Heimskringla - 31.12.1914, Blaðsíða 6
BLS. 1
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 31. DESEMBER 1914
LJOSVÖRÐURINN.
þangaS til Uitt fólkiö, sem i ganginum var, gekk inn í
salinn og þau urðu tvö ein eftir.
Sögunni hélt hann áfram og sagði hana þannig
að fyrir nokkrum árum hefði hann og Sullivan ferð
ast yfir eyðimörk í Arabiu, og þá hefði hann frelsað
sig frá dauða, er Beduina flokkur réðist á hann. I>cg
ar svo langt var komið söganni, sá hann að enginn var
til staðar, er gæti séð Gerti; hætti því frásögunni og
setti Gerti i hægindastól. “Sitjið þér hérna’.’, sagoi
hann, “meðan eg fer og sæki yður glas af vatni”. Svo
lagði hann sjalið hennar yfir nana og for.
En hvað Geru var honum þakklat fyrir ao yiirgefa
Lana óheðinn, svo hún gæti jafnað sig. Það var þfð
hyggilegasta, sem hann gat gjört og jafnframt ... - nær-
gætnasta. Hann sá, að hún myndi ekki falla i dá, og
.. ... t,.i- jafnað si£ ein.
Eftir fáar minutur kom nann aftur mcð vatnið og
þá var liún orðin róleg. “Eg hefi liklega látið yður
vera her of lengi”, sagði hann. Komió þér, þér ættuí
nú helzt að fara inn”.
Hún stóð upp og hann lagði handlegg hennar i
sinn og fylggdi henni til herbergis hennar og Emily.
I>:ir nam Íiann staðar og sagði mcð áherzlu: “Þér vilj
ið kenna mér að treysta manneskjunum, ungfrú Gerti:
en eg bið yður, órcyndar einsog þér eruð, að treysta
]>eim ekki um of. Éf þér hafið ástæðu til að treysta,
Þá gjörið þér það á meðan þér getið, en reiðið yður
ekki á neitt, sem þér ekki eruð vissar um, og umfram
alt, verið þér vissar um, að slík lausmælgi, sem maður
heyrir við baðstað, einsog þenna, verðskuldar ekki að
henpi sé trúað. Góða nótt”.
Þcssi fáu orð breyttu hugarstefnu Gerti algjörlega;
þau voru einskonar spásögn fyrir hana. Að sönnu
» ”• ' nn þau á sinni eigin löngu reynd, en þau virt-
ust þó sönn í þessu tilfelli. Hún hafði látið afbrýðina
fara i gönur með sig. Willie hafði sem drengur, ung
lingur og fullorðinn maður ávalt revnst henni sem
sannur vinur, ávalt borið ást til hennar.
f fyrsta bréfinu, sem hann skrifaði henni, sagði
hann það skýrt og hreinskilnislega, að hún væri honum
alt. Átti hún þá að vantreysta honum? Nei, hún á-
setti srr strax, að bannfæra slíka hugsun, og glæða þá
von hjá scr, að hann innan skamms mundi finna hana
og gjöra grein fyrir öllu og hugga hennar sorgbitna
hjarta.
Þegar hún var búin að taka þessa ákvörðun, leit
hún út í garðinn. Tunglið var horfið, en himininn
þakinn stjörnum. Hún elskaði stjörnurnar, og einsog
á æskuárunum, fanst henni hún heyra Truman segja:
“Vertu nú glöð, litla Gerti, eg held að alt batni aftur”.
Það sem cftir var kveldsins, mátti Gerti kallast
kát, og þar af leiðandi gat hún farið ofan, sótt Emily
og boðið vinum sínum góða nótt.
En þetta ásigkomulag varaði ekki lengi. Næsta
morgun var hún mjðg hnuggin og næstum ósjálfrátt
klæddi hún sig og fór ofan i borðsalinn. Hún beiddi
læknirinn afsökunar á því, að hún gæti elcki fylgst með
honum, þar cð hún væri vesæl. Hún þráði að komast
hcim. bar sem færrl voru til að horfa á hana, og þegar
læknirinn kom með bréfin, horfði hún á þau með þeim
ákafa, að læknirinn sá það og sagði: “Ekkert til yðar,
Gerti; en eitt til Emily”.
Gerti fagnaði komu þessa bréfs, þvi væntanlega
tilkynti það þeim n»r Graham kæmi og nær þær gætu
yfirgefið Saratoga.
Þeim til undrunar var hann kominn til New York,
og bað þær að koma tll sín nœsta dag. Gerti gat varla
dulið gleði sína yfir þvi, að losna frá fjölmenninu í
Saratoga, og Emiiy fagnaði því að finna föður sinn.
Þær gengu til herbergis sins og Gerti fór strax að
tína saman muni þeirra og búa um þá og var að því til
dagverðar. Nú fyltist hún kvíða yfir þvi, að Willie
kynni að koma, þvi hún treysti sér ekki til að taka á
móti honum í allra augsýn, en daginn áður þráði hún
komu hans.
Hún gtaddist yfir þvi, að Philipp bauð
henni, Gryseworth I»kni og einni dóttur hans að aka
með sér niður að sjónum; og þar eð Emily þurfti ekki
aðstoðar hennar um þetta levti og hún þóttist óhultari
fyrir Willie, fór hún með glöðu geði.
. Þau voru búin að dvelja hér um bil klukkustund
við sjóinn. Gryseworth og dóttir hans höfðu tekið
þátt í keiluleik, en Philipp og Gerti ekki; samt stóðu
þau og horfðu á Iltla stund. Þar eð veðrið var heitt
og loftið inni í húsinu þungt, gengu þau og settust á
bekk til að biða Ieikslokanna. Meðan þau sátu þarna
og horfðu á geisla sólarinnar leika sér á haffletinum,
sáu þau tvær persónur koma gangandi. Philipp og
Gerti sátu á bak við dlgran trjábol, svo þær tóku ekki
eftir þeim; en Gerti sá þau og þekti strax Willie Sulli-
van og ísabellu Clinton. Þau settust skamt frá þeim,
svo Gerti gat heyrt hvert orð, sem þau töluðu.
“Verður mín þá saknað?” spurði fsabella og horfði
alvarlega á fylgdarmann sinn, sem starði út á sjóinn.
“Saknað”, endurtók hann og sneri sér að henni og
hreimurinn i röddinni var ásakandi. “Hvernig getur
það verið öðruvlsl? Hver getur tekið að sér yðar
pláss?”
“En það eru «8 «*ns tveir dagar”.
“Undir vanalegum kringumstæðum er það stuttur
timi”, sagði Willie, “en einsog nú stendur eilífð —”.
Hann þagnaði og stóð upp til að fara.
Bella fylgdi honum og sagði: “En þér verðið hér
þangað til eg kem aftur?”
Hann sneri si>r aitur við til að svara, og nú sá Gerti
ásökunina l augum hans mjög glögt, þegar hann sagði:
“Auðvitað! Hvernig getið þér efast um það?”
Hinn ócðlilegi svipur á andliti Gerti meðan hún
hlustaði á samtal þetta, var hræðilegur.
“Gertil” kallaði Philipp, þegar hann var búinn að
horfa á hana augnablik. “Gerti! sitjið þér ekki svona
starandi! Talið þér, Gerti! Hvað gengur að yður?” .
En Gerti hreyfðist ekki; hún heyrði sjáanlega ekki
hvað hann sagði. Hann greip hendi hennar, sem var
tsköld. Svipur hans var nærri því jafn örvilnandi og
hennar og stór tár runnu niður kinnar hans. Einu
sinni opnaði hann faðm sinn, einsog hann vildi þrýsta
henni að brjósti sínu, en þvingaði sig sjáanlega til að
gjöra það ekki. “Gerti”, sagði hann innilega, laut á-
fram og horfði I augu hennar, “hvað hafa þessar mann-
eskjur gjört yður? Hvers vegna eruð þér svona sorg-
mæddar þeirra vegna? Ef þessi ungi maður hefir
móðgað yður, þá skal hann líða fyrir það, þorparinn”,
og hann stökk á fætur.
Nú kom Gerti til sjálfrar sin aftur. "Nei, nei, það
hefir hann ekki gjört! Eg er betri núna. Þetta þýðir
ekkert, og þér megið ekki tala um það”, og um leið leit
hún kvíðandi til keiluleiks-hússins. “Eg er betri
núna”, og honum til undrunar — þvi hið starandi
augnaráð hennar hafði gjört hann hræddan — stóð
hún upp einsog ekkert hefði komið fyrir, og stakk upp
á þvi að aka helm.
Hann fylgdi henni þegjandi, og áður en þau voru
komin iniðja Ieið þangað sem vagnarnir stóðu, náði
útt fólkið þeim, og fáum augnablikum siðar óku þau
til Saratoga.
Á leiðinni heim og það sem eftir var kvcldsins var
Gerti óeðlilega róleg. Nokkrum sinnuin spurði Gryse-
ivorth læknir, hvort hún væri vesæl, og Philipp leit til
hennar kvíðandi öðru hvoru. Rómur hennar var einn-
ig ónáttúrlegur, og þess vegna spurði Emily, þegar hún
kom heim: “Hvað gengur að þér, góða barnið mitt?”
En hún svaraði, að sér liði vel og gjörði alt, sem henni
jar að gjöra, kvaddi marga af Kunningjum sínum og
,amdi við. Gryseworth um það, að þau skyldu finnast
.íæsta morgun.
Að ytra áliti var Emily hnugnari en Gerti, því hún
vissi vel, að eitthvað amaði að vinkonu sinni. Gerti
nundi ekki helminginn af því, sem komið hafði fyrir
petta kveld; hún mintist þess að eins sem draums, cfg
.Idrei gat hún skilið, hvernig hún fór að dylja þessa
mdlegu kvöl og látast vera róleg.
Það var fyrst um nóttina, þegar hún hélt að Emily
,væfi fast, að hún fleygði af sér þessum þvingunarfjötr-
.m, fór ofan úr rúminu og lagðist á lágan Icgubekk,
,'aldi andlitið í sessunum og grtt sáran og lengi.
Hún var í engum efa um, að Willie hafði brugðist
iér, svo nú átti hún enga aðstoð lengur aðra en Emily,
;em var á leiðinni þangað, sem Truman og frú Sulli-
.an höfðu farið á undan henni.
Hun var einmana, atti engan að, sem hún gat leit-
uð ráða til eða huggunar.
Það var því engin furða, þó hún gréti, gréti þangað
til uppsprettur' táranna voru þurrar; en þá stóð hún
.pp, hallaði sér út úr gluggunum og leit til himins;
féll síðan á kné og flutti heita og innilega bæn til guðs.
Þá lagði Emily hendi sína á höfuð henni.
“Gerti’”, sagði hún hnuggin, “ertu sorgmædd og
.•eynir að dylja það fyrir mér? Snúðu þér ekki burt
frá mér, Gerti”. Um leið og hún sagði þetta, tók hún
uöfuð hennar, þrýsti því að brjósti sínu og sagði:
Segðu inér alt, vina mín, sem að þér gengur”.
Gerti sagði henni nú frá þessu eina leyndarináli,
sem hún hafði dulið fyrir henni, og þegar hún var
juin ao því, þrýsti runily henni að hjarta sínu og sagð
.neð meiri geðshræringu en hún átii vanda til: “Und-
urlegt, undarlegt, að þú skyldir líka verða fyrir þess
uin forlögum. Ó, Gerti, við getum grátið í saineiningu,
en þó er þín sorg ekki eins beisk og inín”.
Þessa dimmu nótt sagði Emily henni þjáningasögj
sína, sein byrjaði fyrir tultugu árum og sem sjónieysið
var einn þáttur af.
sagði Gerti. “Mér er nóg að vita, að þér liður illa. —
juou þ^r eiíki til nýja sarg mín vegna af umliðnum
ársauka”.
“Umliðnum”, endurtók Emily, sem nú gat aftur
talað. ‘“Nei, það er ekki umliðið né gleymt; en eg er
ívo óvön að tala um þetta, að eg réði ekki við sinnis-
óróa minn, og hefði ekki gjört það, ef eg vildi ekki
sannfæra þig um vald trúarinnar, sem hefir breytt
myrkrinu, er umkringdi mig í undarlegt ljós, og gjört
þjáningarnar að boðbera hinnar eilífu gleði, sem í
vændum er. En nú skal eg Ijúka við sögu mína:
“Eg varð alt i einu veik. Frú Ellis, sem eg hafði
sýnt kalt viðmót, stundaði mig ágætlega, og með henn-
ur umhyggju og leiðbeining.im Jeremys læknis, sem þá
var orðinn heimilislæknir okkar, fór mér að skána eft
:r hálfan mánuð. En daginn, þegar eg var orðinn svo
'rísk, að eg gat verið á ferli nokkrar stundir, fór eg inn
i bókaherbergi föður míns, til að fá mér nýtt andrúms-
loft og lagðist þar á legubekkinn. Frú EIlis var nýfar
:n frá mér; en áður en hún fór hafði hún sótt lítið borð
inn í hliðarherbergið, ásamt nokkrum flöskum og glös-
m, sein hún hélt að eg gæti fengið þörf fyrir áður en
hún kæmi aftur. Þetta var seint á degi í júnímánaðar
iok og eg horfði á sólsetrið í gegnum opinn gluggann.
ig var dálítið leið og einmanaleg, því síðustu vikurnar
rafði eg engan umgengist nema frú Ellis og einstöku
innum föður minn. Eg varð því feginn, þcgar mina
:ærasti en næstum bannfærði vinur kom inn í her-
bergið. Hann liafði ekki séð mig síðan eg veiktist, og
öess vegna voru samfundir okkar óvanalega ástúðlegir
“f þín augu?” æpti Gerti.
Emily kinkaði kolli.
“Vesalings Emily! Vesalings ólánssami ungi mað-
url” sagði Gerti.
‘Já, þú mátt sannarlega kalla hann ólánssaman.
Veittu honum alla þína meðaumkvun, Gerti; hans hlut-
,kifti var verra en rnitt”.
“Ó, Emily, hve voðalegar kvalir hefir þú orðið að
aða, og samt gazt þú lifað!”
“Áttu við sársaukann af brennisteinssýrunni í aug-
,n? Já, hann var mikill, en anulegu kvalirnar voru
enn verri”.
“Hvað varð af honum?” spurði Gerti. “Hvað gjörði
Graham?”
“Nákvæmlega veit eg ekki, hvað skeði; en faðir
minn rak hann burt af heimilinu”.
“Hefir þú aldrei heyrt neitt um hann síðan?”
“Jú, í gegnum hinn góða lækni fékk eg að vita, að
hann væri Kominn til Suður-Ameriku; eg sxrifaði hon-
..m ineð aðstoð frú Ellis og bað hann að koma aftur, en
ikömmu síðar frétti eg' að hann hefði dáið í frainandi
iandi, og með honum dóu allar mínar jarðnesku vonir.
Eg varð aftur hættulega veik og gr,t svo mikið, að
.æxnirinn inisti alla von um, að eg gæti fengið sjónina
aftur”.
Emily þagnaði. Gerti tók hana i faðm sinn og
þrýsti henni að sér, þvi nú batt sameiginleg sorg þær
enn fastar saman en áður.
“Eg var heimsbarn þá”, sagði Emily, “sem sóttist
eftir jarðneskri gleði og þekti ekki aðra, og þar af leið-
TUTTUGASTI OG FYfíSTI KAPITUU.
Sorgleg saga.
“Eg var yngri en þú, Gerti”, sagði Emily, “þegar
mín' reynsla byrjaði. Þú veizt máske, að móðir mín
dó svo snemma, að eg man ekkert eftir henni, en faöir
minn gifti sig bráðlega aftur, og stjúpa mín, sem eg á
zalt minnist með sannri ást, veitti mér þá ást og um
kyggju, sem fyllilega bætti mér móðurmissirinn. Eg
man eflir henni einsog hún leit út skömmu fyrir dauða
iinn, hávaxin skrautleg, veikbygð kona, með fagurt en
þunglyndislegt andlit. Hún var ekkja, þegar faðir
minn giftist henni og átti einn son, sem strax varð
minn eini Ieikbróðir og þátt-takandi í minni barns-
legu gleði. Fyrir nokkrum árum síðan sagðir þú mér,
að eg gæti ekki skilið, hve heitt þú elskaðir Willie, og
þá var rétt komið að mér, að segja þér sögu æskuára
minna og að reynslan hefði kent mér að þekkja slíka
ást; en eg gætti mín, því að þá varst þú of ung til að
heyra slíka sorgarsögu og mín er. Orð geta ekki lýst
því, hve kær leikbróðir minn varð mér, og innbyrðis
staða okkar og áhrifin, sem við höfðum hvort á ann-
ið, varð þannig, að við vorum hvort öðru háð; því
enda þótt hann væri leiðandi og ráðandi og eg hlýðn-
aðist fúslega skipunum hans, bjóst hann þó ávalt við
hjálp og aðstoð frá mér. Eg varð að stilla til friðar
milli hans og föður míns; því þó að drengurinn væri
átrúnaðargoð móður sinnar, var faðir minn ávalt kaldur
við hann, þvi hann kunni ekki að meta hina góðu eig-
inleika hans og var ávalt tortrygginn gagnvart honum.
En til minna orða og bóna tók hann ávalt tillit, og þeg-
ar leikbróðir minn þurfti einhvern greiða að fá, eða
fyrirgefning yfirsjóna sinna, beitti eg allri minni
mælsku honum til gagns.
“Að hai ka föður mins gagnvart syni stjúpu minn-
ar var henni til stórrai kvalar, efast eg ekki um, því eg
man ennþá, hve umhugað henni var um að dylja yfir-
sjónir hans, og hve oft hún bað mig um að mæla hon-
tim bót við föður minn, sem vanalega fyrirgaf honum
mín vegna. Sem ekkja hafði stjúpa mín verið mjög fá-
tæk, og þess vegna varð sonur hennar að þiggja gjafir
af föður mínum; en sökum þcss, að hann var að eðlis-
fari stoltur og sjálfstæður, var honum það þvert um geð,
en faðir minn, sem ekki skildi lundarlag drengsins, á-
leit hann mjög vanþakklátan.
“Á meðan stjúpa mín lifði var samkomulagið nokk-
urn veginn gott, en þegar eg var sextán ára, veiktist hún
og dó. Eg man ennþá vcl, að síðustu nóttina, sem hún
lifði, kallaði hún mig að banabeð sinum og sagði:'
‘Emily, síðasta bónin mín til þin er, að þú verðir
drengnum mínum sannur verndarengill”. Guð fyrir-
gefi mér, ef eg hefi brugðist trausti hennar, sagði Em-
ily með tár í augum.
“Hann, sem eg tala um — Emily forðaðist að nefna
nafn hans — var þá átján ára gamall, og var nýlega orð-
inn skrifari á verzlunarskrifstofu föður míns gagnstætt
vilja sínum, þvi hann vildi ganga mentunarveginn, en
faðir minn vildi nú annað, og samkvæmt innilegri
beiðni minni og móður sinnnar, lét hann að vilja föð-
ur míns. Dauði stjúpu minnar sameinaði okkur enn
nánar en áður. Hann hélt áfram með að vera á heim-
ili okkar, og öllum frístundum sinum varði hann til
þess að vera mér til skemtunar. Hann var ekki hneigð-
ur fyrir skrifstofustörf og gjörði því stundum misgrip,
en því reiddist faðir minn, og nú var mér torveldara en
áður að stilla til friðar. Þannig liðu sex inánuðir, en
þá komumst við að því, að faðir minn vildi stemma
stigu fyrir samveru okkar, og í því skyni fékk hann sér
ráðskonu, frú Ellis, sem siðan hefir verið hjá okkur.
“Eg var jafn óánægð yfir þessari ráðstöfun sem
hann, og þó var hann gramastur yfir þessu af öllu, sem
faðir minn gjöröi á lians hluta. Þrátt fy.ir aðgæslu
frú Ellis, gátum við þó oft fundist og talað saman, og
gramdist föður mínum það mjög.
“Eg tel viai, að faðir minn hafi ætlað að senda
hann til útlanda eða til fjarlægra staða á ættlandi hans,
til að koma í veg fyrir samveru okkar.
“En áður en þessi ráðagjörð komst í framkvæmd,
komu fyrir atvik, sem eyðilögðu annað fórnardýrið,
.n^ðan hitt —”
rmily ^agna >i, lagði uöfuð sitt á öxl Gerti og grét
beisklcga
"SegÖu mér ekki það, sem eftir er, Emily mla guð”,
ftir þenna langa aðskilnað. Hann tók ilmvatnsflösku anui lifði eg i andlegu myrkri, — örviinunarmyrkri.
>g baðaði höfuð mitt, því hann var bliður og nærgæt- Þú getur naumast skilið, hve sorgmædd og huggunar-
nn, jafnframt því sem hann var djarfur og hugrakkur. laus eg var; og eg hafi hlotið að baka föður niínuni
“Eég veit ekki, hvað lengi við höfum setið sainan, sorg, þó að hann mintist aldrei á j>að, og sem hefði ef-
•n það var farið að dimma, og þá kom faðir minn og laust viljað gefa aleigu sína til þess að þessi rósta hefði
?ekk til okkar hröðum fetum. Þrjú eða fjögar fet frá alurei átt sér stað.
>kkur stóð hann kyrr og horfði á stjúpson sinn ineð | Loks rauf þó morgunroði trúarinnar þetta andlega
öeirri reiði og fyrirlitningu, sem eg hafði aldtei séð myrkur. Síra Arnold opnaði min andlegu augu og
’ijá honum áður. Vinur minn stóð upp og tók sér kveikti Ijós trúarinnar í sálu minni og sýndi mér leið-
stöðu beint á móti honum, stoltur og djarfur, og nú!ina til friðarins.
byrjaði rósta, sem eg get ekki lýst. 1 í augum heimsins er eg ennþá blind, en með sjálfrl
Faðir minn bar honum á brýn, að hann reyndi á ! mér veit eg að eg liefi þá rettu og beztu sjón”.
iheiðarlegan hátt, að ná ástum einkabarns síns, til þess i Gerti gleymdi næstum sinni eigin sorg yfir þess-
uð ná í auðinn, sem hún ætti í vændum, sem væri þó, ari harinasögu Emily, og þegar hún lagði hendi síína á
máræði í samanburði við það, að hann hefði falsað j höfuð Gerti og óskaði þess að hún gæti borið raunir
ávisun undir sínu nafni fyrir stórri upphæð. | sínar með þolinmæði, faiin hún þá djúpu ást og traust
“Þessi ásökun er enn ekki hrakin, svo eg viti, en ! í huga sinum, sem sjaldan finst nema á sorgarstundun-
>g er sannfær um að hún er röng.
I um og sannar það, að gegnum þjáningar náum við full-
Enda þótt eg heyrði orð þeirra hefi eg aldrci get- komnun.
>.ð munað þau. Faðir minn sneri hakinu að birtunnil
eftir að hann kom inn, cn kveldroðageislarnir breidd-1
ist yfir hið djarfa andlit vinar míns. Alt í einu gekk,
hann nær föður minum með kreftan hnefann á lofti;
íg stökk á fætur í því skyni að ganga á milli þeirra, en
’.craftar mínir biluðu; eg rak upp hljóð og féll i ó-
megin.
“En sú endurvöknun! Vesalings drengurinn hljóp
til mín til að hjálpa mér; en utan við sig yfir því rang-
læti, sem hann hafði orðið fyrir, vissi hann ekki hvað
hann gjörði. Hafi eg sagt nokkur ásakandi orð, þá hef-
ir það verið án míns vilja”.
“Hvað þá!” hrópaði Gerti, “hann —”.
“Nei, nei, það var ekki hann, sem svifti mig sjón-
inni”, sagði Emily, “það var óhappa-tilfelli. Hann ætl-
aði að grípa ilinvatnsflöskuna, en greip flösku með
brennfsteinssýru, sem frú Ellis hafði borið inn af til-
viljun. Glertappi var í flöskunni, — hendi hans skalf
og hann helti því, sein i flöskunni var, í mín —”.
ÞRITUGASTI OG ANNAR KAPITULI.
I lífshxttu.
Þar eð Graham hafði skrifað að hann skyldi mæta
dóttur sinni og Gerti á bryggjunni í New York, ále.t
Jereiny læknir ekki nauðsynlegt, að fylgja þeim lengra
en til Albany; þar gæti hann skilið við þær óhultar og
farið svo heim til sín með vesturbrautinni, þvi kona
hans þráði að komast heim.
“Eg er hræddur um, að þér liafið mist hjarta yðar I
Saratoga, Gerti”, sagði læknirinn, þegar hann kvaddi
þær á þilfarinu á stóra Hudson gufuskipinu; “þér er-
uð ekki eins glaðar og þér hafið verið. Það hefir þó
naumast vilst langt í burtu á slikum stað, og eg vona að
SHERWIN - WILLIAMÍ5
P
AINT
fyrir alskoimr
húsmálningu.
Prýðingar-tími nálgast nú
Dálítið af Sherwln-Wllllams
húsmáll getur prýtt húslð yð
ar utan og innan—BROKIÐ
ekkert annað mál en þetta,—
S.-W. húsmálið málar mest.
endist lengur, og er áferðar
fegurra en nokkurt annað hús
mál sem búið er til.— Komið
inn og skoðið litarspjalið.—
CAMERON & CARSCADDEN
QUALITV UAKDWARB
Wynyard, - Sask.
DOMINION BANK
Hornl Nofre Dame og Sherbrooke
Str.
HftfuffNfAII uppb.....
VaraHjAfiur............
Allar elgnlr...........
.... $ 6.000.000
.....$. 7.000.000
.....97S.OOO.OOO
Vér óskum eftir viísklftum verz-
lunarmanna og ábyrgumst aTJ gefa
þeim fullnægju. Sparisjóósdeild vor
er sú stærsta sem nokkur banki hef-
ir i borginni.
fbúendur þessa hluta borgarinnar
óska aó skifta vló stofnun sem þeir
vlta atS er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutleika.
ByrJiTS spari innlegg fyrir sjálfa
yóur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, RáSsmaður
phonb: GAURY 34,->0
XNX>00<>00000<K
NÚ
er tlmln þegar alllr þyrftu
ati brúka Cod Llver Oll.
VIS höndlum beztu tegund
Eipnlg Kmulslon og Taste-
less Extract of Cod Llver
Oll. Reynlb okkar Menth-
ol Balsam vlts hósta og
kvefl.
Menn, hér er yíSar tœkifæri:
Kaup borgaS allan veturlnn þelm
sem ganga á HemphiH’s Canada s
elzta og stærsta rakara skóla: ylo
kennum rakara IBnlna alla á tvelm-
ur mánutlum. Stötiur utvegaöar
fyrlr elns hátt og $26.00 um vikuna,
et5a vitl getum selt þér rakara stofu
met5 mlog vægum mánatSar afborg-
unum: vlti hofum svo hundruðum
sklftir af hentugum stötium. Afar
eftirspurn eftlr rakörum sem hafa
Hemphlll’s sklrtelni; láttu ekkl
leltSa þltS afvega; komdu vltS eða
skrlfaou eftir ljómandl ókeypls
skrá.
HEMPHILLS
220 PACIFIS AVENUE, WUITIVIPEG
áður Moler Barber College
fltlhö f Rrglna, Sask og Fort Wlii
lam, Ont.
Manna þarfnast til að læra auto-
moblle gas-tractor Iðn á Canada’s
bezta gas-véla skóla. Aðeins fáar
vikur þarf tll að læra. Verkfærl
kostnaðarlaust. Okkar lærlsveinar
læra að fullu að fara með, og gjöra
við automobiles, auto trucks, gas-
tractors, marine og statlonery vél-
ar. Vlð hjálpum til að útvega vlnnu
sem vtðgjörðarmenn, chauffeurs,
fas-tractor engineers. salesmen eða
emonstrators. Komlð eða skrifið
eftlr ljómandl ókeypls skrá.
HEMPHILLS
483Vi HAIN STREET
áður Chlcago School of Gasollne
Englneerlng.
Frematn Iðnaðar akólar f Amerfkn.
Elnu lðnaðarskólar I Ameriku sem
halda sérstaka ókeypls atvlnnu-
veislu. Skrlfstofa tll handa þelm
sem útskrlfast.
Slmlð pöntun yðar ttl
GARRY 4308
talenskl Lyfaallnn.
E. J. SKJÖLD
Kistur, töskur, húsmunlr eða ann-
að flutt eða geymt.
ISABEL BAGGAGE AND
TRANSFER STORAGE
J?GARRY
1 1008 83 ISABEL STREET
Prof. Mr. ojc Mra. E. A. Wirth
fyr á Collseum.
Prívat dans skóli. Siml Main 4582
307 Kenalnicton nioek, Cor. Portage
ob Smlth St.
“Class lessons" fullur tlml 10 lextur
stúlkur $1.00. Piltar $3.00
Privat lexíur hvenær sem er.
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ
um heimilisréttarlönd í Canada
Norðvesturlandinu.
Hver, sem heflr fyrir fjölskyldu aö
sjá eöa karlmaður eldri en 18 ára. get-
ur tekiö heimilisrétt á fjóröung úr
section af óteknu stjornarlandi í Man-
sækjandi veröur sjálfur aö koma á
itoba, Saskatchewan og Alberta Um-
landskrifstofu stjórnarinnar, eöa und-
irskrifstofu hennar í því héraöi. Sam-
kvæmt umboCi má land taka á öllum
landskrifstofum stjórnarinnar (en ekkl
4 undir skrifstofum) meö vissum skii-
yröum.
SKYLDIH—Sex mánaöa ábútt og
ræktun landsins á hverju af þremur
a»rIJni' Landnemi má búa met5 vlssura
skilyróum innan 9 mílna fxá heimilis-
réttarlandi sínu, á landi scm ekki er
minna en 80 ekrur.
1 vissum héruöum getur góöur 09
efnilegur landnemi fengiö forkaups-
rétt á fjóröungi sectíónar meöfram
landi sínu. Vert5 $3.00 fyrir ekru hverja.
SKYLDIR—Sex mánaöa ábút5 á
hverju hinna næstu þriggja ára eftir
at5 hann hefir unniö sér inn eignar-
bréf fyrir heimilisréttarlandi sínu, 09
auk þess ræktaö 60 ekrur á hinu seinna
landi. Forkaupsréttarbréf getur land-
nemi fengiö um leiö og hann tekur
heimilisréttarbréfiö, en þó meÖ vissum
skilyröum.
Landnemi sem eytt hefur heimills-
rétti sinum, getur fengiö heimilisrétt-
arland keypt í vissum héruöum. Verl
$3.00 fyrir ekru hverja. SKYLDtlt—
Veröur aö sltja á landiriu mánuöi af
hverju af þremur næstu árum, rækta
60 ekrur og reisa hús á landinu, sera er
$300.00 viröi.
Bera má niöur ekrutal, er ræktasf
skal, sé landiö óslétt, skógi vaxiö eöa
grýtt. Búþening má hafa á landinu I
staö ræktunar undir vissum skilyröum.
Blöö, sem flytja þessa auglýslngs
leyfislaust fá enga borgun fyrir.
w. w. coitv,
Deputy Minister of the Interlor.
SKAUTAR SKERPTiR
Skrúfaöir eöa hnoöaöir á skó án
tafar^ Mjög fín skó viögerö á meö-
an þu bíöur. Karlmanna skór hálf
botnaöir (saumaö) 15 minútur,
gúttabergs hælar (dont slip) eöa
leöur, 2 minútur. STUWAIiT, lua
PacifU Ave. Fyrsta búö fyrir
austan aöalstræti.
Kaupið Heimskringlu.
ADAMS BROS.
Plumbing, Gas & Steam Fitting
Vlðgerðum sérstakur
gaumur gefin.
-588 SHERBROOKE STREET—
Cor. Sargent
on Easy Payments
OVER-LAND
MAIN & ALEXANDER