Heimskringla - 12.11.1914, Side 1

Giftingaleyflsbréf seld
TH. JOHNSON
Watchmaker,Jeweler&Optician
VibgerSir fljótt og vel af hendi leystar
248 MAIN STREET
?hone Alniu UliOU WINNIl’EG, MAN.
Nordal og Björnsson
— Gull og úrsmiðir —
674 S A R G E N T A V E.
XXIX. AR.
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 12. NÓVEMBER, 1914.
Nr. 7
uYér sliðrum ekki sverðið, sem vér vorum neyddir að bregða
fyrri en Belgar fá aftur alt sem þeir hafa tapað og meira, fyrri en
Frakkland er óhult fyrir árásum að austan, fyrri en rétti hinna
smærri þjóða Evrópu er komið á óraskanlegangrundvöll og fyrst
og síðast hermannavald, militarismi Þjóðverja er að fullu og
öllu brotinn og eyðilagður.-ASQUITH.
BANDAMENN LÁTA
HVERGI ÞOKAST
Hálfri miljón Þjóðverja skipað að brjótast í
gegnum hergarð Bandamanna á 20 mílna
svœði norður af Lille. Tyrkjinn kominn í
stríð með Vilhjálmi.
jafnliarðan hraktir þaðan. Svo kom-
ust l>eir yfir ána Wartha, er kemur
sunnan úr suðvesturhorni Póllands
og rennur norður á móts við War-
shau og þar vestur í Posen land Vit-
hálms; er land það, er Wartha klip-
ur af Póllandi, rönd ein 25 mílna
inu um kveldið, gjörð út sveit lítil;
það voru Indur, Ghourkas. Þeir fóru
fyrst á mótorbátum upp síki nokk-
urt, þar til þeir komust nokkuð
nærri byssunum. Síðan fóru þeir í
flýja, cn hinir eltu og veittu Svart-
fellingar ekki viðnám fyrri en hin-
ir voru komnir inn i dal einn djúp-
an og þröngan; þá sneru þeir við,
og af hæðunum við klifið, þar sem
Alhanir fóru inn, dundi skothrið
Svartfellinga á þeim ofan af hólun-
um og hömrunum og voru þeir þar
1 strádrepnir niður. Fyrir þeim voru
foringjar úr liði Austurríkismanna,
og féll hver einn einasti. Þar tóku
Svartfellingar um 2000 rifla og
vagna i hundraðatali.
Bráðlega er sagt að farið verði að
senda hersveitirnar héðan úr Can-
ada yfir um til þess að fást þar við
Þjóðverja. Þykja þeir mannvænleg-
ir og víglegir menn, og hefir öllum
þótt mikið til þeirra koma, sem hafa
séð þá.
Á sjónum.
Þann 4. nóv. gjörðu Þjóðverjar út-
hlaup nokkurt, líklega frá Kiel, með
land og læddust um runnana, þang ... , , ........
að til þeir komust að púðurgarði 4 ^vndrekum og 4 beitiskipum, eft-
breið, eða þar um. Þar eru Þjóð-J þessum. Það voru þá einir 6 menn'" 1V1 sem mcnn komast næst. Þeir
verjar nú og haldast þar aðeins við J á verði þarna. Óðara læddust 6
skuggamyndir þangað sem varð-
mennirnir voru, og hver skuggi kom
að sínum manni óvörum, og fara
engar sögur af þvi aðrar, en að
varðmennirnir hnigu þegjandi nið-
ur. — En rétt á eftir heyrðist voða-
með hörkubrögðum.
Norður við sjóinn.
Þar eru Rússar einnig að lirekja
Þjóðverja, sem einlægt hafa haldið
Austur-Prússlandi síðan þeir unnu
Það gekk ekki meðfram sjónum á
söndunum og um sýkin og skurðinn.
Hvernig sem Þjóðverjar rendu á þá
voru þeir einlægt barðir aftur dag
eftir dag og nótt eftir nótt, og menn-
irnir lágu þarna í haugum og röst-
um og skotgrafirnar voru fullar af
þeim, þvi að Þjóðverjar hirtu stund-
um ekki um að grafa þá, og komu
því ekki við, og oft urðu hinir særðu
liðsmenn að liggja þarna eftir inn-
anum valinn. En likin fóru að rotna,
því að víða voru haugarnir 3 og 4
feta háir. Þarna fór þvi að verða
pestnæmt, og ekki neitt hressandi,
að hleypa hersveitunum þarna fram
til áhlaups. Þeir hlutu að sjá þarna,
hvcr afdrif þcir mundu sjálfir liafa.
Og svo komust þeir ekki þarna fram.
Það var leitað annarsstaðar, —
lengra uppi í landi, frá Dixmude
suður til Lille og svo lijá Arras
sunnan við Lille. En það var sama
sagan. Það var einsog Bretar stæðu
cnnþá fastari fyrir, og Indur voru
cinlægt fjörugri og fjörugri og kát-
ari og kátari, er þeir runnu fram á
móti Þjóðverjum með byssusting-
ina fram undan sér. En hvort sem
það voru Indur eða Frakkar, sem
runnu móti Þjóðverjum með glamp-
andi sveðjurnar á byssum sínum, þá
hrukku þeir einlægt undan; þeim
líkaði ekki leikurinn sá. Og þegar
Bandamenn urðu þess vísaði, þá
urðu þeir fúsari og fúsari að gjöra
þessi áhlaup, á öllu þessu 150 mílna
svæði, sem barist er á á Frakklandi.
Það er einkennilegt við þetta
stríð, að nú er farið að lieyrast
minna um riddaraálilaup, og kcmur
það vafalaust af því, að feykilegur
fjöldi af hestum riddaranna eru
skotnir niður. Er það sagt, enginn
hestur endist að jafnaði ineira en
10 daga. Er því ekki að furða, þó
að Englendingar séu að kaupa hesta
hvar sem þeir geta.
Vilhjálmur hætt kominn í Belgíu
Það var um daginn að hann var
á ferðinni á bak við hersveitir sín-
ar í Belgíu, og gisti á smábæ einum,
Thielt, kom þar síðla dags og tók
sér herbergi og mataðist. En er hann
stóð upp frá borðum, brá liann sér
út til að líta eftir sókninni, en fór
ekki til herbergja sinna.. Skömmu
•ftir að hann var farinn, kom þar
yfir bæinn sprengikúlnahríð frá
Bandamönnum og yfir hótelið og
einmitt á herhergi þau, sem keisari
hafði, og eyðilagði svo að hótelið
varð að rústum einum. Eru kúlur
þær óþyrmilegar, 750 pund að
þyngd, liinar stóru, og getur eigin-
lega ekkert staðið fyrir þeim, þær
brjóta og krassa alt i sundur. Skall
þar Vilhjálmi hurð nærri hælum,
þvi að ekki munaði 20 minútum. —
Er nú Vilhjálmur sagður hvitur fyr-
ir hærum, þreytulegur, önugur og
stirður i lund. Er hann harður við
foringja sina, og eru margir farnir
að skjóta sig, ef þeim lukkast ekki
að framkvæma skipanir hans.
1 meira en 70 daga er nú bardagi
þessi búinn að standa og cinlægt eru
Bandamenn að sækja sig. Þjóðverj
vim er ómögulegt að brjóta garðinn,
þenna langa, og þeir eru orðnir
þreyttir, og sumstaðar, t. d. austur
og suður af Verdun, eru Frakkar
búnir að hrekja þá út úr Frakklandi
og inn fyrir landamæri Þjóðverja,
En það gengur seint og getur ekki
annað en gengið hægt. Svona garði
er ómögulegt að hrinda á fáum dög-
um eða jafnvel vikum. Bandamenn,
t. d., hrekja Þjóðverja úr skotgröf-
unum á 10—15 milna svæði, og
koma þeim eina mílu eða tvær aftur
á bak; en þá er kominn svo mikill
sægur þjóðverja utan um þá, að þeir
yrðu strádrepnir, ef að þeir gætu
ekki grafið sig niður, og inargur
bærinn og margur hóllinn er tekinn
hvað eftir annað, en tapast aftur —
5 sinnum, 10 sinnum eða 20 sinnum,
og er þá hóllinn eða gröfin oft orð-
in dýru verði keypt.
Líklega stór tíSir.di bráðum í
vændum.
Það eru nú allar líkur til, að Þjóð-
verjar fari að láta síga þarna undan,
í áttina til Þýzkalands. Þeir eru nú
farnir — eða ættu að vera farnir —
að sjá, að þarna komast þeir ekki á-
fram. En langar dagleiðir fara þeir
ekki, og ólíklegt er, að flótti komi
í lið þeirra. Þeir geta verið að þok-
ast aftur vikum saman eða mánuð-
um, og má búast við að þeir gjöri
harðar skorpur á Bandainenn við
og við, þvi að það þykir nú bezta
aðfcrðin við undanhald, að gjöra
einlægar árásir á óvinina; en á með-
an færa næstu fylkingar sig aftur á
bak. Var Kluck, hershöfðingi Þjóð-
verja, meistari í svoleiðis undan-
haldi. — óvíst er þó, hvort Vil-
hálmur er alvcg hættur við að reyna
að ná strandborgunum. En nú þarf
hann að fara að lita eftir Riissanum
betur en verið hefir.
sigurinn mikla á Rússum við Tan- hvellur og bál mikið gaus þar upp
nenberg og tóku af þeim einar 60—I og lýsti við himinn. En Indur fóru
70 þúsundir manna. Nú eru Rússar þegjandi aftur til sinna manna. Þetta
komnir inn í land það aftur ogþeirlyar 7 mílur á bak við herflokka
hrekja Þjóðverja dálítið á liverjum Þjóðverja. Hefir þeim orðið illa við,
degi. Eru Þjóðverjar þar i hættu i og urðu þeir að hörfa aftur á þeim
mikilli, því að langt fyrir vestan | stöðvum.
herflokk þenna, eru Rússar að sækjaj Á öðrum stað hleyptu Belgar lok-|
fram inn i Þýzkaland á vinstri eða | um úr stýflugörðum, svo að sjór féll
vestari bökkum Vistula eða Weich-1 inn á Þýzkara, en þeir stóðu i mitti
hafa þá farið suður allan Norður-
sjó og suður undir Yarmouth, sem
er nærri beint vestur undan Ant-
werpen. Þar nálægt hittu þeir fiski-
skútur ftrollara) frá Lowestoft, eitt-
hvað i2 milur undan landi og varð-
skipið Ilalcyon og neðansjávarbát
einn. Honum söktu þeir þegar og
létu rigna sprengikúlum yfir Hal-
cyon. Stóð það yfir nálægt klukku-
tíina. En kapteinninn á Halcyon
kom skipinu undan. Sokkin var þá
ein fiskiduggan. Þetta var svo nærri
strönd að kúlurnar skoppuðu upp
undir sandana og sumar sprungu að
eins mílu vegar frá landi, og fór fólk
að verða órótt, en varðliðið á strönd
sel fljótsins. Er það riddaralið j í vatninu og urðu að yfirgefa byssur mn* !.„OP„*PP. *!* *!_a_I?da 7T
Rússa, sem þar kemur fram. Það j sinar og alt, er þeir höfðu meðferð-
hlýtur að vera einhversstaðar ná-j is, og leita upp á þurt land; en á
lægt kastalanum Thorn, beint suð- J meðan dundi skothriðin á þá, bæði
ur af Danzig. Þykir Rússum nú sem I af skipunum og frá Bretum, Belgum
opin leið sé til Berlínar. En hætt er j 0g Frökkum.
þó við, að það dragist vikur nokkr- j í Berlinar blöðum er sagt að Þýzk-|
ar eða mánuði, áður en þeir komast! ir séu að hugsa um að ráðast á ítali
þangað, og varla munu þeir jól sitja j út af þvi að þeir hafi brugðist þeim
í Berlín. En það er mikið unnið, ef um liðveizlu.
að þeir komast inn í Þýzkaland, og Rússar hafa hrakið Þjóðverja 75
þurfa ekki að berjast í sínu eigin' mílur suðvestur af Warshau.
landi. — Nú eiga Rússar eitthvað
Austur frá. Rússinn hamast.
Vígvöllurinn hefir verið eitthvað
330 mílna langur austur frá. Vér
skildumst þar við seinast, er Rússar
unnu sigur mikinn vestan við War-
shau, gjöreyddu vinstra fylkingar-
armi Þjóðverja, en hröktu miðsveit-
irnar þýzku suður á við. Síðan hafa
>eir haldið áfram og eru búnir að
slíta sundur herinn, og nýlega var
það sagt, að krónprins Þjóðverja
hefði tekið þar við forustu, og ætlaði
nú að ríða skaflajárnað yfir Rúss-
ann og verða fræg ur af. Þóttti föð
ur hans vænt uin og hugsaði gott til,
og fékk honum traustustu hersveit-
irnar í liði sínu, og bezta hershöfð-
ingjann þar austur frá, Hindenburg
gamla. En það fór öðruvísi en ætl-
að var. Rússar voru siguróðir frá
Warshau og stóðu Þjóðverjar ekki
fyrir þeim. Enda var sem kæmu þair
að þeim öllum megin, svo var múgur
þeirra mikill. Krónprinsinn komst
lamaður og laraður á flótta aftur til
Radom, og varð því fegnastur, að
komast sein fjarst Rússum og Kós-
ökkum. Og nú er sagt, að Rússar
vaði þar allstaðar fram. Eru búnir
að kvía suðurherinn, sem mestmegn-
is eru Austurríkismenn; hafa kom-
ist milli þeira og Cracow, svo að
eina úræðið fyrir þá er að komast
upp á Carpathafjöll og hrökkva
suður á Ungverjaland, ef að Rússinn
verður ekki búinn að ná þeim og
berja á þeiin áður. Yfir San fljótið,
nálægt Przemysl, hafa Rússar brot-
ist, og eru að hrekja þá þaðan. Eh
það rennur uin Galizíu vestarlega
norður í Vistula.
Við Piliza fljótið i Polen reyndu
Þjóðverjar að veita viðnám, en voru
250 inílur til Berlin.
Vilhjálm vantar olíu.
Siðan Austurríkismenn töpuðu
Galizíu, er Rússar óðu þar yfir, hafa
Þjóðverar verið í kröggum miklum
með steinoliu, þvi að þar voru nám-
ur miklar og höfðu Þjóðverjar það-
an mestalla olíu sína, en án hennar
geta þeir ekki haldið vel hernaðin-
uin áfram. Eg held þeir hafi haft
einhverjar námur i hertogadæminu
Lauenburg, sunnan við Hamburg,
en óverulegar. Oliuna þurfa þeir að
hafa á skip sín, á mótorvagna sína
og flugvélar. Þeir voru þvi illa komn
ir. En i Rúmeniu eru olíunámur
iniklar og þangað leituðu þeir og
fengu þaðah mörg þúsund ton af
oliu, og er sagt, að oliulestirnar það-
an til Þýzkalands hafi verið svo
þéttar á brautunum, að öll umferð
hafi stöðvast af þeim á stórum svæð-
um. Hafa Bandamenn leitt athygli
Rúmeníustórnar að þessu og þykir
þetta óvinabragð.
Hollendingar halda sér vel frá
Tyrkmn.
Sagt er, að sum ensku skipin hafi
verið að leggja sprengivélar i sjó-
inn þarna. Búist er við, að floti
Englands fari nú að láta heyra til
sín.
Þann 4. nóvember liittu 5 stór lier-
skip þjóðverja þrjii herskip Eng-
lendinga og vopnað flutningsskip
undan Chili ströndum í Suður-Ame-
ríku. Þýzku skipin voru þau Gnéis-
enau, Scharnhorst, Nurnberg, Leip-
zig og Dresden; en ensku skipin:
Monmonth, Good Hope og Glasgow
Tsing Tau eSa Chiaou Chau.
Þessi staður er nefndur tvennuw
nöfnum og er annað borgarnafnit
Tsing Tau, en hún stendur við fjört
einn litinn eða höfn, sem Chiaou
Chau nefnist. Er þar fyrirtaks höfu
og stór. Fjörðurinn er sem kringl-
ótt stöðuvatn og lykja eyjar alveg
fyrir fjarðarmynnið, en bærinn
stendur við fjarðarbotninn. Þar eru
inargir kastalar. Enda gekk Bretuiu
og Japönum seint að ná þeim. Eitt-
hvað 7 þúsund hermanna voru þar
og vörðust þeir af mestu hreystá.
Loksins náðu Japanar miðkastalan-
um um miðja nótt í vikunni sem lei*
er þeir gjörðu áhlaup á hann; eu
um morgun-inn, er lýsa tók, gáfust
Þjóðverjar upp og urðu þar með a#
láta hina seinustu fótfestu sina í
Asíu.
Sagt er, að Englendingar séu ni
búnir að lcggja sprengivélar í sjó-
inn frá Skotlandi og alla leið til í»-
lands. Og þegar þetta kemur litlu
eftir að enskur konsúll er sendur til
íslands, þó að þar séu nógir konsúl-
ar fyrir, og skip sent með hann
gagngjört til Færeyja, þá fer menn
að gruna, að Englendingar viti eitt-
hvað meira en við hérna um mál
þau, er ísland snerta, eða gruni eitt-
hvað, sem okkur grunar ekki.
Þjóðverjar missa eitt af
sínum beztu skipum.
Ástralíu skipið Sidney náði loks-
ins þýzka skipinu Emden, sem gjört
hefir mestan skaða Bandamönnum.
Hrakti það á flótta þangað til það
rendi í sand upp á eyju einni í
Kyrrahafinu, og brann það þar upp,
því að það logaði alt af skotunum
frá Sidney.
Annað skip Þjóðv., Koenigsberg,
er hrakið upp i fljót eitt i Suður-
Afríku og lokað þar inni.
Þá er nú Tvrkinn kominn af stað Autnjngsskipið Otranto Þar varð
oðara slagur og voru þyzku skipin
bæði stærri og fleiri og fallbyssur
þeirra drógu miklu lengra en byss-
ur Englendinga. Þeir börðust þar til
myrkurs, og söktu Þjóðverjar Mon-
Viðureignin byrjaði frá Englandsl ™ouí*' ™ Good Hope komst undan,
■ • i lamað mjog; en Gtasgow og Otranto
og fagnaði Vilhjálmur því stórlega,
enda var hann búinn að róa að þvi
öllum árum löngu áður en strið
þetta byrjaði. Nú loksins fékk hann
Mahómet með sér.
hálfu með þvi að þeir skutu á vígi
Tyrkja, Akuba, við fjörð einn norð-
ur úr Ilapðahafinu, austan við Sin-
ai; tvistruðu þeir liði því, er þar
var, en brutu vigið. Voru þar Þýzk-
ir herforingjar í dularbúningi. Eng-
lendingar skutu og á Jaffa (Joppe)
á Gyðingalandi og sömuleiðis á kast-
alana við Hellusund (Dardenelles).
En Tyrkir slógu eign sinni á fjölda
verzlunarskipa Englendinga og
Frakka í Smyrna höfn í Litlu Asíu.
Aftur tóku Englendingar fyrir fult
komust i myrkrinu inn á höfn eina.
Öll skipshöfnin á Monmouth fórst,
að heita mátti. Þjóðverjar kváðust
engan skaða hafa fengið, og voru
hreyknir mjög, hvað lengi sem það
verður. — Eru sumir nú farnir að
verða hræddir um British Colum-
bia, því hún má heita varnarlaus
fyrir drekum þessum.
Um sjóbardaga þenna fara reynd--
ar margar sögur og er ekki gott að
vita, hver er réttust. Segja fregnir
frá Chili, að ensku herskipin hafi
lægt undir yfirráðum Tyrkja, eni
nú er það búið að vera. Við Mikla-
garð hafa Tyrkir 200,000 manna,|
stríðinu. En einlægt verða þeir að j yestan Við borgina á Tchataldja hæð
og alt Cvpurus ey, sem þeir héldu. .
af Tyrkjum siðan 1878, og hafa haft| mn ó _hnfnm þar.ju fyr-
þar herskipastöð. Var hún þó ein
ir tveim döguin fréttist frá Glasgow
og enginn liefir séð Leipzig og Drcs-
den, skip Þjóðverja. — En nú eru
Japanar búnir að taka Chiaou Chau
og munu þeir komnir af stað að
skifta um varðsveitir sínar við landa
mærin, þvi að varðmennirnir sjá
svo mikið af sóða-atferli Þjóðverja,
að þeim ofbýður og hættir við að
1
Kosningarnar
Bandaríkjunum.
unum, þar sem þeir seinast vörðust lel.ta I yzk;'!'a’ enda saust * ster her-|
Búlgörum og Grikkjum. Her manns ?k,P fara.far um! s.em barda«inn I
(90,000) hafa þeir sent til Armeniu hafðl venð' °« V1SS1 enginn hver
móti Rússum, en verða þar að láta voru> «« «atu menn scr td f Þa»
tryllast, og er varla hægt að halda undan síga. Mest langar þá náttúr- ie u. apan?r ver,ð, og mundu þeir
þcim frá að stökkva á Þjóðverja. 1 lega til að komast inn á Egyptaland ' \ja í!11!;1 ,na Þyzku, enda er þeim
Allstaðar eru nú Bandamenn aðl yfir /Uez skurðinn; en bæði geta truandl td *)ess-
sækja á og láta Þjóverjar undan. —' fenglendingar sent lið að heiman ogl Stór Þýzkur dréki sökk, er hann
Austur við Nancy hafa Frakkar hert frá Indlandi, til að verja hann. rakst á sprengiv í Jahde firði í Old-
svo að þeim, að 'þeir hafa orðið að j Sem stendur hafa Tyrkir fult í enburg, en það er vestur af Ham-
hrökkva út úr Frakklandi inn i sín ■ fangi að verjast Rússum í Armeniu. borgarelfu, skamt frá herskipahöfn
eigin lönd. Lille hafa nú Frakkar tek Hafa Rússar tekið þar smáborgir Þóðverja Vilhelmshafen, rétt vestur
nokkrar af Tyrkjum og eru nú komn «f Elfunni. Þetta er stærsta herskip-
ir inn i lönd þeirra. Ekki hafa nein- ið> sem Þeir hfa mist og hefir vist
ar Balkan þjóðirnar farið af staðff\ist á þeirra eigin tundurvélar í
ennþá. Er sem mörgum hrylli við, sjónum. Helming mannanna varð
er þeir sjá allar þær atfarir, sem nú bjargað.
ið aftur, á Vestur-Frakklandi, og alla
leiðina þaðan út að sjó hafa Þjóð-
verjar hrokkið undan. Oftast vaða
Englendingar og Indur á þá með
byssustingjunum, og komist þeir að
þeim, er úti um Þjóðverja; því þeir
verða þá æfinlega undan að láta, en
hundruð og þúsundir þeirra liggja
eftir. Þeir hafa verið hraktir langt
austur frá Ypres, og við sjóinn hafa
herskip Breta svo lijálpað Banda-
mönnum, að Þýzkir hafa ekki getað
haldist við; og þó senda þeir ein-
lægt hver 40 þúsumlin þangað
stöðugum straumi.
Rétt nýlega var þar fallbyssugarð-
ur þeirra Þjóðverja og byrgðir skot-
færa og sprengikúlna á bak við her-
sveitir Þjóðverja einar 7 mílur. Var
það falið bak við skógarbelti nokk-
urt og hæðir; en Englendingar, Ind-
ur og Belgir biðu svo mikið tjón af,
að þeir stráféllu fyrir skothríðinni
þaðan. Loksins komust flugmenn
Englendinga að því, hvar byssur
þessar hinar stóru og voðalegu voru
niður komnar, og nú var, i myrkr-
Demókratar hafa tapað miklu, em
eftir þvi sem blöðin sega, hafa þeir
14 yfir i Senatinu og 18 í neðri mál-
stofunni. Repúblikanar unnu mest í
Illinois, 13; í New York 12; í Penn-
sylvania 10, en í Ohio 9. Prógress-
ívar töpuðu stórum. Höfðu áður lf
i neðri málstofunni, en nú 9 eða 10.
Sósíalistar hafa þar að eins ein®
hræðu.
Konur leituðu atkvæða í nokkruw
ríkjum, og var fyrst sagt að þsor
hefðu allstaðar tapað, en nú er sagt
að þær hafi unnið í tveimur rikjum
og eitt sé vafasamt. Montana og Nev-
ada er sagt að hafi veitt þeim at-
kvæðisrétt og i Nebraska munaði
svo litlu, að þær vilja telja sér það
ríki. Og verður þar talið aftur. —
Missouri, Ohio, Norður-Dakota og
Suður-Dakota voru afgjört á mófci
þeim. Og margir segja, að talið verði
upp i Montana. Þa>r hafa því áreií-
anlega unnið eitt riki og kannske 3.
En þessi ríki 7, sem nefnd eru, vorm
þau einu ríki, sem þær reyndu í.—
Þetta má því gott heita, og séu þær
nógu iðnar og þolgóðar, þá vinna
þær sigur.
Vínsölubann sigraði i fjórum ríkj-
um: Washington, Oregon, Montana
og Colorado. — Smálokast fleiri og
fleiri hurðir fyrir Bakkusi, og er
það vel.
eru að gjörast á hverjum degi. Og
víst telja menn, að Tyrkinn verði núl
rekinn úr Evrópu, þegar friður er|
saminn, ef að Bandamenn vinna.
En vinni Vilhjálmur nær Tyrkinnl
mestu eðá öllu sínu gamla ríki i|
Evrópu.
Seinustu fregnir segja, að Tyrkirl
fari nú með 300,000 hermenn á
móti Rússum. Alls hafa þeir nær 2
milliónir vopnfærra manna, og er
enginn efi á þvi að þeir geta orðið
óþægir og illir gestir þar austur frá,
og er ilt að sækja þá í Asiu, því að
þar eru vegir verri og torsóttari en |
í Evrópu.
Svartfellingar sigra Albaníumenn
Sigur inikinn hafa Svartfellingar
unnið á Albaníumönnum, er réðu
inn á Svartfjallaland. Svartfellingar
fóru undan í flæmingi og létust |
i KOSNINGAFUNDUR.
«
::
::
::
a
::
»
::
Aðalefni fundarins verður að kjósa embættismenn fyrir næst-
jj komandi ár; en áður en kosningar fara fram, gefst meðlimum
tt færi á að bæta við embættism anna útnefningar, er gjörðar
j! voru á síðasta fundi. Það er áríðandi að meðlimir fjölmenni
» og komi í tíma, því nýtt málefni verður til meðferðar eftir
að kosningum er lokið
»
tttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttttt
íslenzki Conservative klúbburinn heldur fund í Samkomusal
Únítara
ÞriÖjudagskveldið, 17. nóv. 1914
A. P. JÓHANNSSON, forseti.
#tttttttttttt»tt»»Ktttttttt»»tttt«K:'