Heimskringla - 24.10.1918, Qupperneq 7

WINNIPEG. 24. OKTÓBER 1918
HEIMSKRINGLA
7. ÐLABaHÐA
Gunnar á Hlíð*
arenda.
(Úr "Skírni.")
II.
(rramhald).
Nú rítSur Gunnar til þings. Hann
skemtir sér þar hið bezta, honum
er veitt mikil eftirtekt, og margir
eiga tal viS hann. Þá kemur ó-
gæfan til hans — í gervi glæstrar
konu. Frá því segir. svo (Nj
c. 33):
"Þat var einn dag, er Gunnarr
gekk frá Lögbergi. — þá sá hann
konur ganga á móti sér — ok váru
vel búnar. Sú var í ferðabroddi
konan, er bezt var búin. — enn er
þau fundust,, kvaddi hon þegar
Gunnar. Hann tók vel kveðju
hennar ok spurSi, hvat kvenna hon
væri. Hon nemdist HallgerSr ok
kvaSst vera dóttir Höskulds Dala-
Kollssonar. Hon mælti til hans
djarflega ok baS hann segja sér frá
ferSum sínum. En hann kvaSst
ekki varna mundu henni máls. Sett
ust þau þá niSr ok töluSu. Hon
var svá búin at hon var í rauSum
kyrtli — ok var á búningr mikill.
Hon hafSi yfir sér skarlazskikkju
■— ok var búin hlöSum í skaut
niSr. Hárit tók ofan á bringu
henni ok var bæSi mikit ok fagrt.
Gunnarr var í tignarklæSum þeim,
et Haraldr konungr Gormsson gaf
Honum. Hann hafSi ok hringinn
á hendi, Hákonarnaut. Þau töl*
u<Su lengi hátt. Þar kom er hann
spurSi hvort hon væri ógefin. Hon
sa§Si, at svá væri, ok" er þat ekki
Wargra at hætta á þat,' segir hon.
Þykki þér hvergi fullkosta?” seg-
h hann. “Eigi er þat,” seigir hon,
,®nn mannvönd mun ek vera.”
Hvers munt þú svara, ef ek biS
þín) ’ segir Gunnarr. "Þat mun
þér ekki í hug,” segir hon. “Eigi
et þat," segir hann. “Ef þér er
nakkvarr hug á,” segir hon, "þá
finn þú föSur minn." síSan skildu
bau talit.”
Sumir trúa því, aS HallgerSur
hafi sagt frá bónorSinu og frásögn-
•n síSan geymst. Þeir hafa þaS til
síns máls, aS fomþjóSir fóru ekki
eins í felur meS 'hvatir sínar og at-
hafnir í kynferSisefnum og menn-
mgarþjóSir vorra tíma. Lesendur
fornsagna vorra muna víst, aS riS-
iS var stundum meS álitlegu föru-
neyti í bónorSsfarir. En sleppum
öllum bollaleggingynum, hvort
sagt hafi veriS frá þessu launtali
Hallgergar og Gunnars. ASalat-
fiSiS er, aS fullkominn skáldbrag-
ur er á kaflanum. EfniS er þann
Ve6 vaxiS, aS þaS hefir, aS kalla,
fta . ómunatíS veriS bezta smíSa-
efni skáldanna, úr engu efni svo
mi°g smíSaS sem því. Og þaS
Ver®ur sennilega ljúflingsefni
skalda eins lengi og skáldsögur
yerSa samdar. öll meSferS efnis-
ms f>er meS sér auSkenni góSs
söguskáldskap ar. Lýsingin er al-
ment sönn. En þaS er “einkenni
skáldlegra sýninga, aS þær sýna
093 alment í einstöku mannlífs-
u fám mönnum og athöfn-
um • segir í þýzkum skáldskapar-
ma um. Frásögnin af lofun Gunn-
ars og HalIgerS ar er ekki löng, en
* ,aí ekki lítilli list. Fyrst þarf
a skýra, hví ástir þeirra hafi
viknaS svo leifturfljótt, gera slíkt
egtI ^ t’v‘ skyni er fyrst sagt,
a *«i hafi veriS sfkrautbúin.
unnar er í ágætu skapi, nýkom-
lnn ufiundum meS gull og góS-
fn orust>r. Þingheimur horfir á
ann aSdáunaraugum. Hug hans
y lr fagnaSarmóSur og sigur-
'Tína, likt og ungir menn og metn-
a fr?Jurnir komast í nú á dögum,
eJj nýf°iti8 prófi eSa hlot-
* .* ver°faun. Af þessu gengur
1 raeSa viS HallgerSi greiSara.
ann er og næmari á áhrif, er
nugur hans hossast í slíku fe-ins-
r°J‘. SniHariega er sagt frá bón-
or mu siúlfu, og verSur þar sízt
. ...ZVa skáldskaparmerkinu. "Þau
° u u lengi hátt." Vér ráSum osc
, ,^anJans *• að úr því hafi þau
•ækkaS róminn. Höfundur Njálu
er ottasí naumur á orS. En vel sé
8,1 kri nurku I Gunnar færir sig upp
á skaftiS hægt og hægt, þreifar
gætilega fyrir sér, er ekki um
hryggbrotiS. Vér karlmenn finn-
um, aS vér myndum fara líkt aS,
ef svipaS stæSi á. Og ætli kven-
þjóSin kannist ekki viS gætni
HallgerSar í svörum? Sagan gæti
veriS af lofun, er gerSist í gær.
Vér höldum áfram lestrinum og
komum nú aS þræladrápinu. Þar
segir fyrst frá því, aS Bergþóra
móSgaSi HallgerSi, af því hún
baS hana þoka úr sæti fyrir tenga-i
dóttur sinni. 1 hefndarskyni lét
HallgerSur drepa húskarl fyrir
Bergþóru, en hún hefndi aftur, og
gekk svo um hríS, aS þær létu
menn vega hvor fyrir annari. Þessi
kafli virSist ekki eins ómissandi
hlekkur í þeirri festi, er söguhetj-
urnar eru dregnar á ofan í djúpiS,
og flestir þættir sögunnar aSrir. Þó
er sumt þar rökstutt, er síSar gerist
í sögunni. HallgerSur getur ekki
hafa unaS því vel, aS Gunnar vill
ekki hefna þeirrar svívirSu, er hún
þóttist bíSa í boSinu á Bergþórs-
hvoli, aS hann sættist jafnan viS
Njál og dró allamjög taum hans og
sona hans í orSi. Hér byrjar því
sú beiskja aS gróa, sem ruddist út
í firinverki hennar á banadægri
Gunnars. Og af hennar völdum
bólar hér á upptökum óvináttu
Þráins og Njálssona. En þessi
glæsilegi þáttur er samt ekki sam-
inn sökum þessa. ASalatriSiS er
þar vinátta Njáls og Gunnars, höf-
uSefni þess hluta Njálu, er kalla
má Gunnarssögu. Styrkleik henn-
ar á kaflinn aS sýna. Útlendingur
einn hefir ritaS alllanga bók um
Eglu og heldur því fast fram, aS
hún sé skáldrit. Því til stuSnings
telur hann, meSal annars, hve vin-
skapur skipi þar mikiS rúm. En
slíkt auSkenni skáldrit, er í lifi
menning herskárra fornþjóSa, t. d.
IlionskviSu o. fl. • Og nú sést, hví
höf. lýsir svo rækilega hefnigirni
og heiftarverkum Bergþóru og
HallgerSar, smámunasemi þeirra
og þráa. ÞaS kemur ekki til ein-
göngu af því, hve höf hefir haft
gaman af þessum eigindum þeirra
og afrekum. Fjandskap þeirra not-
ar hann bæSi til prófunar á vin-
fengi Njáls og Gunnars og til sam-
anburSar á sáttfýsi þeirra. List
hans þurfti á andstæSum aS halda,
eins og öll list yfirleitt. Því
smærri sem húsfreyjurnar á Berg-
þórsshvoli og HlíSarenda urSu og
því grálegar og lengur, sem þær
fjandsköpuSust, því betur naut sín
vinátta bænda þeirra, því skýrara
sást veglyndi þeirra og dreng-
skapur.
Af þes?um greinum verSur
varla efaS, aS höf. hafi samiS
þenna þátt aS nokkru, eftir því
sem markmiS hans og góS skáld-
list heimtaSi. Leynir sér og ekki
skáldbragur á allri efnismeSferS,
samtölum og skaplýsingum, öllu
stilt þannig, aS lunderni aSal-
ma ina sögunnar komi sem bezt í
ljós. Lundarfar HallgerSar og
Bergþóru sést t.d. á húskörlum
þeirra, er þær sendu til víga. Veg-
endur HallgerSar eru illmenni,
trúa henni trauSla, reka erindi
hennar tregir og möglandi. Hús-
karlar Bergþóru eru drengir betri,
þykir vænt um húsmóSur sína og
fara fyrir hana fúsir á vettvang.
Atla þykir betra aS bíSa dauSa í
húsi þeirra Njáls en “skipta um
lánardrótna” (c. 38).
Öll er frásögn þessi af vinskap
þeirra Njáls og Gunnars raunveru-
legs eSlis, mynd af fögrum þætti í
lífi forfeSra vorra. Vinátta hefir
vafalaust tengt menn stórum fast
ara þá en nú, er gerólík störf á-
hugaefni og gagnstæSar skoSanir
naga strengi hennar í sundur.
“Njála er eitt hiS mikilvægasta
vitni þess, hvílíkur veigur var í
vinfengi — því líka, sem hvíldi
'ivorki á mægSum né fóstbræSra-
lagi — , fornnorrænu lífi”, segir
Heusler.
Vér flettum Njálu áfram. Þá
koma deilur Gunnars, bardagar og
málaferli, er höfSu aS lokum í för
meS sér sekt hans og víg. Hér
drep eg á vígaferli hans.
Um Rangárbardaga Gunnars
alla þrjá er þaS satt aS segja,
Sparið Hveitimjöl-
ið fyrir herlið vort
Mtð því blanda saman PURITY OA TS o<r
PURIT9 FtDUR
*
í alla yðar böknn.
WESTERN CANADA FLOUR
MILLS CO., LIMITED
Wpg„ Bran-don, Calgai’y, Edmonbon
Flour License Nos. 15, 16, 17, 18
Cereal License No. 2-009
aS þeir minna mjög á hernaS hans
og víking, líkur fornaldarsögublær
á frásögn á hvorutveggja. Ef ut-
anfarar-þáttur Gunnars er aS
mestu eSa alveg hreinn “tilbún-
ingur”, eins og Finnur Jónsson
heldur og fyr getur hér þá verSur
harla líklegt, aS margt sé ýkt stór-
lega um vígaferli Gunnars hér
heima, vopnfimi hans og hreysti,
afrek hans ekki ótrúlegri í viSskift-
um hans viS víkinga en í bardög-
um um viS Rangá, enda líkt aS
orSi komist í báSum frásögnun-
um, sem oftar hendir höfund
Njálu. 1 seinasta Rangárbardaga,
þá er þorgeir Otkelsson féll, segir
t. d. : "Gunnar snaraSi svo hart
skjöldinn, aS spjótiS brotnaSi í
falnum” (c. 72) Líkt er aS orSi
komist er sagt er frá því, er hann
feldi Vandil: “Gunnarr snaraSi
hart skjöldinn, er sverSit festi í,
og brotnaSi sverSit undir hjölt-
unum” (c. 30). Lýsingar á Rang-
árbardögum minna og nokkuS
hvor á aSra. 1 tveimur þeirra veg-
ur Gunnar menn á loft upp á at-
geirinum og kastar báSum út á
Rangá (c. 63, c. 72). Og í fyrsta
bardaganum sló Gununar öxi úr
hendi Skamkels út á Rangá, líka
meS atgeirnum (c. 54). Rangá
fékk því nokkra hressingu í þeim
öllum. Einum hratt og Kolskegg-
ur út á Rangá, ögmundi flóka, er
hann hafSi höggviS fætur af hon-
um. Eftirtektarvert er þaS, aS
ögmundur þessi er ekki nefndur
nema í þetta eina skifti, og meira
vitum viS ekki um hann, aS sögn
Finns Jónssonar. (Brennu-Njáls-
saga c. 72, bls. 158). En í örvar-
Oddssögu er getiS manns meS
sama nafni,- er kallaSur var Ey
þjófsbani, og svo er frá sagt:
"Hann var-svartr á háralit og hekk
flóki svart mikill ofan fyri andlitit,
þat er topprinn skyldi heita.”
Leikfimi- og bardagafróSari
menn en eg verSa aS skera úr,
hvort menskir menn fái unniS sum
þau hreysti verk, er Gunnari eru
eignuS, t.d hvort hann hafi haft
svigrúm til aS henda mönnum út
á Rangá, er margar hendur og
vopn sóttu aS. (Fleiri sagnir eru
til af sama tæi, t.d. af Þórólfi
Skalla-Grímssyni, í Eglu c. 58).
ViS Knafahóla er sagt aS Gunnar
hafi varpaS sér “skjótt til höggs
viS austmanninn ok sníSr hann
sundr í miSju’ (c. 63). v Þetta
kveSur Steingrímur læknir Matthí-
asson ekki ná nokkurri átt ("Ben-
rögn" í “Skírni" 1916) og leiSir
nokkur rök aS. Hann telur dæmi
þess, aS rangt hljóti aS vera sagt
frá vígum bæSi í Laxdælu og
Njálu, sem stafi af rangri athugun”
t. d. aS höfuS Kols Þorsteinssonar
hafi nefnt tíu, "er þat fauk af
bolnum.” (Nj. c. 158).
Annars kveikir sumt í frásögnum
áf vopnaviSskiftum Gunnars tor-
trygni af því, aS þar gengu alt
“eins og í sögu", t. d. í orustunni
viS Knafahóla. Þar vill Gunnari
þaS happ til aS koma auga á Sig-
urS svínhö-fSa. ‘Hann skýtr til hans
af boganum”. SigurSur “brá upp
hátt skildinum, er hann sá örina
hátt fljúga.” En hvaS stoSar þaS?
Ekkert stöSvar fljúgandi örina,
er þaut gegn um augaS, “svá at út
kom í hnakkann.” Annari ör
skaut Gunnar þegar aS ráSsmanni
StarkaSar “ok kom sú á hann
miSjan ok fell hann fyrir fætur bú-
anda einum ok bóndinn um hann.
Kolskeggr kastar til steini, ok kom
í höfuS bóndanum, ok varS þat
hans bani” (c. 63).
1 frásögnum þessum felst vafa-
laust sá sannleikur, aS Gunnar hef-
ir boriS stórum af samtíSarmönn-
um sínum í vopnfimi og hreysti, ef
til vill á líkan hátt og frábær frum-
leiksmaSur ber af fjöldanum í and
legum efnum. Gunnar hlaut og
aS þróast mjög aS snarræSi og
vaskleik, er hann varS viS annan
eSa þriSja mann hvaS eftir annaS
aS berjast viS miklu liSfleiri ó-
vini.
Efa orkar og hin alkunna frá-
sögn, aS HallgerSur hafi synjaS
Gun-nari lepp úr hári sér í boga-
streng, en ekki af rökum sálfræSi-
legs eSIis. Njála veit löngum,
hvaS hún syngur þar. Hefnigirni
er ein hin allra sterkasta hvöt eSa
hreyfi afl í lífi hernaSarþjóSa á
fyrstu menningarstigum þeirra. Og
í öllum skáldskap um hetjur og
hreystiverk, bæSi norraenum og
suSrænum, í ljóSum og lausu máli,
er -•SalefniS hefrtd' 1 ógleym-
n Vcrri grimd bi-tist þrssi máttuga
' ' t heb- ' ' svari Ha!l
ge--8ar: "Þí r al ek nú muna þér
tiT ,f eitth’ a
3e'f í s' » fleir- r
hafa ráSiS tiltektum hennar en
sarran lætur í vcSri aka. Konum
undir hana, aS fall Gunnars var
fyrirsjáanlegt, enda segir hún
ekki: "HirSi ek ekki, hvárt þú lifir
lengr eSa skemr,” heldr “verr þik
lengr eSa skemr.” En ytri rök fá
efa um, aS sönn sé sögnin. Björn
leikfimiskennari Jakobsson hefir
bent mér á, aS hæpiS væri, aS
nógu sterkur bogastrengur yrSi
snúinn úr lepp úr konuhári, aS
minsta kosti á stuttri stundu. Þó
aS hægt kynni aS vera meS góS-
um tækjum á nægum tíma, aS búa
til nógu sterkan streng úr kven-
mannshári, tækist slíkt fráleitt á
augabragSi, sem gera varS hér.
Bogastrengir hafa orSiS aS vera
nokkuS sterkir. I þá var haft
“harStvinnaS" hörband og stund-
um dýrasinar og dýraþarmar. Og
vafalaust hefir Gunnar þurft flest-
um fremur gildan streng. En ótrú-
legt er, aS kappinn á HlíSarenda,
bezti bogamaSur landsins, er þá
átti óvina von á hverri stundu, hafi
ekki átt nema einn bogastreng eSa
annaS efni í hann en hár konu
sinnar. Vafasamt er og, aS hann
hefSi haft svigrúm til aS benda
boga, ef strengur hefSi bilaS, þótt
annar hefSi veriS þar til í staSinn,
þar sem þakiS var af skálanum og
tugir óvina í höggfæri.
Annars er líklegt, aS skotgögn
Gunnars hafi bilaS, aS óhapp þaS
hafi gagnaS fjendum hans, en aS
þaS hafi gerst meS öSrum hætti,
en sagan segir. Lg ræS þetta af
því, hve Njálu verSur tíSrætt um
brest þeirra og bilun. Gizur hvíti
heldur, aS hann eigi eftir fátt örva,
af því aS hann þreif eina ör óvina1
sinna — þeim til stríSni, og skaut
aS þeim; Gizuri vex viS þaS hug-
ur og sigurvon og hefur sókn á nýj-
an leik. AuSvitaS var þetta ram- j
skakt ályktaS. Gunnar skaut lengi,
af boganum eftir þetta. SíSan er'
bogastrengur hans höggvinn í
sundur, og þaS ríSur baggamun-
inn, aS hann fær ekki streng í staS-
inn (sbr. orS hans viS HallgerSi:
"Líf mitt liggr viS”). Og Eyr-j
byggja, er minnist lítillega á fall j
Gunnars, styrkir þessa ætlun mína. j
Þá er Snorri goSi hygst aS taka
Björn BreiSvíkingakappa af lífi,
lætur sagan hann komast þannig
aS orSi: "Hefir lítt sózt at sækja
afarmenni slíkt í hús inn",-----
“sem dæmi finnast at þeim Geir
goSa ok Gizuri hvíta, þá þeir sóttu
Gunnar at HlíSarenda inn í hús
meS 80 manna, en hann var einn
fyrir, ok urSu sumir sárir, en sumir
drepnir, ok léttu frá atsókninni, j
áSr Geirr goSi fann þat af skyni
sjálfs sín, at honum fækkuSu skot-
vápnin” (Eyrb. c. 47). Njálu og
Eyrbyggju greinir hér á: I fyrsta
lagi um tölu þeira, er sóttu aS
Gunnari: Njála kveSur þá 40
(eitt handrit 20), Hauksbók 30. ij
öSru lagi var þaS ekki Geir goSi,1
heldur Gizur hvíti, sem hugSi’
Gunnar skorta örvar. 1 þriSja
lagi virSist Eyrbyggja ætla, aS
Gunnar hafi í rauninni veriS tæpur
aS skotvopnum — nefnir ekki j
hvaSa. Af Njálu sést ekki annaS, j
en hann eigi gnótt þeirra, nema
bogastrengja, en viS þaS á Eyr-j
hyggja varla, er hún segir: “fækk- j
uSust skotvopnin”. Sýnir þetta, I
aS valt er aS treysta sögunum í
einstökum atriSum.
Landnáma nefnir hárskrúS Hall-
gerSar, en enga sögu, sem því er
tengd. En ólíklegt er — þótt víst
sé þaS ekki---aS fræSimenn þeir
eSa fræSiþulur sá, er Landnáma
má þakka smásögur sínar, forn-
eskjulegar og áhrifamiklar í senn,
hefSu slept svo afareinkennilegri
sögu úr safni sínu, ef þeir hefSu
heyrt hana. Og ótrúlegt er aftur,
aS jafneftirminnileg saga hefSi
ekki þeim til eyrna borist.
Heildarhugsun sögunnar hefir
krafist þess, aS HallgerSur veitti
fjendum Gunnars aSstoS í síSustu
vörn hans, sem seinna verSur vik-
iS aS. Ekkert gat og betur sýnt
HallgerSi og Bergþóru og mun
þeirra en þaS, hversu þær reynd-
ust mönnum sínum í dauSa þeirra.
HallgerSur neitaSi bónda sínum
um lepp úr hári sér. ÓbeSin gaf
Bergþóra sínum manni líf sitt.
Eg hefi nú leitt líkur aS því, um
nokkur atriSi úr sögu Gunnars, aS
þau séu skáldskap blandin, meS
skáldlegu ráSi sögS, aS slíkt sé, aS
minsta kosti, eSlilegasti skilning-
ur á þeim. Og fleira má telja.
Ekki veit eg, hvaS er skáldskapur,
ef lýsingin á rakkanum Gunnars,
Sámi, er þaS ekki. Fögur er sú
hundslýsing: “Hann er mikill ok
eigi verri til fylgdar en röskr
maSr”, segir Ólafr pái um hann.
“Þat fylgir ok, at hann hefir manns
vit; hann mun ok geyja at hverj-
um manni, þeim er hann veit, at
óvinr þinn er, en aldri at vinum
þínum; sér hann þó á hverjum
manni, hvárt til þín er vel eSa illa;
hann mun ok líf á leggja at vera
þér trúr” (c. 70). ÞaS er tæp-
lega tilviljun, aS þessi lýsing kem-
ur á eftir skáldskaparlegri frásögn
af því, er Njáll varaSi Gunnar viS
aSför þeirra nafna, Þorgeirs Stark
aSarsonar og Þorgeirs Otkelsson-
ar, er hann var einn heima á HlíS-
arenda, og ónýtti fyrirætlun þeirra
og sneri henni í ósigur (c. 69).
Myndin af Sámi lýsir vinarhug, er
ímynd hans og almenn eSlislýsing
vináttu og vinaþels.
Af list notar sagan atgeirinn.
Hann boSar víg bæSi skiftin, er
Gunnar vegur sama knérunn, er
Njáll hafSi varaS hann viS, enda
komu þau víg honum á feigSar-
kné. Hans er síSar hefnt meS at-
geirnum og sýnir þaS — meSal
fjölmargs annars — meS hvílíkri
íþrótt höf. fer meS efni sitt. At
geirinn syngjandi á undan örlaga-
þrungnum vígum fellur haglega í
samræmi viS frásöguaSferS Njálu,
þar sem lesendur hennar grunar
næstum alt, áSur en þaS gerist.
Hann verSur lítt gleymanlegt lík-
amsgervi þessarar söguvenju,
hvort sem höf. hefir ætlast til þess
eSa ekki.
SigurSur GuSmundsson.'
Stöður fyrir Stúlkur og Drengi
Það er nú mikil vöntun & skrifstofulólki í Winni-
peg, vegna hinna mörgu ungu manna er í herinn hafa
fariö. trtskrifaóir stúdentar af Success Business College
ganga fyrir um veitingu verks. Success skólinn mentar
og setur í stööur fleiri útskrifaöa Hraðritara, Bókhald-
ara og Verzlunarfræði-kennara heldur en allir aðrir
verzlunarskólar Manitoba til samans. Vér höfum í
þjónustu vorri 30 reynda kennara, vér eigum og brúk-
um 150 ritvélar og höfum hinar stærstu og bezt útbúnu
skólastofur hér. Success skólinn er sá eini, sem hefir
“Chartered Accountant” á meðal dagkennara sinna,
einnig er hann á undan öllum öðrum skólum með tölu
útskrifaðra nemenda og medalíu vinnenda. Skólinn
útvegar stöður. — Stundið nám í Winnipeg, þar sem
nóg er af stöðum og fæði ódýrara. Skrifið eftir full-
komnum upplýsingum.
PHONE MAIN 1664 1666.
The Success Business Gollege,
WINNIPEG
LIMITED
MANITOBA
Upplýsingar óskast.
Heimskriagla þarf að fá að vita um núverandi
keizniltfang eftlrtaldra manna:
Th. Jehneon, siðasta áritsn Port. la Prairie, Man.
Jón Sigurðsson, áður að Manchester, Wash.
E. O. HallgrimMen, áður að Juneberry, Minn.
Miss Arnasen, áður að Wroxton, Sask.
S. Davidsen, áður að 1147 Dominion str., Wpg.
Mrs. W. L. Thomas, áður að Kimberley, Idaho.
Hjörtur Brandssen, áður S318 Clarks St. Edmonton.
Steindór Árnason, áður að Wild Oak, Man.
Lárus Bjarnason, áður Cortland, Nebrasca.
Þoir sem vita kynnu um rétta áritun eins eða fleiri af
þessu félki, eru vinsanslega beðnir að tilkynna það
skrifstofu Heimskringlu.
THE VIKINO PRESS, LTL>
■ • art nm ><t
"Sr-
Sefir efalauct k
rS
•\ nú
hefUi efala ' '
m'r a '’áriS
\ ekki s:
— dum
■-SiS •'ieira aS h'-
vorra cn
HallgerSi
iS fyrir aS
<y ' baS hafa ýtt
3»
FLESTIR, en þó ekki ALLIR, kaupa
Heimskringlu
BlaS FÓLKSINS og FRJÁLSRA skoðana og elzta fréttablaS Vestur-Islendinga
Þrjár Sögur!
og einn árgang af blaðinu fá nýir kaupendur, sem senda
oss fyrir fram eins árs andvirði blaðsins. — Fyr eða síðar
kaupa flestir Islendingar Heimskringlu. — Hví þá ekki að
bregða við nú og nota bezta tækifærið? — Nú geta nýir
kaupendur valið þrjár af eftirfylgjandi sögum:
‘SYLVIA.” “HIN LEYNDARDÓMSFULLU SKJÖL.” “DOLORES.”
‘ÆTTAREINKENNIÐ.” JÓN OG LÁRA.” “LJÓSVÖRÐURINN.”
“KYNJAGULL” “BRÓÐURDÓTTIR AMTMANNSINS.”
TTC73T