Heimskringla - 01.07.1915, Qupperneq 7

WINNIPEG, 1. JúLí 1915.
HEIMSKRINGLA
BLS. 7
Skrá yfir Verzlunarmenn og Sérfræðinga
THORSTEINSSON BROS.
Byggja hús. Selja lóðir. trt-
vega lán og eldsábyrgðir.
Room 815-17 Somerset Block
PHONE MAIN 2992
J. J. BILDFELL
PASTEIGNASAIiI.
Vnlon Bank 5tl». Ploor No. 520
Selur hús og lóhlr, og annaí þar an
lútandl. trtvegar peningalán o. fl.
Phone Maln 2085
PAUL BJARNASON
FASTEIGNASAI.I
Selur elds, llfs og slysaábyrgB og
útvegar peninga lán.
WYNYARD,
SASK.
J. J. Swanson
H. G. Hinrikson
Oor.
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGNASAIjAR og
penlnKa mitflnr
Talnlml M. 2507
Portase and Garry, Wlnnlpeff
Oraham, Hannesson & McTavish
LÖGFRÆÐINGAR
901—008 CONr'EDERATION LIFE BLDG.
WINNIPEG.
Phone Maln 3142
GARLAND& ANDERS0N
Arnl Anderson E. P. Garland
LÖGFRÆÐINCtAR
SOI Electric Railway Chambera.
PHONE MAIN 1561
J0SEPH T. TH0RS0N
fSLENZKUR LÖGPRÆÐINGUH
Arltun:
Campbell, Pilblado & Compamj
Farmers’ Building.
Phone Main 7540 Winnipeg
H. J. PALMAS0N
Charterkd Aocodntant
PHONE iÍAIN 2736
807-809 SOMERSET BUILDING
Dr. G. J. GISLAS0N
Physiclan and Surgeon
Athygli veltt Augna, Kyrna og
— -..... ' “it
Kverka
lnnvortls
skurhi.
SJúkdómum.
»Ji
sjúkdómum
Asamt
og upp-
18 Sonth 3rd St., Grand Forka, N.D.
Dr. J. STEFÁNSS0N
481 Boyd Bldg., Cor. Portage Ave.
og Edmonton Street.
Btundar elngöngu augna, eyrna, nef
og kverka-sjúkdóma. Er ad hltta
frá kl. 10 tll 12 f. h. og 2 tll 6 e. h.
Talsimt Maln 4742
HelmlIIt 105 Ollvla St. Tals. G. 2315
Talsfml Maln 5302.
Dr. J. G. SNÆDAL
TANNLÆKNIR
Sutte 313 Enderton Block
Cor Portage Ave. og Hargrave
St.
E. J. SKJÖLD
DISPENSING CHEMIST
Coi. Wellln^ton and Slmcoe Sts.
Phone Garry 43ÖS Wlnnlpeff.
Vér höfnm fullar birgölr hreinustu lyfja
og meöala, Komiö meö lyfseöla yöar hing-
aö vér gerum meöulin nákvœmlega eftir
ávlsan lœknisins. Vér sinnum utansveita
pönnnum og selium giftingaleyfl,
COLCLEUGH & C0.
Notre Dame Ave. A Sherbrooke St.
Phone Garry 2690—2691
FÍNASTA skóviðgerð.
Mjög fín skó vitSgerö á meB-
an þú bítiur. Karlmanna skór hálf
botnaöir (saumaö) 16 mínútur,
gúttabergs bælar (dont slip) etia
letiur, 2 mínútur. STEWART, 193
Paclfis Ave. Pyrsta bútS fyrlr
austan atSalstræti.
Sérstök kostabotS á innanhúss
munum. Komiö til okkar fyrst, þitS
munitS ekki þurfa at5 fara lengra.
Starlight New and Second Hand
Furniture Co.
593—595 NOTRE DAME AVENUE.
Talsíini Garry 3884.
GISLI G00DMAN
TINSMIDUR
Verkstœ?5i:—Cor. Toronto St. and
Notre Dame Ave.
Phone
Garry 2988
Helmllle
Garry 899
A. S. BARDAL
selur líkkistur og annast um út-
farir. Allur útbúnaður sá besti.
Ennfremur selur hann allskonar
minnisvarða og legsteina.
813 Slierlirunke 8treet
Phoue Qarry 21S2
MARKET H0TEL
146 Princess 8t.
á móti markaöinum
Bestu vínföng vindlar og a?5hlyn-
ing gót5. íslenzkur veitingamat5-
ur N. Halldorsson, leiöbeinir Is-
lendingum.
P. O’CONNEL, elgandl WINNIPEG
D0MINI0N H0TEL
523 Main Street.
Beztu vín og vintllar, gisting og
fæði $1.50. Máltlð 35 cents.
Sími: Main 1131.
B. B. HALLD0RSS0N, Eigandi
Sumargjöfin.
—•—
Sá, scm ritar þetta litla sögubrot,
liefir helgað iíf sitt til þessstarfa, að
koma á fót heimili fyrir munaðar-
laus börn á íslandi. Mest vegna
þess, að hann var einn af þeim
mörgu, sem varð að hrekjast manna
á milii og þekkir þess vegna, hvað
iífið er í þesskonar ástandi. Hann
er á ferð nú um Ameríku í þeim er-
indum, og tekur þakksamlega á móti
allri jieirri hjálp, sem menn vildu
veita, bæði með gjöfum og eins ef
einhverjir vildu taka það að sér að
standa fyrir samskotum. Guð borg-
ar fyrir munaðarlausu börnin.
SUMARGJÖFIN.
Það var kominn sumardagurinn
SHAW’S
Stærsta og elzta brúkaðra
fatasölubúðin f Vestur Canáda.
479 Notre Dame Avenue
fyrsti og börnin á bæjunum voru á
kreik komin; hlupu alt hvað fætur
toguðu hvert til annars til að sýna
sumargjafirnar, sem voru margvís-
legar. Sum höfðu fengið fallega
munnhörpu með undurfögrum tón-
nn og þeim miklum, sérstaklega þeg-
ar spilað var á allar fjaðrirnar í
einu. Sum eignuðust brúður; sum
pils eða treyju eða svuntu eða skó,
og margt og margt fleira. Og öll
höfðu þau eignast sumargjafir, og
það mismunandi eftir efnum og á-
stæðum.
En þó var það einn krakkinn,
sem cnga sumargjöf hafði fengið.
Það var hann Jón litli á Hóli. Hann
var þó kominn á fætur eins og hin
börnin. En hann var kyr heima;
Jiví Jón litli gat ekki sýnt sumar-
gjöfina sína. Hún var engin.
Nú kom allur skarinn heim að
Uóli og hlupu tvö börnin á undan
með hljóðfæraslætti, því munn-.
hörpurnar voru ekki geymdar í vös-
unum; sem var heldur ekki að
undra, þegar jafnstór fylking var á
ferðinni, og Jiað á sjálfan sumardag-
inn fyrsta. Þá þurfti að sýna allar
sumargjafirnar.
Hyað fékst Jiú í sumargjöf,
Nonni? spurðu mörg börnin i eimi
þegar þau koniu heim á hlaðið á
Hóli.
Nonni sncri sér hálf skakt undan
og tár konm i augu hans.
“Nú, hvað fékstu í sumargjöf?”
spurðu þau aftur nieð ókafa. “Sko,
lietta var mér gefið! Er hún ekki
falleg þessi treyja, sko? Og þetta
pils? Og sérðu fallegu skóna mína?
Og er hún Jió ekki falleg munnharp-
an mín? Eg skal lofa þér að heyra,
livað hún syngur hátt. — Svo blés
litli drengurinn af öllum mætti í
hörpuna, og komu þá margir tónar
i senn.
Nonni litli leit niður á bættu bux-
urnar sínar og ljótu sauðskinns-
skóna og sáu þá börnin, að tárin
hrundu niður á fætur hans.
Einn litill drengur gekk þá til
hans og sagði við hann: “Eg skal
gefa Jiér munnhörpuna niína, Nonni
minn. Eg á aðra heima”.
Þá fóru hinir krakkarnir að hópa
sig saman og ein stúlka 12 ára sagði
liá við hin: “Vitið þið það ekki, að
liann á engan pabba; hann ef á
sveitinni? Þess vegna er honum
ekki gefiii nein sumargjöf”.
Allir krakkarnir litu til Nonna og
liins drengsins, sem var að láta
munnhörpuna í vasa Jóns litla. Það
var farið að hýrna yfirlitið hjá
Nonna. Nú var búið að gefa hon-
um hlutinn, sem hann hafði lengi
langað til að eiga, en enginn hafði
gjört fyrr. Sveinn litli (svo hét
drengurinn) var sá fyrsti, sem
gladdi þenna umkonuilausa dreng
og munaðarlausa, er hafði niist föð-
ur siun fyrir sjö árum og var Jió
ekki nema ellefu ára. Og frá því að
Nonni litli var fjögra ára varð hann
að hrekjast frá einu heimilinu til
hins, og sunium misjöfnum. Móður
sína hafði hann ckki séð í Jiessi sjö
ár, því hún var i annari sýslu, og
varð að vinna fyrir sér og einu
barninu; svo hún liafði aldrei á-
stæður til þess að finna dronginn
sinn, en frétti endrum og sinnum af
honum og líðan hans. Hvernig að
tilfinningar móðurhjartans hafa
verið, Jiegar liún heyrði um hrakn-
inga litla drengsins hennar; þeim
ætla cg ekki að lýsa. En mæður, sem
eiga börn, geta betur lýst Jieim og
sett sig í spor vesalings ekkjunnar,
sem engu gat þó áorkað, en aðeins
sent bænir sínar til himnaföðurs-
ins, og grátið nokkrum heitum tár-
uiii.-----
Börnin fóru að leika sér á túninu
á Hóli, og vildu sýna Nonna litla liá
sérstöku alúð, að hefja leika sína á
túninu hjá honum, því þá gat hann
tekið þátt í stórfiskaleiknum, sem
þau kölluðu einn leikinn, og einnig
i blinduleiknum. Þau voru búin ao
leika sér langan tíma, lilaupa og
skoppa og hlægja hátt, með hljómi
og gleðilátum. Þá sjá þau að ókunn-
.ugur maður keniur Jieysandi á rauð-
um hesti heni i hlaðið á HóIl Ilann
drepur högg á dyr og bóndinn kem-
ur út og talar ókunni maðurinn við
hann nokkur orð og réttir svo að
honum bréf. Bóndinn kallar Jiá til
Nonna í höstum róni:
“Komdu heim og taktu hestinn
þann arna og farðu með hann út í
liesthús og géfðu honum. Svona!
komstu nú áð því, Jiú þarft ekki að
vera að ólmast eins og fífl úti á
túni! Heyrurðu jekki til min?”
Nonni hljóp á stað hraéddur. Því
har.n átti von á að fá löðrung eða
skammir, cf hann færi ekki strax;
en hinir krakkarnir stóðu höggdofa
yfir vonzkunni, sem var í rödd bónd
ans, og einn drengurinn gat ekki
gjört að því, Jió honum hryti blóts-
yrði af vörum yfir.“karlinum”, sem
hann kallaði bóndann; en hann var
svo litill, að hann treysti sér ekki
til liess að berja bóndann. Þó tal-
aði hann mikið um það, að Stefán
Jiyrfti að verða barinn. Og ein litla
stúlkan sagði við drenginn, að hann
skyldi ekki tala svona mikilmensku-
lega, þegar hann gæti ekki neitt. En
strákurinn litli steytti linefann og
sagði: “Hann pabbi getur það þó-”
Nonni var kominn heim á hlað,
og krakkahópurinn var þar hjá
honum. Þau kvöddu Nonna og ósk-
uðu honum gleðilegs sumars, mest
fyrir það að þau höfðu heyrt full-
orðna fólkið óska hvert öðru gleði-
legs suniars, svo þau álitu að það
væri sjálfsagt að óska öllum þess
sama, án Jiess þó að gjöra sér nokk-
ura grein fyrir gildi orðanna. Enda
inun það og vilja verða fyrir fleiruni
en blessuðum börnunum, að menn
gjöri sér ekki svo mikla grein fyrir
þvi.
Rétt um Jiað er börnin voru að
hlaupa á stað kom stúlku krakki út,1
eitthvað tíu til tólf ára og segir við
Nonna: , ,
“Pabbi segir að mamma þín sé
dáin”.
— Þarna kom sumargjöfin hans
Nonna litla. Hún var dálítið frá-
brugðin sumargjöfum hinna barn-
anna, sem lifðu hjá foreldéum sín-
um. Þarna stóð hann, ellefu ára
liarn, umkomuhius, föður og móður
vana, hágrátandi; en blessuð barna-
hrúgan í kringum hann. Sum grétu
lika, en sum voru að hugga hann.
Og í þessu ásigkomulagi voru öll
börnin, þegar rödd bóndans Jirum-
aði gegnum grátstunur Nonra litla
og hinna barnanna, sem tóku þátt í
sorg hans: “Þú getur komið inn,
Nonni; en þið krakkar ættuð að
fara heim til ykkar. Hér hafið þið
ekkert að gjöra”.
Börnin hlupu á stað. Og er þau
fundu foreldra sína sögðu þau þeim
frá atburðinuni.
Nonni fór inn með bóndanum. En
hversu lengi að hann grét, verður
látið ósagt frá. En eitt er vist, að
nokkrum dögum síðar var Nonni
litli kominn til foreldra Sveins litla,
og var hjá þeim um lengri tíma. En
alt var það fyrir milligöngu Sveins
litla, sem var þó aðeins barn að
aldri.
En þrátt fyrir alt og alt var þetta
síðasta og máske fyrsta sumargjöfin
lians Nonna.
J. H. A.
Dánarfregn.
Þann 24. mai 1915 andaðist að
heimili Jóns Jónssonar og Sigríðar
dóttur sinnar i Taconia, Wash., kon-
un Sigurdrif Maxin, rúmra 73. ára
gömul. Fyrir hartnær 10 árum sið-
an kendi hún fyrst lil sjúkdóms liess
sem leiddi hana til bana og var hún
mest ailan þann langa tíma i rúm-
inu. Bar hún Jiað langa sjúkdóms-
stríð með mikilli þolinmæði og still-
ingu.
Sigurdrif var fædd á Hróðnýjar-
stöðum í Laxárdal í Dalasýslu 12.
nóv. 1841. Faðir hennar var Guð-
brandur bóndi á llróðnýjarstöðuni
Narfason, ólafssonar. ólafur Jiessi
var ættaður úr Staðarsveit í Snæ-
fellsnessýslu, og var hann afabróðir
Þorleifs læknis í Bjarnarhöfn, sem
margir kannast við. Móðir Guð-
brandar Narfasonar hét Valgerður
Guðbrandsdóttir. Móðir Sigurdrif-
ar, en kona Guðbrandar Narfason-
ar, var Vilborg Þórðardóttir Jóns-
sonar. Lifir Þórður þessi í Dala-
sýslunni. Kona Þórðar Jónssonar
var Vilborg Þorsteinsdóttir, systir
Arna sýslumanns í Krossanesi.
í æsku átti Sigurdrif oft hart upp-
dráttar. Foreldrar hennar voru fá-
tæk og höfðu mikla ómegð, eignuð-
ust 21 barn. Guðbrandur faðir henn-
ar var maður vel kyntur og urðu
nokkrir að rétta honum hjálpar-
hönd og taka af honum barn um
lengri eða skemri tínia. Var Siugr-
drif ein af börnum liem, sem tekin
voru um tíma af vandalausu fólki,
og fór Jiá misjafnlega um hana á
slundum. Sérstaklega var þó ein af
húsmæðrum hennar hörð við hana
og var höndin laus, l>ó ekki væru
sakirnar stórar. Einu sinni hafði
sonur konu þessarar gjört af sér
einhver óknytti og kcndi Sigurdrif
um það. Fauk þá heldur en ekki í
gömlu konuna og fór hún svo ó-
mjúkum höndum um Sigurdrif, að
hún braut í henni bryngubeinið.
Leið Sigurdrif fyrir það alla sína
æfi, því ekki var henni leitað lækn-
ishjálpar og naut lítillar og lélegrar
hjúkrunar. Var hún átta ára, er
Jietta vildi til. Ekki var konu þess-
ari hegnt fyrir ódæðisverk þetta,
lieldur reynt að láta sem minst bera
á því og breitt yfir Jiað með öllu
móti. En sá, er þetta skrifar, áleit
rétt að draga það fram í dagsljósið,
þó ekki væri fyrri en nú; og svo
sýnir það, hvernig stundum var far-
ið með tökubörn á íslandi, Jió þau
væru ekki á sveit. ,
Snemma gat Sigurdrif farið að
vinna fyrir sér sjálf. Var hún Jiá
ýmist vinnu- eða kaupakona. Um
tíma lifði hún á Sandi á Snæfclls-
nesi. Þá var þar inikil fiskistöð og
sóttu jafnvel menn norðan úr landi
Jiangað róðra. Réri Sigurdrif Jiá
oft og þótti karlmanns ígildi við ár-
ina. Einnig gekk hún að slætti á
sumrum um heyskapartímann. Árið
1876 fluttist Sigurdrif til Vestur-
heims og settist að i Mikley í Nýja
íslandi; var hún í sama hóp og Jó-
hann Straumfjörð.
Þann 2. febrúar 1878 gftist liún
Magnúsi Magnússyni Maxin frá
Kleifárvöllum í Miklaholtshreppi í
Snæfellsnessýslu. Bjuggu þau hjón
í Mikley þar til 1883. að þau fluttu
til Selkirk. Eftir það hjuggu þau í
Austur- og Vestur-Selkirk, þar til
1902, að þau fluttu til Tacoma í
Washington og hafa lifað þar ávalt
síðan. ,
Sigurdrif varð 12 barna auðið og
Signrdrif Maxin.
um. Vel reyndist Sigurdrif systur
sinni í allan máta og tók yngsta barn
liennar til fósturs, en niisti það á
unga aldri.
Sigurdrif var heldur lág vexti, en
þrekleg og vel vaxin og fríðleiks-
kona. Hún hafði góðar gáfur og
notadrjúgar. Ekki naut hún neinn-
ar mentunar í æsku frekar en mörg
fátækra manna börn í þá daga.
Henni voru lió sýndir stafirnir og
kent að stauta, svo hún kæmist fram
úr kverinu. Með það var hún ekki
ánregð sjálf; langaði til að kynnast
fleiru en kverinu. En hún hvorki
gat fengið bók eða tíma til lesturs.
Einnig langaði hana til að læra
skrift, en um það var nú ekki að
tala. Fólk á Jieim timum áleit Jiað
ólánsmerki fyrir kvenmann að læra
skrift. Alt fyrir það vildi hún ekki
gefast upp að svo stöddu; heldur
tók hún til sinna ráða, náði í bók i
laumi, og las svo við tunglsljós á
í'óttunni, er aðrir sváfu. Með þessu
nióti tókst henni að afla sér meiri
þekkingar, cn almcnt gjörðist í þá
ilaga. f.íka aðferð brúkaði liún við
að læra skrift. Náði hún í ganila
reikninga og bréf og reyndi að
mynda stafi eftir því sem hún sá
þar fyrir sér. Sjáif skar hún sér
fjaðrapenna og brúkaði sót fyrir
blek.
Ágætlega var Sigurdrif hagorð, Jió
hún legði ekki mikla rækt við þá
gáfu, og gott þótti henni að tala um
alþýðukveðskap og var Jiá sem hún
lifnaði öll við. Nokkur ljóðabréf
orti hún á yngri árum sinum og
talsvert af tækifærisvísum. Mun það
flest alt glatað nú þvi miður. Einna
niest mun liún hafa ort, er hún lifði
á Sandinum. Þar voru þá saman-
komnir margir hagyrðingar. Var
þá oft glatt á lijalla og látið fjúka i
kveðlingum um svona flest sem við
bar. Meðal hagyrðinga Jieirra, sem
voru á Sándinum, var kona ein ætt-
uð úr Breiðafjarðardölum, Úrsalaey
Gisladóttir. Gjörðust Jiær Sigurclrif
niiklar vinkonur og höfðu gamaii af
að yrkja saman um eitt og annað.
Eftir þær er hin alkunna vísa: —
“Ketil velgja konurnar”, o.s.frv.; og
mun vera nær 50 árum síðan vísan
var ort. Barst hún og víst fleiri vís-
ur þeirra stallsystranna með sjó-
mönniim ti! Norðurlands og var þar
eignuð öðrum. Margar af tækifæris-
vísum Sigurdrifar voru svo vel gjörð
mjög frjálslynd i trúarskoðunum.—--
Ekki gat trygglyndari manneskju en-
Sigurdrif var, þar sem hún tók þvír
en ekki var hún allra. Upplag henn-
.ir var svo, að hún gat ekki átt alla
fyrir vini, Jivi að liún sagði hræsnis-
laust það, sem henni fanst vera rétt-
ast og gjörði þá lítinn mun hver í
lilut átti. Samt átti hún fjölda af'
vinuni, sem báru virðingu fyrir
henni og möttu hana mikils, bæði
landar hennar og annara þjóða fólk-
En Jieir, sem kyntust henni bezt og
umgengust liana mest, vissu, að þar
sem hún var áttu Jieir tryggasta og
bezta vininn. ,
Sigurdrif var glaðlynd og gaman-
söm og leit mjög björtum augum á
lífið fyrir svo aldna manneskju, og
Jiað Jiótt margt erfitt hefði mætt
henni á lífsleiðinni. Sem dæmi um
glaðlyndi hennar má geta þess, að
síðastfiðinn vetur, eins og hún var
þó oft þungt haldin, gat hún stytt
sér stundir með því að yrkja gam-
anvisur, og það jafnvel ekki löngu
áður en hún andaðist.
Eins og fyrr er getið, var Sigur
drif að mestu í rúininu siðastliðin
10 ár. Lengst af Jieini tíma var hún
hjá Níelsínu dóttur sinni, þótt hún
væri um lengri eða skemri tíma hjá
hinum börnum sinuni, seni hér búa
vestra. f hinu langa sjúkdómsstríðí
sinu tók hún oft mikið út, en bar
það nieð stillingu. Var alt gjört, sem
l'.ægt var, bæði að leita henni lækn-
inga og eins að láta henni líða sem
bezt, að mögulegt var. Er það aðdá-
anlegt, hve maður hennar reyndist
henni vel og lék við hana nieð öllu
ir.óti. Er vert að geta þess, að síð-
ustu 5 vikurnar, er hún lifði, mátti
heita að hann væri yfr henni nótt
og dag, að lijúkra henni og hagræða,
Það eru ekki mörg dæmi, sein sýnd
verða, lík Jiessu, þar sem aldraðar
manneskjur eiga í hlut. — Siðustu,
sólarhringana, er Sigurdrif lifði,
\oru hjá henni auk manns hennar~
fillar dætur hennar og fósturdóttir. -
V oru þau oftast nær öll í kringum
íúmið hennar, unz stríðið var úti
eg hvildin fengin. Sá, sem séð liefir
hópinn, sem var í kringuin rúniið
heiinar, er hún andaðist, hcfði fund-
ið til þess, að langur dagur var lið-
inn, að miklu dagsverki hafði verið
aíkastað, að hin framliðna hcfði
unnið mikinn sigur í hinni erfiðu
baráttu fyrir tilverunni á jörðunní
Jarðarför hennar fór fram 26. maí.
Voru þar viðstaddir flestir þeir
landar, sein hér eru, og margir úr
nágrenninu af annara þjóða fólki.—
Ilérlendur prestur flutti húskveðju
og talaði nokkur orð yfir gröfinni;
en Halldór Halldórsson söng is-
lenzka sálma og tókst það mjög veL
i-ikkistan var snotur og sniekkleg og
öll Jiakin nieð blómuni.
-Sigurdrifar er sárt saknað af vin-
iiin og vandamönnum. Blessuð sé
minning hennar!
Vinur.
, ar, að nauðsyn hæri til að korna
lifa 6 af þeim móður sina; öll upp-1 þejm jj þann stað, Jiar sem Jiær glöt-
01 u i uðust ekki strax.
NY VERKST0FA
Vér erum nú færir um að taka á
móti öllum fatnaði frá yður til að
hreinsa fötin þín án þess að væta
þau fyrir lágt verð:
Suits Steamed and Pressed 50c
Pants Steamed and Pressed 25c
Suits Dry Cleaned.$2.00
Pants Dry Cleaned.50c
Páið yður verðlista vorn á öllum
aðgjörðum skófatnaðar.
Empress LanndryCo.Ltd.
Phone St. John 300
COR. AIKENS AND DUFFERIN
koniin og myndarleg. — Þessi
börn hennar á lífi:
1. Guðbrandur Júlíus, giftur maður
í Bolungarvík í Isafjarðarsýslu.
2. Albert, í Olympia, Wash., giftur
Mörtu Guðinundsdóttur Kristjáns
sonar. ,
3. Sigríður, i Everett, Wash., gift
II. W. Purdi.
4. Rósborg Salómi, í Tacoma, Wash.
gift .1. E. Smith.
5. Hildibjörg Sigríður, í Tacoma,
Wash., gift Jóni Jónssyni, frá
Litlu-Giljá í Húnaþingi. ,
6. Níelsína Friðrika, í Payallup,
Wash., gift Ch. H. Zimsen, sonar
Jóns Zimsens kaupmanns í Rvík.
2 barnabörn ,á hún á lífi og 2
barnabarnabörn.
3 börn tóku þau hjón Magnús og
Sigurdrif til fósturs og dóu tvö af
þeim i æsku, en eitt er lifandi:
Kristin dóttir Jóns snikkara Jóns-
sonar frá Dönustöðum í Dalasýslu,
og Halldóru Rjarnadóttur, efnis- og
myndarkona. Hún er gift Arthur
Denton í Seattle, Wash. -— Auk þess
höfðu þau hjón oft tökubörn um
Icngri eða skemri tíma. Fóstur-
börnum sínum og tökubörnum reynd
ust þau sem beztu foreldrar og eng-
an mun gjörðu þau á þeim og sín-
um eigin börnuin. ,
Tvær systur Sigurdrifar eru á lifi:
Vilþorg á Höskuldsstöðum i Laxár-
dal í Dalasýslu; nú komin á niræðis
aldur; og Karólína á Norðurlandi.
Ein af systrum liennar lcom til
þessa lands og settist að nálægt syst-
ur sinni i Selkirk. Hét hún Guð-
björg, gift Halldóri Jóhannessyni,
frá Svarfhóli i Laxárdal. Misti Guð-
björg mann sinn í Selkirk og dó
nokkru síðar sjálf frá ungum börn-
Snemma beygðist húgur Sigurdrif-
ar að þvi að hjúkra þeim, sem veik-
ir voru, bæði mönnuni og skepnuin;
enda var það eitt af aðal æfistarfi
hennar. Sinti hún ljósmóðurstörfum
í hartnær 40 ár og tók á móti uni
400 börnuni. Munu margir i Nýja
íslandi og Selkirk minnast liennar
fyrir þann starfa, — ekki landar
einir. heldur margir af annara
Jijóða fólki líka. Á frumbýlingsár-
unum i Nýja íslandi og Selkirk áttu
menn oft erfitt uppdráttar og höfðu
smátt aflögu. Yrði konan veik voru
ekki föng á að taka vinnukonu, ætti
að borga henni hátt kaup. Er Sig-
urdrif var sótt til konu lét hún sjald-
an sitja við að gjöra ljósmóðurstörf-
in einsömul, heldur var hún hjá kon-
unni og tók að sér öll húsverkin, og
fór ekki heim aftur fyrri en kon'an
var orðin frísk, svo hún gæti tekið
við verkum sínuiii aftur. Fyrir alt
sanian Jietta setti liún bara þrjá doll
ara; mun lienni þó stundum liafa
verið borgað meira. Aftur ef bláfá-
tækir áttu í hlut tók hú nekkert fyr-
ir starfa sinn, og mun þá ekki ó-
sjaldan hafa komið fyrr, að hún
sendi heim til sín eftir bjargræði,
væri Jiröngt í búi hjá fólki því, er
liún var sótt til.
ftkki hafði þeim hjónum Magnusi
og Sigurdrif tekist að safna auði, en
oftast höfð*i þau nægilegt fyrir sig
og sína. — Oft var gestkvænit hjá
Jieim, enda voru Jiau gestrisin, og
ekkert máttu þau aumt sjá, svo Jiau
legðu því ekki hjálparhönd.
Trúkona var Sigurdrif og hélt fast
við sína barnatrú og inátti þó hcita
SIGURDRIF MAXIN DAIN.
(Ort á fáum mínútum, er höfundi
barst andlátsfregnin).
Þegar hnigin er sól,
Þegar komið er kvöld,
Þcgar dimiiiu yfir jörðina slær,
Þegar þjáð er vor sál,
Þegar þreytt er vor hönd,
Þá er hvíklin og friðurinn kær.
Þegar úti er um ait,
Þegar ekkert sést iand,
Þegar ólgandi hafið er brú,
Þegar bresta vor hönd,
Þegar takinu er slept,
Þá er dýrmætt að eíga sér triu
Væri fæðingin ein,
Væri lífið svo snautt,
Engin von, engin ást, engin Jirá.
Því við skugga og ljós
Málast myndbreyting öll.
Líf og dauða þvi almættið á.
Að létta lifinu þraut
Sýndist láta þér bezt.
Þar var kjarkur og kærleikans þel.
Eg sá þig standa við stokk
Þar sem stríðið var háð.
Það var fagurt og fór þér svo vel.
Far vel, fornvina góð!
Frelsis stigið er spor.
Þú, sem áttir þér sál — ekki seim.
Aðeins mynd þín er breytt
Dauðlegt linigið er hold;
Þú ert fædd inn í ‘dýrðlegan heim'
Rlessuð sé minning þín-
Friður hvili t/fir gröf þinni.
Th. M. Borgfjörð
Blöðin Vestri og ísafold eru vin-
samlega beðin að taka upp þessa
dánarfregn.