Heimskringla - 25.01.1917, Blaðsíða 8

%
BLS. 8
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 25. JANÚAR, 1917
Ben. Rafnkelsson
CLARKLEIGH, MAN.,
k«ajjir allar tegundlr af gripum
riiir vigt. Verð frá $2.75—$7.00
huQdrað pundin. —
Binnig kaupir hann allar teg-
w-adir gráviim fyrir hæsta verð.
Fréttir úr bænum.
Mjög merkur sjónleikur í fjórum
l»»t.tura, þýddur úr ensku, verður
M?adur í Goodtemplarahúsinu
jM-iðjudagskveldið 13. febrúar. —
_\íf valið ieikfóik. Engimn kostn-
a#«r sparaður að leikurinn verði
mnm ánægjulegastur. — Takið eftir
*«g!ý singu í næsta t>laði.
íslenak söngsamkoma í Skjald-
b»rg, mánudaginn 12. febr. Alt
jwoari íslenzk lög eftir íslenzka
höfunda. Takið eftir auglýsingu í
Mæsta blaði.
Fyrsti Ii'it. söfnuður hefir stofn-
til söngsamkpntíi, sem lialdin
verður þriðjudag-skveldið 13. febr.
Program vejður auglýst síðar.
tr bréfi frá :f. B. Skaptason.
Seaford Oainp, 2. jan. 1917.
Okkiir líður Ö’líum vel, en höfflm
rát't núna féngíð ski]>un um að
flytja til Shorneliff. Við erum enn
)w heil ‘Battaiión’, en við sendum
MÍIli jóla og ííýjárs fyrstu sveitina
■ár flokknúm'yfir Wndið til Frakk-
larids, alls 12t> irténr,. Þessir fóru
«j' íslendlngum með sveitinni: J.
Renjamínssón- :A. Oison, T. Her-
Mahmson, G. HygaáTd, O. Magnús-
M*h, J. 'StnffauLéjh, S.! Gíslason. H.
llennannison :og S. Lindal.
Göodtemplaira ' stúkan “Hekla’
mr. 33, hefir ákv’éðlð að hafa hluta-
vedtu og dahs njánudagskveldíð 12.
íebrúar næstkomandi í Goodtempl-
«raiiúsinu,.og eru J>ví ailir meðlim-
ir og aðrir vioif stúkunnar vin-
nJSmlegast beðnir að styrkja þetta
/yrirtæki.
Allir kunniugjar Jóns Sigurðs-
wOnar félagsins eru beðnir að hafa
« liuga “Whivstdrive’ og dans 14.
Obrúar f Oolumbus Hall, cor.
iwnith og Graliam. Þar verða góð-
ir prlsar fyrir sjiila samkepni og
•Ilir geta skemt sér J>ar, bæði ung-
n og gamlir. ínngangur 35 oent.
44óðar veitingar verða seldir J>ar.
Forstöðunefnd félagsins stend-
«r fyrir þessari samkomu og reynir
*h gcra hana efns skemtilega og
3».nt er.
Vér vlldULii Ciraga athygli bænda
«ð auglýsingw A. Maokellar Farin-
yé* Market. Þeasi maður kauptr
áfarðir bænda og borgar hæðsta
ferð fyrir. Hann heflr orð á sér
ryrir að vera mjög áreiðanlegur I
jriðskiftum. — Nefnlð Heimskringlu
jþegar Jiér skrifið hocum.
Kvenfélag Tjaldbúðarsafnaðar er
FUNDARBOD.
Ársfundur íslenzka Únítara
safnaðarins verður haldinn í
kirkjunni sunnudaginn 4. febrúar
að aflokinni messu. Verða þá
lagðir fram ársreikningar og aðr-
ar skýrslur, kosin ný safnaðar-
nefnd o. s. frv. Allir safnaðar-
menn ámintir um að koma á fund.
Th. Borgfjörð, forseti
F. Swanson, ritari.
íslendingur fallinn.
Biöðin segja nú fallinn á stríðs-
vcliinum Jónas Fredericksson. frá
Víðir, Man. Fellur Jjar í valinn
hraustur drengur og góður. — Það
skér oss í hjartað að sjá íslend-
ingana faila, ’ en huggun er það
liarmi gegn, að þeir falla í Jiarfir
góðs og göfugs málefnis.
Aðstoðarfélag Skandinavisku her-
deiidarinnar nr. 223.
Svo sem kunnugt er, hafa all-
margar konur í Winnipeg inyndað
félag meðþví augnamiði að stofna
herdeild þessa, þar sem flestir ís-
lenzkir hermenn eru saman kornn-
ir. Félagið leitast við að hlúa að
hermönnunum eftir föngum. Þar
sem nú er b.úist við J>ví að innan
skarnms verði deildin send til
Norðurálfunnar til að taka þátt í
orustunum á vígvöllunum, J>á ættu
allir að finna J>að ljúfa skyldu sína
að gera hermennia svo vel úr garði
sem frekast er unt. Eftir að austt
ur um haf, er komið verða og J>arf-
ir margar. Vill félagið ]>vf gera
alt sem í þess valdi stendur til þeSs
að bæta úr ]>örfunum, bæði áðúr
en lagt er af stað og eftir að á vfg-
stöðvamar kemur. En til þéss
þarf félagið að njóta hjálpar og
samvinnu almennings, bæði nær
og fjær. l>að skorar því á íslend-
inga í öllum bygðum Canada að
leggja sér lið. Einkum er nú til
Jæss mælst að íslenzkar konur
prjóni sokka handa hermönnun-
um. Það er fátt sem betur kemur
sér í vosbúðinni fyrir handan, en
J>að að hafa sokka, hlýja og mjúka.
til umskifta. Félagið vill því fara
fram á það við íslenzkar konur að
þær sendi sér sokka handa herT
jnönnunum. Þó mörg hundruð
pör sokka gæfust, myndi ekki af
veita;
Gjafir sendist:
Mrs. H. M. Hannesson,
77 Ethelbert St., Wpg.
eða:
Mrs. Thomas H. Johnson.
629 McDermot Ave. Wpg.
Bréf er á skrifstofu Heimskringlu hef|r or3|3 og fjártjónið verður
til: Mr. F. S. Thorarenserf, Winni-
peg.
Olgeir Halldórsison, frá Stykkis-
smápóstur einn í útgjaldadálki
Þjóðverja þegar friður verður
wigtíir naiiuorsson, na oiyKKi^- j * * * ...
hólmi á íslandi, er beðinn að senda saminn, og hvao sem ooru liour,
utanáskrift sína til: O. Freemann,
711 Pacific Avenue, Winnipeg.
Bréf frá íslenzkum hermanni
Jóns Sigurðaonar félagsins.
U1
France, 15. des. 1916.
Viltu gjöra svo vel og flytja mína
kæra kveðju og bezta þakklæti til
Jóns Sigurð»sonar Opter, fyrir
Jæirra heiðarlogu og margvelkomnu
sendingu til mln, «em eg meðtók
12. þ. m. með beztu skilum.
Þið megið vera visear um að
*ð undirbúa 'CoDcert °* **££! slíkar sendingar eem eg meðtók frá
•em haidast » 5. febr. n.k. Pró- ykkar j,ei;gra5a félagi gIeðja okkur
^ram auglyst swnna.
Fund heldur stúikan ísafold. nr.
1048, I O. F. í kvftld (fimtudagskv.)
*ð 724 Beverley St. Meðlimir beðn-
ir að koma J>arugað stundvíslega kl.
% síðdegis.
Islcnzku hemiennirnir úr 223.
tierdeiidinni J>reyttu aftur hockey
við “Victorias’ a fhntudegs kvöldið
18. jan. Var leikurinn sðttur af
kappí á báðar tiliðar, en svo fór að j
ískrndingarnir unnu. Enda léku
piltana hér yfir á Frakklandi ó-
scgjianlega mikið. Eg er vi«s tun
J>afs að þið hafið lagt mikið á ykk-
ur til þess að gleðja okkur íslenzku
piltana, sem eru í ‘Active Service’.
Og eg er líka viss um að þið jrennið
huganum til okkar um jólin, og
J>á gleðjisrt J>lð yfir því að guð gaf
ykkur kraft og auð tfl þess að
gleðja þá um jólln, senv eru langt
frá öllum vinum og vandamöhh-
j um og ekki geta haldið jólin eins
og vera ætti. En eg er viss um J>að
Bóndinn á Hrauni.
Leikfélag stúkunnar ‘Skuldar’
er nú að ’æfa Bóndann á Hrauni
eftir Jóhann Sigurjónsson og verð-
ur hann sýndur um miðjan næsta
mánuð.
Leik þennan samdi Jóhann fyr-
ir 10 árum síðan og hefir hann
verið leikinn á konunglega leik-
húsinu í Kaupmannahöfn og víð-
ar um Danmörku, einnig í Sví-
þ.ióð og Noregi og svo á íslandi,
og hvarvetna hlotið lof mikið.
En þetta er í fyrsta sinn sem
mönnum «gefst tækifæri að sjá
hann hér vestra.
Vér munum víst eftir Fjalla-
Eyvindi. -— Bóndinn á Hrauni er
honum ekki síðri.
______
Fallega mœlt og gjört
llerra Jón Sveinson að Marker-
ville, Alberta, ritaði nýlega skrifara
Eimskipafélags nefndarinnar hér á
þessa leið:
' TEg t>akka"þér kærlega fyrir öíl
bréfin J>ín bg aila þá umhyggju scin
þú fcerð fyril- Eitúskipafélági ísíands
Það get eg sagt J>ér 1 einlægni að ein-
mftt fýrir’þáð’áð þú varst viðþetta
mál riðlnii hef eg'áf fúsum vilja lagt
ftath JíftT lSÖO' krónur sem eg þegar
hef lagt til hlutakaupa í félagiftú,
og nú'Togg eg hérmeð til viðbótar
eitt hundrað óg áttatíu ($180.00)
dali, ög þegar þ'ið farið að'I jáfna
þessu niður í krónur, ef þá stendúr
á stöku eða vantar part úr hlút þá
láttu mig vita og skal eg J>á reyna
að bæta úr því.
Ekki dettur mér f hug að tapa
kjarki þó “Goðafoss’ hafi farrst,
það var stærra spor stigið af súmum
fátækum íslenzkum innflytjéndum
á frambýlings árum þeirra héf, J>eg-
ar þeir réðust í að kaupa sér kú,
heldur en ná, er fyrir alla ísfónzku
J>jóðina að kaupa 1 eða 2 skip.
Ef okkur Vestur-lslendingum verð
ur veittur kostur ó að kaupá fleiri
hluti í Eimskipafélaginu, þá má
vera að eg taki einhvern þátt í þeim
kaupum ef eg lifi íneð heilsu. Ekki
mundir þú þurfa að eggja mig lengi
,til þess. Það er einhver hlýleiks-
þráður innst í meðvitund minni
sem nær til þín, síðan við vorum að
svamla yfir hafið forðum, og síðan
eg náði hér lendingu hef eg einmitt
barist á mínum eigin fjöðrum en
ekki annara.”
Ath.—Þessi bóndi, sem byrjaði
hlutakaup sín I Eimskipafélaginu
með 100 kr., er nú búinn að auka
hlutafé sitt upp í jiálega 2200 kr. og
býðst til að gera ennþó betur. Ósk-
andl að sem flestir íslenzkir bændur
vildu íylgja dæmi hans, þegar næsta
hluta útboð félagsins verður gert.
ritstj.
þá er ekki líklegt að Ameríku
menn hafi vit og vilja á að setja
þýzkum skaðabótakröfuna nógu
háa.
Það hefir oft verið bent á það,
að áður en Rúmenar gengu í
stríðið með Bandamönnum fengu
Þjóðverjar mestalla olíu sína frá
Rúmaníu. Og þegar Rúmenar
fóru í stríðið var það hið mesta
kjaftshögg fyrir Þjóðverja, og
var þeim meinlegra en þó að þeir
hefðu stóran ósigur beðið. Þetta
var líka ástæðan til þess, að þeir
sóktu svo grimmilega og með svo
miklum ákafa og afli að Rúmen-
um, því að þeir vildu fyrir hvern
mun komast þangað, áður en
brunnarnir væru eyðilagðir. En
Bretar sáu við þessu, og sendu
þenna hóp manna, sem eyðilagðl
brunnana.
“Af bréfum þessum’V segir
vinur Griffiths, “hefi eg einnig
orðið þess vísari, að Rúmenar
hafa lagt alt í sölurnar til þess að
hjálpa Bandamönnum og vama
því, að hinar feykilega miklu
kornbyrgðir þeirra lentu í klóm
Þjóðverja. Þeir fluttu öll mat-
væli burtu sem þeir gátu, en það
sem þeir gátu ekki flutt gjörðu
þeir óhæfilegt til manneldis, eðá
eyðilögðu með öllúi Það var
sama sagan og þegar Napoleon
óð með herinn inn á Rússland
1812.'og tók Moskó, aðeins með
fáum tilbreytingum. Þessi stór-
kostlegu höpp Þjóðverja, er þeir
náðu feyknabyrgðum af hveiti-
korni og auglýstu það í blöðum
sínum var alt saman tilbúningur,
aðeins til í ímyndunarafli sjálfra
þeirra, og sama er að segja um
þessar þúsundir gripa, sem þeir
áttu að hafa tekið. — Alt þetta
var uppspuni einn, settur saman af
Þjóðverjum sjálfum.
Rúmenar voru vel vakandi þeg-
ar þýzkir komu, og veizlan var
kosta lítil, sem þeir settust að,
þegar þeir voru búnir að taka
landið. Því að Rúmenar eyddu
gripum öllum og öllu sem ætt var,
eins og Bretar eyddu brunrmnum,
Hann barðist og dó
fyrir Frakkland.
Vonirnar bregðast
(Niðurl. frá I. bls.).
|>eir allir hæöi ka]>]>.'iainlega og vel
hafa jH'ir citt sinn enn wýnt, að
eikki standí’þeir öðrum í{>rótta-
jnönnum ]>essa iands að .baki.
Trausti G. Islield var á ferð hér
í síöustu viiku. Á hann heima í
Riverton, Mau. Sagði hann góða
líðan íslendinga J>ar ytra.
Á þriðjudagskvöldið 16. J>.m. var
f aidin safnaðarfundur f Tjaldbúðar
kirkju. Á Jxiim fundi voru kosnir
r:ýir cmbættismcnn og lesnar upp
akýrslur safnaðarins. Stendur nok-
kuð vel eða rneira en eftir öilum
vonum, eftir J>ví sem tfmarnir eru
nú. og ætti það að gefa ölJum vinum
sainaðarius von um góða framtíð
Jk'gar tímarnir breytast.
Eftirfylgjandi menn voru kosnir:
J- Jorundson, forseti; J. Gottskalk-
eoi.. skrifarí; G. Eyford, fjánnálarit-
ari: B. Sigurðson, gja.ldkeri, og O.
Sfþopgélrsson.
Á nsesta fundi som fulltrúarnir
héldu L-.'u þelin sainan um að bjóða
öliúm safiraðttrlimujn óg öllu }>vf
/ólk’i- seno sækjr kirkuna l>ó það
heýri ekki söfnuðinurn til og yfir
höfuð öllum vinuin safnaðarins á
naniko-'iu sem þeir ætla að halda ó
fimtud rgskvöldið 1. febr. næstk.
EamJjoman verður algerlega frí fyrir
alla. T að verður stutt prógram og
veiting rr og J>að verður reynt að
gera öTum kveldstundina eins á-
trægule ra og hægt er. Munið eftlr
kvcldinu og koroiS amt fla»t.
| að við reynum að tiafa jólin cins
j skemtileg eins og unt’verður.
i Eg skal að efns geta Ji’ess að mér
Ifður vei og eg hefl sterka trú á því
að mér auðnist að fá að sjá Canada
aftur. Svo bið eg ykkur kærlega
| að 'ifyrírgefa Jiessar fáu línur og
| meðtaka mitt innilegasta J>akk-
iæti fyrir ykkar heiðarlegu og
miklu jólagjöl. Svo óska eg ykkur
öllum farsæls nýjáns.
Með vinsemd og virðingu er
yðar einlægur.
Pte. C. S.
“Vestanhafs’
“Minsíu ekki á það Mangí prestur’
mjög er skitið sem þú ritar.
Fuglinn sá er sagður verstur
sínum drit er hreiðrið litar.
s.
Síökor,
Fékk í leitir trúða týö
tiJ að beita munni,
álás reit, en át það svo
efna í breytingunni.
Engum flytja innri frið
yfirlítar kvæðin,
þó hann sitja þreyttur við
þung og vitur kvæðin.
J. G. G.
það hundahepni að þeir náðu hon-
um ekki.
Hvað olíubrunnana snertir, þá
haía Þjóðverjar mikið Iagt í söl-
urnar tii þess, að ná þeim, en
ekkeft tekið í aðía hönd. Með
öllum sítlUfti sígurvinningum þar
hafa þeir ekki fengið einn pela af
olíu. Brunnahoklrnar hafa verið
fyltar svo að ómögulegt er að fá
úr þeim dropa af olíu. Allar vél-
ar hafa verið molbrotnar SUndur,
hreinsunarhús olíunnar hafa Vét-
ið rifin niður til grunna, en hinir
stóru geymslukassar olíunnar hafa
Cg verið algjörlega eyðilagðir. Og
þó að svo kunni nú að vera, að
þýzkir hafí búist við þessu, og
komið með yélar nýjar til að
pumpa upp olíuna, þá tekur það
marga mánuði, að getd haft af
þeim nokkur not og svo er það
vafasamt hvorf. þeir fá að halda
Iandinu nógú lengi til þess að geta
sett þær upp og búið um þær. Ög
,víst er það að olíufróðir menn
á’egja að það Jaki 9 ftlánaða þörð
ustú vinnú með öll tækí víð hend
ina til:.^að^Jaana -brúíSMfftöm
nokkurnveginn þolanlagt^Iy^
ur. Því að fyrir Iöngu var búið
að pumpa hverjum dropa úr öíl-
ym hinum grynnri brunnum, en
að grafa brunnana upp aftur er
bæði erfitt og seinlegt verk.
Eigendur bri^nnanna eru mest-
megnis brezkir, amerískir og þýzk-
ir auðmenn, og skaðinn sem þarna
Prússnc«kur kappi* er í liði
Frakka og missir llfið 1 hugdirfsku
áhlaupi á menn keisarans:
Paris 11. jan 1917. — Heinrich
Muller var fæddur á Prússlandi og
J>ar uppalinn. Lærði hann her-
mensku eins og skyldan bauð, en
þá er herskyldu árin voru liðin,
fór hann til Frakklands og réðist
þar í “útlendinga” sveitina, þvl
ætíð hafa Frakkar eina cða fleiri
liðsveitir af annara Jljóða mönnum,
Þá er Muller réðist til Frakklands,
voru þeir í styrjöldum við ýmsa
þjóðflokka 1 Afríku, og þangað
Vlldi Muller komast og sjá virki-
lega brustu. Eftir að hafa verið
nokkur ár í Afríku. kom hann til
Frakklands aftur og gjörðist
franskur borgari. Vaiif hann síðan
settur liðsforingi yfir flokk af her-
mönfturn, sem kallaðir eru “.Veiði-
rnenn Áipttfjalla” t (Chas'scurs aL
pine), og J>eiri'í stöðú liélt hann
þegar núverandi stríð hófst, Og
Jú’átt fyrir sinn Prússneska ilpv-
runa og l>ýzkulegan framburð á
franskrl tungu, gekk hann ótrauð-
ur fraftl tnoð sínu nýja fósturlandi,
sern einn af liðsforingjum J>ess,
Fyrir J>remur Víkum var Muller
rneií sveit sfna víð fioiniiie og her-
foringí’ftn gerði hoftum boð að
finna slg./
‘ÍMuller, e’g hefi erfitt Vérk fyrir
þig”, sagði herforinginn.
“Það er ágætt, eg þakka fýHf
hoiðurinn’,’ sagði JVftúler.
Herforinginn mælti; “Vér liöf-
um ekki getað fært liðíð íraiu uin
eitt fet nú í fjóra daga jtvf að í
dældinni hérna fyrlr norðan Jaafa
æðimargir Þjóðverjar svo kæhíegS
búið um sig og sínar marghleyp-
úr (mitrailleuses, framb.r tnítrá/jesi
að t Vér höfúia ekiki gotað uáð ,til
þeirrá, hvernig sem storskotaíiö
vfgskurðinn, sem ekki er nema 25
faðma á lengd.”
“Eg skil. Eg geri áhlaup á byssu-
byrgin í dældinni, 20 mínútur eft-
ir fjögur”, sagði Muller og var hinn
rólegasti.
"Heirðu, Muller!” sagði herfor-
inginn. “Við sjáumst máske aldrei
aftur.
“Eg tek byrgin í dældinni”,
svaraði Muiler.
“En eg er syo hræddur um að þú
rnissir lífið. Eg hefi kosið þig til
þessa verks því eg treysti þér bczt,
og þú ert minn bezti maður. Lof-
aðu rnér að taka í hendina á þér.”
Og Muller og herforinginn kvödd-
ust í síðasta sinni.
Muller fór nú til manna sinfta og
sagði þeim hvað fyrir ]>eim lægi.
Á mínútunni kl. 4.20 byrjaði stór
skotaliðiö eldhríðina og var skot-
unum beint fyrir ofan höfuðin ó
Mulí^j' og mönnum lians og lítið
eitt aftar en þar sem hinar huldu
byssur þýzkaranan yoru.
Nú kallaði Muller til manna
sinna: “Fram”. Suiiiir af mönn-
unum hikuðu vjð, þvf’állir vissu
að hér var verlð ’átí íafá’ út í öþinn
dauðann: “Ávkht'É Ávant! Paúr
la beilé Francel1' (’Fram! ^Fiam!
fyrir hið fagra Frákklánd!)! hróp-
aði nú Muller- og inenn lrans
spruttu úpp. “Frain) Frain! fyrir
hið fagra Frakkland” hringdi í
eyrum þeirra og þeir fengu nýtt
fjör og nýján Jirótt og -fyígdu
Muller út í náttmyrkrið. Fimm
mínritum síðar hafði franski her-
inri tekið vígskurðinn J>ýzka og
héldu honum. En honuin var
ekki haldið af Muller og inönnum
hans, ]>ví hver einásti Jieirra hafði
fallið í áhlauþinu. En í fimm irrfn-
útur höfðu þeir tafið fyrir hinum
þýzku, svo að þeir gátu ekki skot-
ið einu einasta skoti.
Daginn eftir fanst Muller dauður,
ásamt mprgum öðrum, við þyssur
hinna þýzku. Lífæðarnar á báð
unr úlfliðum hans vóru .skornar í
sundur og skorinn var ha,nn á háls.
— Honum hafði verið iátið blæða
til dauðs.
Einn af þýzku skyttunum, sem
tekinn var fangi, sagði svo fró:
- “Muller og menn hans réðust á
okkur við byssurnar og börðust
eins og djöflar en ekki menn, þó
voru þeir of fóir til þess að béra
okkur ofurliði. En við höfðum
nóg að gera ó meðan þeir héldu lífi.
Muller sagði þeim hver hann var,
ögraði J>eiin og svaraði á þýzku.
Einn af okkar mönnum nísti
höndur hans fyrir aítan bakið, en
aðrir skáru á lífæðar hans og háls.
Þýzki foringinn sló hann í andlit-
ið með skambyssu sinni, en Muller
hrópaði: “Vive la France” (lifi
Frakkiand), og þó er Muller hróp-
aði fcgíðasta sinni “Vive la France”
hafði hið franska lið tekið alt sem
taka þurfti og farið yfir dældina,
sem vér höfðum svo lengi varið
þeim.” %
dugandi, nýtir menn. Hermann sál
var jarðsunginn 14. des. að við-
stöddu mörgu byggðarfólki, greftr-
unar athöfnina framdi séra P.
Hjólmsson; flutti hann hiiskveðju á
heimili hins látna og kjarnyrta,
vel viðeigandi tölu yfir gröfinni.
Við úthafninguna kvaddi Stephan
skáld hinn látna með þessu erindi:
Jólin þín í þinni gröf
—-það má eí dauðinn banna—
færa þér síná fegins-gjöf:
frið og góðvild manna.
I. F. Fl.

Æfíminning.
kveld, i>egar næturmyrkrið liyiur
,fil’f,y|raörVy a« segja eftir 32 mfnút-
ur, færð Jn'i táíkifærið, því þá byrj-
ar stórskotaiíðlð að skjóta til
beggja Irfiða y'ið byrgin hinna
þýzku. En þú óg inenn ]>ínír
verða að ^gjöra áhlaup á J>á, og eg
treýsti þér og mönnúm þínum að
tefja fyrir J>eim í firnm mfnútur, og
ef þér getið ]>að er öllu borgið, því
þá verður herinn búinn að taka
Þann 11. des. síðastllðlð ár, and-
aðist að helmili sínu hér vlð Marker-
ville, bóndinn Hermann Hillman.
Hann var fæddur í febr. mánuði,
1856 á Hóli á Skaga í Húnavatnssýs-
lu. Voru foreldrar hans J>au hjón
ívar Rögnvaldsson og Una Guð-
brandsdóttir, sem bjuggu allan sinn
búskáp d HÓU. ólst Hermann þar
upp hjá þeím tll fullorðins óra á-
samt systkynum slntlm, scm voru
inörg; meðal þeiVra votti þeir Jón
Hillman, bóndi við’ Mountáín og
Pétur Hillman, bóndi við Akrá 1
N. Dakota, báðir hinna fyrtu iand-
rfema. Hermann sáJ. giftial eftiriif-
andi konu sinni Sigurlaugu Mar-
grétu, dóttur þeirra hjóna Ogmund-
ar Jónssóflftr og- Jóhönnu Magnús-
dóttur á Braiidaskarði og J>ar inun
Herftiann hafa reíst bú og búið J>ar
uöf nokkur ór, áður hann færi vest-
ur Uft> hafc' en ]>að fói' iiann árið
1887.
Var haiíri rné5 öllu íévaná (>g
komst nauðúíega til N. Dakota,, eri
rneð dugnaði og tílstyrk bræðra
sinna, sérstakjega ,/ýríS Hillmanns,
komst hfirtn yfir clálítii* £fnf. J>art ár-
in er lianri dvaldist í DáJtota, en
Jiaðan flutti hann vestur tii .(Vlenz-
ku byggðarfnnar f Albertaárið 7891
Eairi liann ]>ar land, á hverju han/v
bjó tii daúðadags. BÖrn þeirra,
sem lífðu og náðu Jiroska aldri, eru
fjórir synfr óg eift dóttir, inannvæn-
leg og dugleg.
Tlei'mann aál, var stiltui’ og óhítlt-
deíítnn ,urn liagf annara, yfirlætis-
laus. (>ig hélt sér lítfc fram. Fi amari
af æfi sfrtní var hanif dugnaðar og
Óskar H. HiIIman
Bugler v
er fæddur í Winnipég 18. júlí
1896.- Gekk hann í 197ó her-
deildina (Víkinga) í marz síðastl.
Foreldrar hans eru Mr. óg Mrs.
C. H. Hillman, 225 Ferry St., St.
James. — Óskar fór með deild
úr herdeild sinni af stað til Eng-
lands þann 18. }>• m-
Almanak 1917
Innihald:—Tímatalið, myrkvar,
Árstríðirnar, tunglið, um tímatalið,
páskatímabilið, páskadagur, sól-
tími, veðurfræði Herchel’s, ártöl
nokkurra merkisviðburða, til minn-
is um lsland, stærð úthafanna, leng-
stur dagur, þegar kl. er 12, alman-
aksmánuðirnir.
Milli heims og heljar. Þýzka-
land, England, Frakkland, Belgía.
Joffre, foringi Frakka, með mynd.
Etfir síra F. J. Bergmann. — Ný-
k.YSenti maðurinn. Æfintýri eftir
J. Magnús Bjarnason. —-'Safn til
landnámssögu lsl. í Vesturheimi.
Vatnabygðir. Eftir Friðrik Guð-
mundsson, með myndum.—<Stðrá
?leifin. Saga þýdd af Kamban—
Enn um Brasilíuferðir. Eftir Jón
Jóriíspn frá Mýrí.—Sumarliði Sum-
arliðason, gullsmiður, með mynd.
Eftir síra F. J, Bergmann.—Um
eldingar og þrumuleiðara.—Sólar-
geislarnir sem læknislyf.—Helztu
viðburðir og mannalát meðal Is-
lendinga í Vesturheimi—Viðbætur
við landnámssöguþátt Islendinga í
Utah. ,
VERD 50c.
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON,
678 Sherbrooke St., Winnipeg.
kennAíía VANTAR
fyrir Mary Hilí ékóla No 987. fyrir
8 mánuði frá.15. márK til 15. júlí og
frá 1. ágú.st til 1. deséirtber J917, —
Kennari J>arf að liafa afinars eða
Þriðja flokks kenmara leyff. Úm-
sækjendur tilgreini' kaup og æf-
ingu við konslu og sendi tilboð
sín til
^ S. Sigurdson, Sec.-Troas.
Mary Hill P.O., Man.
WILLIAMS & LEE
764 Shefhrooke St., horni Notre D.
YíUÁ.dö’íir J^yiit.,.tii .Þcsíí,,. Núua .í, áJi.UKamaðÚLv ^em.: etgi hlfíSTwtL-ylðr íúúT^.vjðJtjalhtáÚa og molór- Cyfches
Kotnið- með jiá og' látið 'sétjí f»á í
stand fyrir vorið.
meðan heilsán entist, eií það vttr
skammt. Stráx' rftir að iiai’n flutti
tíi Alberta, ken.-Vdi hann heilý’ii bil-
unar, sem ógerðistsvo, að hann lifði
Upp frá þvf engan heíibrigðan dág.
Síðustu ár æfi sinnar Varúiann þrot
ínn að Jioliinn að J>o)i og kröftum;
lengstum hafði hann fótaferð til síð-
ustH stundar. í efnalegar ástæður
korrist hann hér góðar og hélt þeim,
fyrir aðdugnað sona sinna sem eru
Skáufar smíðaðir og skerptir.
Beztu akautar seldir á $3.50 og upp
Komið inn til okkar. — Allskonar
viðgeáðir fljótt af hendi
2 4 leystar.