Heimskringla - 19.03.1914, Qupperneq 6

WiNMPEG, 19. MAKZ, 19 14
HEIMSKRINGLA
MARKET HOTEL
146 Princess iSt.
4 aióti markaOaani
O'CONNKLL, WINNIPRd
Beatu ylufftuí? viudlar og aöhiyuuiug
góO. Islenzkur veitiugamaönr N.
Halldórsson, leiObeiuir Islendiugam.
WELLINGTON BARBER SHOP
undir nýrri stjóru
HérskurOnr 25c, Ait verk vandaO ViO-
skifta íslendinga 6ska0.
ROY PEAL,''Eigandi
691 Wellington Ave.
Woodbine HoteL
46/5 MAIN ST
stm sta Hilliard Hall 1 NorOveaturiaadino
Tln Po tl-borO.—ALskouar vlnog vindlar
iletln og fmfll: $1.00 é dag o* þar yfir
l.enmm A Hebb,
Kigeudnr
Vér höftim fullat- birgOlr hroinustu lyfja
ov með ila, Komiö mnö lyf.seöla yönr hing-
«0 vér genim meöqliu nókvwmloga eftir
évl-JHti 1 • knisins. Vér sinnum otausveita
pötniniitn ogseljnm giftingaleyfi,
Colcleugh & Co.
Notre Dame Ave, 4 Sherbrooke 5t,
•ho'te inrr.v 2690 -2691.
f Phone M. 3H57 Res. G. 4172f
J G. ARNASON |
f REAL’ESTATE #
I 906 C mfederation Life Bldg.i
HERBERGI
Björt, rúniiróð, Þ»gileg tást altaf með
þvi að.koma til vor
City Rooming and Rental Bnrean
(rffioe open 9 a.m. to 9 p,m.
Phon« .M 5670 318 Mclntyre Blk.
Vilhjálmur Stefánsson.
að gjöra á Victoria eyju og viö
Coronation flóann, en peningalega
og verzlunarlega hefir þaö miklu
j meiri þýöingu og kemur íyrri aÖ
Ojr það eru því fullar ástæöur notuni.
til aö ætla, aö svo íramarlega, D -\ a • , , ., .
„ ~ .. „j ' . ,,. Tr Kannsokn floans og landa i krmg.
sem vindar og straumar haldi Kar- i ° °
luk frá landi, þá sé því óhætt. En I Aöaltilgangur farar þessarar var
hreki það á ísbrydda strönd fyrir sa’ a® rannsaka lönd og sjó v>est-
veöri og ísi, þá brotnar þaö. En '~x ” “ ““ ” t,
í hvorugu tilíellinu er skipshöfninni
veruleg hætta búin. Brotni það
ur af Banks ‘ og Prince Patricks
eyjum. Og líti maður á kortið, þá
sjá menn fljótt, að úr vetrarbúö
nærri landi, þá er það nærri á- j um okkar skiiún tvö, er mögu-
reiöanlegt, að mestu má bjarga afi16^- aS rannsakal nokkurn hluta al
farminum. þetta er reyndar lítil svæði þessu á sleðum á ísnum yfir
huggun, þegar gætt er vona þeirra, 1 ' C'turinn. Aldrei hefir nokkurt skip
sem fyltu alla, þegar Karluk lagöi,farifí yfir fi<> mílur fra ströndu út,
á stað, en þó betra en ekki, því svo ég viti, nálægt lengdargráön
að við ætlum aö reyna aö fram-!fA5. En við, búumst við, að fara
kvæma það, sem skipið átti aðja sleöum norður írá Ðarter eyju
gjöra, hvort sem skipið sjálft sekk- 1 febrúar eða marzmánuði, og
ur í djúp niður, eða flýtur óskadd- haldaj þá svo langt norður sem við
getum. þó a’ð við þá mœttim ó-
sléttum og illfærum ís, þá ættum
vér þó að geta farið 100 mílur út
að ofansjávar.
í Mackenzie ósunum.
En við rnunum reyna að nota
veturinn eins vqj og mögulegt er,
og ætla ég að freista að gjöra
uppdrátt og mælingar af ósum og
eyjum Mackenzie,- fljótsins. það er
eitt hið breiðasta og mesta fljóts-
mynni í heimi. En hefir aldrei ver-
ið mælt og aldrei gjörður upp-
frá ströndinni, eða 50 mílur inn í
hina óknnnu heima. En, hittum
við á nokkurnveginn sléttan ís og
værum við hepnir, þá ættum við
nð geta komist 200—300 milur. Og
þó að vér findum ekkert land, þá
hefði ferðin þó mikla landafræðis-
lega þýðingu, því að við myndum
dráttur af því. Og þar af leiðandi renna sökkum til botns niður og
má það heita alveg óþekt. Gufu-
bátar Hudson flóa félagsins hafa í
nokkra tugi ára farið eítir því, en
aldrei komið nær ósunum en 200
mílur, og engir menn hafa farið um
ósa þessa til hafs niður, nema á
kanna bæði dýpið og botninn
sjálfan.
Áætlanir og niíiurskipan.
En svo geta komið fyrir þær á-
stæður, að ég ráði það af, að fara
sjálfur til Banks eða Prinoe Pat-
SHAW’S
-tærsta og elzta brákaðra
stas’lubúðin t Vestur Oanada.
17» Notre Dame.
DDininion Hotel
523 /Vlain St.
; 1 1 vinfllar, OístíuK og ,50
Kfllif' ..... .. ,35
' . t nai
3. B. IALLD0RSS0N eigandi
Tilboð
1111 póstflutning
kutSura tilboflum, um fluttning á
í jónustu Hans Hátignar, um
:i r a tíma, sex sinnum á viku
Oak Point og járnbrautarstöó-
2, ' c d til yfir Postmeistara ríki-
vf:rvur veitt móttaka upp aö há-
föstudagsins, 24. Aprfl, 1914. í
a.
iningur byrji samkvæmt ákvaö-
"’fir-Postmeistara. ♦
^rentaðar upplýsingar, samning-
viðv.kjandi og umnóknar miða,
firlíta og fá á posthúsinu á Oak
t og krifstofu Postmála umsjón-
nns í Winnipeg.
A. HlCliS
f umboöi postmála umsjónarm.
ifrtofa Postmála umsjónarmanns
. ínipeg, Man., 13. Marx, 1914.
smáum bátum. |ricks eyja, en skilja við skipin og
Mackenzie fljótið er langmesta mennina, og láta þau korna á eftdr
fljótið í Canada, og dalur sá binn í sumar. Yrði sú ferð gijörð til
mikli, er fljótí.ð fellur um, hefir ó- þess, að rannsaka eyjar þessar
tæmanlegar guóttir auðæfa af öllu jaröfræðisle-ga og fornfræðislega að
tagi. Og fyrri eða síðar kemur að sumrinu til, þegar snjór er horfinn
því, að umferð verður svo mikil og svo til þess, -að fullgjöra upp-
um fljótið, að það verður alveg ó- drættí af Prince Patricks -eyju.
umflýjanlegt, að þekkja fljótið og Veröi för sú gjörð, þá verðum við
einkum ála alla, er til úthafs eingöngu að lifa á því, er við
Hggja, svo að vöruflutningaskip skjótum, þvi að það er hreint út
og farþega geti þar inn komiSt, e ómögulegt, að flytja þurkað kjöt
risti sex til sjö fet að minsta kosti (pemmican) eða vistir aðrar allam
— því skip, sem rista það, ættu þann óraveg.
að geta gemgið aila leið upp tíl Við göngum nefnilega út frá því,
I Great Slave Loke. að skipið Karluk komist af yfir
veturinn, og haldi svo tíl Prince
Mackenzie þjóðbraut íshafsland- j Patrick eyjar næsta sumar. En
anna. jbregðist það, þá tekur skipið
... , _ |Marv Sachs hlutverk það, sem
\er vrtum það svo vel af reyuslu Kar,uk var æt,aS 0 komi Mary
Hudsons floa guíuskipsins Wngley|SachR tj] rrershc] jar 4 undan
sem nstir sex og halft fet, að fera Kar]uk) þá he]dur Ma Sachs 4_
ma a skvpum fullar 1300 mvlur eft- fram tj] prinoe Patricks eyjar., En
Mackenzie fijotmu neðantvl. En þar A],aska jörjr ^ sem því skipi
fynr ofan koma strengir a nokkr-jvar UT>phafl.ejía ætlafi, a6 fara 4
um stoðum, þo að íljotið se noKu Coronatíon flóann og reisii þar
djupt a unllv þeirra, en þar kallast búðir forðabúr á góðum stað
það Slave River, Athabasca og sVQ ha]da me j þar til næsta 4r 4
Peace Rvver. e]tjr
En komi sú tíð, að þörf verði að
flytja vörur í stórum stýl úr Mac-
kenzie-dalnum norðan við Slave
Lake, þá yrði flutningur sá ódýr-
asrtur niður Mackenzie, svo vestur
með Alaska ströndum, gegnum , .
„ , . , •. - L f r Valur evnn grar og nsavxmn
Behrmgs-sund og ut v Kyrrahafið. SVejmaðj fir ^atu n^kkurri, er
Vvð ætlum þvv staðíræðvngum miUi J ^ hóla. willow runn-
(topocrraphs) farannnar þao stalrf , . J ,,,. • i •
t m «• , , ,ur var a miön slettunm. Yalunnn
í vetur, að mæla osana vel or t . .____. . . r . ^
... ^ f . J? sveimaÖi 1 otal hnngi, en jafnt og
rækflega. En það er starf bæðv ]; stundum hélt hann vængþ
mikvð og erfitt þvv að eyjarnar 1 m ^ út rendi ^r
osunum eru oteljandv og snmar|ha]t nærri þy. niður . rutmann en
storar um svg, sem storar svevtvr vej,faði þ4 vænffjunum alt f einUi
”-ekk vfir sléttuna að runnanum til
Hess að skvgnast betur eftir, hvað
þar væri ú. seiði. En er ég, nálgað-
ist runnann flaug valurinn í burtu
I og settist á topp á eik ednni í
f jarlægð.
I Eg greiddi þá gætilega sundur
; hríslurnar og litaðist um, og sá
í þá, hvar rjúpa ein hjúfraði sig,
þar sem ruvminn var þéttastur og
dimmastur. Hafði hún auðséð flú-
S ið bangað undan valnum utan af
sléttunni. Hún var mjög döpur í
* bragði, höfuðið var hnigið ofan á
brjóstið, atigun nærri lokuð og
fiðrið hlóðugt á brjóstinu. Hún
var nær dauða en lífi, og hreyfði
sig varla, þegar ég lyfti henni
hægt upp, til þess aði skoða hana
betur.
E'r fann þá, að annar vængur-
inn var brotitvn og lafðv. &ár var
undir vængnum og blæddi úr því.
Eg lagði hana þá hægt í grasið
fvrir utan runn;imn. Iíftir faein
augnablik sá eg að hún var dauð.
Eg tók mvg til og bjó henni gröf
þar undir runnanum. A leiði henn-
ar dreifði ég nokkrum grænum
laufum og gulum smáblómum, er
eg fann þar skamt frá. Eg stóð
nokkra stund í sömu sporum og
virti fyrir- tnér leiðið, — þessa
litlu, svörtu moldarhrúgvi með
laufum og blónium ofan á., Volg-
ur vindblær þavvt í grasinu í kring
og suðaði í laufunum i runnanu/m,
er hann þyriaði þeim til og frá.
Mér varð þá litíð til valsins, þar
sem hánn sat í eikinni. Mér sýnd-
ist hann vera daufur og niðurlút-
ur. Hann var efalaust hnuggvnn
yfir því, að hafal mist bráð sina.
E.E.
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli er
þessn fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá jámbrautafé-
lögunum sýna einnig, að
margir flytja nú á áður 6-
tekin lönd með from brant-
um þeirra.
Sannleikurinn er, að yfir-
burðir Manitoba em einlægt
að ná víðtækari viðurkentn
ingu,
Hin ágætu lönd lylkisins^
óviðjafnanlegar járnbrautan
samgöngur, nálægð þess við
beztu markaði, þess ágætu
mentaskilyrði og . lækkandi
flutningskostnaður — eru hin
eðlilegu aödráttaröfl, *em áx-i
Iega hvetja rnikinn fjölda
fólks til að setjast að hér I
fylkinu ; og þegar fólkið sezt
að á búlöndum, þá aukast
-og þroskast aðrir atvinnu-
vegir ( tilsvarandi hlutföllum
Skrifið kunntngjum yðar — segið þeim að taka sér bólfestu I
Happasælu Manitoba.
Skrifið eftir frekari upplýsingum til ;i
JOS. IUIRKH, Industrial fíurrau, Winnipeg, ifanitoha.
JAS. ITARTNR Y, 77 York Streef, Toronlo, Ontario.
./. R. TRNNANT. Gretna, Manitoba.
W. W. UNSWORTII, Rmereon, Manitoba;
S. A BEDFORD.
Deputy Minnister of Agricullure,
Winnipeq, Manitoba.
Valurinn.
eða h-éruð
stuttum og sterklegum, og hóf
En þegar ísa leysir með vorinu,' fltigið upp á við, og í hringi aftur,
eða eftir miðjan maí, þá verður stundum nokkuð hátt uppi, en þá
verkinu haldið áfram á bátum, og aftur nærri niður við runnann.
verða þá skipgengir álar maeldirl Yfir hverju vofir valurinn? datt
°g uppdrættir gjörðir aí þeim, svo mér í hug, þegar ég horfðv á
mörgum, sem tími vinst til. Að þennan skringilega leik hans, það-
vísu verður starf þetta ekki eins an sem ég sat á öðrum hólnum
skemtilegt og fræðandi að sumu
leyti, einsog það, sem við ætluðum
]>á er ég hafði virt fyrir mér um
stund þessa sýn, stóð ég upp og
Til Sveins Oddsonar
°g
konu hans.
12. marz 1914.
Saman með oss sveinn og fljóð
sitja að gleði-málum,
fram skal mæla fáein ljóð
fyrir kveðju-skálum.
Bjó að ykkar heima hér
— hvers manns eftir dómi —
gestrisnin, sem ætíð er
íslendingsins sómi.
Mótað gull þó græddi ei mund,
gull má teljast fleira ;
af hreinskilni og höfð-
ingslund
höfðuð þið ætíð meira.
Metur andi auðkýfings
alt mót krónu skírri,
er samt h y 11 i almennings
öllu gulli dýrri.
þessu skal ei lengra lýst,
— ljóðið er naerri þrotið —,
en Kessarar hylli, það er víst,
þið haifið bæði notið.
Ösk þá flyt ég öllum frá —<
áður en sezt ég niður —,
að vkkur búi ætið hjá
ánægja og friður.
Fr. H. B e r g.
I>að er
alveg
víst
að það borg-
ar 8ig að aug-
lýsa í Heim-
—
akringlu 1
VflTUR MAÐUR er varkár með að drekka ein-
* göngu hreint öl. þér ejetið jafna reitt yður á.
DREWRY'S REDWOOD LAGER
það er léttur, Ireyðandi bjór( gerður einfönf«
úr Malt og Hop», Biðjið setíð um hann,
E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG. i
Skrifstofu tals.; Main 3745. Vörupöntunar tals.:: Maán
National Supply Co., Ltd."
Verzla með
TRJAVIÐ, GLUGGAKARMA, HURÐIR, CISTA,
KALK, SAND, STEIN, MÖL, ‘HARDWALL*
GIPSj og beztu tegund af ‘PORTLAND’
MÚRLlMI (CEMENT).
Skrifstofa og vörugeymsluhús á horninu á r
McPHILLIPS OG NOTRE DAME BTRJBTUM,
Með þvl aö biðia mfinletra nra
kT.L. CIGAR, Þá ertn viaa aö
fá áffætan vindil.
(UWION MADE)
Weatern Gigar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
170 Sögusafn Heimskringila
hana, ‘skipaði Sampson börnunum atð þegja, og svo
byrjaði upplesturinn.
Hávær hringing á ytri dyrnar kom honum tíl
eið þagna og líta á Láru, sem sat í hinum enda her-
bergisins hjá prestinum og konu hans. I/ára leit til
dyranna.
Piðvarð hafði enga. afsökun fyrir því að hætta
■uppl.strinum, og þó var forvitni hans mjög æst.
Hann hélt áfrpm að lesa, en hugur hans var útí vvð
dyrnar, og furðaði sig á, hvað þar gengi fyrir sig.
tflv;ir hefi ég séð þenna oiann?' spurði hann sig
aftur og aftur meðan hann las.
Svarið 1 irtist honum mitt í einni setnvngunni.
'það er maðurimi, sem ég sá flneð Chicot í Drury
Of/ane, — maðurinn, seim 6g talaði við í vcdtingahús-
inu'.
Dyrnar voru opnaðar, Trimmier kom inn og gekk
þar-að, sem Lára sat. Hann hvisiaði einhverju að
henni. og hún hvíslaði eánhverju að trú Clare, —
sjál gt afsökun fyrir bnrtför sina.
Hvað getur þessi maður — ef það er maðurinn
sen ég sá - viljað henni?' hugsaði Eðvarð. ‘Vcrð-
ur yrdarmáMð opinberað í kvöld? Á að taka
spi) frá mér?'
26. KAPÍTUTJ.
ð er naður úti', sem langar til að tala við
fði hvisl 'i Trimmer að Láru og fckk henni nafn-
*PÍ
"afi’v aldinu stóð ; ‘Kapteinn Mansfield’, og
þeg ’ ár;, nafnið, stóð hún upp.
' ar f-r Tvaðurinn ?" spurði hún kjallaravörðinn.
J ó n o g L á r a 171
‘Hann er frammi í ganginum. Eg visai ekki,
hvort þér munduð vvlja sjá hann'.
‘Hann er ættíngi minn’, sagði Lára. ‘Eíg get
ekki nei'tað að sjá hann'.
Hár maður í stórri, grárri yfirhöfn stóð fyrir
innan útidyrnar. <
Lára gekk til manusvns og rétti honum þegjandi
hendt sína. Ilann var sjáanlega evns óvelkominn og
hann var óvæntur.
■'það er betra, að þér komið inn í starísstofuna’,
sagði hún. ‘það er hlýtt þar inni. Trimmer,. kom-
ið þér með ljós inn í lestrarherbergið og Ögn af
víni’.
‘Ég vil heldur konjak’, sagði gesturinn, ’mér er
svo kalt’.
‘Mér þykir það leitt’, sagði Lára, en í huga
hennar barðist vorkunnsemin gegn viðbjóðnum.
‘Konuið þér þessa leið. Vjð ,getum talað ótrufluð í
þessu herbergi’.
Ilún gekk upp á loft og gesturinp á eftir henni
inn í ganginn, sem lá að lestrarherbergi Jóns Trev-
ertons, cn það vár við hliðvna á herbergi því, er
hann lá nú í. Hún vildv ekki, að Jón væri til stað-
ar við sanrtal þeirra, en hún fann sig tryggari, að
vera svo nálægt honum, að hún gæti kallað til hans,
ef hún þyrfti. Áður fyr haifði hvin mætt manni þess-
um alein og verjulaus, og hafði þá fundist einstæð-
ingsskapur sinn óviðfeldinn og hættulegur.
'Eg hefði átt að segja Jóni allain sannleikann’,
hugsaði hún, 'en ég gat ekki fengið mig til þess’j
Hún leit við til mannsins, sem var með henni og„
gat ekkí vairist þvf, að skjálfa dálítið. þau voru
nú komin að dvrunnm á lestrarherberginií, htin opn-
aði þær og gekk inn og -hann á eftir og -lokaði dyr-
umim.
Á eldstæðinu brann eldurinn fjörlega, og tvö Ijós
17? Sögusaln Heimskringlu
stóðu 4 borðinu ásatnt konjaiksflösku og staupum.
Hann fylti eitt staupdð og drakk úr því, án þess að
tala eitt orð.
Um levð og hann setti staupið á borðið, dró
hann andann léttilega.
'Svo nú er ég ögn hressari’, sagði hann, fór úr
yfirhöfninni og tók af sér trefilinn og sneri bakinu að
eldinum, en ajndlitvð,i sem blasti við ljósinu, var and-
lit Desrolles.
Maðurinn hafði elzt að útliti síðustu sex mánuð-
ina. Hrukkurnar i andliti hans höfðu dýpkað, kinn-
arnar, voru orðnar holar inn á við, og augun tryll-
ingsleg og blóðþrungin. Sandurinn rennur furðu
hart í tímaglasi þess manns, sem aðallega lifir á
brennivíni.
‘N/i, jæja’, sagði hann meö harðri og hásri
röddu. ‘þú tekur mér ekki sérlega Ixlýlega, barnið
mitt’. * , %
‘Elg áttí ekki von á þéi*.
'þess kæraira hefði þér átt að vera að sjá mig.
Híugsaðu þcr fund okkar eins og honum yrði lýst í
skáldsögu eða á leiksvvði. þú myndir þá opna
faðtn þinn,' hrópa upp og fleygja þér að brjóstí mínu.
Manstu eftir Júlíu í ‘Ilunchbach’i með hvers konar
gleðiópi hvivv fleygði ser í faðm hr. Walters?’
‘Manstu, hvað Walter hafði verið fyrir Júlíu?’
spurði Lára og horfði fast á n^anninn, sem breyttí
svip meðan hún horfði á hann.
‘Sjálft lífið er tómt og fjörvana í samanburði við
leikritin’, sagði Desrolles. ‘Eg fyrir mitt leytí er
orðinn líiður, jafnvcl veikur af þvf'.
‘Mér þykir leitt að sjá, hve útlit þitt er veiklu-
legt’.
‘Eg er flakkandi böggull af þjáningum, í mínum
likama er enginn vöðvi, sem ekki hefir sín sárindi'.
‘Geturðu ekki fengið bót á þessum veikindum ?
Jón o g Lára 173
Er ekkert bað í þýzkalandi, sem gætí bætt hedlsu
þína ?’
j ‘Ég skil’, sagði Desrolles, 'þér mundi þykja vænt
um, að .vita mig sem lengst í burtu’.
j ‘SM'ér þætti vænt um, að geta liraað þjáningar
þínar. þegar ég skrifaðv þér síðast, sendi ég þér
stærri upphæð, en ég hafði áður gert, og bauðst til
'að láta þig fá 6 hundruð pund á ári, sem þér
jskyldu borguð ársfjórðungslega. É'g hélt,að þetta
myndi nægja þörfum þínum. Mér þykir slæmt að
vita til þess, að þú skyldir verða að ferðast í þriðju
raðar vagni í þessum kulda’.
‘Ég hefi verið óheppvnn’, svaraði Desrolles. 'Ég
fór til Boulogne, ;það er fallegt pláss, en ég lenti inn-
an um þjófa, sem stálu peningum mvnum. Gefðn
mér fimtíu eða hundrað núna, og dragðu það ekki
frá ársfjórðungsgjaldinu. þú ert rík og gætir mvst
þrisvar sinnum eins mvkið og það, sem þú gefvir mér.
Ilvers vegna sagðir þíi mér ekki, að þvi værir gift.
Laglega gert af dóttur, að dylja föður sinn þess’.
‘Faðir mdnn! ’ sagði Lára, og leit á hann rólega,
en hann leit undan, ‘‘viltu að ég segi þér sannleik-
ann ?’
j ‘Anðvitað! Hvað annað heldurðu að ég vilji
fremur ?’
'Og enda þótt hann sé harður og miskunnarlans
— eins og sannlevkurinn aft er?’
‘Segðu meiningu þína, barn. l; Vesalings taugarn-
ar mínar eru • orðnar svp slitnar og linar, að hörö
orð hafa engin áhrif á þær’.
‘Hvernig gettirðu krafist skyldurækinnar ástar af
mér sem dóttur?’ spurði Lára í lágum róm en'al-
varlegum. ‘Hvers geturðu vænst •af mér? Hefirðu
nokkru sinnv borið föðttrlega umh}’ggju fyrir mér?
Hvað þekki ég af þinu lífi annað en pretti og leyndar
dóma ? Hefir þú nokkru sinni nálgast mig öðruvísi
en með leynd og til að biðja um peninga?’