Heimskringla - 04.03.1915, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 4. MAIGÍ 1915.
HEIUSKRiNGLA
BLS. 3
Hugarhvarfl um vestur-íslenzka
menning.
(Framhald frá 2. bls.).
lendinga. En svo komu áhrifin:
ný reynsla öðruvisi en heima. Þá
myndaðist vestur-íslenzk menning,
ef hún er nokkur til. — Lýsing fyr-
irlesarans á ástandinu hér ekki að
éllu leyti rétt. Það er ekki alveg á-
reiðanlegt, að miða menningarstig
þjóðlífsins við það, sem gefið er út
á prenti; það tæmir ekki efnið. —
Blöðin hér vestra eru gölluð, en
(tanda samt ekki mikið á baki blöö-
nm Austur-íslendinga, að undan-
teknu því, að Nýtt-kyrkjublað ber
«f vorum kyrkjulegu ritum. — Mest
er um það vert, að þeir menn, sem
að blöðunum standa, séu ærlegir
menn og sannir í skoðunum. Þessi
skilyrði hefir Lögberg aldrei sett;
lítið dæmi þess mætti sjá nýlega i
meðferð kvæðis eftir skáldið St.
«G. Stephánsson: erfiljóð eftir
Skapta B. Brynjólfsson. Bitstjórinfi
|)orði ekki að neita höfundinum
að taka það, en setti kvæðið á ó-
virðulegasta stað í blaðinu og með
þvi smærsta letri er föng voru á, til
að vinna því ósæmd. Asnir n rcynir
að sparka í ljónið dauða.— Það er
ádrengskapurinn, sem feygir l'.laða-
anensku-rótina hér. Blöðin hér iifa
akki á kaupendum sínum; þvi mið-
Br eru þeir óskilvísir. Ef beir væru
(kilvísir, þyrftu blöðin ekki að vera
bundin á klafa pólitiskra flokka;
«n þau hefðu neyðst til að þiggja
atyrk af flokkunum til að geta hald-
ist við. — Ef þessi er sá eini grunn-
«r, sem við getum bygt á, vildi eg
«kki byggja ofan á hann. En við er-
am ekki út af Indíánum eða Eng-
lendingum. Við erum norrænt fólk.
Vænta má þess, að þeir menn rísi
sipp, sem geta lagt hornsteininn,
Crunnurinn er meðvitundin um ætt
«kkar og uppruna, á þann grunn
byggja þjóðirnar. Síðustu orð síra
Jóns Bjarnasonar voru: “Leggið
rækt við ætt, sögu og bókmentir
▼orar. — Það hefir nýlega verið
gefin út bók: “Through man to
God”; samband okkar við tilveruna
er í gegnum manninn. Sáluhjálp
ekkar er bundin við islenzkt þjóð-
erni.
Stefán Pétursson —
.. Kvaðst hafa haft ánægju af fyrir-
lestrinum, en ekki vera höfundinum
gamdóma i sumu. — Að vísu væri
saga sú, er nú væri að birtast í Hkr.
og einn ræðumanna hefði sérstak-
lega minst á sem fremur léttvæga,—
engin undur og stórmerki, en hún
flvtti hollar siðferðiskenningar, —
sýndi sigur hins góða. — Broslegt
hefði sér fundist, að fyrirlesarinn
þakkaði Free Press, að Lögberg var
ekki verra en það er. Free Press
▼æri þó engin fyrirmynd í óhlut-
drægni, hvað pólitiskar fréttir og
stefnu snerti. Fréttir i þvi blaði
væru litaðar af stjórnmálastefnu
blaðsins,, meira teygt úr þeim og
gefið betra pláss, ef þær væru flokk
þess í hag, — engu síður en í ýmsum
•ðrum flokksblöðum.— Hvað menn-
ingu okkar snerti hér, væri enn ekki
mikils að vænta; fátækt hefði amað;
þó værum við komnir nokkuð á
▼eg. Afkomendur kynslóðarinnar,
sem nú er óðum að hverfa, og hinn-
ar, sem er að taka við, ættu áð sýna
þess vott, að í þá átt væri stefnt.
B. L. Baldwinson —
Kvað fréttir í Hkr. undir sinni
itjórn hafa verið birtar í blaðinu
éldungis hlutdrægnislaust.
Friðrik Sveinsson, ritari.
SKAUTAR SKERPTIR
SkrúfatSir e'Ba hnoTJatfi*' & shó &n
tafar Mjög ffn skó viógeró ó
an þú bíóur. Karlmanna skór half
botnaöir (saumaö) 15 mínútur,
gúttabergs hœlar (ðont sllp) eöa
leöur, 2 mínútur. STEWAHT, 193
Paclfia A ve. Fyrata bútl fyrir
austan abalstrœti.
Sameiningin
og kyrkjumálið.
1 janúarblaði Sameiningarinnar
ritar forseti kyrkjufélagsins um mál
Þingvalla-safnaðar og leitast við að
skýra fyrir lesendum blaðsins dóm
hæstaréttar i málinu. Beitir hann
rökfimi sinni til þess, að gjöra sem
minst úr áhrifum dómsins, og ef eg
skil hann rétt, færir hann meðhalds-
mönnum kyrkjufélagsins þessa þre-
földu huggun:
1. Málið var höfðað til þess að
láta dómstólana skera úr um, hverj-
um hluta safnaðarins kyrkjubygg-
ingin heyrði til. Það atriði var að
vísu dæmt á móti meðhaldsmönn-
um kyrkjufélagsins, en það gjörir
ekkert til, því þeir hafa ekkert með
kyrkjubygginguna að gjöra.
2. Trúaratriðið, sem málið sner-
ist um, var einnig dæmt á mó»i
kyrkjufélaginu; en það gjörir ekk-
ert til heldur, þvi kyrkjufélagið
heldur þessu ekki (lengur?) fram.
3. Svo eg viðhafi hans eigin orð:
“Aðal-atriðið er málskostnaðurinn
— og er það auka-atriði.
Þetta mál hefir þótt merkilegt frá
þvi að það fór fyrst á stað, en engum
mun hafa verið það kunnugt, fyr en
forseti kyrkjufélagsins gaf það til
kynna, að hér væri um mál að ræða,
þar sem aðal-atriðið væri auka-
atriði. Engan mun fyr hafa grunað,
að kyrkjufélagið hafi sett þetta mál
á stað og lagt allan þennan kostnað
á meðhaldsmenn sína og alla þessa
aukavinnu á dómstóla landsins, að
eins að gamni sinu, til þess að finna
út, hvorri hliðinni bæri að borga
málskostnaðinn. Ef ekkert annað
gjörði til en málskostnaðurinn, mun
mörgum efalaust finnast, að skyn-
samlegra hefði verið, að setja ekk-
ert mál á stað, því þá hefði enginn
málskostnaður ‘orðið.
Sira Björn reynir mjög kænlega
að koma þvi að, að dómararnir, sem
með kyrkjufélaginu dæmdu, beri af
hinum, sem á móti þvi dæmdu, og er
með dylgjur til meirihluta dómar-
anna, sem maður í hans stöðu ætti
að vera of vel innrættur til þess að
láta sér koma til hugar, hvað þá
heldur að setja á prent. Þar til og
með er þekking hans á dómurunum
af svo skornum skamti, að hann staf-
ar nöfn tveggja þeirra ranglega, þar
á meðal nafn há-yfirdómarans sjálfs,
sem hann staglast svo mikið á og
sýnist álita, að hafi einhvern töfra-
kraft. Það er skynsamlegra fyrir
síra Björn, að fara ekki að gjöra
neinn samanburð á mönnunum. En
í sambandi við það, sem hann ér
búinn að segja, gæti eg bent honum
á, að honum láðist að geta þess, að
Templeton og Fisk hafa báðir verið
héraðs-dómarar í Grand Forks, og
að Templeton hefir aldrei af nein-
um verið talinn jafningi Fisks. Hann
hefði einnig mátt geta þess, að þó
Templeton væri dómari héraðsins á
undan Fisk, þá varð hann árið
1896 að víkja úr dómarasætinu fyr-
ir Fisk, þá kornungum lögmanni, og
að Fisk hélt sætinu þangað til hann
varð hæstaréttardómari árið 1906,
og á meðan var Templeton hvergi
domari, en að eins réttur og sléttur
lögmaður. Iiann hefði cinnig mait
geta þess, að há-yfirdómarinn sjálf-
ur, Spalding, var af borgurum rík-
isins veginn á vogarskálum almenn-
ingsálitsins og léttvægur fundinn í
kosningunum 3. nóvember 1914, og
að í hans stað var kosinn sem með-
dómari A. M. Christianson frá
Towner með 3,409 atkvæðum fram
yfir. Það hefði lika verið alveg sak-
laust, þó hann hefði bætt því við, að
11. janúar 1915 hætti Spalding að
vera hæstaréttar dómari og að 12.
janúar 1915 varð Fisk há-yfirdóm-
ari rikisins, og að það mun vera al-
menningsálitið, að það sæti hafi
aldrei i sögu ríkisins verið skipað
af manni, sem hafi í eins fullkomn-
um mæli alla þá kosti og hæfileg-
leika, sem einn dómara geta prýtt.
Hann hefði gjarnan mátt bæta því
við, að allir þrír dómararnir, sem
með kyrkjufélaginu hafa dæmt,
vigta ekki eins mikið í almennings-
álitinu eins og Fisk einn, hvað þá
heldur á móti þeim þremur Fisk og
Goss og Burke.
1 sambandi við dóm Templetons
ætla eg að þessu sinni að cins að
benda á eitt. Vitnaleiðslan í málinu
stóð yfir i rúma tíu daga; fyrst fjóra
daga í Pembina í marz 1911, þar
næst tvo daga í Grand Forks í mai
1911, og síðast rúma fjóra daga í
Grand Forks i október 1911. Tem-
pleton var í byrjun með öllu ókunn-
ugur því, sem um var dcilt. Hann
skrifaði ekki niður svo mikið sem
eitt orð af framburðinum sér til
minnis. Hann dæmdi ekki i málinu
fyr en 10. febrúar 1912, næstum
heilu ári eftir að hann hafði hlustað
á fyrsta framburðinn í málinu. í
millitiðinni hafði hann öllum sin-
um vanalegu dómarastörfum að
sinna og dæmdi i mörgum öðrum
málum. Mér stendur nákvæmlega á
sama, hvað dómarinn heitir og hvað
fær eða livað samvizkusamur hann
er. Sá dómari er ekki enn fæddur,
sem hefir svo trútt minni og svo
skarpan skilning, að honum sé ekki
ofætlun, að ganga með alt þetta á
minninu og eftir svo langan tima
dæma i svona flóknu máli,
svo nokkur veruleg mynd sé
á, né svo hann geti samvizku-
samlega sagt, að þegar hann
dæmdi hafi hann tekið tillit til alls
þess, sem borið var fyrir réttinum.
Hér i Manitoba mundi bókstaflega
enginn dómari láta sér annað
eins til hugar koma, og það mundi
vera álitin hin mesta óhæfa, ef
nokkur dómarinn bæri sig svo að.
Mér þótti vænt um, að sjá síra
Björn viðurkenna opinberlega og
það í sjáifri Sameiningunni, að eng-
um detti i hug að halda því fram,
“að plenary innblástur hafi verið
lögleiddur með grundvallarlögum
Þingvalla-safnaðar”. Það er æfin-
'lega gleðilegt, þegar einhver synd-
ugur sér að sér og bætir ráð sitt. Og
það er betra, að hann játi það nú þó
seint sé, en aldrei, að grundvallar-
lögin binda söfnuðinn ekki við
neina innblásturs-kenningu. En að
slá þvi út, að urn þetta atriði hafi
ekki verið deilt í málinu, er svó
langt frá sannleikanum, að eg hélt,
að sjálfur forseti kyrkjufélagsins
mundi ekki leyfa sér slikt. Þvi var
haldið fram af lögmönnum kyrkju-
félagsins fyrir hæstarétti, eins og
síra Björn vel veit, að plenary inn-
blásturs-kenningin væri beint fram-
sett (laid down) i grundvallarlögum
safnaðarins og kyrkjufélagsins, og
bygðu þeir þessa staðhæfingu sina
meðal annars á framburði síra
Björns sjálfs fyrir réttinum. í inn-
leggi (brief) þeirra í hæstarétti
stendur, meðal annars, þetta á blað-
síðu 5: “Framburður sjö sérfræð-
inga í guðfræði og presta í lút-
ersku kyrkjunni” (og þar með eru
þeir allir taldir síra Björn, síra
Kristinn og síra Steingrímur), “sem
skýrir 2. grein grundvallarlaga Þing-
valla-safnaðar og 3. grein grundvall-
arlaga kyrkjufélagsins, sýnir, að
þau guðfræðilegu orðtæki, sem þar
eru viðhöfð, þýða, að biblían er
skoðuð sem fyllilega og fullkomlega
(j)lenarily) innblásin”. Á öðrum
stað (blaðsíðu 13), þar sem þeir eru
einnig að tala um 2. grein grund-
vallarlaga Þingvalla-safnaðar, kom-
ast þeir þannig að orði: “öll þessi
vitni” (og hér er aftur átt við síra
Björn og hina sex prestana) “báru
það skýrt og ótvírætt, að þessa
grein” (2. grein safnaðarlaganna)
“bæri að skilja svo, að söfnuðurinn
væri skyldugur til að samþykkja og
aðhyllast fyllilegan eða p l e n a r y-
innblástur biblíunnar í heild sinni”.
Eg er svo skilningssljór, að mér finst
að með þessu, sem bygt er á fram-
burði sira Björns sjálfs, sé þvi hald-
ið fram, að plenary innblástur liafi
verið lögleiddur með grundvallar-
lögum Þingvalla-safnaðar. Á hinn
Póstspjald til okkar færir yður stóra litmyndaða Fræ verðskrá.
McKenzie’s Quality Seeds
Þarna er kost besta Fræ
húsið í Canada.
Þarna er Fræ húsið þar
sem afgreiðsla er fljót tÖF”
Þarna er mesta Fræ hús
í Vestur-Canada.
Þarna er stærsta Fræ
hús í Vesturlandinu.
Þarna er best útbúna
Fræ húsið í Vestur-Can-J8®“
ada.
Þarna er Fræ húsið sem
fyrirkomulag er best
Vesturlandinu.
Þarna er Fræ húsið þarp.^,,.
sem öllum er gjört rétt til
Þarna er best setta Fræ|^=
húsið.
Þarna er yðar ábyrgð^™
að þér fáið gott Fræ.
Fræið sem er sérstaklega
"^®*valið fyrir Vesturlandið.
^^Fræið sem gefur bestan
..ödárangur í Vesturheimi.
McKenzie’s eru fræin sem
“^g^eru líkust fyrirmynd og
nafni.
fyrir akurinn, mat-
“^jurtagarðinn og túnið.
Fræið sem á verulega
“^ftsterka og heilsugóða fræ
æfi.
Fræin sem vaxa altaf frá
byrjun.
Sú tegund sem þeir
skörpustu kaupa.
Sú tegund sem vissast
er að kaupa.
Þeirra merkilegu yfir-
burðir eru framúrskar-
andi.
ot
Brandon, Man.
A. E. McKENZIE CO„ Ltd.
Calgary, Alta
bóginn er það gleðilegt tákn tim-
anna, að siðan hefir skilningur og
sanngirni sira Björns aukist og
þroskast svo mikið, að hann fær sig
nú til að játa opinberlega, að hvorki
plenary né nokkur annar innblástur
sé lögleiddur með grundvallarlögum
Þingvalla-safnaðar, né þá heldur
með grundvallarlögum kyrkjufélags-
ins, því hann sór fyrir réttinum (sjá
Abstract, blaðsíðu 299), að i þessu
atriði væri enginn munur á safnað-
arlögunum og lögum Kyrkjufélags-
ins. Með þessu játar hann dóm
hæstaréttar algjörlega réttan, og eg
þakka honum fyrir hreinskilnina.
Það er honum sjálfum til sóma og
átti vel við, að sú játning skyldi
fyrst koma opinberlega fram frá for-
seta kyrkjufélagsins og í Samein-
ingunni.
1 þessu sambandi er gott að
hafa það hugfast, að allir dómar-
arnir, sem hafa íhugað framburðinn
og sannanagögnin án tillits til úr-
skurðar kyrkjufélagsins, hafa kom-
ist að þeirri niðurstöðu, að trúvillu
ákæran i þessu máli hafi alls
ekkert við að styðjast. Þeir stóðu
ólíkt betur að vígi en Temple-
ton, að komast að skynsamlegri nið-
urstöðu í þessu máli, því þeir höfðu
ekki að eins allan framburð vitn-
anna og öll önnur sannanagögn fyr-
ir framan sig prentuð í bókformi,
heldur einnig innlegg (briefs) lög-
manna beggja málsaðila og þurftu
því ekki að treysta á minnið, enda
hefir ekkcrt farið fram hjá þeim.
Templeton dómari viðurkendi, að
söfnuðurinn hefði haft rétt til að
segja sig úr kyrkjufélaginu, án sam-
þykkis kyrkjufélagsins, og að söfn-
uðurinn hafi verið löglega genginn
úr kyrkjufélaginu, áður en það
dæmdi meirihluta safnaðarins trú-
villinga. Samt sem áður bygði hann
dóm sinn á úrskurði kyrkjufélagr,-
ins 1910 eftir að söfnuðurinn haföi
sagt sig úr kyrkjufélaginu á lögleg-
an hátt. Þeir hafa auðsjáanlega fund
ið til þess, hæstaréttardómararn-
ir Spalding og Bruce, að erfilt var
að fóðra þetta og að ekki væri skyn-
samlega hægt að halda því fram, að
dómur kyrkjufélagsins, eftir að
söfnuðurinn var á löglegan hátt bú-
inn að segja sig úr lögum við það,
gæti haft nokkur áhrif á þetta mál.
Þeir fara þvi lengra aftur í timan.i
og segja báðir, að kyrkjufélagið hafi
dæmt um ágreiningsatriðið minni
hluta safnaðarins í vil með yfirlýs-
ingunni frægu, sem gjörð var árið
1909. Þegar klofningurinn í þessum
söfnuði varð ekki fyr en ári síðar,
og trúvillu ákæran hér er bygð á yf-
irlýsingu , sem söfnuðurinn sam-
þykti 5. júní 1910, sést bezt, hvað
lítið vit er i þessu. Enda er það fjar-
stæða svo mikil, að yfirlýsing
kyrkjuþingsins árið 1909 hafi verið
dómur í þessu máli, að því hefir
aldrei verið haldið fram af neinum
i sambandi við þetta mál, og engum
heilvita lslending mun nokkurn
tíma hafa komið það til hugar, að
halda því fram. Enginn þessara
þriggja dómara hefir ihugað trúvillu
ákæruna, án tillits til úrskurðar
kyrkjufélagsins, og komist að þeirri
niðurstöðu, við sjálfstæða íhugun
framburðarins og sannanagaghanna,
að krafa minnihluta safnaðarins sé
réttmæt, eða hafi við nokkuð að
styðjast. Þeir byggja dóm sinn á
svokölluðum dómi eða dómum
kyrkjufélagsins og velta allri á-
byrgðinni á það, eins og Heródes á
Pílatus forðum.
Síra Björn er talsvert brosandi
yfir kórvillunum í meirihluta dómi
hæstaréttar. Er að sjá, að það muni
úa og grúa af þeim. Þó er hann svo
meinlaus, að hann bendir að eins á
eina. Um hana er þetta að segja:
Þó í dómnum hefði að eins staðið,
að yngri prestar kyrkjufélagsins
væru komnir frá skólum Missouri-
sýnódunnar, hefði mátt til sanns
vegar færa. Eins og síra Jón Bjarna-
son sagði, þá er norska sýnódan að
eins norsk útgáfa af Missouri-sýn-
ódunni. 1 öllu verulegu, hvað trúar-
atriði snertir, eru þær eitt og hið
sama. Altí gegnum þetta mál hafa
lögmennirnir sjálfir, hvað eftir ann-
að talað um Missouri-sýnóduna til
að tákna Missouri-sýnódu guðfræði,
jafnvel þó um norsku sýnóduna eða
Generál Council væri að ræða, ef
nákvæmlega hefði verið talað. Þeg-
ar þetta mál kom fyrir, voru þeir
þrír prestar kyrkjufélagsins, sem
fengið höfðu sína undirbúnings
(háskóla) mentun á Luther College,
skóla norsku sýnódunnar i Decorah,
þeir sira Hans, sira Steingrimur og
sira Kristinn. Þar var eg einnig í
fjögur ár, sambekkingur síra Krist-
ins, og veit þvi af eigin reynslu,
hvaða andlegt fóður þar er á boð-
stólum og hvað í okkur var látið.
Þar lærði eg alla mina gömlu guð-
fræði. Það er Missouri-sýnódu andi
og áhrif, sem þar rikja, og það
mesta, sem hægt er að segja, er, að
það sé ónákvæmt talað, að kalla
þetta Missouri-sýnódu skóla. Eins
og sira Björn veit, þá bar Fossmark
prestur það fyrir réttinum, að
norska sýnódan hefði frá byrjun
verið og væri enn i fullkomnu sam-
ræmi við Missouri-sýnóduna. Einn-
ig bar síra Steingrímur það, að full-
komið samræmi ætti sér stað núna
á milli norsku sýnódunnar og is-
Ienzka kyrkjufélagsins. Mann sagði,
hme@ss
IBAHIS
OFCANADA
Hver uppvaxandi sonur þinn og dóttir ætti að hafa
persónulegan sparisjóðsreikning á Union Banka Canada
ásamt nægum tækifærum til að spara stöðugt pcninga
og leiðbeiningu 1 því að fara hyggilega með þá- Svo-
leiðis uppeldi í sparsemi og góðri meðferð efna sinna er
ómetanleg seinna meir.
LOGAN AVE. OG SARGENT AVE., OTIBO
A. A. WALCOT, Bankastjóri
Ero börnin farin
a3 læra að spara
PENINGA ?
meðal annars, þetta: “Mér er ekki
kunnugt um neitt ósamræmi á ná-
lægum tíma milli kyrkjufélagsins is-
lenzk-lúterska og norsku sýnódunn-
ar”. Mun mörgum þvi finnast, að öll
þessi þrjú kyrkjufélög séu orðin
býsna náskyld. Hitt er aftur á móti
meira en ónákvæmni af síra Birni,
að halda því fram, að enginn þeirra
hafi nokkru sinni stigið fæti inn fyr-
ir dyr á nokkrum skóla þess kyrkju-
félags. Síra Björn veit, að sira Hans
Thorgrimsen fekk alla sína guð-
fræðilegu mentun á prestaskóla
Missouri-sýnódunnar í St. Louis.
Síra Hans er af lögmönnum kyrkju-
félagsins kallaður “faðir kyrkjufé-
lagsins”. Eftir þvi hafa norska sýn-
ódan og Missouri-sýnódan lagt sam-
an til að gefa kyrkjufélaginu
“pabba”. Sjálfur getur sira Björn,
þó forseti sé, hreint ekki talist
meira en stjúpi kyrkjufélagsins, og
stjúpinn hefði átt að mijna, hver
faðirinn var og af hvaða presta-
skóla hann kom. ,
En nú vill svo vel til, að kórvill-
an er ekki hjá dómaranpm, heldur
hjá síra Birni, og ber vott um óná-
kvæman lestur af hans hálfu. Það er
hvergi sagt í dómnum, að allir yngri
prestar kyrkjufélagsins séu komnir
frá skólum Missouri-sýnódunnar.
Eg vil leyfa mér, að benda háttvirt-
um forsetanum á það, að i dómnum
er ekki að eins talað um Missouri-
sýnóduna, heldur einnig um Gen-
eral Council i þessu sambandi.
Heimskringla hefir æfinlega verið
álitin eins góð eða betri heimild en
Sameiningin. í niðurlagi dómsins,
sem birtist i Heimskringlu 7. janúar
1915, stendur (ofarlega i 2. dálki) }
þetta: “Lögmenn áfrýjenda leggja|
mikla áherzlu á þá staðhæfing sína, j
að af þvi hið lúterska kyrkjufélag
íslendinga i Ameríku hafði engan í
guðfræðiskóla, komu margir hinnaj
nýrri presta frá Missouri-sýnódunni
og General Council, ungir menn í j
stað þeirra gömlu, sem drukkið j
höfðu í sig ófrjálslyndari skoðanir
i sambandi við kenninguna um inn- j
blástur ritningarinnar, en nokkru
sinni hafði átt sér stað í móður-
kyrkjunni á íslandi. Og að fyrir
þessa sök hafi kyrkjufélagið smám j
saman vikið frá trú feðra sinna ogj
stofnenda, í stað þess, að nokkur
frávikning hafi verið gjörð af Þing-j
valla-söfnuði frá þessari upphaflegu
trú”. ,
Og í sama blaði (neðst á blaðsiðu
3 og efst á blaðsíðu 7) stendur
einnig þetta:
“Og hér er rétt að taka það fram,
að mismunurinn á trú þeirra pró-
fessor Ness og síra Kristins, sem
báðir hafna bókstafs- og ósjálfráð-
um innblæstri og eru prestar í
sömu kyrkjudeild og Fossmark, sem
á hinn bógin staðhæfir, að bókstafs-
innblástur sé kenning þeirrar sömu
kyrkjudeildar, er ljóst dæmi, um
leið og það sannar staðhæfingu á-
frýjenda, að Missouri-sýnódan og
General Council hafi þrengt hinar
uprunalegu frjálslyndu trúarskoð-
anir norsku og íslenzku kyrkjtt-
deildanna Iútersku, þar sem þau
hafa komist í samband við þær, meS
þvi að búa undir prcstsskap hina
ungu presta, íslenzka og norska.
Með þessu hafa sérfræðingarni*
sjálfir, einmitt með afstöðu sinni til
innblásturs-kenningarinnar, óvart
sannað, að sögulega eru líkur til, að
kyrkjufélagið, íslenzk lúterska, hafí
smám saman orðið ófrjálslyndara
fyrir framangreind áhrif, en það
var, þegar það var stofnað. Ef hægt
er að segja, að nokkuð sé sannað,
verður að álita, að það sé þetta”.
Það er ekki langt síðan, að sira
Jóhann Bjarnason likti ný-guðfræð-
ingum og únitörum 'við hestaþjófa
fyrir það, að inn til þeirra höfðu
slæðst menn, sem áður höfðu verið
meðlimir kyrkjufélagsins. Nú er ó-
vilhallur dómstóll búinn að dæma
það, að kyrkjufélagið sjálft hafi
vikið frá upprunalegri stefnu sinni,
en að minnihlutinn, sem burt var
visað 1909, haldi fast við hina upp-
runalegu stefnu kyrkjufélagsins og
móðurkyrkjunnar á fslandi. Gaman
væri að vita, hvaða tegund þjófnað-
ar það cr, að stcla undir sig hcilu
kyrkjufélagi.
Hjálmar A. Bergman.
1900
WASHERS
Ef þú hefur hug á að fá þvotta
vél þá væri það þér í hag að
skrifa okkur og fá upplýsingar
um okkar ókeypis tilboð.
1900
Washer Co.
24 Aikens Block.
WINNIPEG
Menn! Lærið Automoblle og
Gas Tractor Iðn.
Vl‘8 þurfum a8 fá fleiri menn tll
a8 skipa þær stö8ur sem eru au8ar
vegna þeirra mörgu hundru8 manna
sem hafa fari8 í srf8i8, og vegna
þess hva8 korn matur er hár þá
ver8a allar Tractor vélar í brúki
næsta vor; og eigendur eru alla
reybu farnir a8 gjöra eftirspurn
eftir véla fræöingum. Byrja8u á
skólanum nú strax svo þú verölr
viöbúin vorinU. Skrifiö eöa komiö
og fáiö fallega ókeypis veröskrá.
HemphiII’s Motor SchooL
483Yz Mttin Street* Wlniiipeg.
SEGÐU EKKI
“Eg má ekki við aí láta gjöra vií tönnurnar í mér”
VitS könnumst öll viS, aö þaö er hart í ári, og íllt aB ná i peninga.
En þetta er ef til vill allt til góSs. ÞaS kemur okkur öllum sem
þurfum aö vinna fyrlr okkar lifibrauöi til aö meta peningana.
GLEYND 1*0 EKKI aö þú innvinnur þér dollar í hvert sinn sem þú
sparar dollar.
MIJND I»0 EINNIG aö tennur eru oft meiri auölegö en peningar.
GöÐ HEIí.SjY er fyrsta spor til ánægju. Þessvegna þarft þú ati
passa tennur þinar. Nú er timinn. Þetta er staöurinn þar sem finar
tanna vitSgertiir fást.
STÓRKOSTLEGUR SPARNAÐUR Á BESTU TANNA VIÐGERÐ
Bridge Work $5 per tooth, 22k. Gull $5. 22k. Gull Krúnúr.
OKKAK PRtSAK BREYTAST ALDREI
Svo hundrubum Hklftir fólkH er ati nota nér þetta t**kifn*ri.
J»V1 EKKI I»Cí
FARA FALSTENNUR ÞÍNAR VEL?
e»a eru þær nltaf hftlf lausar I munninnm? Ef svo er |>fi komiö tll
okkar og lfitiíí okkur bfta tll tönnnr fyrlr |>lg sem passa og
fyrlr okknr lfijta vertS.
PEHSONDLEG AÐGÆZLA—Notlt) ykkur okkar 15 firn reynslu.
$8.00 Whale bone OpiS á kveldin.
DR. PARSONS
McGREEVY ULOCK, PORTAGE AVE. Telephoae M. «W. Over Grand
Trunk Tlcket Oíflce.
---------EINA ISLENZKA HOÐABÚÐIN I WINNIPEG-------------
! Kaupa og verzla metj hútSlr, grærur. o* allar tegundlr af dýrasklnnum,
markatis gengum. Líka meti ull og Seneca Roots, in.fl. Borg-
ar hætista verti. Eljót afgreltSsla.
J. Henderson & Co. Phone G. 2590 239 King Street