Heimskringla - 24.12.1912, Blaðsíða 6

BlrS-
WINNIPEG, 24. DES. 1912.
MARKET HOTEL
146 Princess Öt.
é aéti BWklta«B
r. o'cossell. BiaBjuti. mimm
JIMMY'S HOTEL
BMZTC TÍJv' OO mtpLáM.
Tfsmfui TJUUtt
ttLMSDUfOOU. v : i > i
Woodbine Hotel
46€ WAXN 8T.
Btmirtf mUUté HaU f SBftBBBMjtoBéia*
Tt» rsoLWé.—LlkkriMJ rftoi rto4>«'
•uU>««| Ml!l4Jli S*> yflr
!«««■•• 4
Hméir.
(
Hafið þér hdBtrð^n til eðhi ?
Tke Sbuiíffat Furutw-e Ce.
borgar hsesta verð.
59:1—595 Nothe Dajhe Avb.
8lmi Garry 3884
A. h. N0YE5
KJÖTSAU
Cor, Sargent ét Beverley
Nýjar œ tilreiddar kjöt tefruudir
fiskor, ftiglar o#r pyl«t».r o.fl.
SIMI SHKRB. 2272
18-12-12
DOMINION
HOTEL
523 MAlHST.WlNNirEG
Bjðrn B. HalldörBsor),
eigandi.
TALSÍMl 1131
BIFREIÐ FYRIR GESTI.
Dags/œði $1.5o
Legsteinar
A. L. MacINTYRE
selur alskyns legsteina oa
mynmstöflur og legstaða
grindur. Kostnaðar éætlanir
gerðar um innanhús tigla-
skraut
Sérstakt athygli veitt utan-
héraðs pöntunum.
A. L. HacINTYRE
231 Notre Dame Ave. WINNIPEO
PHONE MAIN 4422
6-12-12
VITNISBURÐUR W. T. STEADS
um lífið hinum megiu.
Nýleira stóö í blaöinu ‘ Light"
ettirfylíTÍandi grrin, rituö með miö-
ilshendi A "Skrifstofu Júlíu".
“{>aö *r exfitt aö ímy&da sér
jfla sjiejrra manniclajr á sama skipi,
en v»r 4 Titanic, hi»u staersta iari
er 4 sjó befir veriö sett. SLtt af
öltu rat aokkrum manni dottið i
hujr, aö slikt bákn mætti farast ;
fann ojr hver maöur Lnnanborös til
beKs öryjfiris, srxn menn finna meö
iastri jörö undir fótum. svo vold-
ujTir of reijrumikiM virtist Jjcssi
hdjardrtki. aö siíkt var e-kki hugs-
aahejrt- Djr svo hrekk ég upp í
rtrtni mínu við þaft, aö skipið
rekst 4 isinn. Ivr kltcddist ojf pekk
unr> 4 efri hilförin. 4o þess aft mér
kwmi ótti í hug. Er s4> verið
var aft setja báta á flot fvrir kon-
ur oz börn aft bjarjtast ú. Rn svo
var traustiö mikiö 4 skipinu, aö
m-areir neituöu að fara niöur í
bátana oe þóttust tryggari, aft
láta fvrirbcrast á þiljunum. En
brátt sá ée, aö dómurinn var fall-
inn ; þá errip mir ótti, en svo
hvarf hugur min.n heim til minna ;
svo gaentók mig sii ógn og skelf-
ino-. sem á gekk ; óp oe óhljóö
mannfjöldans, som var aft drukna
Ofr bcrjast við dauftann. t óviti
sökk ée í sjóinn".
Hann hefir sapt, aÖ hann myndi
óglöet hin síðustu augnatolik sinn-
ar fyrri meðvitundar.
þá fyl?ir ljós og minnileg lýsing
Steads á viðtökunum hinu megin,
oe því, hvernig jiar var h gum
háttað :
“Að skýra frá J>eim óumræði-
lega fögnuði, sem greip mig og
gaentók, þegar ég sá, hvað viö
mér blasti, það má enginn dauð-
legur útlista með oröum. HugsiÖ
yður, hversu yöur yrfti, ef þér vær-
uð staddir á sjávarströndu, og
mættuð alt í einu ástvinum, er
Jxt lengi hefðuð talið af! það
var eins og heill herskari af vin-
um og verndarenglum stæði þar
og biði eftir komu minni. ívg
horfði bæði forviða og með fögn-
uði á dýrðina og dáseindarfegur8-
ina.
lif inesta byggingaprýði jaröar-
itinar hefði staðiö við hliðina á
J>eim musterum, sem ég Jtar sá,
hefði hún að engu orðið. A hlið-
veggjum J>ess húss, sem mér var
ætlað, stóö málað og myndað alt
það, sem ég hafði afrekað til hjálp-
ar bágstöddum eða til siðbóta.
lin ijósast sýndist mér vera mál-
uö viðleitni mín, að eíla nýja trú-
arvissu vim ódauölsikann. Aftur
sá ég hvergi bent á áhrií mín og
stríð fyrir allsher jarmálum, er
mér áöur þótti mestu skifta. Ein-
ungis var það sýnt, svm ilýtt hefði
framförum og vexti sálarinnar.
það, sem ég einkum undraðist,
var allsherjar fvrirkomulag i stjórn
senti og reglu, hvar sem litið var.
Knglaverum hafði verið tooðið að
niæta mér, og hverri spurningu
minni var svarað, af leiðtoga, er
mín skvldi g;eta. Mig langaði til
að fá að sjá vini mína og heimili,
og óðara var ég til Jy.irra horfinn,
en fann að mé'r var meinað, að á-
varpa há einu orði, eða gefa nokk-
ura vísbendingu um, að mér liði
vel. T?g sá sorg og ótta á svip
l>eirra, en gat ekkert að gert,
nema andaö til J-eirra nokkrum
andlegum áhrifum liknar og fróun-
ar, sem }>eim mætti hjálpa.
Fræösluskólar voru þar handa
Jteim, sem Jturftu að fá fvrstu til-
HEIISKEIMGCA
sögn í andlegri mentun ; voldug
fyrirtæki voru í smiöum til fra/m-
kvæmda á ótal svæðum ýmsra .
stórra hluta, sem í jarölifinu og
Jxtku sjálfaelskunnar enginn má
hugann aö káöa. Heilir herskarar
þroskaöra anda voru aö búast til
að fara í leiðangra til annara plá-
neta en vorrar, eða _til veralda
hinu megin við vort litla sólkerfi,
— því aö allur albeimurinn er full-
ur Og aLskipaftur verum, er allar
hlýöa lögum og stjórn samkvæmt
vtíja ówýttiíegra stjórnara, sem é.g
hefi ekki séft. en þykist skynja aft
cg eigi eítir aö þekkja scm ósýni-
kgas kraít.
Hér finn ég þaft í fullum veru-
leik, setn 4 jörðunni er eins og
boftaft eöa fyrirmyndaft, svo sem
blómstur, eikur, lönd og ljómi, og
íramar öllu öftru tlfinning æsku-
fjörs og liftk-iks (elasticity), s*an
enginn þekkir til fulLs úr .jarö-
ncsku baldi, né jjetur þekt, þótt
fvrir líkama mannkynsins liggi
mörg skilyrði andkgrar ful'Jcomn-
unar, Jxegar timar líða. Hér skilst
hvað það )>ýðir, aö búa saman
viö stórmenni andans (peers), og
hvað það þýðir, að mæta á heim-
ilum Jæirra ; slikt skilur enginn
dauölegur maöur. Og víst er þaÖ
mikið um mig, aft ég skuli nú þeg-
ar gieta sagt þe-tta, nýkominn y
hið Krirheitna landiö!
Vér lifum og hrærumst fyrir
elskunnar afl í alheiminum. Fæðu
l>urfum vér ekki ; vér erum mett-
aöir af lífgjafarkrafti alverunnar
— beiim ljósvaka, sem elur og vjð-
heldur ölluln eíniskendum hlutum.
Aö fvllast J>eim krafti, það er ei-
líft líf, og því meir sem þú færð
af honum í jarðlífinu, því toetur
lærir þú aö skvnja himneska hluti.
lyg er lifandi! ég er líf! lif! l'fl
líl til eilífðar!
T>etta er véfrétt mín til yöar í
dag”.
W. T. Stead.
LÁGT KAUP KVENNA.
það hefir komið í ljós við rann-
sókn, sem torezka stjórnin hefir
gera látið á fvrirkomulaginu við
iðnaðarvérksmiðjurnar í Birming-
han á Knglandi og kaupgjald, s;m
verkafólki þar er borgað, að kven-
fólk vinnur þar fvrir sultarlaun-
um.
Verksmiðjtieigendurmr játuðu
J>aö fvrir rannsóknarnefndinni, að
|>a-r konur, sem vinna viö að festa
krókapör á spjöld, hefðu í kati]>
alt að 2 eents á klukkustund, og
að )>aö mætti heita hæsta kaup
við þá vinnu, og að margar konur
vnnu 54 kl.stundir á viku fyrir ein-
um dollar. Ifins vegar ættu konur,
setn að Jæs.su vinna, ef þær væru
nógu fljótar við starfið, að mega
vænta $2.25 á viku.
Annars verksmiðjustjóri, sem
sagöist hafa í þjónustu sinni 270
konur, sem ta'kju verk heim til sín
og vnnu það ]>ar i hjáverkum,
sagði, að einn fimti hltiti þessara
kvenna vnni fvrir 20 c.-ntum á
viktt ; þriðji hlutinn fyrir minna
en 50 centum ; nokkrar konttr
gætu ttnnið sér inn 75 cents, en
að eins örfáar ga*tn innunnið sé*r
$1.00 á viku ; og að eins 2 komtr
af lnmdraði sagði hann að gatu
ttnn ð fvrir $1.50 til $1.75 á viku.
Ilfesta verð fvrir að íesta 1728
krókapör á spjöld, sagði hann
vera 20 cents, og lægsta verð fyr-
ir satna verk 10 cents.
Mrs. Kmma Farrington, sem
hafði akkorðsvinntt við J>etta starf
— xagði nefndínni, «ö þær konur,
sem ytutu fyrir sig, gaetu ekki,
hversu duglegár, sem þær væru,
unniö fyrir meira en einum dollar
á viku, jafnvel þótt þær ynnu 54
klukkustundir á viku. Wrs. Scott,
önnur akkoröskona sagöi að viÖ
Jjetta starf gætu konur óínögulega
unnið fyrir hærri launuxn tn 2
cents á klukkustund.
Nefndinni kotntt þessar upplýs*
ingar mjög á óvart, og bún lét þá
skoftun i 1 jós. ækki aö edns aö h**'r
væri uœ sultíyriaun aö r*6a, beld-
ur einnig það^að ekki virri sýni-
legt, oft konur, sem tingöngu
heföu þe t ta-.aft att'innu, gætu
framfleytt li&: náni á annan hátt
en aft betla, Vjafníramt því sem
þ*r vnnu. ,'x.í
Verkamannaf; löjrin á. Englandi
hala tekift rnál þetta. aft sér mrft
Jx*im tiljrangi.'i aft reyna aft fa
kaupinu svo þokaft upp, aft mögu-
legt se fyrir vinncndurna aö lifa af
því.
Elalu Daríðt koonngi tíl JóaaUB*.
þú ert mitt ljós 4 Jífsins stig
ó, l.júfi Jónatan.
Sem ástmey buitt ég clska þig,
'ð, elsku Jónatan.
Orft þín græfta gnegg mitt sært,
ó, góöi Jónatan.
Mér ekkert framar er svo kært,
sem ást þín, Jónatan.
Mig enginn getur unnið fleinn
við arm þinn, Jóriatan.
Knginn gimsteinn er svo hreinn,
sem ást þín, Jónatan.
Rg var í nauð, þín vakti sál
á verði, Jónatan.
J>ér öll mín hjartans inti mál
minn engill, Jónatan.
þú hreifst mig úr k*ynduin heljar-
klóm,
minn hollvin, Jónatan.
Ivfr kýs miér framar konungdóm
)>inn kærleik, Jónatan'.
Bardagans nú tovrjar fár, —
é<r biö fvrir Jónatan.
þinmdu Kíons sjóli hár
jH*im Sál og Jónatan.
Brjót ei drottins blómga tréð,
bjargáðu Jónatan.
Af hjarta kýs minn hinsta beð
\iö hlið þér, Jónatan.
þú hefir líf hans heiöri stnurt, —
ó, hjálpaðu Jónatan.
Slíttu’ ei hálft mitt hjarta tourt,—
éi> heimta Jónatan.
A meðan bifast brjós-tið mitt
bú býrð þar, Jónatati.
Mín harpa hljómar heiti J>itt,
ininn hjartkær Jónatan.
K. J. Davidson.
Hvar eru systkinin?
Vilja bræðurnir Pétur og As-
mundur Guölaugssynír, eöa svstir
þeirra Sigríðtir, ættuð úr þingevj-
arsýslu á íslandi, gera svo vel að
senda Kr. Friðbjarnarsvni, Glen-
boro P.O., Man., áritun sina við
fvrsta tækifæri, — eöa einhver,
sem kvnni að vita, hvar þau eru
niður komin.
JÓN JÓNSSON, járnsmiður aö
790 Notre Dame Ave. (horni Tor-
onto St.), gerir við alls konar
katla, könnur, potta og pönnur,
brýnir hnífa og skerpir sagir.
MANITOBA.
I
Mjog vaxandi atbygli er
þessu fylki bú veitt aj ný-
komcBdum, scan flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
j>etia sýna skýrslur akur-
yrkju og innflu tnicga dcöldar
fvlktsius og skýrslur innaB-
riklsdoðdar ríkísins.
Skýndur fri járnbrantafé-
lögunum sýna einnVg^ «8
njaxjrir fiytja nú 4 áöur ó-
tekin lftnd mrð fram brant-
utn þrirra.
SanBkikurinn er, aJS yfir-
tourðir ManJtoba eru etelargt
að ná vífttækari viðurkmn-
ÍBgU.
Hi* ágætu löad tylkistas,
óviSjafnanlrgaT járnbrauta-
samgÖBgur, nálægft þc«s víS
beatu markaftí, þ«ss ágcetu
mentiiskilyrði og lækkandi
ftotnÍBgskostnaður — cru hiri
efiKJegu aSdráttaröfl, sem 4r-
lega fcvetja mðdtin fjölda
fólks tO 'stft setfast aft bér i
fylkimi ;>-og Jitgar fólVtð sezt
B® 4 búlðndttm, þá aukas-t
og ■ þroskas-t aörlr atvteau-
vegir'i tilsvarandi hhttföllum
Skrifift kunningjum yöar — segiö þriín aö taka sér bóliestu i
Happasælu Manitoba.
SkrifiS eftir frekarj upplýsingnm tól :
• T ~ T V . *u >. £*> ■
JOS. BUllKK1, Indimtrinl fíurtont, Winnipeg. MajúUibt.
JA8. HAKTNKY, 77 Yort Street, TtrratJo, Oiitajita.
J. F. TRffNATiT. Oretna, Ma/Ú‘.»tm.
W. IV. UNSWOKTll Keuermn, VkanitMm;
S. A BEDFORD.
Deputy Mmnister of Agricnli.tre,
Winnipeg, Manitotm.
V
Meft þvl bö biöja Mvflnlega um
*T.L». CIOAR," þá ertu vissaö
fá áK»tau viudil.
(tNiQy madb)
Wenlern t'lgnr f'celury
Thomas Lae, eieandi WlntinipeR
% Z
'ITUR MAÐUR er vaikár með að diekka ein-fl’
|V'
>
♦
♦
*
♦
*
*
♦
I
göngu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
DREWRY'S REDWOOD LflGER
þaS er léttur, treySandi bjór, gerSur eingöngu
úr Malt og Hops. BiöjiS ætíS um hann.
| E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG.
*********************
•F-l~l-F*F-l’-I-F-F'F'l”I”I-L*l~l-I'-I"F'S-'I"I''l-l"L-F*F rj-}~j-j.r{.rj~jrrj.rj,.|„j„j.rj„j„j..j.r
-#>K0RNV ARA*#-
Eina ráðiö fyrir Vesturlands bóndann til að tryggja sér
fult verö fyrir kornvöru sina, er aö senda heilar vagnhleösl
ur til Port Arthur eBa í'ort William, og láta umboðssala
annast um söluna. — Vér bjóöum bændum þjónustu vora í
sendingu og sölu kornteg-unda þeirra. Vér gerum þetta fyr-
ir ákveöiö verö, sem er 1 cent hvert bushel. SkrifiS oss um
sendinga upplýsingar og markaösverð. Vér borgum ríflega
fyrirfram borgun. — Um áreiðanlegleik vorn og hefileika,
vísum vér til hvers bankastjóra sem er í Vestur-Canada.
THOMPSON, SONS & 00.
Grain Commission Merchantk,
700—703 L. Grain Exchange, Winnipeg.
'444H4J4fH4fH4
—
4*4
holores
31
‘Ég toið afsökunar, Iterra, en lians hátign hefir
gefið strangar skipanir, sem við verðum að hlýöa.
II vcr útlendingur verður að rannsakast nákvæmlega
og í einrúmi’.
Svo skipaði hann einum af mönnum sínum, að
fara hurt með fangann, og Ashby, sem hafði gert
sér von uni, að fá aö vera hjá hinum föngunum, var
jiú fluttur þangaö, setn honum var ómögulegt aö
tala við hina.
það var eölilegt, þó Ashby væri fatígi eins og
hinir, en þessi viðvarandi aöskiinaöur frá löndum
sintim vakti hjá honum nýjan grun og nýja afbrýði.
JLonum þótti Katie of kát og fjörug. Ilann sá aÖ
hún hló og talaði glaðlega við Ilarry. þessi að-
sktlnaöur, sem hrvgði hann, gladdi hana sjáanlega.
Var hún J>á hverflynd ? Gat það skeö, að hún
glevntdi svona fljótt ? JLaföi ást hennar að eins ver-
ið til málamvnda ? Með J>essum og öðrum líkttm
hugsunum kvaldi J>essi tutgi maötir sjálfan sig.
I/oks var rannsóknin búin, og notaði þá höföing-
iiin tækifærið til aö ávarpa Spánverjana. Hann
mititi þá á, að Karl væri hinn rétti konttngur og að
þetta tillag Jæirra va*ri að eins sanngjörn skylda ;
að þeir ættu að bera lotningu fyrir hans fceilögu per-
sónu og halda áfram með að láta meira af hendi
rakna við hann. Hann þakkaftí )»eim fyrir Jtessar
mefttcknu gjafir, bæöi sín vegna og konimgsins vegna
J/<>ks sagöi hann J>eim, aö konungtirinn af miskunn-
semi sinni heföi leyft ]»eim aö halda áfram. ]>eir út-
lendingar, sem ekki íengju að halda áfram, væru
grunaðir um aö vera si>æjarar, og þeim væri haldiö
kyrrum af ]>eirri ástæöu. I,an*diÖ væri fult af J>ess
konar lýð, sem þættust vera fréttaritarar hlafta, en
væru i raun og veru njósnarar óvinanna. Ef nokkur
_,slíkur næðist, þá ætti hann engrar líknar von.
, lokinni Jjessari ræSu, lét hann spænsktt far-
32
Sögusafn II e i tn s k r i n g 1 u
D o 1 o r e s
33
G. KAPÍTUI/I.
K a t i e s k *e m t a
fangar sétt.
þegana fara inn í lestarvaignana aftur. Knsku far- alt var þetta sagt á ensku og Ilarry. fann þaft ekki
þegarnir íengtt leyfi til, aö taka íarangur sinn rneft ómaksins vert, að þýfta þaft fyrir höfftingjann. Enga
sér, en bófarnir ránnsöktiftu svo vagnana og tókujástæðu fann hann heldur til, að segja neitt frá eigin
það., sem J>eir álitu sér gagn að, og þar á meftal Ibrjósti, meðfram af því, að hann skemti sér vel með
póstpokana með hréftim og öðru, æm átti uft grann-jitugti stúlkuntim.
skofta síftar. | ]>egar höföinginn talafti vift Ashby, fór hann
Að þessu búntt lagði lestin af stað, og ferðalólk- fram á, að mega sameinast vinum sínum og þjóðar-
ið útlenda sá hana ekki oftar. .hræðrum.
‘Viljið J>ér leyfa méri hr. kapteinn’, sagði hann,
‘að sameinast hinum föitgtinum ? þeir eru landar
mínir og góðir kunnjngjar’.
‘Velkomið, herra’, sagði höföinginn, ‘ég er því
ekki mótfaUinn — nú sem stendur. Kn ég verö fyrst
að vita, livort ]>eir vilja þaft’.
Ashby hefði fengið ósk sinni framgengt, ef Kus-
II arrv o g K a. t i e sktmta s é r, ]> ó jsell heffti ekki vcrið henni gagnsta*5ur. þegar ltöíð-
inginn lét þá vita, að Ashby vildi koma til þeirra,
Ibað Kttssell Harry aft segja sér, hvað hann væri að
f/cstin rann burtti, og Jregar enginn hávaði frájtauta, en urn leið og hann skildi, hvaö á seifti var,
henni hevrðist Iengur, fanst föngttnum sem J>eir væru Jbrauzt út úr honum ósegjanleg ilska og orða-
sviftir allri von. 'straiimur.
Ilöfðinginn varði talsverðum tíma til að skoða ‘]>essi ólukkti græningi! ' hrópaði hann. ‘Hann
fjármunina, sem hann haiði fengið, og virtist hann vill sa-meinast okkur! Aldrei! þá vil ég heldur
ánægður með j>á, og lét koma J>ei*m fvrir í sterkri verða ræningi sjálfur. Kf hann verftur látinn hing-
eikarkistu, sem hann svo læsti. að, (>á skal hann ekki fá að tala vift konu mina eða
Svo sneri hann sér aö föngttnum og spurði þá óskabarn. þetta er afleitt. Kf ég gæti talaft
nm þjófterni Jx-.irra, heimili o. s. frv. Uarry var spænsku, en — hr. Kivers, ég reifti mig á, aft þér
túlkiir þeirra, svo ait gekk liftlega. Að því búnu jsegið spam.ska kapteininum, að við viljum ekki hafa
sagði höfftinginn J>eim, að þeir yrðti fluttir til annars haltn.
staftar fjTst tim sinn ; réfti )>eim til aft vera þolin- Harry sagöi höföingjanum frá því, að Rttssell
mófttim, því vel yrði farið með þá og alt mttndi ivildi ekki hafa Ashby og höföinginn sagði liomtm
enda vel. þetta sa*göi hann fyrst til Kussels ogj|>að.
fylgdarfólks hans og svo við Ashby. Fylgdarlið1 J>egar höfðinginn sá, að Ashby varð hryggur,
Russels sagði ekki neitt, en RusseW sjálfur gerði mik- sagöi hann ; ‘það gerir hvorki til né frá, því þið
31
Sögusufn Ileimskringlu
inn hávaða og blótaði talsvert ; hann talaði um
ensk herskij), að skrifa blaftinu Times o. s. frv. Kn
verftift öll Ilutt Lil sama staöar'.
Nú kom vagn akandi meft tveim múlösnum,
setn
drógtt hann, og leit hann þannig út, aft maftttr gæti
haldið, að það væri sami vagninn og söintt dýrin.
setn fluttu Nóa með fjölskyldu sinni til arkarinnar.
Rttssell, kona hans, Ka*tie, Dolores og Harry settust
í vagn þenna ásamt ökumanni. Vopnaðir menn
g«ngu til beggja hlifta við vagninn.
Annar vagn líkur þessttm tók farangurinn og
Ashhy. Af því nokkttrn tíma þurfti til að koma
faraugrinum fyrir, varð þessi vagn með Ashby langt
á cftir hintim.
Russells vagninn fór ofur hægt. Fyrst var ekiö*
eftir sléttlendi, en svo var fariö að aka upp bratta
fjallshlíö, og J>á að eins skreift vagninn áfram. Fólk—
intt í vagninttm leið misjafnlega. Rttssel! ttrraöi og
bölvaði, kona hans stundi og kveinkaði sér, Dolores
sat þegjandi og hugsandi, en Ilarrv og Katie vorti
sítnasandi um eitt og annaft ; þau voru bæði kát
og léttlynd <>g gri]>u hvert tækiíæri sem bauðst til
að glevma mótlætinu.
‘þetta var leiðinlegt', sagði Harry, ‘frafln úr
hóíi leiðinlegt. Ef mér væri ekki eins mikil skemtun
í að spjalla við yftur, eins og mér er, ttngfrú Westlo—
torn, ]>á skvldi ég ganga á undan vagninum’.
‘Mig langar Iíka til aft ganga, hr. Rivers’, sagftí
Katie. ‘HaÍdiö Jx*r aö okkttr veröi levft J>að?’
'Kr ]>að vilji vöar a*ð ganga?' sagði Harry glaft-
jttr. 'þeir levfa okkur þaft, held ég. Eg skal
j spyrja’. ' ,
Il'arry baft um leyfi og fékk J>aft undir eins, því
| |>á varð vagninn léttari, og engin hætta á aft þatt
j gætu strokið frá 20 vopnttðum mönnum. Hann*
stökk því niður úr vagnttnim og lyfti svo Katie of-
an. Svo hófu þau göngu sína, J>egar vagninn vtir
kominn spottakorn á undan ; þau komust að sönntc
ekki hraðara áfram, en ]>au voru frjálsari en áftur.