetta við her-
fiotastjórnina brezku, og hún hefir
það fastlega á meðvitundinni, að j áætlanir eru handbærar yfir til-
kostnað Breta til sjávar og land-
veldi, að skipasmíðastöðv- j hers til verndar fvlkjum þeim,
sem nú mjrnda Canada sambandið,
Jólin eru haldin heilög í minn-
ingu um fæðing frelsarans, en svo
hefir þó ekki alt af verið. Forfeður
vorir, hinir heiðnu, Iiéldu Jól og
höfðu þá veizlttr miklar og blót ;
cn þá er kristnin kom til NorÖur-
landa og hafði fest þar fullnaöar-
rætur, breyttust heiðnu Jólin í
kristnu Jólin, og helgin varð
tnannúðlegri, kærleiksríkari og feg-!
það sé enginn hagur í því fyrir hið
brezka
ar séu eingöngu á Bretlandi. Eg
hefi fettgið fullvissu um það, að
herflotastjórain er við því búin, í
nálæo-ri framtíð, að láta smíða
hér í Canada hin smærri herskip
sín. Útbúnaðurinn, sem til þeirra
smíða er nauðsvnlegttr, er trltölu-
lega einfaldttr og ódýr, borið sam-
att við það, sem þarf við smíöar
stærstu skipa. Slik stofnun hér
vrði oss miklu hagfeldari frá
vinnulemt sjónarmíði.
Til þess að tryggja það, að slík
skipasmiðastöð verði sett hér á
stofn og veiti íbtium vorum stöð-
uga atvinnu, höfum vér samþykt, j
að bera nokkurn hhita af attka- I
kostnaðinutn, sem verður við
smíði skipanna í Canada, nm
nokkurn komandi tíma að minsta
] þá sýna þær, að á nítjándu öld
inni var sá kostnaður ekki minni
cn fjögur hundrttð milíónir dtiílars.
Tafnvel síðan fvlkjasambantl vort
varð að virkileika, og síðan Can-
ada gerðist voldugt fvlkja.sam-
band, — helir sá landhers og her-
llota tilkostnaður numið mikíu
tneirtt en því, er vér nú biðjum
at- ! þingiö að veita. Frá árintt 1870 til
I ársíns 1890 varð hlutfallslegur
j kostnaður við Norður-Atlantshafí*
llotann, sem verndaði strendur
I vorar, frá 125 til 150 milíónir
| dollars. Frá árinu 1853 til ársins
1903 hefir kostnaður Breta til her-
j varna í Canada numið nálægt
httndrað milíónum dolfars.
E.g hefi minst á örðugkikana á
að ÖIl skip, sem stjórrr vor kann
að barfnast í framtíðinni, verði
ekki smiðuð í Canada, fafnvel þó
þatt fvrir það verði nokkru dýrari.
í sambandi við skipastníða fratn-
för í Canada, þá skal mig ekki
undra, bó hér verðr stofnsett vold- J ræður um þetta hvorttveggja
u? vélagerðar verksmiðja, sem
virri en áður. En mörgum og mikl-! smíði Lluti, sem nú fást ekki gerð-
[ ir hér, en verða að katrpast frá
um hreytingum hafa kristnu Jólin
tekið á Norðurlöndum frá því
ftTsta, og þau eru alt af að breyt-
ast, — ekki hátíðin,
haldið.
og mánaðardagarnir b-reyzt, sem
Jólin hafa borið upp á. Hvenær
Kristur var fæddur veit enginn
með vissu. I fyrstu annálum
kristninnar yar fæðingardags ltans
minst 6. janúar, og sá dagur kall-
aður Epiphany, og svo hélst þang-
að til á 5. öld, að Konstantínus
hinn mikli færði Jólin aftur á 25.
desember.
kosti. Ég sé enga ástæðtt fyrfr þvf |því, að finna viðunantegan grund-
völl fyrir því, á hvern hátt hinar
miklu lýðlendur, samvinnandi með
móðurlatidinu að vörmim alríkis-
ins, geti hlotið nægilegt atkvæði í
myndun og stjórn utanríkistriál-
anna. Vér áttum nákvæmar um-
við
ráðofafana brezku, sem skipa al-
ríkis hervarnanefndina. Sti neínd
er einkennilega skipuð, en að
mínni hyggju mjög fuílnægjandi.
í hetini eru stjórnarfarmaðúrinn
0(r þeir, sem hann kveður sér til
aðstoðar ; nálega allir ráðgjafarn-
ir eru. kvaddir til ráða þar, ásamt j
meö æfðustu og þekkingarmestu
foringjttm land- og sjóhersins og
sérfræðingum í hernaðarfræði. —
MikiII hluti af störfum nefndarinn-
er gerður af aukanefndum, sem
oftíega eru skipaðar mönmtm, sem
I ekki eiga sæti í aðalnefndinni, en
sem þá eru kvaddir til starfa sök
um sérþekkingar þeirra á þeim
| atriðum, sem nefndin i það og það
skiftið þarf um að fjalla. Vitinu-
Whitelaw Reid var af skozkutn
ættum, fæddur í litlu þorpi í Ohio
ríkinu, sem neint er Xenia. Móð-j
urbróðir hans var yfirkennari við |
Miami'háskólann, sem <þá vár tal-
inn með beztu mentastofnunum |
ríkisins. Á þienna skóla gekk Reid j
og útskrifaðist þaðan með ágætis- j
j vitnisburði, og bar af öllum skóla [
bræðrum sínum í ínálfræðikgri og j
vísiudalegri kunnáttu. ' Eftir það j
I varð hann skólákennari um tíma, j
og keypti síðan fyrir fáein hundr-
<uð dollars smáblað eitt, sem gefiö,
; var út þar í ríkinu. Hann. var þá
20 ára gainall.
Af öllum blöðum, sem þá voru
■ refin út í Bandaríkjunum., hafði
Reid mestar mætur á New York
Tr btine, semf Horace Greelv var
riþsjóri fvrir, og Reid tók sér það
tíl fvrirmvndar við útgáfu síns
ilitla blaðs, Honum tókst þetta að
nokkru Ievti. Hann bætti blað sitt
að miklum mttn og græddi tals-
vert fé á útgáfunni.
Reíd var fyrsti blaðamaður í
Ohio rikinti tíl þess að gera sér
t grein fyrir því, að I.incolti væri
mfkilmenni, og hatin beitti blaði
sínu til þess, að fá því komið til
leiðar, að hann næði forseta út-
jnefníngu. Jtessi stafna vakti álit á
Reid, og sérstaklega. vegna |)ess,
;að Lincolft óx sþöðugt að vinsæld-
ttm meöal alþýðu. Nú fóru menn
víðsvegar í Bandaríkjunum að
taka eftir Reed og blaði hans..
j Einn blaðútgefándi í Cincínnati
bauð nú R.eid að gerast iregnriiti
; ívrir blað sitt, og skyldi harin
| vera i Washingtou og rita þing-
j fréttir, og fá að launum $38 um
viku liyerja. þetta þáði Reid ; en
revndar átti hann þá að rita fvrir
] brjú blöð fvrir þessi laun. EStt
j þessara bfaða var Cinrinnati Gaz-
j ette og varð Reid síðar meðetg-
j andi í þvú
Ilann var ritstjóri yfir einni
j deild þess bláös, þegar þrælastríð-
j ið brauzt út, og fór flann þá á
| orttsttivellina til að rita herfréttirv
j og svo vann hann það verk vel,.
j að blöö þan, er hann rftaði fyrir,.
urðu stórfræg fvrir fréttrrnar, og
það var altnaiáiarámur, að enghtn
j fregnriti í ]>eim hcrnaði hieföi rit-
I að eins sannar og nákvæmar her-
I fréttir og Rvid, enda var hann eini
fre<rnritariun;, .sem með eigin attg-
um horfði á bardagann við Shiloh
frá byrjun til enda, og nokkra
aðra bardaga. Hann ritaði 10
dálka lýsingtt af Shiloh bardagan-
um fyrir blað sitt, og var það les-
j ið með mestu athyglr um öll
' Bandaríkin e>g er jafnan- síðan tal-
jin einhver Hezta lýsiitg, s®m nokk-
j urtt sinni hefir gerð verið af nokk-
f~ | itrum bardaga. Ilann átti ásamt
þess var nyliega ge-tið hér iblað-j öðrum ftegnritum, sem vortt með
imtt, að nýlátinn v®ri Whitelaw j herdeilduntirn, deilu við General
og áhrif í tnyndun og ráðsmensku
utanríkisstefnunnar. það hefði
verið þýðingarlaust að ætlast til
— og vér gerðum oss enga von
utn það, á þeim fárra vikna tíma,
sem vér höfðttm á valdi voru á
síðastliðnu sumri —, að geta til
fullnustu ráðið af um þetta mál,
sem er eins merkikgt eins og það
er örðugt viðfangs, og sem er svo
nátengt íramtíðar örlögttm alrík-
isins, og telttr í sér meiri þýðíngtt
fvrir brezku ey.jarnar, heldur enn
fvrir Canada. En mér skilst, að
ráðning rnálsins sé ekki ómögu-
leg, og hverstt örðug sem hún
kann að reynast, þá tel ég það
hvorki hvggiiegt né stjórnvizku-
legt, að liliðra sér hjá ltenni.
Á yfirstandándi tíma eru skýiri
þungbúin, og vér heyrum óminn
af fjarlægum þrumum og s.játtm
eldingarnar leiftra út við sjón-
deildarhriiiginn. Viér megttm því
ekki og viljtim ekki tefja t mahn
við hugargrufi, þar til hinn vfir-
vofandi stormbylur er skollinn á
oss mað allri sinni grimd og skað-
semd.
Móðurlandið, nálega bjálpar-
laust, ekki fyrir sig eingöngu iieid-
ur einnig fyrir oss, stvnur undir
verndarbyrði allrikistiis, og verður
að fást við yfirgnætandi örðug-
leika, til þess aö v'arðveita til\ cru
alríkisins. þess vegna færum vir
nú, á tíma neyðarinnar, ])á bc/.lu
hfálp, siem vér eigum völ á, tnóö-
urlandinu til $ styrktar, setn vott
um einlægití vora í því, að vernda
og að tryggja óhultleik og heil
k-ika þessa .alríkis, og vora fostu
ákvörðun, að verada á sit og
á landi fána voni, heiður vort: og
arfieifð vora.
Að endaðri þessari ræðtt stoð
allur þingheímur # upp og söng
brezka þjöðsönginn ‘*God Save the
King”. Að eins einn maöiir s,tí
begjandi', það var Frank Oiiver
/rá Edmonton, fvrrum imt.’nrikis-
ráðgjafi i Lanrter stjórninni.
Sir WiITrid Lanrfer talaði íáein
orð. þakkaði hann stfóru.ufot -
manninttm fvrir, hrve stillílega og
I.lutdrægnisbiust ltann hefði í’utt
erindi sitt. Kvaðst ekki geta \ er-
fð liontim samdónta t ölhtm atrið-
mrt ; en um' þann ágreimng tnætti
ræða síðar.
Whitelaw Reid.
útlöndu.m. Jtess vegna er það, að
þó keirri upphæö, sem vér hyggj-
t:m að veita til skvndi-hjálpar
heldur Jóla- j hervarnarfiotamim, verði varið á
| Bretlandi, þá álítum vér að það
t . ... , , I hafi þá afieiðingu, undir því ásig-
I Suðiir- og Austuilondum hafa j komul.
Tilgangur
kristninnar
var sá, að
ar höfðu
þessa
með
mikla velunnara
færslu Jólanna
agt, sem eg hefi Ivst, að hér
i verði reistar íleiri en ein iðnstofn-
j anir í Canada, og að jafnvel frá
I atvinnulegu og fjárliagslegtt sjón-
armiði sé mikiö, sem mæli með
þessari veitingu.
Canada sendir þessi skip til ]>ess,
að taka sér stöðu í herskipa fylk-
ingu alríkisins, samhliða skipum
Breta, Ástralíu-manna og Ný-
Sjálendinga. þau verða 3 öflug-
ustu herskip í lieitni, og eiga að
bera söguleg nöfn ]>essa lands.
þannig getur hver Canada borgari
vae-rt
J Keid, sendiherra Battdarikjanna a
jEnglhndi. Æ)fifer:H ]>ess<t manns er
að ýmsu leyti marKverður og á-
gæt fyrirmynd ungum mentamönn
jum og öðrum, sem hafa lund til
’>ess, að vintia sjálfum sér sætnd
og landi sítm gagn og heiður. Ktt
hattn átti sömu lögttm að hlíta
eins og öntutr miktlmenni í því að
Jýmsir voru þeir, sem ekki vildu
meta hæfileika hans meöan har.n
lifði ; töldu hann ekki vera. iaín-
| oka ]>eirra Hey, Lowell og Choato
— setn áður vortt sendiherrar
Bandaríkjaana á Englandi ]>iir
j töldu það vera fyrir áhrif. þau, j
sem hann hefðt náð gegnttm blað j
sitt NewYork Tribttne, og það, að
! Halloek, og ásamt þeim yfirgítf
stööu sína þar, og gerðist þá ri-t-
ari fvrir hermálanefndína í Wasft-
ington og varð siðar ttmsjónar-
tnaður hóklilöðunnar þar.
Samt hélt hann áfratn að vera
J fregnriti fyrir Cineinnati blaðiö,
og l>egar Lee fór meö herdeildir
sínar i annað og síðasta sinni ylir
j I’otomac ána, þá var Rieid beðinn
að fara þangað til að rita her-
íréttir. Hann fór og rrtaði lýsingn
j af Gettisburg bardaganttm, og er
! sú lýsittg talin meistarastykki í
j sinni röð,
Meðan Reid var í Washington
hafði hann komis.t í kynni við
lundiö til þess, þegar hann sér þau
hinir heiðnu Rómverj-1e?5a [ratir af ^
, , f f . ’ l sonule^a eigi hiutdeild 1 |>essan
haUðahald mtkið til ^ frjöfi sem ti, er veitt aS
heiðurs himnaguðinum Satúrnus, ! vernda alríkið.
Engin nútiðarþjóð, sem hefir
mikinn kaupskipaflota í förum,
{| getur staðið sig við, að vanrækja
I sína eigin vernd á höfunum. Him-
ininn varðveiti oss í þessu landi
frá þvi, að örfa eða styrkja til
hernaðarlegra árása. þetta alríki
mun aldrei hefja ásóknar-stríð, og
öll áhrif Canada verða vissulega
til þess notuð, að hindra slíkt.
En vér vitum, að mörg stríð hafa
dunið yfir á síðastliðnum 50 árum
fyrirvaralaust, eins og þrttma iir
heiðskíru lofti, og þannig hefir
| vald, áhrif og örlög fleiri en einn-
ar þjóðar orðið fyrir gersamleg-
ttm breytingum. Sérstaklega geta
11 s jóbardagar komið fyrir með leift-
J urshraða, því að þessar feikna her
vélar eru jafnan til taks og ftill-
er stóð í viku og endaði 25. des-
ember. Vildi keþtarinn afnema þá
heiönu hátíð og koma Jólunum
hennar stað. Skipaði hann svo
fvrir, að Jólin skyldu standa í
þrettán daga, frá 25. desember til
6. janúar, og lét einnig taka upp
vmsa af hinum fegurri og vinsæl-
ari siðum Satúrnus hátíðarinnar,
og gera þá að Jólasiðttm ; áleit
ltann að með því mundu margir
heiðingjar snúast til kristni, og j
það varð. Satúrnus hátíðin lagð-
ist brátt ttiður, en Jólahátíðin
blómgaðist ár frá ári og stóð
þrettán daga.
Hvervetna, sem kristnin náði
. . | búnar til bardaga. Verndun og í
fótfestu, náðu Joltn vmsældum, og sannjefka talað einmitt tilvera
ef til vill hvergi meiri en á Eng-
landi. Jólahátíðin var haldin þar ;
í fullan mánuð, og endaði oft ekki
fvr en á Kyndilmessu. í öðrum !
löndum stóðu Jólin fulla þrettán |
daga.
En er tók að líða fram eftir öld-!
um, fundu menn til þess, að þetta |
var áþarflega löng helgi. Atvinnu- |
vegir voru vanræktir og eyðsla j r
bessa veldis gru^idast á styrkleika
herflotans. þegar vér verðum að
vfirgefa sjóinn — og það getur
komið fvrir jafnvel án hernaðar,
en fyrir áhrif vfirgnæfandi óvina-
afls —, þá slá ekki framar lífæðar
alríkisins, blóðið hættir ttmferð
sittni eftir æðum þess, og sundur-
liðun er þá í nánd.
En ef vér skyldum vanrækja
skyldu þá, sem vér skynjum að
ér erttm í við sjálfa oss, og ef
jafnan
af ábyrgðarmestu og þó eitt af
j eftiraóknarlverðustu embættunum,
ber enga ábyrgð gagn- | sem Bandaríkjastjórn fær veitt
nokkrum borgara landsins.
Enginn getur að sjálfsögðu neitt
lega stuðlað að verndun alrikis-
ins.
Nefndin
vart þinginu, og er þess vegna
ekki ætlast til, að það hafi afskifti
af stefnu nefndarinnar. En
tnargir ráðgjafar eru kvaddir
starfa í þessari nefnd, að sam- Jsetn ltann að sjálfsögðu trygði sér
þvktir hennar eru vanalegast við- ! með blaði sínu og með kvonfangs-
teknar og þeám fylgt af ráðaneyt- i sambandinu við eina auðugustu
inu, og þar af leiðandi einnig af | fjölskyldu í Bandaríkjunum. En
svo um það sagt, hvað herra Reid
til hefði getað orðið án þeirra áhrifa
tneirihluta þingsins.
nefnd þessi ráði ekki
En þó að hitt var á allra vitund og ómót-
stefnunni á jmælanlegt, að hann var einn af
nokkurn hátt og gæti ekki tekið allra hæfileikamestu mönnurn
að sér að gera það, þar sem hún j Bandiaríkjanna, þeirra, er fengust
enga ábyrgð gagnvart þtng-jvið útgáfu blaða, löngu áður
þá þarf hún eigi að síður J hann ruddi sér braut til eimbættis
og nattðsynlega að íhuga j op- auðttgs kvonfangs.
Nú, að homim látnum, keppast
ber
inu,
stöðugt
utanríkismál
og útríkja samband,
í ltann hefir unnið landi sínu með
J starfi sínu utanlands og innan.
Sendiherra stöðunni í Lundúnum
vegna þess að varnir og sérstak- ! bœSi brezk og atnieríkönsk blöð
lega herflotavarnir ertt í óaðskilj- imi) aS viðttrkenna ltans mikiu
anlegu sambandi við þessar íhtig- 1 hæfileika og það tniWa gagn, sem
anir.
Brezka stjórnin hefir íullvissað
micr um, að þar til ákveðið sé til
fullnustu um, hver áhrif og at- I (regndi hann ttm sl. 7 ára tíma af
kvæði lýðlendurnar skuli haia í imeStu afús OJ, In,eS heppilegum af-
’ Sú
væri í Lundúnttm _ allan eða nokk-I aSrir st„ndað hana' en þeir", "sem
urn tíma af hverjtt ári. Sá ráð- Lru sterkauðugir, því að embættis-
gjafi yrði kvaddur til að mæta
öllum fundum herflota neíndarinn
ar, og yrði skoðaður sem fastur
utanríkismálum, ]>á sé henni ljútt, leiSinffUm fyrir bæSi iön(]in.
að einhver eanadisku ráðgjafanna I staöa er svo Vaxin, að ekki
nefndarmaður.
spor í utanríkismálum yrði tekið,
a lattnin eru ekki há, að eins $17,500
íi ári. En herra Reid borgaði tvö-
j-fíilt meiri leigtt fyrir íbúð sína ií
að embættislaun
eins til þess, að
Ekkert mikilvægt j Lundúmim, svo
ltans hrukku að
var óhóíleg. Var þá farið að; óbætanlegt tjón kæmi fyrir, vakn-
stytta hátíðina, og hun stvtt og I ar spurningin : ‘Tlver yrðu þá
án þess að raðgast um það við borga húsaleigu fyrir 6 mánaða
slíkan málsvara frá Canada. i fima af hverju ári. Af þessu er
Engittn hugsandi maður getur jþað auðsætt, að það er ekki fá-
varist þeirri meðvitund, að mjög tæklinga meðfæri, að skipa sendi-
flókin og örðttg viðfangseíni mæti herrastöðuna.
boði var neitað. Loks battð Gree-
lv homuii að gerast meðritstjóri
blaðsins, og ]>að bóð þáði Reid.
Rjeid ritaði þá flestar ritstjórnar-
greinar í blaðið, og tnælti fastlega
fram með Grant til forseta. þegar
Greefy var útnefndur árið 1872,
varð Reed aðalritstjéiri blaðsins.
þegar stríðinu var lokið og Greefy
danður, þá stofnaði Reid félag
með nokkrum auömöitnum til þess
1 að kaupa blaðið, og gerðist þá
sjálfur ráðsmaður þess og aðalrit
stjóri. Blaðútgáfan borgaði sig
svo vel, að innan fárra ára keypti
Kekl hluti meðeigendanna og gerð-
en ist sjálfur eigandi blaðsins. þá var
blaðið talið eitt áhrifamesta og
að öðru leyti bezta blað, sem gef-
ið var út á enskri tungu
Nú var Reid orðinn 42. ára gam
all og enn ókvæntur ; en með því
að hann var nú orðinn einn áhrifa-
tnesti tnaður Bandarikjanna og
varð að sjálfsögðú að gefa sig all-
tnjög við félagslífinu, varð honum
nauðugtir sá einn kostur, að £á
sér konu. Hann var og þá orðinn
auðugur, svo að einlífið sómdi
honum lítt. Hann kvongaðist dótt
ur II. O. Mills, eins auðugasta
matins í New York, og hann gaf
dóttur sinni eitt bezta l^úsið, sem
þá var til þar í borginni. Dóttir
]>eirra Reid hjóna er giít auð-
tnanni þar í borginni, og Ogden
sonttr þeirra er ritstjóri blaðsins
New York Tribune.
Áður en Reid var skipaður
sendiherra til I/ttndúna, hafði hann
unnið mörg ábyrgðarmikil störf
fvrir þjóð sína, og leysti þau öll
af hetidi með nákvæmri dómgreind
og Bandaríkjunnm til mikils hagn-
aðar.
Hve vel hann rækti sendiherra
skj'ldti sína'á. E'iiglándi má meðal
attnars marka af því, að viö lát
hans þai' til sjálfur konungurinn
að rór að senda yfir sínu eigin
nafrti andlátsfregnina til Tafts for-
seta, og er það i f.yrsta skift, að
slíkur heiöur hefir sýndur vérið
minningu nókknrs úllends sendi-
lterra'.
Góð bók.
‘‘Um átengisnautn” hsitir bækl-
in<riir edntt nýlegá iitkominn eftir
Guðmund landlæknir Björnsson.
Er þaS fvrirlestur, sem landlækn-
irinn hélt í Reykjavík fyrir nokk-
uru síSan og þótti mikiS til koma
— er hann fúllur af fróSIegum
skýrslum og margvíslegutn fróS-
kik öSrum, «n öllum er þörf á
aS vita. En það, sem mest mælir
ntieð því, að menn kattpi bækling-
inn er, að andvirSið á að ganga
| til Hteilsuhælisrns á Vífilsstöðum,
ofr ætti það að vera sérhverjum
; I júft að styrkja þessa þarfa stofn-
| un með því að kaupa bæklinginn,
j jiar sem hann auk þess er frá-
jmunatega ódýr, að eins 35 cents.
Útsölumaður bæklingsins hér
vestra er G. P. Thordarson bak-
I arameistari, og mun hann senda
bókina hvert á Iand' se>m er, sé
hotiu.nl sent andvirið fvrirfram.—
Síðar tnutium vér geta bókarinnar
ttánar.
I. O. G. T.
Nýja Gaod Templara stúku
stofnuðu að Ericsdale, Man., 2. þ.
rtt. ]>eir I’áll Reykdal, D. J. Lín-
dal og Kristján Halldórsson, og
settu eftirfvlgjandi embættismetm:
Æ.T.: Fred Almond.
! F.Æ.T.: John Sharpe, Jr.
V.T.: Mrs. John Sharpe, Sr.
Wap.: John Mitchell.
R.: I/. H. Farkinson.
A.R.: Mrs. Fred Almond.
F. R.: Curtis Mills.
G. : John Sharpe, Sr.
D.: Mrs. O. Ilallson.
A.D.: Mrs. J. Malmberg.
Ú.V.: Tltos. McLean.
I.V.: Wm. Hitchell.
Stúkan mælti með ólafi Hallson
fvrir mnboösmann.
KJÖTSALI
093 WeSlington Ave.
Talsímí; Garry 2683.
Góður matur
til jólanna!
Ilerra G. Eggertsson, kjöt-
sali, lætur þess hér mieð get-
ið, að nú sé kjötmarkaður
sinn troðfnllur af hinum
vmsu JÖLA KJÖTBIRGÐ-
UM. Ög aídrei fyr hefir hann
haft aðrar eins birgðir af
góðum kjpttegundum með
öðru fleiru : Egg, Srnjör,
Fiskur, Jarðávextir, Gæsir
og “Turkeys” o. fl., — »lt af
beztu tegnnd.
Sérstaklega vill hann draga
athygli ístendinga að hinum
miklu birgðum af himt
Ljúffenga Dilka Hangikjöti,
* soin enginn íslendingur í
borginni ætti 'að missa af að
bragða.
Ilangikjöt ]>etta er að
bragði og gæðum alveg eins
og hangikjöt lteima á gamla
Fróni, og fæst í lærum, bóg-
um eða stærri og minni
stykkjum.
Og verðið er í alla staði
sanúgjarnt, — eins og á öll*
nm vörum hjá Eggertson.
það vitna þedr, sem kaupa
jólamatinn hjá honum. Mun-
ið eftir hangikjötinu. það er
að ‘‘fljúga út”, — komið "því
meðan úrvalið er nóg.
‘‘Allir fara ánægðir frá
Eggertson”.
GLEÐILEG JÖL!
G. Eggertson
KJÖTSALI
693 Wellington Ave.
Talsími: Garry 2683.