Heimskringla - 18.06.1914, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 18. JÚNÍ 1914
HEIMSKRINGLA
Bls. 5

TIMBUR
SPÁNNÝR VÖRUFORÐI
Vér afgreiöum yöur fljótt og greiölega og
gjörum yöur í fylsta máta ánægöa. Spyrjiö
þá sem verzla viö oss.
THE EMPIRE SASH AND DOOR CO., LIMITED...
Phone Main 2511 Henry Ave. East Winnipeg
sem áður er getið, að leggja gjöld á járnbrautirnar, ábyrgðarfélögin,
bankana og önnur álíka félög.
Hann hefir skuidbundið sig til bess, ef bað er með nokkru
móti mögulegt, að sjá ráð til bess, að menn geti fengið lán út á bú-
jarðir sínar með vægari kjörum en vcrið hefir hingað til, og eftir
fyrirmælum hans og leiðbeiningum, er nú vandlega verið að rann-
saka bessi mál.
takast bað, brátt fyrir andróður j
Jóns, og hepni var bað Jóni, ef hon-
um er ant um vegagjörðina, aö
Björn var ekki í andstæðingaflokki
stjórnarinnar. — Svo heldur Jón
áfram og segir: “í>á tók sig til einn I
af fylgjendum A. E., Sigurður Sig-
fússon, og fór á fund stjórnarinn-1
ar til að sækja um meira fé, og fékk
bað veitt. Jón burfti ekki að gjöra
sig svo gleiðan. Staðhæfing hans
er ósönn, einsog svo margt fleira,
sem hann slengir fram. Og svo mik-
ið er víst, að Sigurður kann honum
enga bökk fyrir slúðrið. Sigurður
fór ekki “á fund stjórnarinnar”, og
afbiður bann héiður, að hafa útveg-
að bað fé, sem Jón blaðrar um. Það
má víst aðallega bakka bað ólafi
Thorlacius, að beir peningar voru
veittir, og hann hafði umsjón á
verkinu. En svo er ekki við að bú-
ast, að Jón vilji unna honum sann-
mælis, l>ví ólafur hafði gefið Taylor
atkvæði sitt og fylgi.
Hann hefir komið upp og bygt fyrir $800,000 opinberan markað
í beim hluta borgarinnar, sem St. Bonifacc nefnist. Er markaður
sá til bæginda b®im, er ala upp og senda hingað til sölu fé og naut-
gripi á fæti.
Hann hefir tekist á hendur að reisa og byggja opinbert slátr-
unarhús og frystihús fyrir hinn opinbera markað í St. Boniface,
og er bað gjört til bess, að vernda alla bá, er senda hingað lifandi
gripi. Lögin um betta eru nú begar gengin í gegn.
Hann hefir veitt háskóla fylkisins mikinn styrk fjármunalega,
og eftir beiðni háskólaráðsins útvegað mikið iand og frítt til að
byggja á, og veitt peninga til byggingarinnar, svo að hún verði
bráðlega réist, og á ]>að að verða hús mikið og fagurt.
Hann hefir fyigt beirri stefnu, að vera ör og greiður að leggja
fé til mentamála fylkisins, og voru bein tillög til beirra mála betta
síðastliðna ár meira en brír fjórðu hlutar úr milíón dollara, og er
bað lítið minna, en allar tekjur fylkisins voru, er hann tók við em-
bætti fyrir fjórtán árum.
! 1 stuttu máli sagt hefur stjórn hans verið hin heiðarlegasta, lögin
verið samin af viti, barfir albýðu hafa verið uppfyltar sem hægt
hefur verið. Manitoba hefur verið framarlega í öllum framfömm og
hreifingum. Hann hefur barist fyrir og varið hagsmuni fylkisins,
hvenær sem beim hefur verið hætta búin eða á bser hefur ráðist
verið, og bví er bað, að nvi getur hann öryggur og ófeiminn bent á
störf bau, sem hann hefur unnið fyrir fylkið bessi fjórtán ár, sem
hann hefur völdin haft, og með óblandinni ánægju litið yfir allar
hinar góðu afleiðingar og hagsæld bá og hagsmuni sem íbúar
íylkisins hafa úr býtum borið fyrir ráð hans og gjörðir.
Jóni bykir eg hafa gjört lítið fyr-
ir bygðina. Má vel vera, að bað sé
satt. Samt hefi eg gjört meira fyrir
nágranna mína og svcitunga, cn
Jón gefur í skyn, og illa situr bað
á honum, að bregða mér eða öðr-
um um framtaksleysi, bví bar
stendur hann illa að vígi. — Um
framkvæmdir Jóns er fátt að segja.
Hann dreymir um forna frægð.
Finst blóðið svella sér í æðum, alla
leið frá “landnámstíð”, og svo
brýzt hann úr “Horninu” yfir til
næsta nágranna, og spyr: “Hvað
líður lækkun á vatninu? Eáum
við ekki járnbraut? Hvað á að
gjöra við rjómann úr beljunum?”
En bá er líka framkvæmdum hans
lokið. Hann var einu sinni kosinn
í nefnd, er skyldi reyna að hafa á-
hrif á stjórnina með lækkun á
Manitoba-vatni. Hann neitaði, að
hafa nokkuð með bað mál að
sýsla. Gaf sem ástæðu, að hann
gæti engin áhrif haft, bar hann
væri ákveðinn andstæðingur stjórn-
arinnar. I>á var hann viljugur til
að segja sannleikann, bótt nú fáist
hann ekki til bess.
Jón kvartar yfir bví, að eg vinni
ekki í kosningum eftir sínu höfði.
— Það er víst ekki úr vegi að at-
huga tillögur hans í kosninga-
Svar
til Jóns í “ Horninu
Það hefir hlaupið ljóta vonskan
í sveitunga minn Jón .Tónsson, út
af bví, sem eg sagði í Heimskringlu
um daginn. Eyllir nú fjóra dálka í
Lögbergi. Ekki vantar mælgina.
Þar er hrúgað saman svo miklu af
rangfærslum, illgirni og ósannind-
um, að mér er víst skylt að and-
mæla einhverju af bví.
Það, sem honum verður einna
skrafdrjúgast um, er: Að undan-
tekningarlítið sinni stjórnirnar hér
í Canada eins vel kröfum andstæð-
inga sinna, einsog beirra, er fylgja
beim að málum. Að eg hafi gjört
lltið fyrir bygðina. Að eg hugsi
ekki hátt í kosningum og hafi lítil
áhrif.
Hvað fyrsta atriðinu viðvíkur,
bá vita víst flestir, að bað er ekki
annað en óráðsbuil úr Jóni, að
halda bví fram. Ef Jón skyldi nú
halda, að Liberal stjórnirnar
gjörðu ekki greinarmun á andstæð-
ingum sínum og fyigismönnum,
skal eg benda honum á eitt dæmi:
Þcgar Liberal stjórnin hafði til
meðferðar frumvarp sitt um bygg-
ingu Grand Trunk Pacific járn-
brautarinnar, voru allar tillögur
andstæðinganna barðar niður með
atkvæðagreiðslu. Svo mætti minna
á ummæli Lauriers, er andstæðing-
ar hans voru að bregða honum um,
að hann léti sína flokksmenn sitja
fyrir embættum og hlunnindum.
Hann kvað l>að satt vera, og fanst
bað ekki ósanngjarnt. "Og svona
gengur bað dag eftir dag”, utan
bings og innan.
Það er víst æði margt, sem Jóni
finst stjórnin “skyldug” til að
gjöra. Þar á meðal bað, að leggja
einhverja óákveðna fjárupphæð til
vegagjörða i bessu kjördæmi. Það er
nú auðvitað rétt. En við vitum líka
vel, að vegabóta-barfir kjördæmis-
ins eru svo víðtækar og miklar, að
bað tekur mörg ár, að fullnægja
beim. Er bá ekki skiljanlegt og
sjálfsagt, að beir sitji á hakanum,
sem alt af standa öndverðir, sem
“Þrándur í Götu”? Það má líka
líta svo á, sem beir kæri sig ekki
um neinar vegabætur.
Jóni finst bað óhugsandi, að mað-
ur, sem ekki er búsettur í kjördæm-
inu, bekki barfir bess. Benda
mætti á bað, að B. L. Baldwinson
var bingmaður um all-langt skeið.
Var aldrei búsettur í kjördæminu,
en hefir bó fengið viðurkenningu
fyrir, að hafa reynst góður bing-
maður, og bað jafnvel frá Jóni.
Jón er drjúgur yfir bví, að B.
Mathews hafi fengið talsverða pen-
inga til vegagjörða hjá stjórninni
síðastliðið ár. Já, víst var bað
myndarlega gjört, að honum skyldi
braskinu. Hann hefir tvisvar sinn-
um skorað á okkur, að hafa sam-
tök í kosningum. í fyrra skiftið
hreyfði hann bví á fundi, er hann
boðaði til. óskaði eftir, að beir,
sem hefðu verið ákveðnir fiokks-
menn, færu ekki að vinna neitt að
kosningum, fyr en eftir að mönn-
um hefði gefist kostur á, að heyra
báðar hliðar kosninga-málanna,
hjá beim, er flokkarnir sendu hing-
að frá Winnipeg. Svo ætlaði hann
að kalla menn aftur á fund, til
bess að vita hvort menn g,ætu ekki
sameinað sig um, að fylgja beim
flokknum, er líklegri bætti til að
gjöra meira bygðinni til hagsmuna.
Þetta gjörðist fyrir síðustu almenn-
ar fylkiskosningar. Uppástungan
var góð. En mig grunaði að Jón
myndi reynast ótrúr, eins og líka
varð Svo kom síra J. P Sólmunds-
son, og bauð sig fram til bing-
mensku. Þá varð Jón svo hrifinn,
að hann gleymdi að boða fundinn,
og fanst um leið sjálfsagt, að Mr.
Baldwinson ætti ekkert erindi á
bing. Eg tek betta hér fram af bví,
að Jón lætur sem sér falli bað illa,
að Mr. Roblin skykli ekki gjöra
B. L. Baldwinson að yfir-ráðgjafa.
Sjálfur gat hann ckki unt honum
bess, að sitja á bingi.
Aftur í vetur vildi Jón hafa sam-
tök. Skyldi nú setja stjórninni tvo
kosti fyrir næstu kosningar. Átt-
um við að krefjast bess, að stjórnin
sæi um lækkun á Manitoba-vatni,
og útvegaði okkur járnbraut til
Narrows. Ekki var nú til mikils
mælst! Ef hún vildi gjöra betta lít-
ilræði fyrir okkur, bá ætlaði Jón
að gefa henni atkvæði sitt. Ef að
stjórnin viidi ekki sinna bessu
kostaboði, bá átti hún ekki að fá
eitt einasta atkvæði í bessari bygð.
Það er bví ekki um að villast, að
Jón yrði með Roblin og Taylor, ef
vel væri látið í “dúsuna barns-
ins”. Jón skoraði á mig bréflega,
að gangast fyrir bví við bá, sem
hefði verið stuðningsmenn stjórnar-
innar, að taka nú höndum saman,
og heimta betta í fullri alvöru. —
Myndi stjórnin bá ekki þora ann-
að en verða við kröfum okkar. Eg
skrifaði Jóni aftur, og sagði hon-
um, að eg væri ófáanlegur til að
ganga inn í betta kaupfélag
hans. — Það er bví ekki alveg á-
stæðulaust, að Jóni sé gramt í geði
til mín, ef bað skyldi vera mér að
kenna, að við náðum ekki í járn-
brautina heim til okkar!!
Að eg hafi sýnt mönnum hlut-
drægni við vegagjörðina í fyrra, eru
ósannindi, einsog beim er kunnugt,
sem að verkinu unnu. Jón slær bar
bara fram einni slúðursögunni.
Um áhrif mfn í kosningum skal
eg ekki brátta við Jón. Að flestir
munu greiða Taylor atkvæði hér í
grend við mig, er auðvitað bví að
bakka, að hann reyndist beim vcl
sem bingmaður síðastliðið ár. Ekki
get eg heidur verið að “elta ólar”
við Jón um bað, sem hann segir að
eg hafi sagt einhverntíma. En bað
minnir mig á bað, sem hann sagði
á Darwin skóianum í fyrra vor, um
núverandi flykisritara Mr. Bernier,
— mann, sem hann hafði aldrei séð
eða bekt neitt. Hann fór að fræða
okkur um bað, að hann væri
“bingfífl”. Má af slíku marka, hvað
sagnir Jóns eru ábyggilegar.
Svo er úttalað um betta mál frá
minni hálfu.
S. O. Eiríksson.
KJÓSIÐ THORVALDSSON —
því
Bryggjur liann lætur byggja
og brautir til hagsmuna,
járnteina lagðar leiðir,
ljósker og talsíma.
Brennivín bygðir sviftir
fyrir bindindis frömuða.
Þjóðinni þrekinn lyftir
á broskastig menningar.
Mikleyingur.
LOKUÐUM TILBOÐUM árituðum
til undirskrifaðs og merkt: “Ten-
der for Addition and Alteration to
Public Building, Medicine Hat, Al-
berta”, verður veitt móttaka á skrif-
stofu undirritaðs, bar til kl. 4 e.h. á
mánudaginn 6. júlí 1914, um að
byggja áðurnefnda viðbót og gjöra
breytingar bær sem barf.
Uppdrættir, skýrslur og aðrar
upplýsingar, einnig eyðublöð fyrir
tilboð, má fá á skrifstofu umsjón-
armanns, Mr. Thos. Tyler, Public
Building, Medicine Hat, Aita.; Mr.
Leo Dowler, Architect, Calgary,
Mr H. E. Mathews, Superintendent
Architect of thc Dominion Public
Buildings, Winnipeg, Man., og á
skrifstofu undirritaðs.
R. C. DESROCHERS
rltari.
Departmeut of Publie Works,
Sérstök útsala á 150
STRÆTA OG M0T0R KÁPUM
Hver einasta þeirra er hiB bezta aö sniöi, fegurB, og
meB því lægsta verBi, sem vér gátum fengiB fyrir
nokkrum vikum síBan handa búB vorri.
Vérfylgjum tízku tímans aB sniBi, efni,
vösum og litum. En til þess aö fá
rúm fyrir sumarvarninginn er-
um vér neyddir til þess í
mörgu falli aB selja
fyrir
minna en hálfvirði
Þær eru ofur handvægar aö bregöa þeim á sig á
kvöldin þegar kalt er, eBa á motor vögnum eöa báta-
ferBum og viB önnur tækifæri þegar menn vilja láta
fara vel um sig og líta þó vel út. Allt er þaS innflutt
aöalstöBum tízkunnar og þar leitum viö hinna ein-
kennilegu klæöa og’ búninga sem sýnisherbergi vor
eru svo yrBlögB fyrir. Þetta klæBasafn vort er svo
mikið og margbreytt aB þér getiö valiö yBur hin bestu
sniö og fegurstu gjörö klæöanna og svo breytileg aB efni, litum, áferö og forösniöi
sem hægt er aö hugsa sér. MeB hinu fyrra vanaverSi voru þau hið besta kjör-
kaup. En meö þessum mikla afslætti til þess aö hreynsa þau úr búBinni ern þau
meB gjafveröi, sem þér hér sjáiö.
Kápur áður virtar upp til $20, uú $ 6.75
“ “ “ 30, nú 8.75
“ “ “ 35, nú 14.75
‘f “ “ 45, nú 18.75
Toronto
297-299 PORTAGE AVENUE
WINNIPEG
Montreal
«
>:
272 Sögusafn Heimskringlu
«
ist hlátri. “Eg dáist að höttunum hennar og öfunda
hana af beim”.
“öfunda hana burfið bér ekki; ]>ér eruð miklu
fullkomnari. Þcgar eg gifti mig, verður Eliza að fara”.
“En bér hugsið líklega ekki um giftingu fyrst um
sinn?” sagði Celia.
“Eyrst um sinn”, endurtók Sampson. “Eg er 33
ára gamall, svo bað er kominn tími til bess; en ba®
cr að eins ein stúlka í öilum heiminum sem ég vil, ann-
ars verð eg piparsveinn alla æfi”.
“Þetta er of fljóthugsaður ásetningur. Þér hafið
ekki séð allar stúlkur í heiminum ennbá. í Brighton
eru margar fallegar stúlkur. Hvers vegna viljið bér
ekki reyna bað bar?”
“Eg ætla hvorki að reyna bað í Brighton né ann-
arsstaðar. Það er að eins ein stúlka sem eg vil eiga
fyrir konu. Cclia, bér verðið að skilja bað og vita
bað, — bér eruð bessi stúlka”.
“Það hryggir mig”, sagði Celia. “Það er svo voða-
legt”.
“Það er alls ekki voðalegt, cn kemur máske nokk-
uð óvænt. Eg hefi um iangari tíma dáðst að yður
og hugsað um yður, og bví gat eg ekki bagað lengur,
begar tækifærið bauðst til að segja yður einsog er.
Celia, bér megið ekki segja nci”.
“En eg verð að segja nei”, sagði Celia.
“Ekki óumbrcytaniegt nei?”
“Jú, algjörlega óumbreytanlcgt nei. Eg kann auð-
vitað vel við yður, einsog allar aðrar stúikur, af bví
bér eruð góður, sannur og heiðarlegur maður, cn cg
get aldrei hugsað um yður nema sem vin”.
“Meinið bér betta í alvöru?” spurði Sampson.
“Já, í fullri alvöru”, svaraði Celia.
“En bér getið hlotið iakari mann”.
“Á bví er cnginn efi. En eg er ekki skyldug til að
giftast; eg get farið að dæmi Elizabetar drottningar”.
Jón og Lára
273
274 Sögusafn Heimskringlu
borðaði sig mettan og ]>aut svo heim á leið um mið-
nætti, ánægður með sjálfan sig og lífið í heild sinni”.
“Það er máske bezt, að eg lifi ógiftur”, hugsaði
Sampson, “en eg verð að segja Elizu, að hún megi ekki
“Það er ekki líklegt. Ung stúlka með yðar lund-
arfari lifir ekki lengi ógift. Nei, bér giftist einhverj-
um faliegum slóða, og sú stund getur komið, að bér
iðrist eftir að hafa neitað heiðarlegum manni”.
Þau voru nú komin heim að hi'isinu og Celia fann spara jafn mikið og liún hefir gert. Eg ]>arf betri mat
að hún gat ekki svarað bessum orðum, án bess að|en eg hefi fengið hinga til”.
beita ónotum. Hún nam staðar í dyraganginum og Sunnudagurinn var friðsamur og rólegur fyrir Jón
sagði: jTreverton og konu hans. Þau voru í kyrkjunni bæði
“Réttið bér mér hendi yðar, hr. Sampson, til merk-jfyrri og síðari hluta dags, sem vakti gremju hjá Eö-
is um, að bér séuð mér ekki reiður. Þér megið verajvarð.
viss um, að eg skoða yður sem vin heimilis míns ogj “Skal hann halda, að stormurinn sé á enda?”
ættingja”.
Hún beið ekki svars, cn baut upp á loft, ákveðin
í bví, að láta engan sjá sig betta kveld.
hugsaði Eðvarð. “Hann fær bráðum að vita annað”.
Að lokinni guðsbjónustunni um kveldið fór prest
urinn til Manor House, og var langa stund inni í
Sampson stóð kyr og var að hugsa um að fara án ibókahcrberginu, að tala við Jón Treverton, sem
bess að kvcðja skjólstæðing sinn; en á meðan hannjsýndi honum skjölin frá Auray, og sagði, hvað ]>ar
var að hugsa um betta, kom JónTreverton framíönd-lhefði gerst.
*na .fv .a'\,líta 'Úir ll0num’ J ‘Torsjónin hefir vcrið yður góð, lir. Treverton, að
t ,U’ amíf,°n’ .J , eni< v llérna' Ifrelsa yður frá bessari óvirðingu, sem er iðrunarverð”,
sagði liann. “Komið bér mn að borða. Þér hafið lít-
ið borðað síðan við fórum frá París”.
“Sama sem ekkert”, svaraði Sampson. “Eg ætti að
vera svangur, en eg er ]>að ekki”.
sagði prestur.
“Eg iðrast líka bessarar yfirsjónar, sem bakaði
henni sorg, er eg elska heitara en sjálfan mig; eg gerði
Jón og Lára
275
“Eg vildi
Það er eitthvað, sem amar að yður, hr. Samp- Því skyni að eagna Þenni’ en sé nú að Það va,t
son”, sagði Lára vingjarnlega,
“Eg er dálítið hnugginn í kvcld, frú Treverton”.
“Hnugginn í kveld, eftir sigurinn, sem bér unnuð
í Auray? Var ]>að ekki undarlegt, Lára, að honum
skyldi koma til hugar, að hið fyrra hjónaband mitt
væri ógilt?”
Af bví bað var eina úrræðið til bcss að bér gætuð
haldið eignunum, bá datt mér bað í hug”, sagði
Sampson.
Sú liugsun, að hann hefði frelsað eignir skjólstæð-
ings síns, ásamt, tveimur staupum af kampavíni,
gladdi huga hans, og kveldið endaði með bví, að hann
rangt”.
“Jæja, við skulum gleyma bessu”, sagði presturinn.
“Mér hefði fallið bungt, að sjá ykkur rekin út úr
bessu húsi”.
“Einsog Adam og Evu úr Paradís”, sagði Jón bros-
andi. “Og mín vesalings Eva alveg saklaus”.
Svo gengu ]>eir inn í daglegu stofuna, l>ar scm
Lára og Celia sátu við ofninn og lásu Röbertsons
prédikanir.
“Hve ástríkur hann hefir verið”, sagði Celia, "eg
hefði orðið voðalega ástfangin í honum, ef eg hcfði
átt heima í Brighton á hans dögum. Það eru einu
prédikanirnar, scm eg get lesið án leiðinda.
að abbi vildi læra af honum-----”.
Hún bagnaði, ]>egar hún sá föður sinn, sem gekk
beina leið til Láru og ]>rýsti hendi hennar mjög inni-
lega.
“Góða, góða stúlkan mín”, sagði hann. “For-
sjónin hefir hlíft l>ér; nú barftu ekki lengur að
hræðast neitt”.
Það var ekki fyrr on morguninn eftir að Lára
mundi eftir manninum frá Beechhampton, (Þegar bau
sátu við morgunverð í bókaherberginu.
“Það er satt”, sagði Lára, “eg hefi gleymt að segja
l>ér frá leiguliða bínum f Beechhampton. Hann kem-
ur hingað til að tala við big kl. 9”.
‘Leiguliða minn í Beechliampton, góða”, sagði
Jón. “Eg á enga landeign í Beechhampton, að cins
lóðargjald, sem Sampson innheimtiF’.
“Fln ]>etta er viðvlkjandi ]>ur-ræsing, og leigulið-
inn vili finna big”.
“Jæja, ef hann kemur ekki fyr en eftir 9, get eg
ekki sint honum, bví eg licfi beðið um liestinn minn
kl. 9 til að fara á veiðar, og lítinn vagn handa ykkur
Celiu, svo lu'ð getið ekið til veiðistöðvanna. Það er
bjart og hreint veður, sem ætti að hressa ]>ig”
Lára hringdi klukkunni og bað Trimmer að senda
einhverja stúlkuna upp til Celiu og vekja hana, og
segja henni, að vera viðbúinni að aka sér til skcmt-
unar kl. 9.
Hjónin sátu við morgunverðarborðiö bangað til
klukkan var hálfníu og sólin farin að hækka á lofti.
“Hlauptu upp á loft, Lára, og farðu í yfirhöfn
bína, svo skulum við hreyfa okkur úti f garðinum”,
sagði Treverton.
Hún b«ut upp og kom aftur eftir 5 mínútur í
brúnum fatnaði.
/