Heimskringla - 24.10.1918, Blaðsíða 2

Heimskringla - 24.10.1918, Blaðsíða 2
2. BLAÐ51ÐA HEIMSKRINGlA WINNIPEG, 24. OKTóBER 1918 Fórnin--sigurverðið Ræðn flutt nf Cnpt. Frnnk Ed- uardn—hrexknm herforlnKjn— <1 hunknMtjAra fundl f Mlune- npollM þann 2H. jflnl 101H. Heflr riríia IiommI verltJ nérprentufi ok hennl fltbýtt f flllum helztu borKum C'anadn og Uandarfkj- nnna. Háttvirtu tilheyrendur: Einlæglega þakklátur er eg fyrir y<5ar gó<Su og alúSlegu viStö'kur þenna morgun. Eg þigg slíkt í sama anda og þaS er gefiS. Veit aS þetta er ekki t persónulegum •kilningi; heldur auSsýniS þér mér slíka gestrisni af því eg kem sem fulltrúi bandaþjóSa ySar og her- mannanna á vígvellinum og einn- ig, þó á óverSugan hátt sé, full- trúi þeirra limlestu, fötluSu, særSu — og á enn óverSugri hátt, fulltrúi þeirra föllnu, sem nú eru lagstir til hvíldar og bíSa, bíSa þeirrar stundar er þér, ásamt öSrum, bindiS enda á þaS verkefni, er þeir á svo hugprúSan hátt hófu. Vildi eg í upphafi orSa minna benda ySur á þaS, aS þó afreksverk ySar sem þjóSar hafi veriS mörg og mikil í liSinni tíS, og þó þjáningar ySar verSi miklar og fórnin stór á þeim dögum er fram undan liggja, þá eru þjáningar ySar og fórnir þó hingaS til aS eins smáræSi í samanburSi viS hörmungar þær, er Belgía, Frakkland og England líka hafa orSiS aS þola---banda- þjóSir ySar nú, sem í fjögur óra- löng ár hafa staSiS hfíS viS hliS í hinni miklu alheims baráttu í þágu frelsisins og réttlætisins. SkilaboS mín til ySar þenna morgun, herrar mínir, eru ekki margbrotin, en þó aS mörgu leyti mjög alvarlegs eSIis. Oss er öll aS dreyma sigur, biSjum um sig- ur, leggjum alt á oss fyrir sigur, en, karlar og konur Ameríku, þaS er aS eins einn vegur til sigurs og hann liggur í gegn um baráttu og gegn um fórn. SigurleiSin liggur í gegn um einhuga framkvæmdir og fúsa fóm og þaS er engin önn ur IeiS. Mér er stundum undrunarefni hvers vegna stjórn mín valdi mig í ferS þessa til Ameríku. Erindi mitt get eg skýrt í fáum orSum Stjórn ySar fór þess á leit viS her- máladeild og stjórn Englands, aS nokkrir fyrirliSar, sem dvaliS hefSu um lengri tíma á orustuvöll- um Frakklands, væru sendir hing- aS til lands meS því augnamiSi aS skýra þjóS Bandaríkjanna frá á standinu á vígvöllunum eins og þaS í raun og veru er, og heim- færa henni, aS eins miklu leyti og mögulegt er, hinn átakanlega virkileik og sorgarleik stríSsins. Og útskýring þess tiltækis stjórnar minnar aS senda mig, er ef til vill sú, aS eg gegndi herþjónustu í SuSur-Afríku stríSinu um tveggja og hálfs árs tíma og hepnaSist eitt sinn aS vera skotinn í kjálkann. Stjórn minni hefir ef til vill fundist aS manni meS kjálka, sem staSist gæti annaS eins áfall, ætti engan veginn aS vaxa í augum þaS kjálka erfiSi, er mér nú hefir veriS fyrirskipaS. Undir eins í byrjun þessarar styrjaldar, áriS 1914, þóttist eg sjá aS stríS viS þýzka þjóS, ófyr- irleitna, sameinaSa og vel undir- búna, yrSi löng og ströng barátta, og hvaS England snerti aS minsta kosti stríS í þágu lýSfrelsis og mannréttinda. Þess vegna hvatti eg af alefli alla unga menn, er eg þekti, aS bjóSa sig fram sjálfvilj- uglega í þjónustu konungs síns og lands síns. Undir eins í byrjun buSu sig fram sex hundruS menn í mínu pmhverfi og þaS án her- skyldu af nokkru tagi. Þannig höfSu þeir gert sinn hlut og nú var röSin komin aS mér aS gera minn skerf. Eg varS aS mæta feSrum þeirra og mæSrum, og mér fanst eg ekki geta horft í and- lit nokkurrar móSur, hefSi eg reynt aS senda son hennar í þann staS, sem eg þyrSi ekki aS koma nærri sjálfur. Þeir voru gengnir í herinn, og eg hlaut aS ganga í herinn aftur; þeir höfSu byrjaS í neSstu tröppu, og þrátt fyrir þó eg gegndi fyrirliSastöSu í SuSur- Afríku stríSinu, fanst mér eg nú verSa aS fara aS dæmi þeirra og byrja sem óbreyttum liSsmaSur. InnritaSist eg því þannig og hefi síSan veriS aS þokast upp á viS, hægt og hægt, og stig fyrir stig, unz eg nú stjórna þeirri sömu her- deild og eg innritaSist í sem ó- breyttur liSsmaSur. Af sérstakri ástæSu finst mér nú eg verSa aS segja ySur frá þessu. Og hún er sú, aS eg vil aS hverjum þeim sem á orS mín hlýS- ir þenna morgun, sé þaS skiljan- legt, aS komi eg hingaS til þess aS hvetja til fórnar — og annaS er ekki erindi mitt — þá er eg aS eins hrópin.” TakiS eftir---dagar stór- kostlegs mannfalls, þar margir tug- ir þúsunda hljóta aS falla, munu líSa, áSur dagur sigurs rennur upp og sigurhrópin eiga sér staS. Og þér vitiS, háttvirtu tilheyrend- ur, aS í liSinni tíS hefir útlitiS á vora hliS oft og tíSum veriS tví- sýnt og er þaS aS mörgu leyti enn þá. Minnist hve nærri ÞjóSverjar voru París—aS mörgu leyti er á- standiS enn þá svo alvarlegt, aS þaS krefst þess fyllilega aS allir, sem landi sínu unna, kappkosti aS ítrustu aS afstýra voSanum meS því aS leggja fram alla krafta í þágu bráSs og ákveSins friSar. Enginn má misskilja mig. Þeg- ar eg tala um voSa, er eg ekki aS hugsa um ósigur. Eg get óhikaS sagt, sem hermaSur frá skotgröf- unum, aS trú mín á sigur banda þjóSanna er óbifanleg. En m.arg- víslegur voSi og ýms ógæifa getur hent sig þó ekki bíSum vér ósigur. Framlenging stríSsins aS óþörfu væri ógæfa. ÞaS vitiS þér öll. YSur er þetta eins ljóst og nokkr- um öSrum. Einn maSur sagSi viS mig nýlega: "Vér hér í Ameríku gefum ekki grand fyrir hve lengi stríSiS endist, engan veginn. Ef viS sigrum ekki þetta ár, sigrum viS næsta ár, og getum viS ekki sigraS þá --- höldum vér bara á- fram þangaS til sigurinn fæst.” MaSur þessi var vafalaust stór- huga, en þaS sama verSur tæplega sagt um skynsemi hans. Því vissulega fær engum staSiS aS biSja hvert ySar, öll og eitt, aS I á sama hve lengi stríSiS endist. leggja fram þann skerf, sem eg HafiS þér athugaS hve kostbært hefi aS einhverju litlu leyti reynt þaS er orSiS og hve mikiS kost- *a í maganum orsakar melting- arleysi. FramleiSir gas og vindverki. Hvernig lækna skal. Lnknum ber saman um. atJ nfu tf- undu af magrakvfllum, meltfngarleysf, eýru, vfndgangf, uppþembu, óglebt o.s. tg en ekkl efns og sumfr hafda fyrlr skort & magavökvum. Hfnar viíkvæmu magahfmnur erjast, melttngtn sljófgast og fseðan súrnar, orsakandf hfnar sáru tflkenntngar er allfr sem þannig þjást þekkja svo vel. Meltingar flýtandl metfuf ættt ekki aS brúka, þvf þau gjöra oft meira ilt en gott. Reyndu heldur atf fá þér hjá fyfsalanum fáeinar únzur af Bfsurated aS leggja fram sjálfur. Eg vildi engan hvetja til neins þess, sem eg hefði ekki aS fyrra bragði reynt aS gera sjálfur, aS minsta kosti á ein- hvern lítilfjörlegan hátt. Og þér bærara þaS verSur eftir því sem tíminn líSur? Þess vegna getur oss ekki staSiS á sama, hve lengi þaS endist — en, herrar mínir og frúr, þegar eg tala um kostnaS vitiS öll, aS fórnarkalliS færistnú! þess, á eg ekki viS þær biljónir óSum nær, verSur hærra og skýr- ara meS hverjum deginum, sem líSur. Þér hafiS þjónaS landi yS- ar af trúmensku í liSinni tíS, herr- ar mínir og frúr; en nú er svo kom- iS, aS slík þénusta er ekki full- nægjandi, heldur vöknuS þörf þyngstu fórnar. Eg veit yfirstandandi ár, 1918, verSur þýSingarmikiS ár, tvísýnt hættu-tímabil fyrir heim allan. Sá maSur, sem eg óttast nú mest, er ekki í fylkingum óvinanna, heldur á bak viS vorn eigin varnargarS. Menn og konur Ameríku, maSur- inn, er eg hræSist nú mest og her- mennirnir í heild sinni bera mestan ótta af er bjartsýni maSurinn, hinn blindi og grunnhygni bjartsýnis- maSur, sem heldur aS eingöngu af því Ameríka hafi “skorist í leik- inn” meS alla sína auSlegS, hljóti alt aS fara vel. Manninn, er segir, aS sökum margvíslegra áfalla er óvinirnir séu aS verSa fyrir, hljóti alt aS vera á góSum vegi og þar af leiSandi engin þörf stórrar fórn- ar eSa sjálfsafneitunar — þann mann óttast eg nú mest. LeyfiS mér aS útskýra þetta ögn betur. Einn dag, er eg var ný- kominn til Englands frá Frakk- landi, sá eg tvo menn á járnbraut- arstöSinni í Truro, í Cornwall hér- aSi. Annar þeirra var aS lesa upp- hengda auglýsingu ,og kallaSi til hins: “HeyrSu, Bill, komdu hing- aS. og andlit hans bjarmaSi af gleSi. ‘Jæja,” sagSi hann, “Ameríka hefir þá skorist í leikinn -þá fer alt vel; þá má segja, aS alt sé búiS nema sigurhrópin." Þetta var stórhrós fyrir Ame- dollara, sem þaS hefir kostaS, heldur á eg viS drengi ySar — hin dýmætu mannslíf, sem þaS hefir kostaS. Eg er ekki aS hugsa um peningana, Ameríka, heldur um mannslífin. Eg er aS hugsa um mitt eigiS land, og í gegn um mitt eigið land er eg aS hugsa um yS- ar land; eg er aS reikna kostnaS- inn, ekki í peningum, heldur mannsblóSi, tárum kvenna og föSurlausra barna og eySilögSum heimilum. Og um aSra niSurstöSu er ekki aS ræSa, menn og konur, en þaS sé helg skylda hvers og eins, sem sannur föSurlands vinur vill vera, ekki eingöngu aS stuðla aS úrslita sigri, sem eg trúi aS sé sjálfsagður, heldur aS sá sigur geti fengist eins fljótt og mögulegt er. (Meira.) Fréttabréf. Heiðraði rtstj. Hkr. Mér datt í hug að senda þér fá- einar línur, til þess að Mta þig og lesendur blaðs þíns sjá, að vel hefir forsjónin farið með menn þetta hau.st hér við Akra og í grendinini. Það má heita, að þresking sé um garð gengin á hveiti og annari korntegund, svo menn eru glaðir og vd ánægðir yíir árangrinum af vinnu sinní þetta ár. Menn voru kviðandi vegna vinnufólks eklu í Bill kom, leit á auglýsinguna j SUTnar> uppskeruvinna byrj- aði, en hvað skeði? Blessað unga og hrausta kvenfólkið dubbaði sig Q/ p Jæja, sagoi nann, /\meriKa upp j karlmannatföt (eins og Þur- oyra 1 maganum hefir þá skorist í leikinn — þá ferj íður heitin farmaður gerði), og ..................... ' " vinnan hefir gengið ljómandi vel, og stúlkurnar ihafa fengið hrós mikið hjá verkveitendum og $5.00 , . kaup á dag auk fæðis; og iskeð get- ríku (meS Ameríku er hér að eins ur a75 næsta haust heyrist að stúik- átt viS Bandaríkin; þau þannig' ur. renni gufukötlum og taki sfna nefnd á Englandi.—ÞýS.). Enda ' $10 á dag, sem tíðkast nú að sú yr«i mér örSugt aS útskýra fyrir|vinna borguð karlmönnum. * , , , , , *. Það þótti nýlunda að sjá sex ung- your þenna morgun þa mikiu gleöi i . . , , , . T . ar stulkur vmna við eina þreski- afV‘hydrochloric’°aýru I maganum,"- og þakklætis tilfmmngu, er greip vé]ina j hauist, tvær dætur Mr. hvert brezkt hjarta, þegar ySar, Bjarna Benediktssonar, sem búið mikla og öfluga þjóS steig fram á j hefir 30 ár fyrir norðan Mountain, orustuvöllinn. Enginn á meSal!0* Mrö- Ingibjargar Guðvarðsdótt- ySar þenna morgun getur veriS þrungin af meiri aSdáun í garS Ameríku en eg né fúsari aS viSur- MagneFÍa, og taktu teskeiö af þvt f kvartxlaef af vatnf 4 eftlr máltfS. — Þetta siörfr masann hrauetann, ver , kenna þann eldlega áhuga, er þjóS myndun syrunnar og þú heflr engra ó- r ° “ 1‘ þægrilega verkt. Blsurated Magnesla (I vSar hefir svnt en brátt fvrir 4uft eba plötu formt—aldrei lögur eöa yoar ne r synl en prau ryr,r mjólk) er algjörlega ósaknæmt fyrlr ; bptta enran vepinn sknSnn mín magann, ódýrt ogbezta tegund af Petta er engan veginn SKooun min, magnesfu fyrfr melttnguna. Þaö er I ->f l-ví "Amenlra hafi eL-nriet í brukatf af þúsundum fðlks, sem nú a° ar pvi /ámenKa natl sKorist 1 —* •«*r! áhyggju um leikinn” sé alt búiS utan “sigur- efttrkBetla. ur, og tvær dætur Mr. Sigurðar Björnssonar á Mountain og Mrs. Steinunnar Jónsdóttur frá Keldu- dal í Skagafirði; er sérstöku lofs- orði beimt iað þeasum fjórum stúlk- um fyrir röskleik og drengilega framkomu, eins og þær eiga kyn sitt til að rekja. Um hlnar tvær stúlkurnar við þessa vél (nefnil. Mr. Jóns Jóhannessonar) velt eg ekki; býst við að iþær ,hafi verið ungar og hraustar lika. — Það var tíðkanlegt á fsiandi, okkar kæra fósturlandi, að konur, yngri og eldri, unmu karlmanna verk; þær rökuðu, slógu og rifjuðu hey, og rösklega lyfiu böggum á klakka. Jæja, ekki ætlaði eg að fara að yrkja; vfst gátu þær .skorið torf og tekið í ár, og tvíhlaðið bátinn á dag. Þcssu til sönnunar set eg hér eitt dæmi. Þegar eg var tvítugur var eg vinzjuniiaður hjá Sigurði bónda á Possi á Skaga, Gunnarssyni, frá Skíðæstöðum, irænda mínum. Var það eitt fcvöld á túnaslætti, að mér og jafnöldru minni, Sigríði Gísla- dóttur, eftir að við höfðum staðið við slátt til náttmála frá miðjuin morgni, var skipað til sjávar og að róa fram á mið til fiskjar. Við Jengum okkur kveidverð og fórum alveg möglunarlaust. Selness Þor- steinn, er þar var líka vinnumaður, vildi ólinur ifara með okkur, en fékk ekki; hann varð að siá til mið- nættis (eims og við vorum vön, vinmuhjú Sigurðar). Við Sigríður genigum til sjávar, settum fram báb inn og rerum íram á fiskimið; fór- um að renina út færum og önglum, drógum bæði fisk. Eg settist í skutinn, hún í barkann; en svo þegar fram á nóttina Jeið, varð eg að kasta mínum fiski fram í bark- anm, þvf mér gekk betur að fiska og var fiskiimaður góður. Svo hijóp væn lúða á hennar færi; hún hafði aldrei dregið )úðu, svo eg tók við færinu og dróg upp í sjó miðjan; lúðan þyngdi sér á, eg gaf færið eftir, hún hljóp til botns; og evo gekk í annað sinn, >að hún kom upp í miðjan sjó eða meira, og eg lileypti henni niður til botns. En í þriðja sinni kom hún að borði, krækti Sigríður þá í trýnið á henni og eg lamdi hnallinum á hausinn, og s>vo höfðum vð hana inin. Svo sökkhlóðum við bátinn, rérurn til lands, köstuðum fiskinuin upp í fjöru, settum bátinn upp undir naust og huldum fiskinn í þara, sein var hálft fjórða hundrað; svo komum við heim um iniðjam morg- un. Þessi næturafli okkar Sigríðar voru sverustu klifjar á sex hesta. Tveir klukkutíinar var alt, sein við fengum að sofa. Við voruin þó búin að vinna hieilan sólarhring með góðum árangri. Sá sem segir, að við Sigríður höfum þá ekki ver- ið búin að vinna ærlegt dagsverk, iiann er skreytinn. — Ekki voru þær syistur mínar síður vanar við karlrrianna verk, þær Ingibjörg, Sigríður og Ragnheiður; sú siðast nefnda var móðir frænda mfns Mr. Thos. Rafnssonar við MarkerviMe, Alta. Þær unnu lallar karlmanina verk, bæði á sjó og landi, og fjöida gæti eg nefnt fleiri, og lengi lifi blessað kvenfólkið með heiðri og sóina. Jæja, herra ritstjóri, eg var að minnast á uppskeruna; hún er blessuð og góð 'hér í Akra bygð og yfirleitt um öil Bandaríkin mun liún þetta haust vera einhver hin lang-ibezta, sem guð hefir gefið mönmim síðian þetta iand bygðist. Það er auðséð, að guð hefir bless- að bændaiýðinn og stjóm þessa mikia lýðveldis, fyrir þá dæmalausu hjálp, sem ihún hefir veitt banda- lijóðunum á tímum neyðarinnar, og nú er sú gieðin mest, að sjá að iilekkir prússneska hervaldsins eru sundur að brotna og alger sigur er i nánd; enda var guð búrnn að leggja alt upp 1 ihendur mannanna, sein til þess stuðiaði að þetta krafta- verk gæti komist i framkvæmd, n.l. að brjóta ofbeldiShlekki Vilihjálins 1 * A þessum inflúenzu tímum I Ein gullvæg regla, þá influenza gengur um bygð og bæ, er að forðast harðlífi og gæta þess, að hægðimar séu nægar og reglulegar.' Daglegar hægðir styrkja mótstöðu-| krafta vora og er vor bezta vörn á móti sýkinni. Triner’s American Elixir of Bitter Wine er ábyggileg-| asta meðalið til að halda þörmun- um í góðu lagi. Það er ekki ein- ungis fljótverkandi, heldur líka mjög bragðgott og í því efni svo ó- líkt mörgum öðrum meðulum. Þér getið keypt það í öllum lyfjabúð- um og kostar $1.50. — Önnur meðul, sem ætíð ættu að vera á heimili yðar, eru Triner’s Cough Sedative, fyrir kvef og hósta—því kvef getur hæglega snúist upp íj lungnabólgu—, og Triner’s Lini-1 ment, sem læknar gigtveiki, flug- gigt, bakverk, o. s. frv. Þessi með- ul kosta 70 cts. hvort um sig. — Joseph Triner Company, 1333- 1343 S. Ashland Ave., Chicago, 111. keisara, sem hann hugðist að vefja um iheim allan; hann kemst aldrei til Parísarborgar, né til New York sem sigurvegari, og getur aldrei látið greipar sópa um híbýli auðmanna þessa lands og stjórnar. Enn' eru hiljónir til af gulldollurum í fjár- ihirzlu Bandaríkjanna og gott láns- traust hefir Sam frændi hjá þjóð sinni enn, sem .sést á því hve greið- iega gekk að hafa saman fjórða frels- isiánið, alt að 7 biljónum dollara. Til dæmis hér í Akra héraði var krafist að stjórnin fenigi iánaða $15,000, og á þremur dögum kom það saman á þossu litla svæði (c. 36 fer mlílum). Mr. St. Thorvaldsson ihér í Akra lagði fram $1,000, Mr. Ein.ar Söheving $1,000, Mr. Th. Björnsson $1,000 (og synir hans tveir); eg hefi ekki heyrt hvað Mr. Samson Bjarna- son lét (sonur hans gizkar á að það hafi verið eins), ekki veit og hvað Mr. Björn Hjálmarsson tóniaði, mun það kannske hafa verið eins, nefni- iega $1,000; hann er tengdasonur Mr. St. Thorvaldsonar og hið mesta valmenni og bændaprýði. Svo mætti fleiri nefna, og sem hezt er, þá eru flestir landar sem lána í þessum parti, n.l. Akra héraði. Eg las grein, sem birtiist nýlega í “Decorah Posten” með fyrirsögn- (Pamh. á 3. bls.) Ný skáldsaga Fjölda margir hafa þegar pantað bókina Pantið í dag. Sagan “Viltur vegar”, eft- ir Bandaríkja skáldiS Rex Beach, er nú sérprentuS og rétt komin af press- unni. Pantanir verSa af- greiddar tafarlaust. Sag- an er löng—496 blaSsíS- ur—og vönduS aS öllum frágangi; kostar 75 cent. eint. Þessi saga er saum- uS í kjölinn—ekki innheft meS vír—og því miklu betri bók og meira virSi fyrir bragSiS; og svo límd í litprentaSa kápu. Saga þessi var fyrir skömmu birt í Heimskringlu og er þýdd af O. T. Johnson. SendiS pantanir til TheVikingPress LIMITED P.O. Box 3171. Winaipeg, : Canada The Dominion Bank HOKNI NOTRE DAME AVE. OG SHERBROOKE ST. HflfuISntAIl, uppb. VaraHjflfiur ........ Allar elKTnlr ....... .. . 9 6,000.000 .. . 9 7,000,000 . . . 978,000,000 Vér óskum eftir vlttsklftum verzl- unarmanna og ábyrgjumst a?S gefa þeim fullnœgju. SparisjóTSsdeild vor er sú stærsta sem nokkur bankl hefir í borginnl. íbúendur þessa hluta borgarinnar óska at5 skifta vií stofnun. sem þeir vita ab er algerlega trygg. Nafn vort er full trygging fyrir sjálfa ybur, konu og börn. W. M. HAMILT0N, Ráðsmaðor PHONE GARRY S4M G. A. AXFORD LÖGFRÆÐIN6XTK 503 Paris Bldg., Portags * Garry Talsími; ain 3142 Winnipeg. J. K. Sigurdson, L.L.8. LögfræÓingur 708 Sterling Bank Bldg. (Cor. Portage Ave. and Smtth St.) ’PHONB MAIN 6266 Arnl Anderson E. P. Garland GARLAND & ANDERS0N UGFRÆBINGAB. Phone Mala 1B«1 Wft Klectric Rallwaj Ohambsrs. Dr. M. B. Haf/ctor&on 401 BOYD Hl ll.DnvG Tala. M»ln 30K8. Cor P®rt. A Bdsa. Stvadar elnvörBuMsru berlclasýkl cg aOra lungnajsúkdóma. Br aB tinna á skrlfstofu stnnt kl. 11 tll 12 kl- 2 tll 4 e.m.—Hefmlll ah 46 Alloway ave. Talsími: Maln 6802. Dr. y. Q. Snidal TANNLÆKNIR. 614 SOMEESÍIT BLK. Portase Aven-ue. WrSWIPMG Dr. G. J. Gislason Phyelelaa aad Snrareon Athygli veltt Augna, Eyrna og Kverka SJúkdómum. Aeamt fnnvortls sjúkdómum og unn- skuröl. 18 South 3rd 8«., Graad Porfrn, N.D. Dr. J. Stefánsson 401 BOYD BlJrLDlNG Hornt Portage Are. og Edmonton Bt. ötundar etngöngu augna, eyrna, nef og kverka-sjúkdóma. Br aS hltta fré. kl. 10 tif 12 í.h. o* kl. 2 til 6 e.h. Phone: Main 3028. Helmtlt: 106 Oflvta St. Tals. G. 2S1E Vér höfum fullar bfrgttlr hreln- ustu fyfja 06 mettala. KomiB meö iyfsehla yöar htapah, rir gerum mettufln n&kvamle^a efttr ávfsan læknfstns. V4r stnnum utansvetta pöntunum og aeljnm Sfftlngaleyfl. , j COLCLEUGH & CO. Notre Dasne A Sherbro.ke Ste. Phone Garry 2680—2981 A. S. BARDAL selur ltkkfetur og annast um út- farir. Affur útbúnahur sá hestl. Ennfremur eelur hann altskonar mfnnlsvaröa og fegstetna. , t 818 SHERBROOKE BT. Phone G. 2151 WINNIPBG Í TH. JOHNSON, Ormakari og Gullsmiður Selur glítingaleyMslwéf. Sérstakt athygli veltt nftnt unnm og: viögJÖroum útan af landi. 248 Main St. Phons M. 6608 J. J Swanson H. Q. Hlnrlkeeon J. J. SWANS0N & C0. PASTBIGNASAL.AR 0« prnfnae mrttler. Talstml Matn 2687 Cor. Portage and Garry, Wlnntpeg MARKET H0TEL 14« Prlnr mm Strert á nótl mi Bestu vfnföng, vtnðlar hlyntng sróö. Islenkur ro, maTJur N. Halfdórsson, lel tr Islenðlngum. P. O’CONNEL, Eigandl Wtenlpes GISLI G00DMAN TlNflMIÐVR. V«rkstæbi:—Hornl Toronto Notr« Dame A Pbone Gnrry 29N8 ■eiailla Ganrr 899 Lag aákvar ðanir viðvíLj - andi fréttablöðum 1.) Hver maður, sem tekur reglulega á móti blaði frá pósthúninu, stendur i ábyrgð fyrir borgun- inni, hvort sem nafm hans eða annara er skrifað utam i blað- ið, og hvor' sem hanm er áskril- andi eða ekki. 2) Ef einhver segir blaði upp, vevð- ur hann að borga alt sem hann skuldar því, annan getur útgef- andinn haldið áfram að senda honum blaðið, þangað til hann hefir geitt skuld sína, og útgef- andinn á heimting á borgum fyrir öll þau blöð, er hann hefir sent, hvort sem hinn tekar þau af pósthúsiiu eða ekkl. 3) Að meita að taka við fréttabíöðum eða tímaritum frá pósthúsum, eða að flytja í burtu ám þees að tilkynna slíkt, meðan sllk blöð eru óborguð, er fyrir lögum skoðbft sem .tilraun til svika (prima faeie of intentlonal traud).

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.