Heimskringla - 17.01.1918, Síða 2

2. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 17. JANÚAR, 1918
Með frœndum.
Eftir síra F. J. Bergmann.
Lýðveldi Finna.
Aifleiðingar heimsstyrjaldar þeirr-
ar, sem nú geisar, verða afar-niiklar
og víðtækar. Um það ber ölilum
saman. Sjálfsagt verða þær bæði
illar og góðar á ýmsa vegu. Því
þeim örlögum eru mannleg kjör
háð.
£in afleiðingin, sem þegar er
komin í ljós, er stjórnarbyltingin á
Rússlandi. Ekki verður enn séð,
hvert skipulag kemst þar á upp úr
öllum þeim óskapnaði, sem nú á
sér stað. Samt sem áður er ekki um
það að efast, að á sínum tfma verð-
ur það, þó þjóðin verði að Mkind-
uin mörg ár að átta sig og koma ár
ér sinni fyrir borð undir ihinu nýja
skipulagi, er smám saman verður
að fæðast.
En hve lengi sem þetta kann að
láta eftir sér bíða, er það þó einn
aif stórmerkum viðburðum ársins
sem leið. í mannkynssögunnf verð-
ur það eflaust skoðað sfðar meir
einn allra-merkasti viðburðurinn 1
sambandi við þetta mikla stríð.
En annar viðburður virðiist ætla
af því að leiða, sem eigi getur ann-
að en vakið fögnuð og samúð í hug-
um allra réttsýnna og góðra raaima.
Hann er þetta: Nú Mtur út fyrfr,
að Einnar ætli að fá frelsi sitt
aftur.
Harrasefni mikið var það öllum
heimi, er rússneska einvaldið sýndi
það frámuna gerræðl, að rjúfa eiða
og særi við Finna og svifta þá þeim
réttindum, er stjómarskrá þeirra
heimilaði þeim.
Það var eitt af þeim grimmúðugu
gjörræðisverkum, sem einvaldinu
hafa komið á kaJdan klaka og vak-
ið hatur og ímugust í ihjörtum allra
rétthugsandi manna.
Finnar eru að mörgu leyti ágæt
þjóð. Þeir .sern kunnugir eru ljóð-
um Runebergs, munu við það
kannast. Eins og aðrir Norður-
iandabúar, eru þeir afar frelsiselsk-
ir menn. Það er þeim bein ástriða
að fá að liifa samkvæmt þeirri sjálf-
stæðis hvöt, sem þeir bera í
brjósti.
En langvinn áþján hefir sett
merki í iund þjóðarinnar, sem öll-
um verða augljós, er þjóðinni
kynnast. Það er eittihvað beygt og
kúgað við hana, eitthvað óttasleg-
ið og kjarklaust, sem naumiast þor-
ir að Mta upp, og hefir grun um, að
setið sé ávalt á svikráðum af ein-
hverjum.
Nokkuð þóttu Finnarnir fijótir
til í sumar, er þeir með samþykt á
þingi slitu sig úr sambandi við
Bússa. Var það álitið af mörgum
fremur barnalegt tiltæki, er tekið
myndi óstint upp af rússneskri
þjóð hve nær sem hún fengi
notið krafta sinna og farið að
húgsa um þjóðmál sín í friði og
spekt.
Kerenski og stjórn hans virtust
ekki Mta á það mildum augum, að
Finnar skyldi nota tækifærið, er
Bússar voru í nauðum staddir, til
þass að hrifsa til sín það sjáifstæði,
sem þeir ávalt ibafa gert fulla kröfu
tii að eiga heilt og óskorað.
Bolsevíkum, sem tóku við stjóm-
inni af Kerenski, má telja það til á-
gætis, að þeir virðast hafa komið
til móts við Finna með meiri rétt-
lætishug. Þeir virðast ihafa hugsað
eem «vo: Nú, ef Finnar vilja eiga
með sig sjálfir og mynda sjélfstætt
lýðveldi, hví skyldum við vera að
meina þeim það?
Svo er að skilja, sem Finnar hafi
sent erindreka til Berlínar, og haft
í þeirri sendiför ýmsa helztu ráð-
herra sína. í Berlín er sagt að þeir
hafi gengið fyrir kanzlarann þýzka,
von Hertling greifa. Hafi erindi
þeirra verið það, að biðja um við-
urkenningu Þýzkalands til handa
sjálfstæði og fullveldi Finna
Sagt esr að kanzJarinn hafi svarað,
að Þjóðverjar hefði mikla samúð
með þjóðþrá Finna. Eö viðurkenn-
ing Þýzkalands til handa sjálfstæði
Finna væri undir því komin, hvort
samningar um það efni gæti tekist
milii Finnlands og Rússlands. Því
nú stæði friðarsamningar yfir með
Þjóðverjum og Rússum.
Þessi fregn barst út um heiminn
írá Amsterdam á Hollandi. Og um
sama leyti barst sú fregn út frá
Pétursborg, einmitt frá fregnrita-
skrifstofu Bolsevík stjómarinnar,
að stjórn Rússlands, sem nú er
vitaskuld í höndum þessa Bolse-
víka-flokks, hafi ákveðið, að mæia
fram með því við hemanna og
verkamanna ráðið, að sjálfstæði
hins finska lýðveldis yrði viður-
kend af Rússlands hálfu.
frjálsa undan okinu
gera Finna
rússneska.
Skeyti frá Lundúnum barst vest-
ur 'hingað 4. janúar á þessa Ieið:
“Sænska ráðuneytið hefir á ríkis-
ráðsfundi þar sem Gustaf konung-
ur skipaði forsæti, viðurkent sjálf-
stæði Finnlands.”
Þetta sæsímskeyti er komið til
Lundúna beina leið frá Stokk-
hólmi, frá blaðamanna félaginu
þar.
Kristofer Janson látinn.
Það myndi afplána margar synd-
ir þesaa Bolsevíka-flokks f augum
heimsins, ef sú stjórn sem nú situr
að völdum á Rússlandi, hefði þrek
og réttlætislund f sér til þess að
Skáidið og rithöfundurinn Kristo-
fer Janson lézt 17. nóv. síðastlðinn,
að heimili sínu, sem þá var í
Kaupmannaihöfn. Hann var 76 ára
gamall, er hann lézt.
Hann tilheyrði þeim flokki
norskra skálda og rithöfunda, er
fylgdu rómantiska skólanum svo-
nefnda. Nú eru 'þeir allir gengnir
veg allrar vemldar og er Kristofer
Janson talinn hinn síðasti iþeirra.
Þegar á unga aldri gerðfst Kristo-
fer Janson ákafur fylgismaður land-
málsstefnunnar svonofndu, sem
skapa vildi nýtt þjóðmál upp úr
samsteypu inállýzkanna mörgu, sem
til eru í Landinu.
Beztu ljóð og sögur Kristoíer
'Jansons 'hvíla á æfintýra og þjóð-
sagnagrunni norskrar alþýðu.
Bændarómantíkin kemur þar íram
f algleymingi.
Fyrstu bækur 'hans hétu: Fraa
Bygdom, Norske Dikt, Jon Arason,
Kan og Ho. Þær eru allar gegn-
sýrðar kærleik til bændalífsins og
lýsa því fremur eins og það ætti að
að vera, beldur en eins og það er.
Kristofer Janson var gagntekinn af
áhuga um menningu norskra
bænda.
Árið 1881 fór Janson til Ameríku
til að starfa þar sem únítara prest-
ur í bænum Minneapolis. Þar eru
margir Norðmenn. Kristofer Jan-
son var guðfræðingur að mentan
og útskrifaður frá háskólanum í
Kristjaníu.
Iiann vrar maður prýðilega máli
farinn. Það var yndi að heyra. hann
t-ala, «vo eg ihefi h-eyrt fáa, sem bet-
ur hafa kunnað að fara með norska
tungu í ræðustól en hann. Mpðan
hann prédikaði í Minneapolis kom
fjöldi fólks ti'l að heyra hann pré-
dika og er óhætt að segja, að ræð-
ur hans báru af ræðum annarra
norskra presta hér í Ameríku að
ytra sniði eins og gull af eiri.
Kristofer Janson var einlægur
trúmaður. Hann var bamsleg sál,
trúhneigð og óspilt, einlæg og fals-
laus, svo naumast var unt að heyra
manninn tala, nema láta sér verða
vel til ihans um leið.
Þó nokkurir íslendingar kyntust
honum meðan hann var í Minne-
apolis. Sumir þeirra voru í tilheyr-
enda hópi hans. Einar Hjörleifs-
son var gestur í húsum hans nokk-
ura mánuði, er hann fyrst kom
hingað til lands frá Kaupmanna-
höfn. Þá var Ivristofer Janson
giftur fyrri konu sinni.
Ailir bera honum spmu sogu
Hann var ástúðlegur í umgengni
fjörugur og skemtilegur, fyrirtaks
prédikari og fyrirlesari. Hann
flutti hvern ágætis fyrirlesturinn
á fætur öðrum, sem Norðmönnum
mun hafia verið nýtt um að heyra.
Á meðan Kristofer Janson dvald-
ist í Minneapolis, reit hann bók all-
stóra um guðfræðileg efni, sem
hann nefndi: Har Orthodoxien
Ret? Hefir rétttrúnaðurinn rétt
fyrir sSr? (1886).
Vakti sú bók mikinn hávaða
herbúðum guðfræðinganna. Þar
vann dr. Odland sína fyrstu frægð
sem málsvarí rétt-trúnaðarins. Álíta
margir, að bókin hafi haft þau á
hrif á dr. Odland, að gera hann að
þeim feikna rétt-trúnaðar postula,
seim hann varð.
Eg var við háskólann í Krist-
janíu, þegar Odland fiutti fyrstu
fyrirlestra sfna um myndan helgi-
ritasafni nýja testamentisins. Hann
var þá nýkominn frá Þýzkalandi
og alt annað en “rétt”-trúaður.
Margt er ágætt í bókinni og margt
er þar, sem bendir til þess, að hann
bar skuggsjá þess í huga sér, sem
litlu síðar brauzt út f algleymingi
f bókmentum kirkjunnar. En hún
ber samt með sér, að eiginlega hefir
Kristofer Janson ekki dvalið með
hugann í heimi guðfræðinnar.
Hann brast því nær með öllu gagn-
rýni-gáfuna, sem er hverjum manni
svo nauðsynleg, og var trúgjarn
eins og barn á þá hluti, er komu
saman við skoðanir hans.
Konu átti hann af ágætum norsk-
um ættum, stórgátaða og háment-
aða. En í Minneapolis tók Janson
að gefa sig við splritisma. Varð
hann hugfanginn af þeirri stefnu
og um leið af amerískri konu, sem
var miðill.
Upp úr því skyldi kona hans við
hann. Fór hann til Þýzkalands og
reit þar bók um harma sína alla,
sem er feikilega átakanleg. Kristo-
fer Janson gekk að eiga miðilinn,
varð að hverfia frá Minneapolis til
Kristjanfu, þar sem hann um tfma
þjónaði únítarasöfnuði.
Má nærri geta, að alt þetta heíir
fengið feikna«mikið á mann með
viðkvæma barnslund eins og ihans.
Enda var hann naumast sami mað-
ur eftir. Hans gætti fremur lítið i
Kristjaníu seinni þluta æfinnar.
Litla ánægju hafði Kris.ofer Jan-
son af únítarasöfnuði sínum í
Kristjaníu. Þeir, sem þar gengu
mikiu lengra f afneitunar áttina en
hann, urðu þar snemma ofan á og
réðu lögum og lofum. Seinast sagði
Kristofer Janson prestsstöðunni
af sér. Eftir það gaf hann sig ein-
vörðungu við ritstörfum. Lifði
hann síðasta kafla æfi sinnar sem
rithöfundur, ferðaðist um og flutti
erindi um ýmis efni og prédikaði.
iSumarið 1916 fór Kristoíer Janson
með konu og syni sfnum, sem hann
hafði gefið naifnið Dag (Dagur), til
Danmerkur, og tók sér lasta ból-
festu í bænum Jernlöse, þar sem
fjölskyldan leigði sér þægilegan
eumarbústað.
Dagur sonur skáldsins var 13 ára
gamall og hafði haft hjarnhimnu-
bólgu. Það var því ekki síður
drengsins vegna en hins aldur-
hnigna föður, að fjölskyldan ætlaði
sér upp frá þessu, að lifa í sem allra
mestri ró.
En í septombermánuði í fyrra
lézt Dagur af heilaisjúkdómi og var
grafinn í kirkjugarði litla danska
iþorpsins á Sjálandk
Sorgin eftir sonarlátið heíir að
Mkindum gert sitt tid að brjótafnið-
ur viðnámsmáttinn hjá Kristofer
.Janson. Heilsan bilaði síðastliðið
vor; honum versnaði hvað af
hverju og sjón tók að bila.
í ágústmánuði ferðaðist ihann
með konu sinni til Kaupmanna-
hafnar. En þar varð hapn að mestu
leyti að liggja rúmfastur. Sagt er,
að hann hafi sýnt hið mesta þol-
gæði, aldrei kvartað, en verið eins
og hann ávalt hafði verið, mildur
og þolinmóður.
Hann vissi mjög vel, að nú var
dauðinn að nálgast. Danska blað-
ið Politiken segir að hann hafi sagt
svo fyrir, að hann skyldi jarðaður
með líkbrenslu, og askan skyldi
sett í gröfina við hlið Dags. Fám
dögum áður hann lézt, reit hann
eigin graLskrift sína.
21. nóvember var Kristofer Jan-
son grafinn við líkbrenslu stofnan-
ina í Kaupmannahöfn. Sagt er að
athöfnin hafi verið áhrifamikil og
hugðnæm. Norska fánanum var
sveipað um kistuna. Margir heldri
menn voru í líkfylgdinni.
Kapellu organleikari Sundby lék
á organið Largo eftir Haendel, en
að því búnu söng Otto organieik-
ari lag, sem Per Winge hefir samið
við hátíðarsöng Jansons: Jeg er
skabt til at priae den Herre.
Birkedal prestur flutti hina eig-
inlegu iíkræðu og lýsti Janson, sem
þeim inanni, sem verið hefði höfði
hærri en hitt fólkið. Hann lýsti yfir
þvf, í ræðulok, að Kristofer Janson
hefði verið andlegur leiðtogi sinn.
Sendiherra Norðinanna í Kaup-
mannahöfn, Irgens, lagði stónt og
prýðilegt blómiskraut í norskum
litum á kistuna með þessum
orðum:
“Sem norskur sendiherra í Kaup-
mannahöfn hefi eg þann heiður að
leggja þenna sveig á líkbörur Krist-
ofer Jansons. Friður og blessan
hvíli yfir minningu hans.”
Félag únítara í Kristjaníu
skreytti einnig kistuna blómum og
sömuleiðis bókverzlan Gyldendals,
og Einar og EJfsabet Björnson.
Síðast var sunginn einkar fagur
söngur eftir skáldið: Naar
kvelden sænker sig stille over den
travle dag.
Um leið og stórþingsmenn í Nor-
egi komu saman á þlngfund 19. nóv.,
tveim dögum eftir að Kristofer
Janson lézt, flutti Tveiten forseti
rrlinningarræðu, sem allir þing-
menn hlýddu standandi, og var
hún á þessa leið:
“Eins og menn munu ihafa séð,
lézt Kri.stofer Janson nú á laugar-
daginn f Kaupmannahöfn, en þang
að fluttist hann í hitt eð fyrra.
“Með honum hverfur hið síðasta
þeirra skálda, sem á síðastliðinni
öld lögðu fram stóran skerf til
viðgangs andlegu Mfi norskrar
þjóðar, og þjóðin sæmdi fyrstu
skáldalaunum.
“Hann var skáldið, leitarmað
ur sannleikans, alþýðukennar-
inn, sem með óþreytandi elju í
ræðu og riti, í kennarastól og
ræðustól, hér heima ekki síður en
með löndum sínum hinum megin
hafsins, starfaði að upplýsingu
þjóðar sinnar, til að vekja menn til
sjálfstaeðrar hugsunar og þjóðern-
is vitundar. Hinnar íturvöxnu og
hugnæmu persónu hans mun minst
með virðingu og kærleika af þeim,
bfessan hvíii yfir endurminning-
unni um hann.”
Sjálfur sagði Kristofer Janson, að
ihann hafði ávalt fléttað sálu sína
aila inn í þá trúarlegu starfsemi,
sem hann hafði • með höndum.
Hann áleit sjálfur, að sá trúmála-
skerfur, sem hann hafði lagt á borð
samtíðár sinnar, myndi lifa eftir
sinn dag, þegar ibókmentaskerfur-
inn væri ilöngu gleymdur.
Nokkurum vafa getur það verið
undirorpið. Þeir sem bezt þekkja
til, efast um það. Ahrif hans hafa
þar runnið saman við önnur sterk-
ari. Hann 'brast þá þyngd persónu-
leikans og þekkingarinnar, 9em til
þess þurfti að setja varanleg
mörk á trúmálasviðinu. Lengnr
mun hans minst sem skáldsins.
Enda var skáldið í Ihonum miklu
sterkara en guðfræðingurinn.
En Kristofer Jansons verður
samt lengi minst sem eins fyrsta
forvígismanns andlegs írjálsræðis
á kirkjulegum grunni með þjóð
sinni. Hans verður minst sökum
frjálsraannlegs skilnings á kristin-
dóminum á þeim tfmum, er norska
kirkjan og guðfræðin istóð enn al-
gerlega undir merkjum hins lút-
erska rétt-trúnaðar.
En svo sterk var trúartaugin í
fari Kristoifer Jansons að hann á-
leit hana sjálfur nýtustu og beztu
baugina.
Tvisvar kom Kristofer Janson við
sögu vor íslendinga. Hann var
fulltrúi Noregs á þjóðhátíð íslands
1874 sem haldin var til minningar
um þúsund ára byggingu landsins.
Og eitt pinn greip hann fram í
trúmála umræður Yestur-lslend-
inga, meðan hann dvaldist í Minn-
eapolis.
leysa þá gátu, með hverjum hætti
þehn «é unt að koma sér svo vel
við Bandaríkin, að þeir geti fengið
leyfi til útflutnings þess vistaforða,
er þá svo sárlega vanefnar um.
Mjöl og brauð, kaffi og sykur
skamtar nú norska stjórnin hverju
mannisbarni úr hnefa. Ströng fyr-
irskipan þess efnis gekk í gildi 2.
janúar.
Yfirlýsing var lesin upp í öllum
kirkjum landsins eftir guðsþjón-
ustu, þar sem stjórnin varaði fóik
við þvf, að þrautir og hættur lægi
fyrir því á komanda ári. Var þjóð-
in til þess hvött að viðhafa hina
mestu sjálfsafneitan og sparsemi,
þar sem vistaforði landsins væri
ekki nærri nógur, um leið og sú
hætta gæti legið nærri, að þjóðin
yrði dregin inn í styrjöldina. Sú
hætta væri meiri nú en nokkuru
sinni áður.
Norska stjórnin (hefir fengið nokk-
urar ákúrur í sambandi við yfirlýs-
ingu þessa. Þykir það rangt gert
af henni, að vara við hættunni, en
láta undir höfuð leggjast að sýna
fram á, í hverju hún sé fólgin.
Danskur greifi.
Fæstir munu ihafa mikla trú á
þeim aöalsmönnum, sem enn eru
oftir á Norðurlöndum, til her-
mensku. Þeir lifa venjulega við
hógltfi svo mikið, að þeim eru önn-
ur störf hentari en hermenskan.
Samt voru forfeður þeirra ofbast
ötulir fylgismenn konunganna og
fengu jarðir sínar og óðul upphaf-
lega seim laun frá konungi sínum
fyrir dyggilega þjónustu í hernaði.
í Danmörku . eru enn nokkurar
aðalsmanna ættir eftir, sem standa
á gömlum merg, þó nokkuð haifi
aðailinn þar gengið til þurðar.
Ein af dönsku aðalsættunum er
kend við Holstein. Æbtin fluttist
frá norðun-Þýzkalandi til Danmerk-
ur á 17. öld. Hefir hún síðan verið
höfð í miklum metum í Danmörku,
þar sem hún hofir átt fram að tolja
ýmsa nýta mætismenn.
Fregn hefir um það komið frá
Bandaríkjum, að Bemt Holstem,
greifi, sem er af þessarri ætt, er
einna mests álits nýtur aðalsmanna
ætbanna dönsku, sé kominn til
Bandaríkjanna í þeim tilgangi að
gerast isjálfboði í her Bandarlkja í
stríðinu gegn Þýzkalandi
Til Bandaríkja kom hann nú
milli jóia og nýárs með skipi einu
frá Norðurlöndum. Holstein greifi
hefir verið nokkur ár í Bandaríkj-
um í sambandi við sendiherra
skristofuna dönsku.
Þegar greifinn var var spurður
um fyrirætlanir sínar og það, hvaða
stöðu hann byggist við að fá 1
hernum, svaraði hann:
“Þangað til eg verð búinn að
Iæra eitthvað, sem gerir mig hæfan
til einhvers betra, er eg hæst á-
nægður með að standa í herþjón-
ustu sem algengur dáti.”
Ef til vill er þetta sonur þess Hol-
stein greifa, sem kosinn var til
þjóðþing.s Dana 1872. Var hann þar
í fyrsu afturhaldsmaður og taLs-
maður konungsvaldsins. En litlu
síðar, kring um 1874, gekk hann yf-
ir í hinn sameinaða vinstrimanna-
flokk. Gerðist hann brátt einn af|
lelðtogum þess flokks. Árið 1877 j
gerðist hann foringi þess flokks, j
sem nefndi sig: Moderate venstre,—
gætnir vinstrimenn.
Hann var katólskur og að líkind-'
um er ættin það öll. Samdi hann j
tvö deilurit í þeim tilgangi að sýna
fram á ágæti og yfirburði katólskr- j
ar trúar.
Merkilegast er, að aðalsmaðurj
þessí, sem heima á í 'hlutlausu;
landi, skuli vera svo gagntekinn af
þrá eftir að fá að berja á Þjóðverj-;
um, að taka sér ferð á hendur alla
leið til Ameríku, til að ganga inn i
her Bandaríkjanna.
Það er ljóst merki um þann kalda
hug, sem Danir bera til Þjóðverja.
Líklega er engin hlutlaus þjóð nú í
jafnmiklum öngum stödd og Danir.
Jafnvel steinar hrópa.
Blað kemur út á Þýzkalandi, er
nefnist: Neue Freie Presse. Þar er
sagt að sé ritgerð ein, sem vakið
hefir afar-mlkla ofirtekt, rituð af
dr. Karl Ritter von Leth, um nauð-
syn þess, 'að allur herþúnaður
verði lagður niður, að afloknu
stríði þessu.
Höfundurinn heidur því fram, að
haldi þjóðirnar herbiinaði áfram
hver í kapp við aðra eftir stríðið,
hljóti hvert ríki að halda við öllum
þeim iherafla, som það nú hefir, til
þess að koma 'hefndum fam, of tæki-
færi býðst.
Hann sýnir fram á, að þá muni
England tii .dæmis verða >að hafa
herlið, sem nemi einum þrem fjón
um miiljónum, er það nú hafi kom-
ið sér upp. Herbúnað sinn á frið-
artímum verði það að miða við
þenna iherafla.
En með því neyði það aðrar þjóð-
ir ti'l að auka herafla sinn eftir jöfn-
um hlutföllum á friðartfmum.
Annars sjái þessar þjóðir fram á,
að tækifæri til að hleypa af s*tað
annarri styrjöld í hefndarskyni,
renni þeim úr greipum.
Með þessu móti sýnir höfundun
inn fram á, að gjöld til viðhalds
herliði verði að því er til stórveld-
anna kemur, og þá viíaskuld smá-
ríkjanna eins, sex eða sjöföld í sam-
(Framhald á 3. bls.).
Ný og undraverð
uppgötvun.
Eftir tlu ára tflraunir og þungt
erfiði hefir Próf. D. Motturas upp
götvað meðal, sem er saman
blandað sem áburður, og er á-
byrgst að lækna hvaða tilfelli
sem er af hinum hræðilega sjúk-
dómi, sem Hefnist
Gigtveiki
og geta allir öðlast það.
Hví að borga lækniskostað og
ferðakostnað í annað loftslag, úr
þvl hægt er *ð lækna þig heima.
Verð $1.00 flaskaan.
Póstgjald og strfðsskattur 16«.
Einka umboðsmenn
MOTTURAS LINIMENT CO.
P. 0. Box 1424
(Dept. 8) Winnipeg, Man.
sem honum kyntust. Friður og
Noregur í hættu.
Af norskum blöðum má ráða, að
nú um áramótin sé Norðmönnum
tíðræddast um utanríkismál sín yif-
irleitt. Þeir eru iað leitast við að
Hin ósýnilegi
Mega-Ear Phone
“lætur daufa heyra”
Heyrnar tœkl þetta
— The Mega - Bar-
Phone—veldur engra
ðþæglnða. Þér finn-
IC það ekki, þvl þaS
er tilbúltS úr mjúku
og Ilnu efni. Alllr
feta komlts þvl fyrlr
hiustlnnl. Þat5 er
ekki hægt atí sjá
þat5 I eyranu.
Lœknar Eymasuðu
Mega-Ear-Phone bætlr þegar heyrn-
Ina ef þetta er brúkatS I statSlnn fyrlr
ðfullkomnar og slæmar Ear Drums.
Læknar tafarlaust alla heyrnardeyfu
og eyrnasutSu. Hepnast vel I níutlu og
fimm tilfellum af hundratl. Ef þér
haftti ekkl fætSst heyrnarlausir, reyn-
lst tækl þetta ðbrlgtSult. Þetta er ekkl
ófullkomlts áhald, sem læknar atS elns
I blll, heldur vistndaleg uppgötvun,
sem atSstotSar náttúruna til þess atl
endurnýja heyrnina — undir hvatSa
kringumstætSum sem er, aldur etSa
kynfert5i.
Vafalaust sú bezta uppgötvun fyrlr
heyrnardaufa, sem fundln hefir verltS.
Reynd til hlítar af rátSsmannl vorum,
fem reynt heflr öll þau tækl, sem seld
ru. Þetta er ekki búitS tll úr málml
etia gúmmí. Bæklingur meti myndum
og öllum upplýsingum, fæst ókeypls.
BitSJitS um No. 108. VertS á Mega-Ear-
Phone, tollfrítt og burtSargjald borg-
atS, er $12.60. Selt eingöngu af ALVIN
SALES CO., P.O. Box 50, Dept. 140,
Winulpeg, Man.
G. THOMAS
Bardal Block, Sherbrooke St.,
Wlulyei, Man.
GJörlr vitl úr, klukkur og allskonar
gull og silfur stáss. — Utanbæjar
vltSgertSum fljótt sint.
Dr. /W. B. Halldorsson
401 BOTD BÞIL.DING
Tals. Maln 3*HS. Cor Port. & Edm.
Stundar einvörtSungu berklasýki
og atira lungnajsúkdóma. Er atS
fínna á skrifstofu sinni kl. 11 tll 12
f.m. og kl. 2 tll 4 e.m.—Helmlll atS
46 Alltfway ave.
TH. JOHNSON,
Úrmakari og Gullsmiður
Selur giftingaleyfisbréf.
Sérstakt athygll veitt pöntunum
og vltSgjörðum útan af landl.
846 Main 8t. - Phone M. 6606
J. 1. SwanaoB
H. G. Htnrlkaaoa
J. J. SWANS0N * C0.
VAITEieHASALAB OO
Kalaas nniu.
Talalaal Maln M«7
Oor. Portago aad Garry, Wlnnlpeg
MARKET H0TEL
140 Prfnr mn Stroet
i Bóti markatitnum
Baatu rlafSng, vlndlar og ab-
hlyning gótl. Islenkur rettlnga-
maVur N. Halldórsson, leltibeln-
ir leiendtngum.
1*. O’CONNEJL, Elgandi Wtailyei
Arnl Anderson E. P. Garland
GARLAND & ANDERS0N
LOöFHHÐINGAB.
Phona Haln 1661
Kloetrl* Railway Ohambon
Taisíml: Maln 6302.
Dr.y. G. Snidal
TANNLÆKNIR.
614 SOMERSET BLK.
Portage Arenue. WINNIPEG
Dr. G. J. Gis/ason
Phyalclnn «nd Sur«rr«»n
Athygll veltt Au;na, JEyrna og
Kverka SJákdómum. Ásamt
lnnvortla sjúkdómum og upp-
•kurtJi.
18 Soutlt Srd Grnnd Fort-*, N.D.
Dr. J. Stefánsson
«1 BOTD BUII.DING
Horni Portage Ave. og Edmonton St.
Stundar elngöngu augna, eyrna,
kef og kverka-sjúkdéma. Er ati hltta
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 «1 6 a.h.
Phone: Main 3088.
Hefmill: 106 Ollvla 8t. Tals. G. 2316
Vér höfum fullar blrgtsir hrein-
ustu Iyfja og metSala. Kemlti
meti lyfseöla yBar hingats, vér
gerum metSuIln nákvæmlega eftlr
ávísan læknlslns. Vér slnnum
utansvelta pöntunum og seljum
gtftlngaleyfl. : : : ;
COLCUEUGH & CO.
iVotre Dnme ék 8herliri)oke Sti.
Phon« Garry 2690—2691
A. S. BARDAL
selur lfkkistur og annas* um út-
farlr. Allur útbúnaDur sá besti.
Ennfreraur selur hann allskonar
mlnnisvarTfa og legsteina. : :
818 SHERBROOKE ST.
Phone G. 2152 WINNIPEO
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ UM
heimilisréttarlönd í Canada
og Norðvesturlandinu.
Hver fjölskyldufatSir, eöa hver karl-
matSur sem er 18 ára, sem var brezkur
þegn 1 byrjun strltSslns og heflr veritS
þatS sítSan, etSa sem er þegn BandaþjóS-
anna etia óhátSrar þjótSar, getur t.kik
helmillsrétt á fjórtSung úr section af d-
teknu stjðrnarlandl i Manitoba, Sas-
katchewan etSa Alberta. Umsækjand)
vertSur sjálfur atl koma á landskrtf-
stofu stjórnarlnnar etSa undlrskrifstofu
hennar i þvi hératsi. í umbotSi annara
má taka land undlr vissum skllyröum.
Skyldur: Sex raánatSa fbútS og rsektua
landsins af hverju af þremur árum.
1 vissum héruöum getur hver land-
nemi fenglö forkaupsrétt á fjórö-
ungl sectlonar meö fram landi sinu-
Verö: $3.00 fyrlr hverja ekru. Skyldur:
Sex mánaöa ábúö a hverju hinna
næstu þrlggja ára eftlr hann heflr
hlotiö elgnarbréf fyrlr helmllisréttar-
landl sínu og auk þess ræktað 60
ekrur á hinu selnua landl. Forkaups-
réttar bréf getur landneml fengiö um
leiö og hann fær helmlllsréttarbréfit).
en þó meö vissum skllyröum.
Landnemi, sem fenglö hefir helmilta-
réttarland, en getur ekki fenglö for-
kaupsrétt, (pre-emptlon), getur keypt
heimilisréttarland i vissum héruöum.
Verö: $3.00 ekran. Veröur aö búa á
landlnu sex mánuöi af hverju af þrem-
ur árum, rækta 60 ekrur og byggja hú,
sem sé $300.00 viröi.
Þeir sem hafa skrlfaö slg fyrlr helm-
llisréttarlandi, geta unniö landbúnaB-
arvinnu hjá bændum i Canada ártS
1917 og timl sá relknast sem skyldu-
timl á landl þelrra, undlr vlssum akil-
yröum.
Þegar stjórnarlönd eru auglýst eöa
tllkynt \ annan hátt, geta helmkomnlr
hermenn, sem veriö hafa I herþjðnustu
erleíais og fenglö hafa heiðarlega
lausn, fengiö elns dags forgangsrétt
til aö skrifa slg fyrir helmlllsráttar-
landi á iandskrlfstofu héraöslns (en
ekki á undirskrlfstofu). Lausnarbréf
veröur hann aö geta sýnt skrlfstofu-
stjóranum.
W. W. CORY.
Deputy Minister of Interior.
BIÖÖ, sem flytja auglýsinp-u þessa t
heimlllslayai. fá anga borgun fyrir