Heimskringla - 05.02.1919, Blaðsíða 2

Heimskringla - 05.02.1919, Blaðsíða 2
2. BLAÐSIÐA HEíMSKRINGIA WINNIPEG, 5. FEBRÚAR 1919 Bændastéttin. Eftir ÁRNA SVEINSSON. uim leið fjöligiaði stéttunium, og bomst lmr iineð á regJ'uleg sté ta- skiuun, sem virtist ólijákvaHiiilegt, eftir því seon iðnaður jðkst og at- ------ j vinnuvegir ifjötlguðu. En það, sem Ræða, sem flutt var í samkvæmi á ( mér virðist óeðlilegt og mjög svo Brú í Argyle, árið 1909. J skaðJegt, er Jiað, að bændurnir létu ------ ! aðrar stéttir draga valdið úr hönd- Eg hefi valið mér fyrir umtal'se.tni um sér, enda liafía þeir goldið Jioss, 1 dag bændastéttina, aif Jiví eg 0g vorða jiví í mörgum tilfdllum að J»ekki hana talsvert og til'tieyri sætta sig við J»að, soin að þoiim er ihenni; ann honni og virði hana réít, svo ágóðinn af erfiði Jieirra metst, og álift hana uppbyggiJegustu lendir um of hjáIJæiin, or sízt skyldi. og IJiÖrfustu stébtina, Jiví hún er sá Og meira að sogja, valdstjórnin og grundvöliur, som þjóðfélagið livílir aðrar stéttir Jiafa á ýnrsum tiimun á; og allar aðrar stéttir eiga ætt lagt svo imikla ánauð og ok á horð- sfna að rekja til hennar. Hún er elzta stéttin, sem. vér höfum sögur af, .s‘ofnsett >af guði sjálfum; Jwf oins og við ölil vitum, skapaði guð Jiinn fyrsta mann og iliina fyrstu konu, setti þau í aldingarðinn “Ed- en” til ijiess að yrkja hann og vakta. ar þeim, að ijneir i mörgum tillfeJJuim hafa ekki risið undir Jwí. Auðvit- að ihieifir ,það að nokkru leyti verið sam'takiaJeysi sjálfra Jteirra að kenna. Nú á tímum er Jietta mikið að breytast til batmaðar, og brend- urnir alt af að fá meiri völd og við- Samkvæmt því verður ekki an'nað urkeinningu, og er vonandi að J>eir séð, en að Adain sé fyrsti bóndinn noti sér það með réttsýni og sann- og jarðyrkjnmaðuriim, og með girni. honuim 'hatfi bændastéttin upptök Egijiarf ekki að fara mörgmin orð- ^I11- ! um um IJ iað, itnve bændastéttin er Það vill sivo vel til, kæru tilheyr- nauðsynleg og áríðandi ifyrir þjóð- endnr, að þið þekkið og skiijið svo f^iagið, til Jietss að framleiða Iþá veil umtaJsefni mitt, að það þarf auðlogð, Sem jörðin 'geymir í skauti eleki mikilJa útskýringa við, jrví þið gfn,U- Eins og bænduruir frá upp- tilibeyrið bændiastéttinini og þekkið j }ia,fa verið þeir fyrstu að gjöra hana engu síður en eg. En einmitt af Jwí við stöndum hér svo jafnt að vtfgi, langar mig til að íhuga með ykkur, afstöðu bændanna, og þá um leið okkar allra í Þjóðifélaginu. Þið vitið öll, að á Jærnsku árum sér jörðina undirgefna, eins eni þeir það enn í dag, Jmr sem tækifærin eru fyrir hönduin. Þeir eru vana- iega Júnir fýrstu að flytja út í ó- bygðirnar, tiJ J»ess að Ihefja stníðið við náttúruöflin, og gjöra sér þau að mannkynsins var ekki öninur stétt nok'kru ieyti undirgefin, með því að tli en ibændastéttin; og mér er nær haga störfum sínurri og framkvæmd- að haida, að ef ólukkans orinurinn UIn f sainræmi við eðli þeirra og á- hefði ekki gin-t hana Evu til Jæssf Higkornulag. Þannig mynda bænd- að éta af forhoðna trénu og húniurnir þióinlogar þygðir og sveifafé- síðan mann sinn Adiam, J»á ihefði | jög^ 0g íeggja J»ar iueð grundvöllinn, engin önnur stétt en bændastéttin, 9eni vehnegan annara stétta hvílir verið til, frá því er heimurinn fór | ^ j)ví þegar hann er lagður, voga fy-rst að ibyggjast og alt fram á j )ær fyr9t að koma á dftir; ekki svo þennan dag; vegna J»ess, að I sam-j TOikið til þess, að taka þátt í erfið- ræmi við það sem okkur hefir ver-| ]eikunum, eem til hins, að hafa ið kont — og er ikent — höfði engin: ihJutdei'ld í þeim ágóða, sem fram- syrad verið til, og |J;«r af leiðandi ongin ásælni, enigin, engin rang- indi, enginn hnefaréttur og í stuttu mláli enigin tilhneiging til liins ilJta. ALlir ihefðu lifað sainan 1 bróðerni og kærleika, í einingu andans og iþandi friðarins, í sannri jatoaðar- sýni og dugnaður bændanna fram leiðir. / Sem sagt þekkið ,þið Jietta öll, sivo J»að J>arf ekki frekari iitskýriniga við. En mig langar enn fremur til | þass, að bendia á það, að bænda- I stéttin sé ekki að eins undirstaða og viðihald Jijóðanna, að þiví er mensku, og þá lítt nauðsynleg nokkur stéttaskipun. Alllr jatoir j framl,ei„s]u hin,s (iapletra að auð og mannvirðmgum AJJir brauffls úr jorhinini, heldur sé hún bændiur, ein stétt, stór, fjölmenn,!,})að el,n,nlg miklu leyti { ^j6rn fansæi og friðsöm bændastétt. Ogi roálum og fleiru, sem lý.tur að fnam þá thiðfði sannarlega verið ánægju- legt að lifa. En «lík sæla og sln'k blessun varð ekki hlutskifti mannkynsins; hið iilia náði tijótt fótfestu í heiminum j ' h'in''a''n'orsku"bræðraþjóð og hetfir tnúlega genigið í erfðir frá einni kynslóð til annarar, og Jwí föruiin og iheilil þjóðfélagsins. Til J»ass að sýna, að þetta sé ©kki ta’iað aiveg út í þláinn, vil eg leyfa mér að benda á vona eigin Islenzku miður Mtur svo út, sem framtfiaid verði á þivf, alt svo iengi seim rnenn- irnir eru á jörðinni. Það kom líka fljótt í Ljós, þegar imennirnir fjöilg- ' uðu, að einhverjir þyrftu að stjórna, annans varð hinm veikari fyrir ó- rétti, og hnefarétturinn æðsfca vaklið, sem sízt þarf að undra, þar sem hann enn þá virðist Ihafa úr- vora, af þvf að J»ossar þjóðir standa oss .mæst, og svo þekkjum vér betur sögu (l)ieirra on annara íþjóða. Það var fyrst ofarlega á víkinga- öldinni, að Norðurlandaþjóðirnar komu toam á isjónarsviðið. Skiftiist Norivegur þá í mörg siniárík i eða fylki. Mun stjórn fylkjanna fyrst hafa verið algjörlega f höndum bændamna, undir umsjón og yfir- ráðum æftarhöfðingjanna, som þeg- skuiðarvaldið á þessari menningai-| ar ,fram li6u tiiinar urðu fyl'kiskon og menta-öld, þegar í hart slær með Ihinum ikrilstnu—og svo köl'Juðu sið- uðu þjóðum. Hin fyrsta og elzta stjórn í heim- iniuin roun vera heimilisstjómin, «ein fjö l'Sk y.l d uif að i r i n n hafði á hendi. En jafnframt því sem af- komendurnir fjöJguðu, og ættin færðist út fyrir takmörk heimilis- Jífsins, varð hið litla rfki og stjóm heimiliisföðursins víðtækari. Var sá þá nefadur ættailhöfðingi, sem hafði aðalstjórnina á hendi, imnan takniiarka ættarinnar; og eins út á ungar, en lj»ó með mjög takmörk- uðu vaidi. G-engust þeir fyrir lið- liðisafnaði og ihöfðu herstjórn á ihendi, ef ófrið ber að höndum. Þannig var stjómarfarið í Nonvegi fyrir miðja iniíundu öld, svo að sogja alveg í höndum bændanna. En eins og kunnugt er kom breyting á það á árumim 860 tiJ 862. Á því tímabili lagði Haraldur konungur hánfagri allan Nonveg undir sig. Var hann miikiLmenni, en jafnfnamt harðstjóri og ósanngjarn. Sýndi íhann svo mikið ranglæti og yfirgang, að hin- yið í viðskiftum við aðrar nágranna-, ir frjálsbomu og kjarkmiklu óðals ættir. Oft áttu nágranna-ættirnar ] þændur J»oldu ekki ánfðslu ihans og í s’ríði h'ver við aðna, og eins og ófreisi, og kusu heldur að Iáta lífið, gengur, urðu þær, sem minmi mALt-' cða ifiý.ja af landi burt, en beygja inn hötfðu, að fúita þeim, sem sterk-1 sig undir ok Haraldar kónungs — ari voru. Runnu því ætfirnar oft saman og jók IJ»að atfl Jieirra. Stund- um sameinuðuist þær á friðsamleg- og urðu það tildrögin til þess, að Island bygðist. En þrátt tfyrir það, að völdln voru þamnig dregin úr an hiákt, til Iþess að verjast þvf betur ] 'höndum þændanina, tóku j>elr mjög ásælni annara. Þammiig uxu ætt-i miklnn J»át1' f is‘jórnmálurn, einkan- l>að. hvort þeir liafi árvalt haft rétt fyrir sér, skal eg ©kkert sogja, en }>að isýnir engu að síður sjá'llfstæði IJ.ieirra og karimensku. Lí um nú til vorrar kæru fóstur- jarðar. Bverjir aðrir en bændurnir lögðu grundvöllinn til liins fraiga lýðvdlidis? Sannariega voru það luendur. Bændurnir, sem ekki vildu læygja siig undir ánauðarok Haialdar, voru s'ofnendur iþass, og l»eir og afkomendur þeirra stjórn- uðu því, og 'héldu uppi beiðri j»esis og ,frægð á gullöldinni og friðaröld- inni til 1120. En ]>á fór farsæld landsins að hnigna, á ihinni voða- legu spillinga- og glæj>a-öld — Sturt'ungaöldinni, — sem leiddi ti'l þess, að árið 1262 sór íslenzka J>jóð- in Norvegskonungi thollustuoið, eft- ir að hafa verið sjálfstæð iþjóð nærri 400 ár, og ihefði vissulega getað ver- ið það longur, ef íhin díerrialausa siðspilling og valdafíkn einstakra manna, — sem sainvizkulauis og sér- drægur konungur færði sér f nyt—, hetfði ekki veitt þvf Jiana.sárið. Um allar þær Ihönmungar, sern yf- ir Jandið hafa gengið sfðan iþað tap- aði sjálifstæði ®fnu, er ekki ttfmi til að ræða, og ekki heldur umifiaJ.sefni mitt. Þess skal að eins getið, að á síðastliðinni öld var mijög mikið rýrnkað um tfrelsi Mendinga, og J>að er aíls ekki óhugsandi, að tuttug- asta öldin geymi þeim þann fögnuð í skauti sfnu, að IJ»eir verði aftur sjálfstæð þjóð, — íslenzkt lýðveldi, — en vonandi, að bæmdurnir gæti þá betur Skyldu sinnar en forfeður Jæirra á sfðustu áruin hims fonna lýðveldis. Atf Jiessu, sem þegar 'hofir verið sagt, er Jjóst, að í fornöild tóku hændurnir mjög mikinn og góðan j»átt f stjórnmálum, og eg vona, að mér takiát enn fremur að sýna og sanna, að þeir alt í gegn hafa baito, og hafa enn í dag mikil og góð áhrif á stjórnanfarið, J»ó nokkuð á annan hátt., og ekki eins almient einis og tiJ forna; — l»ví gegn um bændur og þau mikilmenni, sem jæima stétt framneiðir, hafa tfi'estar umbætur komið í fnamfaraáttinia, og meir að segja, Jægar stjórnarfarið hefir stéttin sé að eðilisfari meiri ’ hæfi- leikum gædd en aðrar stéttir, held- ur af hinu, að f>eir aru í viissum skilningi máfengdir náttúrunni eða ná túnuöflunum, sem þeir eiga sí- felit í stríði við, — stríði, sem oft er ljúft og Jaðandi, en »em tóka getúr verið er.fitt og þreytandi. En alt miðar samt til að gjöra ]>á hnausta, ‘láipmi'kla og sjálfstæða, eins og vík- imgarna forðum, sem 'höfðu yndi af því, að heyja strið við náttúruöflin, s'oririana og hið óilgamdi Jiatf, á sfn- um opnu og ófullkomnu skipum. Þeir hlógu að hættunum, og þeirra einkumrmrorð voru: “Geysa lofa þú lung,—sá sem lægir er gauð,—iþó að löðrandi ógni þér kaf.” Það er álit flestra, sem hafa veitt ijwí eftirtekt, samkvæmt neynslu liðinna aJda, að iandsbygðin sé móðir og fóstna sannna mikilmenua, að líkamlegu og andJegu atgjörvi, svo som frægustu stjórniniáliaim'anna, hermanna, heimispokinga, náttúru- fræðinga, skáida og listamianna; því náttúran með sínum rnörgu og miargþneyriu einkennum og jatfn- framt hinuim fögru og ihrikalegu tiJ- hreytingum, geymi isivo ’miargt í skauti sínu, sem hrffur hug og hjarta æs'kumannsins og geíur hug- sjónum lians og fmyndunianaifli vöxt og þroska og færir út sjóndeildar- hringinn. Þar fær skálldið yrkisefni og klæðir hugmyndir sínar og hug- sjónir í hið fegursta mál, sem hrífur fjöldann og geymiist í hjörtum þjóð- anna frá einni kynslóð til annarar. Þar fæðast og þroskast hugsjónir lisfamiannsins þar til Iþær kornast í verklega framkvæmd. Það er því eðlilegt að bændastéttin, sem elur allan aidur sinn úti á lamdsbygð- inni og er ií nánara sambandi við nát'túruma heldur en nokkur önnur stétt, verði, yfir höfuð að tala, fjöl- liæfas’a og þróttmesta stéttin, og frairdeiði fleát mikilmennii, bæði til sálár og Ifkaima, «em þar af Jeiðandi vinna mest að ihefll og iframförum mannkynsinis, hvaða köllun seim iþeir gegna f þjóðfélaginú. Yér meg- um því vera stóltir af því, að til- heyra henni og vera bændur, og aðrar stéttir mega vera sioltar af Ríss. Eftir Pálma. verið komið í ógöngur, hafa bænd- Jwí að rekja œtt sínia til heniniar ur ist'undum rétt þ'að við aftur. Og En vér verðum 'að gæta þess, að verði Canadaþjóðin svo lánsöm að gjöra skyldu vora og standa í stétt irnar og íærðust út þar til J»ær urðu að smáþjóð, og ætoarhöfðingj- amir voru nefndir jarlar eða kon- ungar. Þossar smáþjóðir áttu ein- »ft f istrfði hver við aðra; og þar aean þær hraustari og harðtfengari brutu hinar veikari undir sig, mymduðuiS't stór og voldug ríki; og lega eftir daga Haraldar konungs. Við sjáuim af sögunum, að konung- ar hötfðu þlng með bændum og Leit- uðu til þeirra trausfs og ráða, og urðu Ikonungarnir oft að beygja sig fyrir vilja þeirra, og ijiað ko.m jafn- vel fyrir, ef J>eim þótti svo við ihorfa, að þeir ráku J>á af höndum sér. Um í Þér fáið Virkíie^a IMeira og Betra Brauð bví Brúlía PURIT9 FLUUR GOVERNMENT STANDARD Notið það í alla yðar bökun. öðlast heiðarlega og ráðvandiw stjórn, verður iþað fyrir áhrif bænd- anua. Fyrsti iþingforseti Englands var af 'bændastéttiuni, og héUt stjórniantaumunum í tuttugu ár. Oliver Cromwel'l var þóndi utan af landsbygðinni, sem Jifði þar í ró og næði þangað til ihonum þótti sér og trúaiibræðrum -sfnum — Púrítönun- um — misboðið. Ætlaði hann að flytja hingað ti.1 Vesfurheimis, en þá tfyrirbauð konuugur ihonu.m og fleir- uim að flytja sig af iandi burt. Varð honum ]>á að orði: “Þoss Skal Carl Stuart einihvem tíma iðnast.”; og er ekki ólfklegt, að J»e.ssi orð hiafi ræzt, Jwí viðskiftum þeirra Cromwells og Oarts konungs lauk þannig, að Carl konungur miisti höfuðið. Það yrði of langt mál, að skýna Ihér frá öilum hreystiverkum bóndians CromweBs f samihandi við það, ihvernig ihann með dæmafáum dugnaði hóf Eng- land úr Jæirri eymd og niðurlæging, sem óstjóm Carls konunigs hafði sökt því í; hvernig hann efldi land herinn, svo h'ann var álitinn ósigr andi undir fomiensku ih.ans; og á sama tíma effldi og jók iskipaflotanm og sjóherinn, undir forustu hinnar nafmkendu sjóhetju Robert Biake, svo toá Iþeim tiíina, alt fram á J»enn- an dag hafa Englendingar í friði og stríði verið drot.nar á hafinu. Má Jwtf að no/kkm leyti þakka Jæssumn ókrýnda l»óndia-konungi EngJands Jiina Iþýðinganmiklu hluftöku Jxnss og afstöðu í ölluim stjórnmálum hins mentaða heims. Svo eru ófal fleiri fyrirmyndar- sfjómmálamenn kommir af bænda- ætfuim. til dæmis George Washlng- ton, Benjamfn Franklin, Abraham Lineolm og ótal fleirl; og í raun og veru flestir, etf ekki allir forsetar Bandarfkjanna, iþvf þeir eru afkom- endur þændanna, sem gjörðu sér landið undirgefið og mddu menn- ingunni braut á vesturihveii hnatt- arins, igegn um allar hinar voðalegu torfærur og margbreyttu erfiðJeika nýbyggjaiffsins, og J»ar á ofan hina hræðiJegu oftsókn hinna viltu Indí- ána, sem vom Ihinir skæðustu morðvargar og kvöldu og píndu flesta IJiá, er lentu í hendur þeirra, svo þeir voru nál. aidrei óhultir um lilf sbt. En ekkert virtist gota ytfir- stigið þolgæði, þrótt og kjark ný- byggjanina. Þeir sigmðu alt, þessir aljiýðumenn — þændurnir! — og lögðu hér grundvöWinn til hins frægasta Jýðveldis, sem nú er uppi f heiminum. Svona má frá byrjun alt í gegn um mannkynssöguna sýna tfram á það, að J»að eru bændurnir, sein löggja grundvöllinn, sem öli þjóðféiags- heildin hvflir á. Þeir em hjartað í þjóðarltfkamanum, sem bióðið streymir toá, er veitir honum iíf og næring og viðheldur honum, bæði í líkaimlegu og andlegu tilliti. Það mun ekki vera fyrir iþað, að bænda- vorri sem sanni.r bændur, en leggj ast ekki í leti og ómenisku, því þá verð'iim vér 'Sjállfum oss og istétt vorri til tjóns og háðungar. En eg vona að vér, — ísienzkir bændur og bændaefnJ —, Játum aldrei slíkt viðgangast, ‘heldur höldum uppi heiðri bændanna f hvfvetna og lát- um aðrar stét+ir kannast við, að vér emm alls ekiki eftirbátar Jieirr.a, miklu fremur hið gagnstða, því án okk'ar bændanna geta þær ekki IþTiifrst eða Jifað. Við þurfum líka enn frermir að gæta Iþess, 'betur en oft að undan- förnu, að l'áfa ekki halla rétti okkar eða Játa aðrar stéttir eða óvandaða stjórnmálamenn skif'a okkur í flokka, og sfðan að otja okkur sam- an og nota sem verkfæri eða eigin böð’ia, ’sjálifum sér til hagnaðar, okk- ur tW iSkaða og háðunigar, en þjóðfé- iiagiuu til bölvunar. Látum sltfkt eigi koma fyrir; heidur skulum vér “tengjast trygðatiöndum og taka saman höndum” og aldrei víkja, þegar vér höfum sannfæringu fyrir Jwí, að um réft vorn og heiitl þjóðfé- lagsins sé að tefia; iþvtf í raun og veru hvílir ábyrgðin á bændunum og liggur þynigst á Iþeim. Þeir eru máttarviðirnir, sem halda uppi þjóðfóliagsibyggingunni, eins og Esa- fas Tegner isvo fagurlega framsertn í þessum fáu en yfirgripsmilkJu orðum: “Við frið og sfyrjöld sfyrktir þegn ©r stódpi lands. þess blómi vex og bjargfast megn atf blóði hans.” Reynið Magnesíu við magakvillum ÞaS Eyðir Magasýrunni, Ver Oer- rr.gu Fæðunnar og Seinni Meltingu. Ef þú þjálst af meltlngarleysl, þá heflr þú vafalaust reynt pepsln, bl- smutb, soda, cbarcoal og ýms önnur meöul, sem lækna elga þenna al- genga sjúkdóm—en þessi meöul hafa ekki IteknaS þig, í sumum tllfellum ekki einu sinnl bætt þér um stund. En áöur en þú gefur upp alla von og álítur, atl þér sé óviöhjálpandl í þessum sökum, þá reyndu hvaba af- teiCingar brúkun á Bisurated Magn- esia hefir — ekki hin vanalega car- bonate, citrate, oxide eöa mjólk — aö elns hrein, ómenguö Bisurated Magnesia, og sem fæst hjá nálega öll- aö eins hrein, ömenguö Bisurated um lyfsölum, annaö hvort í dufti eöa plötum. Taktu teskeiö af duftinu eöa tvær plötur, I dálltlu vatni, á eftlr næstu máltiö og taktu eftir hvaöa áhrif þaö heflr á þig. Þaö eyöir á svipstundu hinum hættulega magasúr, sem nú gerar fætSuna og orsakar vindgang, uppþembu, brJóstsvitSa og þessum blý- kendu og þungu tilfiningum, eftir atl þú hefir neytt matar. Þú munt flnna. atS ef þú brúkar Blsurated Magnesla strax á eftir mál- tl.tSum, þá gjörir ekkert til hvaöa matartegund þú hefir bortSatS, þvi alt meltist jafnvel og tilkennlngarlaust, og Bisurated Magnesla hefir ekki nenra gótS áhrlf á raagann, þótt lengS sé brúkatS. New York er einhver hin rnesta GySingaT>org heimsins. Þar eru GýSingar frá öllum löndum Ev- rópu og aS líkindum öllum lönd- um heimsins. Þó ‘fanst mér bera mest á rússnesiku og pólsiku GyS- ingunum. Mikill hluti af verzlun- aijffi borgarinnar- er í GySinga höndum og í öjilum atvinnugrein- um þar eru GySingar sem aSal- driffjöSur. Hvert sem menn snúa sér til aS kaupa nauSsynjar sínar, geta þeir búist viS því, aS 'hafa viS GySinga aS skifta. “Og helv. GySingurinn” var orStak, sem eg hafSi oft heyrt “heima”, og er var vanalega notaS um þá, sem seldu dýrt. Og þar eS fáir GySingar (af GySinga-kyni) búa á Islandi, var þaS afar eSlilegt, aS hug- myndir mínar um þenna þjóS- flokk væru dálítiS mislitar. ----- Shákespeare hafSi skiliS mynd af djöflinum sjálifum eftir í huga mínum, er eg hafSi lesiS um “Shylock”, hans fyrirmyndar GySing; þar viS bættust svo allar kynjasögurnar um “GySinginn gangandi” og langur “klaustur- póstur”, sem Dísa gamla í Holta- staSareit hafSi sagt. GySingarn- ir voru því aS eins nokkurs konar skuggamyndir af svörtustu og verstu hliS mannlífsins í huga mér. Þeir áttu þar alls ekkert skylt viS Abrsiham, lsak og Jak- ob, og einhvern veginn hafSi blessaSur presturinn, sem upp- lýsti mig undir fermingu, komiS því svo fyrir í sál minni, aS María mey gæti ek'ki álitist “GyíSingur”, eftir orSsins rétta skilningi. Og þar sem ættartala Krists í biblí- unni byrjar á Abráham og endar á Jósef, eiginmanni Maríu; og þar sem þar stendur Iíka skýru letri, aS Jósef hafi ekki veriS GuS, en aS Kristur sé guSs sonur, var eg auSvitaS fyrir löngu orSinn svo hyltur áf 'helgibjarma hiins óskil'j- anlega, aS mér datt aldrei til hug- ar aS blanda þessum nöfnum sam- an viS hugmyndir mínar um GyS- inga. Israels-fólk hvarf mér sjón- ar viS krossfestingu Krists, og orSin: “FaSir, fyrirgef þeim” höfSu alt aS þessum tíma veriS mér sem hróp úr myýkrinu yfir leiSum hinna síSustu manna af þeim þjóSflökki. Þeir höfSu krossfest Krist, krossfest rödd sannleikans og föSur ljóssins og— þeir hurfu mér í myrkriS. Og áf- sökun þeirra: “Þeir vita ekki hvaS þeir gera,” háfSi dregiS úr sárs- aukanum, sem krossfestingarsaga Krists fyllir huga hvers manns meS, sem um hana hugsar; svo hugur minn hafSi snúiS frá þeim í myrkrinu og eg hafSi ekkert hugsaS um þaS, hvert þeir hefSu fariS eSa hvaS af þeim hefSi orSiS. lsraelsmenn voru mér dauSir, en GySingarnir reimleika- svipur þeirra eigin tilveru, reim- leika-svipur alveg eins og fylgjur vondra manna, sem hann Gísli gamli Brandsson sá stundum — hræSilegar ofsjóna-myndir, sem vildu öllum mein gera og menn áttu aS varast.----------“Fyrirgef ] þeim,” þaS hafSi frá upphafi ver-1 iS rödd kærleikans, sem hefir leitaS og fundiS þá einu og sönnu afsökun, sem á viS alla tíma, og eins vora tíma: “Þeir vita ekki hvaS þeir gera.” En lsraelsmenn eSa GySingar höfSu ékki ”liSiS undir lok”. Hugmyndir mínar um þenna þjóS- floddk höfSu aS eins reikaS í þoku barnatrúar og vanþroska. Og er eg kom til New York, rakst eg fljótlega á GySinga meS holdi og blóSi, ”augu og nef og alla limi”, eins og þar stendur. Og eg full- vissaSi sjálfan mig um þaS, aS guS hafSi einnig í þessu efni ver- iS örlátur viS GySingana. Og eg hafSi heldur ekki VeriS mjög lengi í New York, er eg hafSi afl- aS mér ábyggilegra upplýsinga um tilveru GySinga alt frá Krists tfmum til vorra daga. Og saga þeirra er meíkileg. Hún er stöS- (Famh. á 3. bls.) G. A. AXFORD LÖGFRÆÐINGUIÍ* 503 Paris Bldg., Portage & Garry Talsími: ain 3142 Winnipeg. J. K. Sigurdson, L.L.B. Lögfræðingur 708 Sterling Bank Bldg. (Cor. Portage Ave. and Smith St.) ’PHONE MAIN 6255 Arnl Anderson E. P. Oarland G4RLAND & ANDERSON L5GFR/fCBmGAB. Phone Maln 1561 Cléctric Railway Ohambm Hannesson, McTavish & Freeman, LÖGFRÆÐINGAR Skrifstofur: 215 Curry Bldg, Winnipeg og Selkirk, Man. Winnipeg Talsími M. 450 RES. ’PHONE: F. R. 3756 Dr. GEO. H. CARLISLE Stundar Eingöngu Eyrna, Augna, Nef og Kverka-sjúkdóma. ROOM 710 STERLING BANK Phone: M. 1284 Dr. M. B. Halldorson 401 UOVD BUIL.DINO TaU. Maln 30HN. Cor Port. Á Eda. Stundar elnvöröutigru berklasýkl og aöra lungnajsúkdóma. Er ah tinna á skrifstofu sinni kl. 11 til 12 kL 2 tu 4 e.m,—Heimili a.'O 46 Alloway ave. ralsími: Main 6302. Dr. J. G. Snidal TANNLÆKNIR. 614 SOMERSET BLK. Portajre Aven.ue. WINNIPHQ Dr G. J. Gis/ason Phygldan aud Surgeon Athygli veitt Augna, Eyrna o* Kverka SJúkdómum. Anamt innvortis sjukdómum oc udd- skurtii. IN South :*rd St.. tírand Forta, N.D. Dr. J. Stefánsson 401 BOYD BUrLiDINO Hornl Portage Av«. og Edmonton 8t. Stundar elngöngu augna, eyrna nef og kverka-sjúkdóma. Er atl hitta frá kl. 10 tll 12 f.h. og kl. 2 tll 6 e.h. Phone: Main 3088. Helmlli: 106 Olirla St. Tals. O. 221* Vér höfum fullar blrghir hrein- ustu lyfja og meSala. KomiS meS lyfseSla ySar hlngaS. vér gerum meSulin nálcvæmlega eftir ávísan læknlsins. Vér stnnum utsjnsveUa ^pöntunum og seljum COLCLEUGH & CO. <> Notre Dame A Sherbrooke Sti. Phone Garry 269«—2691 A. S. BAfíDAL selur líkkistur og annast um út- farir Allur útbúnaDur sá bestl. Ennfremur selur bann aliskonar minnlsvarúa og legstelna. t : •18 8HERBROOKE 8T. Phone tí 216V WINI1IPBG TH. JOHNSON, Urmakari og Gullsmiðuo Selur giftingaieyfisbréf. Hérstakt athygii veitt pöntunum og viögjöröum útan af landi. 248 Main St. Phone M. 6606 í. 2. Hwanson H. Q. Hlnrlkaaoa J. J. SWANSON & CO. »ASTKMÍN ASAI.AR «>• penlnga aslSlar. Talstml Main 26*7 Cor. Portage and Qarry, Wlnmpeg MARKET HOTEL 146 Prlnr as Street á nótl markaSinum Bestu vinföng, vlndlar og aS- hlynlng gðS. Islenkur veltlnga- maSur N. Halldórsson, lelSbeln- ir íslendlngum. P. O’CONNBL, Elgandl Wlnnlaeg HAFIÐ ÞÉR B0RGAÐ HEIMSKRINGLU? Skoðið litla miðann á blaðina yðar — hanin »egir til. GISLI GOODMAN TINSMIÐUR. VerkstœDi:—Horni Toronto Bt. og Notre Dame Avo; Phonf Garry 20N8 Hetnallla Garry 8H

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.