Heimskringla - 27.01.1916, Blaðsíða 5

Heimskringla - 27.01.1916, Blaðsíða 5
WINNIPEG, 27. JANÚAR 1916. HEIMSKRINGLA. BLS. 5 Hér sjáið þér mynd af regluleg- um islenzkum glimumanni, sem ekki er hræddur við að láta taka á sér, eða taka á öðrum mönnum. Hann er kornungur, hiár og beiUvaxinn og vigtar um 190 pund. Hann hefir tek- ist á við gliinukappa af ýmsum þjóð- um og jafnan haft yfinhönd, nema fyrst þegar hann var að byrja. Þá mætti hann manni i Bandarikjunum, sem Jahns hét, 220 pd. að þyngd, og féll fyrir honum eina glimu; en síð- ar var sá maður lagður af Len Thompson, sem Vigfiis svo aftur lagði. Síðan hann fékk þetta fyrsta fall, hefir hann mörguin mætt og felt þá alla, oftast á önskömnuun *ima. Þeir, sem hann hefir að velli lagt síðan, eru þessir: Ed Doran, North-West Ghampion, 1 Grand Forks, N.D., 180 pund á þyngd; féll hann 2 byltur á 12 mín. L. Oar, Manitöba Champion, 185 pund á þyngd; féll hann 1 byltu á 2 minútum og 40 sekúndum. Len Thompson, Lacota, N.D., 215 pd. á þyngd; -féll hann 2 byltur á 1 minútu og 15 sekúndum. Geo. Dittermann, Cavalier, N.D., þyngd 190 pd.; féll hann 2 byltur 'á 10 mínútum. Walter Hjálmansson, Fisher Branch, þyngd 190 pd.; iféll hann 2 byltur á 10 mínútum. Ed. Smith, Osnabruck, þyngd 187 pd.; féll hann 2 byltur á 8 min. Mr. Johnston, Lundar, Man., 195 pd. á þyngd; féll hann 2 byltur á 28 minútum. íslendingar liafa oft stært sig af því að vera glíniumenn, og cr þar enginn efi á, að það er fögur og skemtileg íþrótt, og ætti að halda henni við, þó að vér séum komnir feurtu af gamla landinu; og þegar einhver landi kemur, sem færari er en aðrir, þá ættum vér að standa með honum og lofa honum að fá tækifæri og ekki vera ■ hræddir að mæta honum, þó að hann kunni að vera eitthvað sterkari eða fimari en sjálfir vér. Það er fátt eins leiðin- lega broslegt eins og glinnmiaður,. sem lætur mikið yfir sér, en treyst- ist ekki að mæta manni, þegar á hólminn er komið. Grettismótin og stökkin og hlaup- in eru góð og ágæt; en það ætti hver maður að vita, að það er barna- leikur við regluiiega glimu, þegar regluleg fangbrögð eru tekin og hver einasti vöðvi likamans hnikl- ast saman af átökunvun. Ef að inenn vilja nokkuð halda þessu uppi og hugsa um komandi frama íslendinga og orðróm i þess- ari grein, sem öðrum, þá ættu menn að taka þessu vel, og hjálpa til að Vigfús fái að reyna sig og aðrir að reyna sig við hann. Ilver veit nema einhver komi, sem standi i honurn. Og þó að menn fal'li fyrir honum, þá er enginn ósómi að því. Má vera að þeir standi betur i næsta sinn. Það hefir komið lil tals, að Ný- Islendingar norður við Fljót fengju einhvern til að mæta Vigfúsi. En því einn? Því fá þeir ekki tvo eða þrjá eða fjóra til að mæta honum, hvorn á eftir öðrum? Þetta gjörðvun vér oft á íslandi, að láta einn eftir annan koma fram á móti einhverj- um, sem einhver dugur var i. Það er heiðarlegt af Fljótsbúmn, ef þeir gjöra þetta, og víst væri gam- an að horfa á 'leik þann, ef nokkur yrði, þvi að þetta er leikur, sem jafnvel stúlkurnar geta horft á sem aðrir. Það þarf engin fúlmenska að fara fram, þó að einn leggi ann- an. NY VERKSTQFA Vér erum nú færir um ati taka á mótl öllum fatnaöl frá ytiur tll ats hrelnsa fötin þín án þess atS væta þau fyrir lágt vertS: Sults Cleaned and Pressed......SOc Pants Steamed and Pressed....35c Suits Dry Cleaned............$2.00 Pants Dry Cleaned______________50c Fál5 ytSur vcrSIlsta vorn á ðllura atSgJörtSum skdfatnatSar. Empress Laundry Co -------- I.IHITKD ------- Phone S«. John 300 Cor. AIKBNS AND DCFFERIN Stríðsfréttir. Framhald frá 1. bls. með sjónum. En Niktilás er kominn til ítaiíu og er óðum að afsaka sig, og segist engin brögð hafa haft i tafli og enga launungarsamninga við Þjóðverja gjört. Italir í Albaníu. Jafnframt þvi, sem Austurrikis- menn sækja suður ströndina á Mon- tenegro eru Búlgarar og Þjóðverjar að búast við að sækja frá Monastir í Serbíu og yfir þvera Albaniu og ætla sér að ná i ítali í Avlona. Þeim gekk svo létt sigurinn i Montenegro Aust- urríkksmönnum, að hinir vilja nú ekki verða minni og ætla sér að ná Avlona úr höndum ítala. En vegir eru bókstaflega engir fyrir vagna og þungan flutníng í Albaniu og er þvi albúið, að þeim gangi seint. Frá ausfor-vígvelKnum. Á Rússlandi situr við sama, nerna að Rússar hafa víggirt alt það svæði, sem þeir hafa náð, og er þvi fleygt, að Þýzkir séu að flytja burtu úr kastalanum Dubno, sunnan til á Lit- hauen, sem er norðan til við Galiziu. Á vesturhluta vígvallarins. Á Frakklandi og í Flandern gjör- ist litið, nema helzt i loftinu, er flug- drekar mætast og skjóta hvorir á aðra. Hinn 23. janúar sendu Frakk- ar 24 fiugdreka yfir þýzka kastal- ann Metz og steyptu þeir 130 sprengi kúlum yfir járnbrautarstöðina og hermannaskálana i Metz. og gjörðu usla mikinn. Með þessum 24 flug- drekum fór annar drekahópur Frakka og börðust þeir við flug- dreka Þjóðverja i loftinu, á meðan hinir voru að hleypa niður sprengi- kúlunum. Komu hinir nýju “Fok- ker” drekar á móti Frökum og önn- ur drekategund, sem “Aviatics” kall- ast; varð þar harður bardagi i loft- inu, þvi að bæði áttu Frakkar að mæta drekunum þýzku á fluginu og skotum úr ótal fallbyssum af jörðu neðan. Samt komu allir drekar Frakka lítt skemdir heim, nema að eins einn; hann varð að hleypa til lendingar og kom niður einhvers- staðar sunnan og austan við Metz. — Þá eru Þjóðverjar einnig farn- ir að fljúga yfir England. Fyrst kom einn þýzkur dreki að nóttu til og flaug yfir Kent-ströndina, suðaust- an á Englandi, hinn 23. janúar, og svo aðrir tveir 12 stundum séinna, og steyptu niður 9 sprengivélum. Deyddu þeir einn mann, en meiddu 2 karlmenn, eina konu og 3 börn. Skaði annar var lítill. Einn brezknr flugdreki mætir 3 hin- ur hinum þýzku drekum. Þéss var ekki lengi að bíða, að Bretar reyndu sig við þessa nýju dreka Þjóðverja, sem áttu að vera hetri og fullkomnari en alt annað, sem um skýjin flýgur. Það var 17. janúar, sem þeir reyndu með sér í fullri alvöru, og reyndi þá hver að duga sem hann gat, þvi nm lífið var að tefla. Þeir voru búnir að hæla svo mikið þess- um nýju drekum, Þjóðverjarnir, og þá eigi síður vinir þeirra. Engir áttu að vera þeim jafn snjallir; þeir voru isvo fljótir og liðugir, að þeir áttu að fara liringinn í kringum hina klunnalegu Breta, og leiika sér við þá eins og þegar köttur leikur sér við mús. Þeir höfðu getað skotið niður nokkra flugdreka Breta Þjóð- verjarnir, og alt átti það að vera þessum nýju drekiun að þakka. En þá var það hinn 17. janúar, að einn — að eins einn — fiugmaður Breta tók flugið og fór á móti 3 þessum nýju og fyrirtaksgpðu “Fokker”- drekum Þjóðverja, og réði niðurlög- um þeirra allra. Breti þessi var flugmaður vanur og góður, og var með öðrum flug- dreka, sem var að njósna um liagi og lireyhngar Þjóðverja uppi yfir hergörðuin þeirra. Þeir voru þarna i lofti uppi og fóru sér hægt, en þá verður Bretinn var við tvo “Fokker” dreka, sem koma aftan að flugdrek- anum enska, sem var að njósna. Bretinn var 2,000 fetum hærra í lofti en hinir og steypir sér óðara niður, sem haukur af klettum ofan, og er hann kemur nær þeim, fer hann að skjóta á annan þeirra. Þegar hann var búinn að senda drekanum góða hrið, þá steyptist hann beint niður úr loftinu 6000 fet og kom ekki við j söguna framar. En þegar þetta gjörðist, var hinn Fokker-drekinn kominn upp fyrir Bretann og fyrir aftan hbnn. En þáj tók Bretinn skrið mikið upp á við og komst brátt jafn hátt honum ogl svo nærri, að ekki voru nema 100 fet á milli þeirra. Þá fór Bretinn | strax að skjóta og sendi Þýzkaranum þrjátiu umferðir af skotum (rounds) og stakk þá þýzki drekinn niður nef- inu og steyptisl 4,500 fet niður sem steinn væri, og kom niður á plæg- ingu eina. Bretinn fytgdi honum þangað til hann sá, að hann mundi ekki þurfa um sár að binda eða á kreik að fara. En er hann leit til lofts, sá hann þýzkan Albatross- dreka hátt uppi, og var hann uppi yfir einum dreka Bretanna, sem var að njósna um hvað niðri á jörðu gjörðist. Bretinn herti flugið, vildi komast nær honum; en er Þýzkar- inn varð þess var og kúlurnar foru að þjóta um eyru hans, leizt honum ekki að bíða og komst á flótta und- an. Var Bretinn þá kominn langt inn yfir hergarða Þjóðverja og fór að snúa í áttina heim. En er hann nálgaðist hergarðana aftur, þá sá hann Fokker-dreka einn innán um hóp af tvívængjuðum drekum Breta. Var hann þar sem úlifur í sauðahóp og vildi granda þeim. En þegar Bretinn kom nær, þá varð hunn að fara að hugsa um sjálfan sig, þvi að Bretinn sótti á og sendi honum kúlnadrífu og loksins steyptist hann sem hinir beint niður 3,000 fet. Þetta sýnir, að þessir Fokker- drekar eru ekki öllum betri, þó að góðir séu, og er óvist að reyndir séu enn hinir beztu flugdrekar Frakka Og Breta. Það var á öðrum stað hinn 17. janúar, að enskur fiugmaður rakst á tvivængjaðan Fokker dreka, er flaug 10,000 feta hátt i lofit uppi yfir skóg einum. Bretinn fór að herða sig og náði honum og fór að skjóta, og eft- ir litla stuDd var hinn þýzki dreki allur i báli og hrapaði niður. Margar fleiri sögur mætti segj i um þetta, en þetta adti að vera nóg til að sýna, að þeir mega gjöra betur, Þjóðverjarnir, ef þeir ætla að yfir- stiga Breta í loftinu. Þegar Ancona sökk Eftir Dr. Cecile Greil. Það var eftirminnileg sjón, að horfa á hópinn þann, eða svo fanst mér, er eg stóð á þilfarinu á skipinu Ancona og horfði á lestina farþeg- anna á öðru og þriðja plássi streyma út á skipið. Þeir voru mest-alt konur og börn, og hver barsína byrði, far- angurinn sinn stóran eða litinn. Það sást varla karlmaður í hópnurr. að hjálpa þeim. Þetta voru mest-alt konur og börn hermanna, sem kallaðir höfðu verið í stríðið frá Anieriku og heinr til ft- aliu, og höfðu fylgt mönnum sinuni og bdæðrum heim til Italiu; en vildu nú snúa aftur til Ameriku, þegar það var ðþeim ljóst. að ein familia getur ekki lifað á 20 centum á dág, sem er alt, sem italska stjórnin borg- ar familium hermanna þeirra, sem i stríði ðfara. Og þarna voru nú hálf- vaxin börnin með byrðar eins stór- ar og þau voru sjálf, og armæddar, iila búnar, gamlar mæður og þreytu- legar konur, berandi aleigu sína í misstórum bögglum á höfði sér. Það var einkennileg en skerandi sjón. Og allar voru konurnar klæddar niarglitum, flekkóttuni búningi, sem latnesku þjóðirnar eru svo gjarnar á að búast. Svo fór skipið að siga frá landi, þegar farþegarnir voru komnir uin borð. Það fór að rökkva, en samt voru engin ljós kveikt á skipinu, og þegar eg fór að þreifa fyrir mér i myrkrinu í káetunni minni, þá fann eg að lampinn hafði verið tekinn burtu. Við settumst niður að kveldverði við kertaljós og í birtu þeirri kom einhver hátiðablær yfir borðsalinn. Eg sat við kapteins borðið. Við vor- um þar sjö: Marquis Serra Casano, Signor Piccione, Cav. Spinsecchi, kapteinninn, báðir iæknar skipsins og eg. Við töluðum saman i hálfurn hljóðum, eins og við værum hrædd um, að einhver kynni að heyra til okkar. Og náttúrlega vorum við að tala.um striðið. Loksins fór eg að spyrja um neð- ansjávarbátana, — hvort við værum i nokkurri hættu af þeirra völdum. En kapteinninn liló dátt að mér. — “Nei”, sagði hann, “það er engin hætta í þessari þoku. Hvernig ætti neðansjávarbátur að geta fundið eða fylgt eftir skipinu, ef hann findi það, í annari eins þoku, þegar ekk- ert ljós sézt á skipinu?” Svo fórum við að tala um annað: Um alla l>á eymd, sem af striðinu leiddi; allar ]>ær kvalir og liftjón manna. En í þessu kom káetudreng- urinn inn, og þvert á móti allri venju og hinni ströngu siðareglu á Hreinn Bjór er bezti drykkurinn fyrir þig-----. Er hreinasti bjór sem búinn er til 1 merkur e®a pott flðskum. Tll kaups hjá. verzlunarmanni þtnum eSa rakleltt frá L L DREWRY, Ltd. Wmnipeg. skipinu, sem em eins stran^ar eins og við hirðir konunganna, þá hljóp hann til kapteinsins, þar sem hann sat, án þess að heilsa honum, hall- aði sér að höfði hans og hvíslaði í eyra honum. Kapteinninn reis undir eins á fæt- ur, stakk út fult glas af vini, sem stóð fyrir framan hann, i einum sopa, og flýtti sér burtu. Og þarna sá eg hann seinast. Eftir að skipið var sokkið, var honum bjargað af öðru skipi. Þegar eg kom aftur til káetu minn- ar, bað eg skipsjómfrúna um Ijós. En eg gat ekki einu sinni fengið kertaljós. Og svo fór eg að sofa i mestu af fötunum, því eg gat ekki farið ofan í koffortið mitt i myrkr- inu; og eg var ekiki biiin að taka til fötin min, sem eg ætlaði að vera í á skipinu. Eg lá lengi vakandi áöur en eg sofnaði, því að það ásótti mig einhver kviði og ótti; það voru ein- hverjar ógnir, sem mér fundust hanga í loftinu. Eg var að hugsa um það, hvernig allar varúðarreglur væru ónýtar í striði þessu. Og hérna vorum við úti á ljóslausu skipinu og skriðum þegjandi i gegnum kol- niða-myrkrið tvöfalt, næturmyrkrið og kolniða-þokuna, og engin var píp- an að blása og vara önnur skip við, svo að þau rækjust ekki á okkur. Um^norguninn vaknaði eg og varð þess þá vör, að við lágum kyr við akkeri á höfninni i Messina. Þar biðum við einn dag. Fóru margir af oss í land, til að sjá inerkin eftir jarðskjálftann mikla fyrir nokkrum árum siðan. Meðfram allri fjörunni, milum saman, var eyðileggingin sjáanleg enn þá. Þar fórust þá 40 þúsundir manns. Og oss fanst, að stríðið vera að eins framhald á þvi, sem náttúran hafði byrjað, og þá stundina fanst mér striðið vera að eins náttúru viðburður, eða náttúru lögniál, sem mennirnir væru neydd- ir til að framkvæma, i staðinn fyrir jarðskjálfta og jarðeldi. Eg varð einhvernvegin dofin og tilfinningasljó, eins og lif eða dauði einstaklingsingsins væri þýðingarlit- ill óg litiLs virði. En þá greip mig önnur tilfinning og örvaði mig og eg sá og vissi, að náttúruhvöt manns- ins að hjálpa og lækna, i staðinn fvrir að sigra og eyðileggja, myndi að lokum ekki einungis mega meira en stríðin, heldur leggja fjötur á hina deyðandi og eyðileggjandi krafta náttúrunnar og stjórna þeim eftir vild. Við fómin frá Messina kl. 6 um morguninn. Hinn eftirminnilegi sunnudags- morgun var að renna upp, hinn 7. nóvember. Mánaðardagurinn sá er mér fastur í minni. — Eg kann að gleyma fæðingardegi mínum, en þessum degi gleymi eg aldrei. Hin- ir þungu sjóar veltu skipinu á báð- ar hliðar, og við gátum öláu fremur fundið en séð eyðuna og tómið í kringum okkur i þokunni. Eg var nú farin að venjast hínni þjófslegu þögn og kyrð, er við skrið- um áfram. Og nú réði eg það af, að þenna morgun skyldi eg vera i káetunni minni og taka það rólega og hagræða öliu sem bezt hjá mér undir sjóferðina. Eg tók saumakörf- una mína upp úr kistunni minni, og nokkrar bækur, og lagði þetla á rúmið initt; og tók svo upp ýmislegt fleira mér til hagræðis. En þá kom aftur yfir mig þessi kviði og tilfinn- ing fyrir einhverju óttalegu, sem yf- ir mér vofði. í þetta skifti var það eins og rödd einhver væri að hvisla að mér og vara mig við þvi, að það væri vissara fyrir mig, að vera a'l- klædd og fara upp á þilfarið. Eg ---------------------X------------ ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ um heimilisréttarlönd í Canada og Norðvesturtandinu. Hver, sem hefir fyrir fjölskyldu ah já e?vr kartma'ður eldri en 18 ára, get- ur tekið heimilisrétt á fjórhung úr section af óteknu stjórnarlandi í Mani- toha, Saskatchewan og Alberta. Um- sækjandi erður sjálfur aö koma á landskrifstofu stjórnarinnar, eða und- irskrifstofu hennar i þvi héraði. í um- boöi annars má taka land á öllum tandskrifstofum stjörnarinnar (en ekki á undir skrifstofum) mett vissum skil- yröum. SKYLDliRi—Sex mánaða ábúh og ræktun landsins á hverju af þremur árum. Landnemi má búa með vissum skilyröum innan 9 mílna frá heimilis- ré.ttarlandi sínu, á landi sem ekki er minna en 80 ekrur. Sæmilegt íveru- hús verður atS byggja, aö undanteknu þegar ábúöar.skyldurnar eru fullnægti- ar innan 9 mílna fjarlægÖ á ötSru landi, eins\ og fyr er frá greint. f vissum hérubum getur góður og efnilegur landnemi fengiö forkaups- rétt, á fjóröungi sectionar meöfram landi sinu. Verð $3.00 fyrir ekru hverja SKYLJDIJRí—Sex mánafia ábúh á hverju hinna næstu þriggja ára eftir að hann hefir unniö sér inn eignar- bréf fyrir heimilisréttarlandi sínu, og auk þess ræktaö 50 ekrur á hinu seinna landi. Forkaupsréttarbréf getur land- nemi fengiö um leiö og hann tekur heimilisréttarbréfiö, en þó með vissum skilyröum. Landnemi sem eytt hefur heimilis- rétti sinum, getur fengið heimilisrétt- arland keypt í vissum héruhum, Ver'ð $3.00 fyrír hverja ekru. SKYLDUR:— Verður að sitja á landinu 6 mánuði af hverju af þremur næstu árum, rækta 60 ekrur og reisa hús á landinu, sem er $300.00 virði. Bera má niður ekrutal, er ræktast skal, sé landið óslétt, skógi vaxið eða grýtt. Búpening má hafa á landinu í stað ræktunar undir vissum skilvrdui n. W» W. CORYf Deputy Mlnlster of thé Interlor. BlttS, sem flytja þeesa au$)ýstseu leyflslaust fá enga borgun fyrtr. E. J. O’Sullivan, M. A. Pres. Members of the Commcrcial Edueators’ Associatlon ESTABL/SHCD Stærsti verzlunarskóli í Canada. Býr fólk undir einkaskrifara stöðu, kennir bókliald, hrað- ritun, vélritun og að selja vörur Fékk hæstu verðlaun á heimssýningunni. Einstaklingskensla. Gestir velkomnir, eink- um kennarar. öllum nemendum sem það eiga skilið, hjálpað til að fá atvinnu. Skrifið, komið eða fónið Main 45 eftir ókeypis verðlista með myndum. THE WINNIPEO BUSINESS COLLEGE 222 Portage Ave...Cor. Fort Street. Enginn kandídat atvinnulaus. mætti ekki setja það fyrir mig, þó veðrið væri leiðinlegt og þokan væri nú orðin að fínu, hvitu regni, sem kom í kyljum og kviðum blaut- um. Eg hringdi bjöllunni tii að kalla á jómfrúna, og fékk henni regnskýl- una mina og ábreiðuna og bók eina, og bað hana að fbúa út fyrir mig stólinn minn á þilfarinu. Þegar eg kom upp á þilfarið, leið mér iiia og kvíðinn óx meira og meira. Mig fór nú að gruna, hvað að mér gengi. Eg var eini kvenmaðurinn á fyrstu káetu, Bandarikjaborgari og alein. En þá kom mér nokkuð til hugar: Skyldi eg þá ekki geta fundið á ann- ari káetu einhverja ameríkanska konu eða unga stúlku, sem eg gæti Neðansjávarbáturinn sást þarna svo skýrt og greinilega; var hann svartur á iitinn og bar vel af við hvita þokuna. Þokan lét hann verða ennþá gleggri, eins og æfinlega þeg- ar hlutirnir eru skamt frá manni. Af priki eða spiru aftan á honum blakti fáni rauður og hvitur. Varð eg þess visari seinna, að þetta voru litirnir á fána Austurríkismanna. Eg vissi það ekki þá, en mér er þetta svo ljóst í minni. (Niðurlag nxst). Ótöf Sölvadóttir. Dáin 6. o’któber f. á., að Leslie, Sask. tekið upp í káetuna til min, mér til slkemtunar Þetta hlyti að vera auðvelt; eg gæti borgað mismuninn á fargjaidinu. En þá varð eg þess visari, að eg var eini farþeginn á skipinu, sem fæddur var i Ameriku. Bjallan hringdi fyrir hádegisverð- inn kl. 11.30. Við sátum undir borð- um, þó ekki væri kapteinninn við má'ltíð. Við hlógum og spauguðum til þess, að láta ekki bera á óróleika okkar, og töluðum um smámuni eina. Vorum við að enda við máltíð- ina og suinir voru að fara út. Eg var að standa upp úr sæti minu og saup um leið seinasta sopann úr kaffi- bollanum. En þá kom það, sem við öli höfðuin haft svo undarlega að- kenningu af í hjörtum vorum. Skipið nötraði voðalega. Fg kast- aðist niður i sætið. Eg vissi undir eins, að skipið var stansað og heyrði nú menn hlaupa fram og aftur á þil- farinu. Eg leit út um gluggann á borðsalnum, og sá sex eða tíu mat- reiðslumenn hverfa hlaupandi fyr'ir horn eitt. “Hvað gengur að, herra læknir?” spurði eg annan læknirinn skipsins á frönsku. “Það iná drottinn vita!” sagði hann, setti á sig hermannahúfuna og hljóp út. Borðsalurinn varð óð- ara tómur. Allir hlupu út. eins og eldur hefði komið upp á skipinu. Það var ljóst. að eitthvað gekk að skipinu. En þó að undarlegt væri, kom þá engum til hugar, að neðan- sjávarbátur væri valdur að þessú. En á næ.sta augnabliki heyrðist brak mikið og drunur, rétt eins ,og þruniu liefði slegið niður rétt við hliðina á okkur. Þá fyVst kom mér ueðan- sjávarbátur til hugar og sá hann 'iíka! Þokunni var dálitið farið að létta, og þarna sá eg hann svo giögglega út úr ghtgganum, neðansjávarbát- inn; hann lá þar á sjónum, og var alt þilfarið uppi. Hann var langur og flatur, mi'klu voðalegri og stærri, en eg íiokkurntima hafði gjört mér hugmynd um þá þessa báta. Það var faUbyssa frainan til á þilfarinu, og önnur að aftan, og var báðum miðað á Ancona. UNDIRRITAÐUH veitirmóttöku sér- stökum lokuttum tilbottum á skrif stof þessari bangatt til kl. 4. e.m. á þrittjudaginn 13da febrúar, 1916 um att ieggrja til “Brooms and Brushes”, "Chain”, “Coal”, “Hardware”, “Hose”, ‘Oils and Greases”, "Packing”, “Paint and Paint Oils”, “Manilla Rope”, “Wire Rope”, and “Steam Pipe, Valves and Fittings”, sem Departmental Dredging Plant í Manitoba þarfnast fyrir fjár- hagáritt 1916—1917. Hvert ttlbott verttur att sendast í sér- stöku umslagl og skrifist utan á: “Tender for Hardware Manitoba”, “Tender for Chain Manitoba o.s.frv. eftir því sem vitt á. Þatt tilkynnist öllum sem tilbott leggja fram att tilbottunum verttur ekki veitt móttaka nema þau séu skrátt á prentatt eyttublatt og undirritutt mett eiginhand- ar undirskrift frambjóttenda; þessi eVSubiött má fá . frá Department of Public Works, Ottawa, og á skrifstofu Mr. A. J. Stevens, Acting District Engi- oeer, 702 Notre Dame Investment Build- ing, Winnipeg, Manitoba. Hverju tilbotti verttur att fylgja á- vísun vitturkend af skrásettum banka er borgist til Honourable Mlnlster of Public Works og nemi þelrri upphætt sem ákvettin er í eyttublöttunum til tilbottsins og tapar umsækjandi upp- hætt þessari ef hann vill ekki ganga att samningunum þegar hann er kvaddur til þess etta ef att hann uppfyllir ekki þenna gjörtta samning. En ef att til- botti hans verttur ekki tekitt, þá fær hann ávísunina aftur. Stjórnardeildin skulbindur sig ekki til þess att taka lægsta tilbotti etta nokkurt þeirra. f umbottl ráttgjafans, R. C. DESROCHES, ’ skrifarl. Department of Public Works, Ottawa, January 21, 1916 Blött sem flytja þessa auglýslngu án leyfis fá enga borgun fyrir.—90658. Lag: Mér himneskt Ijós í hjarta skin Þú ljúfa kona liðin ert og löng þín gengin stund. Mér sýnist lif þitt vel þess vert, að væran fengir blund. Þú varst svo góð að geyma list, sem gjöf að lífsins ró. Það man eg lengst i minni vist, þá maðúrinn þinn dó. Við>muniim iengi minnast þess, hvað miJd þú varst og góð. að unna dýrast efsta sess þar ;eska lifsins stóð, l*ér vanst að gleðja vesaling og vernda og styðja á braut. Því sorgin gaf þér sáran sting að sjá hann liða þraut. Eg veit það sælt að vakna af blund og vera á æðri strönd, þar eilif ríkir æskiistund og elsku tengjast bönd. Nú farðu vel með frelsi í mund á fund þíns eigin manns. Þvi sigur lifs og sæiiistund þú sást i faðmi hans. Erl. Heimskringla samgleSst bænd- unum yfir góðri uppskeru, því “bú er landstolpi.” Og svo veít hún aS þeir gleyma henni ekki, þegar peningarnir fara aS koma inn fyrir uppskeruna. THE CANADA STANDARD LOAN CO. AÖnl Skritsfoi'n. YVInuipet> $100 SKULDABRÉF SELD Til þægrinda þeim sem hafa smá upp hatöir til þess ati kaupa sér í hag. Upplýsinsar og vaxtahlutfall fa?st á skrifstofunni. .1. < . KYLK. HúÁ.vin;iSitr # 42S >1 uIn Street. WINXIPEG Bin persóna (fyrir daginn). $1.50 Herbergi, kveld og morgunveröur, $1.25. Máltíöir. 36c. Herbergi, ein persóna, 50c. Fyrirtak i alla staöi, ágæt vínsölustofa í sambandi. Tnlsimi Gnrry ‘1‘27%'Z R0YAL 0AK H0TEL ChoH. GuKtafKNon, eigandi Sérstakur sunnudags mitSdagsverÖ- ur. Vín og vindlar á bortSum frá klukkan eitt til þrjú e.h. og frá sex til átta atS kveldlnu. 2S3 MAHKF.T ST. YVINNIPEG !S! D0MIN10N BANK Horni Notr. Dome or Shrrbrook. Siwfl. HttfuttstóU uppb_____________ M.Oub.bóe Vnrasjftttur ................ $7,O0O,«OO Allar elKnlr.................$78,000,OOO Vér óskum ettir vittskittum v*r»* lunarmanna og ábyrgjumst att grafa þelm fullnægju. Sparisjóttsdeilð vor er sú stærsta sem nokkur bankl hof- ir i borglnnl. Ibúendur þessa hluta borgarlnaar óska att skifta vltt stofnum sem þelr vita att er aigerlega trygg. Nafn vort er fulltrygging óhlutletka. Byrjltt spari lnnlegg fyrlr sjáifa yttur, konu og börn. W. M. HAMILT0N, RáJ»maW PHONE GARRY 345«

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.