Heimskringla - 12.04.1917, Side 3

WINNIPEG, 12. APRÍL 1917
HEIMSKRINGLA
BLS. 3.
Postular laga og reglu
fjarlægð og ekki neitt talþráfía
.saanband á mi’lli. En þó var leik-
ur þessi ekki með öllu Ihættulaus.
Engir hér f landi hafa unnið sér| Einu íbúar landsins þarna við
-eins verðskuldað hrós og menn- rætur Klettafjalianna voru þó hin-
irtnir, sem svo lengi hafa verið post-i ir sameinuðu kynflokkar Indíána
xilar laga og reglu í vestur-Canada. —Blaékfeet Bloods og Peigan Indí-
Hér er átt við hið rfðandi lögreglu I ánar. Blackfeet Indíánarnir voru
lið (Mounted Police). Pað var sett! réttnefnd tígrisdýr eyðiskóganna
á stofn á þeim dögum;
miklar óttu sér stað á sléttum
Vesturlandsins. Vísupda ihjarðirn-
ar þar voru horfnar, og um þrjá-
tíu þúsundir af “sléttu” Indiánum
þar voru teknir að lfða hungur
sökum matar skorts. Matar skort
þenna kendu þeir hvítu idönnuni-
um; þeir hefðu tæmt allar aðal
fæðu uppsprettur þeirra, og af
óeirðir; þótt þeir væru ódruknir, en urðu
þó hálfu verri en áður undir áhrif-
um víns. Tolismyglarnir frá Mis-
souri urðu því brátt þess meðvit-
andi, að þeir yrðu að stofnsetja
einihverjar verjur gegn villilýð þess-
um, ef þeir ættu að geta verið ó-
hræddir um líf sitt. Hve margir
hvítir menm voru drepnir í
drykkjuveizlum þessara fyrri daga,
þessum onsökum voru þeir injög er nú hulinn leyndardómur. En
reiðir f garð hins hvíta mann-1 alt í kring um Fort McLeod og Red
flokks. En í slfku skapi reyndust! Man’s River standa enn meiiki
Rauðskinnar oft all örðugir við-
fangs. Við þetta bættist svo, að
úrkastið af fbúum borganna norð-
anvert í Bandaríkjunum tðk á
þessum órum að hrúgast inn f
Canada. Prá þessum sömu stöð-
um komu einnig margir kaupmenn
til "Vesturlandsins,” sem þá var
nefnt, og hleyptu Indfánum þar í
þái og brand með því að selja þeim
slæmt brennivín (wiihsky).
Lög Voru þá engin til í þessum
hluta liandsins. Sem dæmi þess,
hvernig réttvísinni var þá fram
íylgt, m|á tilfæra samtal manns, er
búðarholu ihafði í “Fort Whoop-
þeima staða, þar sem ihinir og
þessir Voru brytjaðir niður til
forna. Afleiðingarnar urðu þær,
að toli'smyglarnir bygðu sér traust
varnarvígi ‘hér og þar og ráku þar
svo sína óheillavænlegu brenni-
víns verzlun.
í mafmánuði 1873 ákvað Sir John
A. Macdonald, sem þá var stjórnar-
formaður í Oanada, að sotja á fót
lögreglulið í þeim hluta vestur-
landsins, sem svo margar ömurleg-
ar fréttir voru einlægt að berast
frá. Átti lögreglulið þetta að
stemma stigu fyrir áfengisverzlun-
funi, sem ótti sér þarna stað, og
up”, og inniflytjanda eins, sem var í leitast við að koma á lögum og
að tilkynna búðarhaldaranum1 reglu meðal þessara fjarlægu óald-
væntanlega komu hins
lögregluliðs að austan:
“Sæll vertu—ihvert er
heitið?” spurði búðarmaðurinn.
ríðandi arseggja. Til þessa liðs vildi stjórn-
| arform. að menn Væru valdir eins
ferðinni! góðir og unt væri að fá. Þetta
sarna ár var því samþykt á þing-
ó eg er önnum kafimn að til- í ínu, að lögregluliðs flokkur yrði
kymia komu ríðandi lögreglu- i myndaður, sem samanstæði af 300
svaraði
koma þeir náungar j
unnar
hvíti.
“Til hvers
ingað?”
“Til þass að koma hér á skipu
lagi, auðvitað,”
innflytjandinn mönnum og sendir yrðu tafarlaust
‘ til Vesturlandsins.
Lið þetta var undir forustu
Lieut. Ool. French, og var safnað
til þoss í Toronto bæ í Ontario-
fylki. Strax og nógu margir menn
Þess er engin þörf^við gerum voru fengnir, var lið þetta sent
þetta sjálfir. Flytji hingað glæpa-
hneigður náungi—verður hann hér
ekki ianglífur. Til dæmis kom
hingað hann—; hann var óaldar-
með járnbrautarlest til Fargo í
Norður-Dakota, og þaðan var það
svo sent fótganigandi til Dufferin.
Þaðan hófst svo hin fræga her-
seggur; lögðum við liann því til g'anga þossa liðs yfir 800 mílur af
hvfldar hjá Skriðuhlíð. Svo var landi, alla leið til Klettafjallanna.
hann___; jæja; hann hvílist nú Hafði liðsflokkur þessi tvær fall-
hinstu hvíld hjá Frosta hól!” I byssur meðferðis og tvær stór-
Það var snemma á árunum, frá ^<>tabyssur og varð eingöngu að
70-80 ó síðustu öld, að einkaverzl-, f óla á ^matvorub.rgð.r þær sem
un Hudsons flóa félagsins hætti, l>að hafðl f flutn.ng. með sér.
og sambandstjórnin í Oanada tók | 10. október þetta sama ár var
«11 lagaleg réttindi í sínar l.endur Fort McLeod fullgert, og var það
í öllu liinu stóra landsvæði, sem fyrsta virki hins ríðandi lögreglu-
liggur norður af fertuguwtu og ní- liðs í norðvesturCanada. Enda
undu breiddarlínu. Að emkarétt-1 var þetta í ihjartastöð svæðis þess,
Inidi -þessa öfluga félags hættu, I þar »m! Bliackfeet Indíánarnir
leiddi til læss, að æfintýramenn j héldu sig aðallega. Annar flokk-
tóku að hópast að úr öllum átt-1 ur af Jögregluliði var einnig send-
um. Spilamenn, tollsmyglar og j ur noyður til Edmonton til þess
glæpamenn af öllu tagi streymdu j að fást við Indíána þar og reyna
þá frá Mkssouri inn í Canada, um j að koma þar á skipulagi. En
«11 héröð, alla leið að rótum | meginliðið hélt til baka aftur,
Klettafjallánna En af þvf fátt var| fyrst til Fort Pelly og ]>aðan til
hvítra manna þá á þessum stöð-; Dufferin. Höfðu þessir 300 menn
urn, fengu óaldarseggir þessir ekki þá framkvæmt það, sem margir
rekið sína vanalegu verzlum. Eini j höfðu sagt ómögulogt utan þess
vegurinn til auðlegðar var því loð-. að viðhafður væri .stór herafli—
skinnaverzlun við Indáánana. Og höfðú hertekið, og það án nokk-
verzlun þessa ráku menn þessir á urs manntjóns, hið mikla afskekta
þann hátt, að þeir fluttu brenni-1 Vesturland. Árið 1875 bygði Bris-
vín á laun iun í landið «g seldu 1 bois, feftirlitsmaður stjórnarinnar,
Indíánunum það svo útblandað; lögreglustöð eina á þeim stað, þar
með vatni og tóku f staðinn loð
skinn þeirra.
sem Calgary nú stendur. Fyrst var
I lögreglustöð þessi nefnid >‘Fort
Lfkindi til þess að þeir yrðu Briisbois”, en síðar cndurskírði
truflaðir við þetta, voru engin. Col. Madeod hana “Calgary” og
Stjómin var í þúsundir mílna nefndi hana eftir fæðingarstað sín-
um á Skotlandi. Stafsetning
nafnsins breyttist þó lítillega.
Lengi fyrst var starf ríðandi lög-
reglunnar aðallega fólgið í því, að
fást við Indíánana og reyna að
koma á skipulagi ó milli ]>eirra.
Að miðla raálum ó milli þeirra og
vera verndari þeirra, að vinna til-
trú þeirra, virðingu og jafnvel vin-
arhug, og undirbúa þá þannig
undir komu hinrna hvítu innflytj-
enda. Að koma í veg fyrir það, að
þeim væri selt ófengi, og halda
verndarhendi yfir mælingamönn-
um, sem hér og þar voru að mæla
út landið. Til þess að koma þessu
í framkvæmd, varð lögreglan að
stefna þeim, sem lögin brutu og
setja þá í varðhald; alla þessa
menn varð svo að flytja til Winni-
peg, um 800 mílur, þar lialdin' var
rannsókn í málj þeirra. Viðgekst
þetta fyrirkomulag þangað til árið
1876. Einnig þurfti lögregla þessi
að heimta útistandandi vörutolla
við landamæri Bandaríkjanna, og
á meðan baráttan stóð yfir milli
Indíána og hvítra manna fyrir
sunnan landamiærin, varð hið ríð-
andi lögreglulið einlægt að standa
á verði hérna megin við landa-
mærin. Á þessum dögum hafði
það ótrúloga mikil áhrif á Indíárn-
ana ekki einungis á canadisku
Indíánana, heldur einnig á Indí-
ána frá Bandarfkjunum, sem ein-
lægt voru að færa sig norður yfir
landamærin við og við.
Á því tímabili, þegar æsingar
miiklar og óeirðir áttu sér stað á
meðal Indíánanna út af einhverri
löggjöf stjórnarinnar viðvíkjandi j
verndun vísunda-hjarðanna, þá ’
reyndi “Sitting Bull”, hinn nafn-
togaði foringi Sioux Indíánanna,
af öllum kröftum að hvetja þá til
uppreistar. Það var ihann, sem
árið 1876 banaði Cluster hershöfð-
ingja og mönnum hans. En í þetta
sinn kom hann samt engu illu til
leiðar, þó áhrif hans væm öflug á
rneðal Indíámanna. Og það var
hinu stöðuga eftirliti ríðandi lög-
regluliðsins . að þakka, fostu og
ráðklænsku, að til stríðs sló ekki
milli Indíáná og hvítra mianna I
landinu. En stríð þetta hefði þá
haft sömu skelfingar í för með sér
og fylgdu slíkum stríðum í Banda-
ríkjunum.
Árið 1882 var ríðandi lögreglulið-
ið búið að koma því til leiðar, að
margar þúsundir manna áttu því
líf að launa. Einnig hafði þessi
ötula lögregla varið eignir manna
á 375,000 ferhyrningsmílna svæði.
Smá verzlunar kauptiin voru nú
óðum að istækka og mörg þeirra
orðin að allstóruin bæjum. Gripa-
bændur fluttu til landsins og
komu með stórar gripahjarðir mcð
sér. Þessir mienn vildu hrekja
Indíána burtu af landi því, sem
þeir héldu, og kom því upp illur
kur í liði Rauðskinna yfir þesisu.
Framtfð Indíánanna hér í landi
var þá all óljós, því vísunda-
hjarðirnar voru allar horfnar og
þar með varð barátta Indfána fyr-
ir tilverunni örðugri en áður Alt
þetta jók starf lögreglunnar. Can-
adian Pacific járnbrautar félagið
var þá að leggja járnbrautir sínar
í Vesturlandinu, og úthcimtu út-
londingar þeir, sem á brautum
þessum unnu, töluvert eftirlit lög-
reglunnar. Alt þetta stuðlaði til
þess, að nú var hið rfðandi lög-
reglulið aukið upp í 500 menn.
Höfuðstöðvar þess voru þá Fort
Walsh, sem var nálægt vestur-
landaimærum S'askatchewan fylkis.
En við tilmæli vissra maona voru
hcfuðstöðvarnar sfðar færðar til
staðar þess, þar sem Regina bær
nú stendur. Var ]>arna eett á fót
varanleg aðal-stöð lögregluliðsins
og öflugar hermannabúðir reistar
í stað bjólkakofanna, sem notast
hafði verið við á hinum stöðunum.
í 'Sögu, sem skrifuð hefir verið
um Norðvesturlandið (“Beggs'
History of the North West”), er
sagt frá dæmi, sem gefur mönnum
hugmynd um áhrif ]»au, er ríðandi
lögrogluliðið hafði á Indfáanana:
“öllum hestuin eins Sioux Indí-
ána flokksins hafði verið stoliö. og
í þessum vandræðum isfnuin leit-1
uðu þeir til yfirmanns lögreglunn-
ar í Fort Walsh og báðu hann að
reyna með einhverju móti að finna
fyrir þá hina stolnu hesta. Brá yf-
irmaður þessi strax við og lagöi af
stað f þjófaleitina ásamt sex mönn-
um, sem imnn tók með sér. Eftir
að hafa leitað um landið þvert og
endilangt l>arna í grendinni, varð
hanm þeiss á endanuin vfsari hvar
hestarnir væru niður komnjr. Eft-
irfylgjandi kafli er tekinn úr
skýrslu yfirinannsins sjálfs:
“Þet'ta var stórt Indíána þorp og
töldum við ]>ar á fjórða hundrað
kofa. Ekki hélt eg vogandi að lóta
Sioux Indíánann, sem með okkur
var, fara með okkur inn í þorpið.
Skildi eg hann því eftir og tvo
mína menn hjá honum eitthvað
um 2—3 mílur frá þorpinu. Hélt
og »vo inn í þorpið með fjóra menn
með mér. Kolniða myrkur var
skojlið á er við komum þangað.
Eg fór beint upp að kofa foringj-
ans, sem var umkringdur á alla
vegu af Indíánum. Eg lét foringja
peirra strax á mér skilja, að eg
viesi fullri vissu að hann geymdi
stolna hesta í þorpi sínu. Hann
brást við hinn reiðasti og sagði
menn sína aldrei mundu láta hesta
þessa af ihöndum. Kvað hann sig
og menn sína Bandaríkja þegna og
væru þeir því undir öflugri vernd
Bandaríkjanna. Eg sagði honum,
að hann væri sekur í hestaþjófnaði
og væri slíkt óafsakanlegt brot á
mót landslögum. I.agði eg fast að
honum að gefa mér ákveðið svar
hestunum viðvíkjandi áður en eg
færi frá kofanum. Eftir að liann
hafði hugsað málið dálitla stund,
sagði liann mér að korna aftur
næsta morgun. Skyldi eg þá fá
alla hestana aftur—hvern einasta
þeirra. Eg lét þetta gott heita.
Kom svo aftur næsta morgun og
voru mér þá afhentir stolnu liest-
ariflr—nokkura þeirra vantaði þó,
sem Indfánarnir gátu eklki ifundið.
Eg sætti mig við þesisi úrslit
enda hefði orðið all-erfitt fyrir
mig og fjóra menn að taka allan
þenna Indíána hóp fastan g draga
hann fyrir lög og dóm, þyí ómögu-
legur hlutur hefði verið að velja úr
þá seku þarna samstundis og í
þorpinu hjá þeim. Samt sem áður
gaf eg þeim duglega ofaní gjöf og
lét þá lofa mér því, upp á æru sína
og trú að breyta lögunum sam-
kvæmt eftirleiðis.”
Ekki þarf fleiri dæmi til að telja
til að sýna fram, á hve mikla and-
lega yfirburði merin hins ríðandi
lögregluliðs hafa haft yfir Indíán-
ana. Fimm menn koma inn í stórt
þorp af vopnuðum villimönnum
og neyða ]»á til ]>ess að afhenda sér
stolna muni—og kenna þeim svo
duglega lífsreglurnar í oían á lag!
Og þetta eru mennirnir, sem
smáyiður, plöntur
Skriíið £ dag -Itir
Verðskrá vorri fyrir 1917
I henni er listi yfir allar þolbeztu og áreiðanleg.
ustu kálmatar og blóma útsæðis tegundir, yfir
aldini, trjávið, smávið, grös, fóður tegundir
ýmsar og útsæðis kartöplur.
Með mörgum og góðum myndum og útskýring-
um sáning og öðru viðvíkjandi.
Fyrir $10 meðfylgjandi borgun með pöntun-
inni sendum við .burðargjald borgað,
til hvaða staðar sem er:
60 Currant og Gooseberry Bushes, beztu tegund.
100 Raspberry Plants, beztu mismunandl tegundlr
12 Plum og Fruit tré, ung og hraust tré, 2 til 3
fet á hæb, og 12 Rhubarb rætur.
Alt ofantalið fyrir ............310.00
Vér höfum ræktaS í blóma húsum vorum og
blóíum til sölu—
600,000 Caraganas, 1 til 3 fet á hæb.
266,000 Native Maple, 1 til 3 fet á hæö.
6,000 Ontario Maple, 2 til 6 fet á hæö.
12,000 Native Ash, 1 til 8 fet á hæ«. •
150,000 Russlan and other poplar, ailar stærílr.
60,000 Lilac, 1 til 3 fet á hæ«.
116,000 RusSian Golden Wlllow, allar stærölr.
6,000 Crab apple and Plum Trees, og stórt upp-
lag af þolgóBum aldinum, fögrum smáviö,
plöntum, o.s.frv.
Patmore Nursery Co. Ltd., Brandon.
Please send me Collection No.......
as advertiscd in The Heimskringla, for which
I enclose $.—.........................
NAME ................................—
ADDRESS...............................
Patmore’s áreiðanlega útsæði, tré,
The Patmore Nursery Co., Ltd., s^skTtoVsask
--- 22—26______________________________ _______________
SAMSAFN NO. 1.
Samanstendur af 22 tegundum af voru óreiðan.
lega kál útsæði í pökkum og únsum. 2Yx pd.
af útöæði þeesu fyrir $1.25, burðargjald borgað.
SAMSAFN NO. 2.
15 pakkar af áreiðanlcgu útsæði fyrir 25 cents,
burðargjald borgað.
SAMSAFN FYRIR BÆNDUR NO. 3.
Samanstendur af: 1 pund Mangel, 1 pd. Sugar
Beet, 1 pund Swede, Yx pund Carrot, Yx pund
Kale og 4 pund Rape — í alt 8 pund, fyrir
$3.00, burðargjald borgað.
PERENNIAL SAMSAFN.
Varanlegur gamaldags blómagarður fyrir 75c.
Frá Hávöxnum Hollyhocks og Foxgloves, til
hinna lágfættu Forget-me-not, mun þetta
blómasafn blómgast hvað eftir annað á hverju
ári þangað til seint á haustin. 1 safni þessu
erú einnig blóm sem þessi:—Iceland Poppy,
Sweet William, Pinks, Canterbury Falls og
mörg önnur.
20 pakkar, burðargjald borgað........75c.
(VanaverB íl.60)
BLÓMASAFN FYRIR SKÓLAGARÐINN.
55 pakkar af beztu blóma t.egundum og marg-
víslegum kál-ávöxtum
............. $1.00, burðargjald borgað
Vér erum fi<s«'»Iumcnn fyrlr Messrs. Sutton
«& Soiim, n« lleuiliiiK: A Enslandl. Vfr Iiut-
om f ver««krA vorrl hi« heimnfrieífa úts«e«l
lieNMU ÍMjikn — uelt 1 loknðum pökkuu
fyrir 10 cent hvern.
VÉR BÚUM I>AÐ TIL GOTT.—
VIÐSKIFTAVINIR VORIR HAFA
GJÖRT ÞAÐ NAFNTOGAÐ.
Vestur-Canada á rnest sitt góða
skipulag að þakka. Þetta eru
mennirnir, sem frá byrjun liafa
haldið Indíánunum í skefjum og
svo smátt og smátt leitt þá nær
siðmenningunni. Þetta eru menn-
irnir, sem verið hafa að elta morð-
ingja og glæpamenn, þegar aðrir
íbúar landsins sváfu. Hið ríðandi
lögreglulið hefir fengið mikið hrós,
en hrós þetta hefir alt verið
verðskuldað. — Nafn hins ríðandi
lögregluliðs er því grafið óafmáan-
legurn stöfum á spjöld sögunnar.
(Lausl. þýddur útdráttur.)
----o----
Stefán Pétursson
prentari.
Berst mér enn þá bana fregn.
Böl er nóg og harmur,
varnir litlar verða gegn,
vöknar tíðum hvarmjir.
Látinn er hér drengur dýr:
dyggur, hreinhjartaður,
sannleiks-elskur, skilnings skýr,
skyldurækinn maður.
Fyrirleit hann fals og tál,
fláttskap, svik og lygi;
dygðum prýdd «g djörf var sál:
drengskaparins vfgi.
að setið er öðru vfsi fyrir en á hin-
um fyrri myndum hans. Myndin
er tekin nokkuð af hlið, breytir
það útliti eigi iítið. Þá eru og
dýpri litir «g dekkri skuggar 1
henni en blaðamyndunum, sem al-
gengastar eru. Mun málarinn
hafa valið sér þessa mynd af því að
honum hefir þótt hún einkenni-
legri en hinar, sem hann hafði
fyrir sér.
En svo er á hinn bóginn ávalt
ervitt að tá rétta mynd af nokkr-
um manrii, þótt ekki hafi þeir
margt það einkennilegt við sig eins
og þeir, ®em eitthvað skara frain
úr. Myndirnar verða svipir og lík-
ingar «g eigi mikið meira. Tökum
til dæmis þær myndir, sem til eru
af Jóni Sigurðssyni, allar næsta ó-
lfkar hverri annari. Þó munu þær
allar vera af honum, en eigi tilbún-
ingur út í loftið.
Annars þýðir ekki að ræða uin
myndina í heild sinni. Hefir henni
verið þegar svo rækilega lýst í blöð-
unum, að þess gerist ekki þörf.
En það er um þetta sérstaka at-
riði sem vér skjótum að þessum
athugasemdum af því að vér höf-
um heyrt höfundinn hafðan þar
fyrir rangri sök.
R. P.
—----o----
öll þau mól, seúi áleit hann
ærleg, góð og fögur,
stiltur jafnan styðja vann
Stefán Péturs mögur.
Starf-sæll maður Stefán var:
störfum einatt hlaðinn;
hann of þunga byrði bar,
bendir á það skaðinn.
Ættjörð sinni unmi hann,
eldinn meður forna,
sem að aldrei alveg brann
út>—við galdur norna.
Austur yfir svalan sæ
sveif oft andinn slyngi,
heim að góðuin bónda-bæ
í blessuðu Húnaþingi.
Þar, seni bernsku- og æsku ár
yndis-fögur glóðu;
þar sem fyrst hann feldi tár,
og fræðin lærði góðu.
Reit hann fagra’ og rétta hönd;
rökum ávalt beitti.
öll að græða andans lönd
unun honum veitti.
Ef hér marga ættum vér
aðra líka honum,
betur margt ]»á færi’, en fer,
fyrir íslands son.um.
(Marz 1917.)
J. Ásgeir J. Líndal.
Vilhjálms myadin Stefánssonar
Mynd sú, sem skáldið Þorsteinn
Þ,- Þorsteinsson hefir nýlega málað
af Yilihjálmi Stefánssyni norður-
fara og látið prenta eftir, iiefir vak-
ið allmikið umtal. Álíta sumir, að
hún hafi eigi tektet eins vel og þeir
hefðu helzt kosið, þykir hún eigi lík
þeim myndum, sem þeir hafa átt að
venjast af landköniinun'armannin-
um. Heyrst hefir á tali ýmsra, að
þeir skoða myndina helzt heimild-
arlausa og að málarinn muni hafa
búið hana til frá sjálfum sér.
Þetta er nú eftir öðru. Margir
hér í Winnipog eru svo fróðir uin
alla hluti, að þeir þekkja jafnvel
það, sem þeir hafa aidrei séð, og
dæma svo um “af. beztu .vitund.”
Það skal játað, að myndin er eigi
vel lík þeim myndum, sem vér höf-
um átt að venjast af Vilhjálmi. En
svo eru þær nú flestar ef ekki allar
teknar af honum á skólaárunum,
og bera því blæ yngrj áranna. En
menn standa ekki í stað, íæstir,
sízt að ytra útliti.
En þó þessi mynd sé nú ekki vel
iík hinum fyrri myndum, eru þó
fyrir henni beztu heimildir. Er
hún tekin eftir mynd sem prentuð
er í bók eftir Robert A. Bartlett og
heitir “The Last Voyage of the Kar-
luk, flagship of Vilhjálmur Stef-
ámsson’s Canadian Arctie Expedi-
tion of 1913—16.” Kom bók þessi
úíf> á síðastliðnu ári og er höfund-
urinn Bartlett skipstjóri, er kaf-
teinn var á skipinu “Karluk”.
Myndin er tekin í bænum Nome í
Alaska, dagana áður en Vilhjálm-
ur lagði af stað norður.
Það sem gerir myndina breyti-
lega frá því, sem er að venjast, er,
Skýring.
Lögberg dagsett 22. inarz flytur
grein viðvíkjandi inntektum stræt-
isvagna félagsins í Winnipeg og
hreinum ágóða þess yfir einn mán-
uð og segir, að það séu $88,522 og
jafnframt segir, að þetta sé félagið,
sem ekki geti framlengt braut sína
eftir Sargent ave.
Ekki þarf greinarhöfundurinn að
ímynda isér að það sé orsökin til
l>ess, að félagið hefir ekki fram-
lengt járnbraut sína eftir Sar.gent
ave. Áreiðanlega hefði félagið ver-
ið búið að því, ef fólkið í ]>eim
parti bæjarins verð'skuldaði það
og kynni að meta það, sem fyrir
það er gert.
Eni nú heí'r W.E.S.R. Co. varið
svo tugum þúsunda dollara skiftir
til að leggja braut sfna eftir Sar-
gent ave. og sett á hana beztu
fólksflutningsvagna handa fólik-
inu til að ferðast í, og renna þeir í
18 klukkutíma aif hverjurn 24 með
3 til 4 mínútna millibili, og er það
eins góð þjónusta eins og hjá
nokkru öðru strætisvagnaíélagi í
Canada.
Eftir að félagið er búið að veita
fólkinu öll þessi hiunnindi, þá eru
það 50 pret. af öllum íbúum milli
William ave. og Portage ave. og fra
Aðalstræti og vestur að bæjartak-
mörkum, sem að forsmáir vagna
þess; segir, að þeir séu bæði illa
hitaðir og illa upplýstir, og hátt
fargjald og okki nógu góð þjón-
usta, og svo sé félagið ekkert ann-
að en okurfélag; en allar þessar
aðfinningar eru ekkert amnað en
ósanngirni og hótfyndni. Og þó
félagið framlengdi braut sína á
Sargent ave., þá yrðu þakkirnar
þær sömu, og miklar líkur til þess,
að sá partur brautarinnar yrði
ekki brúkaður tiltölulega meira
en sá hlutinn sem alla reiðu hefir
verið bygður.
Þegar W. E. S. R. Co. er skoðað
frá réttu sjóinarmiði, þá er það á-
reiðanlega sanngjarnasta og ódýr-
avsta strætisvagnafélagið, hvað far-
gjalda sölu snertir í allri Norður-
Amieríku.
A. J.
EINMITT NÚ er bezti tími að
að gerast kaupandi að Heims-
kringlu. Sjá auglýsingu vora
á öðrum stað í blaðinu.