Heimskringla - 17.06.1915, Blaðsíða 2

I
BLS 2.
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 17. JÚNÍ 1915.
UPP MEÐ BÓNDANN.
v.
Félagsskapur og samvinna.
Eftir H. F. Dhníelsson.
“Sá, sem ekki gelur tekið
þátt i félagslífi, eða þarfnast
þess ekki sökum þess, að
hann sé sjálfum sér nógur,
hlýtur að vera annaðhvort
guð eða dýr: hann er ekki
partur af rikinu”.
Aristoteles.
Eitt af stórmerkum táknum nýrra
framfara er myndun hinna mörgu
deilda G. G. A. félagsins (Grain
Growers Association) hér í Norð-
vesturlandinu. Mörg fleiri félög hafa
verið mynduð áður á meðal bænda.
Sum láta mikið gott af sér leiða.
Önnur hafa reynst skammlif og at-
orkulítil. G. G. A. félagið er stofnað
á miklu tryggari grundvelli, heldur
en nokkurt annað félag, sem mynd-
að hefir verið á meðal bænda. Það
eru ýmsar ástæður til þess. 1 fyrsta
lagi er þungamiðja stefnu þess sú,
að bæta markaðinn; framleiða ó-
skemda og vandaða vöru; fá fyrir
hana sæmilegt endurgjald, og fá
með sanngjörnu verði allar lífsnauð-
synjar. Ekkert áhugamál á fleiri
fylgjendur meðal bænda en einmitt
þetta, því allir bædur eru framleið-
endur og allir þarfnast betri mark-
aðar, en völ hefir verið á hingað til.
í öðru lagi er eitt af stefnu þess
það, að hafa áhrif á löggjöf fylkis-
ins, eða sambandsins bændum í hag,
til þess að létta skattabyrðina, sem
á þeim hvílir tiltölulega meiri en á
öðrum stéttum. Ennfremur með
bættri löggjöf, að gjöra umbætur á
hag b;»ndastéttarinnar á ýmsan
hátt. — 1 þriðja lagi vinnur félagið
að því, að auka og efla mentún,
menning og manngildi allra félags-
manna, ásamt þeirra skylduliði.
Þetta eru þau málefni, sem snerta
velferð hvers bónda, og sem hver
bóndi, sem er vakandi fyrir velferð
sinni og sinna afkomenda, hlýtur að
hafa brennandi áhuga fyrir.
Gátan er því ráðin. Það er búið
að finna þann hlekk, sem tengir
saman fjöldann. Menn finna, að
þeir hafa góðar- og gildar ástæður
til, að fylgjast að málum og berjast
fyrir frægum sigri; það er fyrir
svo miklu að vinna, að menn mega
ekki við því, að láta þetta afskifta-
laust; hvorki efnalega eða siðferð-
islega.
Sem sönnun þess, hvað vel bænd-
ur eru vaknaðir til meðvitundar um
það, hvað þeim ber að gjöra til að
rétta hlut sinnar stéttar, er myndun
hinna mörgu deilda G. G. A. félags-
ins. Á tiltölulega fáum árum hafa
verið stofnaðar nálega þrjú hundruð
og fimmtíu deildir af þessu félagi
hér í Manitoba fylki. I hinum fylkj-
unum hlýtur talan að vera miklu
hærri. Setjum svo að meðlimir
hverrar deildar séu að meðaltali
þrjátíu, þá væri meðlimatala þessa
fylkis samkvæmt því 10,500. Dálag-
leg fylking! Og svo álika stórar
fylkingar í hverju af hinum Vestur-
fylkjunum.
Hvað ætli að stæðist fyrir áhlaupi
þessara fylkinga á verzlun eða lög-
gjöf? Þér munuð svara því, að það
sé alt undir einbeittleik og þraut-
seigju þeirra komið. Það er fyrst og
fremst komið undir því, hvort bónd-
inn hefir nógu sterkan vilja, — hvað
hann vill leggja mikið í sölurnar til
að vinna sigur. Það iná segja með
hann eins og enska máltækið hljóð-
ar: “You are the boss!”
Á meðal bænda er sterkasta aflið
til framkvæmda fólgið. Væri því
beitt, þá stæðist ekkert fvrir því
framkvæmdarafli, frekar en fyrir
holskeflu. Bændur geta ráðið lögum
og lofum í landinu, þegar þeir vilja
svo. Það er mest komið undir því,
hvenær viljinn verður nógu sterk-
ur.
En hvort sem stórkostlegur á-
rangur sést fyrr eða síðar, þá er það
eitt víst, að bændur eru að starfa að
góðu málefni, og sú Starfsemi stefn-
ir í rétta átt. Menn verða að skilja
afstöðu sína rétt. Þeir verða að vera
þolinmóðir, þó að þeir sjái lítinn á-
rangur fyrst um sinn. Það, sem hef-
ir tekið langan tima til að setja i
skorður, verður ekki kipt úr skorð-
um á skömmum tíma. En þó sumir
gjöri ekki annað én leggja grundvöll
fyrir næstu kynslóð til að byggja á,
þá hafa þeir samt sem áður afkastað
miklu og eftirkomendur blessa minn
ingu þeirra.
Annað er það, sem mönnum verð-
ur að skiljast fullkomlega, þá er þeir
ganga i einhvern félagsskap, og það
er það, að þeir verða að neita sér
um nokkuð af sínu einstaklings-
frelsi. En þeir fá í staðinn miklu
meira sameiginlegt frelsi. Mönnum,
sumum hverjum, finst það of mikil
skerðing á sínu einstaklingsfrelsi,
að standa í félagsskap og verða að
lúta boðum og lögtim meirihlutans.
Þeir virða ekki eins og vera ber hið
mikla sameiginlega frelsi, sem þeim
hlotnast í gegnum félagsskapinn. —
Þeir fá “gullker fyrir silfurker”. —
Það er oft haft orð á því, hvað bænd-
ur séu óháðir. Er það svo í raun og
veru? Það er aðeins svo í vissum
atriðum, jiar sem bóndinn stendur
utan við allan félagsskap. En í flest-
um atriðum er ekki háðari og meira
ósjálfbjarga maður til, heldur enn
bóndi, sem stendur utan við allan fé-
lagsskap og hefir litla reynslu eða
þekkingu í búskaparlegu tilliti. Sök-
um reynsluleysis er hann háður öll-
um lögum og tilbrigðum náttúrunn-
ar, og þar við bætist, að sökum sam-
vinnuleysis við stéttarbræður sína,
hafa allar aðrar stéttir hann að fé-
þúfu og leiksoppi.
Starfsemi G. G. A. deiidanna.
Sökum þess, hvað G. G. A. félagið
er magnþrungið og víðtækt er meiri
framfaravon í gegnum það, heldur
enn nokkurt annað félag á meðal
bænda. Rætur þess standa víða eins
og “Yggdrasils”. En svo má búast
við, að einhver “Níðhöggur” taki að
naga þær; því öll málefni eiga and-
stæðinga. Það hefir gengið svo til
frá alda öðli, og gengur svo til enn,
að sumir menn rífa niður það, sem
aðrir byggja upp. Sorglegast er þó
að sjá, þegar menn rífa niður fyrir
sjálfuin sér. Til þess að koma sem
mestu til leiðar, þurfa menn að vera
sem bezt vakandi fyrir þeim mál-
efnum, sem félagið starfar að. Enn-
fremur þurfa félagsdeildirnar að
bæta á dagskrá sína ýmsu, sem mið-
ar til ineiri framfara og menningar
fyrir meðliinina, og sem jafnframt
tryggir samband og samvinnu félags-
manna.^
Bezt trvgging væri fengin fyrir
mikilli og góðri starfsemi þessara
félagsdeilda, ef þær störfuðu undir
svipuðu fyrirkonnilagi og klúbbar,
(— værú nokkurs konar sveitaklúbb-
ar, þar sem bæði yngri og eldri
kæmu saman sér til uppbyggingar
og skemtunar. Vel starfandi sveita-
klúbbar mun'du vinna sveitinni hið
sama gagn og verzlunar-klúbbur
vinnur borgum og bæjum. Hann
mundi kenna mönnum að beita sam-
einuðum áhrifum fjöldans til að
koma einhverju góðu og gagnlegu í
framkvæmd, eða til að standa á móti
einhverju, sem mundi miða til ó-
hags eða spillingar að einhverju
leyti. Svoleiðis félag eða klúbbur
getur unnið stórkostlega mikið gagn
í þrennum skiiningi; (1.) Eflir og
bætir Jijóðfélagið; (2.) Hefir betr-
andi og mentandi áhrif, (3.) Eykur
fjárhagslega hagsmuni.
Þjóðfélagslegir hagsmunir.
Fólk er þeim eiginleikum gætt, að
það sækist eftir samfélagi hvað við
annað. Þeim, sem er einmana og
yfirgefinn, liður illa, og þar sem að
menn hafa sjálfrátt eða ósjálfrátt
verið einangraðir, fjarrri öllum
mönnum, hafa þeir orðið villidýr-
um.líkastir. Framftir og menning
eykst því að eins, að menn lifi í
samfélagi með öðrum mönnum.
Sveitalífi er þannig varið að sökuin
strjálbygðar og vinnumáta er fólk
helzt til um of einangrað. Með fund-
um, mánaðarlegum eða hálfsmánað-
arlegum, mætti ráða mikla bót á
þessu. öllum er umhugað um, að
gjöra sér lífið einhvers virði; láta
sér líða vel eftir fönguin, og full-
komna sína góðu eiginleika. Ein-
mitt það, að tála við fólk og kynn-
ast því hefir í sér fólgna meiri á-
nægju og uppbyggingu en margur
hyggur. Það út af fyrir sig aflar
manni þeirrar haldbeztu þekkingar,
sem völ er á, og gjörir manninn fyrst
hæfan til, að leysa af hendi örðugt
lífsstarf. Menn verða að fara að
heiman til að fá meira víðsýni og
geta litið á heimili sitt frá öðru
sjónarmiði, heldur en þeir sjá það
frá daglcga. Þeir sjá þá einhverja,
sem eiga við örðugri kjör að búa og
verða ánægðari með sín eigin kjör.
Samúðin vex líka að sama skapi, því
það á sér stundum stað, að manni
hættir við að hafa horn i síðu ein-
hvers, og álíta, að hann sé ekki eins
og hann ætii að vera. Nánari við-
kynning sópar burtu þessum ryk-
hugsunum, og sýnir oss, að þessi
maður hefir barist fyrir hinu sama
og við, reynt sama og við, og á í
raun og veru samlcið með okkur.
Mentun og menning.
Góður búnaðar-klúbbur er mjög
uppbyggilegur í þekkingarlegu til-
liti. í hverju héraði er meiri þekk-
ing, heldur en nokkur einstaklingur
hefir ráð yfir. Þegar menn koma
saman, þá dreifist þessi þekking og
sömuleiðis reynsla frá einum til
annars, og læra menn jiannig hver
af öðrum. Svo er annað: Þegar
einhver er beðinn að lýsa beztu að-
ferð við framleiðslu einhvers hlutar,
þá mundi hann vissulega segja þá
beztu, sem hann kynni; en sóma síns
vegna mundi hann breyta eftir því,
sem hann kendi, eftir því sein föng
væru á.
Það, að koma fram á fundum, og
ræða ýms mál, knýr menn til að
lesa og afla sér meiri uprplýsinga, en
þeir mundu annars gjöra. Það
leiðir til meiri þekkingar í héraðinu.
Ennfremur inundu menn frá fjarlæg-
um stöðum verða fengnir til að tala
á fundum um ýms málefni. Þetta
yrðu því nokkurs konar menningar-
félög, þar sem öll áhugamál héraðs-
búa væru rædd og brotin til mergjar.
Almennur áhugi fyrir framförum
væri þannig vakinn og nærður; en
það er fyrsta skilyrðið tif að koma
á fót betri skólum; gjiira heimilin
meira aðlaðandi og betri, og gjöra
betri vegi. Fólkið mundi verða
betra og lifa í meiri sátt og sam-
lyndi. Það mundi búa blómlegri bú-
um í blómlegra héraði.
Fjárhagslegur hagnaður.
Samvinna í kaupum og sölum er
nú viðurkent að vera eina hagsýni-
lega fyrirkomulagið á verzlun. Það
er -svo viðtækt mál, að eg get ekki
hrevft við þvi að sinni. Eg vil að
eins draga athygli manna að því, að
það er kominn tími til, að bændur
i sveitum og verkalýður í bæjum og
borgum njóti arðsins af starfsemi
sinni. Báðir flokkar eru framleið-
endur, og hafa skifti hvor við ann-
an á þeim hlutum, sem þeir fram-
leiða. Þessar vörur fara helzt til
margra á milli. Það minnir mann á
söguna af apanuni ,sem skifti ostin-
um milli kattanna og hafði hann í
skiftalaun.
Bændur gætu ráðið mikla bót á
þessu, ef þeir vtinduðu vöru sína
eftir mætti og seldu svo í stórsölum
og hefðu samtök með að kaupa í
stórkaupum, það sem þeir þvrftu
að kaupa af vöru. Þeir gætu haft
stórmikinn hag af svona verzlun, þó
þeir skiftu við kaupmanninn heima
í héraði sínu.
En svona löguð samtök eru ó-
möguleg, fyrri en bændur hafa tíða
samfundi og þekkjast vel. Enginn
vegur væri auðveldari til þess en sá,
að halda stöðuga, skemtilega fundi
í menningarfélaginu eða G. G. A.
klúbbnum. Þar gætu þeir rætt sín
samvinnumál og öll önnur nauð-
synjamál.
Prógram á fundum.
Eins og starfsemin er viðhald alls
lífs, svo er hún líka viðhald félaga.
Til þess að tryggja tilveru félags,
þarf það að hafa nóg að starfa. —
G. G. A. félagið ætti að vera í fylsta
skilningi menningarfélag, sniðið eft-'
ir þörfum sveitarinnar. Alt heimilis-
fólkið ætti að vera velkomið á fundi,
og jafnframt því, að menn ræddu
sin mestu alvörumál, ætti að hafa
gagnlegar æfingar, svo sem söng og
kappræður og svo ýmsar skemtanir
á milli. ,
1 flestum félagsskap vill vera
mjög hætt við því, að menn kasti fyr
irhöfninni stjórnarnefnd félagsins á
herðar, og leggi ekki nóg á sjálfa
sig til að halda við lífi og starfsemi
í félaginu. Það er ekki gott að ráða
bót á þessu. Reynandi væri samt að
skifta verkefni félagsins í deildir og
kjósa formann fyrir hverri deild,
sem útvegaði upplýsingar og pró-
gram, sem snerti þau máelefni, sem
honum væri falið að sjá um. Til
dæmis einn hefði á hendi að safna
ýmsu, sem snerti samvinnu og verzl-
un; annar akuryrkju, þriðji kvik-
fjárrækt, fjórði heilsusamlega lifn-
aðarhætti; fimti mentun; sjötti um-
jiætur á heimiluin; sjöundi hús-
stjórn; áttundi blómaræktun. Eins
og efnið gefur til kynna mundu kon-
ur sjá um sumt af þessu. Til þess að
auka áhuga mætti gefa hverjum for-
manni nafn, goðaheiti eða eitthvað
annað. Konu,.sem hefði á hendi að
safna upplýsingum um blóm, mætti
t. d. kalla Blóma-drotninguna.
Á hverjum fupdi gætu menij sam-
þykt, hvað taka skuli til umræðu á
næsta fundi, og sömuleiðis kosið
nefnd til að standa fyrir skemtunum.
Á svona fundum þyrfti að vera eitt-
hvað fyrir alla, unga sem gamla.
Líka væri heppilegt að hafa pró-
grams stykki í milli þess, sem alvar-
legri mál væru rædd.
Ekkert er eins áriðandi fyrir
bændur einsog það, að halda lífi og
fjöri í einherjum félagsskap, þar
sem menn geta komið saman til að
ræða nauðsynjamál sín og skrafað
saman til að kynnast hver öðrum.
Það er óefað fyrsta sporið til veru-
legra framkvæmda.
Konur herforingjar.
Fjögur eða fimm hundruð konui
berjast nú í her Rússa og tru, marg-
ar þeirra herforingjar. Þetta hefir
oft verið fyrri og meira á fyrri líð-
um en nú. Serairamis var talin hers-
höfðingi góður. Meðal Gnuta og
Geirmanna og Norðmanna, var ]>að
oft, að konur báru vopn og börðust.
Væru þær i hópum, voru sveitir þær
skjaldmeyjar kallaðar. I Litlu-Asiu
var á dögum Grikkja hinna fornu
stór flokkur kvenna, sem Amazons
nefndist, og voru orðlagðar fyrir
hreysti. En í Afríku hafa blámenn
oft lujjt heilar hersveitir af þeim, t g
hafa þær þótt fult eins harðsnúnar
og karlar.
En þó að það sé sjaldgæft meðal
hvítra manna nú, að þær berjist með
vopnum, þá er það ekki óvanalegt á
Rússlandi, og þó einkum í hinum
hraustu hersveitum frá Síberíu. —
Verði bóndinn að fara í hernað. vill
konan oft ekki við hann skilja, klæð-
ist karlmannabúningi og fer með
honum.
Ilér skal einnar getið. Heitir hún
Kokovtseva og er foringi (Color.cl)
fyrir 6. Kósakka hersveitinni frá Llr-
al. ,Hún er fríð kona og ung. Tvis-
var særðist hún í slögunum í Austur
Prússlandi og félsk heiðursmerki, St.
Georgs-krossinn, fyrir hrausta fram-
göngu. Fyrir nokkrum árum síðan
var bóndi hennar í herflokki þess-
um, og þegar stríðið byrjaði, gekk
hún í sömu herdeildina.
* Anrmr kvcnforinginn er einnig
frægur orðinn fyrir hreysti sína, og
er það Alexandra Ephimovna Lag-
areoba. Hún er sveitarforingi í liði
hinna donsku Kósakka. Hún var
hertekin með sveit sinni og læst
með mönnum sínum inni í kyrkju
einni. En er nótt konivbrutu þau
glugga á kyrkjunni og komust út.
Varðmenn voru úti fyrir og rotaði
Alexandra þann, er næstur þeim var
með steini einum. Þau voru 7 alls,
er komust út, náðu hestum sinum og
handtóku 18 Uhlan riddara, er fyrir
þeim urðu. Þar fengu þau vopn og
vistir og áríðandi slíjöl, sem Alex-
andra færði yfirhershöfðingja sín-
um.
Þá er þriðji kvenforinginn ekki ó-
frægastur. Hún er frá Lithúaníu, og
er í riddarasveit Rússa og heitir
hún Olga Jehlweiser. — Hún er
striði og bardögum vön, því að hún
var Lliði Renncnkampfs í striðinu
við Japana, og hefir verið í mörg-
um stórorustum. Þykir mikið til
Brotinn turninn.
Sprengikúla þýzk kom á turn Frúarkyrkju í Brebieres^ á Frakklandi, ogr
b,aut stálgrindur utan um líkneskju Maríu meyjar þar sem hún heldur á
barninu. En þó hang-a þær og sýnir Maríu mey rétta barnib út yfir bæinn.
Þetta þykir Frökkum kraftaverk mikiþ.
BLUE R/BBON
KAFFl
OG
BAKING POWDER
BLUE RIBBON nafnið táknar alt það
sem best er. Spurðu æfinlega eftir BLUE
RIBBON Kaffi, Baking Powder, Tei,
Spices, Jelly Powder og Extracts.
Þér mun líka það ágætlega
hennar koma, og er hún flestum
kunnugri um norðursveitirnar, Aust-
ur-Prússland og sveitirnar suður af
Niemen. Hermennirnir kalla hana:
“Gulu Mörtu”, þvi að hún er rauð-
hærð, og er það gælunafn, þvi að öll-
um þykir vænt um hana og dást að
hreysti hennar. Hún náði aftur rúss-
neskum fána, sem Þýzkir höfðu tek-
ið af Rússum við Sokatchew á Pól-
landi.
Rússar voru að halda undan úr
fremstu gröfunum í þær næstu. Var
þá merkisberinn skotinn á leiðinni
milli grafanna og féll fáninn niður.
En Marta sá þetta og hljóp til baka
og náði fánanum. Tveir Þjóðverjar
voru komnir að honum og ætluðu
að grípa hann, en liún varð fyrri
til. Þeir eltu hana, en hún snöri sér
við og skaut þá báða og hnigu þeir
dauðir niður. 1 þremur öðrum stór-
orustum hefir hún verið.
*------------------------------*
DÁNARFREGN.
*------------------------------*
Þann 20. marz síðastliðinn and-
aðist ekkjan Rósa ólafsdóttir Thord-
arson, að heimili tengdasonar síns,
Júlíusar Johnson, í íslenzku bygð-
inni fyrir norðan Tantallon, Sask.
Banamein hennar var lungnabólga.
Rósa sáluga var fædd i Haukadal
i Dalasýslu 17. desember 1802, og
ólst upji þar nærlendis. F'oreldrar
liennar voru þau hjóhin Ólafur Ólafs
son og Sesselja Einarsdóttir. Árið
1881 fluttist Rósa sál. vestur um haf
og settist að í Winnipeg. Giftist hún
þar tveimur eða þremur árum’síðar
Þórði Þórðarsyni og fluttust þau
hjón vestur í Þingvallanýlendu, í
Saskatchewan árið 1885. Þau hjón-
in voru með hinum allra fyrstu ís-
lenzku landnemum í þeirri bygð.
Aðeins tvær fjölskyldur voru flutt-
ar þangað á undan þeim. 1 Þing-
vallanýlendu bjuggu þau hjónin
seytján ár, á Iandi því, sem Guðni
Brynjólfsson á nú, fyrir norðaustan
Churchbridge. Bera bygðarmenn
þeim það, að þau hjón hafi sýnt af
sér dug og ráðdeild í baráttu frum-
býlingsáranna, og reynst í öllu vel.
. Þórður maður Rósu andaðist ár-
ið 1902, og þremur árum síðar, eða
árið 1905, flutti hún vestur til Elf-
ros, Sask., og dvaldi i grend við
þann bæ, þar til árið 1914, að hún
fluttj ásamt ineð dóttur sinni ogj
tengdasyni austur i grend við Tan-
tallon, og lifði þar þessa fáu mán-
uði, sem hún átti eftir ólifað.
Rósa sáluga var góð kona; ötul, j
stjórnsöm og trygg í lund. Til þess
er tekið af öllum, sem þektu hanaj
hve ráðdeildarsöm hún hafi verið,
og hve frábærlega vel og dyggilega
hún hafi hjúkrað manni sinum í
heilsuleysi hans síðustu árin, sem
hann lifði. Hún var og guðrækin
kona og hélt trygð við barnatrú
sina til dauðadágs.
Þeim hjónum varð þriggja barna
auðið og er eitt þeirra á lífi, Lára
Sesselja, gift Júlíusi Johnson, sem
áður er getið.
Þessi systkyni Rósu sálugu eru á
lífi: Mrs. ó. Magnússon, ekkja i
grend við Wynyard, Sask., og bróð-
ir þeirra, Hallur ólafsson, einnig til
heimilis við Wynyard; Mrs. Magn-
ússon, búsett í Blaine, Wash., og
Einar ólafsson, einnig til heimilis
þar, og tvö systkyni heima á ís-
landi, ólafur og Kristín, bæði ógift.
Rósa sáluga var jarðsungin þann
25. marz, að flestum bygðarbúum
viðstöddum, af síra Guttormi Gutt-
ormssyni.
Guð blessi minningu hennar og
friður hvíli yfir moldum hinnar
látnu! .
Tengdasonur hinnar látnu.
Hemphill’s American Leading
Trade School.
ASal akrlfatofa tMÍÍ Maln Street,
Winnlpes.
Jitney, Jitney, Jitney. Þab þarf
| svo hundruöum skiftir af mönum til
; ab höndla og gjöra viö Jitney blf-
1 rei'öar, artisamasta starf í bænum.
Aöeíns tvær vikur nauösynlegar til
aö læra í okkar sérstaka Jitney
“elass” Okkar sérstaka atvinnu-
I útvegunar skrifstofa hjálpar þér ao
velja stööu eða aö fá Jitney upp á
hlut.
Gas Tractor kenslu bekkur er nú
, aö myndast til þess aö vera til fyrir
vor vinnuna, mikil eftirspurn eftir
Tractor Engineers fyrir frá $5.00 tll
$8.00 á dag, vegna þess aö svo
hundruðum skiftir hafa fariö i
stríðiö, og vegna þess aö hveiti er í
svo háu veröi aö hver Traction vél
verður aö vinna yfirtíma þetta sum-
ar. Eini virkilegi Automobile og
Gas Tractor skólinn í Winnipeg.
Læriö rakara iönina í Hemphill’s
Canada’s elsta og stærsta rakara
skóla. Kaup borgaö á meöan þú
ert a ð læra. Sérstaklega lágt inn-
gjald og atvinna ábyrgst næstu 25
nemendum sem byrja Viö höfum
meira ókeypis æfingu og höfum
fleiri kennara en nokkur hinna svo
nefndu Rakara Skólar í Winnipeg.
Við kennum einnig Wire og Wlre-
less Teiegraphy and Moving Picture
Operating.” Okkar lærisveinar geta
breitt um frá einni lærlgrein til
anarar án þess aö borga nokkuö
auka. Skrifiö eöa komiö viö og
fáiö okkar fullkomiö upplýsinga-
skrá.
Hemphill’s Barber College and
Trade Schools.
Hond OfflceM (143 Mnln St., Winnlpegr
Branch at Regina, Sask.
Þegar þú þarfnast bygginga efni eía eldiviS
D. D. Wood & Sons.
-----------—-------Limited--------------------
Verzla með sand, möl, mulin stein, kalk,
stein, lime, “Hardwall and Wood Fibre”
plastur, brendir tígulsteinar, eldaðar pípur,
sand steypu steinar, “Gips” rennustokkar,
“Drain tile,” harð og lin kol, eldivið og fl.
Talsími: Garry 2620 eða 3842
Skrifstofa: Horni Ross og Arlington St.