Heimskringla - 18.02.1915, Blaðsíða 4

I
BLS. 4
H E I M S' K R I N G L A
WINNIPEG, 18. FEBRÚAR 1915.
Heimskringla
(Stofnuð 1886)
Eamur út á hverjum fimtudesl.
trtgefendur og eigendur
THE VIKING PRESS, LTD.
Ver75 blaíisins í Canada og
Bandaríkjunum $2.00 um áritl
rirfram borgab).
ent til Islands $2.00 (fyrirfram
borgaC).
Allar borganir sendist rábs-
manni blatisins. Póst eía banka
ávísanir stýlist tii The Viking
Press, Ltd.
Rltstjórl
M. J. SKAPTASON
RáSsmahur
H. B. SKAPTASON
Skrtfstofa
729 Sherbrooke Street, Wiooiper
BOl 3171. Talsimi Qarry 4110
Sparnaður áríðandi.
VÉR VERÐUM AÐ SPARA MEIR
EN VÉR GJÖRUM.
Nú er sjöundi Riánuður stríðsins.
5að þarf ekki að lýsa því — vér höf-
um nokkurnveginn húgmynd nm
það — að það byggir ekki upp, evk-
ur ekki auðmagn heimsins. Á hvcrj-
um einasta degi eru eignir eyðiiagð-
ar upp á millíónir dollaru hjá þjóð-
um þeim, sem berjast, og það hefir
áhrif á allan heim. Af þessu leiðir,
að hundruð millíóna dragast frá
peningum þeim, sem eru í veltu.
Þær fljóta um heim allan, þegar alt
er með feldu. Sumar koma til Win-
nipeg, og af þeim rennur meira eða
minna um greipar manna. Þær eru
brúkaðar hér og varið til starfa
margvíslegra. Nú er sumt af þeim
étið, sumt brent upp á landi eða
sökt í sjó niður. Einstöku grafa
þær niður, svo að cnginn nái þeim.
— En af þessu öliu sjáum vér ekki
cent hér í Winnipeg. Verk öll við
byggingar hætta, og margt annað,
svo að nú eru þeir verklausír, sem
áður gátu selt vinnu sína háu vcrði.
Eignir í borginni hrapa niður; —
húsin eru farin að standa auð. Og
þetta er þó ekki nema byrjunin;
því að öllum líkindum verða þau
tífalt eða hundraðfalt fleiri, sem
auð standa, þegar vorar og sumarið
kemur. Margir hafa lagt eigur sínar
1 lóðir; en nú eru þær víða um bæ-
inn fallnar, að sögn, um helming,
og eiga eftir að faua meira. Og þar
tapar margur maðurinn því, sem
hann var búinn að spara kannske
fleiri ár. Sumir tapa lotunum og
húsunum alveg, og standa uppi,
rúnir inn að skyrtunni.
Hvað eiga menn að gjöra? Menn
segjast ekki geta farið út á land á
skyrtunni, með konu og börn, eða
treysta sér ekki til þess; og það er
enginn efi á því, að það er harð-
ræði fyrir menn, sem lengi hafa ver-
ið í borgum; það er harðræði fyrir
unga fólkið, karla og konur, sem
vanist hafa leikhúsunum og hinum
eilífu samkomum og glcðifundum,
og búist hefir fínum fötum, er ekki
má hrukka eða blettur á koma.
Eg veit það ekki, reyndar, en eg
heid, að íslendingar séu hér reglu-
samir, hvað vín snertir, og að það
sé rangt, að saka þá nokkuð um
það. En þeir cru skemtanagjarnir
og léttúðugir og láta skildinginn
fara, hvencer srn þcir geta veitt sér
glaða stund fyrir hann; og það eru
ekki einungis hinir ungu, heldur
eldra fólkið (sbr. Vatnsdælu: “með-
an mér tennur um tolla----”). Það
sýna samkomurnar og veizlumar,
sem lítið uppihald er á. Það er
náttúrlega ljómandi skemtiiegt, að
geta verið í veizlum og á mynda
sýningum og gleðisamkomum á
degi hverjum, og sjá fiilkið prúðbú-
ið með stífuðu líni og gullhnöpp-
um og demöntum og á silkikjólum,
— ef maður getur borgað fyrir það,
eða ef maður þarf ekki að borga. —
En svo gengur lifið alt út á þetta,
að fá fylli sína af ánægjunni, og
margir vilja vcita öðrum ánægju;
því að íslendingar hafa æíinlega
verið gestrisnir, hvar sem þeir eru
og hvenær sem menn hitta þá, —
nema einstöku menn, sera líl ir
vilja verða.
En það eru agnúar við þetta. Ef
þú ætlar að hitta mann að kv.;ldi
til, þá ertu aldrei viss um, að hitta
hann heima; og ef þú þarft að ræða
við hann um áríðandi mál, þa
þarftu að ná honum helzt með tele-
fón, og segja honnm, að þig langi fil
að heimsækja hann þetta kveldið.
“Því er nú ver”, segir hann, “eg er
búinn að lofa að vera á söngsam-
komu það kvcldið”.. — En þá næsta
kveld? Það getur hann ekki held-
ur; þá verður hann að fara með
henni eða honum ofan á leikhús.—
Jæja, næsta kveld þá. Nei, þá er
safnaðarfundur.— En næsta kveld?
Þá er nú leikurinn íslenzki; þar má
hann náttúrlega til að vera. — En
næsta kveld? Þá er Goodtemplara-
fundur. — En næsta kveld? Þá er
Menningarfélagsfundur. — En þá
næsta kveld? Þá er náttúrlega
messað, á sunnudagskveldið. — En
mánudagskveldið? Þá er spilafund-
ur í klúbbnum. En annan þriðju-
dag? “Veiztu ekki af pólitiska fund-
inum?” Þar má hann til að vera;
og svo kemur veizla, þá Jeikur, þá
fundur, fundur, söngsamkoma, safn
aðarveizla, Gooodtemplara fundur,
ungra manna veizla, pólitiskur
fundur, mcnningar fundur, safnað-
argleði. — Vinur hans verður að
fara heim, hann getur aldrei séð
hann.
Það er gleðilegt líf þetta. Menn eru
ekki að kúldast í húsunum. Það
er ekki hægt að bera það á menn,
að þéir sinni ekki opinberum störf-
um, eða séu ófélagslegir. Þeir eru
meðlimir — meðlimir — meðlimir,—■
alt eintómir limir, f öllum hugsan-
legum félagsskap. Og eg efast ekki
um, að margt af þessu sé gott og
clskulegt og alvcg nauðsynlegt.
En þegar vinnan er búin og vas-
inn er tómur og lánstraustið farið
og börnin svelta, en konurnar
kvarta, — hvað á þá að gjöra? —
Að fara út á land? — Hvað eiga
silkikjólarnir og píanóin að gjöra
út á land? Þetta er ágætt í borg-
inni og líklcga nauðsynlegt, til þess
að halda uppi þessu lffi, sem menn
voru farnir að venjast. En silki-
kjóllinn er ekki hcntugur i skógun-
um, þar sem sprekin flækjast um
fætur manna; eða f mýrarsundun-
um. Píanóið er náttúrlega Ijómandi
góð og skemtileg eign fyrir þá, sem
á það leika, ef fleiri eru áheyrendur
en kýr og hænsni. En hvorugt seð-
ur bömin, eða sáir kartöflunum,
eða stakkar heyið, eða mokar fjósið.
Það er ákaflega hart fyrir svona
fólk, að fara út á land. — Fólkinu
finst það niðurlæging og hugmynd-
ir þess, vonir, eftirlanganir og ósk-
ir ganga í alt aðra stefnu. Hafi það
tekið ráð f tíma og sparað, meðan
eitthvað var til að spara, þá þarf
ekki að koma til þess; það getur
þá haldið áfram þessu skemtilega
féiagslífi sínu, farið á samkomur og
étið kökur og drukkið kaffi, kann-
ske fram á dánardægur. En — og
það ætti hver og einn, karl og kona,
að íhuga það —, það stofnar börn-
um sinum og eftirkomendum í þenn-
an sama vanda: Þau læra að elska
borgalífið, með glysinu og prjál-
inu og leikhúsunum og samkomun-
um og fundunum öllum. Þau læra
cða venjast svo, að þau hræðast fá-
mennið og vinnuna, og starfið. Og
vöðvarnir verða einsog mauk eitt;
þeir tapa samdráttaraflinu og allur
vcrður Iíkaminn óstyrkari, og sálin,
sem býr í likama þeirra, verður ó-
styrkari, og þrekið og þolið og út-
haldið, — það rýrnar lið fram af
lið. Þannig hefir hver einasta þjóð
farið i heiminum, þegar hún fór að
vcnjast á 'sællifi, skemtanir og mun-
að. Og endalokin hafa jafnan orðið
þau, að hún hefir verið kúguð. og
fótum troðin af þeim, sem sterkari
og harðari voru.
(Meira næst).
Hinir r»ýju skattar.
Þrjátiu millíónir er hið aukna
gjald, sem stafar af striðinu. Þaft
virðist ckki létt, að grípa upp 30
milliónir, að auka útgjöld monna
um þessa upphæð, svo að enginn
verði gramur við, og það geta verið
misjafnar skoðanir um það, bvcrn-
ig bezt og réttlátast sé að ná þess-
um peningum.
En einhvernveginn kemur það
svo íyrir, að þessi aðferð stjórnar-
innar sé eins réttlát og hentug eins
og hægt er að hugsa sér. Skatturin.i
er lagður á peningana, þar sem þeir
eru. Þeir, sem peningana hafa verða
að gjalda.
Hann er þá þessi skatturinn:
Á bankaseðla 1 prósent.
Á inntektir Trust-félaganna og lán-
félaganna, 1 prósent.
Á öll fréttaskeyta-félög í Canada
(telegraph companies), 1 c.ent á
hvert 15 centa skeyti.
Á innicktir ábyrgðarfélaga, allra
annara en life, fraternal benefit
and marine insurance.
k járnbrauta- og gufuskipa farbréf
keypt í Canada til einhverra
staða í Canada, Newfoundland,
West Indies og Bandaríkjanna,
fimm cents á hvern dollar far-
bréfsins upp til fimm dollara, og
fimm cents fyrir hverja fimm
dollara, er farbréfið kostar
meira.
10 cents á hvert svcfnpláss á járn-
brautarvögnum.
5 cent á hvert sæti í parlor cars, og
skulu félögin, er selja, heimta
inn gjaldið.
Hver maður eða félag, sem flytur
farþega á skipum utan Canada,
British West India og Bandarikja
geldur einn dollar fyrir hvern
mann, er kaupir farbréf upp til
10 dollara, — þrjá dollara fyrir
$30, fimm dollara yfir $50
Auk þessa verður að setja frimerki
á allar bankaávísanir, öll inn-
Iegg á banka, og vixla, 2 cents.
A allar express og post office ávis-
anir, 1 cent.
Á öll bréf og póstspjöld i Canada,
1 cent.
Á farmskrár (Bills of Lading) 2
cents.
Á patent meðul öll, ilmvötn og blönd
ur, 1 cent á 10 centa flösku, og
1 cent fyrir hver 10 cent, sem
flaskan kostar rneira.
Vinskalturinn.—A hvern pott eða
minna af vínum, er ekki freyða
og seld eru í Canda, leggist 5
cent, og 5 cents á hvern pott,
sem þar er yfir. En 25 cents á
hvern pela kampavíns og annara
freyðandi vína, og 25 cents á
hvern pela, scm þar er fram yf-
ir. Og skal vinskatturinn ganga
í gildi undir eins, en síðar mun
ákveðið um hina skattana.
Tollar auknir.—Auk þessa verður
tollur aukinn hlutfallslega á öll-
um vörum og vörutegundum, —
með vissum undantekningum. í
Iista þessum eru allar þær vöru-
tegundir, sem áður hafa á toll-
skrá verið og tollfríar. Tollurinn
eykst um 7% prósent eftir verði,
ef vörurnar koma frá öðrum
löndum en Bretlandi þaðan 5
prósent (preferential).
Hvað er hægt cð gjöra
fyrir ‘iitla bændaf ólkið’?
Eftir S. A. Bjarnason.
(Niðurlag).
Haustsýningin.
Á tilteknum degi á haustinu vcrð-
ur svo að halda sýningu. útbreiðslu
deild Búfræðisskólans sendir dóm-
endur, félaginu að kostnaðarlausu.
Þessir dómendur kenna einnig ung-
lingunum að dæma um gildi sýning-
argripanna; þannig, að þeir taka
hverja deild út af fyrir sig og sýna,
hvernig að dæma skuli. Þannig læra
drengirnir að þekkja úr bezta út-
sæðið, beztu hænsnin o. s. frv.; og
stúlkurnar læra að Icggja dóm á góð-
an saumaskap, góða brauðgjörð o.
s. frv. Er þessi æfing mjög mikils
virði fyrir heimilin, því börnin fá
aukinn áhuga fyrir búsýslunni, og
bæta úr mörgum þeim þörfum, sem
hingað til hefir verið fullnægt með
erfiðum en óheppilegum vinnuað-
ferðum.
Þegar svo samkepninni er lokið,
á hver unglingur, til fullra yfirráða,
það sem hann hcfir framleitt, auk
þeirra peninga verðlauna, scm hann
kann að ná í. Til dæmis náði einn
drengur $10.00 verðlaunum fyrir
svinshvolpana sina, og hafði þess
utan $12.00 í hreinan ágóða, eftir
að svínin voru seld. Annar drengur
hlaut sem næst $10.000 verðlaun fyr-
ir hænsnarækt sína; endi síðan
hænsin á Brandon sýninguna og
náði í mcdalíu i samkepni við full-
orðna.
Verðtaunafc.
Sveitarstjórnir og framfarasamir
einstaklingar leggja fram fé til þess,
að sæmileg verðlaun séu gefin á sýn-
ingunni. Hingað til hafa engin vand-
ræði orðið úr þvi, að ná saman því
fé, sem þarf, því allir eru fúsir að
hálpa svo góðu fyrirtæki. Einnig er
í orði, að Útbreiðsludeildin gefi
silfur og bronze medalíu í hverri
deild.
Hvemíg á aS mynda f' Iag.
1. Einn eða fleiri framtakssamra
manna takast á hcndur að útvega
eyðublöð frá Útbreiðsludeild Bú-
fræðisskólans, og fá svo undirskrift-
ir þeirra barna, sem í félaginu vilja
standa.
2. Til þess að félag geti mynd-
ast, þarf að minsta. kosti tuttugu
(20) unglinga og börn, 10 til 16 ára
að aldri. Hvert barn getur valið um,
hverar deildir samkepninnar það
vill rcyna á þvi ári.
3. Eitt skólahérað getur myndað
félag, ef nógu er mannmargt. Eða
fleiri skólar geta tekið sig saman.
Eða það má mynda félag út frá ein-
hverjum miðpunkti í bygðinni, þar
sem eftirleiðis væri hægt að hafa
hustsýningu.
4. Jafnframt því, sem félagið cr
myndað og meðlimaskjölin eru send
inn, skal senda beiðni til Útbreiðslu-
deildarinnar um egg kartöflur, maís
og bæklinga þá, sem félagsmenn
þarfnast fyrir sumarið. Nauðsgnlegt
er, að senda þessa beiðni inn
snemma á vorinu, áður en upplagið
gengur upp.
5. Félagið hefir fund og kýs eft-
irfylgjandi stjórnarnefnd: (a) Heið-
ursforscta og forseta; (b) Heiðurs-
varaforseta og varaforseta; (c)
Heiðursskrifara og skrifara; (d)
Heiðursféhirðir og féhirðir; — og
(e), ef margir skólar t. d. hafa sitt
smáfélagið hver í sambandi yið
stærri heild, þá er skrifarinn úr
hveru sliku smáfélagi, álitinn sjálf-
kjörinn nefndarmaður í heildar-
nefndinni. Þannig, að ef 5 skólar
eða smáheildir eru starfandi, skulu
þeir 5 skrifarar, sem þeim félögum
tilheyra, vera í aðalnefndinni, sem
þá yrði niu (9) manna nefnd, auk
heiðursmeðlimanna. — Það skal hér
tekið fram, að heiðurs-meðlimirnir
eru fullorðið fólk, sem hefir eftirlit
mcð starfi aðal starfs-nefndarinnar,
sem samanstendur af unglingunum
sjálfum. Með þessu móti læra börn-
in að sinna fundarstörfum, með-
höndla peninga o. fl., en hafa eftir-
lit frá fullorðnum, svo alt sé í lagi.
Hér virðist oss ekki úr vegi, að
benda á þann árangur, sem svona
starfsemi hefir, — algjörlega frá-
skilið efnalegu hliðinni. Alloft á það
sér stað, að unglingar til sveita
standa að baki jafnaldra sinna í
bæjunum, hvað snertir framgangs-
máta og framkoinu. Margur, sem
hefir fengið allmikla uppfræðslu,
hefir ekki lært að beita kunnáttu
sinni 'og skipar því lægra sæti, þeg-
ar til einhverra framkvæmda kem-
ur. Fjöldi karla og kvenna hafa
hæfileika til að starfa, en hafa aldrei
fengið æfingu í l»vi að koma fram
með hugsanir sínar i ræðu eða riti.
Starfsemi Boys’ and Girls’ Club
ætti að fyrirbyggja í framtíðinni,
slíkt ástand meðal sveitalýðsins. —
Bændur geta aldrei haldið sínum
hlut óskertum, fyr en þeir geta
sjálfir gengið fram og hrundið Iram
málum sínum. Ti) þess þarf að und-
irbúa yngri kynslóðina.
Þá er annað, sem er íhugunar-
vert fyrir alla borgara landsins: —
Hvert barn, sem sækir sveitaskóla,
kostar land og lýð ærna peninga.
Oftast er árangurinn af þeim til-
kostnaði aðeins sá, að unglingarnir
hætta svo skólanámi, að þeir eru
ekki færir um, að sinna nokkru
starfi, svo í lagi sé; þeir eru algjör-
lega áttaviltir, þegar út i baráttuna
er komið. Starf þessa félags er að
bæta úr þessu, að miklum mun. Á
yfirstandandi tímabili er það bráð-
nauðsynlegt, að allir starfi rétt. —
Unglingarnir verða að geta stigið i
einu skrefi frá skóladyrunum, og út
í starfsemi þá, sem þeirra bíður.
Peningum til mentamála er óheppi-
lega varið, ef ekki fæst fyrir þá upp-
vaxandi kynslóð, sem er reiðubúin
til að bcra byrðar mannfélagsins,
hvað framför og framleiðslu snert-
ir; þeim er blátt áfram sóað, ef fyr-
ir þá fæst kynslóð, sem er lítt sjálf-
bjarga og fyllir ef til vill þann Pokk-
inn, sem eykur byrðir mannfélags-
ins og dregur til sín það, sem hún
hefir ekki framleitt. Á meðan skóla-
fyrirkomulag vort bætir ekki úr
þessu, er brýn þörf á, að aðrar að-
ferðir bæti úr því ástandi sem er.
Skýrslur frá starfandi félögum.
Á árinu 1914 voru 40 skólasýn-
ingar haldnar i Manitoba; 100 skól-
ar tóku þátt í þeim, með 2,500 nem-
endum samtals. Flestar þessar sýn-
ingar voru haldnar sérstaklega, þ.
e. óháðar öðrum stærri bændasýn-
ingum. Skýrslur frá nokkrum stöð-
um fylga hér með:
Teulon.—Einn skóli, 30 börn; 260
gestir á sýningunni.
Restop.—-Tveir skólar; 64 börn; 200
gestir á sýningunni.
Neepawa.—Sex skólar; 160 börn;
500 gestir; $140.00 /gefnir i
verðlaunum.
Dauphin.—Tvcir bæjarskólar og
fjórir sveitaskólar saman; 400
börn tóku þátt í sýningunni.
St. Pierre.—Einn skóli; 34 börn;
$76.50 í verðlaunum.
Hartney.—Fjórir skólar; 140 börn;
$59.00 gefnir i verðlaun.
Beausejour.—Tveir skólar; 85 nem-
endur; 1,000 sýningargestir;
$75.00 gefnir í verðlaunum.
Roland.—Á þessum stað var útbýtt
171 tylftum af eggjum, 2360 pd.
af kartöflum til útsæðis og ’50
smábögglum af maís. Á sýning-
unni voru einnig gefin verð-
laun fyrir hannyrðar og smið-
ar. Verlaun alls $170.00. 312
börn tóku þátt i sýningunni.
Souris.—Tólf skólar voru samein-
aðir, en hvcr skóli hélt sýningu
heima hjá sér fyrst, — og voru
þannig valdir beztu gripirnir
til að sctja á aðalsýninguna í
Souris. Verðlaun voru gefin
fyrir matreiðslu, smiðar, hann-
yrðar, garðávexti, maís, hænsni
og svin, og þessutan verðlaun
fyrir bezt ræktaðan kálgarð.
Porlage la Prairie.—Yfir þrjátíu
skólar tóku þátt i sýningunni,
og höguðu til líkt og gjört var í
Souris. $200.00 voru gefnir í
verðlaunum.
Hraðskeyti.
Hvers vegna una ckki unglingar við
sveitalif?
Mrs. Nellie McClung svarar þann-
ig: —
. Bndurnir bera ekki nóga virð-
ingu fyrir sinni eigin lifsstöðu.
2. Sveitalíf er of erfitt, og þreyt-
andi. Það vanhagar um létt-
lyndi og gleðskap. Margir, sem
hafa alist upp til sveita, hafa
alt of fáar skemtilegar endur-
minningar frá æskuárunum.
3. Bændur setja alla peningana og
vinnuna í kvikfenað og fast-
eignir, ag hafa svo ekkert af-
gangs til þess, að gjöra heimil-
in þægileg og aðlaðandi. Fólk
til sveita ætti að leggja sér til
eftir beztu föngum lífsþægindi
og hlunnindi á heimilum sin-
um. Virkilega er hægt að byggja
upp og halda við bændaheimil-
um, sem taka fram öllu upp-
gerðar-glysinu, sem sézt í bæj-
um.
• * •
Gefið ekki börnunum peninga.
Gefið þeim þeldur tækifæri til að
vinna fyrir peningum. Kennið þeim
að láta peningana vinna.
Drengur á skólaaldri eignaðist
$30.00 i verðlaunum á sýningum í
fyrra. Hann á allgóða upphæð á
sparisjóðnum nú; en þar fyrir utan
hefir hann notið mjög mikillar á-
nægju af starfi sinu. Sú ánægja er
lika i sparisjóði.
* * *
Sjáið fimtuga öldunginn! Hann
er þó nokkuð upp með sér af verð-
launahestunum sínum. Haldið þið
ekki að fimtán ára drengarinn gæti
haft ánægju af að sýna skepnu, sem
hann hefir alið upp, — og þiggja
verðlaun fyrir? Að öllu sjálfráðu á
hann þó eftir að starfa í þarfir
mannfélagsins ein 40 ár eftir að öld-
ungurinn er fallinn frá.
* * *
Nei, skólahéraðið er beint ekki of
lítið til þess, að hægt sé að hnlda
sýninguna. En hugsunarháttur fulí-
orðna fólksins er oft alt of litill
(þröngur).
* • •
Vekjið áhuga barnanna ykkar fyr-
ir þvi, sem þið eruð að starfa, og
gefið þeim sinn hlut. Þá yfir ;efa
þau ykkur ekki i ellinni.
• * *
Þjóðræknissjóðurinn!
Sýnið þjoðrækni. Leggið fram dá-
Iítið af skildinguin til verðlauna á
sýningunni, og örfið þannig hörnin
til starfa. Sú þjóðrækni margborg-
ar sig.
Olíugröftur rétt hjá Winnipeg.
Innan mánaðar verður farið að
grafa i St. Vital, austanmegin Rauð-
ár, rétt hjá St. Norbert, til þess að
leita eftir olíu. Maður nokkur, F. A.
Ogiltree, kom til borgarinnar 25.
janúar frá Toronto. Hefir hann
fengist við olíugröft i 20 ár, og seg-
ist vera störfum þeim vel kunnugur.,
Segir sig lengi hafi grunað, að olia
hlyti að vcra í Rauðárdalnum, og
hafi hann fundið merki hennar í
Norður Dakota. Hann er búinn að
leigja land til að grafa i af tveimur
eða þremur mönnum, og segist hafa
alt tilbúið til að byrja.
Á 700—800 feta dýpi segir hann
að menn lendi á granit klöppum,
og það sé hugsandi, að þar finnist
olía. Rauðárdalurinn sé lægsta pláss
ið frá Kletta fjöllunum, en austan
við dalinn taki við klettamyndun,
granit, og væru miklar líkur til, að
olían h’cfði sigið frá fjöllunum að
vestan þangað, er granit-hellan reis
upp og stöðvaði hana, og hljóti hún
þvi að liggja i dældinni vestan við
granit-garðinn, eða hrygginn, sem
liggur hér frá suðri til norðurs.
♦ t
♦ t
♦ 4-
ú
♦ t
♦ t
♦ t
♦ t
♦ t
♦ ♦
♦ ♦-
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
♦ ♦
:t
♦ ♦
♦ f
♦♦
ú
“Aluminum Roaster”
Við höfum bætt “WEAR ETERNAL” Aluminum Eldhús Áhöldum við okkar
vana upplag af húsbúnaðar áhöldum, og seljum nokkur af nauðsynlegustu
áhöldum nú um tíma sem innleiðsluboð í okkar nafnkendu “Hoosier Club” sölu.
Við ætlum að selja nokkra “Seamless Oval Roasters” eins og þessi, í myndinni
með þeim skilmálum að fá
$1.00 strax, afganginn, 2 vikulegar borganir $1. hver
Hver “Roaster” er ábyrgstur íyrir tíu árá brúk, af þeim sem búa þá til.
aiife.............::
Stært5, 14% x 9% x 7 þuml.
AD SEM ALtMlNliM KLI>1ICS
AHöLD HAPA TIL SINS
AGÆTIS
1. í*a?S hvorki flaskast e?5a losn-
ar upp úr þeim.
2. Þau svit5na ekki.
3. t>at5 er fljótlegt atS matreltSa
í þeim
1. Þau ryt5ga ekki.
5. Hægrlega hreinsutS.
6. Endingrargæt5i.
7. Þau eru létt.
1 Eitur-frí.
VfARGAR HVERSDAGS ÞARP-
1R SHM “OVAL ROASTER” ER
NAUÐSYNLEGUR FYRIR
Til at5 sjót5a í gufu aldin, gart5-
ávexti, fugla, kjöt, fisk, baka
braut5, kökur, sæta-brauT5, hveitis
pípur og pott skorpu-steik.
Hentugrur til brúks ofan á elda-
stó et5a inn f bökunarofni.
* Oval Drip’* eða þvotta paana
passar í skolavatnsþróna, þvæst
hæglega.
Kaupið “Wear Eternal” “Roasters,, í stað “Roasters,,
sem eyðileggjast.
EKTA ALXJMINUAI
STEIKJARAPANIVA
PIMTAN CENT.
Hver sem kaupir ‘Roast-
er” hefir rétt til a 3
kaupa eina af okkar
ekta “Aluminum” steikj
arapönnum fyrir 15c.
i peningum et5a tvœr
fyrir 25c. Þær eru vel
tvlsvar sinnum eíns
mikils virtii.
HOOSIER IIIiGMYNDIN ER I*ESSI:
Okkar hugmynd er a® láta ekkl
vlllast á vanalegum lelhinlegum
smáborgunar skilmálum og selja
misindls vörur á háu vertli. Þu
getur ekki keypt ekta "Alummum”
Roaster ábyrgstan fyrlr 10 ár, f
Winnipeg fyrir tvisvar J>at5 verti
sem vitS bitSjum um. Okkar “Al-
uminum" vörur eru einnig seldar f
samvöldum flokkum, hentugum fyr-
ir þarfir á hver.Ju heimili á vertii
sem nemur frá $3.95 til $13.45; vertS
er mismunandi eftir samvalningi.
I*EIR SEM KAUPA
PYRIR PEIVIINGA
NJÖTA AG6ÐANS
MEÐ OKKUR
Hver sem kaupir ‘Roast-
er” fyrir peninga út f
hönd nýtur ágötSans
metS okkar atS því leytl
atS hann fær vottortS
sem vertSur endurleyst
á hvatSa William Coates
kjöt markatSi sem er í
bænum fyrir 25c.
ATHUGIÐ ÞAÐ SEM VIÐ SÝNUM—ÞAÐ ER STÆÐSTA VAT, AF “ALUMINUM” ROAST-
ERS SEM NOKKURN TÍMA HEFIR VERIÐ SÝNT 1 SMÁSÖLU BtrÐ 1 WINNIPEG.
ÞETTA MAKALAUSA TILBOÐ ER EKKI Á MÖRGUM “ROASTERS” OG END-
IST EKKI LENGUR EN ÞANGAÐ TIL UPPLAGIÐ SEM VIÐ NÚ HÖFUM ER
UPPGENGIÐ. NOTIÐ TÆKIFÆRIÐ AÐ EIGNAST EINN ÞEIRRA ÁÐUR
EN ÞAÐ ER OF SEINT.
TUE “HOOSIER” STORE
Phone Main 2828 287 Donald St. Winnipeg
♦■
♦■
3:
♦<
♦.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦>‘‘-t4"-‘-‘-‘
K. A>. t A>
f t * * ♦:>♦♦'