Heimskringla - 24.12.1912, Blaðsíða 5

heimsketnot: *
WINNIPEG, 24. DES. 1912.
5. BL9,

i*
Kafli iir hrpfi a* Iipiman'vert er aö “sreiPa 1 bauR”- t':;k er
lvalil Uá ureil au neimdn nýbúinn aö margksa Rrein þessaí
------ I daR — í fvrsta. sinni — þar eö
Hkr. blað þetta hefir komiö í fjar-
veru minni í vor oy veriö laRt frá,
áður en éR kom beim aftur. 'Élg
rakst á það af tilviljun i dag, —
oR svo leyfi óR mér, að senda yöur
‘•langloku” þéssa, ’ meðari “hugur
minfi er heitur”. — —
Hafnaríirði, 20. okt. 1912. ,
Hr. Kr. Asg. Benediktsson.
Winnipeg.
Iværi herra! - — Ökunnir erum i
við með öllu, en eigum þó það |
saimieiginlegt, að við viljum báðir l
vera góðir Islendingar — og tengja
fastar böndin milli landa vorra
vestan hafs og austan. E’g er þó
all-kunnugur yður og ‘‘hugarfari”
yðar i vorn garð af mörgum grein
um og ritgerðum í v.estanbl., eða
Heámskringlu. Venjulega þaulles ég
þau blöð og 1 e i t a að hverju
'því, er verða mætti efniviður í
‘‘brú” á milli ‘‘landa og frænda”. :
því þess er þörfin brýn og ‘‘sár”,
sérstakl. fyrir osS Austur-lsl.,
þótt hvorki blöð vor né ‘‘forystu-
menn” vilji \ ið það kannast. —
Eg hefi <talsvert hugsað um þetta
«fni á síðari árum — og skrifað
um það í Fjallkonuni sál. fyrir 3
til 4 árum. — En hvað er ‘ svo ,
helsnautt í lieimsins rann, — sem
hjurta, er aldrei sitt bergmál
fann”. — Og ‘‘bergmál” hefi ég
sjaldan fundið i þessu máíi. þótt
ég þvkist vera — og v i 1 j i fram-
ar öllu öðru vera— góöur Isl., þá
kannast ég kinnroðalaust við það,
að ég hefi vtt uudir ileiri efnilega
unglinga, sem borið hafa ‘‘vestur-
farahug" í brjósti, en verið efa-
blandnir : ‘‘Farið sem fvrst, guð
°S! gæfan fylgi ykkur úr föður-
garði, — — og leiði ykkur h e i m
aítur fyr eða seinna með þ r o s k-
ann og þekkinguna, ‘‘auð-
inn” og réynsluna, og þá munuð i
þið sjá og sanna, að betur er far- i
iö en heima setið! ” — Eitthvað á
þessa leið hefi ég sagt við þá. Og
hugur hefir jafnan fylgt máli. —
— — Tilefni bréfs þessa er grein-
arkorn, er þér rituðuð í Hkr. í
apríl síðastl. : “Eina leið-
i n ”, ‘•‘skínandi gimsteinn”, sem
‘‘ E j n a 1 e i ö i n ” fellur svo
algerlega saman við hugsanir mín-
ar — ljósar og óljósar — í þessu
máli. — Ég hefi oft hugsað mér,
að skrifa’ meira um það í l.löðin,
því ég hefi “fyr á árum" ritað all-
mikið um ýms áhugamál min í
flest blöð vor, — en upp á síð-
kastið hefi ég hætt því að mestu,
— og vil hel/.t ekki skrifa í blöðin
húna : Stjórnmálaþrefið, ‘‘póli-
tiska moldviörið ægilega”,' sam nú
um stundir steinblindar þjóðina
og elúr ódrenglvndi og hringlanda
hátt, — drepur niður svo margan
góðan vísir og gróðrarvon á land-
inu okkar — m. ö. o. blaðamensk-
an ísl. fiefir gersamkga svift mig
allri löngun til þess að skrifa um
það, sem ég tel “mikilvægustu
rnálin”. það myndi að eins verða
eins og “hjáróma óp í evðimörk”,
— og að líkindum tajið jafn giit
“útburðarvæli í holti”. — E/g vil
því heldur spjalla við vður eina
“kvöldvökv” um # grein' vðar,
— og svo áhugamál min önnur.
Eg er fastkga þeirrar skoðunar,
að “viðhald ísl. þjóðernis vcstan
hafs” sé svo öílugur þáttur í við-
haldi vors eigin þjóðernis
austan hafs, að því ttláli v'erði ald-
rei of mjög gaumur geliun, og er
það alvarlegt umhugsunarefni.
“Blaðamál” í fylsta skilningi. Og
é g h e f i haldið því fram í blöö-
um, að brýn nauðsyn væri að
tengja traxistari bönd
milli þjóöflokkanna ísl. vestan
hafs og austan, áður en það
e r u m s e i n a n! — því það er
ÚT ER KOMIN Á PRENT
í anniið sinii hin Ijóma idi fagia sa_a
BLÓMSTUR-KARFAN
Þýdd af frú Sigríði Magnússon í Cambridge.
Það er lítill vati á þvf að Blómstur-karfan verður kær-
kominn gestur á hverju einnsta fslenzku heimili hér v< stra
nú fyrir og um j'din, sem jdagjðf; sagan er svo fogur og
svo áhrifamikil. Það muna eldri Islendingarnir. sem lesi
hafa Blómstnr-körfuna f gatnla daga, Oft hetir verið talað
nm. hve lítið væri til af aðgengilegu lesmáli á fsletizku
fyrir b;>ru og unglinga—hér' er að ofurlitlu leyti úr j>vf
bætt—ltér er bókm og engin betri.
Sem vina-gjöf um Jólín.
fyrir börtt, unglinga og fólk á ollum aldri, er engin f&lenzk
bók meir viðeigandt en Blómstur-karfan, þvi hún vekur hjá
þeim sem lesa alt |>að gott og göfngt, sem hugir allra
mantia eiga að vera snortnir af um jólin,
BLÓMSTUR KARFAN
Kostar í gyltn skrautbandi 7b cents.
Húb verður send til útsöln 1 allnr fslenzku bygðirnar
• iiinan skams. Og bókina geta menn svo
pantað beint frá mt'r.
r •
Oíuur s. Thorgeirsson,
678 Sherbrooke St., Winnipeg Man.
eins og þér segið svo gull-fallega :
— “dýr otr lagur fjársjóður, ef vel
væri á haldið af h e i m a þjóð-
inni”.
Við hér eystra þurfum að fá
“vestræn svalviðri” — og enn
frekar “brunastorma byltinganna”
að vestan frá frændum og vinum.
Og éjg er, ef til vill, e n n hrædd-
ari en þér um það, að annars
“slokni ísl. þjóðerni í heild sinni
út í bylting komandi stunda”. —
þ a ð er einmitt eitt helzta
ahyffffJueínið mitt, og er
ég |>ó eigi bölsýnn.
Feginn vildi ég — það er heit-
asta og hjartfólgnasta ósk mín —,
vera með að dreifa “geislum inn-
steínis til sátta og þjóðarheilla”
á landinu okkar heggja. — Og
ckkert hræðist ég meira en
útlenda auðvaldið —
“ofureflið”, sem “otar augutn
skjótum” eftir “bráð” hér á landi
o~ “heillar” marga landsmenn
vora með hljómi gullsins glóanda.
— Sem betur £er befir víst gull-
straumurinn frakkneski lagtlykkju
á lsdð sína, áður en hann náði
hingað til lands, — að minsta
kosti í bráð. þorlákshöfn er ísl.
veiðistöð enn, og harma ég það
eigi.
( Já, sannarlega þurfum við
“Gleipni” “einingar” og þjóðræku-
is svo sterkan, að ‘ engir féndur
fái slitið”. — Og síðar í bréfinu
mtm ég skj'ra yður frá, livernig ég
ttm langan tíma — hefi hugsað
mér að reyna til að “spinna íinti
jjáttinn í þann . fjötur. þ a ð
s t a r f er æðsta starf.shugsjóu
mín hér í heimi.-------
Við þurfum að flytja vestur-ísl.
starfsþekking og fjármagn heim “í
ísl. jarðveg”. — þess liáttar “inn-
flutningi” ættum vér — þing og
þjóð og blöðin öll — að taka með
opnum örmum. En það er nú öðru
■nær — því miður —, þótt menn
gleypi við ensku, frönsku og þýzku
gulli, er glamrar í “pottheldum”
vösum auðkýfinga — eða heilum
gróðabrallsmanna og fjárglæfra-
ílækinga.
Mikið gleðiefni væri það, ef
framkvæmdir yrðu úr því, er þér
nefnið, að Vestur-ísl. nokkurir
flvttu hingað austur og verðu fé
sínu og verklegri þekkingu á fyrir-
myndarbúum hér heima. Á þann
hátt e i n a n hygg ég, að ísl.
búnaður gæti tekið skjótustum
framförum og þroska. — Og það
er satt, að “lífsspursmál íslands”.
er framför landbúnaðarins, því
hann e r “þungamiöja þjóðarlifs
og framfara” hér heima, — en því
rniður er hér margt á “lausum
fæti", en sem komið er. — Raf-
magnsiðnaður þarf einnig að kom-
ast á hér heima. — Eg hefi tals-
vert um það mál ritað og hvatt
bændur til að nota læki sína og
fossa til raflýsingar o.fl. Nú er
bað i byrjun hér hjá oss. ----En
hræddur er ég um, að seint verði
að bíða þess, að þing og stjórn
vor greiöi að muti götu Vestur-v
ísl. liingað hfim aftur —, tiema af
áhugasamir menn báðu megin
hafs tækju höndum saman og
— b y r j u ð u! — þ á myndi
koma skriður á máliö,------“mik-
ilv^egasta málið”. Framtíðarheill
og hamingja íslenzku þjóðarinnar
beggja megin hafs.
‘‘Framtiðarstefnur” yðar eru með
bví heilbrigðasta og drengilegasta,
sem fram hefir komið í “íslands-
málum” á siðari árum, — og
skömm mikil er oss það, að blöð
vor sktili ekki hafa rökrmtt þær
rækilega! — Niðurlagsorð greinar
yðar eru gullvæg : bending um
það, að jafn réttmætt sé, að Vest-
ur-íslendingar verðu auð sínum á
íslandí — til framkvæmda og fvr-
irmyndar, sem það, aö lorfeður
vorir gerðu það, og svo Bretar nú
á dögum. — —: þau orð eiga rót
sína að rekja til góðs drengs og
göfugs hjarta — og hafiö þökk
mikla fyrir.
Margt er það fleira, er ég vildi
við yður spjalla, en verð þó að
láta þetta nægja að sinni — utn
þetta mál. — Vil ég svo víkja að
“minum málum”, áður en ég býð
yður góða nótt.
Tíu ára reynsla mín hér heima,
sem kennari, blaðamaður, ung-
mcnnafélagsstarfsmaður, fyrirles-
ari út um sveitir o. fl. hefir fært
mér heim sanninn um það, að
“EINA LEIÐIN” til VIÐREISN-
AR og viðhalds austur-ísl.
þjóðernis nú á dögum sé öflug og
sterk æskulýðsvakning,
er marki varanleg áhrif á ung-
menni vor, mót þau fyrir
1 i f i ð!
H. V.
Fróði.
Nú er Fróði loks kominn á skrið
— en ritstjórinn biður kaupendur
að leiðrétta tvær villur ; önnur er
í‘ ritgerð Dr. Sigurðar Júl. Jó-
hannessonar um tæringuna, hlað-
síðu 113, annari línu ; þar stendur
“kolefni”, en á náttúrlega að vera
s ú r e f n i eins og allir skilja. Svo
er visan, er Dr. Sig. Júl. Jóh. reit
meðan ég var að fara.í loðkápuna
er við skildum. t henni éru 4 vill-
ur, og eins verst : “okkur” fyrir
a 1 d u r. Ijg lueld mé.r hafi hlaup-
ist yfir að lesa próförkina.
Vísan á að vera þannig :
Sem tekjur reiknast engttm ald-
ur hár,
þvi ótalmargur dæi fyr ef þyrði.
Og lvddttr geta lifað hundrað ár
því lífi sem er minna’ en einskis-
virði.
þessar leiðréttingar eru lesiendiir
beðnir að athuga.
INÍ. J. Skaptason
Canadian Scandinavian
Society.
Fyrir skömmtt var félag þetta
stofnað. í þvi erti Danir, Svíar
Norðmenn og einnig nokkrir l.slend
ingar. Stefna félagsins er að hlynna
að hagsmtinum Skandinava hér í
Canada og að vernda ]>á, og með
félagslegttm samkomum að gera
þeim hægt fyrir, að kynnast hver
öðrum betur en veriö ltefir.
Inngangseyrir í félagið er $1.00.
J>etta nýja félag ætlar að halda
veizlu mikla í Oddfellows Hall að
kvieldi 30. þ.m. kl. 8, og er búist
viö, að margt stórmenni verði þar
saman komið og mæli fvrir minn-
tim. þar verður borgarstjórinn og
ýmsir aðrir rnálsmetandi menn,
svo sem Ilon. Robert Rogers, ráð-
gjafi opinberra verka í Canada, og
sem nú er hér í borginni, — ef
hann getur komið því við.
Veizlan verður hin vandaöasta.
Ungfrú Gerða Ilalldórsson stendur
fyrir henni. Aðgönguseðlar að
vedzlunni kosta 2 dollara hver, og
eru til sölu hjá H. M. Ilannesson
lögmanni, Sveittbirni Árnasyni (að
=5^
310 Mclntyre Block), Skúla Hans-
son og J. B. Skaptasoit.
þess má geta, að veizluréttirnir
verða þcir sömu, sem hafðir eru í
veglegustu veizlum í Danmörku og
skandinavisbu löndunum. Musik
verður þar alt kveldiö og dans að
máltíðinni afstaðinni.
Ræður fara fram undir boröum.
Gleymið ekki stað né stund :
Oddfellows Temple, 293 Kennedy
St., máuudagskveklið 30. þ. m.,
kl. 8.
Leiðrétting.
1 kvæði hr. Magnúsar M,arkús-
sonar í síðasta blaði, er hann
fluttti á afmælisliátíð Tjaldbi'tariun-
ar 12. þ.m., hefir fallið í burtu síð-
asta lína þriðja yersins. Hún er
svona : —
“sólin skín við þraut og mein”.
Þorrablót í Vancouver.
Frá Vancouver hafa borist þær
fréttir, að “Kvöldúlfur” sé að
undirbúa miðsvetrarmót eða
þorrablót mikið, sem haldið verði
um eða nólægt þorra-inngangi. —
Búist er við, að það verði að engu
tilkomuminna en önnur slík mót,
er Islendingar hafa haldið vestan-
hafs af slíku tagi, því fréttinni
fylg-ir, að gnægðir hangikjöts,
rúllupylsu, sviða, harðfisks, skyrs
og annars alíslenzks góðgætis
verði þar á boðstólum. Ekki
minna en 5 minnum kvaö eiga að
rnæla fyrir af beztu ræðumönnum
vestanfjalls, og frumsamin kvæði
fylgja heim öllum. Eitt bezta or-
chestra borgariunar hefir verið
fengið til að spila fyrir dansinum,
og að líkindum verða margar kon-
ur þar í íslcnzkum búningi. — -Bú-
ist er við, að þessi stórveizla
vcröi fjölsótt af Kyrrahafsbúum,
og standi alla nóttina.
Fréttir.
— Fjórir morðingjar voru hcngd-
ir í Salem í Oregon 4 föstudaginn,
þrátt fyrir fjölmenna mótmæla-
fundi og bænarskrár til ríkisstjór-
ans Oswalds Wests. Hann dauf-
heyrðist við öllum bænum, og lét
lögin haía sinn framgang, jafnvel
þó hann lýsti því yfir, að einn
morðingjanna hefði miklar máls-
bætur. Daginn fyrir aitökuna
héldu verkamannaleiðtogar í borg-
inni mótmœlendafund á strætum
úti og heimtuðu, að morðingjarn-
ir yrðu náöaðir, og á föstudags-
morguninn var skriístcfa . ríkis- |
J stjórans full af nefndum, er komu
tneð bænarskrár, — en alt varð á-
rangurslaust. Jainvíl þegar búið
jvar að heagja tvo af morðiugjun-
um, voru málafærslumenn eins
morðingjans, er Mike Morgan hét,
jhjá rikisstjóranum, að sárbœna
lliann um vægð. En West var ó-
sveigjanlagur. ‘‘Hengiugin er rang-
lát”, sagði hann, “hún er bæði
1 grimdarfull og villimannaleg, — en
hún er að vilja fólksins í Oregon.
Fvrir mánuði síðan greiddi það
atkvæði gegn afnámi dauðahegn-
ingar ; og að ég nú læt hengja
þessa menn í dag er til að fram-
kvæma skipun fólksins ; það bað
um það, og núna út við liegning-
arhúsið, er það að hafa blóðuga
hefnd”. tþnn málaflutningsmann-
anna bað enn á ný ; kvað Mor-
gan v,era saklausan og ekki hafa
fengið mál sitt rannsakað hlut-
drægnislaust ; hann befði aldrei
sjálfur fengið að segja sögu sína
fyrir réttinum. Ríkisstjórinn kvað
þetta alt mundi satt vera ; “en
það er þess rneiri ástæða til að ég
náði hann ekki”, bætti hann við,
— “því náði ég hann veit ég með
vissu aö það verður til þess, að
fresta afnámi dauðahegningarinnar
um mörg ár. Morgan mvrti ekki
Yerkes með yfirlögðu ráði, en við
drepum Morgan til málamiðlunar. I
jVið hengjum' hann eins og hina.
Fólkið beimtaði líf þeirra. það
hrópaði : krossfestu, krossfestu
jþá! ” Og um leið og ríkisstjórinn
kvaddi málafærslumenninn, sagði
hann meö tárin í augunum, en
! með hæðnisbros á vörum : “það
jværi óréttlátt gagnvart boðsgest-
um vorutn, sem Itafa beðið þess-
I arar slundar með svo mikilli éftir-
væntingn þar úti við hegningar-
húsið, ef ég skyldi ræna ]>á einutn
lið ]>rógrammsins! ”
— Skipið “Terra Nova”, sem
flutti Englendinginn Robert Scott
J t suðurheima, og sem sneri á liðnu
| vori án hans aitur tfl manna-
, bv«-ða, er nú býlega lagt af stað
jsuður í pólarhöf aftur til að leita
jhans. það var að Scotts eigin
jvilja, að hann var skilinn eftir,
j svo hann "æti rannsakað lands-
Iháttu þar við pólinn fullkomnar.
I Vafalítið er talið, að hann muni
hafa náð suðurheimsskautinu eins
[ og Amttndsen. Búist er viö, að
j“Terra Nova” komi aftur tii
mannabygða í marzmánuöi og þá
með Scott innanborðs.
— Tveir nafnkendir enskir flug-
menn, Wilfrid Parker sjóliðsforingi
oo Arkell Ilardwick, biðu bana af
flugslysi á laugardaginn, nálægt ■
Ilendon á Englandi.
r Malað 1 ^
úr því bezta
af heimsins
bezta hveitikorni
Tekur ^
meira vatn, \
^jerir fleiri brauð
Spyrjið verzlarann
MANITCB4 HAJm
V^WHEAT______X
HAT.rO'U IAA0
PURITil FtOUR
PURITV Fk'OUR
D o 1 o r e s
27
28
Sögtisafn Heimskringlu
Dolores
29 30
Sögusafn’ Heimskringiu
víngörðum. Kýr, kindur og geittir voru þar á beit :
nijög svo rólegar ; fjárhirðarnir, geitnaeftirlitsmenn
°g vingarð'sverðir störðu letilega á lestina um leiíS-á
og hún rann fram hjá. Alt um kring voru há f^öll,
— til suðurs bunguvaxni fjallahryggurinn Sierra : de
Grados ; til norðurs Pyrenea fjöllin og þau atur-
isku með grænum hlíðum en snjóþöktum toppum.
J>etta var lika það svæði, sem nafnkunnugt var í
sögunni ; þar höfðu veriö háðir margir bardaggr
‘frægir og djarfleg fyrirtæki gerð fyrir hundrtiðum ára
síðan. það minti á Hannibal og stgursæla herinn,
sem honum fj-lgdip á ltinar ósigrandi legíónir Róm-
verjhnna ; á Karl hinn mikla og hetjurnar hans ; á
Abderrahman og Saracenana hans ; á krossfarana í
stálbrynjunum ; á hina sigursælu herskara Ferdin- |
ands og ísabellu ; á erfðastríðin á Spáni og cttsku j
hermennina hans Wellingtons í rauðu treyjunum.
Lestin rann áfram fram hjá mörgum biðstöðum,
ntörgum auðum svæðum og sandhæðum ; en ekkert
af þessu sá Ashby, hann sat hugsandi og órólegur,
þar til lestin nam staðar alt í einu.
þarna var engin biðstöð og engin ástæða til að
stöðva lestina, nema ef að eitthvert óhapp hefði
viljað til.
Presturinn þaut á fætur, stakk bænabókinni i
yasa sinn og kit út um gluggann fram og aftur með
lestinni. þessar hreyfingar hans vöktu eftirtekt
Asltbys, svo hann stóð líka á fætur og leit út.
það, sem mætti augum hans var svo óvænt, að
það hrakti allar óþægilegu hugsanirnar burt og fékk
Iiouum annað alvarkgra umhugsunarefni.
. 5. KAPÍTULl.
Enska fólkið var sett i varðhald.
það var óvanalegt og undravert, sem bar fyrir
atigu Ashbys, þegar hann leit út úr vagninum. ílér
tim bil á miðri sléttunni hafði hópur vopnaðra
manna stöðvað kstina ; allir voru þeir illa klæddir
°K mjög kauðalegir útlits.
“Hópur af skítttgum mannhundum”, tautaði
Ashby.
]>essi hópur hafði nú raðað sér langs með lest-
inni á báðar ltliðar, og kallaði inn utn gluggana :
‘\ erið þið rólegir, engum skal gert mein”, en um
leið miðuðu ]>eir bj’ssum sinum á gluggana, svo far-
þegarnir sátt þann kost beztan, að sitja kyrrir og
voru aU-hræddir.
Að lítilli stundu liðinni gekk tnaður langs með
lestinni og kallað'i inn í hvern vagn :
‘Samkvæmt skipun Karls konungs er lestin stöðv-
nð. Allir farþegar eiga að koma út úr vögnunum
undir eins. Öll vopn skulu skilin eftir í vögnunum.
Ef einhver sýnir mótþróa, verður hann deyddttr.
Gttð varðveiti konunginn! ’
Hþrmennirnir opnuðtt vagnadyrnar og farþegarn-
ir komtt út samkvæmt skipun. þeir voru hér um
bil 100 alls, og stóðu allir kyrrir fyrir utan vagnana,
sem þeir komti út úr, af því þeim var bannað að
hreyfa sig. J>ar sem Áshby stóð gat hann séð yfir
allau hópinn, fangana og ræningjana. Hann sá hóp
koma út úr vagni, sem var framar en hans. Fyrst
kont ITarry Rivers, glaðlegur á svip, eius og þetta
væri að eins skemtun ; svo sneri hann sér viö, greip
utan um Katie, tók hana á loft og lét hana niöur á
jörðina, og hið sama gerði hann við Dolotes. J>egar
Asliby sá þctta, beit liann á jaxl og blótaði í liljóði.
Svo kom Russell og síðan kerling hans, en hvorugu
þeirra hjálpaöi Ilarrj-, enda var hann þá farinn að
spjalla við Katie.
J>egar Dolores var komiu ofan úr vaguinum, stóð
hún út af fyrir sig og leit í kringum sig, þangað til
hún sá Asliby. það var sama ]>ýðingarmikla tillit-
ið og um morguninn ; þannig stóð hún og horfði á
hanu og hann á hana, en ekki gátii þau talað satn-
an. Litlu síðar leit Harry fijótlega til vinar síns og
beuti svo Katie á hann. Katie leit til hans bros-
andi og hneigði sig sex eða sjö sinnttm. Ashby áleit
þetta vera háð, þegar hann sá að hún var svo glöð,
þrátt fvrir aðskilnaðinn, sem homim fanst svo sár.
Ashby hneigði sig þvi gremjuléga íyrir þeim og sneri
svo andlitinu burt.
þetta var í fvrsta sinni að ræningjar réðust á
járnbrautarlest ; áður höfðu þeir að eins rænt fólks-
vagna og aðra vagna, en mönnuntim lærist harla
fljótt, að haga sér eftir nýjum tippgötvunum, og svo
voru þetta ekki vanalegir ræningjar, heldur hermenn,
sem vortt í þjónustu þess mauns, er kallaði sig
Spánarkonung, — í fám orðum, þeir voru Karl-
istar.
Far]>egiiniim var nú skipað að koma, einum í
senn, til að láta rannsaka sig. Á ofurlítilli hæð við
hliðina á gufuvagninum stóð foringi þorparanna.
það var feitlaginn maðttr með dökt lvár og mikið
skegg. Umliverfis liann stóðti 20 menn, hinir gættu
lestarinnar. H.ver einstakur farþegi varð að láta af
hendi péninga sína, vasaúr og aðra værðmæta muni,
sem hann hafði á sér. J>etta átti að vera gjöf til
Karls konungs, svo honum veitti mögulegt að halda
áfram striði við uppreisitarniennina. Gegn þessari
skipun var ekkert unt að gera, enda reyndi enginn
það. Öllum peningunum og öðrtim munurn, bæði frá
karlmönnum og kvenmönnum, var fleygt í körfu,
sem stóð við fætur Karlista höföingjans.
J>egar rööin kom að Russell, ílevgði hann pen-
ingabuddu sinni og úri í körfuna ; hið sama gerðu
stúlkiirnar og Ilarry ; en að því búnu ætluðu þau
að ganga til hinna farþeganna, en höfðinginn stöðv-
aði þau og sagði:
‘Saitnkvæmt skiptin hans konuuglegtt hátignar,
Karls konungs, eigið þið að vera kyr hér’.
‘Má ég spyrja, af livaða ástæðum?’ spurði
Ilarrv.
‘Af þVí þér eruð útlendingar’, var svarið.
Ilarry þýddi þetta fyrir Rttssell, siem varð fölur
eins og liðið lik. Ilonum fanst þetta voðaleg tlpp-
lýsiug.
Höfðinginn benti þeim, hvert þeir ættu að fara,
og tveir af bófunum fvlgdu J>eim.
Nú kom röðin að Spánverjunum, sem fleygðu
síiiuin penitigum þegjandi í körfuna, og meðal þeirra
var presturinn, sem enginn veitti athygli. Ekki töl-
uðti þeir neitt saman, þó þeim uæri ekki bannað
það. Lopez var meðal þeirra fremstu og stóð hann
kvr og horfði á Russéll og fvlgdarlið lians.
Loks komtt þeir til Ashby, som lét peninga sína
og úr í körfuna. Höfðinginn leit á hann rantjsak-
andi augtim og sagði svo ;
‘Af því þér erttð útlendingur veröið þér geymdur
til nákvæmari rannsóknar’.
‘Fæ ég að koma til hinna útlendinganna ?’ spurði
Ashby.
Ilöfðiuginn hristi höfuðið.
J