Heimskringla - 26.11.1914, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 26. NÓVEMBER 1914.
HEIMSKRINGLA
BLS. 3.
Réttarstaða Grænlands.
(Etir Ingólfi).
Þeir viðburðir, sem nú eru að gjör
a«t á meginlandinu og þær horfur,
sem nú þegar eru orðnar um afar-
▼íðtækar breytingar á stöðum þjóða
®g landa, eiga einnig að vekja oss
íslendinga til athugunar um vor
Iftri málefni. ‘
Þessi mál, sem voru áður venju-
legast kölluð “almenn” málefni Is-
lands, tóku yfir alt annað en það,
sem réttarviðurkenning Dana i
stöðulögunum 1871 greip yfir, af þvi
er ísland varðaði að fornum lögum
®g landsrétti.
“Sameiginleg” mál og síðast “sam-
mál” eða “sambandsmál” eru orð,
sem eru vel fallin til þess að fá ís-
lendinga til þess að gleyma, hvað
góðir og gildir baráttumenn fyrir
fullfrelsi Islands áttu við, þegar
þcir mintust á vor ytri málefni.
En hér er það ekki ætlun mín að
fara lengra út i það, hvernig “hat-
arar söguréttarins” hafa, einnig á
þessu svæði, mengað og blettað að-
stöðu íslands gagnvart hinu ytra
valdi, er tók í arf það stjórnarum-
boð, sem Noregskonungi var fengið
á 13. öld, vegna þess að Island átti
frá öndverðu ekkert alment umboðs-
▼ald, hvorki innanlands né utan.
Hér ætla eg aðeins að minnast á
eitt meginatriði í þeirri sókn máls
nm vorn ytri rétt i hendur Dana,
sem hlýtur að fara i hönd, þegar
alþingi íslands hefir vakist til þekk-
ingar um hlutverk sitt, og er þetta
málsatriði þannig vaxið, að stórlík-
ur eru til þess, að hinir “ytri við-
burðir” hrindi þvi innan skams
tíma framarlega, ef ekki fremst, í
röð þeirra efna, sem ræða verður
um, ef til þess kemur að gjöra
“hreint borð” milli íslendinga og
Dana.
— Einsog kunnugt er var Græn-
land numið frá upphafi, sem einkis
eign, af þeim þjóðþætti, er kom yfir
Bretlandseyjar að mestu, og að
nokkru beinleiðis austan frá Noregi
hingað til íslands. Þessi landnáms-
lýður tók sér fljótlega sérstaka og
einkennilega ríkisskipun, og var sú
skipun hin sama i báðum löndun-
um, þótt Grænland bygðist nokkru
síðar. — Staðhæfingar sumra rit-
höfunda, helzt meðal Austmanna,
um ósjálfstæði íslands gagnvart Nor
egi frá landnámstið og þar með einn-
ig um samkyns afstöðu Grænlands
til “móðurríkisins”, þurfa ekki að
takast til greina hér. Það eina, sem
hér skiftir máli, er hitt, að heimild
hins erlenda ofríkis er frá upphafi
jafn-ögild gagnvart Grænlandi og
íslandi, og að ísland hefir þrætu-
laust og óefað, frá þvi fyrsta, móð-
urlandsins rétt gagnvart landnáms-
ríkinu vestra, sem bygðist og bjó
undir sömu lögum og skipan einsog
hér réði.
Þcgar umboð framkvæmdarvalds-
íns var orðið að kúgun i höndum
hinna erlendu stjórna, gagnvart ís-
landi og nýlendu þess, sem gengu
bæði samhliða undir sáttmálann, þá
urðu víðáttubygðir Eiriks rauða
eyddar, meðan íslandi var þjakað,
á* þess að kúgurunum tækist að
tortíma því. En eftir eyðing Græn-
lands á 15. öld verður engin endur-
bygging landsins að þjóðalögum, alt
til þessa dags. Þegar Hans Egede,
presturinn norski, tók að sér trú-
boðsköllun meðal Skrælingjanna þar
vestra, þá varð endurvitjun Græn-
lands af hálfu þeirrar stjórnar, er
hafði glatað þvi og fyrirfarið þjóð-
flokknum, sem gengið hafði undir
konungsvaldið á sínum tíma — en
ekert nám að nýju á landinu.
Eftir að Skrælingjarnir komust
undir verzlunarkúgun Dana er land-
inu haldið lokuðu. Sú sama stjórn,
sem lcúgar ísland þá því nær til
bana, setur lögreglubann gegn sigl-
ingmn til Grænlands og er það bann
stofnað af konungi, sem æðsta vald-
hafa /slands og Grænlands eftir
"oamla sáttmála”.
Síðan hefir þetta mikla, náttúru-
auðuga nýlenduriki íslands verið
féþúfa danskra kaupokrara og hefir
landið aldrei, síðan íslendingar fór-
ast þar, verið notað né veitt færi til
bess að notast samkvæmt þess eðli-
legu ákvörðun.
Nám Dana á Skrælingjaverzlun-
>*ni er ofbeldisverk, undir hlífis-
skildi hins gamla sáttmálaumboðs,
hafa misbeitt. — En land-
. hafa þeir ekki tekið undir
31ff Þjóðarétti. — Landið er lok-
að fyrir siðuðum þjóðum og ekki
haft til annars en einokunar á villi-
mönnum, en hvorki notað til fram-
leiðslu, iðnaðar né frjálsrar verzl-
unar, og er ekki “nýlenda” einokar-
ans; villiþýið er aðeins herfang
Iians, svo lengi, sem honum helzt
uppi að útilykja siðnienning frá
landinu og hindra aðra, i bága við
ailan þjóðarétt, frá því að gjöra
landið arðsamt i þarfir mannfélags-
ins.
Lögreglubann Danakonungs um
Gvænlandssiglingar er gjört á grund-
velli gamla sáttmála — og hefir því
aðeins tafið, cn ekki afnumið, rétt
fslendinga til notkunar á hinni
fornu nýlendu sinni. — Konungarn-
ir hafa aðeins bannað aðgang að
landinu sem konungar Islands. Sem
kouungar íslands, einvaldir frá
byrjun, hafa þeir í þvi efni beitt halda einhverjum huliðshjálmi yfir
ofriki af sama tagi sem þeir beittu | þessum afskektu löndum, er þeir
hafa notað sér til verzlunargróða,
að heimurinn virðist vera lengi að
átta sig á því, hvers virði það er,
sem fer forgörðum við hjálendu-
afskifti þeirra.
En tíminn er áreiðanlega kominn,
að hinn ósýnilegi “kínverski múr”
um Grænland sé brotinn. Og þetta
málefni getur haft þrefalda þýð-
ingu fyrir frelsismál fslands sjálfs,
gagnvart Dönum.
í fyrsta lagi gæti það, eftir atvik-
um, verið einkarvel fallið, að fs-
lendingar minni á sinn forna rétt til
nágrannalandsins mikla að vestan,
i sambandi við spurninguna um rétt
Dana á lands- og sjávarsvæði þvi,
sem háð er islenzkri löggjöf. — í
sambandsþrefinu var vaðið inn i
sérmálarétt vorn og grímunafni
“sainmála” eða “sambandsmála”
beitt til þess að villa mönnum sjón-
ir um það hér, hvert sjálfstæði Dan-
ir fyrir sitt leyti höfðu þegar viður-
kent oss og játað. Færi nú svo, að
það mál yrði vakið upp aftur, þá
mundi geta komið til greina, ef svo
bæri undir og fyrirsjáanlega skam-
vint væri þá alt samband við Dani
framvegis, að höfð væri nokkurs-
kyns skifti á einhverju jafnrétti við
oss, til lianda Dönum hér á landi,
og opnun Grænlands fyrir íslend-
inga.
í öðru lagi er það atriði eitt, að
vakin sé opinber, alvarleg umræða
hér á landi um réttarstöðu Græn-
lands afar-mikilvægt í sókninni um
sjálfstæði íslendinga gegn rikisein-
ingar-kenningum Dana. Harmasaga
hinnar fornu, föllnu nýlenduþjóðar,
bregður einkennilega skörpu ljósi,
einnig yfir lifskjör þjóðar vorrar um
langar aldir, undir kúgun erlenda
ofbeldisins og fjárdráttarins. Og
seinni afskiftin af Grænlandi, þar
sem nokkrar þúsundir Skrælingja
hafa verið haldnar í landsfangelsi,
til þess að Danir gætu búið einir að
þeim, eru ekki síður upplýsandi um
það yfirleitt, hvert gagn “hjálendu”-
ráðsmenska Dana vinnur mannúð
og menning heimsins.
Og síðast, en ekki síst, verður
spurningin um afstöðu íslands til
Grænlands mikilvæg, ef að að því
kæmi, að stofnaskyldi haldgott fyrir-
komulag um verndun og viðurkenn-
ing lands vors með samþykki Dana,
þannig, að aðrar þjóðir en þeir und-
irgengjust, að tryggja sjálfstæði þess
og tilveru. Ein rik hvöt tíl þessa
fyrir flotaþjóðirnar, er liggja að At-
lantshafi, mundi það sjálfsagt
verða, ef oss væri játaður réttur til
Grænlands, sem gæti á þann hátt
komist eðlilega undir sömu vernd
sem Island, svo að ekki yrði nein
valdsafbrýði eins rikis gegn öðru
út af hvorugu eylandinu. Má geta
þess í því sambandi, að vestan hafs
mundi óefað vinsælast, ef breyting
yrði i þá átt, sem að framan er sagt,
að ekkert valdsvið annars rikis yrði
aukið með íslandi, né heldur ný-
lendu þess, hinni fornu.
Einar Benediktsson.
hér lengi vel, — en sá er aðeins
munurinn, að fslendingar hafa með
harðri og langri baráttu sótt frelsi
sitt um verzlun og annað fleira i
hendur hins danska valds, — en
hafa ekki hingað til veitt neina sókn
um frelsi sitt, til þess að nota sina
fornu eign og námsóðal, Grænland.
Eftir þvi sem þjóð vorri vex fisk-
ur um hrygg, verður það tilfinnan-
legra, að oss er bannað að stíga þar
fæti á land, sem islenzkir menn
bjuggju í þjóðfélagsskap við heima-
landið, og þetta er oss því sárara,
þegar oss rekur minni til þess, með
hverju samvizkuleysi og léttúð hinn-
ar erlcndu óstjórnar bróðurþjóð ís-
lendinga var vanrækt til bana þar
vestra. — Þeir blóðpeningar, sem
dönsk verzlunarkúgun sýgur út úr
fáeinuin aumingja Skrælingjum, eru
svo hverfandi lítið brot af þeim
auði, sem Grænland býr yfir, að það
er heimshneyksli, að Dönum skuli
haldast uppi, að loka landinu eins
og þeir gjöra. — Kanada og Bret-
land hafa verið óskiljanlega þolin-
móð gagnvart þessari endemis
þrælkun á svo feiknastóru landi, —
aðeins til hagsmuna fyrir örfáa
Hafnarprangara. En engum stendur
það nær heldur en íslendinguin, að
hefja nú alvarlega sókn þess máls,
að fjötrar ranglætiskúgunar og of-
beldis verði feldir af Grænlandi.
Eg hefi nú um mörg undanfarin
ár eftir ítrustu föngum kynt mér
sögu Grænlands og sérstaklega með-
ferð Dana á landinu, eftir að þeir
gjörðu sig einvaldsherra þar og
byrgðu öll lífsmörk þeirra, sem að
þola verzlunaráþjánina. Það mun ó-
hætt að fullyrða, að hvergi í heimi
er að öllum ástæðum athuguðum
jafnmiklu ranglæti beitt móti al-
þjóðarétti, einsog Danir leyfa sér að
haf i frammi með lokun þessa stóra
lands. I því sambandi þarf ekkert
að fara út í spurninguna um eignar-
rétt þeirra, að réttum lögum, að
landinu, því einsog eignarréttur
þegnsins í landinu er háður tak-
mörkum og á rót sína að rekja að
eins til þeirra heimilda, sem þjóð-
valdið veitir einstaklingi til cigna,
eins eiga Danir — þó hér væri um
eignarrétt þeirra að ræða — ein-
ungis heimild til slikrar notkunar á
landinu, sem er samkvæm reglum
og meginsetningum, er gilda í fé-
lagi kristinna þjóða. —
Það er nú vel mögulegt, að Dan-
mörk verði, ef til vill i nánustu fram
tíð, sjálf fyrst til þess að óska, að
verða laus allra mála við hin nviklu
eylönd i Atlantshafi, sem tengst hafa
ríkinu með þeim kynlegu og vafa-
sömu heimildum frá öndverðu og
eftir 1814, sem ekki þarf að fara liér
út í. Það liggur í augum uppi, að
jafnaðarmenskan danska byggir
ekki framtíma-hugsjón sína á ný-
lendura'ktun. Og það, sem einna
erviðast mundi verða fyrir jafnað-
armannastjórn í Danmörku að sam-
rýma við hina nýju félagsskipun er
einmitt hervaldið — ekki sízt sjó-
her og floti, sem þó þarf að vera til
hjá þeim, ef jveir eiga svo mkið sem
að nafninu til að haida í eylöndin.
Það er enginn efi á þvi, að það
veikir stöðu Danmerkur, að halda
íslandi og Grænlandi — og getur
jafnvel, hvenær sem atburðir svo
görast, orðið sjálfstæði ríkisins og
velferð til tjóns. Þeir geta hvorugt
landið varið, en verða nú sem stend-
ur, sóma síns vegna, að taka glófann
upp, hvenær sem eitthvað væri unn-
ið í bága við núverandi fyrirkomu-
lag þessara landa í þjóðaskipuninni.
Alt bendir því til þess, að Danir
kunni að verða hinir fyrstu til þess
að sjá hag sinn í því að láta “hjá-
löndin”(!) sigla sinn eigin sjó. En
vér íslendingar eigum ekki að óska
þeirrar breytingar fyrr en vér sjálf-
ir höfum hag af henni. Danir hafa
lamað ísland og eru án efa með
réttu sakaðir um ábyrgðina fyrir
fólksfæð, fátækt og framtaksskort
undanfarinna tima hér í landi. Þeim
er það þvi næst (þó þeir hefðu sjálf-
ir hag af að sleppa hendi af eylönd-
unum), að taka af það skakkafall,
sem kynni að verða búið framtima-
velferð og frelsi þeirra, er svo
langalengi hafa orðið að bælast nið-
ur af martröð hinnar dönsku af-
skiftasemi — ef þeir ættu i svipan
að ryðja sér til rúms i félagi sjálf-
stæðra þjóða.
Að öðru leyti er ekki unt að geta
nærri um það, hvernig alt kann að
ráðast, vegna þeirra stóratburða,
sem gjörast i álfunni.— En það, sem
liggur fyrir að hefja máls á nú þeg-
ar, er krafan um opnun Grænlands
fyrir /slendinga. Sú krafa hefði átt
að vera komin fram fyrir löngu, —
og er það einsog þegar er sagt, hin
mesta furða, hver þögn hcfir verið
um Grænlands-hneykslið hér sem
annarsstaðar. Að vísu hefir almenn-
ingur í Danmörku vakist nokkuð til
athugunar um þetta mál á siðustu
árum, en það hefir borið lítinn á-
rangur vegna þess, að máttugir
menn i Höfn hafa þótzt betur farnir
með því, að bælt væri niður þetta
umtalsefni. Og svo hefir liðið tim
inn, alt til þessa, að engin veruleg
gangskör hefir verið gjörð að því.
að ver.ða mætti breytingar um hagi
Grænlands. — Það er einsog Dönum
hafi afnan verið það svo lagið, að
þrjú dáin. Elzta dóttirin, Guðný, er
gift hérlendum manni og búa þau
vestur við haf. Einn son eiga þau
þar lika, er Jóhann heitir. Þrjú
börnin eru hér í bænum: Asgeir,
Ingibjörg og Margrét.
Jarðarförin fór fram frá likstofu
Arinbjarnar Bardals laugardaginn 7.
þ.m. vestur til Brookside grafreitar,
og talaði síra Rúnólfur Marteinsson
yfir kistunni.
Eiga ættmenni hans og vinir trú-
um og tryggum vin á bak að sjá, og
við burtför hans hefir fækkað í hópi
vorum einum hinna sérkennilegu
Islendinga, er hingað fluttu á fyrri
árum. Æfikjör hans voru sjaldnast
blið, fremur en þeirra, er við fá-
tækt alast upp og við fátækt hafa að
búa alla æfi. Yar það þó ekki af því,
að kona hans eigi gjörði sitt til, að
bæta hag heimilisins, því hún hefir
ávalt i öllu verið hin umhyggjusam-
asta móðir, og börnum sínum at-
hvarf í bliðu og stríðu. í veikindun-
um stundaði hún mann sinn með
sömu alúð og hún svo oft áður
studdi heimilið, með óskiftum kröft-
um, og er hún öllum þakklát, er
réttu henni hjálparhönd meðan á
veikindunum stóð. En upplag Árna
var það ekki, að draga saman fé
með nurli, og ef einhver var, sem
hann gat miðlað greiða eða saðn-
ingar, þá stóð aldrei á þvi.
Er nú dagurinn liðinn og æfinni
lokið, og þreyttum gott að hvílast.—
Friður sé með moldum hans, og
blessun guðs með ættingjum og vin-
um! B.
Æfiminningar.
Ámi Jónsson
Hér utan við bæinn, vestur i St.
James, andaðist þann 5. þessa mán-
aðar úr krabbameini, eftir langa
legu, Árni Jónsson, er til skams
tíma bjó hér í bænum. Fluttu þau
hjón þarna vestur fyrir eitthvað
tveimur árum og hafa átt þar heima
siðan.
Árni var með einkennilegri lslend-
inguin í sjón, þrekinn vexti og burða
mikill; jafnast kátur og spaugsamur
og hafði þá mest gaman af að tala
um það, sem áður hafði við borið
heima, þegar hann var að alast upp.
Hann var dökkur á hár fyrri hluta
aldurs, en orðinn hvítgrár fyrir hær-
um, er hann andaðist. Kyrkjumaður
var hann ekki mikill, en ávalt brjóst-
góður og gjöfull og gestrisinn við
alla, meðan hann mátti nokkuð
veita, ef hann hélt að þeir hinir
söinu þyrftu nokkurs með. Fátækur
var hann alla æfi, og bar því minna
á þessum kostum hans en annars, og
varð honum þar ekki eins dæmi.
Frændrækinn og vinfastur og sinum
hugull eins lengi og hann mátti og
heilsan leyfði.
Hann var lundstór nokkuð og ó-
væginn, þegar þvi var að skifta, og
brá i því til sumra eldri íslendinga,
en hreinskilinn og ekki langrækinn.
Árni var fæddur að Auðnum i Sæ-
mundarhlið í Skagafirði, 14. mai
1854, sonur hjónanna Jóns Þorleifs
sonar og Sigríðar Símonardóttur, er
þar voru til heimilis um það leyti.
Ólst hann upp á Auðnuin hjá Birni
bónda Árnasyni, Þangað til hann
Hmh®k
l
Með innstæði í banka
geturðu kepyt með
vildarverði.
3>ú veist að hvað eina
er dýrara verðurðu að
kaupa f lán—Hversveg-
na ckki að temja sér
sjálfsafneitun um tíma ef nauðsyn ber til, má opna spari-
sjóðsreikning við Union Banka Canada, og með peninga
í höndum má kaupa með peningavcrði. Sá afsláttur
hjálpar til að auka bankainnstæðu þína, og þú hefir
gert góða byrjun í áttina til frjálslegs sjálfstæðis.
OFCANADA
LOGAN AVE. OG SARGENT AVE., OTIBC
A. A. WALCOT, Bankastjórí
Sesselja Chrístianson
Fyrir nokkru síðan var þess getið
í Heimskringlu, að látist hefði 3.
september 1914, á heimili sínu í
Spanish Fork, Utah, konan Sesselja
Jónsdóttir Christianson. Voru það
innvortis meinsemdir, sein snerust
á endanum upp í tæringu, sem hana
leiddu til bana, eftir langa legu og
þjáningar miklar. — Hún var jarð-
sett í grafreit bæjaríns hinn 6. s.m.,
að viðstöddu hinu mesta fjölmenni..
Uin ætt og ættfólk Sesselju sálugu
vituin vér mjög lítið, utan að hún
var dóttir Jóns bónda Péturssonar
og Guðnýjar Eiríksdóttur, hjóna í
Hólmahjáleigu og síðar á Borgar-
hóli i Austur-Lanðeyjum í Rangár-
vallasýslu á íslandi; cn kjördóttir
herra Bjarna Bjarnasonar, sem lengi
bjó á Kyrkjulandi, rausnarbúi. Var
hann alþektur um alt land, sem völ-
undur í smíðum, sérstaklega á
málma; hugvitsmaður hinn mesti og
mentaður í bezta lagi. Hann andað-
ist í Spanish Fork hjá dóttur sinni í
kringum siðastliðin aldamót, þá há-
aldraður öldungur.
Sesselja var fædd 26. febrúar 1878,
en fluttist til Ameríku með fóstra
sinum og fólki hans árið 1886. —
Hún giftist 6. janúar 1891 eftirlif-
andi manni sínum, hr. Eggert C.
Christjanssyni, frá Steðja i Hörgár-
dal í Eyjafjarðarsýslu, og hafa þau
hjón búið í Spanish Fork siðan og
farnast vel. Þau eignuðust 9 börn á
samverutímanum; 3 stúlkur og 6
pilta; lifa 7 a f þeim ennþá, 2 dætur
og 5 synir, á aldursskeiðinu frá 8—
23 ára. Eru þau öll heima í foreldra-
húsum, og syrgja nú, ásamt með föð-
ur sínum fráfall ástríkrar moöur og
elskaðrar eiginkonu.
Við dauða Mrs. Christianson, að
kalla mætti á bezta aldri, og á há-
degi lífsins, hefir að nýju höggvist
stórt og mjög tilfinnanlegt skarð í
vorn fámenna íslendinga hóp hér í
Spanish Fork; því hún var ein í
tölu vorra merkustu kvenna. Sem
eiginkona, móðir og húsfreyja var
hún fyrirmynd. Hún átti hér fjölda
vina, en mikið fáa, ef nokkra óvild-
armenn. Sem vinur vina sinna og ná-
búi naut hún almenningshylli. Er
liennar er því sárt saknað, ei aðeins
af eiginmanni hennar og börnum,
sem sárast tekur missirinn, heldur
af öllum, er hana þektu, og höfðu
þá ánægju, að kynnast henni og
vera með henni á lifsleiðinni.
Blessuð sé og verði ávalt minn-
ingin, sem lengi mun lifa i brjóstum
vorum!
Friður drottins hvíli yfir mold-
um bennar!
í umboði vina og vandamanna
hinnar látnu, flytjum vér minningu
hennar hér ineð þessum fáu línum
vora síðustu kveðu.
Einar H. Johnson.
Halldór hafði verið skipstjóri i
nitján ár, og var i siglingum milH
ýmsra landa. Þegar hann fluttist til
Skotlands með fjölskyldu sina, var
hann skipstjóri á botnvörpuskipinu
Pointer, sem síðar var nefnt Skúli
Fógeti, og sem fórst i Norðursjónum
í haust,
Halldór var, að sögn, atorkumað-
ur mikill, vel gefinn og mikils met-
inn af öllum, sem kyntust honum.
Hann var búinn að vera á fjórða ár
British Columbia. Sonur hans var j
kominn hingað til lands einu ári á ^
undan honum, og er nú i Yancouv-
cr, B.C. Hann er nitján ára gamall,
mannvænlegur og góSur piltur.
— (Reykjavíkur-blöðin eru vin-
samlega beðin að birta þessa dánar-
fregn).
Svefn hins réttláta.
-♦
Sætt mun veslings sannleikinn
Sofa um þessar mundir,
Hlekkjaður við höggstokkinn
Ilermanns breddu undir.
Stephán G. Stephánsson.
Karólína Ragnh. Magnásdóttír.
Þann 30. okróber varð hörmulegt
slys: þegar skólabörnin voru á
heimleið frá Holly Wood skóla,
skamt norður frá Wild Oak. Einn
drengurinn hélt á hlaðinni byssu.
Skot fór úr byssunni; fyrir þvi varð
stúlka, ein af skólabörnunum, og
beið þegar bráðan bana.
Bæði voru þessi börn islenzk.
Stúlkan, sem fyrir skotinu varð,
hét Karólína Bagnheiður Magnús-
dóttir, á 16. ári, fædd 18. april 1899;
dóttir hjónanna Magnúsar Kaprasí-
ussonar og Guðnýjar Jónsdóttur,
sem eru búandi hjón hér i Big Point
bygð, bæði ættuð úr Borgarfirði
suður.
Hin látna meyja var fríð sýnum,
vel greind, góð og hugljúf, og vel
gefin i hvivetna. Harmur foreldra
og systkina er , að vonum, mjög sár.
Jarðarförin fór fram þann 3. þ.
m. Síra Bjarni Þórarinsson jarðsöng
hana í grafreit Big Point manna.
Jarðarförin var mjög fjölmenn.
Wild Oak P.O. (Big Point), Man.,
10. nóvember 1914.
Fregnriti Hkr.
Halldór skipstjóri Sigurðsson
Þann 28. september síðastliðinn
drukknaði Halldór skipstjóri Sig-
urðsson í Fraser-fljóts inynninu :
British Columbia. Hann var i þjón
ustu .The Bell-lrving Cannery Co.
(A.B.C. Pockers), og var skipstjóri
á gufubátnum Ivy.
Halldór sál. var fæddur 14. des-
einbermánaðar 1868, að Bjarteyjar
var 14 ára að aldri, að hann fór að | sandi á Hvalfjarðarströnd á Islandi
vinna fyrir sér. Var hann um eitt Kona hans hét Ingibjörg Helgadótt
skeið á Ríp i Hegranesi, hjá síra Ól-
afi Björnssyni, og víðar.
Árið 1882 gekk hann að ciga Guð-
rúnu, dóttur hjónanna Konráðs og
Guðrúnar frá Glæsibæ, og voru þau
um tíma i Krossanesi, áður en þau
fluttust hingað vestur. Sumarið 1887
fluttust þau hingað og settust að hér
i bæ. Vann Árni við byggingavinnu
og var talinn bezti verkmaður. Átta
börn eignuðust þau hjón og eru
ír.
Fyrir hér um bil fimtán árum síð
an fluttist hann með konu sína og
son, Helga Sveinbjörn, til Aberdeen
á Skotlandi, og þar dó kona hans
fyrir nálega átta árum.
Halldór tók stýriinannspróf í
Reykjavík árið 1895, og mun Markús
Bjarnason þá hafa verið kennari við
stýrimannaskólann þar, ásamt síra
Eiríki Briem.
Menn, hér er yðar tœkifæri:
Kaup borgat5 allan veturinn þeira
sem ganga á Hemphill’s Canada’s
elzta og stærsta rakara skóla; viö
kennum rakara i5nina alla á tveim-
ur mánuíum. Stö5ur útvegaóar
fyrir eins hátt og $25.00 um vikuna,
e5a vi5 jjetum selt þér rakara stofu
me5 mjbg vægum mána5ar afborg-
unum; vi5 höfum svo hundru5um
skiftir af hentugum stö5um. Afar
eftirspurn eftir rakörum sem hafa
Hemphill’s skírteini; láttu ekki
Iei5a þi5 afvega; komdu vi5 e5a
skrifa5u eftir ljómandi ókeypis
skrá.
HEMPHILLS
220 PACIPIS AVENUE, WINNIPEÖ
á5ur Moler Barber College
útibú 1 Rfgina, Sask og Fort WIIl-
iam, Ont. -
Manna þarfnast til a5 læra auto-
mobile gas-tractor i5n á Canada’s
bezta gas-véla skóla. A5eins fáar
vikur þarf til a5 læra. Verkfæri
kostna5arlaust. Okkar lærisveinar
læra a5 fullu a5 fara me5, og gjöra
vi5 automobiles, auto trucks, gas-
tractors, marine og stationery vél-
ar. Vi5 hjálpum til a5 útvega vinnu
sem vi5gjör5armenn, chauffeurs,
gas-tractor engineers. salesmen e5a
demonstrators. Komi5 e5a skrifi5
eftir ljómandi ókeypis skrá.
HEMPHILLS
4K3H MAIN STREET
á5ur Chicago School of Gasoline
Engineering.
Fremstn Í5na5ar akúlar f Amerlkn.
Einu i5na5arskólar í Ameríku sem
halda sérstaka ókeypis atvinnu-
veislu. Skrifstofa til handa þeim
sem útskrifast.
l-»"l I‘II !■■» ■> i w**
: SHERWIN - WILLIAMS ••
A DA MS BROS.
Plumbing, Gas & Steam Fitting
Viðgerðum sérstakur
gaumur gefin.
-588 SHERBR00KE STREET—
Cor. Sargent
DR. S. IV. AXTELL
CHIROPRACTIC & ELECTRIC
TREATMENT.
Engin meðul og ekki hnífur
258y2 Portage Ave. Tala. M. 3296
Taki5 lyftivélina upp til Room 603
P
AINT
fyrir alskonar
húsmálningu.
Prýðingar-tfmi nálgast nú. ••
. Dálítið af Sherwin-Williams | [
* húsmáli getur prýtt húsið yð- • •
ar utan og innan.—BRÚKIÐ |*
• ekkert annað mál en þetta.— Ij.
i. S.-W. húsmálið málar mest,
, fegurra en nokkurt annað hús • •
■ mál sem búið er til.—Komið **
I inn og skoðið litarspjalið.— 4-
OKUDIJM tilbo5um áritu5um til und-
irskrifa5s og merkt, “Tender for Fitt-
ings for Post Office, Carman, Man.,
ver5ur veitt móttaka á skrifstofu und-
irrita5s þar til kl. 4 e.h. á mi5viku-
daginn, 9. des. 1914 for Fittings for
Post Office, Carman, Man.
Tilbo5um ver5ur ekki veitt móttaka
nema þau séu skrifu5 á ey5ublö5 sem
til þess eru ætlu5 o«r sköffu5 eru af
Deildinni, og tilbo5in ver5a a5 vera
skrifu5 samkvæmt fyrirsögn í ofan-
greindum ey5ublö5um.
Uppdrætti og skýrslur má sjá hjá
Mr. Jairies Brown, nerk of works endist lengur, og er áferðar- T
Post Office, Carman Man., Mr. H. E. , , , . , T
Matthews, resident Architect, Winni-
peg, Man., og í Deild Opinberra Verka
Ottawa.
Vi5urkend banka ávísun fyrir 10 p.
c. af upphæð þeirri sem tilboðið sýnir,
og borganleg til Honourable The Min-
ister of Public Works, verður að fylgja
hverju tilboði.
í umboði,
R. C. DESROCHES, ritari,
Deild Opinberra Verka
Ottawa, 20. nóv., 1914 69562
45-1 9-29
; CAMERON & CARSCADDEN $
QUALITY HAKDWARE
I Wynyard, - Sask. í
:*
ÍSLENZKA LYFJABÚÐIN
Vér leggjum koat, i ati hafa
og láta af hendi eftir læknlaá-
vTaan hin beztu og hrelnustu
lyf og lyfja
SenditS
ySar til
efnl sem tll eru.
læknisávisanirnar
E. J. SKJÖLD
Lyfjasérfræðings (prescript-
ion specialist) & horninu &
Wellington og Simcoe.
Garry 4368—89
Meö þyl aö biftja refínlega nm
‘T.L. CIGAR,” þA ertn viss að
fA ágmtan vindil.
T.L.
(t'NIOli MADEI
Wentern Cigar Faetory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
EINA ISLENZKA HÚÐABÚÐIN í WINNIPEG
Kaupa og verzla með hnðir, gærur, og allar tegundir af dýraskinnum, mark
aðs gengurn. Líka með ull og Seneca Roote, m.fl. Borgar hæðsfa verð.
fljót afgreiðsla.
J. Henderson & Co... Phone Garry 2590.. 236 King St., Winnipeg