Heimskringla - 19.03.1914, Síða 6

Heimskringla - 19.03.1914, Síða 6
WiNMPEG, 19. MAKZ, 19 14 HEIMSKRINGLA MARKET HOTEL 146 Princess iSt. 4 aióti markaOaani O'CONNKLL, WINNIPRd Beatu ylufftuí? viudlar og aöhiyuuiug góO. Islenzkur veitiugamaönr N. Halldórsson, leiObeiuir Islendiugam. WELLINGTON BARBER SHOP undir nýrri stjóru HérskurOnr 25c, Ait verk vandaO ViO- skifta íslendinga 6ska0. ROY PEAL,''Eigandi 691 Wellington Ave. Woodbine HoteL 46/5 MAIN ST stm sta Hilliard Hall 1 NorOveaturiaadino Tln Po tl-borO.—ALskouar vlnog vindlar iletln og fmfll: $1.00 é dag o* þar yfir l.enmm A Hebb, Kigeudnr Vér höftim fullat- birgOlr hroinustu lyfja ov með ila, Komiö mnö lyf.seöla yönr hing- «0 vér genim meöqliu nókvwmloga eftir évl-JHti 1 • knisins. Vér sinnum otausveita pötniniitn ogseljnm giftingaleyfi, Colcleugh & Co. Notre Dame Ave, 4 Sherbrooke 5t, •ho'te inrr.v 2690 -2691. f Phone M. 3H57 Res. G. 4172f J G. ARNASON | f REAL’ESTATE # I 906 C mfederation Life Bldg.i HERBERGI Björt, rúniiróð, Þ»gileg tást altaf með þvi að.koma til vor City Rooming and Rental Bnrean (rffioe open 9 a.m. to 9 p,m. Phon« .M 5670 318 Mclntyre Blk. Vilhjálmur Stefánsson. að gjöra á Victoria eyju og viö Coronation flóann, en peningalega og verzlunarlega hefir þaö miklu j meiri þýöingu og kemur íyrri aÖ Ojr það eru því fullar ástæöur notuni. til aö ætla, aö svo íramarlega, D -\ a • , , ., . „ ~ .. „j ' . ,,. Tr Kannsokn floans og landa i krmg. sem vindar og straumar haldi Kar- i ° ° luk frá landi, þá sé því óhætt. En I Aöaltilgangur farar þessarar var hreki það á ísbrydda strönd fyrir sa’ a® rannsaka lönd og sjó v>est- veöri og ísi, þá brotnar þaö. En '~x ” “ ““ ” t, í hvorugu tilíellinu er skipshöfninni veruleg hætta búin. Brotni það ur af Banks ‘ og Prince Patricks eyjum. Og líti maður á kortið, þá sjá menn fljótt, að úr vetrarbúö nærri landi, þá er það nærri á- j um okkar skiiún tvö, er mögu- reiöanlegt, að mestu má bjarga afi16^- aS rannsakal nokkurn hluta al farminum. þetta er reyndar lítil svæði þessu á sleðum á ísnum yfir huggun, þegar gætt er vona þeirra, 1 ' C'turinn. Aldrei hefir nokkurt skip sem fyltu alla, þegar Karluk lagöi,farifí yfir fi<> mílur fra ströndu út, á stað, en þó betra en ekki, því svo ég viti, nálægt lengdargráön að við ætlum aö reyna aö fram-!fA5. En við, búumst við, að fara kvæma það, sem skipið átti aðja sleöum norður írá Ðarter eyju gjöra, hvort sem skipið sjálft sekk- 1 febrúar eða marzmánuði, og ur í djúp niður, eða flýtur óskadd- haldaj þá svo langt norður sem við getum. þó a’ð við þá mœttim ó- sléttum og illfærum ís, þá ættum vér þó að geta farið 100 mílur út að ofansjávar. í Mackenzie ósunum. En við rnunum reyna að nota veturinn eins vqj og mögulegt er, og ætla ég að freista að gjöra uppdrátt og mælingar af ósum og eyjum Mackenzie,- fljótsins. það er eitt hið breiðasta og mesta fljóts- mynni í heimi. En hefir aldrei ver- ið mælt og aldrei gjörður upp- frá ströndinni, eða 50 mílur inn í hina óknnnu heima. En, hittum við á nokkurnveginn sléttan ís og værum við hepnir, þá ættum við nð geta komist 200—300 milur. Og þó að vér findum ekkert land, þá hefði ferðin þó mikla landafræðis- lega þýðingu, því að við myndum dráttur af því. Og þar af leiðandi renna sökkum til botns niður og má það heita alveg óþekt. Gufu- bátar Hudson flóa félagsins hafa í nokkra tugi ára farið eítir því, en aldrei komið nær ósunum en 200 mílur, og engir menn hafa farið um ósa þessa til hafs niður, nema á kanna bæði dýpið og botninn sjálfan. Áætlanir og niíiurskipan. En svo geta komið fyrir þær á- stæður, að ég ráði það af, að fara sjálfur til Banks eða Prinoe Pat- SHAW’S -tærsta og elzta brákaðra stas’lubúðin t Vestur Oanada. 17» Notre Dame. DDininion Hotel 523 /Vlain St. ; 1 1 vinfllar, OístíuK og ,50 Kfllif' ..... .. ,35 ' . t nai 3. B. IALLD0RSS0N eigandi Tilboð 1111 póstflutning kutSura tilboflum, um fluttning á í jónustu Hans Hátignar, um :i r a tíma, sex sinnum á viku Oak Point og járnbrautarstöó- 2, ' c d til yfir Postmeistara ríki- vf:rvur veitt móttaka upp aö há- föstudagsins, 24. Aprfl, 1914. í a. iningur byrji samkvæmt ákvaö- "’fir-Postmeistara. ♦ ^rentaðar upplýsingar, samning- viðv.kjandi og umnóknar miða, firlíta og fá á posthúsinu á Oak t og krifstofu Postmála umsjón- nns í Winnipeg. A. HlCliS f umboöi postmála umsjónarm. ifrtofa Postmála umsjónarmanns . ínipeg, Man., 13. Marx, 1914. smáum bátum. |ricks eyja, en skilja við skipin og Mackenzie fljótið er langmesta mennina, og láta þau korna á eftdr fljótið í Canada, og dalur sá binn í sumar. Yrði sú ferð gijörð til mikli, er fljótí.ð fellur um, hefir ó- þess, að rannsaka eyjar þessar tæmanlegar guóttir auðæfa af öllu jaröfræðisle-ga og fornfræðislega að tagi. Og fyrri eða síðar kemur að sumrinu til, þegar snjór er horfinn því, að umferð verður svo mikil og svo til þess, -að fullgjöra upp- um fljótið, að það verður alveg ó- drættí af Prince Patricks -eyju. umflýjanlegt, að þekkja fljótið og Veröi för sú gjörð, þá verðum við einkum ála alla, er til úthafs eingöngu að lifa á því, er við Hggja, svo að vöruflutningaskip skjótum, þvi að það er hreint út og farþega geti þar inn komiSt, e ómögulegt, að flytja þurkað kjöt risti sex til sjö fet að minsta kosti (pemmican) eða vistir aðrar allam — því skip, sem rista það, ættu þann óraveg. að geta gemgið aila leið upp tíl Við göngum nefnilega út frá því, I Great Slave Loke. að skipið Karluk komist af yfir veturinn, og haldi svo tíl Prince Mackenzie þjóðbraut íshafsland- j Patrick eyjar næsta sumar. En anna. jbregðist það, þá tekur skipið ... , _ |Marv Sachs hlutverk það, sem \er vrtum það svo vel af reyuslu Kar,uk var æt,aS 0 komi Mary Hudsons floa guíuskipsins Wngley|SachR tj] rrershc] jar 4 undan sem nstir sex og halft fet, að fera Kar]uk) þá he]dur Ma Sachs 4_ ma a skvpum fullar 1300 mvlur eft- fram tj] prinoe Patricks eyjar., En Mackenzie fijotmu neðantvl. En þar A],aska jörjr ^ sem því skipi fynr ofan koma strengir a nokkr-jvar UT>phafl.ejía ætlafi, a6 fara 4 um stoðum, þo að íljotið se noKu Coronatíon flóann og reisii þar djupt a unllv þeirra, en þar kallast búðir forðabúr á góðum stað það Slave River, Athabasca og sVQ ha]da me j þar til næsta 4r 4 Peace Rvver. e]tjr En komi sú tíð, að þörf verði að flytja vörur í stórum stýl úr Mac- kenzie-dalnum norðan við Slave Lake, þá yrði flutningur sá ódýr- asrtur niður Mackenzie, svo vestur með Alaska ströndum, gegnum , . „ , . , •. - L f r Valur evnn grar og nsavxmn Behrmgs-sund og ut v Kyrrahafið. SVejmaðj fir ^atu n^kkurri, er Vvð ætlum þvv staðíræðvngum miUi J ^ hóla. willow runn- (topocrraphs) farannnar þao stalrf , . J ,,,. • i • t m «• , , ,ur var a miön slettunm. Yalunnn í vetur, að mæla osana vel or t . .____. . . r . ^ ... ^ f . J? sveimaÖi 1 otal hnngi, en jafnt og rækflega. En það er starf bæðv ]; stundum hélt hann vængþ mikvð og erfitt þvv að eyjarnar 1 m ^ út rendi ^r osunum eru oteljandv og snmar|ha]t nærri þy. niður . rutmann en storar um svg, sem storar svevtvr vej,faði þ4 vænffjunum alt f einUi ”-ekk vfir sléttuna að runnanum til Hess að skvgnast betur eftir, hvað þar væri ú. seiði. En er ég, nálgað- ist runnann flaug valurinn í burtu I og settist á topp á eik ednni í f jarlægð. I Eg greiddi þá gætilega sundur ; hríslurnar og litaðist um, og sá í þá, hvar rjúpa ein hjúfraði sig, þar sem ruvminn var þéttastur og dimmastur. Hafði hún auðséð flú- S ið bangað undan valnum utan af sléttunni. Hún var mjög döpur í * bragði, höfuðið var hnigið ofan á brjóstið, atigun nærri lokuð og fiðrið hlóðugt á brjóstinu. Hún var nær dauða en lífi, og hreyfði sig varla, þegar ég lyfti henni hægt upp, til þess aði skoða hana betur. E'r fann þá, að annar vængur- inn var brotitvn og lafðv. &ár var undir vængnum og blæddi úr því. Eg lagði hana þá hægt í grasið fvrir utan runn;imn. Iíftir faein augnablik sá eg að hún var dauð. Eg tók mvg til og bjó henni gröf þar undir runnanum. A leiði henn- ar dreifði ég nokkrum grænum laufum og gulum smáblómum, er eg fann þar skamt frá. Eg stóð nokkra stund í sömu sporum og virti fyrir- tnér leiðið, — þessa litlu, svörtu moldarhrúgvi með laufum og blónium ofan á., Volg- ur vindblær þavvt í grasinu í kring og suðaði í laufunum i runnanu/m, er hann þyriaði þeim til og frá. Mér varð þá litíð til valsins, þar sem hánn sat í eikinni. Mér sýnd- ist hann vera daufur og niðurlút- ur. Hann var efalaust hnuggvnn yfir því, að hafal mist bráð sina. E.E. MANITOBA. Mjög vaxandi athygli er þessn fylki nú veitt af ný- komendum, sem flytja til bú- festu í Vestur-Canada. þetta sýna skýrslur akur- yrkju og innflutninga deildar fylkisins og skýrslur innan- ríkisdeildar ríkisins. Skýrslur frá jámbrautafé- lögunum sýna einnig, að margir flytja nú á áður 6- tekin lönd með from brant- um þeirra. Sannleikurinn er, að yfir- burðir Manitoba em einlægt að ná víðtækari viðurkentn ingu, Hin ágætu lönd lylkisins^ óviðjafnanlegar járnbrautan samgöngur, nálægð þess við beztu markaði, þess ágætu mentaskilyrði og . lækkandi flutningskostnaður — eru hin eðlilegu aödráttaröfl, *em áx-i Iega hvetja rnikinn fjölda fólks til að setjast að hér I fylkinu ; og þegar fólkið sezt að á búlöndum, þá aukast -og þroskast aðrir atvinnu- vegir ( tilsvarandi hlutföllum Skrifið kunntngjum yðar — segið þeim að taka sér bólfestu I Happasælu Manitoba. Skrifið eftir frekari upplýsingum til ;i JOS. IUIRKH, Industrial fíurrau, Winnipeg, ifanitoha. JAS. ITARTNR Y, 77 York Streef, Toronlo, Ontario. ./. R. TRNNANT. Gretna, Manitoba. W. W. UNSWORTII, Rmereon, Manitoba; S. A BEDFORD. Deputy Minnister of Agricullure, Winnipeq, Manitoba. Valurinn. eða h-éruð stuttum og sterklegum, og hóf En þegar ísa leysir með vorinu,' fltigið upp á við, og í hringi aftur, eða eftir miðjan maí, þá verður stundum nokkuð hátt uppi, en þá verkinu haldið áfram á bátum, og aftur nærri niður við runnann. verða þá skipgengir álar maeldirl Yfir hverju vofir valurinn? datt °g uppdrættir gjörðir aí þeim, svo mér í hug, þegar ég horfðv á mörgum, sem tími vinst til. Að þennan skringilega leik hans, það- vísu verður starf þetta ekki eins an sem ég sat á öðrum hólnum skemtilegt og fræðandi að sumu leyti, einsog það, sem við ætluðum ]>á er ég hafði virt fyrir mér um stund þessa sýn, stóð ég upp og Til Sveins Oddsonar °g konu hans. 12. marz 1914. Saman með oss sveinn og fljóð sitja að gleði-málum, fram skal mæla fáein ljóð fyrir kveðju-skálum. Bjó að ykkar heima hér — hvers manns eftir dómi — gestrisnin, sem ætíð er íslendingsins sómi. Mótað gull þó græddi ei mund, gull má teljast fleira ; af hreinskilni og höfð- ingslund höfðuð þið ætíð meira. Metur andi auðkýfings alt mót krónu skírri, er samt h y 11 i almennings öllu gulli dýrri. þessu skal ei lengra lýst, — ljóðið er naerri þrotið —, en Kessarar hylli, það er víst, þið haifið bæði notið. Ösk þá flyt ég öllum frá —< áður en sezt ég niður —, að vkkur búi ætið hjá ánægja og friður. Fr. H. B e r g. I>að er alveg víst að það borg- ar 8ig að aug- lýsa í Heim- — akringlu 1 VflTUR MAÐUR er varkár með að drekka ein- * göngu hreint öl. þér ejetið jafna reitt yður á. DREWRY'S REDWOOD LAGER það er léttur, Ireyðandi bjór( gerður einfönf« úr Malt og Hop», Biðjið setíð um hann, E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG. i Skrifstofu tals.; Main 3745. Vörupöntunar tals.:: Maán National Supply Co., Ltd." Verzla með TRJAVIÐ, GLUGGAKARMA, HURÐIR, CISTA, KALK, SAND, STEIN, MÖL, ‘HARDWALL* GIPSj og beztu tegund af ‘PORTLAND’ MÚRLlMI (CEMENT). Skrifstofa og vörugeymsluhús á horninu á r McPHILLIPS OG NOTRE DAME BTRJBTUM, Með þvl aö biðia mfinletra nra kT.L. CIGAR, Þá ertn viaa aö fá áffætan vindil. (UWION MADE) Weatern Gigar Factory Thomas Lee, eigandi Winnnipeg 170 Sögusafn Heimskringila hana, ‘skipaði Sampson börnunum atð þegja, og svo byrjaði upplesturinn. Hávær hringing á ytri dyrnar kom honum tíl eið þagna og líta á Láru, sem sat í hinum enda her- bergisins hjá prestinum og konu hans. I/ára leit til dyranna. Piðvarð hafði enga. afsökun fyrir því að hætta ■uppl.strinum, og þó var forvitni hans mjög æst. Hann hélt áfrpm að lesa, en hugur hans var útí vvð dyrnar, og furðaði sig á, hvað þar gengi fyrir sig. tflv;ir hefi ég séð þenna oiann?' spurði hann sig aftur og aftur meðan hann las. Svarið 1 irtist honum mitt í einni setnvngunni. 'það er maðurimi, sem ég sá flneð Chicot í Drury Of/ane, — maðurinn, seim 6g talaði við í vcdtingahús- inu'. Dyrnar voru opnaðar, Trimmier kom inn og gekk þar-að, sem Lára sat. Hann hvisiaði einhverju að henni. og hún hvíslaði eánhverju að trú Clare, — sjál gt afsökun fyrir bnrtför sina. Hvað getur þessi maður — ef það er maðurinn sen ég sá - viljað henni?' hugsaði Eðvarð. ‘Vcrð- ur yrdarmáMð opinberað í kvöld? Á að taka spi) frá mér?' 26. KAPÍTUTJ. ð er naður úti', sem langar til að tala við fði hvisl 'i Trimmer að Láru og fckk henni nafn- *PÍ "afi’v aldinu stóð ; ‘Kapteinn Mansfield’, og þeg ’ ár;, nafnið, stóð hún upp. ' ar f-r Tvaðurinn ?" spurði hún kjallaravörðinn. J ó n o g L á r a 171 ‘Hann er frammi í ganginum. Eg visai ekki, hvort þér munduð vvlja sjá hann'. ‘Hann er ættíngi minn’, sagði Lára. ‘Eíg get ekki nei'tað að sjá hann'. Hár maður í stórri, grárri yfirhöfn stóð fyrir innan útidyrnar. < Lára gekk til manusvns og rétti honum þegjandi hendt sína. Ilann var sjáanlega evns óvelkominn og hann var óvæntur. ■'það er betra, að þér komið inn í starísstofuna’, sagði hún. ‘það er hlýtt þar inni. Trimmer,. kom- ið þér með ljós inn í lestrarherbergið og Ögn af víni’. ‘Ég vil heldur konjak’, sagði gesturinn, ’mér er svo kalt’. ‘Mér þykir það leitt’, sagði Lára, en í huga hennar barðist vorkunnsemin gegn viðbjóðnum. ‘Konuið þér þessa leið. Vjð ,getum talað ótrufluð í þessu herbergi’. Ilún gekk upp á loft og gesturinp á eftir henni inn í ganginn, sem lá að lestrarherbergi Jóns Trev- ertons, cn það vár við hliðvna á herbergi því, er hann lá nú í. Hún vildv ekki, að Jón væri til stað- ar við sanrtal þeirra, en hún fann sig tryggari, að vera svo nálægt honum, að hún gæti kallað til hans, ef hún þyrfti. Áður fyr haifði hvin mætt manni þess- um alein og verjulaus, og hafði þá fundist einstæð- ingsskapur sinn óviðfeldinn og hættulegur. 'Eg hefði átt að segja Jóni allain sannleikann’, hugsaði hún, 'en ég gat ekki fengið mig til þess’j Hún leit við til mannsins, sem var með henni og„ gat ekkí vairist þvf, að skjálfa dálítið. þau voru nú komin að dvrunnm á lestrarherberginií, htin opn- aði þær og gekk inn og -hann á eftir og -lokaði dyr- umim. Á eldstæðinu brann eldurinn fjörlega, og tvö Ijós 17? Sögusaln Heimskringlu stóðu 4 borðinu ásatnt konjaiksflösku og staupum. Hann fylti eitt staupdð og drakk úr því, án þess að tala eitt orð. Um levð og hann setti staupið á borðið, dró hann andann léttilega. 'Svo nú er ég ögn hressari’, sagði hann, fór úr yfirhöfninni og tók af sér trefilinn og sneri bakinu að eldinum, en ajndlitvð,i sem blasti við ljósinu, var and- lit Desrolles. Maðurinn hafði elzt að útliti síðustu sex mánuð- ina. Hrukkurnar i andliti hans höfðu dýpkað, kinn- arnar, voru orðnar holar inn á við, og augun tryll- ingsleg og blóðþrungin. Sandurinn rennur furðu hart í tímaglasi þess manns, sem aðallega lifir á brennivíni. ‘N/i, jæja’, sagði hann meö harðri og hásri röddu. ‘þú tekur mér ekki sérlega Ixlýlega, barnið mitt’. * , % ‘Elg áttí ekki von á þéi*. 'þess kæraira hefði þér átt að vera að sjá mig. Híugsaðu þcr fund okkar eins og honum yrði lýst í skáldsögu eða á leiksvvði. þú myndir þá opna faðtn þinn,' hrópa upp og fleygja þér að brjóstí mínu. Manstu eftir Júlíu í ‘Ilunchbach’i með hvers konar gleðiópi hvivv fleygði ser í faðm hr. Walters?’ ‘Manstu, hvað Walter hafði verið fyrir Júlíu?’ spurði Lára og horfði fast á n^anninn, sem breyttí svip meðan hún horfði á hann. ‘Sjálft lífið er tómt og fjörvana í samanburði við leikritin’, sagði Desrolles. ‘Eg fyrir mitt leytí er orðinn líiður, jafnvcl veikur af þvf'. ‘Mér þykir leitt að sjá, hve útlit þitt er veiklu- legt’. ‘Eg er flakkandi böggull af þjáningum, í mínum likama er enginn vöðvi, sem ekki hefir sín sárindi'. ‘Geturðu ekki fengið bót á þessum veikindum ? Jón o g Lára 173 Er ekkert bað í þýzkalandi, sem gætí bætt hedlsu þína ?’ j ‘Ég skil’, sagði Desrolles, 'þér mundi þykja vænt um, að .vita mig sem lengst í burtu’. j ‘SM'ér þætti vænt um, að geta liraað þjáningar þínar. þegar ég skrifaðv þér síðast, sendi ég þér stærri upphæð, en ég hafði áður gert, og bauðst til 'að láta þig fá 6 hundruð pund á ári, sem þér jskyldu borguð ársfjórðungslega. É'g hélt,að þetta myndi nægja þörfum þínum. Mér þykir slæmt að vita til þess, að þú skyldir verða að ferðast í þriðju raðar vagni í þessum kulda’. ‘Ég hefi verið óheppvnn’, svaraði Desrolles. 'Ég fór til Boulogne, ;það er fallegt pláss, en ég lenti inn- an um þjófa, sem stálu peningum mvnum. Gefðn mér fimtíu eða hundrað núna, og dragðu það ekki frá ársfjórðungsgjaldinu. þú ert rík og gætir mvst þrisvar sinnum eins mvkið og það, sem þú gefvir mér. Ilvers vegna sagðir þíi mér ekki, að þvi værir gift. Laglega gert af dóttur, að dylja föður sinn þess’. ‘Faðir mdnn! ’ sagði Lára, og leit á hann rólega, en hann leit undan, ‘‘viltu að ég segi þér sannleik- ann ?’ j ‘Anðvitað! Hvað annað heldurðu að ég vilji fremur ?’ 'Og enda þótt hann sé harður og miskunnarlans — eins og sannlevkurinn aft er?’ ‘Segðu meiningu þína, barn. l; Vesalings taugarn- ar mínar eru • orðnar svp slitnar og linar, að hörö orð hafa engin áhrif á þær’. ‘Hvernig gettirðu krafist skyldurækinnar ástar af mér sem dóttur?’ spurði Lára í lágum róm en'al- varlegum. ‘Hvers geturðu vænst •af mér? Hefirðu nokkru sinnv borið föðttrlega umh}’ggju fyrir mér? Hvað þekki ég af þinu lífi annað en pretti og leyndar dóma ? Hefir þú nokkru sinni nálgast mig öðruvísi en með leynd og til að biðja um peninga?’

x

Heimskringla

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.