Heimskringla - 15.04.1915, Blaðsíða 3

■WINNIPEG, 15. APRÍL 1915.
HEIMSKRINGLA
BLS. 3
Er cg las skýrslu og rá'ðleggingar byggingaráðu-
aiautsins, sá eg margt, sem eg vissi ekki áður; enda
iafði ekki gefið mig út fyrir sérfræðing í byggingar-
Mst. Eg bað um fullkomnari upplýsingar þessu máli
▼iðvíkjandi, og fékk eg fáum dögum síðar aðra itar-
legri skýrslu frá byggingaráðunautnum. Að lesa það
upp hér, tel eg óþarfa; það er löng sérfræðisleg skýrsla,
sem mundi þykja þur. Þar segir meðal annars:
“Þessi gólf cru, einsog eg liefi áður skýrt frá, ekki
nógu sterk. Þau ættu aff bera frá 100 til 120 pund
á hverju ferhyrningsfeti; en áætlunin sýnir þau
hæf til aff bera affeins 16 pund á ferhyrningsfetiö.
Þetta gjörir þau óhæf”.
licð þessa skýrslu i höndum og eftir itarlegar umræð-
ur við byggingaráðunautinn, fanst mér, þar sem um var
aí ræða jafnmikla fjárupphæð, að réttast væri, að
ráðgast frekar um þetta efni við sérfræðinga í bygg-
mgarl ist Snéri eg mér því til Sir William Whyte, hins
»ýlátna varaforseta Canadian Pacific járnbrautarfé-
lagsins, og bað hann að benda mér á mann. Eg veit,
að þingið mun einhuga um það, að eg gat ekki snúið
mér til betri manns i þessum efnum, en Sir William
Whyte var. Hann benti mér umsvifalaust á Mr. E. C.
Shankland í Chicago, sem hann kvað að sínu áliti vera
þ>ann allra fremsta bygginga-sérfræðing i þessari álfu,
Ifcvað snerti grunna og grindur stórbygginga, og sem
væri þar að auki heiðursmaður í hvívetna. Eg leitaði
svo ráða hjá Mr. Shankland. Að mínu áliti var það og
»auðsynlegt, þegar svona vönduð bygging var i smíð-
«ai, að hafa einhvern sérfræðing i byggingarlist við
kendina, auk byggingaráðunauts fylkisins, sem alt af
væri hægt að leita ráða hjá. Eg réði því prófessor
•rydone-Jack til þess starfa. Hann er, sem þingið veit,
prófessor í húsagjörðarlist við Manitoba háskólann og
asaður með mikla reynslu við stórbyggingasmíði.
Allir uppdrættir og áætlanir viðvíkjandi bygg-
i»gunum var fengið þessum tveimur merku sérfræð-
jögum í hendur, hvorum í sínu lagi, og án þess að
»okkur af starfsmönnum stjórnarinnar kæmi þar
»ærri. Það var upprunalega ákvörðunin, sem sé að
»kegingrindin væri gjörð úr reinforced concrete, sem
'ál grundvallar lá. Skýrslu byggingaráðunautsins vissu
]*eir ekkert um fyrri en síðar. Og einsog eg sagði áðan:
þeir voru hvor öðrum óháðir og koinu ekki saman.
Það er svo margt, sem sagt hefir verið i sambandi
við þessar byggingar, af hinum heiðruðu andstæðing-
wn, að æra mætti óstöðugan að elta ólar við allar sög-
•arnar og staðhæfingarnar, sem komið hafa úr þeirri átt,
ekki einasta um verkið sjálft og afskifti stjórnarinnar
af því, heldur og um sjálfan verkhafann. Ein staðhæf-
wagin, sem gjörð var hérna i þingsalnum af einum
keiðruðuin andstæðinga þingmanni, og sem án efa
áftti að vera bæði fyndin og mergjuð og auðsjáanlega til
>ess ætluð, að vera bergmáluð af öðrum flokksbræðr-
»«n þeirra utan þings, út um sveitir og á mannfundum.
Þessi staðhæfing þessa virðulega þingmanns, er þá
svona: “Eftir að Mr. Kelly hafði fengið byggingar-
samningana, kom hann aftur vonum bráðar á fund
stjórnarinnar og hafði svohljóðandi erindi að flytja:
‘Eg vil fá borgun fyrir lokræsin’, sem ber að geta voru
alls ekki tekin frain i byggingarsamningunum. Eftir
að liafa fengið þessa beiðni sína uppfylta, kom liann
aftur á stjórnarfund og sagði: ‘Nú vil eg fá meira; eg
vil að kjallarinn og grunnurinn verði gjörður úr múr-
steini, í stað grásteins; það gefur mér aukagetu’. Og
þegar honum hafði verið veitt þessi beiðni hans, þá
liðu ekki nema nokkrir dagar, þangað til hann kom
aftur á fund stjórnarinnar og sagði sem svo: ‘Nú vil
«g að þið breytið hinum pörtum samningsins svo, að
eg geti þénað meiri-peninga’. Og auðvitað fékk hann
það”. — Eitthvað þessu líkt fórust þessum heiðraða
andstæðing vorum orð. Að svara slíku sem þessu, er
raunar varla ómaksins vert, til þess er það of mikil
Ijarstæða, og að nokkur taki mark á svona löguðu
þvaðri, get eg varla hugsað mér; en tilgangurinn er
sá, að villa mönnum sjónar á hinu rétta. Takist það,
er vel að verið, halda þessir góðu herrar; — tilgang-
winn helgar meðalið.
Fyrir þingið í Kansas var nýlega lagt frumvarp
Ml laga, sem fór þess á lcit, að öllu kvenfólki yfir 45
ára skyldi bannað, að viðlagðri refsingu, að lita hár
sitt eða nota andlitsfarva af nokkuru tagi, og ekki
keldur bera duft á andlit sér eða hafa falskt hár; —
vegna þess. að alt slíkt væri að sigla undir fölsku
flaggi, gefa almenningi ranga liugmynd um hina eigin-
legu mynd. Hvort frumvarpið hefir náð fram að ganga
hefir enn ekki frézt.
Það má sigla undir fölsku flaggi á ýmsan hátt.
En eg leyfi mér að segja hér í eitt skifti fyrir öll,
að engar breytingar á bygginga-fyrirætlununum voru
gjörðar eftir beiðni Mr. Kelly’s. Allar þær breytingar,
sem gjörðar hafa verið i sambandi við byggingarnar,
hafa verið gjörðar af stjórninni, eftir ráðleggingum
sérfræðinga, sem hún hafði ráðgast um málið við, —
með það eitt fyrir augum, að fylkið fengi sem beztar,
fullkomnastar og veglegastar þinghússbyggingar, sem
kostur væri á, og þvi væri til ævarandi sóma.
Eg sagði fyrir skömmu, að Mr. Shankland hefði ver-
ið kvaddur til ráða. Hann kom hingað til Winnipeg,
eftir beiðni minni, grandskoðaði alla uppdrætti að
kyggingunum, og gaf mér, sem árangur af starfi sínu,
skýrslu, dagsetta 3. jan. 1914.
Skýrsla Mr. Shanklands.
Eg vil nú leyfa mér, að lesa
fyrir þinginu:
skýrsluna i heild sinni
“3. jan. 1914.
“Hon. W. 11. Montaguc,
Minister of Public Works fyrir Manitoba-fylki.
Winnipeg, Man.
Kæri herra! Eg hefi þann heiffur, að gefa svo-
hljóffandi álit um byggingu hins nýja þinghúss fylk-
isins —
“Sem svar upp á símskeyti yffar frá 26. des.
1913, kom eg til Winnipeg föstudagsmorguninn 2.
janúar; en eftir aff hafa veriff á ráffstefnu meff yffur
um stund, rannsakaffi eg áform og uppdrætti bygg-
ingameistarans og reiknaði styrkleik gólfanna, sem
ráffgjört er aff séu úr styrktri cement-steypu (rein-
foced concrete).
“Eg komst að þeirri niffurstöffu, aff gólfin þann-
ig löguð þola aö eins 16 punda líf-þunga á ferhyrn-
ingsfetið, eftir aff ætlaff hefir veriff fyrir nægilegum
dauff-þunga og afþiljum.
“í byggingu sem þessari er 100 punda Uf-þungi á
hvert fcrhyrningsfet það minsta, sem hugsast getur,
svo trygt sé.
“An þess að fara hér nákvæmar út i rannsókn
mina, vil eg segja þetta i stuttu máli: Gólfin eru
tangtum of veik i því nær öllum atriðum. Cement-
steypan stálstyrkta, meff bitum og þverslám, yrffi of-
þyngd, og gólfin, ef bygff þannig sem i ráði er, mundu
ekki megna aff bera þunga þann, sem þeim væri ætl-
affur. Sökum tímaskorts hefi eg ekki getað á sama
hátt rannsakaff lofthvelfinguna; en það er engu aff
siður skoffun min, bygff á hinni rannsókn minni, aff
hún og máttarstoöirnar séu ekki nógu traustar, einsog á-
formaff er.
“Eg hefi þrjátíu og fimm ára reynslu sem verk-
fræffingur, og hefi staðiff fyrir smiðum og gjört upp-
drætti margra stórbygginga víösvegar um fíanda-
ríkin og nokkra hér í Winnipeg. Og þaff segi eg hik-
laust, eftir þeirri reynslu, sem eg hefi haft, að þó
aff eg hefði fundiff gólfin hafa nægan styrkleik eins
og þau voru áformuð, þá hefði eg samt eindregiff ráð-
iff frá þvi, aö gólfin væru gjörð úr “reinforced con-
crete” i byggingu sem þessari.
“ “Rcinforced concrete” er hættulegt efni að
byggja úr, nema gjört sé nákvæmlega einsog fyrir-
skipaff er\ en þaff er afar örðugt aff koma því viff,
einsog hin mörgu slys á “concrete” byggingum sýna
viösvegar um löndin. Þeir, scm vinna aö þess kon-
ar steypu, eru óbreyttir verkamenn, og það er næst-
um ómögulegt, aff hafa svo góffa yfirsjón með verk-
inu, sem þyrfti.
“Eina ástæffan fyrir þvi, að styrkt cements-
steypa er notuff í stað stáls, er sú, aff hún er ódýrari í
svipinn: en oft vill verða svo, ef slys ber aff höndum,
aff sá kostnaffar mismunur meir en étur sig upp; og
þegar um stórbyggingar er aff ræða, sem eru opinber
eign, þá ætti þessi ástæða ekki aff koma til greina.
“Hið eina hæfa furir þinghússbygginguna er stál-
verk, — stál i gólfi, í stoöum og í lofthvelfingunni.
“Þaff kostar hér um bil 25 prósent meira, að
hafa stál en styrkta cements-steypu. Hér er þó ekki
átt við lofthvelfinguna, og eg er ekki viff því búinn,
aff segja verffmismuninn þar.
“Eg þakka yffur kærlega fyrir alúðlegar vifftökur,
og óska eftir, að þér flytjiff Mr. Horwood kæra
kveffju mina. Þckking hans á öllu verkinu var fram-
úrskarandi og kom mér mjög aff notum; met eg hann
mikils.
“Yðar einlægur,
E. C. Shankland”.
Meðl. Am. Soc. Civ. Engrs.
Meðl. Institution Civ. Engrs.
Meðl. Institute Cons. Engrs.
A&eins eitt hægt aS gjöra.
Með skýrslu þessa í höndum og samskyns ráð-
leggingar, sem þar var fram haldið, frá byggingar-
ráðunaut fylkisins og hinum verkfræðingnum, sem til
ráða hafði verið kvaddur, var aðeins einn vegur op-
inn fyrir mér, og það var að breyta um byggingar-
áformið, breyta um frá styrktri cements-steypu i stál
og steypu. Eg vona, að allir þeir, sem sanngjarnir vilja
vera, sjái það og játi, að mér bar að gjöra það.
Mr. Shankland var stefnt fyrir fjárlaganefndina,
og þar yfirheyrður ítarlega um alt það, sem snerti
styrkta cements-steypu og stálverk, kostnaðar áætlanir
og annað, er að stórbyggingasmíði lýtur. Hann svar-
aði öllu mjög ítarlega, og eg er viss um, að enginn í
þeirri nefnd var i efa um að sjálfsagt hafi verið að
breyta um byggingarefni, eftir að þeir höfðu heyrt
svör hans.
Hér eru nokkrar af spurningum þeim, sem fyrir
hann voru lagðar af nefndinni, og svör hans:
SPURNING: Álit yðar er þá, að i stórbyggingar
slikar sem þinghúsiff sé ógjörningur aff nota slyrkta
steypu?
SVAR: Já, eg álít þaff ógjörning.
SPURNING: llvaff álítiff þér afí orðið hefffu af-
leiffingarnar, hefffi þinghúsiff verið bygt einsog fyrst
var til ætlast?
SVAR: Eg er viss um, aff lofthvelfingin hefði
bilaff bráðlega, og að gólfin hefðu aldrei getaff þol-
aff allan þann þunga, sem á þeim hvildi til lengdar,
án þess að sprungur hefffu komið i þau, sem hefði
gjört þau ómöguleg.
SPURNING: Þetta er óbilandi sannfæring yffar?
SVAR: Já.
SPURNING: Og ráðlegging yöar var, að stjórn-
inni bæri skylda til aff breyta um?
SVAR: Já
SPURNING: Þér skoöuðuð grandgæfilega upp-
drætti Mr. Horwoods af stálverkinu?
SVAR: Já.
SPURNING: Og þér skoffuöuff þá áður en stjórn
in hafði ákvarffað að fara eftir þeim?
SVAR: Já.
SPURNING: Hvernig geðjaðist yður að upp-
dráttunum?
SVAR: Vel. Þeir voru upp á þaff fullkomnasta,
en þó allrar sparneytni gætt.
SPURNING: Vorn þeir ábyggilegir til aff full-
nægja öllum þörfum og gjörffu bygginguna ekki of
kosnaffarsama?
SVAR: Þeir voru upp á hiff fullkomnasta og
gjörffu bygginguna ekki of kostnaðarsama.
Skýrslur Brydone-Jack’s
Þessu næst las ráðgjafinn upp tvær skýrslur frá
prófessor Brydone-Jack, sem ráðinn hafði verið til að
vera sérstakur ráðunautur stjórnarinnar við bygging-
arnar. í skýrslum sínum ræður hann til hins sama og
Mr. Shankland; en gjörir ennþá fyllri grein fyrir
hverjum lið.
Ráðgjafinn hélt svo áfram ræðu sinni: —
Þið sjáið hér, herrar mínir, að prófessor Brydone-
Jack felst á uppdrætti þá og áform, sem Mr. Horwood
gjörði af stálverkinu. Hann lýkur lofsorði á hvort-
tveggja. Má eg einnig minna yður á það að nýju, að
Mr. Shankland gjörði og slikt hið sama. Eg gjöri þetta
vegna þess, að tilraun hefir verið gjörð til að sverta
Mr. Horwood og rýra gildi hans sem byggingafróðs
manns. Eg vil því benda yður á, að alt, sem þessi
byggingaráðunautur fylkisins hefir lagt til, alt, sem
hann hefir gjört í'sambandi við þinghússbygginguna,
—reynist að vera í fullu samræmi við skoðanir tveggja
frægra sérfræðinga, þegar þeir voru kallaðir til að gefa
álit sitt um sama efni. Eg ætla mér ekki, að slá Mr.
Horwood neina guUliamra; en það vil eg segja, að
þetta eru ekki slæm meðmæli fyrir embættismann þess-
arar stjórnar, eða hvaða stjórnar sem er.
(Framhald i næsta blaffi).
EITT PUND—250 BOLLAR
SEX BOLLA R—EITT CENT
BLIE RIBBON
TEA
Er hið lang drýgsta, bezta og ágætasta te á bragðið
Heimtaðu skýlaust BLUE RIBBON.
Sendu þessa auglýsingu með 25 centum fyrir BLUE RIBBON
matreiðslubókina. Skrifaðu nafn og heimili skýrt og greinilega
Slagurinn hjá Gheluvelt
Tuttugu Þjóðverjar voru um hvern
einn fíreta.
Það var í lok októbermánaðar í
haust. Þá fengu menn svo sem eng-
ar fréttir af viðburðunum. Það hef-
ir lítið eitt verið minst á seinasta
atriðið í þessum voðaleik áður, —
þegar French hershöfðingi kom til
Ilooge.
Hann var á leið Þjóðverja til Yp-
res þessi bær, sem Gheluvelt nefn-
ist, og héldu þorpi þessu eitthvað
2400 Bretar, Skotar og menn frá
Wales, og höfðu skyndilega i mesta
flýti búið um sig og grafið víg-
skurði, en þó grunna. Þarna stefndu
nú Þjóðverjar á aðalmagni sínu, —
beztu hersveitunum og ofurefli liðs.
Þeir þóttust hafa ráð Breta i hendi
sér. Þeir voru svo smáir og fyrir-
litlegir, þessir strákpjakkar, að þeir
héldu þeir gætu troðið þá undir
hæluin sínum, risarnir þýzku. En
þeir voru hvikir og harðir Bretarn-
ir, þó að smærri væru en hinir, og
þeir vissu það allir, að ef Þjóðverjar
næðu þessu litla þorpi, þá væru
þeir búnir að brjóta þenna garðinn
Breta og þá hefðu þeir opna leið til
Calais Það var þá ómögulegt að
stöðva þá. Þeir höfðu fengið loforð
um liðstyrk. Worchester drengirnir
áttu að koma þeim til hjálpar, en þó
þeir kæinu, þá myndu samt verða 9
eða 10 Þjóðverjar um hvcrn einn
þeirra.
Löngu fyrir dögun byrjaði bar-
daginn. Mennirnir féllu, ekki einn
og tveir, heldur i tugatali, svo var
hún þétt hríðin sprengikúlnanna.
Skrækirnir og óhljóðin sprengikúln-
anna var eitt látlaust samanhang-
andi öskur og þær tættu mennina
sundur, stundum í hópum. En loks-
ins hætti þessu, og nú sást kvik á
hersveitum Þjóðverja; þær voru að
búa sig til að hlaupa á okkur (segir
foringi einn, er komst lífs af). Það
lifnaði fyir hverjum manni okkar,
sem uppi stóð. Nú vissum við, að
við mundum geta tekið toll af þeim
og hefnt félaga vorra, sem lágu
steindauðir, tættir og rifnir i sund-
ur við fætur okkar.
Þjóðverjar komu ósköp rólegir i
röð og reglu. En þá fengu þeir
kveðjurnar frá okkur. í Þúsunda-
tali ultu þeir um, er við pumpuðum
á þá kúlunum úr riflunum okkar,
eða létum hraðskeytu byssurnar
sópa um raðir þeirra. Annað augna-
blikið sást hin breiða, þétta fylking
þeirra koma; cn á næsta augna-
bliki var fylkingin þétta nokkuð
lengra i burtu; hin fyrri var horf-
in, hrunin niður; en milli okkar og
þessarar, sem nú kom, var einsog
teppi og iðandi smáhrúgur, — alt
flatt, enginn uppistandandi. En aft-
ur koinu Þjóðverjar og urðu að klifr
ast og stikla yfir þessar gráu hrúgur.
Nú varð teppið þykkra og þykkra,
er Þjóðverjar komu aftur og aftur.
En enginn þeirra komst lifandi alla
leið að gröfunum, sem spúðu lát-
lausum, logandi straumi stáls og
blýs í augu þeim. Loksins sáu Þjóð-
verjar, að þetta var ekki til neins;
þeir komust ekki áfram þarna, að
svo stöddu. Þeir hættu þvi um
stund. ,
Bretar héldu velli, þó að fáir
væru; en dýrt var það. Hópuin
saman lágu mennirnir dauðir i gröf
unum, og varla var nokkur einn cin-
asti maður ósærður eftir endilöng-
um gröfum þessum. Verst höfðu
þeir þó farið i miðjunni; þar
voru mennirnir frá Wales. En nú
voru þeir kallaðir, sem til vara
voru á bak við höllina, og komu
þeir á harðahlaupi. En kyrðin stóð
ekki lengi, þvi að nú byrjaði sprengi
kúlna hriðin aftur og var engu mild-
ari en áður. Loftið hvein við af ein-
um stöðugum bresti, — organdi og
grenjandi, leiftrandi og spúandi
kúluin og járnabrotum var alt loftið
hvert sem maður leit. Og svo leið
dagurinn, en mennirnir féllu hver
um annan þveran, og ekkert sást til
Worchester piltanna. Þegar undir
kveld kom, sáum við Þjóðverja
linappast saman i þéttar fylkingar,
til þess að hlaupa á okkur aftur.
Fórum við þá að búa okkur undir,
að taka á móti þeim í annað sinn,
og standa nú þangað til að allir
væru fallnir. Við gátum ekki fengið
neina hjálp. Mennirnir voru engir
til að hjálpa okkur, og við sáum
það, að ef Þjóðverjar væru nógu
þráir, hlutu þeir að gjöra út af við
okkur.
Þeir komu nú af móði miklum og
stefndu grimmasta áhlaupinu á graf-
irnar miðjar, þar sem mennirnir
frá Wales voru. Þarna kom hver
fylkingin á eftir annari, að reyna að
brjótast fram. Hundruðum saman
féllu þeir á hverri mínútu, en hvar
sem einn féll komu tveir í staðinn.
Nú komust þeir lengra, — alveg upp
að víggröfunum — upp að þeim og
ofan i þær. En þá mætti stáli stál.
Welskir börðust sem tryltir væru,
og létu drepa sig heldur en að vikja
fótmál undan. En Þýzkir voru of
margir, og þegar nótt kom, héldu
Þýzkir miðgröfunum. Engin grið
voru Bretum gefin. Prússar stungu
og stungu dauða menn sem lifandi,
særða menn liggjandi, jafnt og þá, er
uppi stóðu.
Til vinstri handar héldu skozku
varðmennirnir gröfum sínum og til
hægri handar hélt “drotningar fyi
ingin” (Queen’s Regim^ntq ennþá
sinum gröfum, þó að knapt væri, og
áður en Þýzkir gætu lengra farið,
urðu þeir að vinna þessa anna báða,
eða ganga af þeim dauðum þessum
fáu, sem eftir lifðu
En nú komu Worchester dreng-
irnir. Herforingi einn welskur hafði
loksins fundið þá, og fylgdi þeim
hingað. Þetta voru þá aðeins þrjár
sveitir (companies), tæplega 500
manns. En þeir komu á harða-
hlaupi um strætin í Gheluvelt á
móti kúlnahriðinni, beint upp að
víggröfunum, sem Þýzkir höfðu unn
ið og inn í miðjan her Þjóðverja.
Þjóðverjum hefir vist ekki þótt þeir
svipfriðir, því að þeir lögðu á flótta
og voru þó þarna tuttugu á móti
hverjum einum. Worchester pilt-
arnir stukku á þá með byssusting-
ina og flettu þeim í sundur og eltu
þá inn á meðal þeirra eigin manna.
Hefðu Þjóðverjar staðið þarna fast-
ir fyrir og ráðist á móti þeim, þá
hefðu hinir stráfallið fyrir þeim og
þá hefðu Þjóðverjar vaðið um alla
ströndina.
Af þessum 500 Worchester pilt-
um voru aðeins 200 uppistandandi,
þegar talið var um morguninn. En
af þeim 2,400 Bretum, sem héldu
gröfunum um morguninn, voru tæp
800, sem lifðu til að segja frá viður-
eign þessari.
Sigurður J. Ó. Magnússon.
Minn kynstafur friffi cr fallinn i dá
á fegursta æskunnar skeiffi;
svo gjörvöllu striði hann frelstur er
frá,
i friffarins blíðheimi guðsbörnum
hjá
hans lifssól nú Ijómar í heiði.
Þótt farinn sértn frændi minn
til frelsarans i himininn,
eg eflaust gleymi aldrei þér.
Þú ei mnnt heldur gleyma mér,
unz saman okkar liggur leiff
nær lokiö mitt er æfiskeiff.
Hér árdegis þitt enti skeiff,
þvi ungur hlaust aff mæta deyff;
en óspiltur aff'öllu þó,
á efa sízt því nokkur dró,
að sannan hlytir sigurkrans
og sæluvistir himnaranns.
Vors fósturlandsins friði son,
varst frænda þinna ást og von,
er ranst npp á æskustund,
sem undurfagurt blóm á grund,
unz náklukkunnar heyrffi hljóm,
er hringt var aff lesnuin Skuldardóm
Þú mannsefni hið mesta varst;
af meðbræffrum í flestu barst,
i öllu sýndir dáð og dygö,
er drottins var á rétti bygff.
Þín lifs ar stefna holl og hrein,
er hugffi sérhvers græða mein.
Hér foreldrar og frændaliff,
er fyr þú skildir dapurt við
og dýpstu hlutu sorgarsár
og saknaðs höfug feldu tár, — ......
nú huggast trúar vissu viff,
aö vita þig i himnafrið.
Þau sjá i anda anda þinn
nú uppstiginn i himininn,
þars lifaff færff um eilif ár,
hvar engin þekkist sorg né tár,
en drottins Ijómar dýrðin skær,
er dauðleg tunga skýrt ei fær.
Þá skilnaður framar enginn er,
um eilifð saman búum vér,
með ódaufflegri andasveit
þeim ódáins i helgireit,
hvar allir frelstir eiga skjól
og eilif Ijórnar kærleikssól.
S. J. Jóhannesson.
jfc — ■ —-----
| Getið þess að þér sáuð aug-
I lýslnguna í Heimskrlnglu
*-------—— ------------------* I
THE CROTO DRUG CO.
WINNIPEG
Bætir
fljótlega
Ábyrgst
RHEUMA TIC
TREATMENT
Ver8 $1.50
Rafmagns heimilis áhöld.
Hughea Rafmagns Bldavélar
Thor Rafmagns Þvottavélar
Red Rafmagns Þvottavélar
Harley Vacuum Gðlf Hrelnsarar
"Laco” Nitrogen og Tungsten Lamp-
ar.
Rafmagns “Fixtures”
“Universal” Appliances
J. F. McKENZIE ELECTRIC
CO.
283 Kennedy Street
Phone Maln 4064 Winnlpeg
vnsgjörhlr af öllu tagl fljðtt o* vel
af hendi lefstar.
D. GEORGE & CO.
General House Repairs
Cabinet Hakers nnd Cpbolsterera
Furnlture repalred, upholstered and
deaned, french pollshlng and
Hardwood Flnlshingr, Furni-
ture packed for shlpment
Chalrs neatly re-caned.
Phone Garry 3112 360 Sherbrooke St.
Brúkaöar saumavélar meö haefl-
legu veröi.; nýjar Slnger vélar,
fyrlr peninga út 1 hönd eöa tll letlgu
Partar i allar tegundir af vélum;
aögjörö & öllum tegundum af Phon-
nographs & mjög lágu veröi.
J. E. BRYANS
531 SARGENT AVE.
Okkur vantar duglega “ag.nta” og
v.rksmala.
Plano stilling
Ef þú gjörir árs samning um
að láta stiHa þitt Píano eða
Player Píano, þá ertu æfinlega
viss um að hljóðfæri þitt er í
góðu standi. Það er ekki að-
eins að það þurfi að stilla
píano, heldur þar að yfirskoða
þau vandlega.
Samnings verð $6.00 um árið,
borganlegt $2.50 eftir fyrstu
stillingu, $2.00 aðra og $1.50
þriðju.
H. HARR/S
100 SPENCE STREET
■■■■■■
Columbia Grain
Co., Limited
140-44 Grain Exchange Bldg.
WINNIPEG
TAKIÐ EFTIR!
Vér kaupum hveiti og aðra
kornvöru, gefum hæsta verff og
ábyrgjumst áreiðanleg viffskifti
Skrifaðu eftir upplýsingum.
TELEPHONE MAIN 3508