Heimskringla - 22.01.1914, Blaðsíða 4

Heimskringla - 22.01.1914, Blaðsíða 4
WINNIPEG, 22. JAN. 1914. HEIMSKRINGLA Heimskringla Pnblisbed everj Thnrsday by The Viking Press Ltd., (inc.) Stjórnarnefnd; U. Uarino flannesson, forseti Hauues Petursson, vara-forseti J. B. Hkaptason, skrifari-féhirrir Verö biaösins 1 Canada o* Bandar 12.00 um áriö (fyrir fram boraaö). Sent til Islands $2.00 (fy*'ir fram borpaö). Allar borganir sendist á .skrifstofn eiaösius. Póst eöa Bóoka ávisanir stf’l- til The Viking Press Ltd. RÖÖNV. PÉTURSSON B d it o r P. 8. PALSSON, Advertisiug Manager, IT&lsimi : Sherbrooke 3105. OtBce: 729 Shwbrooke StreeU Wionipeg BOX 3171. Talslml Oerty 411< Skólamálið til umræðu við Manitoba þingið. (Niöurlag). þrátt fyrir .staöhæíingar Liber- ala og annara stjómarandstæöinga nú, var þaö aldrei tilgnagur eða vilji Liberala hér í fylkinu að leiöa námskyldu-lög í gildi. Skjaliö No. 5580, er áöur er vitnað í, í þing- skjalasafni fylkisins, ber þess ljós- an vott. Menn þeir, er fyrir fram- an voru í Greenway stjórninni, eins og þeir, sem í stjórninni sitja nú, voru of kunnugir um, hversu háttaöi til í fylkinu til þess aö láta sér koma til hugar, aÖ þau lög gætu borið nokkurn árangur. þau voru óréttlát, og lit um lands bygöina meö öllu óframkvæman- leg. Og hafi Liberalar nú ekkert betra að bjóöa en það, að þeir aetli aö innleiða námskyldu-lög i fylkinu, er þeim sæ.mra"'að koma fram fyrir kjósendurna meö h ö f- uð og hendur tómar, en þetta frumvarp. Margir finna til þess, og fylkis- stjórnin ekki hvaö sízt, aÖ margt megd að skólafyrirkomulagi fylkis- ins finna. En það er ekki bætt með ■ námskyldu-löggjöf, er ekki verður til annars en setja pólitiska uim- renninga til herradæmis yfir for- eldra og börn, með þvi eina yfir- skini, að )>eir eigi að haía eftirlit með skólasókninni, og sjá svo um, að börnin komi á skóla, hvort sem heilsa, klæönaður eða kringum- stæður leyfa það. v Slikt væri ekk- ert annað en eitvber kúg;un, og er í nýrri mynd Rússa og Prússa lög, er þeir beita gegn Finnum og Slés- yíkur-mönnum, er þeir vilja niða af þjóðerni og máli og gjöra að sinum andlegum aftaníhnýtingum. Hér er farið öðruvísi i sakir, laumulegra, með meiri fagurgala, af því landslög og ven ja leyía ekki opinbera yfirganginn, en tilgangur inn er einn og hinn sami. Ollu er miðað gegn útlendingunum, er tæplega eru taldir menn, á tungu sumra þessara manna. Hver, sem athugað hefir skóla- íyrirkomulag fylkisins, sér annað, sem að er, og það er ekki skorti námsskyldulaga aö kenna, eða skólasóknar-laga, heldur er það bygjðarháttum, fátækt víða og fá- menni, og landsháttum að kenna. Skólahéruð hafa verið hraöan mynditö, jafnskjótt og land hefir bygst. Foreldrar út um sveitir hafa látið það vera sitt fyrsta ,verk, eftir að þau eru búin að koma upp skýli yfir sig og sina, að gjöra einhverja ráðstöfun fyrir því, að börn þeirra geti fengið einhverja mentun, geti notlð skóla hlunn- inda á einhvern hátt. Hefir því strax verið farið til og mynduð skólahéruð, jafnvel meðan bygðin er enn ekki rtema hálfnumin. En takmarka hefir þurft stærð hvers hérað's, svo \ egalengd á skólann væri ekki of tmkil. Hefir sá skiln- ingur víðast hvar ráðið, að ekki skyldi vera vfir 3 mílur vegar á skóla, fyrir þá sem lengst áttu. Ef skólinn var nú settur sem næst miðbiki héraðsins, gat héraötö með engti móti oröið stærra en sem j svaraði 1G ferhyrningsmílum, eöa rúmar 4 tníhtr hvern veg. Nú hátt- ar víðast hvar svo, að nokkur hluti þessa svæðis er óbyggilegur, sökum mýra eða sandauðna eöa skóga, og ennfremur, samkvæmt landtökulögnm landsins, að eins helmingur byggilega hlwtans að- göngufrjáls landnetrrum, hinn hlut- inn eign járnbrautarfélaga, er eng- an skatt greiða, og Hudson-flóa félagsins. Má því óhætt fullyrða, a& ekki sé að telja á bygð meiri en svarar rúmum þriðjungi héraðs- ins, en það yrði á að gizka svo sem 5% ferhyrningsmíla, þar sem bezt lætur. Segjum svo, að á hverri ferhyriringsmílu eða 'section búi 4 fjölskyldur, og verður þá íjölskyldutala héraösins 22. Má af því sjá, hve þnngt það er, að halda uppi sk-óla, og þess þyngra,’ sem skólinn er betri. þvi ekki nóg, að koma upp sæmilegu húsi, heldur þarf margt til þess að kaupa, og eru kensluáhöld flest tVýr. En þó er það vist áreiðan- legt, að ekki verður skólahús byg fyrir rninna en $1200.00 til $1500.00 og allra nanðsynlegustu áhöld, svo sem bekkir, borð, veggspjöld (blackboards), landsuppdrættir o. s. frv. fyrir $200.00. Er þá eftir að latma kennara, og eftir kaupgjaldi nú, mun ekki völ á kennurttm fyr- ir minna en $50.00 til $75.00 um mánuðinn, og eru þeir ekki of- haldnir með það. /Ftti nú skólinn að standa meirihluta ársins, yrði útsvarið ekki lítið fyrir hverja fræöis skýringar, málfræðis- og söngkenslu, gjöra kenntirum verkiö oft ómögulegt, og nemandanum oft mjög torvelt aö fá skilning á því, sem verið er að segja honum. En fullkomin áhöld í öllum1 frafði- greinum geta ekki smáskólar keypt. þvi ef syo ætti að vera, yröi ]>eir að kaupa öll þau áhöld, er stórskólarnir hafa. En samein- aði skólinn getur notað öll þessi áhöld handa fjórfalt, fleiri börnum, og kemur þá kostnaður í áhalda- kaupum margfalt lægri .á hver barn, en í smáskélanum, þótt hann kaupi þau öll, en smáskólinn að eins lítið af því sem með þarf. Svo er sparnaður í húsbyggingiu og viðhaldi ekki lítill. En mestur er þó sparnaðurinn í' því, að kenn- ararnir þurfá. ekki að því skapi tnargir og við stnáskólana og geta verið þeim mun betri. Sá sparnað- ur verður ekki til fulls metinn ► að hafa áreiðanlega og góða kennara, er þaö, sem fyrst gjörir skólana að skólitm og setur nientasnið á alla uppfræðsluna. þá er það lika margsannað, að aðsóknin er meiri og jafnari við sameinuðu skólana en hina. liörniti eru sótt og flutt heim aftur á hverjum degi, og eftir að sá vani er eitt sinn kotninn á, er varla að úr falli dagur, netna að geta lært. Vilji, skilningur og námslöngun er horfið. Skólinn verður í þeirra huga staðurinn, þar sem unglingunum er fyrirsett, að búa til leirkökur (mud-pies), tyggja bréf, sitja og standa eins og merkjkerti, og syngja : “God save the king” meðan kennarinn vingsar flagginu og skekur sig á ýmsar hliðar, til að gefa til kynna “taktinn”, eins og austurlanda- trúður. Allir, sem barnaskólana hafa at hugað, hafa það eit-t álit látið ljósi utn ]>á, að kenslugreinarna séu gjörðar óþarfiega margar i bæjarskólumtm og börnin lát.in byrja of snemtna. þannig er til dæmis farið tvisvar yfir all-flestar kenslugreinar bamaskólans. í fyrr.i skiftið i örstuttu ágripi, og i sið hvað sem því líður, þá er hitt víst, að nii líður langt mdlli frétta frá Vancouver og nágrannabygð- um, í “Heimskringlu”. þær ástæð- ur nota ég nú setn afsökun fyrir að senda henni nokkrar línur, — ■eins og reikningsskil um áramótdn, aö gömlum og góðum íslenzknm sið. Ekki svo að skilja, að héðan séu nokkrar merkar fréttir að segja, ]). e. fréttir, sem íslendingar lát.a sig nokkru varða. þær eru ekki til. Bygð íslendinga hér er svo ung, svo fámenn og svo strjál, að frásagna verðir atburðir gjörast 1 | hér fáir. þessar línur eru þvi aðal- 'lega sendar til aö tndmra “landa” fyrir handan fjöll, þar sem að “sléttan í austrimi vaggar sér væn, með voranorgu nsólina í fangi”, á, að hér eru líka ísleud- ingar. Hið liöna ár var lvér eítirminni- | lega erfitt. Á fyrra helmingi árs- ara skiftið litlu nákvæmar. Tvær|ins var tíðin frámunalega stirð, og fjölskyldu. Og þegar fátæklingar fvrir veikindi, að þau komi ekki eiga hlut að máli, þeim alveg um megn. þetta eru stóru erfiðleikar bygða skólanna. Menn verða að spara. Ekki verður komdst af án hússins, ekki af án helzfcu kenslutækjanna ; sparnaðurinn kemur þvi mður á því öðrtt hvoru, að vista kauplág- an og ófullkominn kennara eða stytta skólatímann. Hvorttveggj öll á skólann. þetta fyrirkomulag hefir kenslu- mála ráðgjafinn oftsinnis bent skólastjórnum landskólanna á, og hefir hann ávalt verið ]>ess hvetj- andi, að það væri upptekið, og í brýningum sínum tekið upp álit hi'itna merkustu fræðimanna þess- arar álfu þessu til stuðnings. þ’að má búa til lög á lög ofan, þess hefir illar afleiðdngar fyrir ’.ipp-: efnis, að allir skuli vera skóla- fræðsluna, en þó sérstaklega hið | gcngnir og mentaðir, en það hefir etiginn enuþá verið tnenUjður meö eintómri löggjöf — og verður ald- til þrjár landafræðisbækur kendar; sú fyrsta getur naumast heitið því nafni, en talið að 'barndð geti ekki skilið ttneira en þar er farið' ineð. j Sú næsta cr svo aftur lítið líilt ^ fullkomnari, og sú þriðja, sem1 síð- ast er borin á borð, uppi i kenn- araskólammt, fyrir kennaraefnin, þó ekki fullkomnari en svo, að nauðalítið veit sá, sem haiva Ics, um önnttr lönd þessa heims tti Bretland og Canada. En til hvers er nú ]>etta annars en ]>ess að tefja tíma ? Hæfir það íið bera það íyrir börn, er þau fá ekki fylgdi þar með peninga-ekla og at- viumi-þröng, svo “elztu menn” muna ekki annað eins. Um deyfð- ina i öllum greinum má hvað bezt dæma af því, að í hverfi því öllu, sem virkilega er Vancouver, þó ekki sé það að nafni eða lögutn partur borgarinnar, voru á árimt 1912 reist hús og byggingar upp. á scm næst 27 milíónir dollars, en á árinu 1913 upp á tæpar 14 milíón- ir dollars ''Lir af tæplega mil- íón í Vancouver-borg sjálfri). J>að er óefað þröngt í búi hjá mörgum í vetur. ef vetur iná kalla, en )ó iiiuii sanm næst, .irt Islendingar hér, •ekki stður en kveldi hins 3. þ.m., er fósturdófctir þeirra, Alice Julíet Cooper Bjarna son, giítist Herbert Stanley Le Messurier, póstþjóni hér í borg- inni. Að faðerni er brtiðgumian af frönskttm ættstofni, en að mlóð- erni af enskum æfctum, og ættaður af Jersey-eyjunni, trndan vesfcnr- strönd Frakklands, en fæddur mun hann og uppalinn í Nýfundnalandi.. Vinir brúðurinnar og fósturfor- ■eldra hennar árna hinum nýju hjónum allrar hamingju. Veðrátta hefir verið hin ákjósan- legasta, það sem af er vetn Frostvart að morgni nokkrum. sinnum snemma í desember, en síðan ekki. Regnfall lítið í haust og vetur, þaugað til upp úr nýári. en síðan stórfeld rigning með köfl- um. Vöxfcur mikill í ám og lækj- unti, en þó ekki svo, að ollað hafi tjóni í þessu nágrenni. E. Jóh. eystra, brjótist áfram hjálpar- skilið, og mælir ekoi öll skynsemi j laust. En svo eiga þeir nú “hauk - í horni” ltér, þar setn er þorsteinn fyrr a en að fyrra. Góðum kennara er aldr .-i of lauiiuð, en fákunnandi og óbýtutn kennara er ávalt oflatmað, og það þó kaupið sé, sem næst ekkcrt. J>að, sem hann kennir, er ver en rei. það má skipa með lögum, að allir skuli kunna að lesa og skrifa, — en lögin hafa engar þær verkan- artálmi ólært og hörnuntim liinn versti íar-1 ,r> a') alhr verði lesandi og skrif- andi, er ekki vortt það áður. J>að eru mentaskilyrði fyrir allri upp- fræðslu og mentun. Og það ber að gjöra þau skilyrði sem léttust. En það er það, sem mentamáladeildin hefir verið að reyna að gjöra, og er að hvetja menn til að hjálpa til að gjöra. I skýrslu mentamála- ráðgjafans, er hann lagði fyrir þingið, hvetur hann enn á ný til að athuga sameiningarskóla-fyrir- | komulagið, út um landsbygðina, og heitir aðstoð sinni í því efni, hvar setn það verði upptekið. — Meira gettir hann ekki, vegna þess það er á valdi skólanefndanna og skólahéraðsbúa sjálfra, að eiga fratnk,væmdir í því máli. En ósk- andi væri, að sem flestir sintu því máli, því það yrði sannarlega til heilla og þrifa fyrir héruðin. vegi þekkingarinnar. ]>að er vegna.ónýtra kennari, að börn ertt illa að sér eftir inargra v’etra skólagöngnr, en ekki \ egna ]>ess, að þau hafa setið <lag og dag í bili beitna. Skólasóknar- skyldan hjálpar ekkert í }>essu eíni, þao eykur ekki við rjaldþol foreldra eða annara héraðsbúa. Annara úrræða verður að leita í því efni. Eina bótin við þessum vattkvæð- ttm, eftir því sem helztu uppeldis- fræðingar hér í álfu álífca, er, að fæjtka skólunttm og stækka þá. -— það sem nefnt er hér ‘consolida- tion of sehools”. Skólahéruðin etu stækkuð, oft 3—4 lögð saman og einn skóli bygður, stór og vtsgleg- tir, svo húsplássið lcyfi að skifta börmmttm niðttr t bekki. Hústð er hitað með miöstöðvar-hita og á allan hátt gjört svo, að /el gt »i farið um börn og kennara. En það er ekki mögulegt í litlu húsuntttn Kennarar verða færri hlittíallslc.ga við ItamatÖluna, en betri,— netur að sér, og gjörir það skóilann að öllu leyti betri. Börnunum, sem lengst eiga, er svo ekið á skólann, og flutt heim affctir. Mega þá for- eldrar vera óhræddir um þau, þæði fyrir kttlda og villum á leiðinni. Ivensluskráin er gjörð yfirgrips- meiri og látin taka yfir allar al- þýðuskólagreinar og upp í lægri bekkt háskólans og kennaraskól- aits. þttrfa þessir sameimiðu land- skólar í engu að gefa eftir beztu bæjarskólum, bæði ltvað fræðslu og alment fyrirkomulag áhrærir ; en nnglingar geta haldið nánai á- fram, án þess að fara að heiman, unz þeir eru sjálfir orðnir færir ttm, að taka að sér barnakenslu, eða gatiga upp í embættisskóla landsins. Tlve tnikið gagn almenn- um menta'málum er uttnið með því, er ómetanlegt, og hve mikið er sparað við það á efnalega vísn, er tæplega tnetið sem skyldi. J>að er þá fyrst, að með komnari skólahúss-byggingu kenslutækjum, er greitt fyrir kenslu og námi, létt undir verki bæði kennarans og nemand- ans. öfullkotnin tæki, svo sem á- höld við steerðfræðiskenslu, landa- með þvi, að byrja ekki hverri grein tneð barninu, það getur nokkurnveginn það, sem verið er að kenna og kenna þá hverja grein í eitt sk'iíti fyrir öll ? — þetfca atriði er hið fyrsta, setn athuga æfcti við bæjarskólana. ]>á er hið annað, en það eru kennararnir sjálfir. Eu þar ertt skólanefndirnar nokkuð um að saka. V é r v i t u m , að hér í borg er komin sú hefð á hjá Dr. Mclntyre, sein er j’firumsjónar- maður skólanna hér, að láfca alla þá kennara, er hitvgað koma frá Austur-Canada eða brezku eyjun- um, sitja fyrir tneð atvinnu. Fólk sem hér er alið ttpp og undirbúið, heíir sig fyrir kennarastöðuna, sit- ttr á hakamtm, að vér ekki tölutn nm það, ef ]>að er af útlendu bergi brotið. Ktti það þó að vera betur hæft til þess að kenna börn- ttm hér, en þeir sem að koma, hafi það notið jafn-mikillar fræðslu. Kn að ko.ma lögun á þetfca, er ekki stjórnarinnar heldur almenn- ingsins. Margir þeir kennarar, er itingað koma og taka kenslustörf, ertt tnikið síður : S. Borgfjörð. Ilantt er nú sem ’! stendur að bvggja brú ntikla, yfir skilið j dalverpi niðttr í verzlunar-parti því j borgarinnar, tir stáli og cement- steypu, rúmlega hálfa mílu á lengd (2860 fet). Við það stórvirki vinnur fjöldi manna, og þorsteinn er svo svikalaus Islendingur, að geti “landinn” á annað borð unn'ið verkið, þá sifcur hann ætíð og æfin- lega fvrir vinnttnni. ,, t , , . . vornttt. Og fengt Tyrkmn Bnlgara Nokkrtr Islendtngar hafa bættst .v • , . £ , . ..v .... , h með ser, þa yrðu þetr viðsjahr, fe- i hóp okkar á liðnu ári og nokkrir hafa flufct burt. Meðal }>eirra, sem burtu fluttu 4 árinu, er Sigurðnr skáld Jóhannsson, er ltvarf austur aftur til sinna forntt átthaga, Keewatin í Ontario, síðastl. haust FcVlk hans er hér enn, og vona vitlir hans hér, og þeir ertt tnargir, að l>að tákni afturkomu hans i bvgðina áðtir en langt líðttr. JVað er lítill eíi að “ströndin” okkar er aðlaðandi fyrir íslend- inga, setn fæddir ertt á “Fróni”. J>ví veldttr loffcslagið, fjöllin og sjórinn, og þá ekki sízt veðráttan, svo miklum mttn betri en þar, sem bezt lét á íslatidi. En dreifing þeirra um þetta strandar-fiætni er vandræðaleg. Nú rétfc nýlega fóru héðan nokkrir íslendingnr norð- vestur til Hunter-eyjar, sem er all- stór eyja nreðfram meginlaiidinti ttm 100 tníltir norður, en 150 mílttr Sýður í pottinum ennþá *-------------- Seinustu fréttir úr suða'ust-ur liorni Evrópu eru þær, að Tyrkinn sé að kaupa bryndrekann stÓTa (Dreadnaught), sem Brasilía hafði í stníðum, og séu þeir nú kotnhir i bandalag við Búlgara og ætli að hefja stríð með vorinu, heldur en að láta af hendi ej’jítrnar Chios og Mitylene, en þær átfcu Grikkir að fá. Virðist bó harla ólíklegt, að Evróptt þjóðirnar leyfi þeim að hevja stríð á skipttm, þar sem li.ilki n-óíriðuriiin scinasti hafiSi svo voðaleg áhrif á fjárhagsrhál þeirra og velmegttn allra þjóðanna En sjóstríð geta stórveldin létfci- lega hindrað. Affcur geta Búlgarar og Tyrkir barist, sctn þá lystir, á. landi við Grikki, og sfcórveldin geta ekki annað en staöið hjá og horft á leikinn, eða þá að ekkert þeirra treystir sér til að leggja úfc í 'það að skakka hann. J>jóðverjar ertt nú sem ákafast, að hjálpa Tyrkjuin til að koma lagi á herdeildir sínar, svo að þær geti verið vigbúnar sem bezt má verða, og til í hvað sem er með full- °g tneð með Viðkotnundi bæjarskólutn horfir þetta mál nokkuð öðruvísi við. Lög eru nú fyrir því, er banna ung- lin-um göturáp og slæpittg í staö ]>ess að vera á skóla á þeim tím- um, sem skóli stendur yfir. Og eftirlitsmenn eru sefctir til þess að sjá ttm, að þessu sé hlýtt. Etula liefir starfi þeirra borið mikinn á- rangur, og myndi skólasóknar-lög og námsskyldu-lög bera lítinn -k- rangur fratn yfir það, sem nti er. Yfirleitt er líka skólasókn barna í baejum tnjög góð. J>ó er ýmislegt í sam'bandi við bæjarskóla, er at- huga mætti og á einhvern háfct bæfca, ef stund væri á það lögð. það er fyrst, að börnin eru látin bvrja skólagöngu of ung. Barn 5 ára er ekki meir en svo fulltalandi, og láta það þá strax fara að setj- ast niður við reglubunddnn lær- dóm, er of snemt. Jc.ið hlýfcur að hafa þau áhrif á baritið, að það sljófgnr næmi þess og tefur fyrir skilningsþroska þess. Engin lög erti heldur til sem heimta, að þau byrji svo snemma. Lögboðinn skólaaldur hér í fylkinu var 7—16 ára, en er nú færður ofan í 7—14 ára. ]>að er því for.eldrunum að kenna, er senda börnin á þessum aldri á skóla, og kennaranum, er tekur á móti )>eim og sendir þatt ekki heim affcur. Börnin eru gjörð að sálarlausum maskínum, og þegar þau eldast betur, hætta þau þeir, sem ltér ertt fyrir, og sumir alls óhæfir ; liefir það áhrif á skólamentunina. En um það þýð- ir ckki að fjölyrða í þessu sam- vestur héðan. A eyju þessari hefir hæfir til þess, en j fsiendingur einn búið um títna, og til hans var íerðinni beitið, að sögn. Ekki vei-t ég nöfn þeirra, sem í för ]>essari voru, að tveimur unclanteknum. þessir tveir voru , þeir þórður C. Christie, sent hér bandi. Vér að eins lændum a hefir bfii5 nokkur ár og. Kdnar þetta, ef einhver vildi hugsa um ]>að betur. Lög eru til fyrir því, setn banna verkstjórum og verksmiðjum, að vista börn innan viss aldurs í vinnu. Nákvætnara eftirlit með þeitn lögum af hendi bæjarbúa myndt stórum geta hjálpað fcil þess, að þeir unglingar á skóla- aldri, er látnir eru vinna að nauð- synjalausu, í stað þess að ganga á skólatta, sækti skóla. En það einnig er lagt í ttmsjá fólksins sjálfs. því verðttr tæplega mótmælt, að það sem að er við skólana, er ekki stjórninni að kenna, ekki skólalögum fylkisins, lteldur deyfð og áhugaleysi almennings. Og um- bæfcur þær, sem æskilegar væru, fásfc ekki tneð nýrri löggjöf, held- ttr með almennri vakning fylkisbúa sjálíra og nýjum áltuga fyrir al- tnennum mentamálum. Fréttabréf VANCOUVER, B. C. 12. jan. 1914. “Nú líður langt tndlli staupa”, sagði 'Virginiu-governórinn forðum við stéttarbróður sinn úr ná- granna-ríki. Reyndar segir nú sag- att, að það hafi ekki liðið nærri eins langt milli staupanna hjá þeim eins og hver alminlegur Góð- templari mnndi hafa kosið. En Stefánsson, Einarssonar umiboðs- tnanns á Reynistað í Skagafirði, hingað kominn frá Islandi síðasfcl. sumar. Ekki hefir lieyrst, hvort hvort þcssir menn fóru út á ey þessa í landaleit, eða í kynnisför að eins, en hvort heldur sem er, sýnir þetta, hve “landar” cru komnir á marga óvænta staöi. það er einkennilegt, að á rás þessari aftur og fram utn “strönd- ina” hefir cnginn Islendingur enn- þá gefið gaum að þeim reit strand- arinnar, sem með tíð og tíma verðttr eitt þéttbygðasta og blóm legasta héraðið í þessu nágrenni, þ. e. austurströnd Vancouver eyj- arinnar. Eyja sn hin mikla er um 300 mílur á lengd og um 30 á breidtl að meðaltali. A vesturjaðri hennar ris fjallgarðnr all-hár, er liggtir eftir henni endilangri, — hæsta fjallið Krónan. (Mounfc Crown) rís rúmlega 6000 íet yfir sjó, á miðri eynnr frá suðri til norðurs. Frá fjallgaröi þessum er líðandi halli til austurs, ttififtr að sundinu, »em skilur milli eyjar og meginlands. A atisturjafirL eyjar- innar er bygð all-þétfc alt frá Vic- toria norður fyrir Nanaímo (46 mílur frá Vancouver), en þaðan norður er bygð strjál og þá eink- um á sjávorbakkanum. En nú er verið að teygja tvær álmur af járnbraut- norður um þetta svæði, og greiðist ]>4 aðkomendum vegur til að skoða “hóla og dali”, sem til þessa hefir verið ókleyft að kanna fvrir risaskógi, sem þekur ey þessa að mestu. Hjónavigsla fór fram að heimili Magnúsar Bjarnasonar skálds, og konu hans, hér i borginni, að lagarnir, þó að Búlgarnr sétt lamaðir nokkuð. Kn Tyrkir hafa mannafla ákaí- lega mdkinn úr hintt víðlenda ríkt sínti, ef þeir geta kent þeim konst- irnar, hvernig þeir skuli mennina vega og löndin vinna og fylkingar skipa og heraganum hlýða. En komi til þessa, þá njundi Servía ttndir eius bregða til handa og fófca, og ganga í lið með Grikkj um, og berjast til þess yfir tæki. ]>ví þeir vita ]>afi vel, að morgnn- ittn eftir að Tyrkir og Búlgarar hafa tinnið sigttr á Grikkjum, þá tmtiidi hersvcitum þeirra snúið á Serba, til þess að ná frá þeim Makedonín aftur. En kæmi þetta stríð fyrir þarna á Balkan-skaganum, þá mnndi stórum versna fjárhagurinn og fjármálin um heim allan. J>au sviða ennþá sártn, sem vér feng- um af stríðum þeirru, og af þvi líðutn vér hér t Canada, þó afS ]>n,ð sé mintta en ]>eir í Evrópu hafei orðið að þola. Kn fari svo, að ófriðaraldan velti )>arna yfir Balkan-þjófiiraar, þá nntndi það leiða til þess, afi hver einasta þjóð í Evróptt færi.afi búast til víga, og ekki hvafi sist hinar stærri þjófiir. En það kost- ar æfinlega feikna fé. J>ær vita þafi , svo vel af reynslunni, þjóðirnar, að það tnunar miklu, hvort mafi- urinn er viðbúinn, að bregfin brandiitnm cða ekki. Bryggjan í Mildey. I írétt frá Ottawa þann 16. þ. tn. segir frá því, að sambands- stjórnin hafi ákveðið að láta lengja hryggjuna við Gull Harbor í Mikley utn 150 fefc. Er það fyrir milligöngu Mr. Bradburys, sam- bandsþingtnanns frá Selkirk. Ttl þess verður varið eitthvað rit 8 til 10 þúsund dollurum.. Hefir \ ctk ið verið veitt Mr. William Dewai í Selkírk. Byrjað verður á verki þessu nú bráðlega. Er þeVta góð framför fvrir eyjuna og þa.ft fvrár þá, sem kotna þurfa skipum þar fyrir. Svo er og líka á hitt afi lita, að dálítiö. er unnið fyiirkiöi dæntið með því að fá verki þessw kotnið í framkvæmd. Admiral Ito látinm. þatm 4. jan. sl. dó hann, admír- áll Japana, Ynkio, Ito greifi, 70 ára giumall. Var hann aðalmaðm- iniij sem kom á fót sjóflota Jap- ana. Lærði hann til herskapar í Bandaríkjum. í stríðinu við Rússa 1894 stýrfii hann japanska flotanum, þegar þeir brutu og söktu öllum flota Rússa, sem kotnnir voru að saskia þá heim.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.