Heimskringla - 09.07.1919, Side 3

WINNIPEG, 2. JÚLI 1919
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐA
Grænland.
(Framh. frá 2. bls.)
mundi aukaat og eflast, yrði hreinn
bjóðlegur vinningur. En þótt svo
færi, sem ekki er, að engan innflutn-
ing væri hægt að fá, og Ameríku-
ferðir hættu, svo innflutningurinn
til Grænlands yrði ekki tekinn af
útflutningnum til Ameríku, væri þó
engin ástæða til að setja sig á móti
utflutningi.til Grænlands, fyrst inn-
flytjendur geta haldið þar þjóðerni
sínu. Það er ekki hægt að færa
nein rök á móti því, að það sé æski-
legt, að verkamenn og aðrir, sem
búa við lítil kjör, fari til Grænlands,
þar sem hægra er að komast áfram,
og verðí þar íslenzkir efúamenn og
sjálfstæðir atvinnurekendur. Á
Grænlandi er mikil, léttunnin nátt-
úru auðlegð, sem enginn á. Á ís-
landi er. margt manna, sem eiga
góða hæfileika og starfsdug, en eru
eignalausir og geta ekki notið hæfi-
leika sinna sér og þjóð sinni til
gagns vegna þess, hve lágt þeir
standa í mannfélaginu. Að fá þess-
um mönnum í hendur eigendalaus
auðæfi á Grænlandi, að opna þeim
aðgang að þeim, væri hið mesta
þjóðþrifaverk. Afleiðingin af út-
flutningi til Grænlands yrði því, að
mikil íslenzk fáfcækt yrði að ís-
lenzkri auðlegð á Grænlandi,. að ís-
lenzkt aðgerðaleysi heima, yrði is-
lenzk framtakssemi þar. Nokkuð af
atvinnurekstrinum, sem verst ber
sig á Islandi, flyzt til Grænlands og
heldur áfram, að eins við betri skil-
yrði og meiri gróða þar. 1 stað þess
að nota lökustu náttúruskilyrðin,
sem menn annars mundu nota á ís-
landi, geyma menn þau handa
næstu kynslóð, en taka í þess stað
miklu betri náttúrugæði til notkun-
ar á Grænlandi, — þau beztu, sem
Grænland á. Islenzka þjóðin skerð-
ist ekki eða rýrnar á þessu, heldur
eflist af því hún fær elnnig meiri og
því einnig betri lífsskilyrði fyrir
komandi kynslóðir.
Með eða móti innflutpingi til
Grænlands — innflutningur frá Is-
landi þangað, verður ef til vill jafn-
mikill fyrir því. Eramtíðar mögu-
leikar Grænlands eru svo miklir, og
við stöndum svo vel aði Vigi, bil að
hagnýta okikur þó, hafa ofan af fyr-
ir okkur ófram þar, og fólkið leitar
þangað sem bezt er að hafa ofan af
fyrir sér, hvað sem hver segir. En
mtjti eða með er: eigum við fyrst að
flytja til Grsðnlands, þegar landið
hefir verið numið af annari þjóð og
hverfa inn í hana á sama hátt og í
Canada, eða eigum við að vera
brautryðjendurnir, sem seinni inn-
flytjendur verða að liafa sér eftir.
og setja þannig íslenzkt mark á
hina verðandi grænlenzku íþjóð?
Fullyrðingum um, að Grænland sé
svo miklu verra land en Canada, að
útflutningsstraumurinn til Canada
beinist aldrei þangað, er alveg grip-
in úr lausu lofti. Hvorki sumarhiti
né það, hvort hægt er að rækta
korn eða ekki, er nærri því að vera
mælikvarði fyrir gæðum landa nú
á tímum; það gat verið fyr á tím-
um, þegar hver jörð varð að fram-
leiða alt til heimilisþarfa. En eins
og kunnugt er, iframleiðir hver
bóndi nú að eins það, sem hann get-
ur framleitt tiltölulega Ódýrast, og
selur það á markaðinum, en kaupir
í staðinn allar aðrar nauðsynjar.
Hve mikið bóndinn fær fyrir erfiði
sitt, er því undir því komið, hve
mikið af peningum hann fær fyrir
framleiðslu sína, og t]jTe dýrar þær
nauðsynjar eru, sem hann kaupir
fyrir þær. Þegar Grænland og Can-
ada er jafnað' saman sem landnáms-
löndum, verður að reikna til pcn-
inga alla framleiðslu bón ’a í hvoru-
tveggja landinu, og síðan að bera
saman það, sem hægt er að kaupa
fyrir þessar upphæðir á hvorjurn
stað. I þessum samjöfnuði er óþarfi
að kvíða því, að Grænland standi
höiluin fæti. 1 Canada fá landnáms-
menn lítinn jarðarblett, sem þeir
verða að brjóta og rækta með ærn-
um kostnaði úti í óbygðum. Þeir fá
engin hlunnindi, og að vetrinum
hafa þeir ekkert að starfa. Langur
járnbrautarflutningur tekur drjúg-
an skerf af markaðsverði fram-
leiðslunnar. Uppskeran liregst
stundum, og ætíð verða Canadavör-
urnar að keppa > við framleiðslu
ianda, sem liggja betur við markað-
inum. Á Grænlandi fá Iandnáms-
menn svo að segja ófakmarkað
landrými, góð beitilönd, svo stórar
hjarðir geta gongið úti nálcga alt
árið, engjar, sem vaxa sjálfsánar, á-
burðarvatn í jökuiánum, túnin
gömlu rudd og í rækt. Auk þess fá
þeir mikil hlunnindi: Uppgripa lax-
veiði, loðnutekju, selveiði pg heilag-
fiskisveiði alt árið og síðar tekjur
af veiðidýruih, Lega landsins er hin
áikjósanlegasta, og framleiðslan hef-
ir enga samkepni á markaðinum;
og hér hafa verið gerð ráð fyrir
vJndun varanna, svo iþær komist i
allrahæsta verð. Þegar Canada-
bóndinn og Grænlandsbóndinn
BÆNHEYRÐUR.
Eftir Axel Thorstemson.
Skáldgyðja heilög og há,
hönd þinni strjúktu um
enni mitt þreytt.
Lát mig í anda sóleyna sjá,
syng mig til landsins, er
ann eg svo heitt.
Skáldgyðja heilög og há,
heyrirðu slögin í elskandi
hjarta?
Hvern blóðdropa ættland mitt á,
eldstorðin hrjóstrug með
jöklana bjarta.
Bænheyrður loksins eg lít
landið mitt bjarta og
sólgeislum kyst.
Grætur mót sólinni kinnin
á jöklinum hvít,
kallar mig grátandi ættjörðin
síðast og fyrst.
Bænheyrður finn eg þann frið,
sem fegursta landið und sólunni
eitt getur veitt.
Legg eg þar blóðheitar varirnar við
visnaðar rósir, sem straumarnir
burt hafa þeytt.
Skáldgyðja, heilög og há,
hjartkæra þökk, að eg aftur
fékk jöklana að líta.
Skáldgyðja! Þar er mín þrá,
sem þjótandi vindur, er geysar
um mjöllina hvíta.
27. júní 1919 í New York City
standa með peningana í höndunum,
ar annars staðar? Meðan landbún-
verður.. Canadamaðurinn að kaupa
dýrt, vegna erfiðra aðflutninga, og
sérstaklega vegna hárra tolla, sem
hækka aðfluttar vörur og iðnaðar-
framleiðslu i skjóli tolianna mjög í
verði, en á Grænlandi er ekki um
slíkt að ræða. Fullyrðingum um,
að landnámsmenn í Canada fái betri
kjör en þeir, sem nema land á Græn-
landi, verður því að visa þangað,
sein órökstuddum staðhæfingum er
vfsað. Það er ekki nema trúlegt,
að Yestur-íslendingar vildu heldur
flytja til Grænlands, eftir að Hud-
sonsflóabrautinni hefir verið lokið.
heidur en að nema alveg óbygðir í
Canada, sem miklu minni framtíð
er í. En vildu Yestur-lslendingar
flytja til Grænlands, væri þá ekki
tilvinnandi, að brjóta ísinn og
stofna þar litla nýlendu?
En aðrir segja: Við höfum nóg
land, hvað eigum við að gjöra með
nýlendur? Þessir menn vilja bútá
sundur jarðirnar í sveitunum og
gera kot. En meginið af kotagerð-
armönnunum, iþó að séu lofsverðir,
hugsa ef til vill ekki til þess, að
skiíyrðin fyrir kotagerð er ekki að
eins mikið og ódýrt landrými, held-
ur einnig hvaða möguleikar eru fyr-
ir sterkari ræktun. En þetta síð-
asta er aftur háð því, hve hátt verð
'fæst fyrir framleiðsluna á inarkað-
inum, og í öðru lagi á iðnfræðilegri
fullkomnun landbúnaðarins. Bæði
þessi síðustu skilyrði eru hrakleg
hér á landi. En í öllum löndum hef-
ir kotagerð komið fram sem eðlileg
afleiðing af iðnfræðislegri byltingu
í landbúnaðinum og verðhækkun á
markaðinuni; og því hafa kotbýlin
getað staðist samkepni, enda þótt
kotungar hafi fengið minni peninga
fyrir vinnu sína en verkamenn.
Kotin á íslandi yrðu sennilega gerð
á þann hátt, að stór holtspilda yrði
lögð til kotsins. Af engjum mundi
erfitt að fáínokkuð, því ef þær væru
sæmilegar, eru þær arðbezta landið
á bænum, og að láta af þeim mundi
rýra framleiðslumagn jarðarinnar.
Kotungur yrði að leigja sér engjar
og halda fénað, tii að fá áburð, eða
hann yrði að kaupa áburð tii rækt-
unar. Ræktun 10—.12 dagsláttna
túni, bæjarhús og fjós mundi lík-
lega kosta 3 til 4(þiis. krónur eða á-
líka mikið og meðaljörð með túni,
engjum, húsum, beitarlandi og ef til
vijl lftiisháttar hlunnindum. En
enginn maður mundi fremur kjósa
kot en slíka jörð, og þar með er ný-
býlagerðin dæmd í bráð. En næsta
spurningin er: Getur fjölskylda lif-
að á svona koti, ef hún fengi 10 au.
fyrir mjólkurpottinn, eihs og t. d.
mjólkurbú í Ðanfnörku geta gefið?
— 1 grend við kauptúnln, þar sem
mjólkurverðlð var upi 20 au. á pott-
.(nn. var nyfækt þar á tpóti gerð með
góðúm árafigri, og kotiífn 'mætti'
þannig koma upp í grend við kaup-
tún eða með fram járnbrautum frá
þeim inn í sveitirnar. En hver
mundi vilja leggja fé til nýbýlagerð-
aðurinn er eins ótryggur og hann er
— þegar eitthvað harðnar í ári, fell-
ur féð eða missist aí því gagnið, og
heyin hrekjast annað eða þriðja
hvert ár — geta bankarnir ekki lán-
að landbúnaðinum til muna. En
ofan á þessi vandkvæði bætist það,
að sjávarútvegurinn keppir við land-
búnaðinn og skamtar honum vinnu-
kaup. Sjávarútgerðin reynist ekki
að eins arðmeiri en landbúnaður-
inn, heldur einnig miklu tryggari,
síðan menn hafa fengið nokkru
sæmilegri útbúnað en pienn höfðu
áður. Sjávarútgerðin hefir því gott
lánstraust. Auðsöfnunin er mest í
sjóþorpunum, og það, sem lands-
menn spara saman, er mestmegnis
lagt í sjávarútveg. Og það streymir
ekki að eins fólk, heldur einnig at-
orka og framtakssemi úr sveitunum
að sjónum. En þegar sveitajarðirn-
ar þola ekki betur samkepnina en
raun er á, hvernig mun (þá fara unp
kotin? Hefði kotagerðin svarað ná-
munda því eins kostnaði og sjávar-
útvegur, hefðu þegar verið gerð
mörg kot, en það hefir ekkert kot
verið reist, og smáljarðirnar eru
jafnvel lagðar niður, en floti lands-
ins vex dagvöxtum. Sjávarútgerð og
siglingar eru að verða stærsti at-
vinnuvegur landsins og jafnframt
því iná búast við, að þjóðin geri
ölfugri kröfur til þings og stjórnar,
um að efla þennan atvinnuveg,
'láta rannsaka fiskimið og fiski-
göngur, gera námsskeið og sérskóla
fyrir sjómenn, styrkja menn til að
fá stærri skip og betri útbúnað, láta
gera fleiri vita, hafnir, siglinga-
merki — og björgunarstöðvar.
Koma upp tryggingum og fyrst og
fremst, að landstjórnin taki að sér
eftirlit með útgerðipni og setji upp
varúðarreglur, til að vernda líf
ungra Islendinga, sem liggja i vík-
ing úti á öldum hafsins.
Og enn koma bókstafsmennirnir
og þvertaka fyrirt að nokkur maður
fari til Grænlands af því það sé
danskt land og flutningar þangað,
fólksfjölgnu og fjárafli á Grænlandi,
verði Dönum en ekki íslendingum
að gagni, því landið geti ekki orðið
íslenzk nýlenda. Þa* er satt, að
landnám á Grænlandi yrði ríkis-
heildinni og þar með einnig Dönum
til hins mesta gagns. En skyldu ís-
lendingar ekki mega gera sér neitt
til gagns, ef það yrði Dönum að
gagni lika? Eða skyldi okkur ekki
bera að rækja neinar skyldur við
ríkið ? Grænland er ríkisland, alveg
eins og t. d. Damnörk og ísiand, og
og alt ríkisasmband er óhugsanlegt,
ef Danir eiga að vera yfirþjóð í rík-
inu, en við hinir borgarar af lakara
tægi, sem Danir gefa ákveðinn dval-
arstað, sem við megum ekki fara út
fyrir og höfum að léni af þeim. Af
þvf Grænland er • í ríkisheildinni,
getur það ásamt Dönum haft sam-
eiginlega við okkur öll þau mál,
sem æskilegt er, að lönd hafi f sam-
einingu, en það eru öll þau mál, sem
mikilli þjóð er hægra að fara með
en lítilli. Danir hafa nú þegar gef-
ið Grænlandi einskonar sjálfstjórn.
Af mörgum ástæðum stendur Is-
lendingum það nær, en hinum Norð-
urlandaþjóðunum, að sjá um, að
Græniand verði aftur norrænt land.
Hafið, sem skilur löndin á landa-
bréfinu, gerir þau miklu nálægari
hvor: öðru í viðskiftalífinu en mílna
talan sýnir. Innan skamms, þegar
(
Imperial Bank of
Canada
STOFNSETTTTR 1875. — AÐALSKRITST.: TORONTO, ONT.
Höfuðstóll uppborgaöur: 87,000,000. Varasjóöur: 57,500,000
Allar eignir......$108,000,000
vikulegar gufuskipaferðir eru komn-
r.r á milli Eiríksfjarðar og Reykja-
víkur, tekur sjóleiðin þar á milli
ekki lengri tíma en iandleiðin norð-
ur í Húnaþing. Bygðinni á Græn-
landi verður þá að vissu leyti líkt
háttað og á Vestfjörðum, þar sem
samgöngur við aðra hluta landsins
eru mestar á sjó: og þótt sjóleiðin
til Grænlands sé lengri en til Yest-
fjarða, er hvorttveggja leiðin svo
stutt, að ferming og afferming skip-
anna verður sfór liður í flutnings-
kostnaðinum, og nokkurra tíma
lengri eða skemmri leið skiftir
minnu. Nýleiidan á Grænlandi yrði
af ýmsum ástæðum að fá sjálfstjórn
og sérstöðu i ríkinu sem sjálfstætt
land. — Ef Vestfirðir hefðu verið
eyddir og væru í eyðí, mundum við
byggja þá. þótt einhverjar kringum-
stæður gerðu það æskilegt, að þeir
fengju sértsakt þing.
En þrátt fyrir allar hugsanlegar
mótbárur, er endurreisn nýlend-
unnar á Grænlandi fyrir íslenzka
forgöngu, mál, sem hefir líkur til að
ná fram að ganga. 1 sveitunum er
margt uppvaxinna’manna, sem enn
hafa ekki horfið að sjónum, en bíða
eftir því að jörð losni og þeir geti
farið að búa. Og losni jörð, eru
margir um boðið, og sá einn fær,
sem bezt býður. Það er þó vafa-
samt, að reikna með þvf, að þessir
menn fari til Grænlands. Þeir lifa
í vonum siinum, sem ekki geta þó
ræzt nema fyrir fáum og fyrst ein-
hverntíma seint og síðar. En í
kauptúnunum eru menn — margt
manna — sem hafa yfirgefið jarðir í
sveit, en sjá eftir þvf vegna þess að
þeir geta ekki felt sig við kaup-
staðariífið. Þeir eru reyndir í lífinu
og sj^, hve ómögulegt er að fá jörð
og hverjir erfiðleikar eru á að byrja
búskap með lítil efni. Þessir menn
sjá, hvers virði það er, að fé gefins
gömlu höfðingjasetrin á Grænlandi.
Þar er hægra að byrja búskap með
litlum efnum en á Islandi, því í
fjörðum, ám og vötnum, skamt frá
bænum, er uppgripaveiði, sem selja
má fyrir hátt verð og lifa ríkulega
á, meðan bústofninn er að vaxa.
Auðvitað væri sjálfsagt að kosta all-
an flutning til Grænlands, að land-
pámsmenn fengju styrk til að
byggja upp á jörðunum, að þeir
fengju iðbót við það, sem þeir
gætu lagt sér til af veiðarfærum,
búshlutum fg bústofni, svo þetta
jTði sæmilegt. Slíkt væri sann-
gjarn stuðningur fyrir þann greiða,
sem hinir fyrstu landnámsmenn
mundu gera síðari innflytjendum.
Það er næsta ótrúlegt, að ekki vildi
margur fara til Grænlands, eða hví
skyldu menn, sem ekki sjá fram á
annað en árangurslaust erfiði ftrir
sig, og enga framtíð fyrir börn sín,
en hafa þó dug til að bera, og hví
skyldi sá hluti þeirra, sem gerast
verkamenn, en hafa fulla framtaks-
semi, ekki heldur vilja gerast stór-
bændur á Grænlandi, ógleymanlegir
landnémsmenn og ættfeður nýrrar
þjóðar, og t/yggja niðjum sínum
þar æðstu mentir völd og forráð, en
að steypa sér og sinni ætt niður í
múgahafið, sem er að vaxa í ís-
lenzku btéjunum. Þ^jóð sinni reynd-
ust þeir betri synir með því að fara
til Grænland?.
Frá verzlunarstétt og sjávarút-
vegsmönnum hins nýja Islands má
og vænfca þessu máli stuðnings.
Sjávarútvegurinn ræður y.fir fjölda
af hreyfibátum, sem eru orðnir of
litlir til að standast samkepni í
fiskiveiðum við ísland. Eftir ófrið-
inn, þegar geysilegur vaxtarkippur
kemur í hinn íslenzka flota, og
fleiri erlend skip flykkjast inn á
mið landsins, en nokknv sinni fyr,
verðai enn fleiri bátar ófærir. En
þessri- bátar eru eins og þeir væru
upprunaiega gerðir til heilagfiski-
veiða inni á grænlenzku fjörðunum
og þar mundu þeir verða hinn full-
komnasti útbúnaður, sem iiægt er
að hugsa sér. Og við Grænland þarf
ekki að kvfða þurð á hoilagfiskinu
líkt og þorskinum, sem véiddur er á
hrygningarsvæði sínu við ísland.
Fyrir ófriðinn jióttust sjómenn
merkja mikla og greinilega minkun
á þorskinum. Við Grænland ér fiski
alt árið, og miklar og góðar gæftir.
En við ísland er lítið um fisk. frá
því á haustin og þangað til á út-
mánuðum —»á sumum stöðum alt
fram á vor. Skipin standa þá uppi
í naustum og fólkið er vinnulaust,
einmitt þegar fiski er hvað bezt við
Grænland. Þangað á þá að halda
skipunum og nota fiskigengdina og
sfaðviðrin þar, þegar umhleyping-
arnir eru hvað rnestir á Islandi, og
152 atlha f DomlnloB of Canada. Sparisj5»adelld t hverjr (Ulbfli. og nl
byrjn Sparlajððareiknlnir með þvt að ieggja Inn tl.00 eða 'nelra. Vextlr
ern borsaðlr af penlnfcum yðar frfl InnleiiBa-dearl. öakað eftlr vMlhklft-
um yðar. Áuægjuleg vlðaklftl UBBlana og Abyrsraf.
Útibú Bankans að GimK og Riverton, Manitoba.
LAND TIL SÖLU
Fimm hundruÚ (500) ekrur af landi, 4 mílur vestur
af Árborg, fást keyptar með rýmilegum skilmálum. Land-
ið er alt inngirt með vír. Iveruhús og gripahús eru á land-
inu; 40 ekrur plægðar. Land þetta er mjög vel fallið til
griparæktar — eða “mixed farming”. Það liggur að
Islendingafljóti. Skólahús er á álandinu og pósthús kvart-
mílu frá. Söluverði er $15.00 ekran. Afsláttur gefinn
afturkomnum hermönnum.
Skrifið eða finnið
L. J. HALLGRIMSSON,
Phone: Sher. 3949 548 Agnes Street.
Winnipeg, Man.
BORÐVIÐUR MOULDINGS.
Við höfum fullkomnar birgðir af öllum tegundum
VerSskrá verður «end hverjum þeim er þeaa óskar
THE EMP/RE SASH & DOOR CO., LTD.
Henry Ave. East, Winnipeg, Man., Telephone: Main 2511
aflaleysið. Líklega mundi heilag-
fiskisútgerð á Grænlandi bera sig
betur en nokkur útgerð önnur.
Með þvf að gera síldarverksmiðjur á
Grænlandi og byrja síldarútgerðina
með loðnuveiði iþar, gæti þessi veiði
byrjað 3 mánuðum fyr en ella. Með
því að reka fiski á Grænlandi, má
bæta úr vinnuleysinu að vetrinum.
^tð sjá svo um að íslendingar fengju
að nota sér auðsuppsprettur Græn-
lands væri miklu þarfara og göf-
ugra starf fyrir þjóð og þing, en
réttarstöðulegar stafabreytingar í
stjórnarskránni. — Hví segja menn,
að við höfum ekki fólk til að nema
land á Grænlandi, þegar fólkið situr
auðum höndum og atvinnulaust
meira en hálft árið í sjóþorpunum
og skipin eru dregin á land, en á
Grænlandi er nóg að starfa? Vel
væri, ef tillaga mín yrði'meitill, sem
klyfi bergið fyrir ykkur, sem lifið
við starfshljóð og, í glaumi vinn-
unnar.
Einhvern vorfagran morgun, suin-
arið 1986, verður klukkum hringt í
öllum íslenzkum kirkjum vestan
hafs og austan. Það er upphaf að
allsherjar þjóðhátíð í minningu
þúsund ára landnáms og byggingar
Grænlands, einustu nýlendunnar,
sem ísland hefir átt. Þar verður
fagurlega minst Eiríks og manna
hans, sem fóru að nema ný lönd,
breiða út íslenzkt mál og menningu
til fjarlægra stranda, að leggja nýj-
ar auðsuppsprettur náttúrunnar
undir yfirráð hins norræna kyns,
sem stigu fyrsta sporið í þá átt að
gera okkur að þeirri giftuþjóð, sem
breiðir sig yfir ónumin lönd, eykst
þar og margfaldast og verður stór
og sterk. Það rignir að samhygðar-
skeytum úr öllum áttum. En hvað
er þá títt uin Grænland? Verður
þá “ó guð vors lands” sungið í
grænlenzku dómkirkjunni eða verð-
ur það skrælingjamiál? Verða það
bjartlokkuð og fögur börn, er leika
þar f birkilundunumi og þykir vænt
um stóru steinana í bæjarrústunum
gömlu, sem enginn mannlegur mátt-
ur getur lengur hreyft, eða verða
það jóð hins svarta kyns, sem þykj-
ast *góð af feðrum sínum, þegar
rauk úr þessum rústum? Á þeim
degi verður Grænland á hvers
mr.nns vörum, nefnd með sársauka
eða gleðikend. .. þeim degi verður
oo- lies«i ritsmlð tekin fram, og
óborin kynslóð dæmir þá, sem hana
hafa dæmt.
(Niðurl. næst.)
-------o---------

JULY$
COSTOURING
— 1919 —
Buy
W-55
Wherc
You
SeeThis
Si^n .
JAN.$ 4.00
FEB.$ 4.01
MAR.$4.02
APR.S4.03
MAY $ 4,04
JUNE$4.05
AUG.
DEC
Athugið
AC
öIZE OF-
w-s
VeitiS því athygU, hvemig kaup-
verð og peningavecið þessara
sparimerkja hækkar á mánuSi
hverjum, þangatS til fyrsta dag
janúar 1924, aS Canada stjómin
greiSir $5 fyrir hvern—W.-S.S.