Heimskringla - 13.02.1913, Blaðsíða 3

r I M r> K K
N 1» L A
WINNIPEG, 13. FEBR. 1913. 3. BIvS,
Gamlafólkið í Ási, og
rökkursetur.
(NiSurlag).
Eg hefi tekiS ]>aS frajin hér á
undan, að í þennan mund var hin
harðvítugasta sinábandsöld þar
um norðursveitir, sem sögitr utn-
geta. Á haustin, þegar búið var
að taka fé til hirðingar og slátur-
tíðarannir utn garð gengnar, þá
byrjuðu kembingar, spttni og
prjónaskapur. Karlmenn voru við
fjárhirðingu íratn í myrkur. En
kvenfólk sat ttm daga við spttna,
en krakkar og liðléttingar við
tásu, kembingar og bandtvinning.
]>egar myrkrið kom, fíU spuninn í
dúnalogn. En þá tók prjónaskap-
ttrinn við i algleymingi. Allir
kttnnu að prjóna, ttngir og gamlir.
Krökkunum var kent að ‘'draga
lykkjttna” óðar og þatt höfðu vit
til þess. það þótti ekki mikil
prjónakona eða prjónamaður, setn
ekki skilaði sokknum í vökulok,
þó ekki væri fitjað ttpp fyrr en
ekki var spunaljóst. l’rjónagarpar
prjónuðu parið á þessttm tíma,
eða hlífðust ekki við að ljúka við
þaö eftir að búið var að hátta og
slökkva ljósið.
1 þá daga var lýsi og hrossa-
flöt notað til ljósmetis.
kerti voru að eins notuð á hitíð-
um, og máske í baðstofuhúsimi, ef
pnesturinn kom á húsvitjunarfcrð-
ttm og gisti á bænum. þessi lýsis-
fjós vortt sjaldan skejntileg. þ«u
voru rauð og dimm, og bártt litla
birtit frá sér í útjaðra baðstofunn-
ar. Stundum vttr ólykt af lýsimt,
einkum hákitrlslýsi. Kvei'. irnir
um, eru smámunir hjá httldufó'lks-
bygðttnnm í Áss landareign. Á
stórhátíðum höfðtt menn oft séð
möriu hundrtið af fólki ríða inn í
Eyjuna í Ásbvrgi. Ilún er httldu-
fólks dómkirkjan i Ass landi, En
huldukóngurinn með hirð sína' er
í Illjóðakk'ttum, og er þar tekið
undir við hvern, sem talar, því
klsfctarnir mæla mannamáli. Prest-
ur hu'ldumantta er í H'ljóðaklöpp,
og sýslumaðttr þeirra í Geithella-
björgum. En í Stórusteinum norð-
austan við túnið, eru dvergar, og
heyrist oft til þeirra smjiðjublást-
ur og hamarshljóð. Meinlauslr eru
þeir og góðgjariíir. þó hafa þeir
fengið orð fvrir það, að þeir væru
gletnir við ttngar stúlkur, þá þær
þvo þvott i buninni undir Stærsta
sfceini. Ás á ennþá einn vætt. það
er haugbúi. Ilann kvndir hauga-
elda fyrir stórum og illuim tíðind-
um. As hinn mikli, sem bærinn
dregttr nafn af, liggur norðttr og
sttðttr, austan við túnið. Er hann
hæstur og breiðastur rétt stinnan
við miðjtt. þar heitir hann Stór-
höfði, og er útsýni hið fríðasta af
kolli hans ttð skygnast um. það
sést yfir alt Kelduhverfi, Axar-
fjörð, suður til öræfa og langt
norðttr í höf. Syðst laikkar ásinn
mikið og er suðuroddinn nefndur
Litlhöfði. I.ægð gengttr frá norð-
yestri til suðausturs mil’i Stór-
Tólgar- | Itöfða og I.itlÍiöfða. Ilún heitir há-
degislá. Vestast í henni að ttorð-
anvérðu, i suðvesturhornimt á
Stórhöfða, er hóll allmikill. það
er fornmjannahaugur. Mun það
vera munnmælasaga, því að hóll-
inn er griðarstór. þó er hann á
falfe"<-asta staö, sem hægt er að
kjósa sér ltang á. Endur fyrir
löngtt sáti menn þar hauga'ld, og
sfcóran hláklæddan mann. Hann er
á höfði og
voru allajafna tánir og s]Htmtir úr
fifu, sem tínd var á sumrin, þttrk-| tneð gullroðinn hjálnt
nð og snúnir úr kveikir á veturn-
ar. Stundum voru kveikir smtrtir
úr léreftsræmum, og í sednni tíð úr
Ijósaigarni, sem kallað var, og sem
fékst í katipstööum. í bu daga átfci
fólk ekki von á feiftraitdi ljósa-
dýrð, þó kveikt væri. Ef eittlivað
sérfega ljósvant var verið aö
-staría, þá vortt tvö-ljós i baðstof-
ttnni.
Rökkursetan byrjaði jx'gar rokk-
arnir og kambarttir liættu að
gargífe Venjulegast vont þá karl-
nrenn komnir inn i baðstofu, nema
girttir sveröi. Hann hefir járnstaf
í höndttm, og skarar þungt og
diúpt í eldinn. Menn hafa aldrei
þorað n:er að ganga en á vestari
(TÍlbarminn. En þaðan er alllöng
sjónhending ttjtp i HáAegi'lá. þó
má sjá búning manna eitts og ltér
er lý,st, allskýrt. Haugacldiirinn og
I haugbúinn sáust elögt ttm alda-
! mótin 1800, litln áðttr ett kirkjan
! var lögð niðttr í Ási. Fáttm ára-
í tngnm siðítr sást hattgbúittn og
! éldurinn, á ttndan hinni mikltt
j brennu í Asi, þá þórður misti al-
hjástöðtimenn, ef útistöðudagar j eigu sina innanhúss, og b- ið ör-
voru. Rökkurseturnar höfðtt það I k'tntl, sem liann bar all.t ævi
ágæfci í för ítiéð sér, að þær vora' stðan.-
hávaðalausar. jltokkar hættir og I Kinn sa!inal).álkur cr ennþá ótal-
vngstu og skæluscwrtu krakkarmr | i]]n sem Asi fvlRdi> Hann er ttm
voru sofnaðtr. Ilemrtlisíolktð tal- j alIra han(la viöburði og mttnnmæli
aði saltian í mestu ró og n*6i, ett j af evöijðrðnln j Ass landi. þæt
hamaðist aö prjótra. I m ímtt i eru mj-R 1T)arRar . Gilsbákki,
skammdegið var rokkursetan 3-4 j Geitageröi og Lindtrr viga lfeil-
kl.tímar. Venjufegast var ekkí j
kveikt fyrr en kl. 7. Vitaskuld fór
kvrin eða kýrnar að smánauða á
sjöunda tvmanum'; var þá að
minita á kvöldgjöfhía sína. En
rep'lan var, :tð gefa kúnum kl. 7 á
kvöldin og í sattra tínra á morgn-
ana. það mátti þvi margt segja
alla rökkursetuna, i 3—4 stundir.
voru geymdir beztu munir. þar
var rauður peningakistill, sem
þórðttr átti. Ekki munii tnörg
hundruð hafa verið í honum, því
t-i'tu t.rjóta á móti, eru taldir ó
alandi.
Yfirfeitt væru
í stóratriðum,
þá lýsti ræðum. tízkunni víðs- i
vegar ttm heim, á ýmsum tímabil- !
um, í klæðaburðd, hárskrúði, mat-
arhæfi og ýtnsum efnum, — alt frá
‘ ‘ Paradísar-móðnuím’ ’ (að ganga
klæðlaus), er lagðist niður við
eplisátið, sean víkkaði Adams og
Evu andfegu sjón, — og alt upp
til nýtízku Parísar-móðs vorra
daga.
Að vísu liéldit enn nokkrar villi-
þjóðir við “Paradisar-tmóðinn” bg
væru líklega öllu ánægðari með
hann, cn Norðurálfubúar eru -ttieð
sinn ‘‘Parísar-móð”.
Einnig héldist enn við “skinn-
kytttla-móður’’ sá, er drottinn inn-
k'iddi til forna (sjá Genesis), í
góðu gildi hjá Eskimóunt, óg væri
eftir sögn Vilhjálms Stefánssonar
norðurfara einkar vtl viðedgandi.
í raun og veru væri tízkan út-
vöxtur úr sálarlífi einstaklinganna
— og trúarbrögðin værtt tízka af
sötmt rót runnin.
margar sogttr af atbttTöitm svcita-
lífs fvrri daga. Maríttgeröi er i
ganila Ass landi. A það að vera
gamalt nunnusetur. En þvi íer
vfst fjarri ; þó ganialt fólk kynni
sögttr um nunnur þar, þá liafa
þair verið aðfluttar.
Hér er hlavtpið
liann var ekki stór. — þegar Gísli smærri umbreytingum.
hnfði hfevot skotdnu í þakið,
borði hanfi annaðhvört ekki að
segja frá því, eða bar ekki skyn á
afleiðinguna. Fólk varð ekki vart
eldsins fyrr en eldglæringar bárust
fyrir baðstofugluggann ; vortt það
tætlur úr bæjarþökum, sem eldur-
inn þegar hafði sópað af á svip-
stundu.
Eldurinn var kotndnn í bæjar-
dvraloftið. En bórður var hraust-
menni á þeim árum, og óð inn í
eldinn til að sækja kistilinn. Kom
hann út með kistilinn, en öll klæði
hans loguðu. Ekki varð honum
stórt mein af fataeldinum. En á
liægri hendi brendist hann svo mik
ið, að lönyutöngin á hægri hendt
var jafnan krept í lófann eftir það.
Engu varð bjargað úr brennunni,
nema þessum kistli. Stóð þórður
eftir búslóðarlaus og fatalaus.
Hann útbjó hesta sfna lvið skjót-
asta og saifnaði lánshestum og
lagði af stað norð'ur á Sléttu. 1
þá daga var jtar gott um rekaviði.
Sótti hann þá á sextán hestum
það sinni. Sýndi vesturbærinn það,
að siinrt hafa ekki verið gagrts-
latvsar spítur, sem hann viðaði þá
heim að Asi. Hann dró viðina á
llöt þá, sejn áður er sagt að bær-
inn sfcandi á. þar er hart vall-
lendi og bvfck velta. Stakk hann
fvrst tígul undan bæjarstæðinu og
síðan út alt í kringum, ferhyrnt'
flag, — alt sem í veggina þurfti.
í sláttarbyrjun var hann búinn að
byggja bæinn : baðstofu, búr, eld-
hús, bæjardyr og sfcála góöan.
Tekið var til dttgnaðar þórðar
í jtessum svaðilförum. Eftir þann
aðganjf, kvað hann sér heföi farið
fvrst að hnigna og finna til efri
aldurs lúa.
Sttmir höfðu sýnt homtm vilkjör
i í trjáfcaupum, en aðrir notað sér
j tveyð hans. flver btvandí í Keldu-
Itverfi gaí honum eitt dagsverfc og
sttmir kannske meira. þórður bjó
nokkúr ár í jtessum nýja bæ sín-
um. lín bruttiinn varð Iiontim ol-
jarl. Ilann komst aldrei i jafnt
efnaástand og áöur. þá ræktar-
semi bar hann til gamla bæjar-
stæöisins, að hann bygði jtar upp
annan bæ sinn nokkrum árum sið-
ar. Hjann gat ekki bygt þar strax
eftir brunann, því eldurinn lifði
langt fram á suntar í rofunttm.
Veg"ir voru margir og þvivKir og
vanst eldinum sejint á þvitn.
E'g ga-ti skrifað nokkuð fleira
um þetta fólk, og sagt sttmar sög-
ur jtess, sem ekki eru til á prenti.
En httgsa eins og máltækið segir :
“Ekki þarf djúpt að grafa, jtvi
ekki á lengi að liggja”. Spámenn
og föðurlands-verringar sr>á is-
len/kri ttingn skammra lífdaga.
Og munti fáir hafa oröiö til enn, . ....
að m.innast þessa gamla fólks ; j fi«tt f"gurðarhugs}onm
Asi, ef jvað er nokkiir, í alvöru |
menn fasthcldnari
en fljótráðari
pilsa afmánar-ómyndirnar. En jtó
tækju sttmir hattarnir út ylir alt.
IMrs. F. Swansott kvað vanann
í hafa mest tvm það að segja, hvern-
! ig eitt eða atitvað kæmi mönnum
fvrir sjónir. Jóttas Ilallgrímsson
biður suðræna vindinn að flytja
fósturjörðunni kveðju, og Jtröstinii
biður hann að heilsn,, ]>ó eittkum
ef að fvrir ber engill meö liúftt og
rauðan skúf, í jH'istt.
Séra Rögttv. Pétttrsson kvaðst
hafa spurst fytir ttm það hvima,
livort kvenfólkiö hritkaði háfttna
til skjóls, fegurðar eða gagns. Og
tillu þessu var svaraö neiitandi ;
en að húftt og peisubúningur. væri
brúkaður vegna jtess, aö ekki væru
efni tiT aö skifta ttm búniivg ár-
lega ; enn svokallaði isfcnzki bún-
ingttrinn væni ætíð álitinn boðleg-
ur. ]>essi búningur væri í rauninni
ekki fremttr ísfenzkur eu kínversk-
ttr. Húftt og peisubúningurinn
hefði borist til íslands með J'löndr
urtim. Svo va'rtt stykkjótt sjöl,
sem brúkttð værtt heima ; þau
gerðu kvenmanninn áþekkan tó-
bakspontu tilsýndar, og mvinti tals-
vert á rauðskinna hér vestur á
sléttvinivm, tneð vaðmálsvoöirnar
vfir sér.
það er ekfcert jijóðerni í sniði á
búningi. Að eins um það að gera,
að búniugurmn færi sem bezt.
Friðrik Sveinsson,
ritari.
ary, A. D. 1913, to appoint ]>er-
sons to attend at the polling
placé, and at the sumnving vtp of
the votes. The secretary-treasvirer
will be at the Icelandic Hall on
day of poll, at 5.30 o’elock in the
afternoon, to' sum upp the vofces'
given for and against said by-law.
A true copy of the said proposed
by-law can be sieten on fife untill
the day of taking the vote as
aforesaid at the officc of the secre-
tary-treasurer of the said Village.
Dated at Gimli, this 30th day
of January, A. D. 1913.
E. S. JONASSON,
Secretary-Treasurer Village of
Gimli.
■' Shorthand og Typewriting
kend;—Prfvat lexíur veitt-
ar 3 eða fleiri nemendum.
*
I
*

Leitið upplýsinga hji
Ileimskringlu.
G. J. Goodmttndson gerði tillögu
um, að ræðuvn. væri greitt þakk-
lætisatk' æði, og var Jtaö stutt og
samþykv.
Nokkrar ttmræðttr ttrðu á eftir.
Séra Guðm. Arnason : Breyting-
ar tízkunnar væru situndivm.1 bland-
aðar prangAraskap ; bý klæðasnið
væru fundin upp til að koma út
vefnaöarvörtt. Móöurinn stundum
ótrú'lega bjánafegur ; mintist }>á
nokkuð á “Atexandríu-beltina”, er
var í móð ttm tíma. Sagði einnig
sögtt frá Revkjavík, er virtist
benda á, að landar vorir í höfuð- _
staðnum givtn líka verið með i ; Tlte council oí the Village of
svol.-iðis hlutum. ! Gimli, bj' by-law tutmber 49, hav-
í Batvdaríkjiinvtm smnstaðar
Borgið Heimskringlu.
The Village cf Gimli.
Gimli School District No. 585.
heföi komið upp nokkttrs konar
andatrúar- eða dulspekis-tízka.
Mentt Ivefðu til hó]>a farið að-gefa
sið að Austurlanda dultrúarskoð-
unum. Austurlanda fvrirlesarar
hefðvi verið fe.ngnir, seim kent h>eíðu
mönnttm ‘‘Mazda”-speki og öndun-
arfræði, álenn hefðvt verið látnir
anda að scr og frá sér eftir hljóö-
falli strenghljóð'færa, og átti j etta
að hafa sérlega þroskandi áltrif á
sál og líktvmn.
Séra Rögnv. Pétvirsson : Allir
hættir — hvigsunarhættir líka —
ent tizka, ]><> alment sé oröið not-
að cinkum mn klæðabvtrð og vtri
siði ; en tizkan er víðtæk. Erindið
barft og gott og vekjandi.
J>aö hefði mátt taka málið með.
Og líka rekja áhrif tizkitnnar í
menningaráttina ; hún hefir vcrið
miktð til hjálnar í menningarátt-
ina i Norðttrálfttnni, hrilbrigð á
vissttm tímitm, en stmvdum sýkt.
Ilún er mælikvarði, er sýnir, hve
stigur. —
Klæðiiburðttr væri fe"ri og full-
ing authorized the submission to
the duly quajified rætepaiyers of
by-law number 15 of the School
District of Gitnli nmnber 585,
authorizing the borrowing cf the
sum of twenty thousand (20,000)
dollars, and issuing dehentures
therfor, for the i>ttrpose oí erec-
ting a new school house, said de-
bentures to be pavable itt twenty
e<iu;tl aimttal instaliments of one
thousand (1,000) dollars each, to-
getlver with interest at the rate of
five and a half per cent ]>er ann-
utn. A vote of thc ratepayers of
the school district aforesaid will
be taken by the secretary-treasu-
rer of said village at the Icelandic
j Ilall in the Village of Gimli, on
| Fridáy the 28th day of Febrttary,
A. D. 1913, between the ltottrs < f
9 o’clock in the forenoon and íire
o’clock in the afternoon. The
mavor ill attend at tlie < ffice of
the secrctary-treasurer, Gim’i, at
10 o’clock in tltc í >renoon of
Thttrsdav the 27th duv < f Febru-
Nýr kjötmarkaður.
Ék hef keypt kjösmarkað lira
P, Pálmasona*', or auKlýsi her
meC öllum v;Cskiftamöni.um og
vinum mínúm, nð ég hef til söln
örvnlaf NVJU KKVKTU og
SÖLTU KJÖTI og F18KI nf
öllum teRULcluir og yíir höfnö
aö tala ö'l matvæli acm bez u
kjötrnarkftöir vunalegb hafa ,K.í
leyfi mer aö bjóöa yöur aö koma
oir líia ó varning minu og skifta
viö mig,
K. KjERNESTED, eigandí
<«. 405 H.’ilii ItnrneltMt.
S. L. Lawton
Veggfóðrari «■ málari
Verk vartdað. Kostnaðar-
áætlanir gefnar.
Mki'ifxlidn ;
-103 McINTYHE BL0CK.
Talsími Main 6397.
Hti: ilslaV St .lohii 1090.

CANADIAN RENOVATING GO.
Litar ogþurr hreinsar og pressar.
Aflgerð á 1'ð'kiniKtfatxafi
veitt sérstakf atliygli.
509 l'.llice ve
Talsími Sherbrooke 1Í90
Borgið Heiinskriogiu!
>ei,m sogu-
Jvessar rökkurstundir sagöi eldra ! bálki, sem gamalt fólk kttnni ttm
fólkið sögttr af öllttm tegundtvn, . Ass landareign. En það er dáJag-
<>.. raulaði rímttr eða mal:i af legttr viðbætir við liinar alktttitm
munni fram. Köa það kvaðst á og | j>jóðsögúr. ]>jöðsögus;tfn Jóns Guö
“skandéraðist”. ' tnundssonar var orðið nýlega al-
I Ási var varla um aöra aö kunnttgt á mcðal alþýðtt á norð-
tala enn þórð gamla, Gnðlaugn, í austurkjálka landsins. Matt ég eft-
ömmu mína, og Ingibjörgu giimltt. 'r. aö gömlu fólki jtótti Jt:vr hálf
Öll kunnu þau sögttr þrotlaust, j veigalitlar og hljómsnaitðar. þetta
eins og áður er tekiö fram. ]>órö- j fólk, sem hér ttm ræðir, kitntti
ttr kotn inn oftast ttm þaö teyti, | 'nest af því safni, svtn ]>að hafði
sem skímu brá. Settist niður j nttmiö áður
Jntð safn var
talað. Stafar l>að- 1k> vkki :vf ]>ví, j
ltafa fest vndi í !
! komttari hjá lývróptiþjóðunum ett
>*****»»*<*•»»*»<>*»♦>»
svnir bettir
r . .. . i yfirgnivfandi
var gratm t Garös- !
Kvlduhverfi, og I
nð niðjar þess
Vesturheimi.
Amma mín
kirkjugaröi í
þórðttr hvld ég lika. ITjann
nokkrum árum seinna. Tngibjörg
held ég að dáið hafi i< Aðaldal.
Eg minnist jxtssa fólk.'-
sögttrnar og kvæðin
liuga.
Kr. Asg. Benediktssox
i atinarstaðar
fremst f baðstofunni, á móti Ingt-
björgu eða hjá lienni. Amma min
sat á næsta rúmi innan við ]>au,
og var ég dftast að veltast fvrir
ofan hana. þatt sögðu öll sögur og
kváðit rímttr á vixl, |>ó að þórSttr
ætti að segja jafnmikið <>g þær
báðar. Hann stóð lang-bezt að
vígi meö aflar muntrtmvla <>g þjóð-
sagnir tim As, að fortttt og nýju.
Ifvor bærinn átti sína tlraygasögu
<>g éins útihús Jjcirra. ‘iGttnna
genta” haföi lvngi bramlað og
svamlað í austurbænmn. þar voru
tveir illræðismienn dysjáðir á Vnd-
írvelTinumi, og héldtt t-il í Réttar-
arhúsintt ttppi á Járnlirygg. Vest-
ttrbærinn var of ungur tíl að viga
afturgöngu beima í bæntrtn, en
var prentað.
Ég lteyrði ]>órö oft minnast á
brunann í Asi, en var þá svo ung-
ttr, að ég tnan ekki ártöl eða alt
samstætt. En tiltlrög ltans voru
lja.it. (Brennati liefir ekki verið
langt frá 1832) : þórður og Elín
kona 'ltans bjttggu á öllum Asi, og
vortt við góð efni. Bærinn var
stór og höföingLega hýstur. það
bar við, að Ifest fólk frá Asi íór
til kirkjtt, vg held að Skinnastöð-1
ttm vn vkki Garði. J>að var sunmt-
<lagttr, tttig miitnir trinitatis
sunnttdagur, að minsta kosti var
íkomið all-langt fram á vorið, og
; þök og vegidr skraiiíþurt. ]>órðttr
lór að tesa húsfestur aö vanda, þá
i messufólk var farið, og hlustuðu
Tízkan.
og víirlætislaus, og'
vaxtarlag. Yíirlætiö
hjá Suðurlanda og
austrænu þjóðunttm.
(f(^ i Einkanlega ber nt'álið vott ttin
! tizkuna. það nær hámárki síntt,
! spillist, evðist eða auðgast.
lvrir ! Klæðaburður ísfenzkra kvenna
með hlýjttm ! fvrir vvstan lli!' rrtikiíS tigutegri og
skvnsa.mtegr en á ættjörðinni. —
Skotthúfan setur lúptttegan svip á
! fsfenzka kvenfólkið, og það ber
| ekki höfuðið falfega.
Vér eigttm tízkimni mikið að
jjjakka. það er skvlda vor, að Títa
I Kornyrkjumenn!
K
Tizkan er viðl.itni i
hann atti Finnhoga (svo 'l! * Sl1 heir á, sent lteima voru. þegar ný-
afturganga) t þorðarhtistmt, °R , bvr jaöur var festurinn, kom þor-
; steinn sonur þórðar heim lengra
strák, sem
hann átti tnórauðan ^
hafðí skorið síg í Tóftarbrotshúsi. j ^ 1<ikl«jr.a af greni. Hann hafði
hlaðna byssu meðferðis,
Ktt 1>egar ]>að lagðist t eyði, llut'ti
hanti síg í ILelgahúsið, Danmörk.,
svo hétu 2 fjárhús og hlaða norð-
ast á túnínu, á brekku og björgín
ofan við tjörnina, j>attgaö sótti
nikurinn úr Asatjörn.
Af því As cr sögiirfkur staður
að fornu, l>á þurfti hann að eiga
citthvíið af vatnavættmn. Og þaö
skeði tneð j>vi móti, að nikurínn í
og lagöi
hana ttpp í bæjarsttnd. Síðan gekk
þorstieinn í baðstofu og hlýddi
húslestrinmn. Með þórði var þa
piltiir, sem Gisli hét. Hann var
svstnrsonur kontt þórðar. Var
heldur framttr og óaðgætinn á j>vi
skeiðí aldttrs síns. J>egar hann sér
þorsteín kominn, dettur hontvm í
htig, að grenslast nm bvssu lvans
Gengur út og er ekki veitt eftir-
taka. Ilann finnur bvssutia og
rjálar við hana, þar til ltann
hle'-nir skotinu úr. Kom þ«ð í
næfurþurt lótorf, sttnnanverðu í
bæjardvra baki. Veður var hið
læzta, hlýr og þéttur sunnanvind-
Botnstjörn í Asbyrgí býr annað-
hvort ár i Astjörn og annaö árið
í Botnstjörn ; og þegar liann ætl-
aði að gera einliver spellvirki, fór
hann úr tjörninni ou upp að Dan-
mörktt, og fór j>á f ljómandi grátt
hestlíki. þar hafði hann sést og
var jafn hættulegur fyrir fólkið á ur OJJ S(yskin Bæjardvra hús þetta
báðmn bæjunum. var lln(]ir súð eða rjúfþiljum. 1
þetta drauga- og afturjröngu- þv{ voru tólf lokrekkjur uppbúnar,
hvski t fjárhúsimum og austurbæn- [ og voru það gestarekkjur. þar
M'e.nningarfélagslmulur var liald-
inn 23. jan. 1913.
A þeim fundi gerði séra Rögnv.
Pétursson tillögu, að aukaftindur
sé haldinn að tilhlutun Menningar-
] félagsins laugardagskv. ldið 1. febr.
næstk., i tifefni af því, að meistari
Eiríkttr Magtuisson, bókavörður í
Cambridge vrði þá áttræöuri; og
að á jjeim fttndi væri minst ltins
mikla og göfitga starfs öldungsins
í jtarfir fósturjarðarinnar.
Var tillagan studd og samþykt.
<>g stjórnarnefiul Ylenningarfélags-
ins faliö að ttndirbúa fttndinlt. Var
ráðgert, að þar vrðtt ræður og
kvæði lhitt og öldtittgnmn simað-
:tr heillaóskir.
þá flutti {mrstvinn Björnsson,
cand. theol., erindi ttm “Tízkuna”.
Tízka væri það, sem títt væri
eða almcnt í háttum eða siðum.
Sá, sem fvlgir tízkunni er almenni-
legur maður.
Að fornu ltjá forfeðrum vortim
var talað um að “skifta um sið”,
cða aö ‘‘taka ttpp býjan sið”, og
þvddi að taka ttpp ný trúbrögö,—
“ný tízka’’ i þeim eínum. Stund-
um hefði |>etta verið gert af villu,
og stundutn hvfðu mikilmenni ver-
ið til fyrirmyndar. Nú eigi stund-
tim framir miðhingsmenn upptök
að- slíkum breytingum.
Breytiugar í klæðaburði væru
stundum smekkvísar og stundum
ckki. þó vrði að fylgia Jteim. Vald
l tízkunnar væri afarmikið, og þeir,
settt bezt út.
i j>á átt, en hlandast eigingirnl ,
prangarans. ICn þegar í cfgar [
kevrir, J>á tekur heilbrigð skyn-
serni og smekkvisi í taumana. Til j
raun var gerð, að veita flóði af I
afar barðastórum “Parísar-móðs" |
höttum vfir Ameríku, en sú til-
ratin mishe]>naðist.
Vér eigum sjteglinum, hárgreið-
ttnni og snýtuklútnum meir upp
að unna, en tv-cim jjriðju af laga- j
bálkttm Ylóste. Tí/.kan innfeiddi ;
batt og stiendi þar í Ttreinleika, j
nvtseffnis og velsænvis átt.
Mrs. Ingibjörg Goodman : H'vað |
misfeliur vera á tnörgu í tízkunni !
hjá sttmtt ai yngra fólkinu, og
jafnvel liættufegt fvrir heilsuna, |
eins og t. d. |>að, aö ganga tneð j
beran hálsinn í vetrarhörkum. F,n
eðl legt og levfilegt væri það, að ;
bætt væri úr ýmsum likamslvtum,
svo sem í því, að nota tflbúið j
auga (tir gleri) fvrir J>á, er mist j
hefðtt atiga ; eitinig hárkollur og |
tilbúnar tennur, sem bæði væru tifl |
prýðis og qagns. Og lnigsast gæti
einnig, að púðar, sem skopast hefðd
verið að, væru lvvfilegir til að
draga úr óprýöi vanskapaðs lík-
ama. Aðalmarkmiödð væri Jvað að
nota |>að að eins sem færi vvl.
Skapti B. Brvnjólfsson óttaðist,
að ef nokkuð til tnuna yrði notað
af bess liáttar af kvenþjóðinni, að
bá yrði hætt við, að karlmenn
vrðu dregnir á tálar.
Ragnlt. T. Davidson kvað ltúf-
una íslenzku tígufega og ístenzka
búninginn langt tim fegri en hefti-
f ortiyrkjendttr Yesturlaiids-
ins, ltver er sk\)>la vð»
ar gagnvart GRAIN GROW-
ERS GRAIN COMPANY?
Vér höfutn ttú i varasjé>ðt
260,520.50 mcö uppborgtiöum
$600,000 liöfuðstól, og attk
J>ess sem vér borgum liluthöf-
ittm vorum viöunaiilega árs-
vexti, J>á liöftttn vér á sl. 6
árum gefið um $40,000 t 1
Western Grain Growers Asso-
ciation, og attnara mentalegra
starfa meðal bændanna.
Ef kornið, sem veitt hefir
J>ennan gróöa, ltefði verið sent
til annara félaga eða ttmboðs-
sölumanna, )>á hvfði liagnaö-
urinn, sem liluthafarnir hafa
fentriö, og gjafirnar til koru-
vrkjtifelagatina, gengið til þess
að attðga privat ttntboðssala
og kornverzlttnarmenn.
Attk J>essa liiifttm vér ska]>-
að satnkepni í kornver/lan-
inni, sem ekki hefði fengist á
neinn annan hátt. Útflutning-
ttr vor á korni heftr gefist vel
í að halda Winni]>eg prísum á
korni í hámarki því, sem
framboð og eftirspurn veitti
bændttm rétt til að njóta.
Gætið )>ess, að á þessu árj
hefir fjöldi ttmboðssölufélaga
og annara lagt sérstaka á-
herzlu á, að halda fjölda korn-
kaitpenda á öllttm sifltttorgtun
í bvgðum landsins. Alt Jjetta
kostar penittga og bændttr
borga það í umboðssölulaun-
ttm. Ef þér sendið kornvöru
yðar til yðar eigin félags, þá
borgið Jxt siflulattnin til yðar
eigin umboðssdla og alt seitt
er umfram nauðsytilegan
starísko.stnað Gr.tin Growers
Grain iélagsins, er lagt í vara
sjóðinn, til aö borga hlathöí-
iitiutn ársvextí, og til aö Italda
nppi metitastarfi til luill.t fyt ir
kornyrkj^ndur.
Vér starfrækjum kornhlöður
Manitoba st jórnariunar, og
starfsmenn vorir taka korn
vðar til geymsht, kaupa þaö
úr vögnttm á götuiini yðar,
eða í vagnfermi á járnbraut-
arsporintt.
Bændur hafa jafnan álitið,
að Grain Growers Grain fv-
lagið ætti að eiga halnstaða
kortThlöður til ]>ess að tryggja
hámark korttverðs, og til ]>ess
að kotna kortti ]>eirra óblönd-
ttðtt á aðalheimsmarkaðinn.
J>ér haftð nú yðar eigin
kornhlöður, og vér skorttm
því á yður, að hjálpa i.á til
J>ess, að Jæssi starfsemi megi
verða ltappasæl, með því að
þér sendið kornvörit yðar til
Grain Growers Grain Com-
panv kornhlöðunnar í Fort
William. Kinnig, að þér kattp-
ið hluti í félaginu. Attkinn
höfuðstóll er mjög nauðsyn-
legur, ef vcr eigum að geta
orkað strangri samkepni. Og
þess utan eru hlutakaupin
trvgt gróðafyrirtæki.
KORNYRKJUMENN1 Alt
Jætta er í vöar timsjá. Hvað
ætlið þér að gera ?
>
»
>
;>
->
>
>
♦
>
>
>
>
>
>
>
>
>
♦
;>
>
->
->
>
>
♦
->
>
>
>
>
i
>
>
>
>
>
>
>
The GRAIN GR0WERS GRAIN CO., Ltd.
WTNNTPEG
CALGARY
MANITOBA
ALBERTA