Heimskringla - 20.06.1918, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
. WINNIPEG, 20. JÚNl 1918
Verkfallií í Winnipeg.
! I I
. i • < i u i • m t < i • ■ 11 > > i m m i ■ i. 11.. • i,. m • • i m >11 m i ■: i m 11 > 11 mm i m i n n ■ 11 iim i. =
..........................mimmmii........................
LífiS er skóli, og í þeim skóla
geta allir stöSugt veriS aS læra.
Hver dagur ársins er þar kenslu-
stund og enginn þarf aS fara var-
hluta af þeim lærdómi, sem þar
stendur til boSa. Slíkt er aS eins
undir einstaklingunum sjálfum
komiS. Allir þeir, sem "hugsa,
leita og rökræSa” eru nemendur í
skóla lífsins og hver dagur færir
þeim aukna þekkingu og reynslu.
Daglega lífiS, sem oftast er end-
urtekning þess sama upp aftur og
aftur, svalar stundum lítt þekking-
arþorsta einstaklinganna, þó stöS-
ugt geti þeir veriS aS læra meS
því aS veita eftirtekt því smáa í
kring um sig. En þegar “lífsönn-
in dottandi í dyrnar er sezt” geta
þeir þó allir auSgaS anda sinn á
margvíslegan hátt, ef viljinn er
meS í verki. Lestur góSra bóka
lyftir þeim í hæstu hæSir og tíma-
ritin og blöSin setja þá í samband
viS þaS helzta, sem er aS gerast í
heiminum á öllum sviSum. Vissu-
•lega ætti slíkt aS geta haft ment-
andi og þroskandi áhrif.
Eins og gefur aS skilja fara allir
þeir þó á mis viS slíkt, sem ana
hugsunarlaust gegn um lífiS og
enga viSleitni sýna aS/afla sér
þekkingar eSa þroska anda sinn á
neinn hátt. — En mótlætiS kem-
ur þá til sögunnar og fær oft vak-
iS til alvarlegra hugsana þá, sem
léttúSugir voru og hvarflandi áS-
ur. I skóla lífsins reynist mótlæt-
iS þannig oft og tíSum bezti kenn-
arinn.
VerkfalliS nýafstaSna hér í
Winnipeg var mótlæti, fjárhags-
legt tap öllum, sem viS þaS voru
riSnir og hlutaSeigendum öllum
til mestu hugraunar meSan þaS
stóS yfir. Á yfirstandandi neyS-
artímum var hryggilegt aS hugsa
til þess, áS verkfall eins og þetta
skyldi geta átt sér staS og af jafn-
smávægilegum orsökum. Alt
öSru máli hefSi veriS aS gegna, ef
um kúgun eSa ofríki hefSi veriS
aS gera í garS verkalýSsins, því
þá hefSu verkföllin veriS eSlileg-
ar afleiSingar af orsök og réttlæt-
anleg í alla staSi. Stór meiri hluti
borgarbúa hefSi þá vafalaust
staSiS verkamannamegin í deil-
unni; svo hefir ætíS fariS í liSinni
tíS, er verkalýSurinn hefir hafist
til handa gegn kúgun og óréttlasti.
Þar sem deila þessi er nú leidd
til heppilegra lykta fyrir báSa
málsparta, væri heimska og barna-
skapur aS reyna aS halda henni
áfram. Til eru þó þeir menn hér,
sem enn eru aS rífast og böfsótast
og sem engan veginn vilja hætta
viS svo búiS. Sverja þeir og sárt
viS leggja, aS verkamennirnir
hafi unniS sigur, en lögmennimir,
læknamir og hveitiprangaramir
hafi orSiS aS Iúta í lægra haldi.
Stagast þeir á þessu í sífellu og
sýna ekki á sér néin merki þess, aS
þeir muni nokkurn tíma þagna. —
En sem betur fer, er slíkum “hot-
heads” sjaldan mikill gaumur gef-
inn eftir aS óánægjan er um garS
gengin og friSur kominn á. Enda
heimfærir reynslan jafnan þann
sannleik, aS á æsingum þeirra og
orSaglamur sé ekki neitt meir aS
græSa, þegar til kastanna kemur
-- en til dæmis því, aS Ottawa-
stjórnin sé hundskömmuS á er-
lendu máli, sem hún ekki skilur.
Nú er svo komiS, aS deilur út
af þessu verkfalli hér í Winnipeg
eru meS öllu þýSingarlausar og
hverjum heilvita manni ætti aS
vera þetta augljóst Tilraunir aS
stofna til sundrungar og illvilja
meS því aS hnakkrífast út af hver
hliSin hafi sigraS, eru af illum
hvötum sprottnar og ætti slíkt
Gigtveiki
Heima tiibúii meðal, gefið af
manni, sem þjáðist af gigt.
VorltJ 1893 fékk eg slæma glgt
1 vöíva meö bólgu. Eg tók út
l>ter kvalir, er þelr ejnir þekkja,
sem hafa reynt þatJ, — i þrjú ár.
Eg reyndi alls konar meöul, og
marga lækna, en sá bati, sem eg
rekk, var ab ei-ns í svkpinn. Loks
fann eg me'öal, sem læknaöl mig
algjörlega, og hefi eg ekki fand-
lö til glgtar siöan. Eg hefi geflö
mörgum þetta meöal,—og sumlr
þelrra ve/lö rúmfastlr af gigt,—
. og undanteknlngarlaust hafa all-
lr fengiö varanlegan bata.
Bg vll gjöra öllum, sem þjást
af gigt, mógulegt aö reyna þetta
óviöjafnanlega meöal. — Sendiö
mér enga penlnga, aö elas nafn
yöar og áritun, og eg sendl meö-
aliö frNt til reynslu. — Eftir aö
hafa reynt þaö og sannfserst um
aö þaö er verulega læknand! lyf
vlö gigtinni, þá meglö þér senda
mér veröiö, sem er «lon dollar. —
En gætiö aö, eg vil ekki penlnga,
nema þér séuö algerlega ánægö-
ir meö aö senda þá. — Er þetta
•kki vel boöiö? Hvi aö þjást
lengur, þegar meöal fæet meö
svtfha kjorum? Biöiö ekki. Skrif-
iö strax. Skrlfiö i dag.
I Mark H. Jackson, No. 457D,
Ourney Bldg., Syraeuse, N. T.
ekki aS líSast. Nú varSar mestu
aS reynt sé aS halda því sam-
komulagi, sem fengiS er, meS því
aS menn leitist viS aS skoSa alla
málavöxtu sanngirnislega og hlut-
drægnislaust. Af reynslu sem
þessari má mikiS læra, því á öll-
um tímum hefir reynslan virzt
mannkynsins bezti .kenriari.. En
til þess aS fólk færi sér þenna
lærdóm reynzlunnar í nyt, verSur
réttsýni og víSsýni nú aS skipa
öndvegi, en þröngsýni, öfund og
illvijji aS rýma úr sessi. Enginn
hefir bent á þetta meS heppilegri
og betri orSum en Dr. S. G. Bland
í ræSu, sem hann flutti hér í einni
kirkjunni skömmu eftir aS verk-
falliS var afstaSiS. Þar sem maS-
ur sá er vafalaust í fremstu röS
mentamanna þessa lands og ein-
dreginn fólksins maður frá fyrstu
tíS, er sérstaklega mikiS mark á
orSum hans takandi. Verka-
mannablaSiS Voice birtir útdrátt
úr þessari ræSu hans, er hljóSar
sem fylgir í íslenzkri þýSingu:
“Dr Bland hélt því fram, aS
verkfalliS hefSi haft lærdómsríka
reynslu í för meS sér. BáSar hliS-
ar hefSu getaS mikiS af því lært,
hve örugglega og vel borgarbúar
fylkt;i sér fram til þess aS viS-
halda starfsdeildum sínum og
stuSla aS því aS þær legSust ekki
niSur. Verkamenn hefSu lært,
hve hættulegt og örSugt væri aS
leggja út í baráttu gegn borg, ut-
an þeir hefSu sýnilega og óneitan-
lega á réttu aS standa.
Og þeir, sem minst vildu taka
verkamenn til greina, hefSu nú
hlotiS aS læra af reynslunni hve
sameinuS og samhuga iSnfélögin
eru.
Mikla áherzlu lagSi Dr. Bland
á þaS, aS engir einstaklingar eSa
félög, sem nokkurn snefil hefSu af
réttlætistilfinningu, myndu framar
halda því fram, aS afnema ætti
rétt verkamanna td þess aS gera
verkfall — réttur þeirj-a til slíks
væri óhrekjanlegur. Vissulega
hefSi hver maSur frelsi til þess,
utan sérstakir samningar eSa
kringumstæSur stæSu í veginum.
aS leggia niSur vinnu. Enda hefSi
"hundraS manna nefndin" og stór
meiri hluti borgarráSsins viSur-
kent þenna rétt allra iSnrfélaga, og
jafnvel borgar starfsmanna og alls
ekki fariS fram á, aS slíkur réttur
væri numinn úr gildi. A8 sér-
stakir samnir.gar voru gerSir hvaS
snertir slökkviliSiS virtist réttlátt í
alla staSi. Og iSnfélögin hefSu
rétt gert aS láta undan almennings
álitinu í þessu atriSi.
RæSumaSur tók samt rækilega
fram, aS til þessa rétts aS gera
verkfall skyldi þó ekki gripiS fyr
en öll málamiSlun og sáttaum-
leitun héfSi veriS reynd til þraut-
ar. Afar áríSandi væri, aS allir
gerSu sér sem ljósasta grein fyrir
þessu. Ekki mætti því heldur
gleyma, aS frá því fyrsta hefSu
iSnfélögin í öllum samnjngs til-
raunum sínum játaS þetta.
Dr. Bland lýsti fagurlega af-
stöSu þeirra, sem sökum áhuga
fyrir málefninu og velferSar stétt-
arbræSra sinna, væru viljugir aS
leggja eigin stöSur í sölurnai-.
KvaS hann fórnaranda þann oft
verSskulda aS teljast sprottinn af
sannri hugprýSi. Þenna sama
kristilega fórnaranda hefSu hinir
ungu og hraustu Canadamenn
sýnt, þegar hin saklausa Belgía
var fótum troSin. — En samhygS-
ar verkföllin, þó ætíS væru þau
göfug í eSli sínu, væri þó hægt aS
misbrúka og til varnar röngum
málstaS. Viturlega og varlega
yrSi því meS þau aS fara og helzt
ekki til þeirra aS grípa utan sam-
eiginleg grundvallarstefna iSnfé-
laganna stæSi í voSa eSa þegar
allri málamiSlun hefSi veriS
neitaS.'
Enginn vafi væri á því, aS
verkamenn hefSu vaxiS aS gengi
viS sennu þessa, en borgarstjórnin
hefSi þó fengiS helztu hlunnindi
sín nægilega trygS — aS mikjum
mun betur trygS en áSur.
Dr. Bland fór hlýjum orSum
mjög um afstöSu Sir Roberts Bor-
den í þaesu máli. KvaS hann
forsætisráSherrann eiga hrós allra
skiliS fyrir aS neita, þrátt fyrir
þaS þó fastlega væri aS honum
lagt, aS taka þá stefnu, sem ef til
vill hefSi leitt til allsherjar verk-
falls um alt Canada og steypt
þjóSinni í þann voSa, sem ekki
neitt hefSi gefiS eftir borgara-
stríSi. Hyggilegra ráS hefSi vart
veriS hægt aS velja, en aS senda
sanngjarnan og atkvæSamikinn
mann sem Gideon Robertson til
þess aS reyna aS miSla málujn og
koma á sættum.
Samningarnir, hvort sem þeirl
væru alveg fullnægjandi fyrir alla
hlutaSeigendur eSa ekki, hefSu
aS minsta kosti afstýrt frekari bar-
áttu og þegar þetta væri tekiS til
greina væru þeir því viSunanlegir
í alla staSi. Hvert spor í áttina til
samlyndis og innbyrSis friSar
miSaSi til góSs. Engum blöSum
væri um þaS aS fletta, aS hinn
gamli, bitri og tortryggnisgjarni
stéttarígur á milli verkamanna og
áuSmanna væri nú óSum aS
hverfa. Nýr dagur nú aS renria
upp á Englandi og í Bandaríkjun-
um. 1 þessum löndum væri þó
iSnaSur allur lengra á veg kominn
en í Canada og baráttan hefSi þar
því veriS engu minni, heldur
margfalt öflugri. En stiltir og
gætnir leiStogar beggja hliSa
hefSu nú tekiS þar um stjórnvöl-
inn og barátta þessi þar meS úr
sögunni.
Brezka stjórnin á ekki í baráttu
viS iSnfélögin. Lloyd George,
frægasti málamiSlunar garpur í
sögu brezkrar þjóSar, keppir af
ítrasta megni aS því markmiSi aS
halda verkamönnunum ánægSum
og aS stuSla aS þjóSrækni þeirra.
I Bandaríkjunum hefir Wilson
forseti myndaS “þjóSlegt verka-
manna ráS" til þess aS hafa um-
sjón meS ýmsum störfum í sam-
bandi viS stríSiS, sem saman-
stendur af bæSi verkveitendum
og verkamönnum. StjórnarráS
þetta viSurkennir hiklaust rétt
iSnfélaganna til þess aS gera
verkföll og til þes# í gegn um
kjörna fulltrúa aS heyja sameigin-
lega baráttu fyrir velferSarmálum
meSlima sinna, og viSurkennir
einnig rétt verkamanna til þtfss aS
krefjast þeirra starfslauna, sem
gera þeim mögulegt aS veita sér
nægilegt lífsviSurværi og þæg-
indi. *
öflugir forvígismenn iSnaSar-
ins sySra og meS þeim allra
fremstu í röS verkveitenda þar
eru þeir Henry Ford og Charles
Schwab. Henry Ford hefir risiS
öndverSur pólitiskri þjóSmegun-
arfræSi og hafiS iSnaSarstéttina á
hærra stig en áSur. Charles
Schwab sagSi nýlega, aS nú stæS-
um vér andspænis þeirri þýSing-
armiklu framþróun “aS verka-
maSurinn eignalausi, sem ynni
fyrir sér meS höndum sínum, tæki
bráSum um taumana og hefSi úr
því mest aS segja í stjórnum allra
landa.”
1 annari ræSu Ieiddi Schwab
einnig greinilega og skýrt í ljós
þenna nýja anda verkveitend-
anna, er hann sagSi hann hefSi
aldrei neinn í vinnu “fyrir” sig,
heldur “meS” sér.
Canada þjóSin á eftir aS læra
þetta sama og án þess slíkt kosti
hana jafnmikla baráttu og átt hef-
ir sér staS í öSrum löndum. Verk-
fall þetta hefir sýnt, aS fólk sé yf-
ir höfuS aS tala sanngjarnt og
réttlátt.
Verkamenn eiga í eigin stétt
æsingamenn, er ekkert vilja ann-
aS en byltingar, menn, sem utan
þeirra eigin stéttar sjá að eins ó-
vini, er alt vilji þeim ilt gera.
Menn þeir viðurkenna til allrar ó-
hamingju aS eins þá einu stefnu,
sem verkveitendur á sinni löngu
valdatíS oft og einatt fylgdu—aS
mátturinn sé eina réttlætiS—þá
stefnu, sem bandaþjóðirnar nú eru
aS berjast gegn. En þessir menn
urSu ekki þeir leiStogar, sem
komu á samningum og leiddu
verkfalliS til heppilegra lykta. —
Og á meSal verkveitenda, em-
bættismanna af öllu tagi og kaup-
sýslumanna, eru Iíka til þeir menn,
sem hatast viS iSnfélögin og ótt-
ast þau og gleyma þeirri löngu
baráttu, sem verkamennimir hafa
háS til umbóta á kjörum sínum,
oft og tíSum gegn ofurefli — sem
þeir nú eru þó búnir aS sigra.
Slíkir andstæSingar verkalýSsins
viSurkenna enga stjóm utan sína
eigin og bar töluvert á áhrifum
þessara manna á meSan verkfalliS
hér stóS yfir. En þeir áttu engan
þátt í því aS friSur fékst og sam-
komulag komst á.
Ekki er því aS neita, aS nokkr-
ar tryltar yfirlýsingar voru sam-
þyktar meS áhuga miklum á fund-
inum í Alexandra höllinni, en
þaSan var þó málamiSlunar
nefndin (hundraS manna nefnd-
in), sem aS endingu lagSi grund-
völl samninganna, og á nefnd sú
hrós allra borgarbúa skiliS fyrir
viturleg ráS og örugga og góSa
frammistiiSu í þessu máli.
Ef til vill hefir engin barátta
veriS háS hér í borg, sem jafn-
ákveSin hefir veriS á báSar hliSar
og þó fór alt eins skipulega og vel
fram og framast mátti búast viS.
Enginn, sem minnist þessara
þriggja vikna, þráir “Bakkus' til
baka aftur. önnur orsök þessa
góSa skipulags var sú, aS nú
komu ekki til sögunnar neinir
verkfalls-brjótar (strike break-
ers).
ÁstandiS hér í bórginni á meS-
an verkfalliS stóS yfir og heppi-
legar endalyktir þess, þar enginn
biturleiki er eftir skilinn, sem lík-
legur sé til aS brjótast út síSar,
hlýtur aS glæSa alla í þeirri trú,
aS Canada þjóSin muni örugglega
sigla hvern ólgusjó aS stríSinu af-
loknu og komast í heila höfn.
Andi nýs tímabils í sögu þessa
lanrs gerSi nú vart viS sig—tíma-
bils æSri þroskunar og sannari
menningar.”
Hver sem les þenna útdrátt úr
ræSu Dr. Blands um verkfalliS
hér í Winnipeg, hlýtur viSur-
kenna, aS hér sé sá maSur aS
tala, sem laus sé viS ofstæki, hlut-
drægni og öfgar. KveSur hér viS
alt annan tón en hjá þeim, sem
einhliSa eru og þrungnir af illvlja
í garS andstæSinga sinna — upp-
nefnandi alla, er þeim er í qöp viS
og hreytandi aS þeim hrakyrSum.
-------o------
/--------------------------------
| Fréttir frá íslandi.
(Eftir, Lögréttu.)
Úr Strandasýslu er skrifað 8. ap-
rfl: “Héðan úr norðurparti sýsl-
unnar fátat markvert að frétta nema
ótíðina sem verið hefir óslitin í all-
an vetur og ineira til, því veturinn
byrjaði á leiturn með fannkomu og
frosti, sein síðan hefir rnátt heita
að haldist hafi óslitið alt fram á
þenna dag. Kýr komu á fulla gjöf
strax á leitum og 'hross litlu síðar.
Hey )>au, spm úti .voru — og þau
voru töluverð — spiltust að stórum
inun, og sumt náðist aldrei inn, þó
heim á tún væri komið fyrir leitir,
því á mörguin bæjum hér við sjóinn
befir aldrei tekið upp snjó á túnum
síðan á leituin. Gjafatíminn er orð-
inn afar langur enda er nú farið að
ganga á heyin hjá öllum aimenn-
ingi, og tlitið 'alt annað en glæsi-
legt, ef ekki rætist því beitur úr
inman skamms, og telja gamiir
menn þenna vetur einn með allra
verstu vetrum, sem komið hefir nú
um fjölda ára, að minsta kosti síð-
an frostaveturinn mikla 1881. Um
jólin kom hláka og hélst -frain yfir
nýár, og kom þá jörð upp, en lítið
gagnaði ]>að til frambúðar, því 5.
jan. -gerði norðan garð með feikna
trosti og samdægurs rak inn h-afís-
inn, sem alt fylti, svo hvergi sá út
yfir og fraus svo alt sarnan og varð
að einni hellu. Voru þá um tí-ma
hin mestu frost, sem komið hafa síð-
an 1881, ef ckki meiri, og héizt þessi
mikli frostkafli um það bil í 3 vik-
ur; þá fór að frostlina aftur, en þó
hefir aldrei komið hláka, og aldrei
komið nokkur snöp síðan á nýári.
VanaLega ed hér víða góð fjörubeit
á vetrum, en f vetur hefir hún al-
gerlega brugðist vegna ísa og frosta,
því bæði áður en ísinn. kom og eins
eftir .að h-ann fór, hefir sjávarkuldi
verið svo afskajilegur, að fjörurnar
fiafa alt af verið ísaðar. lsinn fór
seint í febrúar og vonuðust menn
]>á eftir að 'tíðin mundi fara að
batna, en sú hefir þó eigi brðið
reyndin og -f dag er norðanbylur
með fannkomu mikilii og frosti, og
hvergi ‘björg að fá tfyrir nokkra
skepnu. Sumir eru hræddir um að
ís sé nálæ-gur, og draga það af hln-
um mikla sjávarkulda, wem ait af er,
en samt er vonandi og óskandi, að
sá vágestur eigi ekki eftir að koma
úr þessu í vor, því ef það yrði, ])á
er enginn erfi á því, að ifér yrði al-
mennur skepnutfellir. — Matarbirgð-
iir hafa verið sæmiiega miklar í
hreppnum, og munu vera til eitt-
þvað tfram á vorið, og er það mest
og bezt að þakka ötulli framgöngu
sýslumann's okkar, því hann gekst
fyrir því að útvega hreppnum vör-
ur hjá landsstjórninni, og mega
hreppsbúar vera honum þakklátir
fyrir ötulleik hans og frarn'taksaemi
f þessu, því hefði vara þessi ekki
komið, hefðu áreiðanlega orðið
bágindí -hér hjá fólki með bjarg-
ræði. Afli af sjó enginn enn þá og
bregður mön-nu-m við það, þvf vana-
lega fara hrognk-elsi að veiðast hér
f marzmánuði, og hefir mörgum
orðið sú Ibjörg að miklu liði undan-
farandi ár, en f vetur hefir ekkert
veiðst, en-n sem komið er, og he-fði
fóiki þó sannarlogaVkki veitt af að
eitthv-að hefði fengist úr sjó.”
Úr Páskrúðsfirði er skrifað 13. ap-
rfl: — “í 'hinu afskaplega Tíorðan-
roki, 27. -febrúar, vildi það hörmu-
lega slys til á vélbáti, er íór til fisikj-
ar kvöldið áður, að einn hásetfnn
fófcbrotnað'i svo ilia, að hann beið
bana -af. Slysið vildi þan-nig til, að
vélin í bátnum bilaði. Ætlaði þá
annar -bátur, er v-ar þar nærstadd-
ur, að draga hinn bilaða bát til
lands, en varð að hvertfa frá því
vegna roksi-rus; náði þó með naum-
indum miinnunum, og vildi þá svo
illa til, að rnaðuri-nn vaifi með fót-
inn á mil-li bútanna og molaðist
hann sundur. Maður þessi var
Björn BendBiktsson útvegsbóndi.
Fyrir Sjúkleik Kvenna.
Dr. Martel’s Female Pills hafa ver-
iS gefriar af lœknum og seldar hjá
flestum lyfsölum í fjóröung aldar.
TakitS engar eftirlíkingar.
Hanm lætur eftir si-g ekkju og 3
börn. Björn sál. var maður á bezta
aldri, -einn með allra duglegustu og
eínileguistu fnö-nnum hér, og hvers
manns hugljúfi. — í sama rokinu
hraktis-t bátur frá Eskifirði 'til hafs
og náði ekki landi fyr on veðrið
lægði; voru mennirnir orðnir
þjakaðir mjög og að sögn eitthvað
kaldir, suirnir. Sérstaklega kvað for-
maðuri'nin, Valdimar Sigurðsson,
ekki vera orðinn jafngóður enn,
enda kvað hann 'hafa sfcaðið uppi
samtfleytt 19 klukkustundir, og er
það kaa'limannlega gert í öðru eins
roki, með 15 stiga frost, á kænu, sem
sjórinn gengur stöðugt yíir. Er það
ekki í fyrsta isinnfc sem hinir ís-
lenzku sjómenn eiga “harða nótt og
langa” á hin-um al't of 'smáu fiski-
fleytum sínum....”.
Úr Skagafirði er skrifað 14. apríl:
“....Hér iagðist vetur að fyrir fult
og alt fullum mánuði fyr en tíma-
t-alið sagði veturinn kominn. öll
haustverk urðu því í handaskolum,
víða hey úti, sem ekki náðust og
skepnur hrökuðust dag frá degi,
þar til hægt var að ná þeim saman
á hús og hey. Elztu menn í Skaga-
firði mun aldrei jatfn erviða haust-
tíð, og hugsuðu því, íþV varla íæri
svo, -að ekki kæimi góður bati með
votrarkomu, að‘ ininsta kosti um
nokkurn tíma, eins og mjög oft er,
eftir stirða hausttíð. En hér brugð-
ust allar betri vonir f þá átt. Með
veturnóttum komu sífeldar snjó-
komur, með afburða hörkum, eink-
um á jólatföstu og fraim til mdðs vetr-
ar, svo að sMkar hafa ekki þekst hér
sfðan 1881,—frostaveturiinn mikla,—
I>að mótti kalla hagalauist um mest-
an hluta Skagafjarð-ar frá miðjum
nóvember til febrúarloka. Snemma
í marz blotnaði svo, að upp komu
snapir, og hafa þær haldist síðan.
En þó getur ekki þalist að hey hafi
spa-rast við sauðtfé enn, svo nokkru
nemi, inest vegn-a þess hvað veðr-
átta hefiir verið storm-asöm, og afar-
óstilt. Atftur er dálítið öðru máli að
gegna m-eð ihross, þau hafa létt af
fóðri að nokkru leyti, einkum hin
betri, en þó aldrei nema að hálfu
leyti, þegar 'bezt hefir verið, og öll
eru hross í húsi enn, allvíðast. Eitt
af því óvaniafcga við þenna vetur er
(Famh. á 3. bls.)
Hið mikla meðal.
■
Burtnumning, réttilega nefnt—
“hið mesta allra meðala”—er að-
alráðið í mörgum sjúkdómum.
Hvít tunga, lystarleysi, sljóvir
þarmar, máttleysi, — alt ern þetta
óskeikul merki þess, að líkaminn
þarfnast meðals, sem verkar á
þarmana, og nemur burt óheilind-
in. Triner’s American Elixir of
Bitter Wine mun mæta þeim kröf-
um á fullnægjandi hátt. Það
hreinsar alla þarmana, og heldur
þeim hreinum, skerpir meltinguna
til náttúrlegrar vinnu og styrkir all-
an líkamann. Kostar $1.50, fæst
í lyfjabúðum. — Sumar frítímar
eru nú í nánd. Triner’s Liniment
meinar viðbúnað. Tognun, mar,
bakverkur og ýmsar flögrandi til-
kenningar, ^árir vöðvar, þreyttar
fætur o.s.frv. mun gjöra vart við
sig og þá er Triner’s Liniment ör-
uggasta meðalið. Kostar 70 cts.—
Joseph Triner Compnay, 1333—
1343 S. Ashland Ave., Chicago, III.
Land til sölu
Nálægt Lundar,
Manitoba JJJ
S. W. >/410-204 W. lst. M. Jnngirt,
uppsprettutjörn á landinu.
Landið í grerid við Lundar er sér-
staklega vel iagað fyrir mjólkuribú-
skap og “inixcd farming”. Gnægð af
góðu vatni, landið fremur slétt og
nægur popiar skógur fyrir ©ldivið.
Verðið á þessari kvart section er
$2,40#, -borgist $500 í peningum og af-
gangar eftir samkomulagi.
Skrifið eða finnið,
ADVERTISBR,
902 Confederation Litfe Bldg.
Dept.*H. Winnipég..
G. A. AXFORD
LÖGFRÆÐINGUR
603 Paris Bldg., Portage & Garry
Talsími: ain 3142
Winnipag.
'---------------------- . .
Arni Anderson E. P. Oarland
GARLAND & ANDERSON
LðGFKÆÐINGAR.
Pbono Maln 1581
M1 Xleetrle Railway Ghambin.
Dr. M. B. Halldorsson
401 BOYD BCILDINQ
Tals. Maln 8088. Cor Port. A Kdm.
Stundar einvörSungu berklasgkl
og atSra lungnajsúkdóma. Br aU
tinna á skrlfstofu sinnl kl. 11 tfl 18
kl’ 2 111 4 e m— Helmill aO
45 Alloway ave.
Talsimi: Maln 6302.
Dr.J. Q. Snidal
TANNLÆKNIR.
614 SOMERSET BLK.
Portase Avenue. WINNIPBQ
Dr. G. J. Gislason
Phfalelaa and Snrgeon
Athygli T6itt Augna, BJyrna Aftr
Kverka SJúkdómum. Aa&mt
lnnvortls sjúkdómum o g upp-
skurTJi.
18 Sonth Srd 91.« Grand Fortra, If.D.
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BUrLDING
Hornl Portage Ave. og Edmonton St.
Btundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Er aD httta
frA kl. 10 tll 12 f.h. og kl. 2 tll 5 e.h.
Phone: Main 3088.
Helmlll: 106 Oltvla St. Tals. Q. 2316

Vér hðfum fullar bir*ðir hrein-
ustu lyfja 08 mebala. KomlU
með lyfseðla yðar hingað, vér
gerum meðulln nákvmmlesa eftlr
ávisan læknisins. Vér sinnum
utansvelta pöntunum og seljum
diftlngaleyfi. : : : •
COLCLEUGH & CO. i
Notre Daae A Sherhrooke Sts.
Phone Garry 2690—2691
A. S. BAfíDAL
selur likklstur og annast um út-
farlr. Allur útbúnaður sá bestl.
Ennfremur selur hann aliskonar
mlnnisvarða o* legstelna. : :
813 SHERBROOKE 8T.
Phone Q. 2163 WINNIPKQ
G. THOMAS
Bardal Block, Sherbrooke BL,
Wlnnlp.K, Man.
GJörlr við úr, klukkur og allskonar
kull og silfur stáss. — Utanbœjar
viðgerðum fljótt sint.
V- ____
TH. JOHNSON,
Ormakari og GullsmiSi-T
Seiur giftingaleyftebréf.
Sórstakt athvgrli veltt pöntunum
• 9 viógjöroum útan &f l&ndi.
248 Main St. - Phon« M, 860«
J. I. Bw&nsen H. Q. Hlnrlksson
J. J. SWANSON & CO.
VASTRIGNASALA R OQ
pentaaa mlUlar.
Talsiml Maln 2637
C«r. Portate and Qarry, winnlnec
MARKET H0TEL
14* Prflnr tun Street
á nótl m&rk&Oinum
Bestu vínfönir vindl&r og &9-
hlynlng góZ. íalenkur veitin&&-
m&75ur N. H&lldóraaon, leiöbein-
tr lnlendingum.
P. O'CeNREL, Elr&ndl WliBltec
r ~ ■ w
GISLI G00DMAN
TINSMIÐL’H.
Verkstæbl:—Hernl Toronto 8t. og
Notre Dame Ave.
*■
Phnae MeflmUIn
Garry 23HN Qarry SN
C.----
Lagaákvarðanir viðvíkj
andi fréttablöðum
1.) Hver maður, sem tekur reglulega
á móti blafti frá pásthúsinu,
stendur í ábyrgð fyrir borgúh-
inni, hvort sem nafn hans eða
annars or skrifað utan á blað-
ið, og hvor1 sem hann er áskrif-
andi eða ekki.
2) Ef einhver segir blaði upp, verð-
ur hann að borga alt sem haxn
skuldar því, annars getur útgef-
' andinn haldið áfram að senda
honum blaðið, þangað til hann
kefir geitt skuld sína, og útgef-
andinn á heimting á bergun
fyrir öll þau blöð, er hann hefir
sent, hvort sem hinn tekur þan
af pósthúsinu eða ekki.
3) Að neita að taka við fréttablöðum
. eða tímaritum frá pésthúsum,
eða að flytja i burtu án þess að
tilkynna slíkt, meðax slík blöð
eru óberguð, er fyrir lögum
skoðað sem . tilraun til svika
(prixia facie of ixtentional
fraud).