Heimskringla - 05.03.1914, Blaðsíða 5

HEIMSKRINGLA
t’lól ‘ ZyVIAI ‘5 ‘D3dINNIA\.
BYGGINGAVIÐUR
Af öllum tegundum fæst
gegn sanngjörnu verði.
The Empire Sash & Door Co., Limited
Phone Main 2510 Henry Ave. East. Winnipeg
Fréttabréf.
SEATTLE (BALLARD)
' 24. febrúar 1914.
Hr. r'itstj. Hkr.
.ÆOði er nú orSið lanjrt síSan ég
sendi blaðinu línu, og alls ekki sið-
an þú tókst við. Held ég því að
ég verði að manna mig upp og
hripa því nokk.ar ií.iur.
Bezt líklega að byrja 4 því, að
mér líkaði prýðilega, að sjá, að
þú varst orðinn ritstjóri þess, því
af þér mátti við góðu búast, jafn
vel-gefnum og ritfærum manni, og
auk þess ágætlega mentuðum. —
Hverja ritstjórnargreinina annari
betri hefir líka blaðið birt síðan,
og hygg ég að það hafi sjaldan
verið í eins góðum hóndum, hvað
það snertir, frá byrjun vega sinna.
Ritdómar þínir falla mér einnig vel
i geð og iiera vott um óhlutdrægni
og einurð og sjálfstæði. Ekki má
ég heldur gleyma að geta þess, að
mér var sönn ánægja að sjá, að
blað þitt mundi ætla sér að láta
þann flokkinn, er nú hefir völd á
Islandi, og H. Hafstein njóta
sannmælis. En því liefir ekki verið
að heilsa að undanförnu, þar sem
bæði blöðin hafa jafnan fundið hon-
um alt til foráttu og öllum, er
honum fylgdu. þar á ofan bættdst
það, að fyrv. ritstj. Hkr., B. Iv.
Baldwinson, virtist ekki geta séð
neitt nýtilegt vað Island. Oft
minti j>að mig á spurningu Gyð-
inga foröum : “Getur nokkuð gott
komið frá Nazaret?” Nú virðast
báðar hliðar á stjórnmálunum
heima munu hafa sinn málsvara
hér í landi, og er það hið lang-
æskilegasta. það eru ævinlega
tvær hliðar á hverju máli, og mér
gremst ávalt mjög, að önnur -sé
að sjálfsögðu nídd niður fyrir allar
hellur, og það þó það sé hliðin,
sem ég EYLGI EI\KI. 1 þessu
sambandi get ég ekki stilt mig um
að mintiast á hótunarbréfiS frá
Jóni Kristjánssyni í 21. nr. blaös-
ins. Sá maður hlýtur að hafa
mjög ákafa skapsmuni og hlaupa
‘til að skrifa, jtegar hann er sem
reiðastur. Eg hefi orðið þess var
áður. Og af því ég veit, að hann
er skýr ma Sur, og hefir ritað
stundum með sanngirni, þá er ég
sannfærður um, að þetta bróf lvans
til þín hefir verið ritað í bræði, og
er ekki líklegt að hafa mikil áhrif.
En aftur á móti á hann víst ó-
mögulegt með, að sjá nokkurn
skapaðan hlut annan en ilt hjá
stjórnarflokkuum heima, að ég ekki
nefni Dani. Mér cr sem ég sjái
hugsanir hans, er hann les grein þá
uffl Danmörk og danska bændur,
sem nú er að birtast í blaðinu. —
En áðtir en ég skil við þetta, er
víst sanngjarnast, að ég komi með
einhverjar aðfinslur líka. Ekki finst
mér tslenzkan hjá þér ávalt rétt
vel viðfeldin, en þó furðu góð, og
sumstaðar ram-klassisk, en prent-
villur eru oft talsverðar, og verð-
ár að kenna það óvönduðum próí-
arkalestri að miklu leyti. Aftur
mun mega kenna prenturunum að-
allega um það, er línur ruglast
samain, eða falla alveg ttr, eða þá,
að tveim dálkum er blandað sam-
an. það er ákaflega leiðinlegt,
hvað slíkt kemttr oft fyrir hér
vestra, og furða, hvaö seint geng-
ur, að kippa því í lag.
Tíðindi get ég hvorki sagt mikil
né mörg. Tíðin má ávalt heita hér
góð, svo sem kunnugt er, en í vet-
ur hefir hún verið framúrskarand:
góð, og nú undanfarandi mátt
hieita sumarhiti); trén laufgaj og
blóm springa út. É'g hefi stundum
verið hér vetur og vetur eftir að
ég fór að fara til suður Californiu,
og er þetta sá eini, sean ég hefi
ekki saknað loftslagsins þar að
mun. MikiU er sá munur, er við
hugstin til ykkar þar eystra í kuld-
anum núna, en svo fellur einum
betur þetta og öðrum hitt.
Kvartað hefir verið um, að at-
vinna væri ekki næg hér í bæ í
vetur, en svo er ávalt á hverjum
vetri og í hvaöa stór-bæ sem er,
að heita má. Og víst er um það,
að víða hefir verra verið. At-
vinnuveitendur hafa sumir landar
verið, einnig í vetur. Má þar t'il
nefna ísak Johnson, sem nú er að
byrja á einttm 2—4 húsum, og svo
fleiri. Hamlar það hr. Johnson, að
heilsa hans hefir verið mjög bág-
borin í vetur, ella mundi hann ltafa
haft ærið að vinna. Sá af löndum,
sem mesta atvinnu hefir gefið nú,
sem áötir, er Arni Stintarliðason,—
hefir hann nú, meðal annars, i
smíðum stóreflis eldliðs-stöð (Fire
Station). Eg mætti í þessu s-am-
bandi geta þess, ;ið 25. jaftt. héim-
sóttu all-margir landar, karlar og
konttr, hr. Sumarliðason og konu
hans, Guðrúnu Jóhannsdóttur
(systur Eggerts Jóhannssonar), en
þait giftust 25. jan. í fyrra. Gekst
G.T. stúkan í s 1 a n d fyrir þeirri
heimsókn, en ýmsir íleiri vinir
Jteirra tóku þátt í með. Var til-
gangurinn alðallega sá, að þakka
Arna trvgð hans við stúkuna og
annan félagsskap, því hann er
mjög félagslyndur og styður allan
íslenzkan félagsskap með ráði og
dáð. Hafði síra T. A. Sigurðsson
orð íyrir mönnum, og Árna síðan
afhent skrifborð vandað.
Alt af miðar skijtaskurðinumi hér
vel áfram, og hafa einstöku landar
haft atvinnu þar, einkum þó smið-
ir tveir, er nú ltafa unnið þar nær-
felt heilt ár, þeir Kr. Gíslason og
þ. Arnbjörnsson.
Ýms'ir hafa flutt hingað siðan í
vor er l-eiÖ, til skemri eða lengri
dvalar. Meðal þeirra, er hér hafa
ílengst, má nefna : Hafstein John-
ston meÖ fjölskyldu, frá Keewatin,
l>ar sem þau lijón höfðu lengi
lengi ; Adam þorgrímsson, kenn-
ara og ritstjóra frá Akureyri, og
svo systkini tvö, börn Hermanns
Tónassonar, fyrv. alþingism., og
fleiri munu vera, þó ég geti ekki
talið þá.
Ekki maln ég til, að neinn hafi
dáið nýlega af löndum hér, en
ýmsir hafa fæðst, þar á meðal tví-
burar hjá þorsteini I’álmasyni,
póstþjóni, og konu hans, en hún er
dóttir Magnúsar heit. Smith hins
mállausa, sem margir munu kann-
ast við, sem góðan taflmann.
Börnin eru piltur og stúlka og
dafna vel. Talsvert hefir og verið
um giftingar, og nú síðast Axelina
Arnbjörnsson, dóttir þorgríms og
Solveigar Arnbjörnsson, er hingað
fluttu frá Michigan fvrir nokkrum
árum. Átti hún hérlendan mann,
Boyd F. Reid, og er hann spor-
vagnsstjóri.
Félagsskapur meöal landa hér
hefir verið meö fjörugra móti í
vetur, og hefir kvenfélagið E i n -
ingin gengið þar bezt fram,
hald-ið tíða fundi og samkomur af
ýmsu tagi, sumar alveg ókeypis.
Er það hið þarfasta félag. þá er
félagið V e s t r i , sem áður var
aðal-, eða jafnvel eina félag landa
hér, að taka hina mestu fjörkippi
nú ; hafði legið í 'hálfgjörðu dái
um nokkurn undanfarandi tima ;
en nú streyma þar inn nýir með-
limir, blað þess “Geysir” lifnaS á
ný, og svo ætlar það bráðlega, að
ívna sjónleik með úrvals leikend-
um. — Helzt mætti segja, að safn-
aöarlífið sé fremur dauft, en lifnar
ef til vill með vorinu í gróandan-
um, — tnaður vonar það, að
minsta kosti. Aftur á móti mun
stúkan Island með góðti lífi.
Einhverjum skærum lenti Jakob
lögregluþjónn Bjarnason í við ó-
eirðaseggi nokkra, hér á dögunum,
og fékk áverka) af, en heldur þótti
honum og öðrum sterklega að orði
komist, er Lögberg sagði, aS unn-
ið hefði verið á honum. Að vísu
þarf sögnin, að vinna á (ean-
hverjum), ekki endilega að merkja
það, að ráða bana, en svo mun
það þó oftast skilið af almenningi.
Nei, Jakob er bráSlifandi. — En,
meöal annars : Úr því ég er að
minnast á Jakob, þá dettur mér
í hug, þar sem minst var á and-
lát Magnúsar Ó. Stephensen, frá
Viðey, í blöSunum hér, og svo
einnig á ætt Áslaugar konu hans,
að í Lögbergi var þ a ð , um ætt
hennar, alt úr lagi fært. Getur ver-
ið, að það hafi verið rétt i Hkr.,
ég man þaS ekki, en sú athuga-
semd, er ég vildi gjöra, er þannig:
Aslaug er Eiríksdóttir, Sverrisson-
ar (ekki Einarsdóttir, Sveinsson-
alr) og svstir Siguröar sýslumanns
í Strandasvslu, Ingibjargar konu
E-gerts sýslumanns Briem og Sig-
ríöar konu Páls Ingimundssonar,
prests i G-aulverjabæ, en sú< SigríS-
tir vair amma Jakobs Bjarnasonar
lögregluþjóns.
Síðast, en ekki sizt, vil ég geta
þess, að fyrir nokoru var vakið
máls á því í félaginu Vestri,
livort ekki mundi beppilegt og til-
tækilegt, að stofna nokkurs konar
allsherjar samband meðal Islend-
inga hér á ströndinni, og kosin
þriggja manna nefnd til að rita til
þeirra staða, þar sem talsvert
væri af löndum, og þó einkum þar
sem einhver íslenzktir félagsskapur
væri fyrir. Gjörðu þeir þaö, og
voru undirtektir yfir höfuö góðar.
Buðu þeir því næst hinum vmsu
bvgðum, að senda fulltrúa hingað
til skrafs og ráðagjörðar, og varð
árangurinn sá, að hingalð komu
fulltrúar frá Victoria og B'elling-
ham, ásamt Marietta, en hinar
bvgðirnar voru ekki undir það búu
ar, að senda fulltrúa. En þeir,
sem mættir voru, héldu fund i gær
og var afráðið að stofna sam-
bandið. Býst ég við, að rita nánar
um þetta, er heyrist frá hinum
öðrum bygðum. Tel ég hugmynd-
ina góða og líklega til að örfa og
stvrkja íslenzkan félagsskap hér
vesturfrá, og yfir höfuö díklega til
að verða til gagns og góðs.
Sigurður Magnússon.
Agrip af reglugjörð
dm heimiiisréttarlönd í C a n a d a
Norðvt ðl«á rlandinu.
Bérhver manneskja, sem fjöl-
»kyldu hefir fyrir að sjá, og sér-
nver karlmaöur, sem orðinn er 18
kra, hefir heimilisrétt til fjórðungs
■r ‘section’ af óteknu stjórnarlandi
t Manitoba, Saskatchewan og Al-
berta. Umsæ^yandinn verður sjálf-
ur aö koma a landskrifstofu stjórn
trinnar eöa undirskrifstofu í þvf
héraöi. Samkvæmt umboöi og meö
•érstökum skilyröum má faöir,
móöir, sonur, dóttir, bróðir eöa
lystir umsækjandans sækja um
(andiö fyrir hans hönd á hvaöa
•krifstofu sem er,
S k y 1 d u r. — Sex mánaöa á-
búö á ári og ræktun á landinu f
þrjú ár. Landnemi má þó búa á
landi innan 9 mílna frá heimilis-
réttarlandinu, og ekki er minna en
80 ekrur og er eignar og ábúöar-
jörö hans, eða fööur, móöur, son-
•r, dóttur bróöur eöa systur hans.
1 vissum héruöum hefir landnem-
Inn, sem fullnægt hefir landtöku
•kyldum sínum, forkaupsrétt (pre-
emption) aö sectionarfjóröungi á-
föstum viö land sitt. Verð $3.00
ekran. Skyldur :—Veröur aö
•itja 0 mánuöi af ári á landinu I
I ár frá því er heimilisréttarlandif
var tekiö (aö þeim tima meötöld-
am, er til þess þarf aö ná eignar-
bréfi á heimilisréttarlandinu), og
50 ekrur veröur aö yrkja auk-
reitis.
Landtökumaöur, sem hefir þegar
aotaö heimilisrétt sinn og getur
ekki náö forkaupsrétti (pre-emtion
á landi, getur keypt heimilisréttar-
land í sérstökum héruöum. Verö
$3.00 ekran. Skyldur : Veröiö aö
»itja 0 mánuöi á landinu á ári 1
þrjú ár og rækta 50 ekrur, reiss
hús, $300.00 viröi.
W. W. C O R T,
Oeputr Minister of the Interior.
VííSa er nú pottur brotinn.
það er í Ontario, sem svívirð-
ingin keyrir nú fjöllum ofar : Mút-
ur, mútur og aftur mútur.
það var Liberal þingmaöurinn
Gustave Eventurel. Hann var að
ásaka stjórnina fyrir að pranga
með brennivíns-leyfin. Var hann þá
fullur móði miklum og réttlætistil-
finningu, og mátti þá ekkert ilt
nærri honum koma, og fór þungum
orðum um óhæfu þá, er stjómin
fremdi. En þá vildi svo vel eða illa
til, að einhver kom með bréf frá
honum, þar sem hann býður vín- j
sölu- og hótelfélögunum að vinnal
fyrir þau af öllum kröftum í þing- |
inu, með öllu hugsanlegu móti og
öllum hugsanlegum meðulum, — j
vinna jafnvel á móti eigin flokks- j
foringja sínum fyrir $10,000. Fyrir
þessar tíu þúsundir leggur hann j
æru sína eigin, velferð flokks síns,
og svo náttúrlega velferð yngri
sem eldri, sem bölvun hljóta af j
brennivínskránum.
þegar svo hans eiginhandairbréf j
kemur fram, með hans eigin undir- j
skrift, þá hvorki roðnar hann eða
bliknar við. Hann hefir ekki nokk-
ura hina minstu hugmynd um sví-
virðingti þessa. Og það er nærri
ljótast af öllu saman. þegar menn
telja og álíta þessa og þvílíka að-
ferð heiðarlega, réttmæta og ætla
það sé illgirni ein, að minnast á
þessa smámuni, þá getur svívirð-
inoin lítið farið hærra, hún að eins
™i D0M1N10N BANK
liorni Notre Dame og Sherbrooke Str.
Hðfuðstóll uppb. $4,700,000.00
Varasjóður - - $5,700,000.00
Allar eignir - - $70,000,000.00
Vér éskum eftir vidskiftumverz-
lunar manna og ábyrcumst afl gefa
þeim fullnægju. óparisjóðsdeild vor
er sú stærsta sem nokkur banki
hefir I borginni.
íbúendur þessa hluta borgarian-
ar óska að skifta við stofnun sem
þeir vita að er algerlega trygg.
Nafn vort er fulhrygging óhult-
leika, Byrjið spari innlegg fyrir
sjálfa yður, konu yðar og börn.
C. M. DENISON, ráðsmaður.
Fli«»ne <4nrry 3 4 5 0
breiðist út frá einum til annars.
Og þjóð sú, sem þolir annað eins,
er gegnsýrð af spillingunni.
Liberal foringinn í þinginu af-
neitaði honum og vildi reka hainn
burtu, og það yerðttr líklega gjört.
KENNARA VANTAR
fyrir Harvard skóla No. 2026.
Kenslutími 8 mánuöir. Byrjar 1.
alpríl. Umsækjendur tilgreini menta
stig, æfingu og kaup. Tilboðum
veitt móttaka til 20 marz af
O. O. Magnnsson, Sec’y-Treas.;
Wynyard, Sask,
Islands Ávísanir
Vér erum nú undir þaS
búnir aS selja ávísanir til
Islands. Sanngjarnast
verS hjá Union Bank of
Canada. Bezti vegurinn aS senda þannig peninga
heim. TaliS viS ráSsmanninn.
Logan Ave. og Sargent Ave., útibú.
J. V. Harrison, rá'Ssmaður
Póstspj'ald færir yður vorn stóra veiðlista.
McKENZIES
AGÆTA
ÚTSÆÐI
Fullkomnasta útsæðis verzlun í Canda. Má heita
við húsdyr yðar.
Abyrgð að útsæði vort sé hið bezta— byggð á
gæðuwi vörunnar.
‘^■1 Heppni yðar eru framfarir vorrar 8 lofta bygg-
ing 70 x 120 fet.
Hinir glöggustu og skarpskyggnustu velja það.
Hinir gætnustu og sparsömustu nota það.
Vöruhúsið vel|>ekta frá fvati til haís— útsæðið
virði allieims notkunar.
Útsæðið alþekta hraust og lifandi útsa'ðið með
sterka lífskraftinum.
Útsæðið sem fljótt frjóvgast—sterk og liraust.
jurt af hverju frad.
A. E. McKENZIE CO , LTD.
BRANDON, M AN . CALGARV, 4LTÍ.
c
r-f-
U)
8
Oi
<
SL
ot
>-*i
<
n
tn
<—.
C
>-i
M
n
p.
œ
Vesturlandsins stærsta fræ verzlun.
150
Sögusafn Ileimskringlu
Tón og L.ára
151
þann tíma, sem enginn veit, hvað hann hefir að haíst
—. tekur liún honum m-eð opnum örmum. það eru
sannarlega undarleg hjón. En óðal, sem gefur af
sér 14 þúsund putid árlega, afsakar dálitlar öfgar, og
ég get vel skilið, að Trevertons hjónin eru nafnkunn
í sókninni’. (
‘þa<u eru það, og þau verðskulda að vera það',
sagði Celia. ‘Ef þú vissir, hve mikið gott þau gera
leiguliðum sinum, fátæklingum og vinnufólki, mynd-
urðu vera á annari skoðun’.
‘þess konar góðgerðasemi er hyggileg. það get-
ur ef til vill kostað manninn fimm hundrtið af tekj-
um hans, en hann kaupir álit fyrir það’.
‘Vertu ekki hituryrtur, Eðvarð’.
‘Ég er heimsmaður, Celia, og læt ekki glepja mér
sjónir með fölsku yfirskini’.
‘þá verður þú aldrea skáld’, sagði Celia. ‘Maður
sem ekki trúir því, að góðverk stafi af góðtvm hugs-
unarhætti, maður, sem ei <<na r eðallynda hreytni ó-
hreintint hvötum, haun verður aldrei skáld. Jvað er
nærri viðbjóðslegt, að heyra þig tala, Eðvarð. Hin
svívdrðilega l/ondoti hefir skemt þig’.
Daginn eftir fór Eðvnrð i veizlnna, en hattn varð
ekki foreldruttn síntvm samferða. Hann kom seinna
en þati og aleinn, i þvi skyni, að sjá hver áhrif koina
sín hefði á I/áru. En hégómadýrð hatts varð að
engu. Hún tók á móti honum brosandi og þrýsti
hendi hans.
‘það gleðiir mdg, að þér komtið nógu snemma til
að vera hjá okkur í kveld’, sagði hún.
‘Eg kom með þeim ásetningi, að vera hér í kveld’
sagði hann og reyndi að gera róminn eins innilegnn
og hontim var unt.
‘Eg held þér þekkið alla, sem hér cru, svo ég
þurfi ekki að kynna yður’.
‘Auðivitað þekka ég öll stórmenni héraðsins. en
152
Sögusafn Heimskringlu
hér er líklega edtthvað af vimitti mianiis yðar, sem ég
ekki þekki’.
Ilér er engittn af vinum miíinnsins míns’, sagði
Lára, ‘að edns það fólk, sem heima á í héraðinu’.
‘J>á er ég hræddur um, að fátt verði um skemt-
anir'.
‘Eg vona, að þcr aðstoðið mig, með hinum að-
dáanlegtt samtals hæfileikum yðar’, sagöi Lára um
leið og Eðvarð vék til hliðar fyrir nýjttnt gesttim.
Ilonum hafði tekist að gera Láru ögn órólega
ttm sttind, með þvi að minnast á vini manns hennar,
því lienni fanst það undarlegt, <að maður hennar
skvldi ekki hiafa vini sína við lilið sér, núna, þegar
1 liamingjan brosti við honum.
Samsætið var ekki mjög skemtilegt, en að öðru
I leyti 'gott og stórkostlegt, að því er veitvnga.r snerti.
) Lafði Parker, klædd háraiuðu flaueli og skrýdd dem-
] öntum, og lafði Barker, klædd svörtu silki og
skrýdd roöasteinum, voru þær persónur, sem mest
jkvað að. Jón Treverton sat við lengdarmiðju
| borðsins, gagnvart kontt sinni, og við hlið bans sat
j Eðvarð.
Af þvi EÖvarð var nýkominn frá I.ondon, hlust-
uðu menn á hanu með ánægju. Ilann sagðd írá
] myndasýningttnni, og skopaöist að vmsum myndum.
I EJann lýsti fegurstu persónttnni, sem ntenn sátt á
leikhúsunum. <
‘það undarlegasta við þá sögu er það’, sagði
1 hann, ‘að enginn vissi, að hún var fögur, fyr en hún
kom fram á sjónarsvið félagslífsins, sem hin einasta
j fullkomna perséna> er menn höfðu nokkru sinnd séð.
! Enginn varð þó eins liissa og ættfólk hennar, þegar
'hún varð drotning fegurðarinnar. Móðir hennar sá
I það ekki. í skólanum var hún tremur álitin að vera
ófríð en fögur. það er sagt, að liún hafi gifst
snemma, aí því hún var olnhogaharn heimilisins. En
Jón og Lára
155
nú getur hún ekki tekið sér skemtlgöngu ttm listi-
garðinn, eða komið í ljós í samkvæmum, án þess
fólk eigi á hættu að hálsbrjóta sig til þess að geta
séð hana. þess konar þjóðhylli getur kannske sýnst
aumknnarverð í vissttm skilningi, en ég kenni í
brjósti um hana'.
‘Hversvegna?’ spnrði Jón Treverton.
‘Af því staðal hennar er ekki launvtð. Fegursta
persónan ætti að fá laun úr opin'berum sjóði til þess
að lótta ársútgjöld hennar, að sínu leyti eins og
h or garst jórinn’.
þegar halnn var búinn að tala ttm myndirnar og
drotningu fegurðarinnar, fór hann að tala um glæpi.
Fólkið í London þreytist aldrei á því að tala
um ýms málefni. Ég hélt t. d., að hvorki blöðin né
borgarlý'ðurinn myndi nokkurntíma hætta að tala
um Chicot morðið’.
‘Chicot morðið ? Ó, það var dansmærin, var
:>alð ekki ? ’ spurði lafði Barker, sem var svo hrifin af
þessum ttnga mianni, að hún gaf Jóni Treverton ekk-i
þann gaum, sem staða liennar, sem gestur, krafðist.
‘Ég man það, alð ég hugsaði mikið nm það morð.
í sannleika mjög viðbjóðslegt morð. Og hve vesal- ttm helmingi mannkvnsins’.
mannlegt það er af lögreglunni, að geta ekki fundið ‘þér álítiö hann hafa verið bófa?’
morðingjann’. | ‘Eg á við, að bann Itafi verið sá maðttr, að hann
‘Eða, hve sltinginn morðdnginn er, að geta dulið jhafi getað séð afleiðingarnar. Hann var ekki þess
tilveru sína svo gersamlega, að öll byrðin lendir á konar maður, að hann hefði flúið, þegar hann fann
lögregltinni’, sagði Eðvarð. jkonu sína hálsskorna, og gefið hverjtt hlaði í Londoti
‘0, hann hefir eílaust flúið til einhverrar nýlend- iheimild til að kalla hann hlevSu og morSingja, ef
unnar’, sagSi lafSi Barker. ‘þaS er ótölulegur grúi Ihann hefSi veriS saklaus’, sagSi ESvarS meS á-
af skipum, sem ganga á milli Englands og nýlend- herzln.
anna. þér getiS naumast ímyndaS vSur, aS morð- Jón Treverton talaði ekki meira ttm þetta. Lafði
ingi þessarar ógæfusömti konu hafi vogað að vera Parker, sem sat við vinstri hlið hans, spnrSi hann
kyr í þessu landi’. iUm hinar nvlega. innfluttu Jersev-kýr, sem hún hugs-
‘Ég álít þaS mjög sennilegt, aS ltann sé hér aði all-miktð um, og hann caf hennt greindlega og
sundtirliðaða skýrslu uffl kostí þeirra og yfirburSi.
Ayg'g’ib’ga dulinn undir ytra skini ftillkominnar göfug-
mensku’.
‘Ég býst við, að þér haldið, að eiginmaður hentt-
ar hafi myrt hana’, sagði Sir Jósúa Parker.
‘Ég sé enga ástæðu til að efast ttm það’, svaraða
Éðvarð. 'Ilafi maðtirinn verið saklaus, hvers vegna
átti hann þá að hverfa á sama attgnabliki og morðið
var uppgötvað ?’
'Ilann gat haft sínar eigin ástæður til að viljal
komast í burt, setn ekki stóðu í neónu samibandi við
morðið’, sagði Jón Treverton.
‘Hvaða ástæður gátu það verið svo þvingandi,
að hann gæfi öðrum tilefni til að álíta hatvn vera
morðingjann ?’ sagði Eðvarð efahlandinn. ‘Énginn
saklaus maður myndi varpa sjálfutn sér í slíkt álit
annara manna og þetta’.
‘Ékki með fullum vilja’, sagði Jón, ‘en þessi mað-
ttr gat hafa fylgt innri hvöt, án þess að athuga aí-
leiðingarnar’.
‘Að eigna honum þetta, er að setja hann í röð
heimskingja’, svaraði Éðvarð, ‘og að dæma eftir
því, Sem ég veit tttn ínanninn. þá tilhevrði hann hin-